บทที่ 8 ตอนที่ 33

 

บางทีอาจจะซ่อนตัวด้วยเวทย์วิญญาณ

 

ไทรโฟเลี่ยมปรากฏตัวต่อหน้าซีน่าและถอนหายใจต่อหน้าเหลนของเขา

 

 

 

「กำลังรออยู่เลย พวกวิญญาณบอกว่าเจ้าออกมาจากสถาบันที่สร้างมาด้วยฝีมือของมนุษย์」

 

 

 

「ไงซีน่า ไม่ได้เจอกันตั้งแต่ช่วงพิธีเปิดแล้วนะครับ」

 

 

 

ข้างๆไทรโฟเลี่ยมมีลอรัสคู่หมั้นของซีน่า

 

ลอรัสมีรอยยิ้มอดงดงามบนใบหน้าหล่อเหลาที่ใครๆต่างชื่นชม และยกมือขึ้นพร้อมกับน้ำเสียงแผ่วเบา

 

รอยยิ้มอันสมบูรณ์แบบของหนุ่มหล่อที่เป็นมิตรสำหรับหญิงสาวที่ใครมองก็ต้องคลั่งไคล้

 

แต่ซีน่าแค่ก้มศีรษะเล็กน้อยเพื่อรับคำทักทายของลอรัส

 

ลอรัสดูเหมือนจะคุ้นเคยกับท่าทีเย็นชาของคู่หมั้นตัวเอง และยิ้มเจื้อนๆออกมา

 

 

 

「ข้อกำหนดก็เป็นไปตามที่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ จะกลับไปที่หมู่บ้านแล้วนะ」

 

 

 

「ขอบคุณนะ แต่ฉันขอปฏิเสธ……」

 

 

 

ธุระที่ไทรโฟเลี่ยมพูดถึงก็คือการจะพาซีน่ากลับไปยังหมู่บ้านและให้เป็นมิโกะและเจ้าสาวของลอรัส

 

อย่างไรก็ตามซีน่าบอกปฏิเสธทันทีโดยไม่สนใจไทรโฟเลี่ยม

 

 

 

「”ฉันยังมีเพื่อนที่เชื่อในตัวฉัน ยังมีสหายที่คอยปกป้อง มีคนที่รัก” แต่ไม่อยากได้ยินคำโกหกเหล่านั้นหรอกนะ」

 

 

 

「เดี๋ยวก่อนโกหกนั่นหมายความว่าไง！」

 

 

 

มิมูรุตะโกนใส่ไทรโฟเลี่ยมที่พูดแทงใจดำซีน่า

 

 

 

「วิญญาณที่เป็นเสมือนเพื่อนของพวกเราได้เล่าทุกอย่าง ถ้ามันไม่ใช่เรื่องโกหก ก็คงเรียกได้ว่าเป็นการพูดลอยๆล่ะกัน ไม่สามารถแม้แต่จะพูดถึงคำสาปที่ผูกมัดให้อีกฝ่ายฟังได้ด้วยผลของพันธสัญญาโลหิต แล้วที่ว่าเพื่อนมันหมายความว่ายังไง เป็นเพื่อนกันจริงรึเปล่า」

 

 

 

เป็นไทรโฟเลี่ยมที่อาศัยอยู่ในฐานะเอลฟ์มายาวนาน ไม่มีทางที่เขาจะไม่พูดคุยกับวิญญาณในพื้นที่และตามหาเรื่องราวของซีน่า

 

และความจริงที่ว่าซีน่าไม่สามารถรับรู้ถึงเหล่าวิญญาณได้แล้วก็มีคำขอร้องมาจากเหล่าวิญญาณเช่นกัน

 

 

 

「นั่นมัน……」

 

 

 

และคำพูดของไทรโฟเลี่ยมก็ทลวงเข้าไปในอกของซีน่า

 

ซีน่าที่โดนพูดแบบนั้นก็ทำอะไรไม่ถูก

 

 

 

「ซีน่า ข้าไม่คิดจะโทษเจ้าหรอกนะ หากสัมผัสถึงเหล่าวิญญาณไม่ได้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะเจ้ามัวแต่หลงมัวเมากับความรักจอมปลอมและไปทำพันธสัญญาโลหิตกับผู้ชายคนนั้น ทำให้เจ้ากลายเป็นเหมือคนโง่ หมอนั่นต่างหากที่ผิดจริงไหม？」

 

 

 

เมื่อเผชิญหน้ากับเหลนของเขา ไทรโฟเลี่ยมก็เริ่มพูดด้วยความเป็นห่วง

 

แต่คำพูดนั้นตำหนิโนโซมุเพียงคนเดียว

 

ซีน่าที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นอ้าปากค้างและเริ่มมีความโกรธถ้าจะดูถูกตัวเธอก็จะไม่ว่าอะไร แต่ดันไปดูถูกคนที่เธอให้ความสำคัญ

 

 

 

「นั่นไม่ใช่แบบนั้นนะ ! นั่นคือสิ่งที่ฉันทำด้วยตัวเองต่างหากล่ะ! ฉันก็แค่อยากตอบแทนเขา ฉันอยากจะเป็นพลังให้กับเขาคนนั้น! ถึงเขาจะไม่รู้ก็ตาม……..ฉันไม่อยากให้เขาต้องมาทุกข์ทรมานหรอกนะ！」

 

 

 

เธอไม่พอใจที่พวกเขาต่อว่าคนที่เธอรัก เธอต้องทำอะไรสักอย่าง

 

อารมณ์ที่กักเก็บไว้เป็นเวลานานมันถูกปลดปล่อยออกมาในทีเดียว เผยให้เห็นใจจริงของซีน่า

 

 

 

（ถึงกระนั้นฉันก็ไม่อยากจะยอมแพ้กับรักครั้งนี้……….ถ้าไม่อยากเป็นแค่คนนอกก็ควรจะไปพูดกับเขาตรงๆ）

 

 

 

ลิซ่า เฮาวด์ คำพูดผลักดันที่แม้ฟังดูรุนแรงแต่กลับอ่อนโยนช่วยผลักดันเธอ

 

 

 

「ฉันทำเพราะความต้องการของตัวเอง ฉันอยากจะอยู่ข้างๆเขาตลอดเวลา！」

 

 

 

คำสารภาพรักของซีน่าที่ถูกปลดปล่อยออกมา

 

ต่อหน้าไทรโฟเลี่ยมและลอรัสที่เบิกตากว้าง

 

ไม่ได้คิดว่าซีน่าจะปฏิเสธหัวชนฝาขนาดนี้ หรือคิดเพียงแค่ว่าเธอแค่อาจจะจิตใจแตกสลายที่ไม่สามารถใช้เวทย์ได้

 

ดวงตาของไทรโฟเลี่ยมนั้นเบิกกว้างชั่วขณะ แต่ก็หรี่ตาลงอย่าวรวดเร็วพร้อมกับเกลี่ยกล่อมซีน่า

 

 

 

「ข้าจะพูดอีกครั้ง กลับไปที่หมู่บ้านซะ ไม่ว่าเจ้าจะมีอะไรในใจมากแค่ไหน พวกมนุษย์น่ะเชื่อใจไม่ได้……」

 

 

 

「ไม่ใช่ มันไม่จริงเลยสักนิด」

 

 

 

「เจ้าเป็นเอลฟ์ และเจ้านั่นเป็นแค่มนุษย์ แน่นอนว่าเจ้านั่นอาจจะดูมีความสามารถแปลกๆ แต่มันก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง เจ้าไม่สามารถพูดคุยกับเหล่าวิญญาณ และไม่สามารถจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ ถึงแบบนั้นเจ้าก็ยังรั้นต่อไปอีกรึ？」

 

 

 

ไทรโฟเลี่ยมตระหนักได้ว่าโนโซมุไม่ได้ถนัดเวทย์วิญญาณเลย

 

บรรยากาศอันหนักอึ้งที่รู้สึกได้รอบตัวชายคนนั้นต่างจากพวกเราเหล่าเอลฟ์

 

 

 

「เขาพิเศษมากกว่าใครๆ ยิ่งกว่าที่ไทรโฟเลี่ยมจะจินตนาการ……」

 

 

 

「รู้อยู่แล้วล่ะ ดูเหมือนว่าราชันวิญญาณเองก็จะอยู่ที่นี่……」

 

 

 

ราชันวิญญาณ ซีน่าที่ได้ยินก็เบิกตากว้าง

 

คำพูดนั้นหมายถึงมังกรขาวที่กำลังฝึกฝนและเฝ้าดูโนโซมุ

 

แต่เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นก็ไม่แปลกใจ ไม่มีทางที่ซอนเน่ที่เฝ้าดูโนโซมุจะพลาดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการดูแลวิญญาณของโนโซมุ

 

 

 

「ทำไมล่ะ……」

 

 

 

ต่อหน้าของเหลนที่กำลังเงยหน้ามอง ด้วยสีหน้าตกใจของซอนเน่ทำให้ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวเมื่อได้สัมผัสกับตัวตนของซอนเน่

 

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 

เมื่อไม่นานมานี้ไทรโฟเลี่ยมได้ติดต่อกับซอนเน่ โนโซมุที่กำลังเดินทางไปช่วยที่สถาบันอีครอสตามคำขอของอันริ

 

ในเวลานี้ไทรโฟเลี่ยมได้ทำพันธสัญญาวิญญาณเพื่อสังเกตโนโซมุจากฟากฟ้า

 

ในเวลานี้ลอรัสซึ่งมักจะอยู่เคียงข้างก็ไม่อยู่เช่นกัน เอลฟ์หนุ่มผู้ประสานงานกับเผ่าต่างๆและงานของเขาไม่ใช่แค่ผู้ติดตามของไทรโฟเลี่ยม

 

ต้องขอบคุณช่วงเวลานี้ที่ทำให้ไทรโฟเลี่ยมลงมือทำอะไรได้อิสระ เขาจ้องมองโนโซมุผ่านวิญญาณ สงสัยว่าจะต้องทำยังไงถึงจะพาซีน่ากลับไปที่หมู่บ้าน

 

เขาจะไม่ปล่อยผู้ชายคนนี้ที่มาหลอกลวงเหลนเขา

 

อย่างไรก็ตามการจะกำจัดเจ้านี่ทิ้งเลยก็ลำบากเช่นกัน เจ้านั่นอยู่ในตำแหน่งที่ค่อนข้างสำคัญในสถาบันการศึกษานี้เพราะสามารถสัมผัสได้แม้กระทั่งไทรโฟเลี่ยมที่ปล่อยจิตวิญญาณที่เลื่อนลอยอยู่บนอากาศ

 

 

 

「มันหลีกเลี่ยงไม่ได้สินะ ข้าจะต้องเข้าไปคุยกับเจ้าเด็กนั่นโดยตรง ต้องอธิบายเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของซีน่า และให้หมอนั่นเลิกยุ่งกับเธอ」

 

 

 

หากโนโซมุไม่ยอมถอย เขาก็เต็มใจที่จะใช้มาตรการที่เข้มงวดมากขึ้น

 

เวทย์วิญญาณของเอลฟ์เป็นหนึ่งในสิ่งที่ทรงพลังที่สุดในทวีปอาร์คมีล

 

ไทรโฟเลี่ยมภูมิใจที่สามารถใช้มันทำอะไรก็ได้กับคนๆหนึ่ง

 

ด้วยความช่วยเหลือของเหล่าวิญญาณ สามารถแยกให้พวกมันหลงทางอยู่ในความมืดมิดที่ไม่มีทางออกได้

 

ไม่เป็นไรที่จะใช้ความโหดร้ายที่ทำให้จิตใจของมันต้องแตกสลาย

 

 

 

（ซีน่า ข้าจะปลดปล่อยโซ่ตรวนของเจ้าออก）

 

 

 

สำหรับไทรโฟเลี่ยมซีน่าเป็นเหลนคนเดียวที่เหลืออยู่ ที่เหลือนั้นตายไปกับการรุกรานครั้งใหญ่ ดังนั้นความรักที่เขามีต่อเหลนจึงไม่ธรรมดา

 

เมื่อรวมถึงความรู้สึกที่ดูแคลนเผ่าอื่นของเอลฟ์ที่เก็บงำมาหลายปีความรู้สึกที่ว่าต้องกำจัดโนโซมุมันยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้น

 

จากนั้นด้วยความโกรธที่อยู่ในใจไทรโฟเลี่ยมพยายามออกคำสั่งกับเหล่าวิญญาณแต่

 

 

 

「อั่ก！」

 

 

 

ความกลัวที่เข้าปกคลุมทำให้วิญญาณที่เขาครอบครองอยู่สลายหายไปทันที

 

พันธสัญญาวิญญาณถูกฉีกออก และทันทีหลังจากนั้น ทิวทัศน์โดยรอบก็แปรเปลี่ยนเป็นสีเทา

 

 

 

「แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก……」

 

 

 

เขาถูกโยนเข้ามาในมิติอันแปลกประหลาด

 

ทันทีหลังจากนั้นความรู้สึกกดดันอันรุนแรงก็ราวกับจะบดขยี้ตัวเขา

 

 

 

「อั่ก อ๊ากกกกกกกกกกกกก……！」

 

 

 

อากาศโดยรอบเริ่มหายไป และเอลฟ์ชราก็คุกเข่าลง

 

และต่อหน้าเขา

 

 

 

「อึก แก……」

 

 

 

ชายชราคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขา

 

แต่ในสายตาของไทรโฟเลี่ยมตัวคนของเขาคนนี้เขาเห็นได้อย่างชัดเจน

 

ตัวตนที่ปรากฏต่อหน้าเขาคือมังกรขาวซอนเน่

 

 

 

“อย่าได้ริอาจเอามือสกปรกของเจ้ามาแตะต้องเขา……”

 

 

 

มังรที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของวิญญาณ

 

การปรากฏตัวของจุดสูงสุดแม้กระทั่งไทรโฟเลี่ยมยังพูดอะไรไม่ออก

 

ทันทีหลังจากนั้น ภาพต่างๆก็ถูกส่งไปยังจิตใจของไทรโฟเลี่ยม

 

เป็นร่างของโนโซมุที่เผชิญหน้ากับราชันวิญญาณ ฉากที่เขาไม่สามารถควบคุมพลังได้

 

แม้ว่าจะอ่อนแอเพราะอยู่ในร่างของมนุษย์ แต่ไทรโฟเลี่ยมก็ตกใจกับโนโซมุที่พยายามจะไล่ฆ่าจุดสูงสุดของเผ่ามังกร

 

ไม่ ไม่ใช่แค่นั้น สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือแสงทั้งห้าสีที่ปะทุออกจากร่างชายคนนั้น เมื่อมองไปที่แหล่งที่มาของพลังก็เห็นได้ชัดว่าเป็นตัวตนที่แปลกประหลาดที่ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว

 

 

 

“ข้าจะขอเตือนเจ้าอีกครั้งอย่าได้ริอาจแตะต้องเขาเป็นอันขาด หากเจ้าไม่อยากให้ทุกเผ่าพันธ์ุต้องล่มสลาย”

 

 

 

เมื่อเผชิญหน้ากับคำพูดอันทรงพลังไทรโฟเลี่ยมทำได้เพียงแค่ก้มกราบอยู่ตรงนั้น

 

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 

เมื่อนึกถึงการที่ได้พบกับซอนเน่ ไทรโฟเลี่ยมก็ถอนหายใจออกมาด้วยความตึงเครียด

 

 

 

「ดูเหมือนว่าเขาคนนั้นจะให้ความสนใจกับพ่อหนุ่มนั่นเป็นอย่างมาก เขาติดต่อข้าผ่านวิญญาณที่ข้าทำพันธสัญญาด้วยและได้รู้ว่าตัวตนของเขาพิเศษขนาดไหน ราชันคนนั้นได้แสดงให้ข้าเห็นด้วยตนเอง」

 

 

 

「……เขาว่ายังไงบ้าง？」

 

 

 

「เขาบอกให้ข้าถอยให้ห่างจากเขาคนนั้น ข้าได้รับคำสั่งไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับชายคนนั้นอีก หากเป็นคำสั่งโดยตรงของราชันวิญญาณข้าเองก็ขัดคืนไม่ได้」

 

 

 

「งั้นหรอกเหรอ……」

 

 

 

ไทรโฟเลี่ยมที่รู้ถึงการมีอยู่ของตัวโนโซมุและซอนเน่ที่เป็นคนคุ้มกัน

 

หากเขาถูกมังกรขาวซอนเน่ห้ามเอาไว้ ก็ไม่มีทางที่เขาจะเข้าหาตัวโนโซมุที่ล่อลวงเหลนของเขาได้อีกแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้กำลังกำจัดเขา ในความเป็นจริงเขาไม่สามารถทำอะไรได้แม้ว่าจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟก็ตาม

 

 

 

「นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าบอก ซีน่า เจ้าไม่ควรจะอยู่ที่นี่ในตอนนี้เป็นอย่างยิ่ง」

 

 

 

ด้วยเหตุนี้เขาจึงพยายามจะพาซีน่าออกห่างจากโนโซมุให้มากที่สุด

 

ด้วยความโกรธและความหงุดหงิด พลังของเขาที่ไม่สามารถควบคุมได้มันอันตรายมากเกินไป

 

 

 

「ความบดหมางระหว่างเผ่ามังกรกับเทียแมตยังถูกบอกเล่าผ่านหัวหน้าเอลฟ์ อันเป็นผลจากการต่อสู้อันเลวร้ายระหว่างเทียแมตที่จะทำลายทุกอย่างและเผ่ามังกรที่พยายามผนึกเทียแมตทำให้พลังวิญญาณของทวีปนี้ลดลงเป็นอย่างมาก」

 

 

 

การต่อสู้ระหว่างเทียแมตกับเผ่ามังกรเป็นเพียงตำนานในเผ่ามนุษย์ แต่เอลฟ์ที่มีประวัติยาวนานได้บันทึกเหตุการณ์เอาไว้

 

และข้อเท็จจริงเหล่านั้นเหล่าผู้อาวุโสต่างรู้ดี

 

ความจริงบางอย่างที่ไม่อนุญาตให้พูดถึง

 

ไทรโฟเลี่ยมจำได้ตอนที่เขาได้เจอกับซอนเน่

 

ทันทีที่เขากำลังจะออกคำสั่งใส่เขาที่พยายามจะทำร้ายเหลนของตัวเองที่อยู่ในร่างของมนุษย์นั้นมันน่ากลัวมากเพียงใด

 

รู้สึกราวกับว่าแขนขาถูกฉีกกระชากและร่างกายก็ถูกแช่แข็ง

 

วิญญาณที่ควรจะแตกสลายไปในทันที มันเป็นสถานการณ์เดียวกับซีน่าในตอนนี้

 

 

 

“อย่าได้ริอาจมาแตะต้องเขาเป็นอันขาด……”

 

 

 

เสียงของราชันวิญญาณดังขึ้นในหูของเขาและเขาเป็นคนเดียวที่บูชาเหล่าวิญญาณ ไม่มีทางปฏิเสธคำสั่งของราชันวิญญาณได้

 

 

 

「สถานการณ์ปัจจุบันในตอนนี้ของทวีปนี้เกิดการต่อสู้ระหว่างเทียแมตกับเผ่ามังกร ซีน่า นี่ไม่ใช่ปัญหาที่เอลฟ์และมนุษย์จะทำอะไรได้อีกต่อไป」

 

 

 

「แต่ยังไงฉันก็ทอดทิ้งเขาไม่ได้……」

 

 

 

ดังนั้นเพื่อรักษาชีวิตตัวเองไทรโฟเลี่ยมพยายามพาซีน่ากลับอย่างสิ้นหวัง

 

แต่ซีน่าก็ไม่ยอมแพ้ และเขาก็เริ่มหงุดหงิดมากเรื่อยๆกับเหลนที่ไม่ยอมเข้าใจถึงปัญหานี้

 

 

 

「พวกเราไม่ได้ทอดทิ้งพวกเขา พวกเราก็แค่จะรักษาชีวิตตัวเองเท่านั้น」

 

 

 

「มันก็เหมือนกันนั่นแหละ！」

 

 

 

「ไม่มีอะไรที่เจ้าสามารถทำได้อีกแล้ว! เจ้าไม่สามารถพัฒนาพลังเวทย์ของเจ้าและทำพันธสัญญาวิญญาณได้อีกแล้ว ดังนั้นจะทำยังไงหากเจ้าได้เจอกับหายนะนั่นเจ้าดราก้อนสเลเยอร์ ! นอกจากนี้ยังมีหายนะเดินได้จากจักรวรรดิมาที่เมืองนี้อีก ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเป็นห่วงดราก้อนสเลเยอร์คนนั้นมากกว่าคนในเผ่าตัวเองอีกเหรอไง！」

 

 

 

หายนะเดินได้แห่งจักรวรรดิ

 

การปรากฏตัวของวิโทร่ายังทำให้ไทรโฟเลี่ยมปวดหัวไม่น้อย

 

เธอปฏิบัติตัวต่อโนโซมุ เบลาตี้ในฐานะของเล่นชั้นดี โดยสัญชาติญาณได้ส่งเสียงเตือนว่าอย่าไปเกี่ยวข้องกับเหยื่อของเธอเป็นอันขาด

 

 

 

「หยุดพูดว่าเขาเป็นตัวตนแห่งความโชคร้ายสักที! เขาเป็นผู้มีพระคุณของฉัน! เขาน่ะตัดสินใจจะเป็นเพื่อนของฉันแม้ว่าในยามทุกข์ยามยากเขาก็เป็นคนที่เข้ามาช่วยฉันมาตลอดไม่เหมือนกับพวกคุณเลยสักนิด！」

 

 

 

「เจ้าก็แค่คิดเองเออเองไปไม่ใช่เหรอไง！」

 

 

 

ซีน่าไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ไทรโฟเลี่ยมเริ่มมีอารมณ์

 

ไทรโฟเลี่ยมที่ใช้ชีวิตมานานในฐานะเอลฟ์รู้ถึงความน่าหวาดกลัวของจักรวรรดิดิซาร์ตเป็นอย่างดี

 

และผลที่ตามมาก็จินตนาการได้ไม่ยาก

 

หากทั้งสองเข้าปะทะกัน เมืองนี้จะต้องล่มสลาย ด้วยพลังของดราก้อนสเลเยอร์และเจ้าหญิงแห่งความตาย

 

และซีน่าที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้จะไม่สามรถหนีจากภัยพิบัติเหล่านั้นได้

 

 

 

「หากยังคิดจะคบค้าสมาคมกับชายคนนั้นชีวิตของเจ้าจะไร้ซึ่งความสุข! เขาถูกสัตว์ประหลาดทั้งสองเข้าครอบงำและถูกมนุษย์หลอกลวงและสูญเสียไปซึ่งทุกสิ่ง! และถึงอย่างนั้นเหลนของข้าก็ยังจะไปเสียสละให้กับไอ้คนที่ไม่มีอะไรดีแบบนั้นเลยเนี่ยนะ！」

 

 

 

「ต่อให้ฉันตายกลายเป็นศพก็ไม่มีวันจะกลับไปหรอก！」

 

 

 

「นี่ ซีน่า！」

 

 

 

ในขระที่ไทรโฟเลี่ยมซี่งหมดความอดทนกับเหลนของตัวเอง แต่ซีน่าเองก็ทนไม่ไหวกับปู่ทวดของตัวเองที่ดูถูกคนที่เธอรักถึงขนาดนี้

 

ซีน่าหันหลังและวิ่งหนีออกไป และมิมูรุเองก็รีบตามไป

 

ไทรโฟเลี่ยมที่ถูกทิ้งเอาไว้รู้สึกละอายใจในตนเองที่ปล่อยให้อารมณ์เข้าครอบงำ แต่เขาเองก็รู้สึกไม่พอใจกับความดื้อรั้นของเหลนตัวเอง เอามือวางไว้บนหน้าผาก

 

 

 

「ท่านไทรโฟเลี่ยมตอนนี้จะเอายังไงดีครับ……」

 

 

 

ขณะนั้นเองลอรัสที่ยืนข้างๆก็ถามด้วยความตกใจเล็กน้อย

 

ตอนนี้เขาเพิ่งได้รู้ว่าโนโซมุเป็นดราก้อนสเลเยอร์และได้ติดต่อกับซอนเน่

 

 

 

「ที่ข้าพูดมาทั้งหมดมันคือความจริง เมืองนี้มันอันตรายเกินไป ไม่มีเวลาแล้ว ต้องรีบพาซีน่าออกจากที่นี่ไม่ว่ายังไงก็ตาม……」

 

 

 

ด้วยความหงุดหงิดที่พุ่งทยาน เขากำลังกัดฟันด้วยความหงุดหงิด

 

ข้างๆเขาลอรัสเอามือปิดปากและจ้องมองไปที่ตรอกตรงหน้าราวกับครุ่นคิด

 

สนับสนุนผู้แปลได้ที่ QR Code ข้างล่าง หรือเลขบัญชี108-0-77984-1 กรุงไทย ครับ

 

ลงให้อ่านแค่สองที่เท่านั้นคือ Goshujin.tk กับ Nekopost อ่านจากที่อื่นไม่มีภาพประกอบเพราะโดดดูดไปลงนั่นเอง