เมื่อรับรู้ได้ถึงอันตราย จินซ่านซ่านก็ไม่กล้าพูดซี้ซั้วแล้ว เขารีบหุบปากลงทันที

มู่เฉียนซีมองไปที่จินซ่านซ่านและกล่าวว่า “ต่อไปอย่าได้เรียกข้ามั่วซั่ว ให้เรียกว่าพี่ใหญ่มู่ เจ้าติดค้างข้าถึงสองเรื่อง หากเจ้าเป็นเช่นนี้ต่อไปเกรงว่าจะทำให้ข้าเสียการได้ และแน่นอนว่าข้าจะต้องหาผู้ช่วยมือดีให้กับเจ้า”

มีจอมมารหน้าเนื้อใจเสือเช่นนั้นอยู่ มู่เฉียนซีก็ยิ่งวางใจ

จินซ่านซ่านกล่าว “อย่าว่าแต่สองเรื่องเลย ต่อให้เป็นสองร้อยเรื่องข้าก็ทำให้ได้ นอกจากท่านพ่อของข้า พี่ใหญ่มู่ ท่านคือคนที่ดีกับข้าที่สุดแล้ว”

ตอนนี้จินซ่านซ่านรู้สึกซาบซึ้งจนน้ำตาคลอเบ้า จอมมารรู้สึกอนาคตมืดมน เจ้าหมอนี่จะสามารถฝึกฝนกำลังภายในของกระบี่มารได้จริงเหรอ

มู่เฉียนซีกล่าว “เปิดการยับยั้งที่นี่แล้วให้พวกเราออกไปเถอะ!”

แน่นอนว่าจอมมารตอบตกลงอย่างไม่รีรอ “ได้!”

มู่เฉียนซีขว้างเข็มยาออกมาหลายเข็ม จากนั้นก็ทำให้คนของสำนักศึกษาซวนเสียและสำนักศึกษาจินซินฟื้นขึ้นมา

สำหรับคนของสำนักศึกษาหมอเทวดาเหล่านั้น ปล่อยให้นอนหลับใหลต่อไปก็แล้วกัน!

ซวนอี้ฟื้นขึ้นมาเห็นมู่เฉียนซีปลอดภัยทุกประการ เขาก็โล่งใจ

“เฉียนซี เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม ?”

มู่เฉียนซีส่ายหน้าและกล่าวว่า “ข้าไม่เป็นไร กระบี่ในสุสานกระบี่โบราณข้าว่าอย่าไปแตะต้องเลย ที่นี่ไม่มีของล้ำค่าอย่างอื่นแล้ว พวกเราไปกันเถอะ!”

“ได้!”

จินซ่านซ่านยังคงทำหน้าที่นำทางต่อไป สิ่งที่ควรจะรีดไถก็ได้รีดไถจนหมดแล้ว จากนั้นพวกเขาก็ได้ออกไป

ในขณะที่พวกเขากำลังเดินออกไปนั้น ก็มีคนอื่น ๆ ทยอยกันเดินออกมาเช่นกัน สีหน้าของแต่ละคนกลับไม่มีรอยยิ้มเลย

“วังใต้ดินที่ใหญ่เช่นนี้ แต่กลับไม่มีของล้ำค่าเลย”

“ของล้ำค่ามันมี แต่ดูเหมือนจะถูกแย่งไปแล้ว”

“……”

“……”

ดูเหมือนว่าคนอื่นนั้นจะไม่ได้สิ่งใดเลย

มีความเป็นไปได้มากที่จินซ่านซ่านผู้ที่ดวงดีผู้นี้พาพวกไปเก็บกวาดของล้ำค่าในวังใต้ดินจนหมดแล้ว

เหลยหมิงกล่าว “เสียเวลาจริง ๆ พวกเราไปกันเถอะ!”

พวกเขาก็ไม่สามารถจัดการกับคนที่นี่ทั้งหมดและแย่งของล้ำค่าของพวกเขาไปได้

ถึงแม้ว่ากฎการแข่งขันจะไม่ได้กำหนดว่าแย่งชิงไม่ได้ แต่พวกเขาก็ไม่อยากจะรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า เพราะมันจะกระทบต่อชื่อเสียงของสำนักศึกษาพวกเขา ครั้งนี้จึงทำได้เพียงแค่โทษที่โชคของพวกเขาไม่ดี

เมื่อคนของเหลยโจวจากไป คนอื่น ๆ ก็จากไปเช่นกัน

ระยะเวลาสิ้นสุดในการแข่งขันรอบที่สองนี้ยังเหลือเวลาอยู่อีกระยะหนึ่ง และแน่นอนว่ามู่เฉียนซีได้พาผู้มีความสามารถในการหาของล้ำค่าผู้นี้รีดไถต่อไป และยังได้สำรวจสนามรบโบราณที่สี่แห่งนี้อีกด้วย

กระบี่มังกรเพลิงไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบโต้แต่แต่อย่างใด และเวลาสิ้นสุดการแข่งขันก็ใกล้จะมาถึงแล้ว

มู่เฉียนซีส่ายหัวพลางพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ว่า “ดูท่าจะไม่ได้อยู่ที่นี่จริง ๆ”

ในตอนนี้เอง มีคนกลุ่มหนึ่งวิ่งพรวดเข้ามาหาพวกเขา จินซ่านซ่านกล่าวว่า “เป็นคนของสำนักศึกษาอวี้หุนกลุ่มนั้น”

“จินซ่านซ่าน ข้ามีเรื่องจะบอก”

“เรื่องอะไร ?”

“ตอนนี้คนของสำนักศึกษาหมอเทวดาได้ป่าวประกาศไปทั่วแล้วว่ากลุ่มพวกเจ้าได้ของล้ำค่ามาจากวังใต้ดินมากมายนับไม่ถ้วน ดังนั้นตอนนี้ทุกคนจึงกำลังตามหาพวกเจ้าอยู่ เพื่อไม่ให้พวกเจ้าถูกล้อมโจมตี ข้าแนะนำให้พวกเจ้ารีบหาที่ซ่อนตัวก่อนจะดีกว่า เพื่อให้พวกเจ้าตกรอบ ข้า…”

หากพวกเขาตกรอบ พวกเขาก็คงจะอารมณ์ไม่ดีเป็นแน่ หากอารมณ์ไม่ดี พวกเขาก็จะไม่ให้ยาแก้พิษ แล้วเขาจะทำเช่นไร

จินซ่านซ่านกัดฟันกรอด และกล่าวว่า “บัดซบ! พวกบ้านั่นเหตุใดถึงไม่นอนหลับไปจนกว่าการแข่งขันจะสิ้นสุดกันนะ นึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าพวกมันจะแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป ช่างน่าแค้นในยิ่งนัก”

คาดว่าภายในเวลาอันสั้นนี้สำนักศึกษาหมอเทวดาจะตามหาพวกเขาไม่เจอ และเกรงกลัวต่อความแข็งแกร่งของพวกเขาด้วย ก็เลยแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไปให้คนทุกกลุ่มมาโจมตีพวกเขา

“นี่คือยาแก้พิษของเจ้า!” มู่เฉียนซีโยนขวดยาออกไป

อวี้จี๋กล่าว “เจ้ามอบยาแก้พิษให้ข้าตอนนี้ เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะเปิดโปงพวกเจ้าเหรอ”

มุมปากของมู่เฉียนซียกยิ้มขึ้น “หากเจ้ากล้าเปิดโปงพวกข้า ข้าก็สนใจให้เจ้าลองยาพิษข้าเช่นกัน”

อวี้จี๋อดที่จะกลัวจนตัวสั่นไม่ได้ “พวกเจ้าระวังตัวกันเองเถอะ ถึงอย่างไรแล้ว สำนักศึกษาอวี้หุนของพวกข้าไม่ยั่วยุพวกเจ้าแน่”

กล่าวจบ พวกเขาก็พากันจากไป

เมื่อตอนที่ออกมาจากวังใต้ดิน สำนักศึกษาเหยียนโจวกับสำนักศึกษาเหลยโจวเหล่านั้นหาเป้าหมายไม่เจอ แล้วก็ไม่อยากจะเสียชื่อเสียง พวกนั้นจึงไม่ลงมือ

ตอนนี้พวกเขารู้เป้าหมายแล้ว อีกทั้งยังรู้ว่ามีของล้ำค่านับไม่ถ้วน สามารถทำให้พวกเขาคว้าอันดับหนึ่งมาได้ หากพวกเขาใจไม่เต้นแรงมันก็เป็นเรื่องแปลกแล้ว

ซวนอี้กล่าวถามว่า “เฉียนซี พวกเราจะทำยังไงดี ?”

มู่เฉียนซีกล่าว “นั่งรอความตาย มันไม่ใช่หนทางที่ดี ตอนนี้พวกนั้นคงยังไม่รู้แน่นอนว่าพวกเรารู้เรื่องนี้แล้ว อีกอย่างพวกมันก็กำลังตามหาพวกเราอยู่ทั่วทุกทิศเช่นนี้ เอาเป็นว่าถ้าต้องเผชิญหน้ากันก็จัดการทันที ไม่ว่ายังไงมันก็ยังพอทำให้เราคลายความกดดันลงได้บ้าง”

จินซ่านซ่านกล่าว “เปลี่ยนจากเราเป็นเป้าหมายพวกมัน ให้พวกมันเป็นเป้าหมายเราแทน พี่ใหญ่มู่ ท่านเก่งกาจเกินไปแล้ว”

“ไปกันเถอะ!” มู่เฉียนซีกล่าว

ครั้นแล้ว กลุ่มของพวกเขาก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว

ตอนนี้มีคนกลุ่มหนึ่งได้อยู่ที่บริเวณเดียวกับพวกเขาพอดี

“เจ้าคิดว่าเหตุใดพวกสำนักศึกษาจินซินกับสำนักศึกษาซวนเสียถึงได้โชคดีเช่นนั้น เห็น ๆ กันอยู่ว่าทุกคนเข้าไปในวังใต้ดินด้วยกัน พวกเราไม่ได้อะไรมาสักอย่างเลย แต่พวกนั้นกลับได้ของล้ำค่าไปมากมาย แถมยังนั่งอยู่อันดับหนึ่งอีก”

“แค่คิดว่าสองสำนักศึกษาที่อ่อนแอเช่นนั้นคว้าอันดับหนึ่งในการแข่งขันรอบสองไป ข้าก็ไม่สบายใจเอาซะเลย!”

“ไม่ใช่แค่รอบสองนะ รอบแรกอันดับหนึ่งก็เป็นของพวกมัน ยังไงก็ต้องหยุดพวกมันให้ได้ มิเช่นนั้นแล้วพวกเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันล่ะ!”

พวกเขาตามหาพลางพูดคุยกันด้วยความขุ่นเคืองใจ

พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นแต่อย่างใดเลยว่ากำลังมีคนแอบฟังพวกเขาอยู่ในมุมมืด ละคิดจะพรวดออกไปทุบตีพวกเขาเต็มทีแล้ว

ทว่า หากยังไม่มีคำสั่งของมู่เฉียนซี พวกเขาก็ไม่กล้าลงมือไปตามอำเภอใจ

ตูม! กลางอากาศตอนนี้ มีถุงพิษระเบิดขึ้น

มู่เฉียนซีกล่าว “ลงมือได้!”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ในที่สุดก็ได้ลงมือสักที”

“พวกข้าอดทนกับคนกลุ่มนี้มานานแล้ว”

“คิดจะแย่งของของพวกข้า ข้าไม่ว่า แต่มาดูถูกพวกข้านี่สิ ยอมไม่ได้!”

ปัง ปัง ปัง! จู่ ๆ กลุ่มของมู่เฉียนซีก็ปรากฏตัวขึ้น และโจมตีพวกเขาโดยที่พวกเขาไม่ทันตั้งตัว

และสิ่งนี้ทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บ ถูกมัด โดนพิษ สภาพช่างน่าสังเวชยิ่งนัก

“เป็นพวกเจ้า พันธมิตรซวนเสียกับจินซิน พวกเจ้ากล้าลอบโจมตีพวกข้า”

“พลังอ่อนแอก็ต้องใช้วิธีลอบกัดเช่นนี้ ช่างไร้ยางอายยิ่งนัก!”

คนกลุ่มนี้ต่างก็ด่าทอหยาบคายขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยว

มู่เฉียนซีกล่าว “คิดว่าพวกเจ้าจะแย่งของของพวกข้าได้ฝ่ายเดียว พวกข้าแย่งของของพวกเจ้าไม่ได้งั้นเหรอ ?”

จินซ่านซ่านกล่าว “ฮี่ฮี่ฮี่ เอาของล้ำค่าทั้งหมดที่พวกเจ้าหากันมาได้อย่างเหน็ดเหนื่อยออกมาให้หมดเถอะ!”

“นี่พวกเจ้าจะเอาของของพวกข้า พวกเจ้าได้มาจากวังใต้ดินเยอะแล้วไม่ใช่เหรอ เพียงพอที่จะได้อันดับหนึ่งแล้ว” พวกเขากล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว

“เจ้าคิดว่าของล้ำค่าเหล่านี้ของพวกเจ้ามากมายนักงั้นเหรอ คิดจะปล้นผู้อื่น ก็ต้องเตรียมตัวโดนผู้อื่นปล้นด้วย อย่าลังเลอยู่เลย หากยังลังเลพวกข้าจะต่อยหน้าเอาได้นะ”

ครั้นแล้วพวกเขาก็เอาของล้ำค่าออกมา จินซ่านซ่านกลับกล่าวอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า “พวกเจ้าได้มาแค่นี้เนี่ยนะ ช่างไม่รู้จักพยายามเอาซะบ้างเลย!”

พวกเขาโกรธจนแทบจะกระอักเลือดออกมา

ไม่ใช่ทุกคนที่โชคดีเหมือนจินซ่านซ่าน แค่เดินไปตามใจชอบก็หาของล้ำค่าเจอ

สนามรบโบราณกว้างใหญ่เช่นนี้ คิดจะหาของล้ำค่านั้นมันไม่ง่ายเลย มู่เฉียนซีกล่าว “อย่ามัวแต่พูดไร้สาระอยู่เลย ฉวยโอกาสตอนที่พวกมันยังไม่ทันตั้งตัวลงมือต่อเถอะ!”