ตอนที่ 8 สาวสวยเป็นอีกชื่อหนึ่งของการโจมตีระยะไกล ดังนั้นควรระมัดระวังในการใช้งาน

 

อรุณสวัสดิ์！　นี่นาตากิ เคย์เอง！

 

เช้านี้ก็เป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบเช่นเคย!！ บ้าที่สุด

 

ฉันพยายามตรวจดูเป้าทุกเช้าทันทีที่ตื่น

มีเหตุผลเดียวเท่านั้น

เพราะฉันกำลังเดิมพันความเป็นไปได้ที่เมื่อตื่นขึ้นมาฉันจะกลายเป็นเด็กผู้หญิง

 

「ให้ตายเถอะ、วันนี้ฉัน、ก็ยังเป็นผู้ชาย」

 

สิ่งที่สะท้อนในกระจกยังคงเป็นใบหน้าของตัวร้าย♂ ฉันเริ่มเกลียดมันแล้วสิเน๊

 

แต่ฉันก็รู้สึกโล่งใจเมื่อรู้ว่าเรื่องแบบนี้สามารถปรับปรุงได้เล็กน้อยด้วยการแต่งหน้าและดูแลตัวเองให้ดี

 

อิย๊าぁ、เมื่อวานก็สนุกดีเน๊

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผิวของฉันสดใสจนเป็นมันเงา

ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีที่ฉันไประเบิดกำแพงดันเจี้ยนออกแบบนั้น แต่ฉันก็เข้านอน และสงบสติอารมณ์ก่อนนึกถึงมัน

 

พอมาลองคิดดูแล้ว、ดันเจี้ยนสำหรับผู้เริ่มต้นคือฉากที่สามารถฟื้นคืนสภาพได้　

 

เนื่องจากถูกคอนโทรลโดยโรงเรียน จึงไม่มีทางที่จะถูกปล่อยให้พังอยู่แบบนั้น เรื่องราวจะแตกต่างออกไปหากนี่คือดันเจี้ยนก่อนพิชิตที่ไม่ได้รับการจัดการ แต่ดันเจี้ยนแห่งนี้อยู่ภายใต้การจัดการที่เข้มงวด

ถึงพังก็ซ่อมได้……ซ่อมได้ใช่ไหมเน๊ะ？

 

อืม、ในเวลาแบบนี้ เราจะคิดถึงแต่เรื่องดี ๆ เท่านั้น

 

「แต่มีคนมาเห็นเข้าซะแล้ว、คงไม่ความแตกสินะ……ยังไงการแต่งหญิงของฉันก็เจ๋งที่ซู๊ดぁ」

 

ฉันจำได้ว่าคนที่มาเจอคือนักเรียนของโรงเรียนคิโซ

ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันก็ไม่มีความปรารถนาที่จะมีส่วนร่วมกับเรื่องที่เกิในงานต้นฉบับหรอก นอกเหนือจากพลังＴＳแล้วที่เหลือฉันไม่สนใจหรอกเน๊ เชิญทำตามใจกันได้เลย ทว่า จงดูการแต่งหญิงของฉันซะ！

 

「แต่ว่าฉันสามารถเคลียร์ดันเจี้ยนสำหรับผู้เริ่มต้นได้แล้ว、แปลว่าฉันเองก็น่าจะติดตามรุ่นพี่มิซุฮิไปช่วยงานกู้ภัยดันเจี้ยนได้แล้วสิน๊าぁ」

 

งานกู้ภัยดันเจี้ยนนั้นรายได้ดีล่ะ

　

แต่ ความจริงก็คือการพิชิตดันเจี้ยนนั้นดีกว่า

ยังไงก็ตาม พวกเราไม่มีทั้งกำลังคนที่จะออกไปค้นหาดันเจี้ยน หรือเงินทุนที่จะใช้ซื้ออำนาจดูแลเหนือพื้นที่ด้วยซ้ำ

 

ในกรณีนั้น ทางเลือกเดียวคือ งานกู้ภัยดันเจี้ยนช่วยคนล้มเหลว

 

「ดีล่ะ、ไปช่วยกันเถอะ」

 

 

 

โดยปกติแล้วรุ่นพี่ทั้งสองคน และเพื่อนร่วมชั้นโทอาจังจะอยู่ในห้องสภานักเรียน

เรียกว่าไม่มีอะไรทำล่ะนะ

เรียนด้วยตัวเองที่นั่นสินะ、บางครั้งรุ่นพี่มิซุฮิก็ต้องออกไปตามคำขอความช่วยเหลือ

 

ฉันเปลี่ยนเป็นชุดสีน้ำเงินกรมท่าของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมแล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องสภานักเรียน

 

「อรุณสวัสดิ์ครับー……っ、อาเร๊ะ？」

 

 

รุ่นพี่มิโรคุกับโทอาจังต่างอยู่กันที่นั่น

แต่ ทั้งคู่ดูเหนื่อยเล็กน้อย

 

เช้านี้เกิดอะไรขึ้น？ ควรฟังดีไหม？

 

「ที่จริงแล้ว、โทรศัพท์ดังไม่หยุดเลยน่ะ」

 

「โทรศัพท์？」

 

ในทิศทางที่รุ่นพี่มิโรคุชี้ไป มีโทรศัพท์บ้านสองเครื่องที่ดูเก่าไปสักหน่อย เดาว่าพวกเธอคงไม่สามารถหาของใหม่มาแทนได้

และ หนึ่งในนั้นก็ดังก้อง

 

ทันทีทันใด、รุ่นพี่มิโรคุก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพูดโดยไม่ฟังเสียงจากอีกฝ่ายด้วยซ้ำ

 

「โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมไม่มีส่วนร่วมในการไลฟ์สดเมื่อวานนี้ค่ะ รายละเอียดเพิ่มเติม、จะประกาศโดยคณะกรรมการบริหารของ Apis ในภายหลังค่ะ นอกจากนี้、โซลเซียลาก็ไม่ใช่หนึ่งในนักเรียนของเราเช่นกันค่ะ」

 

ราวกับการท่องคาถา และเมื่อเธอพูดจบก็วางสายโทรศัพท์ทันที

มีสายใหม่เข้ามาจากเครื่องด้านข้าง、โทอาจังรับขึ้นมาตอบทั้งน้ำตา สิ่งที่พูดก็เหมือนกับรุ่นพี่มิโรคุเลย

 

「อะ、อาโน、นี่คือ？」

 

「จริง ๆ แล้ว、ดูเหมือนว่ามีนักเรียนจากโรงเรียนอื่นที่มาไลฟ์สดอยู่ในดันเจี้ยนสำหรับผู้เริ่มต้นของเฟกตอมเมื่อวานนี้น่ะ、และด้วยสาเหตุบางอย่างก็กำลังกลายเป็นประเด็นร้อนที่ถูกพูดถึงกันมากมาย……」

 

「ดันเจี้ยนสำหรับผู้เริ่มต้น？」

 

「ใช่แล้ว ว่าไปแล้ว、เคย์คุงเองก็ไปที่นั่นด้วยนี่、เป็นอะไรหรือเปล่า？」

 

ฉันเชิดหน้าอกเพื่อพยายามทำให้รุ่นพี่มิโรคุที่ถามมาอย่างกังวลสบายใจขึ้น

 

「ไม่เป็นไรเลยครับ เมื่อวาน、ผมยังเอาชนะบอสดันเจี้ยนได้แล้วด้วย ถึงจะน่าขนลุกนิดหน่อยก็เถอะ……อะ、ผมแน่ใจว่าเห็นมีนักเรียนจากโรงเรียนคิโซอยู่ด้วยล่ะครับ」

 

「ฮ้าぁ、นักเรียนคนนั้นแหละ」

 

「มีปัญหากับนักเรียนคนนั้นเหรอครับ？」

 

นักเรียนของโรงเรียนคิโซต่างก็เป็นขยะล่ะน๊า！

พวกเขานี่มันสารเลวจริง ๆ รู้ตัวไหมว่ากำลังสร้างปัญหาให้กับประธานสภานักเรียนของโรงเรียนที่ที่ยอมรับฉันคนนี้เลยนะ

 

「ไม่หรอก、ปัญหาไม่ได้อยู่ที่นักเรียนคนนั้น、แต่เป็นไดฟ์เกียร์ผิดกฎหมายที่นักเรียนคนนั้นถ่ายเอาไว้ได้、กับนักเรียนหญิงที่ไม่ปรากฏชื่อ」

 

「เห้、เป็นอย่างงั้นเองสินะครับ（ไม่แยแส）」

 

มีนักเรียนดี ๆ อยู่บ้างแม้จะเป็นโรงเรียนคิโซสิเน๊！

ขออภัยที่สงสัย！

 

ทั้งหมดที่ฉันทำเมื่อคืนคือ เอาชนะบอสดันเจี้ยน และอวดการแต่งหญิงของฉันให้นักเรียนของโรงเรียนคิโซได้ดู

 

……หืม？ เมื่อกี้、รุ่นพี่มิโรคุพึ่งพูดว่าไลฟ์สดใช่ไหม？ พอมาลองคิดดูแล้ว、นักเรียนคนเมื่อวานก็พูดประมาณว่ากำลังไลฟ์สด――。

 

「เป็นนักเรียนหญิงคนนี้ต่างหาก……」

 

「ｱｯ」

 

รูปที่ถูกแสดงบนสมาร์ทโฟนที่รุ่นพี่มิโรคุยื่นมาให้ดู

ดูเหมือนจะเป็นคลิปที่ตัดมาจากไลฟ์สด แต่เหนืออื่นใดคือ สาวน้อยน่ารักในชุดโกธิคโลลิต้าและหน้ากากป้องกันแก๊สพิษที่ดูต่อสู้ได้เก่ง

พูดอีกอย่างคือ ตัวเขาเอง

 

……ฉันคือเด็กมีปัญหาที่ว่าหรอกเร๊อ！

 

「ดูเหมือนว่าสตรีมเมอร์เองก็ค่อนข้างแข็งแกร่งเหมือนกัน、และตอนนี้、เด็กคนนี้ก็ตกเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์、เพราะสามรารถเอาชนะสัตว์ประหลาดที่สตรีมเมอร์คนนั้นเอาชนะไม่ได้」

 

「……ว่าแต่สตรีมเมอร์คนนั้นแรงค์อะไรเหรอครับ？」

 

「Ｂแรงค์ล่ะ」

 

นักสำรวจมีแรงค์ตั้งแต่ＤถึงＳ

ยิ่งแรงค์สูงมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งได้รับสิทธิพิเศษในการพิชิตดันเจี้ยนที่ยากมากขึ้นเท่านั้น

และ、เมื่อพูดถึง Ｂ แล้วก็ถือว่าอยู่ในระดับต้น ๆ ของนักเรียนนักสำรวจทั่วไป

มันถูกกล่าวถึงในงานต้นฉบับว่าเป็นจุดสูงสุดที่ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ด้วยการพยายามอย่างหนัก

 

หรือก็คือ ค่อนข้างแข็งแกร่ง

ม๊า、ตราบที่ไม่ใช่ＡหรือＳก็ยังไม่ถือว่าเป็นสัตว์ประหลาดล่ะนะ

 

Ｂแพ้ค่อนข้างบ่อย แม้แต่ในงานต้นฉบับ、ไม่ปั่นป่วนกันเกินไปหน่อยเหรอ？

 

「อะ、ยังไงก็ตาม ดูเหมือนว่า เพราะว่าเธอไม่สามารถไปสอบเลื่อนแรงค์ได้ เพราะว่ามีพฤติกรรมที่เป็นปัญหามากมาย、ความสามารถที่แท้จริง เห็นพูดกันว่าอยู่ที่ Ａ ล่ะนะ」

 

「ว้าว」

 

ดูเหมือนเรื่องเลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว (เรื่องของคนอื่น) 

 

「มีข่าวลือว่า、นักเรียนลึกลับคนนี้อาจจะเป็นＳแรงค์、เห็นพูดกันแบบนั้นน่ะ」

 

「ฮ่าๆๆๆ、ไม่มีทาง」

 

「รู้อะไรอย่างงั้นเหรอ？」

 

「เอ๊ｴｯ！？ อะ、เปล่าครับ、แค่ไม่มีเหตุผลใดที่นักสำรวจＳแรงค์จะต้องดั้นด้นมาถึงดันเจี้ยนสำหรับผู้เริ่มต้นแบบนี้เลยจริงไหมครับ」

 

รุ่นพี่มิโรคุส่ายหัวกับคำพูดของฉัน

และ เธอก็พูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันที่รู้จักงานต้นฉบับต้องตกใจ

 

「ดูเหมือนว่า、จะเป็นดีมอนเกียร์？เห็นได้ชัดว่าเธอมาเพื่อทำลายสถานที่ทดลอง  จุดประสงค์น่าจะเป็นเรื่องนั้น」

 

ดะ、ดะๆๆๆๆๆดีมอนเกียร์！？

 

ฉันอยากได้คำชมเสียเหลือเกินที่ฉันไม่แหกปากออกไปด้วยความตกใจ

ฉันฟังคำพูดของรุ่นพี่มิโรคุด้วยท่าทีสงบ แต่ภายในใจกลับเต้นแรง

 

ดีมอนเกียร์、นั่นคือต้นตอของปัญหาที่พวกโทรัคคุงต้องเข้าไปพัวพันในงานต้นฉบับ

พวกที่ดูเหมือนเด็กผู้หญิงเหล่านี้เป็นเพียงตัวทดลอง และเมื่อถึงเวลาต่อสู้ พวกเธอก็สามารถกลายร่างเป็นอาวุธได้

 

ใช่แล้ว、ฉันขอพูดตรงไปตรงมาเลยว่า นั่นคือดีมอนเกียวร์ที่โทรัคคุงได้ทำสัญญาภายในดันเจี้ยนที่ตัวร้ายก่อนฉันตื่นได้โยนเขาเข้าไปไงล่ะ！

 

พูดอีกอย่างก็คือ、การมีส่วนเกี่ยวข้องกับดีมอนเกียร์มีความเสี่ยงที่จะนำไปสู่การทำลายชาร์ต(แผนภาพ)งานต้นฉบับอย่างร้ายแรง แย่

 

ยังเร็วเกินไปที่จะรู้ถึงการมีอยู่ของมัน

 

ต้องใช้เวลาอีกสักระยะก่อนที่สาธารณชนจะสมควรได้รู้เรื่องดีมอนเกียร์

นั่นคือเหตุการณ์ที่ตัวละครหลักต่อสู้กับนักสำรวจสุดแกร่งของแท้ที่มี่ฉายาว่า『เจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหาร』ที่ลงทะเบียนในโรงเรียนคิโซ

สงสัยจริงว่าถ้ารู้กันเร็วขนาดนี้จะเป็นยังไง น่ากลัวมากไม่อยากคิดเลย

 

「เคย์คุง？」

 

「ครับ、มีอะไรหรือเปล่าครับ」

 

「เมื่อกี้、ได้พูดว่า『เร็วเกินไป』หรือเปล่า？」

 

「เอ๊ะ？」

 

แย่แล้ว มัวแต่คิดเพลินจนหลุดปากไปงั้นเหรอ？

ม๊ายเป็นร๊ายー☆ ……คราวหน้าจะระมัดระวังให้มากขึ้น

 

「แค่คิดไปเองหรือเปล่าครับ？ ……จะว่าไปแล้ว、ผมมาที่นี่เพื่อตามหารุ่นพี่มิซุฮิครับ」

 

「มิซุฮิ？」

 

「ครับ เพราะว่าผมสามารถเคลียร์ดันเจี้ยนสำหรับผู้เริ่มต้นได้แล้ว、เลยคิดว่าน่าถึงเวลาไปช่วยได้แล้วล่ะครับ」

 

มันเป็นการฝืนเปลี่ยนหัวข้อ、แต่รุ่นพี่มิโรคุก็คุยต่อไปโดยไม่มีข้อสงสัยอะไรเป็นพิเศษ ใจดี

 

รุ่นพี่มิโรคุฝืนยิ้มเมื่อถูกถามถึงที่อยู่ของรุ่นพี่มิซุฮิ

 

「ถ้าเป็นมิซุฮิล่ะก็、กำลังไปที่ดันเจี้ยนสำหรับผู้เริ่มต้นแล้วล่ะ เห็นบอกว่าจะไปรวบรวมดีมอนเกียร์มาให้ได้น่ะ」

 

「เอ๊ะ」

 

พวกเขากำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำลายงานต้นฉบับ

 

ดีมอนเกียร์เป็นอาวุธที่มีเพียงผู้ถูกเลือกเท่านั้นที่สามารถใช้ได้

เงื่อนไขเดียวในการถูกเลือกคือคุณต้องเข้ากันได้ดี、กับหญิงสาวที่อยู่ภายดีมอนเกียร์

　

หรือก็คือ、ต่อให้รุ่นพี่มิซุฮิจะแข็งแกร่งมากไหน、แต่ก็ไม่มีความหมาย 

 

นอกจากนี้ขอบอกเสริมอีกหน่อย ฉันไม่รู้จักเด็กสาวที่ลอยอยู่ในแท็งค์ที่เห็นในวิดีโอ

มีดีมอนเกียร์เพียงหกชิ้นเท่านั้นตามที่ระบุไว้ในงานต้นฉบับ

ในจำนวนนี้、มีสี่รายที่มีชื่อและรูปลักษณ์ แต่นี่ไม่ตรงกับคำอธิบายไหนเลย

 

พูดอีกอย่าง、ดีมอนเกียร์นั้นจะไม่มีวันตื่นขึ้นในขณะนี้ และไม่มีทางที่จะสนใจรุ่นพี่มิซุฮิ

ก่อนอื่นเลย หากพยายามฝีนใช้ด้วยกำลัง คลื่นวิทยุที่เป็นพิษจะถูกฉีดเข้าไปในสมอง และบุคคลนั้นจะกลายเป็นคนพิการ น่ากลัวเน๊

 

……จ๊า งั้นรุ่นพี่มิซุฮิตกอยู่ในอันตราย！？

 

「ผะ、ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ！！」

 

「เคย์คุง？เกิดอะไรขึ้น――」

 

「ผมก็สนใจดีมอนเกียร์เหมือนกันครับ！」

 

เจตนาที่ฉันรีบมุ่งหน้าไปยังดันเจี้ยนสำหรับผู้เริ่มต้น

รุ่นพี่มิซุฮิเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวคนสำคัญของโรงเรียนแห่งนี้

ถ้าเธอหายไปฉันคงลำบาก และที่สำคัญกว่านั้น ฉันไม่ชอบเวลาผู้หญิงหน้าตาดีเศร้าหมอง！

 

 

 

「เขาไปแล้วเน๊ะ……」

 

โทอาพูดสิ่งนี้กับมิโรคุด้วยสีหน้าลำบากใจ

ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะโทรศัพท์ครั้งก่อน หรือเพราะความตื่นตระหนกแปลก ๆ ของเด็กชายที่อยู่ที่นี่ก่อนหน้านี้

 

มิโรคุมองไปที่ประตูที่เขาพึ่งออกไป หายใจเข้าลึก ๆ แล้วเอนหลังลงบนเก้าอี้

 

「เห็นได้ชัดว่าเขารู้อะไรบางอย่างเน๊ะ」

 

เสียงพึมพำที่รั่วไหลออกมา ระหว่างการพูดคุยกับนาตากิ เคย์

 

『――ยังเร็วเกินไปที่จะรู้ถึงการมีอยู่ของมัน』

 

เธอรู้อย่างรวดเร็วว่านั่นหมายความว่าอย่างไร

 

「เคย์คุง、คงรู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของดีมอนเกียร์มาตลอดเน๊ะ」

 

「เอ๊っ！？ ดะ、ได้ไง？แม้แต่พวกเราที่กำลังเรียนอยู่ที่โรงเรียนนี้ก็ยังไม่รู้เลยใช่ไหมคะ？」

 

คำถามของโทอาได้รับคำตอบสั้น ๆ

 

「――ซากุระนิวะ รักกะ」

 

「っ、เกี่ยวอะไรกับรักกะจังเหรอคะ？」

 

「คน ๆ นั้น、ก็น่าจะรู้อยู่เหมือนกันว่ามีดีมอนเกียร์อยู่ที่ในโรงเรียนแห่งนี้ และ、ก็เก็บความลับนั้นไว้จนถึงที่สุด……จนตาย」

 

แม้กระทั่งตอนนี้ ภาพมุมมองด้านหลังที่ผมสีเชอร์รี่ที่พลิ้วไหวของเธอก็ยังคงฝังอยู่ในใจของมิโรคุ

 

เธอแก่กว่าตัวฉันสองปี และฉันรู้ว่าเธอกำลังต่อสู้กับบางสิ่งเพื่อปกป้องพวกเราเพียงลำพัง

 

ทว่านั้นคือทั้งหมดที่เธอรู้

 

（ตอนนั้นฉันเป็นคนโง่เขลาและไร้พลัง ไม่ใช่คนที่คุณครูจะพึ่งได้ แต่）

 

มิโรคุมองดูสร้อยข้อมือที่พันรอบแขน

ไดฟ์เกียร์สีน้ำเงินที่ถูกใช้งานนับครั้งไม่ถ้วน และมีรอยขีดข่วนเล็ก ๆ อยู่ทั่ว

แสงอาทิตย์ยามเช้าสะท้อนบนเกราะสีน้ำเงินราวกับตอบสนองต่อความประสงค์ของผู้เป็นนาย

 

「……ไปกันเถอะ、โทอาจัง」

 

「เอ๊ะ？ ไปไหนคะ？」

 

「พวกเราเอง、ไปที่ดันเจี้ยนสำหรับผู้เริ่มต้น」

 

「จะ、จะอยู่รับโทรศัพท์ก็……ดะ、ดึงสายออก！？」

 

「ยังไงซะ、คำตอบก็ไม่เปลี่ยน」

 

เมื่อพูดอย่างนั้น、มิโรคุก็โยนสายโทรศัพท์ทิ้งไป และออกจากห้องสภานักเรียนอย่างรวดเร็ว

โทอาผู้สับสนได้แต่มองมิโรคุกับโทรศัพท์สลับกันไปมา ก่อนที่จะรีบไล่ตามออกไปด้วยท่าทางกึ่งจะร้องไห้

 

「ระ、รอก่อนสิค๊าー！」

 

「ไม่ต้องห่วง、ฉันจะไม่ทิ้งเธอเป็นข้างหลังหรอกน่ะ ไปกันเลยไหม……ครั้งนี้แหละ」

 

มิโรคุตัดสินใจอย่างแน่วแน่

 

เด็กชายผู้สืบทอดเจตจำนงของซากุระนิวะ รักกะ

ฉันหวังว่าโศกนาฏกรรมเช่นวันนั้นจะไม่เกิดขึ้นกับเขา

 

 

■

 

 

สิบนาทีต่อมา　ฉันตามมาถึงรุ่นพี่มิซุฮิ และพบว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตบางอย่าง

 

「โอ๊ยๆๆๆ……、ไม่ยักกะรู้ว่ามีคนที่น่าสนใจถึงสองคนในโรงเรียนไร้ชื่ออย่างเฟกตอมนี่」

 

ชายผู้มีผมสีแดงสดแปลกตาคล้ายรุ่นพี่มิซุฮิ และดวงตาที่ดุร้ายซึ่งชวนให้นึกถึงนกล่าเหยื่อกำลังหัวเราะ

เขาสวมชุดของโรงเรียนคิโซ โดยมีเสื้อคลุมสีแดงโดดเด่นบนไหล่ซ้าย ซึ่งเป็นหลักฐานของการเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหาร และกำลังเล่นดาบคู่อยู่ในมือ

มิซุฮิกับเคย์ต่างตั้งท่าเตรียมพร้อมอาวุธอยู่ต่อหน้าชายคนนี้

 

「อย่าลดการป้องกันตัวเองลงนะ、เคย์ เขาเป็นสัตว์ประหลาด」

 

「……ครับ、รุ่นพี่มิซุฮิ」

 

ฉันเพิ่มแรงที่จับดาบสั้นขึ้น

ฉันกรีดร้องในใจ เหงื่อออกด้วยความเย็นเยียบ

 

ทำไมหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดของต้นฉบับถึงมาอยู่ที่นี่ก๊าน！？

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ