บทที่ 24 กรงนกของเด็กสาว
 

เป็นชัยชนะอันเด็ดขาด

ปีกซ้ายของกองทัพคริสแตนด์สามารถข้ามแม่น้ำและเข้ายึดพื้นที่ริมตลิ่งไว้ได้สำเร็จ

บังคับให้กองทัพของซาร์เชนคาต้องถอนกำลัง หลังจากนั้น ซาร์เชนคาก็ตัดสินใจล่าถอยแบบเต็มกำลังเนื่องจากพวกเขาสูญเสียข้อได้เปรียบทั้งหมดไปแล้ว

แต่กองทัพคริสแตนด์ก็ตามกัดไม่ปล่อย

 

แม้ซาร์เชนคาจะล่าถอยได้อย่างยอดเยี่ยม แต่คริสแตนด์ก็ยังไล่ตามแบบไม่ลดละ

กองทัพของซาร์เชนคาที่หนีหัวซุกหัวซุนจนไม่มีเวลาให้พักนั้นสูญเสียกำลังพลไปมากและไม่สามารถป้องกันเส้นทางลำเลียงของจักรวรรดิได้อีกต่อไป

 

และในจังหวะที่เส้นทางลำเลียงของจักรวรรดิถูกโจมตี นายพลการ์คาก็เข้าตีขนาบจากทางใต้

นั่นเป็นโอกาสให้กองทัพหลวงของราชอาณาจักรฟื้นตัวจากความขัดแย้งภายในและเริ่มการโจมตีสวนกลับแบบเต็มกำลัง

 

เมื่อเส้นทางลำเลียงเสบียงถูกโจมตีโดยคริสแตนด์

วัลเฟไนท์จึงถูกลอยแพและสูญเสียความได้เปรียบเชิงกลยุทธ์ในฐานะแนวป้องกันไป

กองกำลังของจักรวรรดิที่อยู่ข้างในถูกปิดล้อมจนขาดเสบียงในที่สุด

 

นี่คือจุดจบของสงครามที่จักรวรรดิเรียกมันว่า ‘หายนะแห่งลุ่มน้ำอัลซ์เรน’

 

“ไม่เอาน่า อยู่นิ่งๆสิ จะถึงคฤหาสน์แล้วเลิกงอแงซักที”

“งือออ……“

 

เวลาผ่านมาประมาณ 1 เดือนครึ่งตั้งแต่ที่คริชถอนตัวออกจากแนวหน้า

หลังจากการไล่ล่ากองทัพของซาร์เชนคาคริชก็มีไข้สูง โบแกนจึงให้เธอกลับไปก่อนพร้อมกับเซเลเน่

เซเลเน่คว้าคอเสื้อของคริชเพื่อรั้งตัวเธอไว้และถอนหายใจออกมา

 

เธอบอกให้คนขับรถม้ามุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์ทันทีด้วยความเหนื่อยใจ

แม้มันจะดูเป็นพฤติกรรมของขุนนางที่เห็นแก่ตัว แต่คนขับรถม้าก็ไม่ตะขิดตะขวง

เรื่องราวการต่อสู้อย่างกล้าหาญของคริสแตนด์เป็นที่เลื่องลือไปทั่ว รวมถึงผลงานขององค์หญิงผู้งดงามทั้งสองคน

เขาภูมิใจที่ได้ร่วมเดินทางกับผู้กล้าตัวน้อยที่แสนสง่างามและบังคับม้าให้มุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์ของพวกเธอทันที

 

รถม้าวิ่งผ่านร้านค้าและบ้านเรือนมากมายจนมาถึงเขตที่อยู่อาศัยของชนชั้นสูง

 

“อมเจ้านี่รอไปก่อนแล้วกัน”

“! อุบ…”

 

เซเลเน่ถอนหายใจ เธอปล่อยมือที่อยู่ไม่สุขของคริชแล้วคว้าเอาถุงผ้าแสนสำคัญที่คล้องอยู่กับคอออกมา

เธอหยิบของชิ้นสุดท้ายที่อยู่ในนั้นใส่ปากคริช

—— ลูกอม

รสหวานที่แผ่กระจายอยู่ในปากทำให้เธอเผยรอยยิ้มออกมา— แต่แล้วเธอก็จำคำสัญญาก่อนหน้านี้ได้

 

‘ส่วนลูกอมเม็ดสุดท้ายในถุงเป็นของฉัน ช่วยนำมันกลับมาด้วยนะคะ’

 

คริชตัวแข็งทื่อด้วยสีหน้าตึงเครียดเมื่อเธอรู้ตัวว่ารสชาติแห่งความสุขที่อยู่ในปากหมายถึงอะไร

ตอนนี้รถม้าใกล้จะถึงคฤหาสน์แล้ว คริชสังเกตเห็นหญิงสาวในชุดเดรสสีขาวดำพร้อมผ้ากันเปื้อนกำลังเก็บผลไม้อยู่ในสวน—— ผมสีแดงของเบรี่พลิ้วไหวไปตามสายลม คริชรีบหลบตาด้วยความกระวนกระวาย

 

เซเลเน่เอ่ยปากขอบคุณคนขับรถม้าก่อนลงจากรถ เธอหันไปมองคริชที่ตัวแข็งทื่ออยู่ข้างในด้วยความสงสัย

 

“มัวทำอะไรอยู่ รีบลงมาได้แล้ว”

“เอ่อ แต่ว่า…”

 

สติปัญญาอันชาญฉลาดของคริชกำลังทำงานอย่างเต็มกำลังเพื่อหาทางรับมือกับสถานการณ์ในตอนนี้

—— คายออกมา เช็ดให้สะอาดแล้วเอาคืนใส่ถุงซะ

แต่ทว่านิสัยเคร่งมารยาทของเธอไม่อนุญาตให้ทำแบบนั้น

นี่เป็นของที่เบรี่ต้องกินต่อ

—— แอบซื้อใหม่ดีมั้ย

แต่เบรี่คงจะมองออกในทันที และเธอจะต้องผิดหวังที่คริชเป็นคนโกหก

 

ถ้างั้น จะทำยังไงดี——

 

“รีบๆลงมาได้แล้ว……”

“อ๊ะ……”

 

ทันทีที่เซเลเน่ลากตัวเธอลงจากรถม้าได้สำเร็จ เบรี่ก็สังเกตเห็นพวกเธอ ตะกร้าผลไม้ร่วงหล่นลงจากมือ เธอฉีกยิ้มออกมาก่อนจะก้มหน้าเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

 

“ท่านคริช คุณหนูก็ด้วย……”

“…ทำไมถึงเรียกคริชก่อนล่ะ”

 

ถึงเซเลเน่จะดูไม่พอใจ แต่เธอก็ยิ้มออกมา

ในขณะที่คริชยังคงยืนตัวแข็งทื่อ

เบรี่แปลกใจกับการตอบสนองที่ผิดปกตินี้

 

บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า? เบรี่เดินเข้าไปใกล้ด้วยความเป็นห่วง——

 

“เอ๋? อื๊อ……!?”

 

—— และทันใดนั้น ริมฝีปากนุ่มๆของคริชก็ประกบเข้ากับปากของเธอ

คราวนี้เบรี่เป็นฝ่ายยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก —— เช่นเดียวกับคนคบรถม้าที่กำลังจะควบม้ากลับ

 

ในช่วงเวลาสั้นๆที่ยาวนานเหมือนเป็นนิรันดร์

ลูกอมถูกส่งผ่านริมฝีปากของคริชเข้าไปในปากของเบรี่ และหลังจากนั้นทั้งคู่ก็ผละออกจากกัน

 

“เอ่อ…… คริช ผะ-เผลอกิน เอ่อ…… มะ-เม็ด สุดท้าย……”

 

คริชสารภาพเรื่องที่เธอกินลูกอมและทำผิดสัญญา

กฎหมาย สัญญา และระเบียบ

สำหรับคริช มันคือสิ่งสำคัญที่ห้ามฝ่าฝืนต่อหน้าคนอื่นเด็ดขาด

แต่เธอทำมันไปแล้ว และเหนือสิ่งอื่นใดคือเธอทำมันต่อหน้าเบรี่

นั่นทำให้คริชตัวสั่นเทิ่ม

 

เธอตั้งใจจะแสดงให้เบรี่เห็นว่า ‘คริชเป็นคนรักษาสัญญา’ และรอรับคำชม

แต่แผนของเธอกลับพังไม่เป็นท่า

คริชกังวลว่าเบรี่จะผิดหวังที่เธอไม่รักษาสัญญา

 

“เอ๋ อะ-เอ่อ…… เอ๋ อือ……? อ๋ออ……!”

 

ใบหน้าของเบรี่เปลี่ยนเป็นสีแดงในระหว่างที่สัมผัสถึงรสหวานจากลูกอมในปาก

หลังจากครุ่นคิดอยู่ซักพักเธอก็เริ่มเข้าใจเหตุผลของคริช แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังตกใจจนทำตัวไม่ถูกอยู่ดี

ส่วนคริชที่เข้าใจว่าเบรี่กำลัง ‘ผิดหวัง’ ในตัวเธอก็เริ่มทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ จนเบรี่ต้องรีบดึงเธอเข้ามากอดด้วยความลนลาน

 

“มะ-ไม่เป็นไรค่ะ! ฉันไม่ว่าอะไรจริงๆ แค่ตกใจนิดหน่อย……!”

“นะ-นี่มันไม่เป็นไรซะที่ไหนกันยะ!? พึ่งกลับมาถึงก็จูบกันเลยเหรอ เบรี่ นี่เธอสอนอะไรให้คริชเนี่ย!? แล้วยังมีหน้ามาบอกว่าเธอไม่ว่าอะไรอีก นี่ระหว่างที่ฉันไม่อยู่พวกเธอทำเรื่องบัดสีอะไ—”

“มะ-ไม่ใช่นะคะคุณหนู! คะ-คือเรื่องมันพูดยาก ไม่สิ ก็ไม่ถึงขนาดนั้น แต่มันมีเหตุผลอยู่…”

“เหตุผลบ้าบออะไรยะ!?”

 

เซเลเน่ตวาดกลับด้วยใบหน้าแดงแป๊ด ส่วนเบรี่ก็พยายามอธิบายด้วยน้ำตาคลอเบ้าพลางปลอบคริชที่อยู่ในอ้อมกอดไปด้วย

ชีวิตปกติสุขของพวกเธอกลับมาอีกครั้งในคฤหาสน์แห่งนี้

 

คริชเพลิดเพลินไปกับไออุ่นของเบรี่

และในขณะที่เธอฟังการโต้เถียงของทั้งคู่

 

—— เด็กสาวก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

 

===========================================

 

TL note: บทส่งท้ายสั้นๆสำหรับเนื้อเรื่องภาค 2

ตรงกับจังหวะที่นิยายเล่ม 2 เปิดพรีออเดอร์แบบพอดิบพอดี ใครสนใจภาพประกอบงามๆกับรูปเล่มน่าสะสมก็แวะไปอุดหนุนนักเขียนกันได้นะครับบ

https://x.com/hihumi_shigoro/status/1833415510069023125?s=61&t=Tz2G9WeDNHxgO02UZjyCSg