“หืม? พวกนายมาทำอะไรกันที่นี่?” (อาเรล)

“อะ อาจารย์!?” (ไคท์)

เมื่อผมปรากฏตัวออกมาขณะลอยอยู่ในอากาศ 

ไคท์ คูฟา และคอลเล็ต ทั้งสามคนนั้นก็กำลังพยายามจะใช้เวทมนตร์โจมตีใส่ผมในขณะที่ร่างกายกำลังสั่นอยู่

“นั่นเป็นคำพูดของพวกเรามากกว่านะ!?” (คูฟา)

“ช-ใช่แล้วค่ะ…! คุณมาทำอะไรในเวลาแบบนี้ค่ะ…?” (คอลเล็ต)

คำถามนั้นมีทั้งความโล่งใจและความโกรธผสมกันอยู่

“ก็อย่างที่เห็นแหละ กำลังฝึกเวทบินไง” (อาเรล)

ผมพูดและหาวออกมา

ผมตื่นขึ้นมาเมื่อกี้ และกำลังง่วงอยู่เลย

“ฝ-ฝึก!? ตอนนี้…?!” (ไคท์)

“มันก็ยังมีเวลาไม่ใช่เหรอ?” (อาเรล)

ดูจากตำแหน่งของพระจันทร์แล้ว คงจะมีเวลาอีกประมาณห้าถึงหกชั่วโมงกว่าจะเช้า

“ไม่ๆๆ นี่มันผ่านไปหนึ่งวันแล้วนะ!” (ไคท์)

“นี่นายคิดจะทำไปถึงเมื่อไหร่กัน?” (คูฟา)

“ถึงเช้างั้นเหรอ?” (ไคท์)

“อย่าบอกนะว่านายฝึกโดยไม่หลับไม่นอนน่ะ…?” (คูฟา)

“ถ-ถ้าหากว่าเมื่อวานนี้คือคุณอาเรล ถ-ถ้างั้นก็…ทุกคืนงั้นเหรอ…?” (คอลเล็ต)

ทั้งสามคนนั้นตกตะลึ่ง แต่ผมก็ไปปฏิเสธความเข้าใจผิดเหล่านั้น

“ไม่ใช่ ผมนอนหลับครบทั้งเจ็ดชั่วโมงนะ” (อาเรล)

“เอ๋~…อาจารย์ผมไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไรครับ…” (ไคท์)

ผมอธิบายพวกเขา ที่ตอนนี้เหมือนมีเครื่องหมายคำถามมากมายอยู่บนหัว

“ผมฝึกตอนนอนยังไงล่ะ” (อาเรล)

“…..หา?”

ผมมักจะอ่อนแอในตอนเช้ามานานแล้ว

และถ้าผมไม่ได้นอนอย่างน้อยเจ็ดชั่งโมงในทุกๆวัน สภาพของผมจะแย่มาก

ผมก็ไม่ได้เกลียดการนอนหรอก กลับกันผมชอบมันด้วยซ้ำ

และผมก็คิดว่า ผมนั้นทำอะไรไม่ได้เลยในตอนที่นอนอยู่

ผมก็เลยคิดวิธี ‘ฝึกตอนนอน’ ขึ้นมา

แน่นอนว่า ผมไม่ได้ฝึกการนอนหลับ

แต่มันหมายถึงการฝึกในตอนที่กำลังหลับอยู่

ถ้าหากผมสามารถฝึกในขณะที่นอนหลับอยู่ได้ มันก็เหมือนการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

ผมจะสามารถฝึกได้ทั้งวันเลย

“เพราะงั้น อาจารย์เลยฝึกเวทบินขณะนอนหลับในตอนกลางคืนงั้นเหรอครับ…?” (ไคท์)

“…ขอโทษนะ แต่ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่นายพูดเลย” (คูฟา)

“คอลเล็ตด้วยค่ะ…” (คอลเล็ต)

ผมได้ฝึกเวทบินควบคู่กับการนอนหลับมาสักพักแล้ว

แต่ผมได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาก ผมก็เลยตื่นขึ้นมา

ว่าแต่ทำไมทั้งสองคนถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?

คอลเล็ตนั้นเป็นนักเรียนของสถาบันนี้ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ไคท์และคูฟามาจากสถาบันที่ต่างกัน

“พวกเธอมาทำอะไรกันที่นี่ล่ะ?” (อาเรล)

“พ-พวกเรามาตรวจสอบ เพราะคิดว่าอาจจะเป็นผีค่ะ” (คอลเล็ต)

เห็นได้ชัดเลยว่า ผมที่ฝึกบินอยู่บนท้องฟ้าในตอนกลางคืน ถูกคอลเล็ตเข้าใจผิดคิดว่าเป็นผี

“ฉันรู้สึกเหมือนจะได้ยินอะไรบางอย่างที่มันน่ากลัวมากกว่าผีอีกนะ… นั่นก็คือการฝึกขณะนอนหลับน่ะ?” (คูฟา)

“คุณทำแบบนั้น ได้ยังไงกันค่ะ…” (คอลเล็ต)

มันไม่ใช่เรื่องยากหรอก ถ้าหากชินกับมันแล้ว

“อย่างแรกเลย ก็แค่แบ่งบุคลิกออกเป็นสองส่วน”

“แค่ขั้นแรก มันก็เป็นไปไม่ได้แล้ว…” (คูฟา)

ผมแบ่งสติส่วนหนึ่งเอาไว้สำหรับนอนหลับ อีกส่วนเอาไว้สำหรับการฝึก

ด้วยวิธีนี้ผมจะสามารถนอนหลับและฝึกไปพร้อมๆกันได้

“สมมุติว่าเดินได้ร้อยก้าว และเวลาจะเข้านอนล่ะ” (คูฟา)

คูฟาถามออกมาด้วยท่าทางตกใจ

ถามได้ดีเลย

“ผมสามารถจัดการกับความเหนื่อยล้าเหล่านั้นได้ ดังนั้นจึงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร อันที่จริงแล้ว ส่วนที่สำคัญที่สุดในการนอนก็คือความรู้สึก แม้ว่าเราจะนอนไม่หลับทั้งคืนเลย แต่ถ้าเราคิดว่า ’วันนี้นอนหลับสบาย’ พละกำลังจะกลับคืนมาอย่างน่าอัศจรรย์เลยล่ะ” (อาเรล)

“ฉันไม่เข้าใจมันทั้งหมดเลย และฉันก็คิดว่ามันมากเกินไปด้วย…” (คูฟา)

อย่างไรก็ตามวิธีการแบ่งบุคลิกนี้มันสะดวก และสามารถใช้งานได้จริงด้วย

“สามารถทำสองอย่างได้ในเวลาเดียวกัน เหมือนเราเขียนสูตรอยู่ในหัว และหลบการโจมตีของศัตรูไปพร้อมๆกัน แน่นอนว่าสามารถใช้เวทมนตร์สองอย่างในเวลาเดียวกันได้ด้วยนะ”(อาเรล)

ผมได้คิดวิธีการนี้ขึ้นมา และเริ่มฝึกซ้อมหลังจากที่กลับมาจากเมืองแห่งดาบ ด้วยวิธีการนี้ จึงทำให้ผมสามารถเชี่ยวชาญเวทมนตร์ทั้งหกธาตุภายในเวลาสามปี

ถ้าไม่อย่างนั้นผมคงจะต้องใช้เวลามากกว่านี้

“อีกอย่างคือ ถ้าหากชินกับมันแล้วจะสามารถแบ่งออกเป็นสี่ได้” (อาเรล)

“ได้โปรดอย่าทำอะไรแปลกๆอีกนะครับ!?” (ไคท์)

ไคท์จ้องมองมาที่ผมและตะโกนออกมา

“เป้าหมายคือต้องการรักษาบุคลิกทั้งหกเอาไว้นานที่สุด โดยใช้บุคลิกหลักเป็นเหมือนหอบังคับการ ถ้าทำแบบนี้จะสามารถทำให้ใช้เวททั้งหกสีพร้อมกันได้ นอกจากนี้ยังสามารถตอบสนองต่อสิ่งรอบข้างได้อีกด้วย” (อาเรล)

“…”

หืม?

ดูเหมือนทั้งสามคนนี้จะไม่ไหวแล้ว?

“ถ้าจะให้ไปถึงระดับของอาจารย์คงไม่ไหว แต่อย่างน้อยก็ขอฝึกฝนเวทมนตร์ของตัวเองให้เชี่ยวชาญก็พอครับ” (ไคท์)

“…ฉันด้วย ถึงแม้มันรู้สึกแปลกๆที่ต้องพยายามเรียนรู้สูตรดำเนินการ…” (คูฟา)

“ใช่แล้ว……” (คอลเล็ต)

หืม

ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร แต่ก็ดีแล้วที่พวกเขามีกำลังใจกันมากขึ้น

แล้วทั้งสามคนก็เดินจากไป ในขณะที่ผมกำลังหาวออกมา

ผมยังมีเวลาเหลืออยู่จนกว่าจะเช้า ดังนั้นผมจึงตัดสินใจนอนต่อ

“เอาล่ะ ไปนอนต่อดีกว่า?” (อาเรล)

  พร้อมกับฝึกเวทบินไปพร้อมๆกัน