ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记] 370 เสี่ยเลี้ยง
ตอนที่ 370 เสี่ยเลี้ยง
เดือนละ 2,000 หยวน นั่นก็คือปีหนึ่ง ๆ ได้มากกว่า 20,000 หยวนเสียอีก
หล่อนอยู่กับเขาเพียงปีเดียว ก็จะมีเงินไปเปิดธุรกิจของตนเองได้ และเส้นสายของลูกค้ารายใหญ่เหล่านี้ก็เป็นสิ่งที่หล่อนต้องการ
จี้อวิ๋นอวิ๋นจึงตอบตกลง
ในเมื่อหล่อนตอบตกลงแล้ว หล่อนจึงต้องไปกับเขา ซึ่งทำให้พี่ใหญ่อวิ๋นถึงกับอึ้ง จี้อวิ๋นอวิ๋นกำลังจะจากไป แล้วเขาจะทำอะไรได้ล่ะ?
“ฉันให้เงินคุณไปแล้ว ต่อไปอย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก ไม่อย่างนั้นอย่ามาโทษว่าฉันไม่ปรานีแล้วกัน!” จี้อวิ๋นอวิ๋นบอก
“อวิ๋นอวิ๋น ฟังผมก่อน เงินที่ได้ 2,000 หยวนต่อเดือนมันไม่ได้มากเลยนะ ถ้าเรา…”
ไม่ทันที่เขาได้พูดจบ พี่ใหญ่อวิ๋นถูกจี้อวิ๋นอวิ๋นพูดขัดขึ้น “เลิกพูดได้แล้ว คุณไม่รู้หรอกว่าฉันขยะแขยงผู้ชายพวกนั้นขนาดไหน ฉันไม่สนเงินพวกนั้นหรอก!”
หล่อนไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายน่ารังเกียจพวกนั้นแม้แต่น้อย ที่ทำลงไปเพียงเพราะความจำเป็น และเป็นชะตาชีวิตของหล่อนในชาติที่แล้ว ในชาตินี้หล่อนจึงไม่ต้องการเดินทางสายนั้นอีก เพียงแค่ตอนนั้นขัดสนเงินทอง จึงไม่มีทางเลือกเท่านั้น
ในเมื่อตอนนี้มีตัวเลือกที่ดีกว่า หล่อนจึงไม่อยากทำเรื่องแบบนี้ต่อ
รู้ไหม ลูกค้าที่อยากจะเลี้ยงหล่อนคนก่อน จ่ายให้แค่เดือนละ 500 หยวนเท่านั้น
แม้ว่าจะเป็นเงินจำนวนมากแล้ว แต่ยังไม่มากเท่า 2,000 หยวนในครั้งนี้!
เขาต้องเป็นอภิมหาเศรษฐีแน่ ในครอบครัวคงมีทรัพย์สินเงินทองมากมายไม่หวาดไม่ไหว แต่หล่อนไม่ได้ต้องการมัน หล่อนยังต้องการทำงานหาเลี้ยงตนมากกว่า
หลังจากกอบโกยเงินจากเขาได้ และพอมีช่องทาง หล่อนก็จะหาทางถอนตัวออกมา
พี่ใหญ่อวิ๋นไม่อยากตัดขาดกับหล่อน จึงบอกไปว่า “ก็ได้ ผมสนันสนุนคุณ ต่อไปถ้าคุณต้องการความช่วยเหลืออะไร ก็มาหาผมได้ตลอด ยังไงผมก็อยู่ในเมืองเจียงสุ่ยอยู่แล้ว”
“ได้” จี้อวิ๋นอวิ๋นรับคำ
วันถัดมาหล่อนจึงขึ้นรถไปกับชายวัยกลางคน ขณะที่อยู่ภายในรถ หล่อนก็พยายามเอาอกเอาใจเขา ทำให้อีกฝ่ายพึงพอใจมากทีเดียว
พี่ใหญ่อวิ๋นมีเงินมากพอแล้ว เขาจึงนำไปซื้อบ้านทันที เป็นบ้านหลังไม่ใหญ่นัก แต่ยังอยู่ในเขตชุมชน
ทุกคนที่บ้านเกิดต่างแปลกใจ เขาซื้อได้เพราะมีรายได้ดี แต่พี่ใหญ่อวิ๋นบอกเองว่าเขาไม่มีเงิน และก่อนหน้านี้เขาก็สูญเงินไปมาก จึงหนีไปพร้อมเงินก้อนสุดท้าย
ตอนนี้ลูก ๆ ของเขาโตกันแล้ว พวกเขาอาศัยเบียดเสียดกับครอบครัวน้องรอง ด้วยเหตุนี้เขาจึงซื้อบ้านด้วยเงินก้อนสุดท้ายนี้
ทุกคนยอมรับการตัดสินใจของเขา ยกเว้นอวิ๋นลี่ลี่ที่โกรธมาก หลังหล่อนรู้ว่าพี่ใหญ่ของหล่อนยังมีเงินไปซื้อบ้าน
หล่อนกับเจี้ยนเหวินใช้ชีวิตกันอย่างยากลำบาก จะซื้อกระดูกหมูมาทำน้ำแกงแต่ละครั้งต้องคิดแล้วคิดอีก แต่พี่ใหญ่ของหล่อนกลับมีเงินมากขนาดซื้อบ้านได้!
ตอนนี้บ้านหลังหนึ่งราคาราว 5,000 หรือ 6,000 หยวน พี่ใหญ่ของหล่อนกลับไม่คิดแบ่งเงินมาช่วยหล่อนใช้หนี้แต่อย่างใด
แม้หล่อนจะไม่ยอมรับเงิน เพราะเจี้ยนเหวินไม่ให้รับ แต่จี้อวิ๋นอวิ๋นก็ยังมาแสดงน้ำใจ ส่วนพี่ใหญ่ของหล่อนแท้ ๆ กลับไม่คิดจะให้สักแดงเดียว!
หล่อนเป็นหนี้ก้อนโต จึงอยากจะให้อีกฝ่ายที่เป็นพี่ชายตนนำเงินมาให้ใช้หนี้เสียหน่อยก็ยังดี!
แต่แน่นอนว่าทางบ้านแม่หล่อนก็เป็นเพียงลูกสาว ส่วนกับบ้านสามีเป็นเพียงสะใภ้ จึงไม่คิดคาดหวังเรื่องนี้ หล่อนต้องแบกรับหนี้ร่วมกับเจี้ยนเหวินกันเอง เยียนเอ๋อร์ไม่ได้ทำอะไรผิด!
นอกจากหล่อนแล้ว ก็ยังมีอีกคนที่มีปฏิกิริยากับเรื่องนี้
โจวจื่อนั่นเอง
เขาถึงกับอึ้งไป ไม่ได้ตามจับตามองพวกเขาเพียง 2 วัน เขาก็ไม่คิดจะขุดคุ้ยข้อมูลของพี่ใหญ่อวิ๋นอีก ตั้งใจว่าจะโทรแจ้งตำรวจและจับพวกเขาเข้าคุกข้อหาค้าประเวณี แต่นึกไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น เขาพลาดโอกาสเล่นงานเพราะเหนื่อยล้าจากการทำงาน 2 วันอย่างนั้นหรือ?
เขาไม่คิดยอมแพ้ แสร้งทำเป็นไปซื้อบริการ และเข้าไปถามกับบริกรที่ฝ่ายต้อนรับ
และพบว่าพวกเขาไม่ได้ทำธุรกิจนี้แล้ว
โจวจื่อกระวนกระวาย ทำทีเป็นชอบและติดใจบริการของจี้อวิ๋นอวิ๋น จึงต้องการเจอหล่อนอีกครั้ง
บริกรคนนี้เป็นงาน ในตอนแรกจึงไม่ได้ตั้งใจจะบอก แต่เมื่อได้ยินเช่นนี้ก็อดหลุดขำไม่ได้ เพราะเขาเองก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับจี้อวิ๋นอวิ๋นหลายครั้งเช่นกัน เนื่องจากหล่อนต้องให้เขาช่วยติดต่อลูกค้าให้
เขาคอยช่วยหล่อนจัดการลูกค้า หล่อนจึงตอบแทนเขาในบางครั้ง
เขาบอกว่าจี้อวิ๋นอวิ๋นเป็นที่ถูกใจของเศรษฐีใหญ่คนหนึ่ง และถูกพาตัวไปแล้ว ส่วนไปที่ไหน เขาไม่อาจรู้ได้ แต่ฟังจากสำเนียงของเศรษฐีคนนั้น ดูเหมือนจะเป็นคนเมืองเจียงสุ่ย
อันที่จริงไม่ได้มีเพียงโจวจื่อที่มาถามถึง คนอื่น ๆ ก็มาถามเช่นกัน หลายคนประทับใจกับบริการของจี้อวิ๋นอวิ๋นมากทีเดียว
โรงแรมทั้งหมดในบริเวณนี้คึกคักขึ้นมากเพราะหล่อนคนเดียว
เรียกได้ว่าเป็นอีกคนที่ช่วยขับเคลื่อนเศรษฐกิจในย่านนี้
โจวจื่อหัวเสียเล็กน้อย
เขาหงุดหงิดที่ตนไม่ลงมือให้เร็วกว่านี้ หงุดหงิดที่ตนปล่อยให้คู่หญิงร้ายชายเลวหนีรอดไปได้ หากลงมือก่อนหน้านี้ พวกมันคงได้ติดคุกไปหลายปีแล้ว!
ตอนนี้จี้อวิ๋นอวิ๋นเป็นนางบำเรอของเศรษฐีใหญ่ หล่อนคงกลายเป็นภรรยาน้อยของใครสักคน หากต่อไปหล่อนมีลูกชาย หล่อนก็จะมีสิทธิ์ในทรัพย์สมบัติ จี้อวิ๋นอวิ๋นคงจะสุขสบายไปทั้งชาติ มีสิ่งใดให้ต้องกังวลอีกกัน?
แต่เขากลับต้องอยู่อย่างน่าสมเพช ครั้งก่อนเขาเจ็บตัว เขาเพียงขอมาหาความสุขเดือนละครั้งหรือ 2 ครั้งเท่านั้น แต่ละครั้งก็ไม่ได้นาน เขาไม่พอใจกับภรรยาที่บ้าน อีกไม่นานก็คงจะได้หย่าร้างกันแล้ว
เขาอยู่อย่างน่าอดสูเช่นนี้ แต่จี้อวิ๋นอวิ๋นกลับได้ดี เป็นไปได้อย่างไรกัน!
ดังนั้นตราบใดที่ยังอยู่ในเมืองเจียงสุ่ย เขาต้องหาตัวหล่อนให้พบให้ได้!
จี้อวิ๋นอวิ๋นไม่มีทางกำจัดเขาออกจากชีวิตได้ และเขาก็จะไม่ปล่อยหล่อนไปเช่นกัน
เป็นอย่างที่เขาคาดไว้ ด้วยความไม่ลงรอยกันระหว่างสามีภรรยา ภรรยาที่บ้านจึงหย่ากับเขาทันที และขอแบ่งทรัพย์สินคนละครึ่ง หากแต่เขาไม่ได้สนใจ
เขาลาออกจากงาน และเริ่มตามหาจี้อวิ๋นอวิ๋น
เขาจะเป็นวิญญาณที่คอยหลอกหลอนหล่อน ทำให้หล่อนอยู่อย่างสิ้นหวัง หากไม่ใช่เพราะหล่อน ตอนนี้ชีวิตเขาตอนนี้คงสุขสบายดี เป็นนางแพศยาคนนี้ที่ยั่วยวนเขาตั้งแต่แรก ทำให้เขาตกต่ำอย่างในทุกวันนี้!
ตอนนี้หล่อนอยากจะมีชีวิตที่ดี เขาจะยอมได้อย่างไร เขาไม่มีวันปล่อยให้หล่อนได้อยู่อย่างสงบสุขและสบายใจอย่างเด็ดขาด!
จี้อวิ๋นอวิ๋นย่อมไม่รู้ตัวว่าตนถูกโจวจื่อจ้องเล่นงานอยู่
หล่อนถูกพาตัวมาอยู่ที่ชุมชนเศรษฐี ห้องนั้นมีพื้นที่กว้างขวางเกือบ 140 ตารางเมตรได้ ทั้งยังได้อยู่คนเดียวอีกด้วย
ทุกอย่างในห้องดูโอ่อ่า พร้อมเครื่องเรือนหรูหรา
เสี่ยเลี้ยงบอกกับหล่อนว่าหากต้องการลงไปชั้นล่าง หล่อนสามารถลงไปเดินเล่นได้ แต่ต้องอยู่กับเขาเมื่อเขามาหาหล่อน
จี้อวิ๋นอวิ๋นรู้ในข้อนี้ดี หล่อนสมควรทำเช่นนั้นอยู่แล้ว เสี่ยเลี้ยงให้เงินหล่อนถึงเดือนละ 2,000 หยวน และบอกว่าเขางานยุ่ง อาจมาหาหล่อนได้เพียงเดือนละไม่กี่ครั้งเท่านั้น
เขาไม่กลัวว่าหล่อนจะหนีไปพร้อมเงิน แต่เขาก็ไม่เชื่อว่าข้อเสนอของตนจะดีพอ ผู้หญิงคนนี้คงคิดหนีไปได้ทุกเมื่อ
ในเวลาต่อมา เขาจึงแวะเวียนมาบ่อยยิ่งขึ้น
เดิมทีเขาคิดจะมาเพียงเดือนละ 3 หรือ 4 ครั้ง แต่เป็นเพราะจี้อวิ๋นอวิ๋นมีลีลาที่เด็ดเหลือเกิน เขาจึงมาหาถึงเดือนละ 7 หรือ 8 ครั้ง
หลังจากจี้อวิ๋นอวิ๋นสนิทสนมกับเขาดีแล้ว หล่อนจึงเริ่มถามเรื่องธุรกิจของเขา
……………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
คิดจะมีชีวิตที่ดีก็ดีไม่สุดนะสองอวิ๋น มีโชคได้เป็นของเล่นเศรษฐีใหญ่ก็จริง แต่มีเจ้ากรรมนายเวรตามติดเป็นเงาแบบนี้ก็สุขได้ไม่สุดเหมือนกัน
ไหหม่า(海馬)
Comments