บทที่429 คุณชายสามเย่อันตรายมาตลอดอยู่แล้ว（1）

ในขณะนี้ เดิมทีเวินลั่วฉิงต้องการที่จะออกมา แต่เมื่อเธอเปิดประตู แล้วเห็นหลี่ยุ่นจับแขนของเย่ซือเฉิน

ช่วงเวลาต่อจากนั้น การเคลื่อนไหวของเวินลั่วฉิงก็หยุดลง

เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้หายไปก่อน แล้วทำไมจู่ๆก็มาปรากฏขึ้นอีกครั้ง? แล้วเมื่อกี้นี้ผู้หญิงคนนั้นหายไปไหน?

นี่มันอะไรกัน?

เวินลั่วฉิงเห็นว่าเย่ซือเฉินไม่ได้ปฏิเสธหลี่ยุ่น ดวงตาของเธอกะพริบ แล้วผ่านช่องว่างของประตู เธอเห็นคนอื่น ๆ เดินเข้ามา เธอเห็นคนที่กำลังมองไปที่เย่ซือเฉิน ในดวงตาคู่นั้นประกายเจตนาการอยากฆ่า

ดวงตาของเวินลั่วฉิงแคบลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นมองไปที่เย่ซือเฉินอีกครั้ง ดวงตาของเธอจ้องไปแขนของเขาที่หลี่ยุ่นกำลังควงอยู่

ถ้าเมื่อกี้เธอดูไม่ผิด เย่ซือเฉินน่าจะจงใจแสดงต่อชายที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันได้เห็น

เวินลั่วฉิงนึกถึงสถานการณ์ในห้องโถงก่อนหน้านี้ ในเวลานั้น เย่ซือเฉินก็น่าจะจงใจทำให้คนอื่นเห็น

ดังนั้น เย่ซือเฉินน่าจะดูเธอออกได้ตั้งแต่แรก ดังนั้น กับเธอ เย่ซือเฉินน่าจะไม่จีบเล่นๆ

แต่สำหรับผู้หญิงคนที่เย่ซือเฉินจีบนั้น คงจะแค่หลอกตั้งแต่ต้นจนจบ

เวินลั่วฉิงไล่ริมฝีปากเล็กน้อย ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกแปลก ๆ ในใจ เพียงแต่ว่า เธอไม่สามารถบอกได้ว่ารู้สึกอย่างไร

แม้ว่าเย่ซือเฉินจะดูเธอออกได้ตั้งแต่แรก แต่เธอกับเขาหย่ากันแล้ว

เขาทำแบบนั้นกับเธอมันไม่ดีเลย! !

ใช่ ไม่ดีเลย!

เวินลั่วฉิงเห็นเย่ซือเฉินและหลี่ยุ่นเข้ามาในห้องโถงด้วยกัน และคนอื่น ๆ ตามเข้าไปในห้องโถงด้วย

เวินลั่วฉิงดูออก เห็นได้ชัดว่าบุคคลนั้นกับเย่ซือเฉินเป็นศัตรูกัน ดังนั้นที่เย่ซือเฉินจากไปอย่างกะทันหัน และยังให้เธอออกไปจากตรงนี้ คงจะรู้ว่าคน ๆ นั้นกำลังจะมา

เย่ซือเฉินบอกให้เธอออกไป เห็นได้ชัดว่าไม่อยากให้เธอเข้าไปเกี่ยวข้อง ดังนั้น หลังจากที่รอทุกคนเข้ามาในห้องโถงแล้ว เวินลั่วฉิงจึงค่อยเดินออกจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

เมื่อถังไป๋เชียนเห็นเย่ซือเฉินและหลี่ยุ่นกลับมาที่ห้องโถง ก็ตกตะลึง เมื่อกี้เห็นเวินลั่วฉิงออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ หรือว่าเย่ซือเฉินไม่ไปหาเวินลั่วฉิง?

จากนั้นถังไป๋เชียนก็เห็นว่าโม่เซินเข้ามาในห้องโถงด้วย มุมริมฝีปากของเขามีความเยาะเย้ยเล็กน้อย ไม่น่าแปลกใจเลย ที่แท้ก็เห็นโม่เซินตอนออกไปนี่เอง

ถังไป๋เชียนคิดอย่างลับๆ หากโม่เซินสามารถช่วยเขากำจัดเย่ซือเฉินได้ เรื่องมันจะดีมากเลย

แต่ เห็นว่าถังไป๋เชียนประเมินความสามารถของเย่ซือเฉินต่ำเกินไปแล้ว ถ้าโม่เซินสามารถกำจัดเขาได้จริงๆ ก็ไม่ต้องรอจนถึงตอนนี้แล้ว

โม่เซินมาแล้วก็จริง แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม และความสนใจส่วนใหญ่ของเขาอยู่ที่หลี่ยุ่นที่กำลังอยู่กับเย่ซือเฉิน เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถทำอะไรเย่ซือเฉินได้ จึงต้องเริ่มลงมือต่อหลี่ยุ่นก่อน

เย่ซือเฉินคิดว่าเวินลั่วฉิงน่าจะออกไปแล้ว ดังนั้นก็ไม่อยากต้องแสร้งทำเป็นต่อแล้ว เมื่อหลี่ยุ่นเอนตัวพิงเขาอีกครั้ง เย่ซือเฉินก็หลีกไปอีกข้าง หลี่ยุ่นไม่ทันตั้งตัว เกือบจะล้มลงกับพื้น

หลี่ยุ่นยืนตัวตรงแล้ว มองไปที่เขาอย่างรวดเร็ว มีความหวาดกลัวบนใบหน้ามากขึ้น

“หลี่ยุ่น คุณคิดว่าการวางยาให้ผม จะมีผลที่ตามมายังไงบ้าง?”ริมฝีปากของเย่ซือเฉินขยับเล็กน้อย ในเสียงนั้นเดินตรงไปเหมือนกรวยน้ำแข็ง ที่สามารถทุบเธอให้แตกสลายได้

“คุณ คุณรู้? คุณรู้ได้ไง? "หลี่ยุ่นประหลาดใจ เธอเห็นว่าเย่ซือเฉินไม่ได้พูดเล่นกับเธอ และรู้จริงด้วย ช่วงเวลานี้ เธอตกใจจนหัวใจจะหยุดเต้นอยู่แล้ว

ฝีมือการจัดการของเย่ซือเฉิน เธอเคยได้ยินแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่า ในเมื่อเย่ซือเฉินรู้ว่าเธอวางยาในเหล้า ทำไมยังจะดื่มอีก?

เขาดื่มแล้วก็จริง ทำไม……

จู่ๆหลี่ยุ่นก็ตระหนักได้ว่าเย่ซือเฉินไม่ได้ดื่มเหล้าจริงๆ? แล้วเขาไม่ดื่ม ทำไมเขาถึงยอมให้เธอเข้าใกล้ เขาหมายความว่าอะไรกันแน่?

“คุณ คุณกำลังหลอกใช้ฉัน?”หลี่ยุ่นไม่โง่ และยังฉลาดมาก ก็เลยคาดเดาได้ทันที

“ทำไม?” แต่หลี่ยุ่นไม่เข้าใจว่าทำไมเย่ซือเฉินถึงต้องหลอกใช้เธอ? จุดประสงค์ของเขาคืออะไร? หลอกใช้เธอประชดประชันผู้หญิงคนนั้น? แต่ดูแล้วก็ไม่เหมือน

“พอดีเจอ‘คนรู้จัก' ถ้าคุณอยากตาย ก็ตามผมต่อได้เลย ”เสียงของเย่ซือเฉินยังคงเย็นชา แต่เขาไม่ต้องการให้หลี่ยุ่นตกอยู่ในมือของโม่เซิน โม่เซินโหดร้ายแค่ไหน เขาเข้าใจดีที่สุด

ถ้าหลี่ยุ่นตกอยู่ในมือของโม่เซิน จะต้องทรมานทั้งเป็นแน่นอน

หลี่ยุ่นวางยาใส่เขา เขาก็หลอกใช้เธอครั้งนึง ดังนั้นนี่ก็ถือว่าแคล้วกันแล้ว

หลี่ยุ่นเป็นคนฉลาด เข้าใจสิ่งที่เย่ซือเฉินพูดว่าหมายถึงอะไรทันที และเข้าใจทันทีว่าทำไมเย่ซือเฉินถึงหลอกใช้เธอ

โชคดีที่เย่ซือเฉินไม่ไร้ความดี ในที่สุดก็เตือนสติเธอ

หลี่ยุ่นไม่กล้าที่จะตามเย่ซือเฉินอีกต่อไป

“นายครับ ดูเหมือนพวกเราจะโดนหลอกแล้ว พวกเราถูกเย่ซือเฉินหลอกแล้ว ”ทันใดนั้นลาปาตี๋มีสติก็นึกขึ้นได้ “เย่ซือเฉินทำสิ่งนี้เพื่อปกป้องผู้หญิงคนก่อน”

“ยังไม่รีบไปตามหาผู้หญิงคนนั้นให้ผมอีกล่ะ ”โม่เซินมองไปที่เขา ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชาอย่างน่าตกใจ “หาผู้หญิงคนนั้นให้เจอ จับเธอมาให้ผม ”

“นายครับ ตัวตนของผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะไม่ธรรมดา กลัวว่าจะหาไม่ง่ายขนาดนั้น ”เห็นได้ชัดว่าลาปาตี๋ได้ยินข่าวบางอย่างแล้ว

“นั้นก็ติดตามเย่ซือเฉินไป ในเมื่อเขาวางแผนการอย่างละเอียดรอบคอบแบบนี้เพื่อปกป้องผู้หญิงคนนั้น ยังไงก็จะไปหาผู้หญิงคนนั้นแน่นอน ติดตามเย่ซือเฉิน ก็จะสามารถตามหาผู้หญิงคนนั้นเจอ ”โม่เซินมองไปที่เย่ซือเฉินด้วยสายตาคู่หนึ่ง มีรอยยิ้มท่ามกลางความเย็นเฉือก ผู้หญิงที่สามารถทำให้เย่ซือเฉินอยากที่จะปกป้องขนาดนี้ มันต้องสำคัญมากสำหรับเย่ซือเฉิน

ในหลายปีนี้ เขาไม่สามารถหาจุดอ่อนของเย่ซือเฉินได้เลย เขาคิดว่าครั้งนี้น่าจะเป็นโอกาสที่ดี

เย่ซือเฉินสบตากับโม่เซินที่กำลังจ้องเขา มีการเยาะเย้ยที่มุมริมฝีปากเล็กน้อย เขารู้แผนของโม่เซินดี เพียงแต่ว่าการที่โม่เซินต้องการหาวิธีเพื่อได้ตัวเวินลั่วฉิง นั่นคือแสดงว่าเขากำลังมองหาความตายด้วยตัวเอง

เย่ซือเฉินมาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อเวินลั่วฉิง เวินลั่วฉิงออกไปแล้ว เขาก็ไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่ เย่ซือเฉินออกจากห้องโถงทันที

แล้วเดินออกไปนอกห้องน้ำเมื่อกี้อีกครั้ง เย่ซือเฉินหยุดการเดิน แล้วคิด ยังคงเปิดประตู เดินเข้าไป แต่ในห้องน้ำไม่มีคนเลย

เวินลั่วฉิงไปแล้ว

เย่ซือเฉินถอนหายใจอย่างลับๆ ที่จริงเขารู้อยู่ในใจแล้ว ทันทีที่เธอคว้าโอกาสได้ คงหนีไปแต่เช้าแล้ว

เย่ซือเฉินยืนอยู่หน้ากระจก นึกถึงภาพที่จูบกันกับเธอเมื่อกี้ เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเริ่มร้อนขึ้นมาอีกครั้ง เขาคิดถึงเธอแล้วจริงๆ อยากได้เธอ

เย่ซือเฉินหยิบบุหรี่ออกมา จุดไฟ แล้วเอาใกล้กับริมฝีปาก คิดๆแล้วก็โยนทิ้ง ปกติเขาก็ไม่ค่อยสูญบุหรี่อยู่แล้ว และเขารู้ว่าเธอไม่ชอบกลิ่นควัน ดังนั้นเมื่อตอนอยู่กับเธอ เขาไม่เคยสูบบุหรี่เลย