ครั้งนี้เตรียมตัวมาดีแล้ว ฉินสือโอวจึงไม่ต้องเปลืองแรงอะไรเลย ดึงชักอยู่ไม่กี่ครั้ง ก็ออกแรงที่แขนแล้วดึงปลาดุกน้ำจืดยักษ์ขึ้นมาได้

เมื่อเทียบกับปลาออร์ฟีสีทอง พลังชีวิตของปลาดุกก็นับว่าแข็งแกร่งกว่ามาก หลังจากฉินสือโอวทิ้งมันไว้บนพื้นน้ำแข็งแล้ว ปลาตัวนี้ก็กระโดดไปมาอย่างบ้าคลั่ง ปากใหญ่อ้าๆ หุบๆ  ดูแล้วโอหังยิ่งนัก

หู่จือกับเป้าจืออดจะเข้าไปสั่งสอนมันไม่ได้ แต่ปรากฏว่าหางของปลาดุกยักษ์ที่กำลังสะบัดอย่างดุร้าย ก็ฟาดเข้ากับเป้าจือที่ล้อมเข้ามาก่อน หู่จือเห็นว่าท่าทางไม่ดีแล้ว มันจึงไม่ลังเลที่จะวิ่งกลับมาแล้วนั่งมองฉินสือโอวตกปลาต่อ

โหวจื่อเซวียนมองเห็นปลาดุกด้วยตาของเขาก็เป็นประกายขึ้นมา เขาหัวเราะแหะๆ แล้วถามว่า “เอ่อ พี่ พี่จะจัดการกับปลาตัวนี้ยังไงเหรอ? ไปเช่ากระทะเหล็กมาจากในเมืองไหม เดี๋ยวผมทำปลาดุกตุ๋นกระทะเหล็กให้พี่กินดีไหม? ตุ๋นแบบตงเป่ยแท้ๆ เลย”

“นายทำปลาเป็นด้วยเหรอ?” ฉินสือโอวถามเขาพร้อมรอยยิ้ม

โหวจื่อเซวียนสะบัดหัวหนึ่งครั้ง เขาพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “พี่คิดว่านักยุทธศาสตร์หลังคีย์บอร์ดแบบผมกินเป็นแต่บะหมี่ซองอย่างนั้นเหรอ? พี่เห็นไหมว่าทำไมผมถึงได้ผอมสุขภาพของผมถึงได้ดีขนาดนี้? ก็เพราะผมได้รับสารอาหารครบถ้วนยังไงเล่า แถมพ่อของผมยังเป็นพ่อครัวที่สุดยอดมาก ผมเรียนทำอาหารกับพ่อตั้งแต่ยังเด็กแล้ว อาหารตงเป่ยของพวกเราผมก็ถนัดสุดๆ”

ฉินสือโอวหัวเราะฮ่าๆ ออกมา เขาตกปลาไปด้วยในขณะเดียวกันก็พูดคุยเรื่อยเปื่อยกับโหวจื่อเซวียน แค่แป๊บเดียวก็ได้รู้เรื่องปูมหลังครอบครัวกับชีวิตความเป็นมาของเขาแล้ว

โหวจื่อเซวียนก็คล้ายกับเขาสมัยก่อน หลังจากเรียนจบมหาลัยแล้วก็เข้าทำงานในฝ่ายบุคคล บริษัทที่เขาไปทำเป็นบริษัทเอกชน เจ้านายขูดรีดแถมยังใช้งานอย่างหนัก ให้ทำโอทีเป็นประจำ แต่กลับไม่ยอมจ่ายเงินค่าทำโอที ชีวิตแต่ละวันผ่านไปอย่างขมขื่นสุดๆ

เงินเดือนต่ำ เวลาว่างก็น้อย โหวจื่อเซวียนไม่มีโอกาสไปจีบสาวไม่มีโอกาสขยายวงสังคม จึงทำได้แค่ฝากความหวังไว้บนอินเทอร์เน็ตเท่านั้น เขาไม่ได้ใช้อินเทอร์เน็ตเพื่อดูหนังคุยแช็ตหรือเล่นเกม แต่ใช้มันท่องเว็บบอร์ดเกี่ยวกับการทหารทั่วโลกอย่างเว็บไซต์เถียเสี่ย จนกลายมาเป็นแฟนพันธุ์แท้ทหารที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง

เขารู้จักเกาะแฟร์เวลผ่านเว็บไซต์เกี่ยวกับการทหารขนาดใหญ่อันนี้นี่เอง มีนักท่องเที่ยวคนหนึ่งแชร์รูปอาวุธปืนที่ถ่ายไว้ตอนมาเกาะแฟร์เวลลงไปในนั้นอยู่หลายรูป เขาก็หลงใหลจนเกินจะต้านทานไหว

ช่วงก่อนหน้านี้อยู่ๆ เขาก็ถูกลอตเตอรี่ตั้งแปดล้านกว่า ดังนั้นเขาจึงไม่ลังเลที่จะลาออก หลังจากวันขึ้นปีใหม่ก็มาที่เกาะแฟร์เวลพร้อมกับคณะทัวร์

ต่อมาอากาศอบอุ่นขึ้นเยอะแล้ว คนที่มาเจาะน้ำแข็งตกปลาก็ยิ่งมีเยอะขึ้น

ที่ที่ชาร์คช่วยเลือกให้ฉินสือโอวก็เป็นตำแหน่งที่ดีเลย สมแล้วที่เป็นชาวประมงฝีมือยอดเยี่ยม ต่อมาฉินสือโอวก็ตกปลาใหญ่สีทองแดงได้หนึ่งตัว น้ำหนักประมาณสี่ห้ากิโลกรัม ลำตัวแคบและอ้วน ส่วนหลังนูนขึ้นมา มีเมือกทั่วทั้งตัว ดูแล้วค่อนข้างน่าขยะแขยง แต่ก็เป็นปลาที่ดีตัวหนึ่ง ปลาบรีมสีทองแดง

ปลาบรีมแบ่งออกเป็นสองชนิดใหญ่ คือปลาบรีมสีทองแดงกับปลาบรีมสีเงิน โดยทั่วไปแล้วนักตกปลาจะสนใจปลาชนิดแรก เพราะมีขนาดใหญ่กว่าแถมยังแพร่พันธุ์อย่างกว้างขวาง ปลาบรีมสีเงินกระจัดกระจายอยู่แค่บางประเทศในยุโรป เช่นที่สเปนกับฮอลแลนด์เท่านั้น มีจำนวนน้อย ขนาดตัวก็เล็ก รสชาติก็ไม่ต่างกันมาก

โหวจื่อเซวียนไม่รู้จักปลาชนิดนี้ ฉินสือโอวจึงช่วยพูดให้เขาฟังนิดหน่อย บอกกับเขาว่านี่คือปลาน้ำจืดอเมริกาเหนือที่อร่อยกว่าปลาดุก เนื้อปลาหนานุ่มมาก โดยเฉพาะเนื้อส่วนหลัง เวลาเอาไปนึ่งทาน ถึงกับมีคนเรียกว่าปลาเนื้อครีมด้วยซ้ำ ดังนั้นจึงรู้ได้ว่ารสชาติของมันอร่อยและนุ่มนวลขนาดไหน

ปลาบรีมชอบอาศัยอยู่ในน่านน้ำที่เป็นที่ปิดหรือในแม่น้ำที่มีกระแสน้ำไหลช้าๆ  ไม่ต้องสงสัยเลย ตำแหน่งที่ชาร์คเลือกมีแอ่งน้ำอยู่ใต้ทะเลสาบ ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้เจอปลาบรีมเยอะขนาดนี้

ใช่แล้ว ปลาบรีมเป็นปลาน้ำจืดที่อยู่กันเป็นฝูง ถ้าได้เจอแล้วหนึ่งตัว โดยปกติแล้วก็จะหาพวกมันเจอทั้งฝูง

หลังจากได้พบกับฝูงปลาบรีม ฉินสือโอวก็ไม่สนใจปลาชนิดอื่นแล้ว ปลาบรีมเป็นที่เทิดทูนของผู้ที่ชื่นชอบอาหารอร่อยในอเมริกาเหนือมาโดยตลอด โดยเฉพาะปลาบรีมขนาดใหญ่ที่อยู่ในแอ่งน้ำ รสชาติของเนื้อปลาจะสดสะอาดเป็นพิเศษ

แต่เนื่องจากปลาชนิดนี้มีอาหารการกินที่อุดมสมบูรณ์ พวกมันหาอาหารเก่งมาก ดังนั้นพวกมันจึงไม่สนใจเหยื่อทั่วไปที่นักตกปลานำมาใช้กัน ทำให้ตกปลาชนิดนี้ได้ยากมาก

ฉินสือโอวสบายตรงที่เขาใช้ตัวสงกรานต์ที่สดมากๆ  และเนื่องจากตัวสงกรานต์พวกนี้โตขึ้นมาเพราะกินสาหร่ายทะเลที่มีพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนเข้าไป ถึงแม้ว่าในร่างกายของพวกมันจะมีพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนน้อยมาก มีอยู่เพียงนิดเดียวเท่านั้น แต่ก็ยังมีแรงดึงดูดต่อปลาอย่างมหาศาลอยู่ดี

พอตกปลาบรีมขึ้นมาแล้วหนึ่งตัว ฉินสือโอวก็หย่อนเบ็ดลงไปอีกครั้ง ต่อมาปลาตัวใหญ่ราวๆ สามกิโลก็มาติดเบ็ดแล้วอีกหนึ่งตัว

โหวจื่อเซวียนเห็นว่าน่าสนใจ จึงยกเบ็ดตกปลาของเขาขึ้นมาดู เขานั่งอยู่ตรงข้ามกับฉินสือโอว แต่ปรากฏว่าเขากลับตกปลาบรีมไม่ได้เลยแม้แต่ตัวเดียว แต่ไปตกได้ปลาสีน้ำตาลทองตัวหนึ่งมาแทน

ปลาสีน้ำตาลทองเป็นลูกผสมระหว่างปลาคาร์ฟกับปลาทอง รูปร่างอ้วนท้วนดูคล้ายทรงกลม ดูแล้วน่ารักมาก แต่รสชาติก็งั้นๆ  ถึงยังไงถ้าฉินสือโอวตกปลาทองได้เขาก็แค่เอากลับไปทำซุปดื่มเท่านั้น

หลังจากโหวจื่อเซวียนตกปลาสีน้ำตาลทองขึ้นมาได้แค่แป๊บเดียว พอฉินสือโอวเก็บตะขอขึ้นมา ก็มีปลาบรีมอีกหนึ่งตัวติดมาด้วย มันมีความยาวแค่สิบเซนติเมตรกว่าๆ เท่านั้น ฉินสือโอวถอดตะขอออกจากนั้นก็ปล่อยมันกลับลงไปในทะเลสาบอีกครั้ง

โหวจื่อเซวียนถามด้วยความสงสัยว่าทำไมถึงต้องปล่อยปลาตัวนี้ไป ฉินสือโอวยิ้มแล้วบอกกับเขาว่า “ปลาที่มีขนาดเล็กกว่ายี่สิบเซนติเมตร นอกจากปลาตัวเล็กๆ แบบปลาไข่แล้ว เราก็ไม่ต้องการปลาชนิดอื่น ปล่อยให้พวกมันได้โตขึ้นต่อไปดีกว่า”

“เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนสินะ!” โหวจื่อเซวียนกล่าว เขามองดูปลาสีน้ำตาลทองของตัวเอง จากนั้นก็ปล่อยมันลงไปในน้ำบ้าง

พอเขาทำแบบนี้ ฉินสือโอวก็เริ่มมีความรู้สึกประทับใจต่อเจ้าเด็กนี่ขึ้นมาบ้างแล้ว

ต่อมามีคนเห็นว่าทางฝั่งของฉินสือโอวตกปลาบรีมได้ติดต่อกันหลายครั้ง จึงเข้ามามุงดูด้วยความประหลาดใจ

ไกด์นำเที่ยวให้บอกเล่าข้อมูลเกี่ยวกับปลาชนิดนี้ให้กับนักท่องเที่ยวที่มาเจาะน้ำแข็งตกปลาที่ทะเลสาบให้ฟังว่า “ปลาบรีมขี้เกียจมาก หลังจากที่พวกมันรวมฝูงอาศัยอยู่ในแอ่งน้ำขนาดใหญ่ได้สักพักหนึ่งแล้ว พวกมันจะไม่ว่ายน้ำไปไหนอีก โดยเฉพาะในช่วงฤดูหนาวแบบตอนนี้  ดังนั้นการที่จะตกปลาชนิดนี้ได้ในฤดูหนาว ไม่เพียงแต่ต้องมีทักษะเท่านั้น แต่ยังต้องใช้ดวงอีกด้วย”

“แต่ฉินก็โชคดีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว” ชาวเมืองที่เข้ามามุงดูก็พากันหัวเราะออกมา

ฉินสือโอวหัวเราะคิกคักแล้วตกปลาต่อ ปลาบรีมเป็นปลาชนิดที่อาศัยอยู่ด้วยกันเป็นฝูง พอหาพวกมันเจอก็ตกต่อไปเรื่อยๆ  โดยปกติแล้วจะสามารถตกได้ถึงยี่สิบสามสิบตัวเลยทีเดียว

เขามาตกปลาด้วยเหตุผลที่แตกต่างกับคนอื่นๆ  ฉินสือโอวมาตกปลาเพื่อฆ่าเวลาเล่นเท่านั้น ถ้าอยากทานปลาสดๆ ฟาร์มปลาของเขาก็มีปลาดีๆ อยู่เยอะแยะ พอเห็นว่ามีคนเข้ามามุงดูอยู่เรื่อยๆ  เขาจึงบอกให้โหวจื่อเซวียนมอบปลาให้พวกเขาไป

เขากล้าให้ชาวเมืองก็กล้ารับ พวกเขาแย้มยิ้มแล้วอวยพรให้ฉินสือโอวโชคดี ปีใหม่นี้ขอให้ได้ผลผลิตจำนวนมาก

ตั้งแต่สิบโมงเช้าจนถึงบ่ายสี่โมงเย็นพระอาทิตย์คล้อยไปทางทิศตะวันตก ฉินสือโอวตกปลาบรีมได้สามสิบสองตัว นอกจากนี้ยังมีปลาไพค์อเมริกาเหนือ ปลาเพิร์ช ปลาดุกน้ำจืดยักษ์ ปลากะพงแซนเดอร์และปลาชนิดต่างๆ อีกประมาณยี่สิบกว่าตัว

นอกจากปลาดีๆ ที่เขาเลือกไว้สิบกว่าตัว ปลาที่เหลืออยู่ฉินสือโอวก็แจกให้คนอื่นไปจนหมด นักท่องเที่ยวที่มาเล่นสเกตน้ำแข็งได้ปลามาโดยไม่คาดคิด ก็พากันถือปลาไปให้ร้านอาหารแปรรูปให้ด้วยความตื่นเต้นและดีใจ

ในตอนท้ายตอนที่กำลังจะเลิกตกปลา ฉินสือโอวก็ใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนลงไปดูใต้ทะเลสาบ ว่ายังเหลือปลาบรีมอยู่มากน้อยแค่ไหน

แล้วก็เป็นไปตามที่คิดเอาไว้ ใต้ทะเลสาบบริเวณนี้เป็นแอ่งทรายขนาดใหญ่ ปลาบรีมสีทองแดงนับร้อยนับพันรวมกลุ่มกันจนกลายเป็นฝูงปลาขนาดใหญ่อาศัยอยู่ด้วยกันที่นี่ พวกมันกำลังกินวัชพืชน้ำกับหอยตัวเล็กๆ อย่างสบายใจเฉิบ

ฝูงปลาบรีมที่ใหญ่ขนาดนี้พบได้ไม่บ่อยนัก ปลาสองร้อยตัวก็นับว่าเป็นปลาฝูงใหญ่แล้ว เห็นได้ชัดว่าในแอ่งทรายแห่งนี้คงจะมีหอยอยู่เยอะมากๆ  ไม่อย่างนั้นคงไม่มีอาหารเพียงพอสำหรับปลาบรีมที่มีจำนวนมากขนาดนี้

จิตสำนึกแห่งโพไซดอนเข้าไปดูข้างในแอ่งทราย หอยตัวเล็กๆ ที่อาศัยอยู่อย่างแน่นขนัดทั่วทุกทิศ ปลาบรีมบางส่วนกำลังมุงกินหอยอยู่ด้วยกัน แค่ครู่เดียวก็จัดการหอยแถบหนึ่งจนหมด จากนั้นก็สะบัดหัวสะบัดหางไปกินอาหารในจุดถัดไป

ฉินสือโอวเข้าไปสำรวจบริเวณพื้นที่ว่างเปล่าแห่งนี้หนึ่งรอบ หินแร่ที่ดูคล้ายกับด้านข้างของหัวปลาก็ปรากฏสู่ทัศนวิสัยของเขา

……………………………………………