ในเมื่ออะเหลียงสงสัยคุณหนูถัง งั้นก็ให้ไปสืบ พอสืบก็จะกระจ่างเอง

“ครับ ผมจะไปสืบคุณหนูถังด้วยตัวเองครับ”เห็นได้ชัดว่าในใจอะเหลียงมีความคิดนี้จริงๆ ในเมื่อเขาสงสัย เขาก็ต้องไปสืบให้แน่ชัดอยู่แล้ว

ถึงแม้ผู้ดูแลจ้งไม่บอก เขาก็ต้องไปสืบเสาะหาความจริงจากตัวคุณหนูถังก่อนเป็นอันดับแรกอยู่แล้ว

สาเหตุที่เขาสงสัยว่าเป็นคุณหนูถัง ไม่เพียงแต่สมาชิกองค์กรโกสต์ซิตี้โจมตีถังหลินกับเย่ซือเฉินในเวลาเดียวกัน ยังมีอีกสาเหตุนี้ที่หนักแน่นกว่าก็คือความสามารถในตัวคุณหนูถังเอง

เขารู้สึกว่าลูกสาวหัวหน้า เจ้าหญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขา ต้องโดดเด่นเช่นนี้อยู่แล้ว

ต้องเป็นยอดคน เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

ใช่แล้ว เจ้าหญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขาก็ต้องเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว！！

ดังนั้นเรื่องนี้สำคัญที่สุด เขาจำเป็นต้องปฏิบัติเอง

ผู้ดูแลจ้งมองอะเหลียงแวบหนึ่ง มุมปากยกขึ้นโดยไม่ได้พูดอะไร เขาไม่คิดว่าเรื่องมันจะง่ายเพียงนี้ ดังนั้นไม่ได้คาดหวังมากนัก

พวกเขาเพิ่งอยากตามหาเจ้าหญิง เจ้าหญิงก็มาปรากฏตรงหน้าเร็วขนาดนี้？

หากมันง่ายขนาดนี้ หัวหน้าก็คงไม่ต้องทนเจ็บปวดคนเดียวมายี่สิบห้าปีหรอก

แน่นอนไม่อาจปล่อยให้ทุกโอกาส ทุกความเป็นไปได้หลุดลอย ดังนั้นจึงยังคงต้องสืบอยู่

ถ้าเกิดมันบังเอิญขนาดนั้นจริงๆล่ะ

องค์กรโกสต์ซิตี้สาขาเมืองA

“พวกเราวางแผนออกจะรัดกุม คาดไม่ถึงว่าจะสูญเปล่าอย่างนี้เลย”ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งบนเก้าอี้ มีใบหน้าที่เคียดแค้นและโหดร้าย

“ผมเคยบอกคุณแล้ว เย่ซือเฉินกับถังหลินไม่ได้จัดการง่ายๆ ดังนั้นพวกเราก็ช่างเถอะ อย่าไปต่อกรกับพวกเขาต่อเลย”ผู้หญิงสบตาอีกฝ่าย ส่วนผู้ชายที่ใบหน้าประดับรอยยิ้ม ระหว่างที่พูดพลันดึงผู้หญิงเข้ามา ก่อนจะลูบไล้ผิวกายเธอแรงๆหลายครั้ง：“เพื่อคุณแล้ว ครั้งนี้ผมต้องเลี่ยงมหันเลยนะ คุณควรพอใจได้แล้ว”

“พอใจ？พวกเรายังไม่บรรลุเป้าหมายอะไรเลย มีอะไรให้ฉันพอใจล่ะ ไม่ได้ ฉันวางความแค้นนี้ไม่ได้”ผู้หญิงแอบกัดฟัน แววตามีเจตนาฆ่า ดูแล้วน่ากลัวเล็กน้อย

แต่ที่นี่คือถิ่นขององค์กรโกสต์ซิตี้ ไม่มีสมาชิกคนใดในองค์กรโกสต์ซิตี้ไร้น้ำยา ดังนั้นผู้ชายเห็นท่าทางผู้หญิงแล้วก็ไม่ได้ตกใจหรือไม่พอใจเลย หากแต่กลับยิ่งอารมณ์ดีขึ้น

“ทำไมคุณต้องโจมตีพวกเขาด้วย？”ผู้ชายอยู่ในองค์กรโกสต์ซิตี้จนได้นั่งตำแหน่งนี้ ต้องเป็นคนกำเริบเสิบสาน แต่เขาก็คงไม่เป็นอริกับใครโดยไร้สาเหตุ เพราะตระกูลถังบวกกับเย่ซือเฉินไม่ธรรมดาเลย

ผู้หญิงของเขา เขาตามใจได้ แต่ต้องมีขอบเขต

แน่นอน สาเหตุที่ก่อนหน้านี้เขารับปากในเรื่องการโจมตีเย่ซือเฉินกับถังหลิน นั่นเป็นเพราะยังมีสาเหตุอื่นร่วมด้วย ไม่ใช่เพราะผู้หญิงเขาเท่านั้น

เพียงแต่เขาคิดว่า แผนการที่รัดกุมของพวกเขา ถึงแม้ไม่อาจทำลายล้างถังหลินได้หมดจด แต่ก็กระทบกระเทือนตระกูลถังแน่นอน

ต้องกระทบการเลื่อนตำแหน่งของถังหยุนเฉิง แต่สุดท้ายกลับแพ้ราบคาบเป็นหน้ากลองอย่างเหนือเชื่อ

ต้องชมว่าคุณหนูใหญ่ที่ตระกูลถังเพิ่งตามตัวกลับมาได้นั้นเก่งกาจจริงๆ แผนการก้าวแรกของพวกเขา เธอก็สามารถโจมตีพวกเขาไม่เหลือชิ้นดี

ดังนั้นต่อจากนี้ เขาต้องระวังรอบคอบมากกว่าเดิม

“เธอทำร้ายบ้านฉันจนแตกสาแหรกขาด ทำให้พ่อแม่ฉันตาย เหตุผลอย่างนี้เพียงพอไหม？”ใบหน้าผู้หญิงโหดร้ายกว่าเดิม แววตาแผ่ซ่านไปด้วยเจตนาฆ่า ดูแล้วน่ากลัวยิ่งนัก

“เขา？ใคร？ถังหลิน？เย่ซือเฉิน？”ผู้ชายได้ยินเหตุผลของเธอ พลางขมวดคิ้วยุ่งอย่างไม่เข้าใจ

แน่นอนสิ่งที่เขาเข้าใจคำว่าเขา มันต่างจากที่ผู้หญิงพูดว่าเธออย่างสิ้นเชิง

“พวกเขาสองคนก็ไม่อาจปัดความรับผิดชอบไปได้ ตกลงคุณจะช่วยฉันแก้แค้นไหม？”ผู้หญิงไม่ได้อธิบาย เพียงแต่ความเคียดแค้นในแววตายิ่งโจ่งแจ้งกว่าเดิม：“ฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่ ไม่มีทาง……”　

ผู้ชายมองเธอโดยที่ไม่ได้พูดอะไรในชั่วขณะนั้น ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

“หากคุณไม่อยากช่วยฉัน ฉันก็จะไปหาคนอื่น”ผู้หญิงเห็นเขาไม่ตอบสนอง พลางรู้สึกหงุดหงิด หันกลับคิดจะออกไป

ผู้ชายดึงความคิดกลับมากะทันหัน รีบเอื้อมมือรั้งเธอไว้ ก่อนจะดึงมาไว้ในอ้อมกอด พลางหอมแก้มเธอเบาๆ พูดเสียงเบาด้วยรอยยิ้มว่า：“ทำไม？โกรธแล้วเหรอ？”

ผู้หญิงคนนี้อยู่กับเขามาเจ็ดปีแล้ว ไม่ใช่เพราะเขารักเธอมากมายเลย แต่เจ็ดปีที่ผ่านมา ผู้หญิงคนนี้ช่วยเขาคิดวิธีไม่น้อย และเป็นเพราะจุดนี้นี่เอง เขาจึงสามารถไต่เต้าขึ้นมาเป็นลูกพี่ใหญ่ในสาขาเมือง Aแห่งนี้

ดังนั้น เขาไม่ปล่อยให้เธอจากไปง่ายๆอยู่แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงคนนี้หน้าตาดีมาก รูปร่างก็เพรียว ปล่อยวางในเรื่องรักๆใคร่ๆ แถมยังมีกลเม็ดเด็ดมากมาย อย่างน้อยๆ

ณ ปัจจุบันนี้เขารู้สึกเสียดายหากต้องปล่อยเธอหลุดมือ

ผู้หญิงสวยหาไม่ยาก แต่ผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งฉลาดนั้นมีไม่มาก ไม่พูดไม่ได้ว่า ผู้หญิงคนนี้ฉลาดมาก แต่ละครั้งที่เธอช่วยเขาออกไอเดียก็ได้ผลดีเยี่ยมเสมอ

เก็บผู้หญิงไว้ข้างกายหนึ่งคนไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร ยิ่งไปกว่านั้นเก็บผู้หญิงคนนี้ไว้ก็ไม่กระทบเรื่องที่เขามีหญิงอื่น

“ผมก็ไม่ได้บอกว่าไม่ช่วยคุณนี่”ผู้ชายกัดบริเวณคอของเธอแบบไม่เบาไม่หนัก ในเสียงหัวเราะเบาๆมีความไม่มั่นคงไว้หลายส่วน：“คุณเป็นผู้หญิงของผม ผมจะปล่อยให้โดนรังแกได้ยังไง”

ใบหน้าผู้หญิงฉายความพอใจไว้หลายส่วน เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้ต้องแคร์เธอแน่ๆ เธออุตส่าห์ติดตามเขามานานถึงเจ็ดปี เจ็ดปีนี้ เธอใช้ช่วงอายุที่ดีที่สุดไปกับผู้ชายคนนี้อย่างเต็มที่

“แผนการครั้งก่อนของพวกเราล้มเหลว ไม่ว่าจะถังหลินหรือเย่ซือเฉิน พวกเขาคงต้องป้องกันตัวแน่ๆแล้ว ดังนั้นหากพวกเราจะโจมตีพวกเขา จำเป็นต้องวางแผนให้แยบยลกว่าเดิม”ผู้ชายหรี่ตาขึ้นเล็กน้อย ไม่รู้แน่นอนว่าถังหลินกับเย่ซือเฉินนั้นจัดการไม่ง่าย แน่นอนเขาไม่ได้ทำเพื่อช่วยผู้หญิงของเขาแก้แค้น

เขาทำเพื่อตัวเองเท่านั้น เพราะก่อนหน้านี้มีคนมาหาเขา อยากให้เขาทำร้ายถังหลิน ซึ่งเงื่อนไขที่คนนั้นเสนอมา เขาไม่มีทางปฏิเสธได้เลย

อีกอย่างตอนที่เขาพูดถึงเรื่องนี้กับหัวหน้าน้อย หัวหน้าน้อยก็ไม่ได้คัดค้านอะไร แถมยังสนจิตสนใจอีกต่างหาก เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าน้อยก็เห็นด้วยที่เขาโจมตีถังหลินกับเย่ซือเฉิน

เมื่อทำร้ายถังหลินกับเย่ซือเฉินสำเร็จ เขาก็จะแย่งชิงอำนาจของถังหลินกับเย่ซือเฉินมา

พอถึงเวลานั้นไม่เพียงแต่ทำให้พลังอำนาจของเขายิ่งใหญ่ขึ้น ยังเอาใจหัวหน้าน้อยได้อีกทาง ซึ่งไม่แน่ว่าเขาอาจจะได้ก้าวกระโดดสูงขึ้นอีกขั้นก็เป็นได้

ตอนนี้เขาเป็นลูกพี่ใหญ่ในสาขาเมืองA หากเลื่อนขั้นได้อีก ไม่แน่เขาอาจจะได้เข้าไปอยู่ในศูนย์รวมขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็ได้ หากก้าวไปถึงขั้นนั้นได้ นั่นเท่ากับมีอำนาจค้ำฟ้าเลยทีเดียว

มันเป็นความใฝ่ฝันของผู้ชายทุกคน

ถึงแม้ถังหลินกับเย่ซือเฉินจะร้ายกาจ แต่ก็ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้กับทั้งองค์กรโกสต์ซิตี้ได้

ความพ่ายแพ้ในครั้งนี้ ในสายตาเขาก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องเลวร้ายอะไร ปัจจุบันหัวหน้าน้อยนั้นหลงระเริงอวดดีอย่างไม่เจียมตัว ครั้งนี้พ่ายแพ้ หัวหน้าน้อยคงไม่ทนแน่ๆ

ตอนนี้หัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ไม่สนใจเรื่องภายในองค์กร ทุกอย่างถือคำพูดของหัวหน้าน้อยเป็นคำขาด ดังนั้นการสนับสนุนของหัวหน้าน้อยเพียงพอที่จะทำให้เขากำเริบเสิบสานอย่างสบายใจหายห่วง……