ปฏิญญาค่าแค้น 267 เจรจา (3)

Now you are reading ปฏิญญาค่าแค้น Chapter 267 เจรจา (3) at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หลี​่​จิ้ง​อี้​ไม่​อาจ​ระงับอารมณ์​ไว้​ได้​อีกต่อไป​ ​สถานการณ์​ดำเนิน​ไป​ห่างไกล​จาก​ที่​คาดการณ์​ไว้​ ​ด้วย​คำพูด​นี้​ของ​น้อง​สาม​ ​ทำให้​เขา​ตก​สู่​สถานการณ์​กลืนไม่เข้าคายไม่ออก​ ​หาก​เขา​ดื้อดึง​ยืนหยัด​ให้​หมิง​เจ๋อ​และ​ภรรยา​หมิง​อวิ​นรับ​ผิด​ชอบ​ค่าใช้จ่าย​ทั้งหมด​ของ​พิธีศพ​มารดา​ ​เขา​ก็​จะ​กลายเป็น​บุตรชาย​อกตัญญู​ที่​ไม่รู้​สำนึก​คุณ​มารดา​ที่​เลี้ยงดู​มา​ ​แต่เดิม​ที​เขา​คิด​จะ​อาศัย​ประเด็น​นี้​นำ​หัวข้อ​สนทนา​โยง​ไป​สู่​การ​ถกเถียง​เรื่อง​ทรัพย์สมบัติ​ ​จากนั้น​สอง​พี่น้อง​ร่วมมือ​กันต​่​อก​รภร​รยา​หมิง​อวิน​ ​ตอนนี้​เขา​ไม่​อาจ​ฝาก​ความหวัง​ไว้​ที่​น้อง​สาม​ได้เสีย​แล้ว​ ​อีกทั้ง​เขา​ยัง​เข้าใจ​ชัดเจน​ว่า​ ​วันนี้​หาก​ทวง​คืน​สิทธิ์​ใน​การครอบครอง​ทรัพย์สมบัติ​จาก​ภรรยา​หมิง​อวิน​ไม่ได้​ก็​คง​ไม่มี​โอกาส​อีกแล้ว​ ​ดังนั้น​ ​ไม่ว่า​จะ​ชนะ​หรือ​พ่ายแพ้​ ​เขา​ต้อง​ลองดู​สัก​ตั้ง​ ​หลี​่​จิ้ง​อี้​ครุ่นคิด​อย่างหนัก​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า​ ​และ​พินิจ​พิจารณา​เปรียบเทียบ​สิ่ง​ที่​ให้​ประโยชน์​มากกว่า​ ​ท้ายที่สุด​เขา​ยอม​กลั้นใจ​จ่าย​เงิน​สาม​พัน​ตำลึง​นี้​ออก​ไป​แล้วกัน

“​ในเมื่อ​เหล่า​ไท่​ไท​ทิ้ง​คำสั่ง​เสีย​ไว้​ ​เช่นนั้น​พวกเรา​ก็​ทำได้​เพียง​เคารพ​ใน​ความปรารถนา​สุดท้าย​ของ​เหล่า​ไท่​ไท​ ​โดย​จัด​พิธีศพ​ให้​อย่าง​เรียบง่าย​ ​ส่วน​ที่ว่า​ต้อง​ใช้​เงิน​จำนวน​เท่าใด​ ​ภรรยา​หมิง​อวิน​ ​เจ้า​ไม่เข้าใจ​สถานการณ์​ที่​บ้านเกิด​ ​ก็​ไม่จำเป็น​ต้อง​เปลือง​แรง​คิด​คำนวณ​ไป​หรอก​”​ ​หลี​่​จิ้ง​อี้​ยอม​ประนีประนอม​ ​ทว่า​ในขณะเดียวกัน​ก็​ไม่ลืม​ปราม​ภรรยา​หมิง​อวิน​ด้วย​เช่นกัน​ ​เพื่อ​ที่นาง​จะ​ได้​ไม่​คิด​ว่า​ตนเอง​ถูกต้อง​เสมอ​จน​มากเกินไป

ท่าที​ของ​อาสาม​เสมือน​หัวใจ​ดวง​หนึ่ง​ที่​แน่วแน่​ ​ทำให้​หลิน​หลัน​มั่นใจ​มากยิ่งขึ้น​ ​ลุง​ใหญ่​ได้รับ​แรงกดดัน​จน​เป็น​ฝ่าย​เสียเปรียบ​ ​ภายในใจ​คง​รู้สึก​ไม่​พึงพอใจ​เป็นธรรมดา​ ​นาง​จึง​ไม่สน​ใจ​ต่อ​การจิก​กัด​สอง​สาม​ประโยค​นั่น​ ​การ​ใส่​อารมณ์​กับ​คน​ประเภท​นี้​ ​เท่ากับ​สร้าง​ความหงุดหงิด​ให้​ตนเอง​เสียเปล่า

หลิน​หลัน​กล่าว​อย่าง​อ่อนหวาน​ ​“​ก็​จริง​เจ้าค่ะ​ ​ท่าน​ลุง​ต้อง​มีประสบการณ์​มากกว่า​หลาน​สะใภ้​แน่นอน​อยู่​แล้ว​เจ้าค่ะ​”

ใน​ดวงตา​ของ​หลี​่​จิ้ง​อี้​ฉาย​ความ​จงเกลียดจงชัง​ขึ้น​มาชั​่​ววูบ​ ​จากนั้น​แสดงท่าที​อัน​น่าเกรงขาม​อย่าง​ผู้​เป็น​เจ้าบ้าน​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ ​เดิมที​เมื่อ​หญิง​ชรา​ไม่อยู่​แล้ว​ ​เขา​ก็​คือ​เจ้าบ้าน​อย่าง​ชอบธรรม​ ​ทว่า​เพราะ​ก่อน​หญิง​ชรา​สิ้นลมหายใจ​ไป​ ​ดัน​นำ​ทรัพย์สมบัติ​มอบให้​ภรรยา​หมิง​อวิน​ ​ทำให้​อำนาจ​การ​เป็น​เจ้าบ้าน​ของ​เขา​โดน​คุกคาม​ ​เรื่อง​เงิน​ๆ​ ​ทอง​ๆ​ ​ว่า​สำคัญ​แล้ว​ ​ฐานะ​ตำแหน่ง​ก็​สำคัญ​มาก​เช่นกัน​ ​นี่​ก็​เป็น​เหตุผล​หนึ่ง​ที่​เขา​ผูกใจเจ็บ​ต่อ​ภรรยา​หมิง​อวิน

“​ตอนนี้​พวกเรา​มา​พูดคุย​เกี่ยวกับ​เรื่อง​ที่​เหล่า​ไท่​ไท​ฝากฝัง​ไว้​ก่อน​สิ้นลม​เถอะ​”​ ​หลี​่​จิ้ง​อี้​ยืด​ลำตัว​ ​แสดง​ความ​มั่นอกมั่นใจ​ใน​ตัวเอง

หลิน​หลัน​ชำเลือง​มอง​อาสาม​ ​เห็น​อาสาม​พยักหน้า​ให้​นาง​เล็กน้อย​ ​ทำให้​หลิน​หลัน​ประหลาดใจ​ ​นี่​ท่าน​อาสา​มกำ​ลัง​สื่อ​ว่า​เขา​ยืน​ฝั่ง​นาง​เช่นนั้น​หรือ

หลี่หมิง​เจ๋อ​กล่าว​ ​“​ท่าน​ลุง​ยัง​มี​ข้อกังขา​ต่อ​คำ​ฝากฝัง​สุดท้าย​ของ​ท่าน​ย่า​อีก​หรือ​ขอรับ​ ​หลาน​เข้าใจ​เช่นกัน​ว่า​ท่าน​ลุง​คง​ยาก​ที่จะ​ทำใจ​ยอมรับ​ได้​ต่อ​ผลลัพธ์​เช่นนี้​ ​ทว่า​นี่​เป็นการ​ตัดสินใจ​ที่​ท่าน​ย่า​กระทำ​ออกมา​หลัง​ได้​ไตร่ตรอง​อย่างลึกซึ้ง​แล้ว​ ​ซึ่ง​นาง​คงมี​ความคิด​ของ​นาง​เอง​แน่นอน​ขอรับ​”​ ​หลี่หมิง​เจ๋อ​รู้สึก​ว่า​ตนเอง​ไม่​อาจมัว​หลบ​อยู่​ด้านหลัง​น้อง​สะใภ้​อยู่​เรื่อย​ ​ในเมื่อ​เขา​เป็น​พี่ชาย​คนโต​ใน​บ้าน​นี้​ ​หมิง​อวิน​ไม่อยู่​ ​ตามหลักการ​เขา​ควร​เป็น​ผู้​ปกป้อง​น้อง​สะใภ้​ ​เขา​จึง​ยืนออ​กมา​รับ​แรงกดดัน​เป็น​คน​แรก​ ​จะ​ได้​ช่วย​แบ่งเบา​น้อง​สะใภ้​ด้วย​เช่นกัน

หลิน​หลัน​คาดไม่ถึง​ว่า​หมิง​เจ๋อ​จะ​พูด​คำพูด​เช่นนี้​ออกมา​ ​เพียง​เอ่ยปาก​กล่าว​ก็​อุด​คำพูด​ของ​ลุง​ใหญ่​ไว้​ก่อน​ ​ด้วย​การ​สื่อ​ความหมาย​ที่ว่า​พวกเรา​รู้ดี​ว่า​ท่าน​มี​ข้อกังขา​ ​ท่าน​รับ​ไม่ได้​ ​แต่​นี่​จะ​ทำ​อย่างไร​ได้​ล่ะ​ ​ในเมื่อ​นี่​เป็นผล​ ​‘​การไตร่ตรอง​อย่างลึกซึ้ง​’​ ​ของ​เหล่า​ไท่​ไท​!​ ​ส่วน​ที่ว่า​ทำไม​ถึง​เป็น​เช่นนี้​หรือ​ ​ท่าน​คง​ต้อง​ค่อยๆ​ ​คิด​ด้วย​ตนเอง​แล้ว​ละ​!

นาง​อวี​๋​เห็น​สามี​ตนเอง​เข้าเรื่อง​อย่าง​ผิด​ขั้นตอน​ไป​หน่อย​ ​จึง​มาช​่วย​แก้ต่าง​ทันควัน​ ​“​ใคร​บอก​หรือว่า​นี่​เป็นการ​ตัดสินใจ​หลัง​เหล่า​ไท่​ไท​ได้​ไตร่ตรอง​อย่างลึกซึ้ง​แล้ว​ ​ช่วง​ท้าย​ของ​หลาย​วันก่อน​หน้า​นี้​ ​เหล่า​ไท่​ไท​ล้วน​สติสัมปชัญญะ​ไม่​ครบถ้วน​เป็นส่วนใหญ่​ ​แม้แต่​จดจำ​ผู้คน​ก็​จดจำ​ไม่ได้​ด้วยซ้ำ​ ​ข้า​จึง​ต้อง​ขอ​ถามไถ่​สักหน่อย​ว่านาง​จะ​ไตร่ตรอง​อย่างลึกซึ้ง​ได้​อย่างไร​กัน​หรือ​ ​จะ​ไตร่ตรอง​อย่าง​รอบคอบ​ได้​อย่างไร​หรือ​”

“​ก็​นั่น​น่ะ​สิ​ ​เหล่า​ไท่​ไท​จับมือ​ของ​ข้า​ ​ประเดี๋ยว​เรียก​เสียน​ ​ประเดี๋ยว​เรียก​เห​ริน​ ​นาง​จดจำ​ใครต่อใคร​ไม่ได้​ชัดเจน​ด้วยซ้ำ​ไป​ ​ไอ้​ที่​เรียกว่า​คำ​ฝากฝัง​ไว้​ก่อน​จากไป​ ​ข้า​คิด​ว่า​มัน​มีปัญหา​ใหญ่​ทีเดียว​เลย​ละ​”​ ​หลี​่​จิ้ง​อี้​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​ที่​ดัง​ขึ้น

“​ใช่​เจ้าค่ะ​ ​ไม่เคย​ได้ยิน​มาก​่อ​นว​่า​บิดา​มารดา​ไม่​นำ​สิ่งของ​มอบให้​บุตรชาย​ ​แต่กลับ​มอบให้​หลาน​สะใภ้​ผู้​หนึ่ง​ ​พูด​ออก​ไป​ ​ใคร​เขา​จะ​เชื่อ​หรือ​ ​ต่อให้​มอบให้​แก่​หลาน​สะใภ้​ ​เช่นนั้น​ก็​ต้อง​มอบให้​หลาน​สะใภ้​คนโต​มิใช่​หรือ​ ​จะ​อย่างไร​ก็​คง​ไม่​ตกไป​ถึง​มือ​ภรรยา​หมิง​อวิน​ไป​ได้​ ​นี่​มันต​้​อง​มีปัญหา​อัน​ใด​แฝง​อยู่​เป็นแน่​”​ ​นาง​อวี​๋​กล่าว​เสริม

พวกเขา​สามีภรรยา​เข้ากัน​เป็นปี่เป็นขลุ่ย​ ​ต้นตอ​ของ​การ​มี​ข้อกังขา​ของ​พวกเขา​ก็​คือ​หญิง​ชรา​สติสัมปชัญญะ​ไม่​ครบถ้วน​ชัดเจน​ ​ซึ่ง​ส่งผล​ให้การ​ตัดสินใจ​ของ​หญิง​ชรา​เป็นไป​อย่าง​ไม่​ถูกต้อง​ ​กล่าว​ลึก​ลง​ไป​หน่อย​ก็​คือ​มี​คน​ยุยง​หลอกล่อ​หญิง​ชรา​ ​คง​ต้อง​กล่าวว่า​ ​นี่​เป็นการ​เข้าสู่​ประเด็น​ที่​ยอดเยี่ยม​ทีเดียว​เชียว​ ​หลิน​หลัน​ไม่รีบร้อน​โต้ตอบ​แต่อย่างใด​ ​เพราะ​บางครั้ง​หญิง​ชรา​ก็​เลอะเลือน​ไป​บ้าง​จริงๆ​ ​แต่​ก็​ไม่​อาจ​พิสูจน์​ได้​ว่า​หญิง​ชรา​ไม่มี​ช่วงเวลา​ที่​สติสัมปชัญญะ​ครบถ้วน​เช่นกัน​ ​หลิน​หลัน​จึง​อดทน​รอฟั​งกา​รพ​ร่ำ​พรรณนา​ของ​หลี​่​จิ้ง​อี้​ใน​ลำดับ​ต่อไป

ภายใน​ห้องโถง​หรูหรา​ปราศจาก​เสียง​ใดๆ​ ​ไม่มี​ผู้ใด​ส่งเสียง​โต้ตอบ​ ​และ​ไม่มี​ผู้ใด​ส่งเสียง​ตอบสนอง​ ​ทำ​เพียง​มองดู​พวกเขา​สามีภรรยา​ขับ​ขาน​ละคร​ ​นี่​ทำให้​หลี​่​จิ้ง​อี้​คู่สามีภรรยา​ประหม่า​และ​อับอาย​อย่างเห็นได้ชัด​ ​หลี​่​จิ้ง​อี้​จึง​ส่งสายตา​ไป​ยัง​น้อง​สาม​ ​แสดงท่าที​ให้​เขา​ให้ความร่วมมือ​กัน​หน่อย​ ​หลี​่​จิ้ง​เห​ริน​ทอดถอนใจ​ออกมา​หนึ่ง​เฮือก​ ​จากนั้น​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​และ​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​เรียบ​เฉย​ ​“​ต่อให้​เหล่า​ไท่​ไท​ตัดสินใจ​อย่าง​เลอะเลือน​ไป​ชั่วขณะหนึ่ง​ ​ทว่า​ถึงอย่างไร​นี่​ก็​เป็น​คำสั่ง​เสีย​ของ​เหล่า​ไท่​ไท​ ​ตอนนั้น​ผู้คน​ที่อยู่​ใน​เหตุการณ์​ต่าง​ก็​มองเห็น​ ​และ​ได้ยิน​แล้ว​เช่นกัน​ ​ทั้งหมด​กลายเป็น​ตัว​ตัดสิน​สุดท้าย​เป็น​ที่​เรียบร้อย​แล้ว​ ​พี่ใหญ่​ ​ข้าว​่า​เรื่อง​นี้​ ​ก็​ว่า​กันตา​มนี​้​เถอะ​!​”

ถุย​!​ ​เจ้า​ไอ้​น้อง​สารเลว​ ​ภรรยา​หมิง​อวิน​ซื้อ​ตัว​เจ้า​ไว้​ด้วย​แล้ว​เช่นนั้น​หรือ​ ​มิเช่นนั้น​ ​ช่วงเวลา​สำคัญ​เยี่ยง​นี้​จะ​ทรยศ​กันได​้​อย่างไร​ ​หลี​่​จิ้ง​อี้​เดือดดาล​อย่าง​ไม่เคย​รู้สึก​มาก​่อน​ ​จ้องมอง​น้อง​สาม​อย่าง​ดุดัน​ ​จากนั้น​กล่าว​สั่งสอน​ด้วย​น้ำเสียง​เย็นชา​ ​“​เจ้า​ก็​รู้​เช่นกัน​นี่​ว่า​คงมี​เลอะเลือน​ไป​ชั่วขณะหนึ่ง​ ​หาก​นั่น​เป็นช่วง​เวลา​ที่​เหล่า​ไท่​ไท​เลอะเลือน​อยู่​จริง​ ​เช่นนั้น​พวกเรา​ก็​จะ​ปล่อย​ให้​มัน​ผิด​ซ้ำซาก​หรือ​ ​นี่​ไม่ใช่​การ​ทำให้​เหล่า​ไท่​ไท​นอนตาย​ตา​ไม่​หลับ​หรือ​”

“​ก็​นั่นสิ​เจ้า​คะ​ ​เกิด​นี่​มิใช่​ความตั้งใจ​ที่แท้​จริง​ของ​เหล่า​ไท่​ไท​ ​นาง​อยู่​ใน​สรวงสวรรค์​ก็​คง​ไม่​อาจ​สงบสุข​ได้​เช่นกัน​ ​ต้อง​เข้าใจ​ไว้​ว่า​เหล่า​ไท่​ไท​ให้ความสำคัญ​ต่อ​อนาคต​ของ​ตระกูล​หลี​่​มาก​เสีย​ยิ่งกว่า​ชะตา​ชีวิต​ตนเอง​ด้วยซ้ำ​ ​แล้ว​จะ​นำ​สิ่ง​สุดท้าย​ที่​เหลือ​ใน​ตระกูล​มอบให้​หลาน​สะใภ้​ที่​ไม่เคย​ดูแล​จัดการ​อัน​ใด​ไป​ได้​อย่างไร​หรือ​”​ ​นาง​อวี​๋​กล่าว​เสริม​ทุก​ช่องว่าง​ที่​เห็น​ว่า​จะ​ก่อเกิด​ประโยชน์​ได้

“​แต่​ข้าว​่า​ภรรยา​หมิง​อวิ​นก​็​ดู​มี​ความสามารถ​ทีเดียว​เชียว​ ​ได้ยิน​ว่ายา​มที​่​ครอบครัว​น้อง​รอง​ประสบปัญหา​ ​ล้วน​เป็น​ภรรยา​หมิง​อวิ​นที​่​แบกรับ​ไว้​ ​ทั้ง​ต้อง​วิ่งเต้น​เชื่อม​สัมพันธ์​ไมตรี​ ​ทั้ง​ต้อง​ดูแล​เหล่า​ไท่​ไท​ ​ยุ่ง​วุ่นวาย​ทั้ง​เรื่อง​ภายนอก​และ​ภายในบ้าน​ ​และ​ดู​จาก​การ​จัด​พิธีศพ​ครั้งนี้​ ​จัดการ​ได้​ครบถ้วน​สมบูรณ์แบบ​ ​ทั้ง​ใน​และ​นอก​ล้วน​จัดการ​ได้​อย่างเหมาะสม​ ​ด้วย​ความสามารถ​นี้​ ​คนชรา​รุ่น​เรา​ๆ​ ​ก็​ต้อง​รู้สึก​ละอาย​แก่​ใจ​ด้วยซ้ำ​ ​ข้า​คิด​ว่า​ใน​บรรดา​ลูกสะใภ้​รุ่นหลัง​ ​ไม่มีใคร​ทำได้​ดีเยี่ยม​อย่าง​ภรรยา​ของ​หมิง​อวิน​ด้วยซ้ำ​ไป​”​ ​หลี​่​จิ้ง​เห​ริน​เรียบเรียง​เหตุ​และ​ผล

“​น้อง​สาม​ ​เจ้า​กิน​ยา​ผิด​แล้ว​หรือ​ไร​”​ ​หลี​่​จิ้ง​อี้​รู้สึก​ถึง​เพลิง​โกรธ​เกรี้ยว​ที่​กำลัง​เผาไหม้​ ​ในที่สุด​เขา​ก็​มองออก​แล้ว​ว่า​ ​น้อง​สาม​ไม่ได้​มา​เพื่อ​ช่วย​เป็นกอง​หนุน​ ​แต่​มา​เพื่อ​ทำลาย​จุดยืน​ของ​เขา​ ​จึง​อด​กล่าว​ตำหนิ​ด้วย​ความโกรธ​เกรี้ยว​ไม่ได้

หลี​่​จิ้ง​เห​ริน​สงบปากสงบคำ​ลง​ ​สีหน้า​ไม่​แสดง​อารมณ์​อื่นใด​

หลิน​หลัน​กล่าว​ด้วย​รอยยิ้ม​อ่อน​ ​“​ท่าน​อาสา​มก​ล่าว​ชม​กัน​เกินไป​แล้ว​เจ้าค่ะ​ ​หลาน​มี​ความสามารถ​มากมาย​เพียงนั้น​ที่ไหน​กัน​เจ้า​คะ​ ​ก็​แค่​ทุกคน​ร่วมมือร่วมใจ​กัน​เท่านั้นเอง​เจ้าค่ะ​ ​ภายในบ้าน​มีพี​่​สะใภ้​ใหญ่​ช่วย​จัดการ​ดูแล​ ​มี​เหล่า​ไท่​ไท​อยู่​เป็น​ร่มโพธิ์ร่มไทร​เป็น​ที่พึ่ง​ทางใจ​ของ​ทุกคน​ ​ด้านนอก​มี​ผู้สูงศักดิ์​คอย​ให้การ​ช่วยเหลือ​สนับสนุน​ ​หลาน​ก็​แค่​ออกแรง​วิ่ง​จน​ขา​ขวิด​เท่านั้นเอง​เจ้าค่ะ​ ​เมื่อก่อน​เหล่า​ไท่​ไท​เคย​สั่งสอน​หลาน​สะใภ้​ไว้​ว่า​ ​คนเรา​ต้อง​ร่วมแรงร่วมใจ​กัน​ ​ต่อให้​ปัญหา​ใหญ่​เพียงใด​ก็​จะ​แก้ไข​ได้​ ​ตระกูล​หนึ่ง​หาก​ต้องการ​ยืนหยัด​ได้​อย่างมั่นคง​ ​ต้องการ​ยืนยาว​ไป​เป็น​ร้อย​ๆ​ ​ ​ปี​ ​จำเป็นต้อง​มี​ผู้สืบทอด​ที่​โดดเด่น​ยิ่ง​ๆ​ ​ขึ้นไป​ ​ทว่า​ที่​สำคัญ​ไป​กว่านั​้น​ ​คือ​คนใน​ครอบครัว​ต้อง​มี​จิตใจ​นึกคิด​ไป​ใน​ทางเดียว​กัน​ ​ร่วมแรงร่วมใจ​ไป​ใน​ทางเดียว​กัน​ ​หากแต่​ละคร​อบ​ครัว​ล้วน​นึกถึง​แต่​ผลประโยชน์​ส่วน​ตน​ ​เช่นนั้น​คง​ต้อง​บ้านแตกสาแหรกขาด​ในไม่ช้า​ ​หลาน​สะใภ้​จดจำ​คำสั่งสอน​นี้​ของ​เหล่า​ไท่​ไท​ไว้​ขึ้นใจ​เสมอมา​ ​เมื่อ​ประสบปัญหา​และ​นึกถึง​คำพูด​ของ​เหล่า​ไท่​ไท​ ​ช่วย​ให้​เกิด​ประโยชน์​ไม่​มาก​ก็​น้อย​จริงๆ​ ​เจ้าค่ะ​ ​ท่าน​ลุง​ใหญ่​ ​ท่าน​ว่า​ ​เหล่า​ไท่​ไท​พูด​ไว้​มีเหตุมีผล​หรือไม่​เจ้า​คะ​”

หลี​่​จิ้ง​อี้​มี​หรือ​จะ​ฟัง​ไม่​ออก​ ​นี่​ภรรยา​หมิง​อวิ​นกำ​ลัง​หยิบยก​คำพูด​ของ​หญิง​ชรา​มาสั​่ง​สอน​เขา​ ​เขา​ตำหนิ​เด็ก​รุ่นหลัง​ได้​ ​แต่​กล่าวว่า​ที่​หญิง​ชรา​พูด​นั่น​ไม่​ถูกต้อง​ไม่ได้​ ​หลี​่​จิ้ง​อี้​จึง​กล่าว​ด้วย​ความจำ​ใจ​ ​“​สติปัญญา​ของ​เหล่า​ไท่​ไท​ล้ำเลิศ​กว่า​สตรีทั​่ว​ไป​ใน​ครอบครัว​คนอื่น​เขา​ ​หาก​ไม่มี​คำ​ชี้นำ​สั่งสอน​ของ​เหล่า​ไท่​ไท​ ​น้อง​รอง​หรือ​จะ​มี​ความสามารถ​โดดเด่น​เช่นนี้​ไป​ได้​”

เมื่อ​ประโยค​นี้​หลุด​ออก​ไป​ ​หลี​่​จิ้ง​อี้​ก็​รู้​ได้​ทันที​ว่า​ตนเอง​พูด​ผิดพลาด​ไป​แล้ว​ ​ปัจจุบันนี้​น้อง​รอง​ ​‘​มี​ความสามารถ​โดดเด่น​’​ ​ก็​จริง​ ​โดน​เด่น​จน​ถูก​เนรเทศ​ไป​ถิ่น​แดน​ไกล​กัน​เลย​ทีเดียว​ ​นี่​ไม่​เท่ากับ​เป็นการ​ถากถาง​หญิง​ชรา​หรอก​หรือ​ ​และ​ประเด็น​นี้​ถูก​ภรรยา​หมิง​อวิ​นก​ล่าว​ไป​เพียง​ไม่​กี่​ประโยค​ก็​ดูเหมือน​จะ​เบี่ยงเบน​ออก​ไป​อีกครั้ง​เสีย​แล้ว

นาง​อวี​๋​ถึงกับ​กะพริบตา​ด้วย​ความร้อนรน​ใจ​ ​พลาง​บ่น​พำพึม​ใน​ใจ​ ​นี่​มัน​พูด​ไม่รู้​จัก​ดู​เวล​่ำ​เวลา​ความเหมาะสม​เลย​จริงๆ

หลิน​หลัน​กลั้น​รอยยิ้ม​ด้วย​ความยากลำบาก​กว่า​จะ​กลั้น​ไว้​ได้​ ​ว่า​กันตาม​จริง​ ​คำพูด​ท่าน​ลุง​ใหญ่​นี้​ก็​ไม่ได้​บิดเบือน​ไป​จาก​ความจริง​สัก​เท่าใด​ ​สติปัญญา​ของ​หญิง​ชรา​ล้ำเลิศ​กว่า​สตรีทั​่ว​ไป​ใน​ครอบครัว​คนอื่น​เขา​ ​มิเช่นนั้น​ ​จะ​สั่งสอน​บุตรชาย​ทั้งสอง​ออกมา​อย่าง​ย่ำแย่​สุดขีด​ได้​อย่างไร​กัน​ ​และ​กลายเป็น​ว่า​บุตรชาย​ที่​ป่วย​ออด​ๆ​ ​แอด​ๆ​ ​ซึ่ง​นาง​ไม่​ค่อย​ใส่ใจ​ ​กลับ​มีเหตุมีผล​อยู่​บ้าง

หลี​่​จิ้ง​เห​ริน​แอบ​ถอนหายใจ​ ​ขืน​พี่ใหญ่​ยัง​พูด​ต่อไป​ ​จะ​พาล​ให้​ตนเอง​อับอายขายหน้า​ไม่​เหลือ​ชิ้น​ดี​ไป​เปล่าๆ

หลี​่​จิ้ง​อี้​ส่งเสียง​กระแอม​สองครั​้​งด​้วย​ความอับ​อาย​ ​กล่าวว่า​ ​“​โดยสรุป​ ​ข้า​ไม่เชื่อ​ใน​การตัดสินใจ​เช่นนี้​ที่​เหล่า​ไท่​ไท​กระทำ​ออกมา​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​ ​ไอ้​ที่ว่า​คำสั่ง​เสีย​สุดท้าย​ของ​เหล่า​ไท่​ไท​ ​ข้า​คน​หนึ่ง​ละ​ที่​ไม่ได้​ยิน​เลย​สัก​คำ​ ​ล้วน​เป็น​แม่​จู้​ที่​เอื้อน​เอ่ย​ออกมา​ทั้งนั้น​ ​สรุป​แล้ว​เป็นความ​ประสงค์​ของ​เหล่า​ไท่​ไท​หรือไม่​ ​นี่​ต่างหาก​ที่​ควร​ต้อง​ได้รับ​การ​ตรวจสอบ​ความจริง​”

แม่​จู้​ที่​ไม่​เอื้อน​เอ่ย​ใดๆ​ ​มาโดยตลอด​เอ่ยปาก​ขึ้น​ ​“​นายท่าน​ใหญ่​ ​ความหมาย​ของ​ท่าน​คือ​ ​คำสั่ง​เสีย​ของ​เหล่า​ไท่​ไท​ล้วน​เป็น​บ่าว​แต่งคำ​หลอกลวง​ขึ้น​มา​หรือ​เจ้า​คะ​”

หลี​่​จิ้ง​อี้​ส่งเสียง​สบถ​ฮึ​ ​“​ก็​ไม่ใช่​ว่า​จะ​ไม่มี​ความเป็นไปได้​นี้​เช่นกัน​”

แม่​จู้​โกรธ​เกรี้ยว​จน​เลือดขึ้นหน้า​ ​นาง​ลุกขึ้น​ยืน​ ​กล่าว​ด้วย​ท่าที​เคร่งขรึม​ ​“​แม้​บ่าว​เป็น​คนพูด​น้อย​ ​ทว่า​ทุก​คำพูด​ที่​เอื้อน​เอ่ย​ ​ทุก​เรื่องราว​ที่​กระทำ​ล้วน​เห็นคุณค่า​ต่อม​โน​ธรรม​ความถูกต้อง​ใน​ตนเอง​ทั้งสิ้น​ ​ในเมื่อ​วันนี้​นายท่าน​ใหญ่​พูด​กัน​ถึงขั้น​นี้​ ​บ่าว​ก็​ขอบั​งอา​จก​ล่าว​สัก​หนึ่ง​ประโยค​เช่นกัน​ ​นายท่าน​ใหญ่​กล่าวโทษ​เพียง​ว่า​เหล่า​ไท่​ไท​เลอะเลือน​ ​แต่กลับ​ไม่เคย​นึกย้อน​มอง​ตนเอง​ ​ว่า​เหตุใด​เหล่า​ไท่​ไท​ต้อง​นำ​สิ่งที่เหลืออยู่​มอบให้​คู่สามีภรรยา​หมิง​อวิน​ ​แทนที่จะ​เป็น​ท่าน​ซึ่ง​เป็น​บุตรชายคนโต​”

“​แม่​จู้​…​เจ้า​กำเริบเสิบสาน​เกินไป​แล้ว​ ​อย่า​คิด​ว่า​เจ้า​และ​ภรรยา​หมิง​อวิน​จะ​รวมหัว​กัน​หลอก​เหล่า​ไท่​ไท​ได้​ ​หรือ​กระทำ​เรื่อง​โกหก​หลอกลวง​แล้วก็​จะ​ไม่มี​ผู้ใด​รับรู้​ ​โบราณ​กล่าว​ไว้​ว่า​ ​เรื่อง​ชั่ว​ที่​เคย​ทำ​ไว้​ ​จะ​อย่างไร​ก็​ต้อง​ปรากฏ​ขึ้น​ใน​สักวัน​”​ ​นาง​อวี​๋​ลุก​พรวด​ขึ้น​ยืน​ปกป้อง​สามี​ของ​ตนเอง

แม่​จู้​เผชิญหน้า​กับ​สายตา​ของ​นาง​อวี​๋​อย่างไร​้​ท่าที​อ่อนข้อ​ ​“ฮู​หยิน​ใหญ่​ ​แม้ว่า​บ่าว​จะ​ต่ำต้อย​ ​แต่​ก็​มีศักดิ์ศรี​ ​ในเมื่อ​ท่าน​กล่าวว่า​บ่าว​กับ​เอ้อร​์​เส้า​หน่าย​นาย​รวมหัว​กัน​ ​เช่นนั้น​ท่าน​ก็​เอา​หลักฐาน​ออกมา​ยืนยัน​สิ​เจ้า​คะ​”

นาง​อวี​๋​แสยะ​ยิ้ม​ ​“​เจ้า​คิด​ว่า​เหล่า​ไท่​ไท​ไม่อยู่​แล้ว​ ​คน​เสียชีวิต​ไป​แล้ว​คงมา​เป็นหลัก​ฐาน​ยืนยัน​ให้​มิได้​ ​พวก​เจ้า​ก็​เลย​วางมาด​บาตรใหญ่​เช่นนั้น​หรือ​ ​ต้องการ​หลักฐาน​ใช่​หรือไม่​ ​ได้​เลย​ ​วันนี้​ข้า​จะ​ฉีกหน้า​กาก​จอมปลอม​ของ​เจ้า​ ​ให้​ทุกคน​ได้​เห็น​กัน​ให้​เต็มตา​ว่า​ทาส​รับใช้​ที่​จงรักภักดี​นั้น​มัน​จงรักภักดี​กัน​อย่างไร​”

นาง​อวี​๋​ตะโกน​เสียงดัง​ลั่น​ ​“​ชุน​ซิ่ง​”

ชุน​ซิ่ง​พยักหน้า​เป็นการ​ขานรับ

นาง​อวี​๋​เปี่ยม​ไป​ด้วย​ความมั่นใจ​เด็ดเดี่ยว​ ​และ​กล่าว​ด้วย​ท่าทาง​มั่นใจ​ใน​ตนเอง​ ​“​ชุน​ซิ่ง​ ​เจ้า​นำ​คำพูด​ที่​เจ้า​ได้ยิน​ ​บอกกล่าว​ออก​ไป​ต่อหน้า​ทุกคน​ ​มิต​้​อง​เกรงกลัว​ใดๆ​ ​มี​ข้า​อยู่​ทั้งคน​ ​ใคร​หน้า​ไหน​ก็​ทำ​อัน​ใด​เจ้า​ไม่ได้​”

ชุน​ซิ่ง​บิด​ผ้าเช็ดหน้า​ใน​มือ​ ​มอง​ไป​ยังฮู​หยิน​ใหญ่​และ​นายท่าน​ใหญ่​อย่าง​กล้า​ๆ​ ​กลัว​ๆ​ ​แต่​แล้ว​นาง​ก็​เดิน​ก้าว​ขึ้นไป​เบื้องหน้า​สอง​สาม​ก้าว​อย่างกะทันหัน​แล้ว​คุกเข่า​ลง​ดัง​ตุบ​ ​จากนั้น​ก้ม​คำนับ​ศีรษะ​ลง​บน​พื้น​ให้​นาง​อวี​๋​และ​กล่าว​อ้อนวอน​ ​“ฮู​หยิน​ใหญ่​ ​ท่าน​ให้อภัย​ข้า​น้อย​ด้วย​เถอะ​เจ้าค่ะ​!​ ​ท่าน​ให้​ข้า​น้อย​พูด​คำพูด​เหล่านั้น​ ​ข้า​น้อย​ไม่กล้า​พูด​จริงๆ​ ​เจ้าค่ะ​ ​และ​ไม่​อาจ​พูด​ได้​ด้วย​เจ้าค่ะ​…​”

นาง​อวี​๋​ยัง​เข้าใจ​ว่า​ชุน​ซิ่ง​ช่าง​แสดง​ได้​ทุ่ม​สุดตัว​จริงๆ​ ​จึง​กล่าว​อย่าง​ฮึกเหิม​ ​“​ชุน​ซิ่ง​ ​มี​ข้า​ ​มีนาย​ท่าน​ใหญ่​ช่วย​ตัดสินใจ​แทน​เจ้า​อยู่​ทั้งคน​ ​เจ้า​จะ​เกรงกลัว​อัน​ใด​หรือ​”

ชุน​ซิ่ง​กล่าว​ทั้ง​น้ำตา​ ​“ฮู​หยิน​ใหญ่​ ​ข้า​น้อย​ทำ​มิได้​จริงๆ​ ​เจ้าค่ะ​ ​ข้า​น้อย​ไม่​อาจ​ให้ร้าย​เอ้อร​์​เส้า​หน่าย​นาย​และ​แม่​จู้​ได้​จริงๆ​ ​เจ้าค่ะ​…​”

นาง​อวี​๋​และ​หลี​่​จิ้ง​อี้​รู้สึก​ราวกับ​แก้วหู​ระเบิด​ในทันที​ทันใด​ ​ทั้ง​ดวงตา​และ​ปาก​ค้างเติ่ง​ขณะ​มองดู​ชุน​ซิ่ง​ที่​กำลัง​คุกเข่า​ร้องห่มร้องไห้​บน​พื้น​ ​นี่​…​นี่​มัน​เกิด​อัน​ใด​ขึ้น​หรือ

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด