บทที่ 230 อิจฉาหึงหวง

“คุณได้เจอกับหยางเสว่หรือ? เธอไปที่ เมืองจิงเฉิง แล้ว?”

พูดตามตรง เมื่อได้ยินคำว่าหยางเสว่ แม้ว่าจะไม่ได้ยินมาหลายเดือนแล้ว แต่เฉินเกอก็ยังอดไม่ได้ที่จะกระตุกไปทั้งตัว

โดยเฉพาะในหัวใจ ยังคงรู้สึกถูกบีบอย่างเจ็บปวดเล็กน้อย

เพราะอย่างไรแล้ว ก็ได้คบกับหยางเสว่เป็นเวลาสองปี ใน มหาวิทยาลัยจินหลิง ความทรงจำส่วนใหญ่ของตัวเอง ก็มาจากผู้หญิงคนนี้ แม้ว่าสุดท้ายแล้ว หยางเสว่จะทำลายหัวใจของเฉินเกออย่างเจ็บปวดสาหัส และทำให้เฉินเกอเกลียดเธอเล็กน้อย!

แต่ว่า ตั้งแต่ครั้งที่แล้ว ที่ตัวเองเปิดเผยตัวตนในฐานะคุณชายเฉินแห่ง จินหลิง เขาก็เย็นชากับเธอมาก

หยางเสว่ถูกกระทบจิตใจอย่างหนัก แล้วลาออกจากมหาวิทยาลัย

ตั้งแต่จากเหตุการณ์นี้ ที่จริงความเกลียดชังและความโกรธแค้น ที่ เฉินเกอมีต่อเธอ ได้หายไปหมดแล้ว

แม้กระทั่งรู้สึกผิดนิดหน่อย

ตัวเองในเวลานั้น ไม่มีอะไรเลย หยางเสว่ไม่ได้รังเกียจตัวเอง คบหากับตัวเอง

กินข้าวด้วยกัน ไปช้อปปิ้งด้วยกัน

แน่นอนว่า หยางเสว่ในตอนหลังได้เปลี่ยนไป แต่เมื่อคิดดูแล้ว เมื่อเปรียบเทียบกับพวกผู้หญิงอย่างจ้าวยีฟาน หยางเสว่ก็ดีกว่าไม่ใช่หรือ

เพราะยังไงแล้ว เธอก็มีตอนที่ไม่ได้รังเกียจตัวเอง

และผู้หญิงในสมัยนี้ ใครจะไม่รักเงินล่ะ

ความเย็นชาในเวลานั้นของตัวเอง สามารถพูดได้ว่า ทำลายอนาคตของเธอไปเลย

ทั้งๆที่มหาวิทยาลัยยังเรียนไม่จบเลย

ที่จริงก่อนหน้านี้ไม่นาน เฉินเกอยังคิดอยู่ว่า จะให้คนหาหยางเสว่หรือไม่ ให้เธอมีอนาคตที่มีรายได้ที่มั่นคง ตัวเองก็จะรู้สึกสบายใจหน่อย

แต่เมื่อคิดอีกแง่หนึ่ง เฉินเกอก็ได้ล้มเลิกความคิดนี้ ทำเช่นนี้ เกรงว่าจะทำให้เธอเกลียดตัวเองมากขึ้นไปอีก!

“หือ ปฏิกิริยาของนายคืออะไร? ตื่นเต้น? ตื้นตัน? หรือโทษตัวเอง?”

หานเฟยเอ๋อมองเฉินเกอด้วยความสนใจแล้วถามขึ้น

“ไม่มี ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง? สบายดีไหม?”

เฉินเกอถาม

“นายไม่ต้องกังวลเพื่อเธอ ตอนนี้เธอสบายดี และยังดีมากจนเกินคาดหมายของนาย เธอยังบอกฉันว่า เธอจะกลับจินหลิงอีก หาคืนทุกสิ่งที่เธอสูญเสีย

“ในตอนนั้นที่เธอพูดประโยคนี้ แววตาน่ากลัวไม่น้อย! ฉันถามเธออะไร เธอก็ไม่ได้พูด ใช่แล้ว เฉินเกอ ในตอนนั้น หยางเสว่ทำไมหถึงลาออกจากมหาวิทยาลัย?”

จำได้ว่าในตอนนั้น หานเฟยเอ๋อยังได้ส่งคำพูดให้เฉินเกอ

แต่ว่าหานเฟยเอ๋อในเวลานั้น ไม่สนใจที่จะไปรู้เรื่องของเฉินเกอ ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว

เธออยากรู้จริงๆ

“ก็ไม่มีอะไร ไม่มีเรื่องอะไร!”

เฉินเกอพูดด้วยรอยยิ้มขมขื่น

สิ่งที่เธอทำหายไป ไม่ช้าเธอก็จะเอาคืนมา พูดให้ชัดเจนก็คือ จะมาคิดบัญชีกับตัวเอง

ช่วงเวลานี้ หยางเสว่ประสบอะไรมาบ้างนะ?

คิดก็คิดไม่ออก แต่สิ่งที่แน่ใจได้ก็คือ ตอนนี้หยางเสว่มีชีวิตที่ดีจริงๆ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว!

“ไม่พูดก็ช่างเถอะ! ยังไงแล้วตอนที่เธอกลับมา ฉันจะรู้เรื่องแล้ว!”

หานเฟยเอ๋อพูดขึ้น “ไปกันเถอะ เราออกไปกันเถอะ! ช่วงบ่ายฉันจะต้องเตรียมตัวถ่ายทอดสดแล้ว!

“อืม!”

เฉินเกอพยักหน้าอย่างแข็งทื่อ กำลังจะออกไป

“ใช่แล้ว เฉินเกอ ครั้งนี้ฉันช่วยนาย ฉันหวังว่านายจะสามารถตกลงคำขอของฉันข้อหนึ่ง!”

หานเฟยเอ๋อก็ขวางเฉินเกอไว้อีกครั้ง

“คุณพูด!”

“ฉันหวังว่าคุณจะไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ก่อนที่ฉันจะรู้ว่าพี่ชายผิงผันของฉันเป็นใคร ได้ไหม? ฉันขอเพียงแค่นี้!”

หานเฟยเอ๋อกัดริมฝีปากไว้

เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนี้?

ตัวเองเดาว่าพี่ชายผิงผันก็คือเฉินเกอ ดังนั้นตัวเองได้ตกหลุมรักเฉินเกอหรือ?”

หานเฟยเอ๋อไม่รู้ แต่ยังไงแล้ว ในใจของเธอก็ได้คิดแบบนี้

ถ้าหากเฉินเกอก็คือพี่ชายผิงผันจริงๆ ถ้าหากหลังจากที่ตัวเองได้ยืนยันแล้ว เฉินเกอแต่งงานไปแล้ว แล้วจะต้องทำยังไง?

หานเฟยเอ๋อไม่อยากมีความเสียใจภายหลังเช่นนี้ ดังนั้นจึงพูดอย่างนี้

ในความเป็นจริง เธอไม่แน่ใจเลย ว่าตัวเองรักเฉินเกอหรือไม่

และเฉินเกอได้ยินประโยคนี้ มองไปที่หานเฟยเอ๋อด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

“นายอย่าเข้าใจ ใช่ว่าฉันชอบนาย ฉันแค่ต้องการหาคำตอบ!”

หานเฟยเอ๋อพูดด้วยอารมณ์ประชด

“ก็ได้ ฉันสัญญากับคุณ!”

เมื่อกี้เฉินเกอได้ยินชื่อของหยางเสว่ ทำให้เขาอารมณ์สับสนวุ่นวายไปชั่วขณะ

ตกลงโดยไม่คิดเลย

ก็ยังดีกว่าบอกหานเฟยเอ๋อว่า ตัวเองก็คือผิงผัน

เรื่องที่จะให้แฟนคลับช่วยตามหา ฉินหยา ก็ได้ตกลงกันเรียบร้อยแล้ว

เฉินเกอลงบันได เหมือนมีเรื่องกลุ้มใจ

หลิงเฟยกับ เสี่ยวเฉียง เดินตามอยู่ข้างหลัง

ส่วนหลิงเฟย พยายามยุยงเสี่ยวเฉียง แล้วเหลือบมองเฉินเกอ เห็นได้ชัดว่า เสี่ยวเฉียง มีบางอย่างจะพูดกับเฉินเกอ

แต่ เสี่ยวเฉียง ก็ไม่กล้า

“เสี่ยวเฉียง ไม่เป็นไร นายบอกกับเฉินเกอได้เลย!”

จ้าวถงถงทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงรีบพูดขึ้น

เฉินเกอถึงได้รู้ตัว มองไปที่เขาแล้วพูดว่า “มีเรื่องอะไรหรอ?”

“พี่เฉินเกอ ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะขอความช่วยเหลือจากพี่ แต่ก็ไม่รู้ว่า พี่จะตกลงหรือเปล่า?”

เสี่ยวเฉียง ดูถูกเฉินเกอในตอนแรก แต่หลังจากที่เฉินเกอขับBenz G เสี่ยวเฉียง ก็มึนงงแล้ว

“อ๋อ นายพูดเลย!”

“พี่สาวของฉันทำงานในบริษัทลิสซิ่ง ในเดือนนี้ เธอต้องไปเช่า Benz G คันหนึ่ง ถ้าไม่ถึงเป้าหมายนี้เธออาจถูกไล่ออก ดังนั้นฉันเห็นว่าพี่มี Benz G คันหนึ่ง สามารถเช่าให้กับทางบริษัทของพี่สาวฉันได้ไหม สามวัน แค่เวลาสามวัน พี่สาวฉันจะจ่ายค่าเช่าให้พี่!”

เสี่ยวเฉียง พูดขึ้น

เฉินเกอก็เข้าใจเรื่องนี้ดี

มีบริษัทที่ทำด้านนี้โดยเฉพาะ อย่างเช่นถ่ายภาพยนตร์ต้องใช้รถยนต์ประมาณนั้น

บางครั้งต้องเซ็นสัญญาก็เช่า

เช่นนี้ รถมีปัญหาเจ้าของรถก็ไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว ค่าใช้จ่ายทั้งหมดก็ไม่ต้องดูแล เพียงแค่เช่ารถออกไปไม่กี่วัน ก็สามารถมีรายได้หมื่น สองหมื่น

“แค่เรื่องนี้หรอ นั้นก็ได้ ฉันจะเช่าให้พี่สาวของนาย!”

เฉินเกอยิ้มอ่อนๆ

วันนี้เสี่ยวเฉียงคนนี้ ก็ถือว่าได้ช่วยตัวเองเหมือนกัน

นอกจากนี้ เห็นว่าเขาเป็นห่วงพี่สาวของเขาไม่น้อย เฉินเกอชื่นชมนัก เพราะตัวเองก็มีพี่สาวเหมือนกัน

ถ้าเป็นพี่สาวของตัวเองมีปัญหา เฉินเกอก็จะช่วยโดยไม่ลังเลเลย

“ขอบคุณครับ พี่เฉินเกอ! ฉันจะโทรหาพี่สาวตอนนี้เลย ให้เธอมาเซ็นสัญญากับพี่!”

เสี่ยวเฉียง พูดอย่างตื่นเต้น

หลังจากเซ็นสัญญาเสียง พวกจ้าวถงถงกลับไปถึงบ้าน ก็ไปให้เส้นสายช่วยแล้ว

สำหรับเฉินเกอ ก็ได้ระดมพวกหลี่เจิ้นกั๋ว

เรื่องของฉินหยา ไม่ว่าสุดท้ายจะเป็นยังไง ยังไงก็ต้องมีผลสรุป

มิฉะนั้นเฉินเกอจะรู้สึกไม่สบายใจไปตลอดชีวิต

เพียงไม่นาน ก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว

เฉินเกอก็ได้วิ่งมาทั้งวัน

ทั้งเหนื่อยและหิวมาก

ก็เลยมาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่ง กินประทังท้อง

“พวกคุณหมายความว่ายังไง? เห็นว่าฉันเป็นส่วนเกิน? ฉันน่าอนาถขนาดนั้นเลยหรือ?”

กำลังทานอาหารอยู่ ก็ได้ยินคนที่นั่งอยู่ไม่ไกล ทะเลาะกันขึ้นมา

เฉินเกอหันหน้าไปมอง

คือหญิงสองชายหนึ่ง

ในนั้น ชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอยู่ด้วยกัน กำลังทานอาหาร และผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าตามมาทีหลัง ซึ่งนี่มีความคล้ายกับ ในเหตุการณ์จับชู้ หญิงสาวที่ยืนอยู่ กำลังตะโกนใส่ทั้งสองคน

“ฉันใส่ใจไปกับคุณมากแค่ไหน ฉันเทียบกับเธอไม่ได้ตรงส่วนไหน และเมื่อก่อนคุณรักฉัน คุณรักฉันไม่ใช่หรอ ทำไมถึงอยู่กับเธอได้!!!”

หญิงสาวยังคงโวยวาย

เดิมที เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดาแล้ว เฉินเกอเพียงแค่เหลือบมองก็ไม่สนใจแล้ว

แต่ในตอนนี้ เฉินเกอกลับได้จ้องมองหลายครั้ง

เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น ซึ่งก็คือ เฉินหลิน

และชายหญิงคู่นั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย ก็คือติงห้าวกับหลี่ชือหานไม่ใช่หรือ

ใช่แล้ว ตอนงานเลี้ยงได้ยินลี่เหวินหยางพูดว่า หลี่ชือหานได้คบกับ ติงห้าวแล้ว

งั้น เฉินหลินก็ต้องร้อนรนแน่นอน เพราะว่าเธอก็ชอบติงห้าว เช่นกัน

“เพี้ยะ!”

ขณะที่เฉินหลินกำลังด่าว่า ทันใดนั้น ก็โดนตบที่ปาก

เป็น หลี่ชือหานที่ยืนขึ้นด้วยใบหน้าเย็นชา “เฉินหลินคุณพอได้แล้วนะ คุณบ้าหรือเปล่า?”