ตอนที่ 33 【เด็กเกินไป】

มุมมองโรเอะ

 

「อะไรนะ！？」

 

 

 

ใบหน้าของโรเอะซีดลงในทันที

 

พ่อบ้านที่อยู่ตรงหน้าฉัน เซลดิส ก็ทำสีหน้ากังวล แต่ก็ยังอธิบายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

 

 

 

「อาจเป็นเพราะเหตุการณ์เมื่อวานก็ได้ครับ ! ตอนนี้กำลังให้พวกเมดไปหาหมอที่สามารถปฏิบัติงานได้โดยด่วนเลยครับ！」

 

 

 

「เอ่อ….รีเน่……」

 

 

 

「คุณโรเอะ รีบไปกันเถอะค่ะ！」  

 

 

 

อาจารย์ฟรันเบลเรียกสติฉัน

 

「ไม่ต้องกังวลเรื่องทางนี้」คาเทียเองก็บอก

 

 

 

　โรเอะพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า「ขอโทษด้วย！」และไปพร้อมกับเซลดิส

 

 

※

 

มุมมองเซคุโด

 

ปฏิบัติการช่วยเหลือประชาชนเริ่มต้นในตอนเที่ยงวัน

 

หลังจากพูดคุยกับอัศวินบางคน ก็มาที่จัตุรัสกลางเมืองเพื่อทานมื้อกลางวัน

 

 

 

หลังจากกินขนมปังและน้ำที่ทางปราสาทเตรียมไว้ให้เสร็จแล้ว

 

ที่นั่นผมได้เจอกับคาเทียและอาจารย์ฟรันเบลซึ่งดูเหมือนกำลังตามหาผมอยู่

 

 

 

จากนั้นจู่ๆก็ได้ยินเรื่องราวของโรเอะ

 

 

 

「เอ๊ะ！？　น้องสาวของโรเอะซัง！？」

 

 

 

ผมตกใจที่ได้ยินว่าอาการของน้องสาวเธอแย่ลง

 

อาจารย์ฟรันเบลพูดต่อผมก็ได้แต่「ทราบแล้วครับ」

 

 

 

「พ่อบ้านบอกว่าเมื่อวานอาการจะทรุดหนักเพราะการต่อสู้เมื่อวานนี้ค่ะ」

 

 

 

「ยิ่งไปกว่านั้นจำนวนของหมอและนักเล่นแร่แปรธาตุเองก็ลดลงมากเนื่องจากไม่เสียชีวิตก็บาดเจ็บสาหัสกันทั้งนั้น แม้ว่าจะพยายามดูแล้วแต่ก็ไม่มีใครทำหน้าที่ได้」

 

 

 

คาเทียพูดแบบนั้น

 

【ยาลับ】นั่นคือต้นตอของปัญหาในการสร้างมันและไม่รู้ว่าจะสร้างได้ยังไง

 

 

 

「ถ้าแบบนั้น ก็มาดูเรื่องผู้ลี้ภัยเนื่องจากมีผู้อพยพมาประมาณ 30 คนเท่านั้น ในหมู่นั้นอาจจะมีความเป็นไปได้อยู่」

 

 

 

「ผู้ลี้ภัยเหรอคะ？」

 

 

 

คาเทียและอาจารย์ฟรันเบลต่างงง

 

 

 

อ้าว ไม่รู้หรอกเหรอ

 

 

 

「มีผู้ลี้ภัยมาจากประเทศอื่นดูเหมือนว่า【อาณาจักรเอลกันดี】ไม่ใช่ที่เดียวที่โดนมังกรแรงค์ S บุกโจมตี」

 

 

 

「พูดอะไรน่ะ เกิดเหตุการณ์แบบเดียวกันเหรอ？」

 

 

 

「ใช่ มังกรแรงค์ S แยกไปโจมตีแต่ละอาณาจักร」

 

 

 

「นั่นมัน……ไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะ」

 

 

 

「เช่นกันครับ แต่ว่ามันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ」

 

 

 

「เอ๋？」

 

 

 

「มีภัยคุกคามมากขึ้น มังกรแรงค์ S เข้าจู่โจมมนุษย์ในเวลาเดียวกัน นั่นหมายความว่าอาจจะมีตัวผู้บัญชาการในกลุ่มพวกมันแก่มังกรแรงค์ S ทั้ง 4 ตัวที่ถูกค้นพบ หรือ ไม่ก็อาจจะเป็นหนึ่งในสี่นั่น」

 

 

 

「เฮ้อ ถ้านั่นแค่เรื่องตลกก็ดีน่ะสิ」

 

 

 

คาเทียพูดด้วยสีหน้าขมขื่น

 

 

 

「เห็นด้วยเลย เอาจริงๆก็อยากให้มันต่างออกไปจากนี้อีกสักหน่อยไม่ใช่แบบนี้」

 

 

 

ขณะที่พูดอยู่ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากรอบๆ

 

แถมยังเร็วมาก

 

ดูเหมือนจะมาจากด้านบนหลังคา

 

 

 

มีคนวิ่งอยู่บนหลังคางั้นเหรอ

 

ใครกัน?

 

 

 

「หัวหน้า ! ทุกคน！」

 

 

 

คนที่กระโดดลงมาจากหลังคาด้วยเสียงอันดังคือหญิงผมบลอนด์สวมเกราะสีเขียว

 

 

 

「โรเอะซัง！」

 

 

 

มาจากทางไหนกันเนี่ย!?

 

ไม่นานหลังจากนั้นโรเอะก็ลงมาที่พื้น

 

 

 

「อะ แฮ่ก แฮ่ก น้องสาวของคุณโรเอะล่ะ！？」

 

 

 

ผมรีบถามออกไปด้วยความเป็นห่วง

 

หากมองใกล้ๆอาการของโรเอะดูไม่ดีเลย

 

พอจะเดาได้ว่าเธอจะพูดอะไรต่อไป

 

 

 

「ฉันไปหาหมอที่พอจะมาช่วยได้ แต่ดูเหมือนว่าจะมีเวลาเหลือแค่ 1 สัปดาห์ ! อาการของเธอตอนนี้ไม่สู้ดีนัก！」

 

 

 

「หะ หนึ่งสัปดาห์！？」

 

 

 

ช่างสั้นอะไรเช่นนี้ ชีวิตของน้องสาวเธอมีเวลาเหลือเพียงแค่นั้น

 

 

 

「ขอโทษจริงๆ! ตอนนี้กำลังมุ่งหน้าไปขอความช่วยเหลือจากประเทศอื่นค่ะ！」

 

 

 

「เอ๋？」

 

 

 

「จะไปขอให้หมอจากอาณาจักรอื่นช่วยสร้าง【ยาลับ】ขึ้นมาให้ ต้องขอโทษด้วยนะคะนี่เป็นเรื่องส่วนตัวของดิฉัน ดิฉันจะต้องออกจาก【อาณาจักรเอลกันดี】โดยด่วน」

 

 

 

「ไม่เป็นไรครับ แต่ว่ารอสักครู่ก่อนได้ไหม อาจจะมีหมออยู่ในหมู่ผู้ลี้ภัยก็ได้ครับ ขอไปเช็คให้แน่ใจก่อนจะออกจากอาณาจักรดีกว่าครับ」

 

 

 

「เอ๋ ผู้ลี้ภัย？」

 

 

 

「ไว้จะอธิบายที่หลังครับตอนนี้ไม่มีเวลามากแล้ว」

 

 

 

　ผม โรเอะ คาเทีย ฟรันเบล ต่างมุ่งหน้าไปยัง【กำแพงเมืองที่สอง】

 

 

 

※

 

 

 

หลังจากมาถึง【กำแพงเมืองที่สอง】ที่ได้รับความเสียหายรุนแรงก็เริ่มเข้าไปในนั้น

 

ที่นั่นมีสนามหญ้าอย่างดีแผ่กระจายออกไปและมีผู้ลี้ภัยเริ่มตั้งถิ่นฐานกันแล้ว

 

 

นอกจากนี้ยังมีอัศวินของอาณาจักรอยู่บ้าง

 

ไม่มีเวลามากแล้ว

 

 

 

「พวกเขาเป็นใคร？」โรเอะถาม

 

 

 

「อาณาจักรอื่นเองก็โดนบุกโจมตี โดยมังกรแรงค์ S ด้วยเช่นกัน【อาณาจักรออร์เบรฟ】【อาณาจักรริงค์เรสต์】ตอนนี้ถูกพวกมันยึดครองเรียบร้อยแล้ว」

 

 

 

「เอ๋！？」

 

「ถูกทำลายแล้วเหรอ！？」

 

 

 

เป็นอีกครั้งทีคาเทียและฟรันเบลตกใจเป็นอย่างมาก

 

เข้าใจความรู้สึก ถ้าไม่รู้เรื่องผู้ลี้ภัยก็น่าจะประมาณนี้แหละ

 

 

 

ขณะนี้สิ่งสำคัญในการช่วยเหลือผู้ลี้ภัย ดังนั้นข้อมูลจะกระจายค่อนค่อนข้างช้า

 

 

 

「【อาณาจักรอาร์คลุม】จะขับไล่พวกมันได้ เช่นเดียวกับเรา【อาณาจักรเอลกันดี】ที่จัดการมันได้」

 

 

 

「นั่นคือเรื่องจริงงั้นเหรอ……」

 

 

 

คาเทียกล่าวขณะตระหนักถึงความร้ายแรง

 

 

 

「อืม」ในทางกลับกันผมก็เอามือชี้ไปทางแคมป์

 

 

 

「ขอโทษด้วยนะครับ！มีคนที่เป็น　【หมอยา】อยู่ในนี้ไหมครับ ถ้ามีช่วยยกมือขึ้นหน่อยนะครับ」

 

 

 

　อืมมมม……(TN:จริงๆแปรว่านักเล่นแร่แปรธาตุก็ได้แต่มันยาวขอเรียกหมอยาละกัน)

 

 

 

ความเงียบแพร่กระจายไปทั่วค่าย

 

ความเงียบที่เงียบงันและการจ้องมองมาทางนี้อย่างเจ็บปวด

 

 

 

เฮ้อไม่มี 【หมอยา】เอาจริงเหรอเนี่ย

 

ขณะที่กำลังทอดทิ้งความหวังไป ชายคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีดำก็ยืนขึ้นแล้วมาหาผม

 

 

 

ดูเป็นชายวัยกลางคน

 

ในจุดนั้นที่ชายคนนั้นนั่งก่อนหน้านี้ มองเห็นภรรยาและลูกสาวของเขา

 

บางทีอาจจะเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว

 

 

 

เมื่อชายคนนั้นเดินตรงมาหาผม เขาก็จ้องมองดูโรเอะและพวกผม

 

 

 

「นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ได้เห็นอัศวินหญิงของ【เอลกันดี】」

 

 

 

「คุณคือ？」

 

 

 

「ข้าน่ะเหรอ【หมอยา】ที่พวกเจ้าตามหา ตรงนั้นคือภรรยาและลูกสาวข้า ครอบครัวข้าหนีออกมาจาก【อาณาจักรออร์เบรฟ】เพราะข้าดูจากพวกทหารแล้วดูทรงก็ไม่น่าจะรอดก็เลยหนีมาก่อน」

 

 

 

ชายคนนั้นหัวเราะพร้อมกับยักไหล่

 

อาจจะดูรุนแรง แต่เขาก็คิดถูกจริงๆที่หนีออกมาก่อน

 

 

 

「อืม！」

 

 

 

「เอ๋？」  

 

 

 

โรเอะที่อยู่ด้านหลังก็ออกมาทันที

 

 

 

「ดิฉันจะให้ค่าตอบแทนอย่างงามค่ะ ได้โปรดสร้าง【ยาลับ】ให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ！」

 

 

 

「【ยาลับ】งั้นเหรอ……นอกจากเงินแล้ววัตถุดิบล่ะมีมั้ย？」  

 

 

 

「【กรงเล็บของมังกรแรงค์ S】สินะคะ？　มีค่ะ」

 

 

 

「เข้าใจล่ะ ถ้าอย่างงั้นพวกเราก็ต้องการ【แอมบรอเซีย(アンブロシア)】ด้วย」

 

 

 

「【แอมบรอเซีย】？」

 

 

 

โรเอะดูสงสัยกับชื่อที่ไม่คุ้นเคย

 

 

 

「เป็นเห็ดชนิดหนึ่ง ต้องการสารสกัดจากมัน กรงเล็บของมังกรแรงค์ S ใช้ในการปรุงยาได้แน่นอน แต่มันมีพลังมากเกินไป หากบังคับให้คนร่างกายอ่อนแอดื่ม【ยาลับ】 พวกเขาจะตายอย่างแน่นอน เพราะงั้นเราเลยต้องการ【แอมบรอเซีย】ในการทำให้ฤทธิ์ยาอ่อนลง」

 

 

 

เข้าใจแล้ว

 

 

 

「มันอยู่ที่ไหนคะ！」

 

 

 

「น่าจะเกิดแถวๆที่มังกรรวมตัวกันเยอะๆ ถ้ามีก็แถวนั้นแหละ」

 

 

 

「หมายความว่ายังไงคะ？」

 

 

 

「【แอมบรอเซีย】 เป็นอาหารโปรดของเหล่ามังกร ถัดจากมนุษย์เลยล่ะ นั่นเป็นสาเหตุที่พวกนั้นมักจะแห่กันไปกินเจ้านั่นที่เติบโตอยู่ ถ้าถามว่าอยู่ที่ไหนก็บอกได้แค่ว่าอยู่ใกล้กับที่พวกมันอยู่เท่านั้น」

 

 

 

นี่เองก็ลำบากไม่แพ้กัน

 

 

 

「ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับข้อมูล จะนำมันมาให้อย่างแน่นอนค่ะ」

 

 

 

โรเอะโค้งคำรับให้กับชายคนนั้นและออกไป

 

ผมเองก็รีบกลับเข้าเมือง

 

คาเทียและฟรันเบลเองก็โค้งคำนับและก็ตามมาติดๆ

 

 

 

「อัศวินในประเทศนี้ทุกคนถ่อมตัวมากเกินไปแล้วนะ」

 

 

 

「อืม？」

 

 

 

ผมหันไปสนใจคำพูดของชายคนนั้น

 

 

 

「อืม จะให้พูดยังไงดีล่ะ ปกติแล้วพวกอัศวินน่ะเป็นพวกเอาแต่ใจเอามากๆเลยล่ะ แทบจะไม่เห็นอัศวินคนไหนที่โค้งคำนับให้กับคนธรรมดาแบบพวกเราหรอก」

 

 

 

「【อาณาจักรออร์เบรฟ】เป็นแบบนั้นเหรอครับ？」

 

 

 

「ก็ไม่เชิง แต่ว่าพวกอัศวินแรงค์ S พวกมันน่ะไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิงในเวลาวิกฤตแบบนี้ และท้ายที่สุดประเทศก็ต้องถูกทำลายเพราะพวกมันที่ทะนงตน」

 

 

 

「……」

 

 

 

「มีเฉพาะแค่อาณาจักรนี้งั้นเหรอ? ที่สามารถเอาชนะมังกรแรงค์ S ได้」

 

 

 

「ครับ」

 

 

 

「อืมช่างโชคดีจริงๆ ตัดสินได้ถูกต้องแล้วล่ะตัวข้าที่หนีมายังที่นี่ อัศวินแรงค์ S ที่นี่ดูจะพึ่งพาได้มากกว่าที่คิด」

 

 

 

「เอ๋？」

 

 

 

「พวกนั้นน่ะเอาแต่บ่นว่า【กองกำลังล่ามังกร】ของ【อาณาจักรเอลกันดี】แข็งแกร่งเกินไป เนื่องจากข่าวลือนั่นแพร่สะบัดไปทั่ว ข้าและครอบครัวเลยตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่นี่ ข้าหมายถึงแบบนั้นแหละ」

 

 

 

「เข้าใจแล้วครับ」

 

 

 

「นี่นายเองก็ดูเป็นอัศวิน รู้จักกับ【กองกำลังล่ามังกร】ของที่นี่ใช่ไหมล่ะ？　หัวหน้าของหน่วยนั้นเป็นคนแบบไหนงั้นเหรอ？」

 

 

 

「เอ่อ คือผมเองครับ」

 

 

 

「เฮ้ย อย่ามาล้อกันเล่นสิ」

 

 

 

「ไม่ได้ล้อเล่นผมพูด──」

 

 

 

「เข้าใจแล้ว นายไม่รู้จักหัวหน้าหน่วยนั้นสินะ? ถ้าเป็นแบบนั้นก็ช่วยบอกมาตามจริงเหอะ」

 

 

 

「เอ่อ ผม──」

 

 

 

「ยังไงก็ช่วยบอกแม่สาวก่อนหน้านี้ด้วยว่าข้าไม่ต้องการเงิน」

 

 

 

「เอ๋？」

 

 

 

「ข้าต้องการความปลอดภัยของพวกเราเป็นการตอบแทน นั่นคือทั้งหมดที่ข้าจะขอ」

 

 

 

「เข้าใจแล้วครับ จะไปบอกให้แน่นอนครับ」

 

 

 

　──มีคนมากมายที่ไม่เชื่อว่าผมเป็นหัวหน้าหน่วย

 

ผมค่อนข้างจะช็อค