บทที่ 236 คุณค่าของผู้หญิง

“เฉินเกอ อันนี้เป็นรถที่นายซื้อหรอ?”

เวลานี้หลี่ชือหานถามด้วยความประหลาดใจ

“เออ เพิ่งถอยออกมาได้สองสามวันเอง ก็แค่เอามาขับเล่นๆน่ะ!”

เฉินเกอโยนกุญแจรถไปโต๊ะอย่างไม่แยแส

ทำให้เฉินหลินทั้งดีใจและปวดใจ

กลัวว่ากุญแจรถจะพัง

ที่ดีใจก็เพราะตอนนี้เห็นหน้าของติงห้าวเขียวปี๋ไปเลย ไม่เหมือนผู้ไม่มีคนแล้ว

“เอ่อติงห้าว ฉันได้ยินหลินหลินพูดว่า นายก็ซื้อรถใหม่เหมือนกัน? รถของนายฉันยังไม่เคยเห็นเลย รถอะไรหรอ? บีเอ็มซีรี่เจ็ดหรือเบนซ์หรือเป็นพวกออดี้ล่ะ? น่าจะล้านกว่าได้ละมั้ง?”

เวลานี้เฉินเกอมองติงห้าวแล้วถามอย่างยิ้มๆ

“เห่อๆ รถที่ติงห้าวซื้อคือรถโฟล์กสวาเกน ราคาประมาณสองแสนหยวนเอง เทียบกับของนายที่สองล้านกว่าหยวนไม่ได้หรอก!”

เฉินหลินจ้องไปที่ติงห้าวแวบหนึ่งแล้วพูดขึ้น

ติงห้าวหายใจเข้าเฮือกใหญ่ มือสั่นเล็กน้อย

รถโฟล์กสวาเกนหรอ ติงห้าวนายทำไมถึงได้ซื้อรถคันนี้ล่ะ?

เฉินเกอยิ้มแล้วพูด

“ฉันอยากซื้อคันไหนก็ซื้อคันนั้น พวกเธอสองคนไม่ต้องมาห่วงเรื่องของฉันหรอก นายก็แค่ถูกหวยเท่านั้นเอง ยังจะมาอวดอะไรอีก!”

“เฮ้ย ฉันมันช่างมีวาสนาเสียจริง สามารถได้คบกับเฉินเกอ ชีวิตที่เหลือฉันจะร่วมเสวยสุขกับนายนะ นายต้องดีกับฉันหน่อยนะ ยังมีเสื้อผ้าที่ฉันจะซื้อ นายพูดแล้วนะว่าวันนี้จะซื้อให้ฉัน!”

“อืมๆ ต้องซื้อให้เธอแน่นอน แต่เธอต้องรับปากฉันก่อนนะ คืนนี้ต้องเอาครั้งแรกของเธอให้ฉัน เฮยๆ!”

เฉินเกอจับมือของเฉินหลินแล้วพูดอย่างยิ้มๆ

เฉินหลินนั้น หลังจากที่ฟังแล้วก็อยากที่ตบปากเฉินเกอทันที

แม่งเอ๊ย ในบทให้นายพูดประโยคนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ถึงแม้จะแสดงบทความรัก แต่ก็ไม่ควรที่จะพูดแรงแบบนั้น มันจะทำให้ติงห้าวอกแตกตายได้

ยังดีที่คำพูดนี้ของเฉินเกอยังมีช่องว่างเหลือไว้มาก

เดิมทีเฉินหลินอยากที่จะเตือนเฉินเกอ ว่าอย่าพูดไปเรื่อย

แต่ว่าเวลานี้เห็นหน้าของติงห้าวเขียวจนจะม่วงแล้ว

และปากก็เริ่มสั่น

เฉินหลินรู้ว่า คำพูดนี้ของเฉินเกอได้ทิ่มแทงโดนจุดแล้ว

“นายนี่มันบ้าจัง! น่าเกลียดมากเลย!”

เฉินหลินพูดอย่างเขินอาย

“ไม่ได้นะ! เฉินหลิน เธอทำไมทำแบบนี้ เธออยากซื้ออะไร เดี๋ยวฉันซื้อให้เธอเอง ทำไมต้องเอาครั้งแรกของเธอให้กับไอ้คนนอกคอกคนนี้ด้วย เขาก็แค่ถูกหวยเอง เธอไม่จำเป็นต้องทำลายตัวเองแบบนี้!”

ไม่ผิดคาด ติงห้าวลุกขึ้นยืนโดยตรง แล้วพูดอย่างโกรธเคือง

“ฮึ นายมีสิทธิ์อะไรมาด่าแฟนฉันว่านอกคอก อีกอย่างเขาเป็นแฟนฉัน ฉันจะเอาครั้งแรกของฉันให้เขาแล้วจะทำไมหรอ? ทำไมหรอ? นายร้อนใจทำไม?”

เฉินหลินก็ไม่ได้คำนึงถึงสถานที่ที่อยู่ตรงนี้ ก็โต้ตอบติงห้าวทันที

“เฉินหลิน ฉันนึกมาโดยตลอดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เรียบง่าย และเป็นผู้หญิงที่มีความเป็นกุลสตรีเสียอีก พูดตามตรงนะ ถึงฉันจะเลือกคบกับชือหาน แต่ระยะเวลาที่ผ่านมาทั้งหมด ฉันรู้สึกทุกข์ใจและสับสนเป็นอย่างมาก และฉันก็เสียใจมากด้วย แต่ตอนนี้เห็นเธอเป็นแบบนี้ ในใจฉันก็ไม่รู้สึกเสียใจและโทษตัวเองอีกแล้ว! ชือหาน เราไปกันเถอะ!”

ติงห้าวทำราวกับว่างอน แล้วดึงมือของหลี่ชือหานจากไป

และเฉินหลินมองตามติงห้าว นัยน์ตาประกายผ่านด้วยความรู้สึกชนิดนึ่ง

เธอกับหลี่ชือหานนั้นหากเทียบกันแล้ว ข้อได้เปรียบของเธอก็คือเข้าใจตัวตนของติงห้าวเป็นอย่างมาก เข้าใจความรู้สึกนึกคิดของติงห้าวเป็นอย่างดี

เธอรู้ว่า ติงห้าวกำลังทดสอบว่าเธอยังชอบเขาอยู่หรือไม่ถึงได้พูดแบบนี้ออกมา

หากตอนนี้ตัวเองแสดงออกมาว่าเสียใจ แล้วขอโทษติงห้าว

แบบนี้ถึงจะเรียกว่าจบเห่ของจริง

ขณะนี้เฉินหลินกอดเฉินเกออย่างรักใคร่ ทำราวกับว่าติงห้าวไม่มีตัวตน

“ที่รัก ฉันไม่สนหรอกว่าใครจะมองฉันยังไง เพียงแต่ต่อไปจากนี้ฉันจะดีกับนายให้มากๆ นายก็ดีกับฉันให้มากๆได้มั้ย?”

เฉินเกอก็กอดเอวของเฉินหลินอย่างธรรมชาติ ยังหยิกที่เอวของเธอสองสามที

“ดีอย่างแน่นอน!”

เฉินเกอก็ไม่ได้โง่ มีโอกาสทำไมจะไม่ฉวยไว้

มือที่อยู่ไม่สุขกำลังลูบคลำบนตัวของเฉินหลิน

คำพูดเหล่านี้ ติงห้าวต้องได้ยินอย่างแน่นอน

ใบหน้าของติงห้าวกลายเป็นสีเขียวแล้ว

ได้ถูกหลี่ชือหานดึงตัวออกมา

“แม่งเอ๊ย พอแล้ว ยังจะลูบอีก!”

เฉินหลินเห็นติงห้าวไปแล้ว ก็ผละออกจากร่างของเฉินเกอ

มองไปที่เฉินเกอแล้วพูดอย่างรำคาญ: “นายแสดงได้ไม่เลว เพียงแต่นายไม่ต้องถูกเนื้อถูกตัวจริงๆก็ได้นะ คิดว่าฉันเป็นแฟนนายจริงๆหรอ!”

“อ้าวๆ ตอนนี้ติงห้าวไปแล้ว พวกเราจะทำไงต่อล่ะ?”

เฉินเกอถามเธอ

“ฮึ ไม่ต้องรีบ เดี๋ยวเขาก็จะกลับมาหาฉันเอง! หนึ่ง! สอง! สาม!”

เฉินหลินเริ่มนับเวลา เพิ่งจะสิ้นเสียงนับ

“ติงห้าวนายจะไปทำอะไรน่ะ?”

เสียงของหลี่ชือหานได้ดังมาแล้ว

“เฉินหลิน มีบางเรื่องที่ฉันต้องคุยกับเธอให้ชัดเจน ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เธอมองฉันยังไง ฉันก็ยอมรับว่าวันก่อนที่ชือหานตบเธอนั้นฉันไม่ได้ช่วยเธอเป็นเพราะฉันไม่ดี ฉันก็เสียใจและทรมานมาก แต่ฉันหวังว่าเธอจะให้โอกาสฉันอีกครั้ง ฉันจะทำให้เธอรู้ ฉันดีกว่าเศรษฐีใหม่อย่างเฉินเกอ และดีกว่าอย่างแน่นอน!”

ติงห้าวกล่าว

สามารถที่จะดูออก ความภาคภูมิใจของเขากำลังถูกทำลาย

และเฉินเกอที่มองอยู่ข้างๆ รู้สึกนับถือผู้หญิงอย่างเฉินหลินเสียจนอยากจะกราบท่าเบญจางคประดิษฐ์ให้เลย

“แต่ว่าตอนนี้ฉันมีเฉินเกอแล้วนะ เฉินเกอก็มีรถหรูด้วย และยังสามารถที่จะซื้อเครื่องสำอางเคาน์เตอร์แบรนด์และกระเป๋าแบรนด์เนมให้ฉัน แล้วนายละ นายให้อะไรฉันได้บ้าง?”

เฉินหลินตอบ

“ได้ เฉินหลิน เธอคบกับเฉินเกอ ก็เพราะของพวกนี้ใช่มั้ย ก็เพราะเขามีเงินมากกว่าฉันงั้นหรอ?”

ติงห้าวพูดอย่างโกรธเคือง

คำพูดเหล่านี้ เฉินเกอฟังแล้วคุ้นหูมาก มันเป็นคำพูดที่หยางเสว่เคยพูดกับตัวเองตอนที่อยู่สวนป่าเล็กไม่ใช่หรอ

เฉินเกอก็เข้าใจแล้วด้วย

ติงห้าวน่ะหรอ ก็ไม่ได้รักเฉินหลินมากมายอะไรหรอก แต่เป็นเพราะความทะนงตัวอยากชนะของผู้ชาย

มันก็เป็นอย่างนี้ คนที่รักเขา จู่ๆก็ไปรักคนอื่น สำหรับติงห้าวคนที่หลงใหลได้ปลื้มกับหน้าตาทางสังคมคงจะรับไม่ได้

ดังนั้นเขาจึงต้องโน้มน้าวเฉินหลิน เพื่อทวงศักดิ์ศรีของตัวเองคืนมาให้ได้

“นายอยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ เฉินเกอ ไปกันเถอะ พวกเราไปขับรถ!”

เฉินหลินดึงแขนของเฉินเกอ ออกไปขับรถกันแล้ว

“หลีกไปหลีกไป ขวางทางอยู่ได้”!

เฉินเกอตบที่อกของติงห้าวเพื่อให้เขาหลีกทาง

จนกระทั่งเฉินเกอไปถึงที่จอดรถแล้ว

เวลานี้ ติงห้าวก็ยังตามมาอีก

“เฉินเกอจ๋า ให้ฉันขับรถคันนี้ได้มั้ยอะ ฉันยังไม่เคยขับรถที่ดีแบบนี้มาก่อนเลย!”

เฉินหลินพูด

“ได้สิ นี่กุญแจให้เธอ!” เฉินเกอก็โยนกุญแจให้กับเฉินหลิน

“หลินหลินเธออย่าเพิ่งไป ฟังฉันพูดให้จบก่อนได้ไหม ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้วจริงๆ ขอร้องละให้โอกาสฉันอีกครั้ง ฉันจะทะนุถนอมดูแลเธออย่างดี ดีกว่าเฉินเกอซักอีก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธออยากได้อะไร ขอเพียงฉันซื้อได้ ฉันจะให้เธอหมด และฉันจะทำให้เธอรู้ ฉันดีกว่าเฉินเกอ ดีกว่าร้อยเท่า!”

ติงห้าวเดินมาแล้วก็ดึงแขนของเฉินหลินไปโดยตรง

“จริงหรอ? แต่ตอนนี้นายมีหลี่ชือหานแล้วนะ?”

เฉินหลินมองติงห้าวอย่างข้องใจ

ติงห้าวมองไปทางหลี่ชือหาน: “ชือหานฉันขอโทษ ตอนนี้ฉันเพิ่งรู้ว่า คนที่ฉันรักคือเฉินหลิน เราเลิกกันเถอะ!”

“ติงห้าวนาย!”

หลี่ชือหานถูกกระทำจนร้องไห้

ในที่สุดใบหน้าของเฉินหลินก็มีรอยยิ้มเกิดขึ้น ตอนนี้เวลานี้ ศักดิ์ศรีของเธอได้ถูกเติมเต็มอย่างสมบูรณ์

สำหรับติงห้าวนั้น เฉินหลินได้เอาความภาคภูมิใจของเขามาขยี้เล่น รู้ว่าหากเธอมีแฟนที่เหนือกว่าเขา เขาต้องถูกกระตุ้นแน่นอน

อย่างไรเสีย ผู้หญิงคนหนึ่งต่อให้สวยแค่ไหน หากไม่มีคนจีบ คุณค่าก็จะลดลง เพราะว่าสาวสวยสมัยนี้เต็มท้องถนนไปหมด

แต่หากมีผู้ชายที่เก่งและเพอร์เฟคมาจีบเราแล้ว คุณค่าของเราถึงจะเพิ่มขึ้น!

ไม่อย่างนั้น ถึงแม้คนอื่นจะจีบเราติดแต่ก็ไม่มีทางที่จะทะนุถนอมเรา!

หากเทียบกันแบบนี้แล้ว ระดับความสำคัญของตัวเอง มันได้เลยของหลี่ชือหานไปแล้ว

เพราะผู้ชายอย่างหม่าเฟย แฟนเก่าของหลี่ชือหานนั้น ไม่อยู่ในสายตาของติงห้าวเลย

จากนั้นติงห้าวก็ดึงมือของเฉินหลินมาพร่ำพรรณนา

เฉินเกอที่มองอยู่ข้างๆรู้สึกกระอักกระอ่วน พอดีดื่มกาแฟไปทำให้ปวดฉี่ด้วย ก็เลยไปเข้าห้องน้ำ

“ในเมื่อครั้งนี้คุณจริงใจเพียงนี้ งั้นฉันก็ตกลงที่จะคบกับนาย !”

เป้าหมายของเฉินหลินได้บรรลุแล้ว ก็พูดอย่างยิ้มแย้ม

แต่ในเวลานี้

“เอ๊? คุณเฉิน บังเอิญจัง ที่แท้คุณอยู่ที่นี่เอง? ฉันอยากหาคุณอยู่พอดีเลย………”

เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งถูกถ่ายทอดออกมา

หลังจากที่มองเห็นคนแล้ว รูม่านตาของเฉินหลินหดหายไปทันที……….