ตอนที่​ 368 คน​เอาใจใส่​

 

ผ่าน​ไปชั่วพริบตา​ เวลา​ก็​ล่วงเลย​มาถึงสิ้นเดือน​สิงหาคม​

 

เหล่า​จางพา​เห​ริน​เห​ริน​กลับมา​ก่อน​จะเริ่ม​เปิดเทอม​

 

ทั้ง​ปู่บุญธรรม​และ​หลานชาย​มีผิวคล้ำ​ขึ้น​มาก​ แต่​เมื่อ​ซูตาน​หง​เห็น​แววตา​ของ​ลูกชาย​คนโต​แล้ว​ ก็​เห็นได้ชัด​ว่า​เดือน​ที่ผ่านมา​เขา​เติบโต​ขึ้น​มาก​​แค่​ไหน​

 

พวกเขา​ไม่ได้​ซื้อ​ของขวัญ​มาฝาก​ ฉีฉีไม่แสดงอาการ​ไม่พอใจ​แต่อย่างใด​ ผิด​กับ​เสียง​เสียง​ที่​ออก​อาการ​แง่งอน​

 

“พี่​ ทำไม​ถึงไม่ซื้อ​อะไร​กลับมา​ฝาก​ผม​บ้าง​?” เขา​ถามขึ้น​ทันที​

 

“ออกเดินทาง​ข้างนอก​ไปทั่ว​ หิ้ว​สัมภาระ​ลำบาก​ ถ้านาย​อยากได้​ก็​ไปซื้อ​เอง​สิ” เห​ริน​เห​ริน​เอา​เงิน​ให้​เขา​ 5 เหมา​ขณะ​บอก​

 

หลังจาก​ได้เงิน​มาแล้ว​ เสียง​เสียง​ก็​ไม่สนใจ​เรื่อง​ที่​ไม่ได้​ของฝาก​อีกต่อไป​ เขา​วิ่ง​ออก​ไปคนเดียว​

 

เห​ริน​เห​ริน​ให้เงิน​ฉีฉี 5 เหมา​เช่นกัน​ ฉีฉีเกรงใจ​เล็กน้อย​ “ผม​มีของ​ผม​อยู่แล้ว​” เขา​อยาก​จะรับ​มาเช่นกัน​ แต่​ถ้าทำ​อย่างนั้น​เขา​จะดู​ต่าง​จาก​น้องชาย​เอาแต่ใจ​อายุ​สามขวบ​ตรง​ไหนล่ะ​?

 

“ถ้านาย​มีเงิน​จะได้​เอา​ไปซื้อ​ขนม​ได้​ไง” เห​ริน​เห​ริน​ยืนกราน​ให้​เขา​

 

ฉีฉีอมยิ้ม​

 

ซูตาน​หง​เตรียม​อาหาร​ให้​สอง​ปู่หลาน​ โรงเรียน​จะเปิดเรียน​ใน​อีก​ 3 วัน​ แน่นอน​ว่า​พวกเขา​ต้อง​เตรียมตัว​

 

อวิ๋น​ลี่​ลี่​มาถึงใน​วันที่​ 29 สิงหาคม​

 

ระหว่าง​ช่วง​ปิดเทอม​ฤดูร้อน​ เยียน​เอ๋อร์​ซึ่งอยู่​บ้าน​ก็​มีน้ำหนัก​เพิ่มขึ้น​ เด็ก​ใน​วัย​นี้​ใช้พลังงาน​มาก​ เป็นธรรมดา​ที่จะ​กิน​เยอะ​

 

ทว่า​อวิ๋น​ลี่​ลี่​กลับ​มีท่าทาง​เหมือน​ไม่ค่อย​ได้​กินข้าว​ ช่วง​ปิดเทอม​ฤดูร้อน​ หล่อน​กิน​แต่​หมั่นโถว​ทุกวัน​ วัน​ไหน​ดี​หน่อย​ถึงมีไข่​ให้​กิน​ ไม่อย่างนั้น​คง​มีแต่​หมั่นโถว​นึ่ง​กับ​น้ำเปล่า​

 

ขนาด​หล่อน​ยังมี​สภาพ​ถึงเพียงนี้​ ไม่ต้อง​พูดถึง​จี้เจี้ยน​เห​วิน​เลย​

 

ใน​เดือน​หนึ่ง​ ๆ สอง​สามีภรรยา​ใช้เงิน​ไม่ถึง 10 หยวน​ ไม่เช่นนั้น​จะเก็บ​เงินได้​อย่างไร​?

 

อวิ๋น​ลี่​ลี่​รับ​สอน​กวดวิชา​ ในขณะที่​จี้เจี้ยน​เห​วิน​ออก​ไปซื้อ​ของ​มาขาย​ เขาย​ังได้​เงินเดือน​อยู่​ ด้วย​อาชีพ​ครู​ที่​ได้​เงินเดือน​ใน​ช่วง​ปิดเทอม​

 

ครั้งนี้​ทั้งคู่​พยายาม​มาก​จริง ๆ​

 

ซูตาน​หง​มอง​เงิน​ 2,000 หยวน​ที่​อวิ๋น​ลี่​ลี่​นำมา​คืน​ เธอ​อึ้ง​ไปเล็กน้อย​ พวกเขา​เก็บ​เงินได้​ถึง 2,000 หยวน​ใน​ระยะเวลา​เท่านี้​ได้​อย่างไร​กัน​?

 

“พอดี​เจี้ยน​เห​วิน​หา​เงินได้​มาก​ระหว่าง​ปิดเทอม​ฤดูร้อน​นี้​น่ะ​ค่ะ​” อวิ๋น​ลี่​ลี่​บอก​

 

นอกจากนี้​ทั้งคู่​ยัง​ประหยัด​มาก​ ถึงได้​เก็บ​เงินได้​ไม่น้อย​

 

เธอ​นึกไม่ถึง​ว่า​เจี้ยน​เห​วิน​จะเปิดกิจการ​ระหว่าง​ปิดเทอม​ฤดูร้อน​ 2 เดือน​ โดย​ไปขายของ​บริเวณ​โรงงาน​ ซื้อ​ทั้ง​เครื่องประดับ​ผม​ สร้อยข้อมือ​ และ​ขนม​มาขาย​ กำไร​ต่อ​เดือน​ถือว่า​น่าประทับใจ​มาก​ทีเดียว​

 

อย่างไรก็ตาม​เขา​สามารถ​ทำได้​ใน​ช่วง​ปิดเทอม​เท่านั้น​ เขา​ยัง​ต้อง​กลับมา​สอนหนังสือ​ มัน​เป็นงาน​ของ​เขา​และ​อาชีพ​ที่​เขา​รัก​

 

ส่วน​เรื่อง​การค้าขาย​ เป็น​เพียง​เพราะ​ความจำเป็น​และ​ช่วยไม่ได้​ ต่อให้​เขา​ทำ​เงินได้​มาก​ เขา​ก็​ไม่ได้​ชอบ​มัน​

 

อวิ๋น​ลี่​ลี่​ตั้งใจ​จะออก​ไปตั้ง​ร้าน​ขายของ​ หล่อน​ปรึกษา​กับ​จี้เจี้ยน​เห​วิน​แล้ว​ ไม่เช่นนั้น​ครอบครัว​พวกเขา​คง​ไม่สามารถ​ใช้หนี้​ได้​หมด​

 

จี้เจี้ยน​เห​วิน​เห็นด้วย​ ถึงอย่างไร​การ​ขายของ​ก็​ไม่ใช่งานหนัก​มาก​ ทำงาน​เพียง​ไม่กี่​ปี เมื่อ​ใช้หนี้​หมด​ก็​คง​ไม่ต้อง​ทำงานหนัก​แล้ว​

 

“น้อง​สี่บอ​กว่า​น่าจะ​ใช้คืน​หมด​ภายใน​ 5 ปี เธอ​ไม่ต้อง​หักโหม​ขนาด​นี้​หรอก​นะ​ เธอ​ซูบ​ลง​ไปมาก​ ไม่ดี​ต่อ​สุขภาพ​เธอ​เลย​ ตอนนี้​เธอ​ยัง​อายุ​น้อย​เลย​ไม่เป็นไร​ เดี๋ยว​อนาคต​แก่ตัว​ไปจะมีปัญหา​สุขภาพ​เอา​ได้​” ซูตาน​หง​ปราม​

 

“ไม่เป็นไร​ค่ะ​ ครั้งนี้​ฉัน​ได้​บทเรียน​แล้ว​ ต่อไป​ฉัน​จะอยู่​ด้วย​ลำแข้ง​ตัวเอง​ให้ได้​ค่ะ​” อวิ๋น​ลี่​ลี่​เอ่ย​

 

อันที่จริง​เมื่อ​ครั้ง​ที่​หล่อน​ทำงาน​กับ​จี้อวิ๋นอวิ๋น​ แม้จะมีรายได้​มาก​ หล่อน​กลับ​รู้สึก​เพ้อฝัน​ทุกวัน​ ราวกับ​ถูก​รถลาก​ไปมา ถึงได้​ทำให้​ขาดสติ​

 

เพียง​เห็น​ว่า​ได้​กำไร​มาก​ หล่อน​จึงไม่คิด​ยอมแพ้​

 

ตอนนี้​แม้ทั้งคู่​จะทำงาน​หัวหมุน​ จน​กิน​ได้​แต่​หมั่นโถว​นึ่ง​กับ​น้ำเปล่า​ หล่อน​กลับ​รู้สึก​ถูก​เติมเต็ม​มากว่า​

 

ซูตาน​หง​ไม่ได้​ออกความเห็น​ใด​ ๆ

 

“ใน​ช่วง​ที่​เยียน​เอ๋อร์​ได้มา​อยู่​บ้านเกิด​ ขอบคุณ​พี่สะใภ้​สามที่​ดูแล​เธอ​ให้​นะคะ​” อวิ๋น​ลี่​ลี่​กล่าว​

 

“เยียน​เอ๋อร์​เป็น​เด็กดี​ ตอน​หยวน​หยวน​อยู่​ที่นี่​เมื่อ​ก่อนหน้านี้​ เธอ​ก็​ช่วยดูแล​ให้​” ซูตาน​หง​บอก​ “เธอ​นั่ง​รอ​ก่อน​สิ”

 

เธอ​เข้าไป​หยิบ​ของ​ ทั้ง​ถั่วเหลือง​ถุงหนึ่ง​ ไข่ไก่​ 1 ตะกร้า​ที่​เหลือ​ใน​ครัว​ ปลาเค็ม​นึ่ง​ที่​นำ​กลับ​มาจาก​อ่างเก็บน้ำ​ รวมถึง​ไข่​เป็ด​เค็ม​ไว้​กิน​กับข้าว​ ซึ่งมีปริมาณ​น้ำมัน​สูงจน​ดู​มันย่อง​

 

ของ​เหล่านี้​ถูก​นำมา​ให้​ใน​คราว​เดียว​ เรียก​ได้​ว่า​เป็น​ของ​จำนวนมาก​

 

“พี่สะใภ้​สาม ไม่เห็น​ต้อง​เอา​ของ​มาให้​มากมาย​ขนาด​นี้​เลย​ค่ะ​ ครั้งก่อน​เอา​กลับ​ไป เจี้ยน​เห​วิน​ยัง​ดุ​ฉัน​ใหญ่​เลย​” อวิ๋น​ลี่​ลี่​รีบ​ห้าม​

 

“ไม่ได้​ให้​เธอ​กับ​เจี้ยน​เห​วิน​สักหน่อย​ ของ​เยียน​เอ๋อร์​ต่างหาก​ เธอ​กลับ​ไปแล้ว​ซื้อ​กระดูก​หมู​มาต้ม​กับ​ถั่ว​บ้าง​นะ​ มัน​ราคา​ถูก​มาก​ ไม่กี่​เหมา​เอง​ เอา​ไปเคี่ยว​ให้​เยียน​เอ๋อร์​กิน​ ให้​ลูก​กิน​มาก​ ๆ ลูก​กิน​น้ำแกง​ผัก​เหมือน​เธอ​ไม่ได้​หรอก​ ไม่อย่างนั้น​เธอ​จะเสียใจ​ที่​ทำให้​ลูกตัว​ไม่โต​ในอนาคต​” ซูตาน​หง​บอก​

 

อวิ๋น​ลี่​ลี่​จึงไม่ได้​คัดค้าน​อีก​

 

“ฉัน​ทำ​ไข่เค็ม​พวก​นี้​ไว้​ เอา​กลับ​ไปกิน​เถอะ​ กิน​กับ​โจ๊ก​ตอนเช้า​ ๆ อร่อย​มาก​ ปลาเค็ม​ที่​บ้าน​ก็​เหมือนกัน​ พวก​มัน​อร่อย​มาก​ เธอ​เอา​กลับ​ไปนะ​ อย่า​เลี้ยง​เยียน​เอ๋อร์​แบบ​อดอยาก​เลย​” ซูตาน​หง​เอ่ย​

 

อวิ๋น​ลี่​ลี่​ถึงกับ​ตาแดง​เรื่อ​เมื่อ​เธอ​บอก​เช่นนั้น​

 

“พี่สะใภ้​สาม ฉัน​เคย​เป็น​หมาป่า​ตาขาว​ ทำไม​ถึงยัง​ดี​กับ​ฉัน​ขนาด​นี้​กัน​คะ​” อวิ๋น​ลี่​ลี่​สะอึกสะอื้น​

 

จริงอยู่​ที่​หล่อน​เคย​เป็น​พวก​หมาป่า​ตาขาว​ แต่​อวิ๋น​ลี่​ลี่​ก็​ไม่ได้​ทำ​สิ่งใด​เกิน​เหตุ​ เพียงแค่​ร่วม​ทำ​ธุรกิจ​กับ​จี้อวิ๋นอวิ๋น​เท่านั้น​ ซึ่งเป็นเรื่อง​ที่​เข้าใจ​ได้​

 

“ยังไง​เขา​ก็​เป็น​น้องชาย​ของ​ฉัน​ อย่า​คิดมาก​เลย​ บอก​ให้​เจี้ยน​เห​วิน​พักผ่อน​บ้าง​เถอะ​ เยียน​เอ๋อร์​ยัง​อายุ​น้อย​ เธอ​ยัง​ต้อง​พึ่งพา​พวก​เธอ​สอง​สามีภรรยา​นะ​” ซูตาน​หง​กล่าว​

 

อวิ๋น​ลี่​ลี่​พา​เยียน​เอ๋อร์​กลับ​ไปเมือง​เจียง​สุ่ย​

 

จี้เจี้ยน​เห​วิน​ซาบซึ้ง​กับ​ของ​ที่​ได้​กลับมา​มาก​เช่นกัน​ พี่สะใภ้​สามของ​เขา​ยัง​เป็น​คน​เอาใจใส่​อยู่​เสมอ​

 

หล่อน​ต้ม​โจ๊ก​กิน​เคียง​กับ​ไข่เค็ม​ใน​เช้าวันรุ่งขึ้น​ จี้เจี้ยน​เห​วิน​รู้สึก​โหยหา​ขนาด​ซด​จน​เกือบ​ติดคอ​ เขา​ไม่ได้​กิน​โจ๊ก​มานาน​แล้ว​ ทุกวันนี้​ได้​แต่​กิน​หมั่นโถว​เท่านั้น​!

 

แต่​เขา​กลับ​รู้สึก​ปลาบ​ปลื้มใจ​ เพราะ​เก็บ​เงินได้​ถึง 2,000 หยวน​ใน​เวลา​เพียง​ไม่นาน​

 

ทว่า​มัน​เป็น​เพียง​ส่วน​ของ​พวกเขา​ ตอนนี้​ลูกสาว​ของ​เขา​ต้อง​กลับ​ไปเรียน​ คง​มีค่าใช้จ่าย​มาก​อย่าง​แน่นอน​

 

แต่​จี้เจี้ยน​เห​วิน​ไม่มีทางเลือก​

 

วันนี้​เอง​ที่​อวิ๋น​ลี่​ลี่​มีแขก​มาเยือน​

 

จี้เจี้ยน​เห​วิน​ไม่อยู่​บ้าน​ เขา​ออก​ไปสอน​ชดเชย​ให้​ลูกศิษย์​ โดย​เขา​เริ่ม​ออก​ไปสอน​ตั้งแต่​เมื่อวาน​

 

เป็น​เพราะ​เขา​ไม่อยู่​บ้าน​นี่เอง​ ไม่เช่นนั้น​จี้อวิ๋นอวิ๋นคง​ไม่ได้​ย่างกราย​เข้ามา​แม้แต่​ก้าว​เดียว​

 

“อวิ๋นอวิ๋น​ ไปเสียเถอะ​ พี่​สี่ของ​เธอ​บอก​ไว้​ชัดเจน​แล้ว​ ว่า​ไม่ให้​พี่​ไปข้องเกี่ยว​อะไร​กับ​เธอ​อีก​” อวิ๋น​ลี่​ลี่​บอก​

 

“พี่สะใภ้​สี่ ฉัน​ขอโทษ​กับ​เรื่อง​ที่​เกิดขึ้น​ครั้งก่อน​ แต่​เรา​ก็​ไม่ได้​อยาก​ให้​เรื่อง​แบบนี้​เกิดขึ้น​นี่​คะ​” จี้อวิ๋นอวิ๋น​ท้วง​

 

อวิ๋น​ลี่​ลี่​นิ่งเงียบ​ ถึงอีก​ฝ่าย​จะบอก​เช่นนั้น​ หาก​แต่​สถานการณ์​ที่​ครอบครัว​เผชิญ​ใน​ตอนนี้​ เป็น​ความจริง​ที่​ปฏิเสธไม่ได้​

 

“ช่วงนี้​พี่สะใภ้​สี่เป็น​ยังไง​บ้าง​คะ​ พี่​ดู​ซูบ​ลง​ไปมาก​เลย​นะ​ พี่​สี่ก็​คง​ผอม​ลง​เหมือนกัน​ใช่ไหม​คะ​?” จี้อวิ๋นอวิ๋น​ถอนหายใจ​

 

“ไม่ต้อง​มาห่วง​เรื่อง​นี้​หรอก​ เธอ​กลับ​ไปซะเถอะ​” อวิ๋น​ลี่​ลี่​ตัดบท​

………………………………………………………………………………………………………………………..

 

สาร​จาก​ผู้แปล​

 

ซึ้งเลย​ใช่ไหม​คะ​ ต่อไป​คง​จำขึ้นใจ​แล้ว​ล่ะ​นะ​ว่า​ตอนที่​ลำบาก​ ใคร​เป็น​คน​ช่วยเหลือ​

 

สอ​งอ​วิ๋น​มาอีก​ทำไม​ ไปซะชิ่ว​ ๆ /คว้า​ข้าวสาร​เสก​มาสาด​ปัด​รัง​ควาญ​/

 

ไหหม่า​(海馬)