ตอนที่ 38 จงอย่าเคลิ้มตามแม้จะเป็นสาวสวยก็ตาม

 

ค๊าค๊า มีคำถามค๊าー！

 

ใครคือ

ใครคือ S แร๊งค์ของเมืองแห่งโรงเรียนแห่งนี๊

ใครที่เป็นประเด็นร้อนในขณะนี๊

ใครคือ สาวสวยลึกลับ ทรงพลัง ไร้ที่ติ

 

ใครกันค๊าー！

 

『หนวกหูเนนนนนน๊』

 

นั่นคือ、ฉันไงล๊าー！

โซลเซียลา คนนี้เองค๊าー！

 

『ช่วยหุบปากทีได้ไหม？』

 

ถ้าแค่ให้เงียบล่ะก็、ให้เป็นสาวสวยสุดคลูแทนสิเน๊！

 

『อะไร เจ้าหมอนี่อยู่ยงคงกระพันรึยังไงกัน？』

 

ถูกต้องแล้ว

ตอนนี้ฉันอยู่ยงคงกระพันแล้ว

 

หากเป็นตอนนี้ล่ะก็、ฉันรู้สึกได้เลยว่าฉันสามารถชนะได้หมด ต่อให้เป็นบอสจากผลงานต้นฉบับรวมตัวกันเข้ากันเข้ามาก็ตาม！

 

แม้ว่าฉันจะกลายเป็นคนที่สมบูรณ์แบบและสุดยอดแล้ว แต่ฉันก็กำลังประสบปัญหาใหญ่

 

「……แบบนี้、ฉันควรจะเปิดเพศตัวเองยังไงดี」

 

เพื่อที่จะได้รับการยอมรับจากสมาชิกทั้งสามคนของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม ว่าเป็นสาวสวยแล้ว、ฉันต้องพิสูจน์ว่าฉันได้กลายเป็นสาวสวยแล้ว

 

หากแค่ถ้าต้องมีหลักฐาน、ก็ไม่มีปัญหาอะไรหากฉันต้องแก้ผ้าเปลือยต่อหน้าพวกเธอ แต่นั่นคงไม่สนุก

 

ฉันอยากให้พวกเธอพูดว่า「นี่นาย、เป็นผู้หญิงหรอกเร๊อ！？」ด้วยความตกใจ

ก็แบบ、เพราะเป็นสาวสวยไง

 

『ถ้าเธออธิบายให้ฟังตามปกติ ดีที่สุดแล้วจริงไหม ว่าไปแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องไปกังวลเรื่องนั้นเลยว่าไหม？』

 

มีเหตุผลที่ดีตรงไหน บากะ

นี่หล่อน、ฉลาดพอที่จะคำนวณได้จริงหรือไง？

 

『……ชิ』

 

ว่าไปแล้วแม้แต่ตัวตนแบบนี้ยังเดาะลิ้นใส่ฉัน……นี่จริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ

 

ม๊าม๊า、อย่าโกรธเคืองกันขนาดนั้นสิ

ว่ายังไง？ ช่วยฟังคำสาวสวยได้ไหม？

 

ม๊า ก็ดีไม่ใช่เหรอ

 

จริง ๆ แล้วปัญหาใหญ่ที่สุดของฉันตอนนี้คือจะเปิดเผยยังไงดีว่าฉันเป็นผู้หญิง

นอกจากนี้、จะทำยังยังไงดีกับตัวตนของโซลเซียลา

 

จะดีไหมที่จะปรากฎตัวที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมในฐานะS แร๊งค์？

แต่ว่าโรงเรียนอื่นจะไม่โผล่มาทำสงครามเพื่อแย่งตัวฉันเหรอ？

 

ฉันน่ะ、เป็นสาวสวยที่เลเวลสูงจนเป็นชนวนของสงครามล๊า ……！？

 

『เป็นเพราะเราแข็งแกร่งที่สุดไงล่ะ ยิ่งกว่านั้น、ฉันแข็งแกร่งกว่าเน๊ะ คู่หูแค่นี้ก็ตื่นเต้นแล้วรึยังไง』

 

หรือพูดอีกอย่าง……ฉันกับไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวเป็นหนึ่งเดียวกันหรือเปล่า？

 

『ฉันไม่ได้ยินที่เธอพูดเลยเน๊』

 

ก็ฟังอยู่ไม่ใช่รึไงก็ฟังอยู่ไม่ใช่รึง๊ายยย

 

เอาจริง ๆ ไม่ว่าฉันจะมองยังไง คุณมันก็น่ารำคาญ และในเมื่อโซลเซียลาก็ไปถึงระดับ S แร๊งค์แล้ว ดังนั้นฉันคิดว่ายังไม่ควรเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของฉันในตอนนี้เน๊

ในตอนนี้ฉันจะไปแต่งตัวเป็นผู้ชายไปก่อน

 

『อ้าー、ค๊าค๊า กลับไปชุดเดิม』

 

ฉันกลับไปสวมชุดเครื่องแบบ และกลายเป็นนาตากิ เคย์เหมือนปกติ

อืม แม้กระทั่งตอนนี้ ฉันรู้สึกสะเทือนใจอย่างยิ่งกับรูปลักษณ์นี้

 

ฉันกลับมาหารุ่นพี่มิโรคุกับเด็กน้อย

 

ฉันกลายเป็นสาวสวยแล้ว、ทั้งยังเป็นสาวสวยลึกลับด้วย、ดังนั้นจึงรู้สึกดีมากที่จะได้กลับสักที

 

โอ้、เจ้าหนู ปลอดภัยใช่ไหม？

 

「โอเน่จัง！」

 

「……ชู่วー ตอนนี้เป็นโอนี่จังล่ะ、นะ？ นั่นช่วยเก็บเป็นความระหว่างเธอกับฉันได้ไหม เน๊ะ？」

 

ฉันชูนิ้วชี้แตะที่ริมฝีปาก พร้อมรอยยิ้ม

ใบหน้าของเด็กชายเปลี่ยนเป็นสีแดงสด และพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 

เขาจะไม่มีวันตกหลุมรักเด็กวัยเดียวได้เป็นครั้งที่สองอีกแล้วเน๊……

 

「ซ้า、ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้ฉันควรปลุกรุ่นพี่มิโรคุหรืออุ้มเธอไปดี’」

 

รุ่นพี่มิโรคุยังคงหมดสติอยู่

……ไม่เป็นไรจริง ๆ ใช่ไหมน๊า？

 

『ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ฉันใส่พลังทั้งหมดลงไปแล้ว ดังนั้นไม่มีทางมาตายที่นี่หรอก』

 

เอ๊ะ、คงไม่ได้ฉีดอะไรแปลก ๆ เข้าไปใช่ไหม？

 

『ไม่、แค่พลังของฉัน ไม่เห็นแปลกเลยจริงไหม？』

 

นั่นแหละที่เรียกว่าแปลก！

หยุดเดี๋ยวนี้เลยเน๊ อย่าพยายามมาเปลี่ยนร่างรุ่นพี่มิโรคุด้วยพลังปีศาจเซ๊

 

คน ๆ นี้ เป็นไทป์เรียบร้อยธรรมดา

 

『เพียงแค่ช่วยบรรเทาความรู้สึกไวต่อความเย็น ไหล่ที่แข็ง และอาการปวดหลังส่วนล่างได้……』

 

พลังของเธอ ยังกับบ่อน้ำพุร้อนเลยเน๊ะ

จ๊า งั้นก็แล้วไป

 

ขณะที่พวกเรากำลังประชุมกันผ่านทางจิตอยู่หน้ารุ่นพี่มิโรคุ、กลุ่มผู้มาใหม่ก็ปรากฎตัวขึ้น

 

เมื่อฉันลองดูให้ดีก็พบว่าเป็นนักสำรวจที่เป็นสมาชิกของสภาที่มาถึงในที่สุด

สายไปแล้วล๊า

 

คนหนึ่งในนั้นแยกออกจากกลุ่มเข้ามาหาพวกเรา

 

「ไม่เป็นไรใช่ไหม！？」

 

「ครับ ตรงนี้ฉันจัดการได้ แต่ดูเหมือนว่ามีการต่อสู้ครั้งใหญ่เกิดขึ้นที่ตรงกลางตรงนั้นล่ะครับ」

 

ฉันแค่แกล้งทำเป็นว่าสามารถรับมือตรงนี่ได้แล้ว

 

「อันที่จริง、ทางเราสามารถตรวจจับได้ถึงระดับพลังเวทมนตร์ที่สูงผิดปกติ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสัตว์ประหลาดที่ปรากฏตัว หรือเป็นเพราะโซลเซียรา……แต่ยังคงสอบสวนอย่」

 

「โซลเซียลางั้นเรอะ！？ นั่น、S แร๊งค์ที่ไม่รู้ตัวตนก็มาปรากฎตัวที่นี่ด้วย！？」

 

「อะ、ใช่แล้ว นั่นเป็นข้อมูลที่ได้รับการติดต่อมาจากทางสภานักเรียนของโรงเรียนมิคาเงะน่ะ」

 

「จากตรงนี้ไม่เห็นจะเข้าใจอะไรเลย โซลเซียลา……เป็นใครกันแน่……！」

 

แล้วฉันเล่นบทเป็นคนเซอร์ไพรส์ตามปกติ

สาวสวยลึกลับสุดงดงาม

แต่ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีการพูดถึงที่นี่ด้วยซ้ำ……

 

「แทนที่จะไปสนใจเรื่องนั้น、ให้ฉันช่วยแบกเธอคนนี้จะดีกว่า พวกเราตั้งเต็นท์ทางการแพทย์ฉุกเฉินอย่างง่ายพร้อมนักสำรวจที่มีความสามารถในการฟื้นฟูอยู่ที่ด้านนอกสวนสนุกแล้ว」

 

นักสำรวจจากสภาเสนอแนะให้ด้วยความห่วงใย

แต่、ฉันส่ายหัวอย่างเงียบ ๆ

 

และชี้ไปที่เด็กชาย

 

「อยากให้ช่วยดูแลเขามากกว่าพวกผมครับ ดูเหมือนว่าจะพลัดหลงกับพ่อแม่」

 

「โอเน่……โอนี่จัง？」

 

เด็กชายเงยหน้าขึ้นมองฉันแล้วเอียงหัว

 

ซ้า ลาก่อนนะเจ้าหนู

เราคงจะไม่ได้เจอกันอีกเป็นครั้งที่สอง

 

「พวกผมเองก็เป็นนักสำรวจเหมือนกัน ยังพอมีแรงเดินออกไปได้เองครับ」

 

「……เข้าใจแล้ว ฉันจะรับดูแลเด็กคนนี้ไว้เอง ……ไปกันเถอะ、เดินไหวไหม？」

 

「อืม」

 

เด็กชายถูกจูงมือไปโดยนักสำรวจ และมุ่งหน้าไปยังทางออก

ในตอนนั้นเขามองมาที่ฉันหลายครั้ง ฉันก็เลยโบกมือกลับ

 

ขอบคุณนะเจ้าหนู

พอมาลองคิดดูแล้ว、ฉันได้ใช้เขาเพื่อตอบสนองความปรารถนาของการเป็นสาวสวยของฉันเอง

 

และในท้ายที่สุด เขาก็มีส่วนช่วยในการแยกนักสำรวจออกจากรุ่นพี่มิโรคุด้วย

 

「มีเพียงสาวสวยเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสสาวสวยได้น๊า」

 

นี่คือสามัญสำนึกเน๊

หากนักสำรวจที่มาเป็นสาวสวย ฉันคงขอให้เธอทำ แต่น่าเสียดายที่กลับกลายเป็นผู้ชายที่แข็งกระด้าง

 

ในกรณีนั้น、ฉันที่เป็นสาวสวยก็เป็นเรื่องธรรมดาที่จะอุ้มสาวสวยได้

 

「ขอโทษด้วยนะครับ、รุ่นพี่มิโรคุ」

 

ฉันยืนขึ้นโดยแบกรุ่นพี่มิโรคุไว้บนหลัง

ฉันรู้สึกได้ถึงสาวสวยบนหลัง……

 

 

ฉันเองก็เป็นสาวสวย、เพราะงั้นแล้วจะต้องมีสนามพลังอันน่าสะพรึงกลัวเกิดขึ้นที่นี่จากการที่สาวสวยสัมผัสกับสาวสวยกันอย่างใกล้ชิด

 

『ไม่ใช่หรอก เรื่องนั้น――』

 

ฉันกำลังทำอยู่！

 

ซ้าซ้า、ปล่อยไม้เท้าที่ไร้ความประณีตไว้ตามลำพังแล้วรีบไปกันดีกว่าเน๊ー

 

ฉันเริ่มเดินออกไป

ดีล่ะ、กลับไปที่โรงเรียน และสร้างเรื่องราวชีวิตประจำวันของสาวสวยแบบ 4-koma กันทั้ง ๆ แบบนี้กันเลยเถอะ ลุยกันเลย

 

「……เคย์คุง？」

 

ฉันได้ยินเสียงจากข้างหลังฉันล๊า

เสียงเหมือนกับตัวเอกเลยน๊า

 

ฉันมองย้อนกลับไปอย่างช้า ๆ

เหล่าตัวเอกจากงานต้นฉบับอยู่ที่ตรงนั้น

 

『แย่แล้ว ต้องรีบซ่อนー！』

 

เมื่อพูดแบบนั้น、ตัวตนของโซลเซียลาก็หายไป

ค๊า 　ขอบคุณสำหรับการทำงานหนัก

 

「ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้กัน」

 

「นั่นเป็นคำพูดของทางผมมากกว่า ผมหมายถึง ปลอดภัยใช่ไหม！？ คน ๆ นั้นด้วย、และก็เคย์คุง……」

 

「อะ？ คิดว่ากำลังพูดอยู่กับใครกัน ข้าไม่ได้อ่อนปวกเปียกเหมือนพวกแกสักหน่อยเน่」

 

หลังจากรับบทเป็นสาวสวยลึกลับ ก็ได้เวลารับบทตัวร้ายแล้ว

ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไรฉันก็จะทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

 

จริง ๆ แล้ว ถ้าเราทะเลาะกันตรงนี้ รุ่นพี่มิโรคุจะตื่นเอาได้

ฉันอยากให้เธอคนนี้ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงนกร้องแสนเพราะมากกว่า

 

ความปรารถนาของฉันสูญเปล่า、พวกโทรัคเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ 

ยะ、หยุดมองได้แล้วน๊า 

 

อะ、ยังไงก็ตาม ยินดีที่ได้รู้จักเน๊ะ รินกะจัง！

ไม่สิ、เราพบกันก่อนหน้านี้ในฐานะโซลเซียลาไปแล้วไงเน๊ วะฮ่าๆๆๆ

 

「ชุดของคุณขาดรุ่งริ่งหมดเลยไม่ใช่รึไง！ เธอคนนั้นเองก็เหมือนฝืนตัวเหมือนกันเลย」

 

「พวกเราไม่ได้ฝืนตัวอะไรเลยเน๊ ……ไอ้นี่นะ นั่นไง、แค่ล้มกันนิดหน่อยเอง」

 

นั่นคือสิ่งที่ฉันพูดขณะมองดูเครื่องแบบที่ขาดรุ่งริ่งของตัวเอง

เหล่าหนวดซังเป็นศัตรูที่น่าเกรงขามเน๊……

 

「แต่ว่า」

 

「จะเซ้าซี้ไปไหนห๊า！」

 

ฉันหันไปทางโทรัคด้วยท่าทางรังเกียจ

มือที่ยื่นเข้ามาหาฉันหยุดลง

 

ขอโทษนะ、โทรัคคุง

ขอโทษจริง ๆ

 

「――อ้า โม๊ว、พอแล้ว มัวแต่ทำแบบนี้ก็ไม่ไปไหนกันพอดี เงียบกันไปซะทั้งคู่เลย」

 

มิฮายะจังพุ่งเข้ามาหาฉันโดยไม่มองโทรัคคุงเลย

จากนั้นโดยไม่ถามคำถามใด ๆ เธอก็คว้าตัวรุ่นพี่มิโรคุไป

 

อ้าっ、สาวสวยถูกสาวสวยอีกคนขโมยไปแล้วっ！

 

「รินกะ、ขอฝากเกี่ยวกับคน ๆ นี้ทีได้ไหม……รินกะ？」

 

「เอ๊ะっ、อ้า！ อืม、ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง」

 

รินกะจัง、ดูเหมือนจะประหลาดใจ เมื่อได้ยินคำพูดของมิฮายะจัง ก่อนที่จะรับหน้าที่ดูแลรุ่นพี่มิโรคุ อุ้มเธอขึ้นไว้บนหลัง

สาวสวยอีกคน……

 

จะว่าไงดี、เหมือนว่ารินกะจังจะไม่จ้องฉันมากไปหน่อยเหรอ？

หรือว่าเป็นแค่จินตนาการของฉันเอง？

 

「โฮร่า、รีบถอดเสื้อแจ๊คเก็ตออกซะ」

 

「เอ๊ะ」

 

ขณะที่ฉันถูกรินกะจังดึงสมาธิไป、มิฮายะจังก็ถอดเสื้อแจ็คเก็ตของฉันออกโดยไม่ถามคำถามใด ๆ

 

ขณะเดียวกันฉันก็ฟื้นคืนสติ

 

ใส่บราอยู่เน๊！

อุว๊าー、ฉันควรทำยังไงดี！

แย่แล้วแย่แล้ว！

 

หรือพวกเขาจะพบว่าฉันเป็นสาวสวยง่าย ๆ อย่างงี้เลย！

ทำไมถึงอยากเห็นฉันเปลือยขนาดนั้นก๊านนนน！

 

「โอะ、โอ๊ย！ นี่หล่อน、กำลังทำอะไรอยู่ห๊า！ อย่าแตะต้องตัวกันโดยไม่ได้รับอนุญาตเซ๊

「หุบปาก！」

……เอ๋ぇ」

 

ดวงตาของมิฮายะจังช่างน่ากลัว……

 

ด้วยเหตุนี้ มิฮายะจังยังคงปลดกระดุมเสื้อของฉันต่อไป

ความเป็นสาวสวยของฉันจะความแตกแบบนี้เลยเหรอ

 

「……อืมー、ไม่มีอาการบาดเจ็บที่เห็นได้ชัดเน๊ะ มีรอยฟกช้ำอยู่บ้าง ม๊า แต่ถ้าคุณเป็นนักสำรวจ ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาอะไร」

 

「เอ๊ะ？」

 

「อะไรเล่า」

 

มิฮายะจังมองดูร่างกายของฉันแล้วใส่เสื้อผ้ากลับเข้าไปให้ด้วย ราวกับสบายใจแล้ว

ทำไม？？？？

 

คุณไม่แปลกใจกับเรือนร่างสาวสวยของฉันเหรอ？？？

 

ขณะที่ฉันกำลังคิดอยู่นั้น ฉันก็ได้ยินเสียงกระซิบในหัวของฉัน

 

『……นั่น、เป็นแบบจำกัดเวลาใช้งาน……คู่หู ตอนนี้เป็นผู้ชายแล้ว ……』

 

เฟห์？

 

『ฉันพยายามจะบอกหลายครั้งแล้ว……แต่เธอทำตัวน่ารำคาญเกินกว่าที่จะฟังฉัน …… ต้องขอโทษจริง ๆ ทั้งที่ตั้งตารอ ถ้าเช่นนั้น ฉันจะพบเธออีกครั้งเมื่อลูทราจากไปแล้ว』

 

หลังจากพูดอย่างนั้น ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวก็หายไปอีกครั้ง

 

ฉัน、เป็นผู้ชาย……？

 

ทันทีที่ฉันตระหนักถึงสิ่งนี้ ทันใดนั้นความแข็งแกร่งทั้งหมดในร่างกายของฉันก็หายไป และทำท่าจะล้มลง

ยังไงก็ตาม ฉันสามารถหยุดตัวเองไม่ให้ล้มลงได้ แต่อาการช็อคนั้นใหญ่หลวง

 

「เคย์คุง！」

 

「กะแล้ว นี่นายกำลังฝืนตัวเองอยู่จริงด้วย！ ดูจากลักษณะแล้ว、เดาว่าน่าจะเป็นสูญเสียพลังเวทมนตร์มากเกินไป ……」

 

「มะ、ไม่ใช่อย่างงั้นหรอกเน๊ อย่ามารบกวน、กัน、มากไปกว่านี้น๊า」

 

หัวของฉันเจ็บจากความตกใจ

ความรู้สึกแปลก ๆ ของอาการคลื่นไส้และความเหนื่อยล้ากำลังทำร้ายร่างกายของฉัน

 

สิ่งที่น่าตกใจที่สุดคือ เมื่อคุณคิดว่าความฝันของคุณเป็นจริงแล้วมันก็พังทลายลง……！

 

「แต่วา、เคย์คุงทำตัวแปลกไปอย่างเห็นได้ชัดเลย！」

 

「สิ่งที่แปลกคือโลกนี้……！」

 

「เอ๊ะ？」

 

หากเมื่อกลายเป็นสาวสวยแล้ว、ก็ต้องตรึงให้กับทางนี้เซ๊……！

ไม่ใช่ย้อนกลับได้แบบเน๊……！

 

ＴＳประเภทควบคุมได้ก็ดีเช่นกัน แต่โปรดแจ้งกันก่อน

หากเป็นในต่างประเทศ นี่จะเป็นกรณีที่อาจชนะคดีจากการโฆษณาหลอกลวงได้เลย

 

「ชิ、นี่เป็นความรู้สึกที่แย่ที่สุด……」

 

ยังไงก็ตามฉันกลับมายืนขึ้น

ฮ่าๆๆ、เข่าของฉันกำลังหัวเราะ

 

「――นี่นายอย่าทำอะไรเกินตัวไปสิย๊ะ！」

 

ทันใดนั้นมิฮายะจังก็โกรธฉัน

ขอโทษ……เพราะ、ฉันไม่ใชสาวสวย…… ขอโทษจริง ๆ……

 

「จะฝืนทำตัวเข้มแข็งไปก็ไม่มีอะไรดีเลยนะยะ！ คน ๆ นี้ก็เป็นห่วงนายมากไม่ใช่รึยังไง？ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับนาย คน ๆ นี้ก็ต้องเสียใจเหมือนกันจริงไหม」

 

หลังจากพูดอย่างนั้น มิฮายะจังก็ชี้ไปที่รุ่นพี่มิโรคุที่ถูกแบกไว้บนหลัง

 

「รุ่นพี่มิโรคุ……」

 

อะ、พอมาลองคิดดูแล้ว、ฉันแบกรุ่นพี่มิโรคุไว้บนหลัง

โดยที่ไม่ใช่สาวสวย

สัมผัสกันอย่างใกล้ชิด

 

อุว๊ากกกกー、ฉันรู้สึกเวียนหัวมากขึ้นด้วยความรู้สึกผิด……

 

「โอะ、เร๊……ขอโทษ、ค、ร――」

 

「เคย์คุง！」

 

การมองเห็นของฉันบิดเบี้ยว และเสียงโทรัคคุงก็เรียกฉัน

 

และจากนั้นฉันก็หมดสติไป โดยที่รู้สึกว่ามีคนมาจับฉันไว้

 

ความผิดฐานอุ้มสาวสวยไว้บนหลังถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรง

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ