ออสเปรทำได้สมฉายาของเขา หลังจากลงน้ำไป เขาก็ปล่อยลูกบอลสีแดงลอยขึ้นมาในเวลาที่สั้นกว่าฉินสือโอว

เหล่าชาวประมงมีสีหน้าตกใจในชั่วพริบตา “เชรด ไม่เสียแรงที่เป็นมือดีของทหารเรือ! แป๊บเดียวก็สามารถเก็บหอยงวงช้างได้ถุงหนึ่งแล้ว นี่เพิ่งจะผ่านไปเท่าไรเอง? สามนาที? สี่นาที?”

ฉินสือโอวรู้สึกว่าไม่ปกติ ตัวเขาเก็บหอยงวงช้างในบริเวณที่มีหอยชุกชุมที่สุดมาหมดแล้ว และต้องใช้ความช่วยเหลือจากจิตสำนึกแห่งโพไซดอนเท่านั้น ถึงจะสามารถได้รับผลลัพธ์แบบนี้ได้ ออสเปรเก่งขนาดนี้เลย? หรือว่าเขาก็มีหัวใจโพไซดอนเหมือนกัน?

ผลสุดท้ายเขาเลยปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนไปดูที่ใต้ทะเล ออสเปรกำลังแกะสาหร่ายที่พันเท้าอยู่อย่างยากลำบาก เจ้านี่ไม่ระวังเลยเหยียบเข้าไปในหลุมโคลนที่ก้นทะเล ที่เท้าของเขามีสาหร่ายอยู่กองหนึ่งและตัวเขาก็ยังจัดการไม่ได้

แต่เขาไม่สามารถพูดเรื่องนี้ออกไปตรงๆ ได้ และได้แต่ใช้ท่าทางสงสัยมองไปยังพวกมีดดำแล้วพูดออกมา “ฉันว่า ลูกบอลนี่หมายความว่ายังไง? เพื่อนของเราเก็บหอยงวงช้างได้ถุงหนึ่งแล้ว หรือว่าเขากำลังขอความช่วยเหลือ?”

พวกมีดดำมองหน้ากัน พวกเขารีบประเมินสถานการณ์อย่างรวดเร็วแล้วพูดออกมาอย่างจนใจ “เท่าที่ผมรู้จักออสเปร เขาไม่ได้ชำนาญขนาดนี้ ไม่อย่างนั้นจะไปเป็นทหารรับจ้างทำไม ไปเก็บหอยงวงช้างที่บริติช โคลัมเบียไม่ได้เงินมากกว่าเหรอ?”

ตามปริมาณความต้องการที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในเอเชียตะวันออก ราคาของหอยงวงช้างก็ย่อมสูงขึ้นตามไปด้วย วันวันหนึ่งคนเก็บหอยงวงช้างที่มีฝีมือมีรายได้กว่าห้าพันดอลลาร์แคนาดาเลยทีเดียว!

เมื่อคิดได้ดังนั้นพวกชาวประมงก็รีบดึงเชือกขึ้นมา แต่ภายหลังกลับกลายเป็นเสียแรงเปล่า เพราะรากของสาหร่ายอยู่ลึกลงไปในก้นทะเล แม้จะไม่ยากเท่าตอนสู้กับพืชบนบก แต่ถ้าจะดึงรากออกมาก็ยุ่งยากอยู่เหมือนกัน

หลังความพยายามนั้น ในที่สุดออสเปรก็ตะเกียกตะกายขึ้นมาบนเรืออย่างเก้อเขิน ตอนนี้ถุงที่เอวของเขามีหอยงวงช้างแค่สองตัว และยังมีหอยรุ่นหลานตัวน้อยอีกหนึ่งตัว…

หอยงวงช้างสองตัวนั้นตัวหนึ่งใหญ่ตัวหนึ่งเล็ก พวกมันได้แต่ปรับทุกข์กันอยู่ในถุงอย่างโดดเดี่ยว ช่างโชคร้ายเหลือเกิน เจ้านี้เก็บหอยจากก้นทะเลขึ้นมาทั้งหมดสองตัว ผลสุดท้ายก็เป็นพวกเราสองปู่หลาน…

เมื่อช่วยออสเปรขึ้นมาแล้ว ฉินสือโอวก็หัวเราะแล้วถามออกไป “เป็นไงบ้าง พวกนายอยากไปใหม่ไหม?”

ออสเปรจะเอาหน้าที่ไหนไปลงน้ำต่อ? เมื่อได้ยินฉินสือโอวพูด เขาก็ได้แต่ยิ้มเจื่อน “ช่างเถอะ ดูแล้วนอกจากพระเจ้าจะช่วย ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ชนะหรอก”

“ถ้าอย่างนั้นนายก็รีบวาดไม้กางเขนสิ”

“วันนี้วันอาทิตย์ พระเจ้าพักผ่อน ฮ่าๆ” บูลหัวเราะอย่างเบิกบาน

หลังจากเก็บหอยงวงช้างเสร็จแล้ว ฉินสือโอวก็ตกปลาไหลอเมริกันได้อีกสองตัว ฉินสือโอวบีบที่ท้องของมัน มีตัวหนึ่งที่ท้องแข็งๆ นี่เป็นเพราะมันมีไข่ปลาอยู่ ดังนั้นเขาเลยโยนมันลงน้ำไปแล้วเอาอีกตัวไว้เตรียมเผากินตอนค่ำ

พวกเขาบรรทุกข้าวของกลับมาเต็มลำ บนเรือมีปู กุ้งมังกร หอยงวงช้างและปลา ตอนที่เรือเล็กกลับมายังเจอปลากระโทงร่มที่โชคร้ายตัวหนึ่งด้วย เจ้าตัวนี้กระโดดเก่ง พอเจอกับหัวเรือก็บินขึ้นมาแล้วร่วงลงบนดาดฟ้าทันที

มีดดำจับปลาใหญ่ขนาดเมตรกว่าๆ ตัวนี้ไว้แล้วพูดกับฉินสือโอวอย่างเลื่อมใส “บอส ฟาร์มปลาของคุณอุดมสมบูรณ์ดีจริงๆ ดูสิ ปลาตัวนี้กระโดดขึ้นมาบนเรือเองเลย”

“เพราะนี่คือฟาร์มปลาที่พระเจ้าอวยพรให้” ชาร์คพูด ชาวประมงคนอื่นๆ ได้ยินเข้าก็หัวเราะขึ้นมา

พวกมีดดำถามอย่างประหลาดใจว่ามีอะไรตลก แลนซ์เลยเล่าเรื่องหลอกลวงตอนที่แฮมเล็ตเลือกตั้งให้พวกเขาฟังอย่างอารมณ์ดี

หลังจากขึ้นฝั่ง ฉินสือโอวก็ควักเงินสองพันที่เพิ่งชนะมาแล้วส่งให้บูล “ไป เอาทั้งหมดนี่ไปเปลี่ยนเป็นเบียร์แล้วเอามาที่ฟาร์มปลา บอกพวกที่ร้านเหล้าดวงดาวเปล่งประกายให้เอารถกระบะมาส่งเบียร์ด้วย ถ้าเงินไม่พอเดี๋ยวฉันเอาไปให้ทีหลัง!”

มีดดำพูดอย่างอึดอัดใจ “บอส ตอนกลางคืนพวกเราต้องไปเข้าเวร คงดื่มเบียร์ไม่ได้หรอก”

ฉินสือโอวหัวเราะ “ที่นี่ไม่ใช่อิรัก ดังนั้นพวกนายไม่ต้องเครียดอะไรนักหรอก ตอนนี้พวกเราคือทหารอาสา ไม่ใช่ทหารในกองทัพแล้ว บางครั้งก็ต้องปลดปล่อยตัวเองบ้าง ใช้ชีวิตให้มีความสุขถึงจะเป็นสิ่งสำคัญไม่ใช่เหรอ?”

ชาร์คและซีมอนสเตอร์ย่างของอยู่ที่ชายหาดมาตลอด พวกสาหร่ายโนริ สาหร่ายคอมบุล้วนเสร็จหมดแล้ว ก่อนหน้านี้พวกเขาตกปลาหมึกได้อีกไม่กี่ตัวก็ทาซอสย่างเสร็จแล้วเหมือนกัน

เตาอบกำลังหมุนติ้ว ด้านในแขวนไก่ เป็ดและห่านเอาไว้ หม้อความดันแผ่ความหอมออกมาโดยที่ด้านในก็ตุ๋นแม่ไก่และเห็ดหอมไว้ด้วย แน่นอนว่านี่เป็นฝีมือของโหวจื่อเซวียน

ภายหลังรถกระบะจากร้านเหล้าดวงดาวเปล่งประกายก็ขับมาแล้ว ด้านบนมีเบียร์อยู่ทั้งเบียร์ธรรมดา ดาร์กเบียร์ และเบียร์ข้าวบาเลย์ มันมีแทบทุกชนิด และเมื่อมีเบียร์มาวางเรียงรายตรงหน้าก็เริ่มมีบรรยากาศของปาร์ตี้ขึ้นมา

ฉินสือโอวลูบขวดเหล้าแล้วเทใส่แก้วดื่มก่อนจะพูดออกมา “แม่เจ้า มาถึงเกาะแฟร์เวล อย่างอื่นไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลง มีแต่เหล้านี่แหละที่เพิ่มขึ้น หนึ่งปีครึ่งก่อนหน้านี้ให้ตายยังไงฉันก็ดื่มได้ไม่เกินห้าขวด!”

“ห้าขวด? เพิ่งจะแก้เจ็บคอได้เอง” มีดดำถอดเสื้อคลุมออกเผยให้เห็นเสื้อกล้ามทหารสีเขียวและกล้ามเนื้อแน่นด้านใน ช่างแข็งแกร่งและชัดเจน

อาหารทะเลถูกทำอย่างเรียบง่าย การ์เซียใช้การนึ่งและต้มเป็นหลักเพื่อรักษารสชาติเดิมของอาหารทะเลไว้ แบบนี้กินกับน้ำจิ้มก็พอ

จากนั้นปาร์ตี้ก็เริ่มขึ้นทันที ชาร์คเอาเนื้อย่างชิ้นใหญ่มาบนโต๊ะแล้วพูดอย่างไม่พอใจ “เนื้อตอนนี้กระด้างเกินไปแล้ว ย่างแล้วไม่เห็นมีไขมันเลย หาเวลาขึ้นภูเขาไปล่าหมูป่าเถอะ ย่างหมูป่ากินอร่อยกว่า!”

บีบีครีมพูดอย่างสงสัย “เนื้อหมูป่ามีกลิ่น ย่างแล้วจะกินได้ยังไง?”

ชาร์คพูดอย่างยโส “วางใจเถอะ พวกตระกูลชาร์คของพวกเรามีสูตรซอสเนื้อลับ ย่างออกมาแล้วหอมแน่นอน!”

“ใช่ ตอนแรกชาร์คจะไปขายหมูป่าย่างที่เซนต์จอห์น ไม่ได้จะเป็นชาวประมงหรอก” ซีมอนสเตอร์ช่วยพูด

“แล้วทำไมไม่ได้ทำอย่างนั้นล่ะ?”

“เพราะผู้คนคิดว่าเนื้อหมูป่ามีไวรัสและพยาธิ เลยไม่กล้ากิน บ้าเอ้ย!” ชาร์คพูดอย่างหงุดหงิด ทุกคนเลยหัวเราะขึ้นมา

ก่อนกินข้าว บูลเอาปลาคาพีลินขนาดครึ่งเมตรออกมาจากรถน้ำแข็งแล้วยิ้มอย่างร้ายกาจพร้อมมองไปทางทหารรับจ้าง “เฮ้พวก พวกนายมาที่นครเซนต์จอห์นเป็นครั้งแรกใช่ไหม?”

“ใช่” ทั้งห้าคนพูดพร้อมกัน

ฉินสือโอวหัวเราะ เขารู้ว่าทั้งห้าคนจะต้องเจอกับอะไร ตอนแรกที่เขาเพิ่งมาก็ถูกชาร์คแกล้งแบบนี้เหมือนกัน ร้องลั่น!

แต่ตอนนี้อยู่ที่เกาะแฟร์เวลมานานแล้ว เขาเลยได้รู้ว่าชาร์คไม่ได้แกล้งเขา แต่ ‘ร้องลั่น’ เป็นการต้อนรับเพื่อนใหม่ของเมืองเซนต์จอห์นจริงๆ

ก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง นครเซนต์จอห์นเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยการผจญภัยและสีสัน จิตวิญญาณของนักสำรวจ นักธุรกิจ ทหาร โจรสลัด กะลาสีเรือซึมซาบอยู่ในชีวิตและวัฒนธรรมของท้องถิ่นเป็นเวลานาน ดังนั้นจึงมีประเพณีบางอย่างที่ค่อนข้างพิสดาร

เบิร์ดอธิบายความหมายและวิธีของพิธีร้องลั่นนี้ ทหารรุ่นใหญ่พวกนี้คือคนจริง ถุงลมขึ้นไปเป็นคนแรก เขาจ้องริมฝีปากบางๆ ของปลาคาพีลินที่อยู่ตรงหน้าอยู่ห้านาที จากนั้นก็ขึ้นไปจูบมันแล้วเอาเหล้าที่ชื่อว่า “ร้องลั่น” ไปดื่มให้หมดในอึกเดียว ช่างสุขใจจนไม่มีอะไรเทียบได้!

มีดดำออกมาเป็นคนสุดท้าย เจ้านี่เท่ยิ่งกว่า พอขยับข้อมือ มีดทหารMTเขี้ยวเสือก็ปรากฏอยู่ในมือ แสงสีเงินสว่างวาบขึ้นมา ปากปลาแหลมๆ ถูกตัดลงไปทันที

เขาใช้มีดทหารเสียบปากปลาไว้แล้วใส่เข้าไปในปากของตัวเอง จากนั้นมีดดำก็ใช้มือหนึ่งยกเหล้าขึ้นมาก่อนจะกระดกลงไปแล้วกลืนลงท้องไปพร้อมกับปากปลา

กรรมวิธีทั้งหมดมีเพียงคำเดียวเท่านั้นที่สามารถอธิบายได้ กล้าหาญ!

ชาร์คและเหล่าชายชาตรีโห่ร้องพร้อมปรบมือ บรรยากาศของปาร์ตี้เลยร้อนแรงขึ้นมาในชั่วพริบตา

…………………………………………..