บทที่ 531 ทำตามใจเรียกร้อง (1)

บนท้องฟ้า เมฆพรายรุ้งเจ็ดสีฉายแสงระยิบระยับ ทำให้ท้องฟ้าพร่างพราย ดูแล้วเจิดจรัส งดงามเลิศล้ำ

สีของเมฆพรายรุ้งก็ถูกเปลี่ยนด้วยเช่นกัน ฉายสีเหลืองทอง สาดส่องบนฟากฟ้า คล้ายว่าเป็นประจักษ์พยานแก่พิธีนี้

มังกรสี่กรงเล็บส่งเสียงคำราม ทำให้ในยามทั่วทั้งแปดทิศสะเทือนเลื่อนลั่น พ่นประกายแสงรุ้งพรายออกมามากกว่าเดิม ในความรางเลือนยังมีเงามายาสูงใหญ่ร่างหนึ่ง คล้ายว่าเป็นเจ้าเขตปกครองผนึกสมุทรทุกรุ่น อยู่ที่นี่ประจักษ์พยานทุกอย่าง

แน่นอน เป็นเพียงแค่เงามายาที่แปลงมาจากพลังดวงชะตาเท่านั้น

นอกจากนี้ยังมีฝนที่รวมมาจากพลังวิญญาณเป็นระลอกๆ ตกลงมาจากในเมฆพร่างพรายด้วย ในยามที่หยาดหยดลงบนพื้นดิน ก็กำจัดไอพลังประหลาดที่แผ่ซ่านจากแดนเซียนต้องห้ามที่หลงเหลืออยู่ไปจนหมดสิ้น

ต้นไม้พืชพรรณนับไม่ถ้วนเติบโตงอกงาม พลังบำเพ็ญคนในเขตปกครองหลวงทุกคนล้วนเพิ่มขึ้น โรคร้ายและบาดแผลบางอย่างก็ล้วนดีขึ้นอย่างรวดเร็ว

ราวยุครุ่งเรืองมาถึง

ภาพนี้ทำให้ผู้บำเพ็ญทุกคนที่นี่ ทำให้ทุกคนในเมืองหลวงเขตปกครองต่างโห่ร้องยินดี

ตัวแทนที่ส่งมาจากเผ่าต่างๆ ในเขตปกครองผนึกสมุทรมองเห็นภาพนี้ด้วยตาตัวเองจากที่ไกลๆ ล้วนแต่เกิดความรู้สึกยำเกรงขึ้นมาเอง

ต่อให้เป็นเผ่าเคียงเซียนก็ล้วนก้มหน้าลงไปอย่างเคารพนอบน้อม

ที่แท่นพิธี ผู้บัญชาการบางส่วนของกองทัพเมืองหลวงเขตปกครองที่ตามองค์ชายมา แต่ละคนในดวงตาฉายแววฮึกเหิม สำหรับพวกเขา องค์ชายเจ็ดข้างหน้าผู้นี้นำพวกเขาเดินไปสู่ชัยชนะ ทำให้ขุนพลแม่ทัพได้รับคุณงามความชอบยิ่งใหญ่

ในนี้รวมถึงผู้บัญชาการทั้งสามวังด้วย

แล้วก็ยังมีปลัดเขตปกครอง เขายืนอยู่ตรงนั้น มองท้องฟ้า สีหน้าในเสี้ยวขณะนี้ฉายความทอดถอนใจ แฝงด้วยความระลึกความหลัง เหมือนว่าเคยมีในช่วงเวลาหนึ่งในอดีต เขาก็เคยเห็นคนคนหนึ่งทำได้ถึงจุดนี้ อีกทั้งยังทำได้ดีกว่านี้ลิบลับ

‘ไม่เป็นไร ทุกอย่างกลับสู่ปกติแล้ว นายของข้า หลังจากการแลกเปลี่ยนเผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์เสร็จสิ้นอย่างมากสามวัน ข้าก็จะสังเวยสิ่งมีชีวิตทั้งเขตปกครองผนึกสมุทร คั้นเป็นผลชะตาสูงสุดที่รวบรวมพลังชะตาชีวิตทั้งหมดเม็ดหนึ่ง นำไปพบท่าน’

ปลัดเขตปกครองยิ้ม พึมพำในใจ เฉลียวฉลาดเก่งกาจอย่างเขา ตอนนี้ในใจก็เกิดระลอกคลื่นอารมณ์เล็กน้อยอย่างอดไม่ได้ แต่ความเหม่อลอยที่เกิดจากความทรงจำก็ลบเลือนไปจากใบหน้าของปลัดเขตปกครองอย่างรวดเร็ว

เขายังคงยิ้มอย่างอ่อนโยน ริ้วรอยที่หางตายิ่งชัดเจน

สวี่ชิงอยู่ข้างหลังฝูงคน เงยหน้าจ้องมองเช่นกัน เพียงแต่สิ่งที่เขามองไม่ใช่องค์ชายเจ็ด แต่เป็นรูปสลักจักรพรรดิโบราณเสวียนโยวที่ใหญ่มหึมา

ในหัวของเขามีประโยคหนึ่งดังก้องขึ้นอีกครั้ง

‘ผู้ครองกระบี่ ใต้องค์จักรพรรดิทุกสิ่งสรรพล้วนฟาดฟันทำลายได้!’

ประโยคนี้ดังก้องมายี่สิบกว่าวันแล้ว และเขาก็สะกดมันเอาไว้ยี่สิบกว่าวันเช่นกัน

“ศิษย์พี่ใหญ่ เดี๋ยวพวกเราหาเหตุผลอะไรจากไปดี” สวี่ชิงเอ่ยกับนายกองที่อยู่ข้างๆ เสียงแผ่วเบา

“ง่าย ข้าคิดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว พวกเราใกล้จะครบสองปีแล้ว ใช้แต้มกองทัพจำนวนหนึ่งสามารถลดระยะเวลาตามกฎที่ผู้ครองกระบี่หน้าใหม่ต้องอยู่ที่เขตปกครองสามปีได้ ถึงตอนนั้นพวกเราก็เลือกให้ส่งตัวไปข้างนอก จากนั้นข้าก็ดำเนินการสักเล็กน้อย ให้พวกเราถูกส่งกลับไปมณฑลรับเสด็จราชัน”

นายกองเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ

“ครบสองปีแล้วหรือ” สวี่ชิงรู้สึกว่าเวลาผ่านไปค่อนข้างเร็ว

“ใช่แล้ว สองปีแล้ว”

นายกองก็ทอดถอนใจเช่นกัน

“เช่นนั้นปีนี้ข้าก็ยี่สิบแล้ว”

“ใช่แล้ว อาชิงน้อย เจ้ายังไม่โตไม่พอ” นายกองหัวเราะร่า

“ยี่สิบแล้วนะ” สวี่ชิงหัวเราะเช่นกัน

ตอนนี้ท่ามกลางเสียงโห่ร้องยินดีจากทั่วทั้งแปดทิศ องค์ชายเจ็ดบนแท่นพิธีสะบัดมือเบาๆ เพียงพริบตา คนหลายแสนบนลานก็เงียบทันที เขตปกครองหลวงค่อยๆ เงียบลง

“บุรุษเผ่ามนุษย์แห่งเขตปกครองผนึกสมุทร ครึ่งปีมานี้พวกท่านลำบากแล้ว”

องค์ชายเจ็ดเอ่ยเสียงเบา

“สงครามจบสิ้นแล้ว

“เผ่ามนุษย์เราชนะแล้ว!

“เผ่าฟ้าทมิฬข่มเหงเผ่ามนุษย์เรามาหลายหมื่นปี พวกมันจ่ายค่าตอบแทนให้กับเรื่องนี้ ในสนามรบเมืองจักรพรรดิ เผ่าฟ้าทมิฬที่ตายไปเป็นจำนวนนับร้อยล้าน และดวงอาทิตย์แห่งแสงอรุณที่ระเบิดในพื้นที่สองดินแดน ก็สังหารสมาชิกเผ่าฟ้าทมิฬมากถึงสิบเท่า!

“สมบัติดินแดนเผ่ามนุษย์สะท้านสะเทือนฟ้าดิน จุดที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่ผลกระทบในระยะเวลาสั้นๆ มันจะลุกไหม้ในดินแดนเผ่าฟ้าทมิฬต่อไปเป็นเวลาหกสิบปี!

“ในเวลาหกสิบปีนี้ เผ่าฟ้าทมิฬจะตายมากถึงร้อยเท่า อีกทั้งสมาชิกเผ่าที่ถือกำเนิดมาในช่วงนั้น รูปร่างจะถูกเปลี่ยนแปลงไป แม้พวกเขาจะมีสมบัติแดนสงครามเช่นกัน แต่ก็มีเพียงชิ้นเดียว อีกทั้งยังไร้ความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว ดังนั้นก็ทำได้เพียงแค่ป้องกันเท่านั้น ส่วนเทพชั้นสูงชื่อหมู่ที่หวังพึ่งพิงก็หลับใหลในห้วงนิทราลึก!

“ส่วนเผ่ามนุษย์เราตอนนี้ สงครามครั้งนี้ยิงไปแล้วสามลูก และยังมีอีกมาก

“ศึกนี้ เราเผ่ามนุษย์ไม่เคยมีเหตุการณ์นี้มาก่อน จักรพรรดิมนุุษย์เสวียนจั้น ฟ้าดินล้วนรับรู้!”

องค์ชายเจ็ดน้ำเสียงฮึกเหิม เสียงดังก้องชั้นฟ้า

“และเขตปกครองผนึกสมุทร ภายใต้ความพยายามของพวกเรา ก็ยังรักษาเอาไว้ได้ดังเดิม!

“ไม่ใช่เพียงเท่านี้ ดินแดนสามมณฑลที่สูญเสียไป ข้า…ก็นำกลับมาให้พวกท่านแล้ว!

“ไม่ใช่แค่สามมณฑล ยังมีพื้นที่ครึ่งหนึ่งของดินแดนใหญ่คลื่นศักดิ์สิทธิ์ เผ่ามนุษย์เราก็เอากลับคืนมาได้แล้ว!

“พื้นที่ครึ่งดินแดนมีเก้าเขตปกครอง หนึ่งร้อยมณฑล”

ความตื่นเต้นฮึกเหิมเป็นระลอกๆ พวยพุ่งมาจากแปดทิศอีกครั้ง

องค์ชายเจ็ดจ้องบนพื้นแผ่นดิน สายตาแฝงด้วยความมุ่งมั่น เสียงก็เปลี่ยนมาต่ำทุ้มเล็กน้อย

“แต่ข้ารู้ว่าอาจจะมีบางคนมองว่าวิธีของข้าค่อนข้างโหดร้าย คิดว่าการกระทำของข้าคือจะเปลี่ยนเขตปกครองผนึกสมุทรมาเป็นดินแดนของข้าเอง

“เรื่องนี้ข้าได้ถวายฎีกาจักรพรรดิมนุษย์แล้ว และได้รับการตกลงจากจักรพรรดิมนุษย์ ดังนั้นวันนี้ข้าจะเลือกคนที่พวกเจ้าคุ้นเคยคนหนึ่งในเขตปกครองผนึกสมุทร มาเป็นเจ้าเขตปกครองผนึกสมุทร

“จากนั้นข้าจะไปจากเขตปกครองผนึกสมุทร อาจจะไม่กลับมาอีก ข้าจะมุ่งหน้าไปคลื่นศักดิ์สิทธิ์ เฝ้ารักษาชายแดนเพื่อเผ่ามนุษย์!”

องค์ชายพูดจบ ไม่รอให้คนทั้งหลายข้างล่างได้ตั้งสติ ก็หันหน้าไปทางรูปสลักจักรพรรดิโบราณเสวียนโยว หลังจากโค้งคารวะหนึ่งทีก็หันหลัง เงยหน้ามองไปทางเงาเจ้าเขตปกครองทุกรุ่นมายาบนท้องฟ้าเหล่านั้น ประสานหมัดโค้งคารวะอีกครั้ง

“เขตปกครองผนึกสมุทรไม่มีผู้ปกครองไม่ได้ เจ้าเขตปกครองทุกรุ่นล้วนวีรบุรุษเก่งกาจทั้งสิ้น

“วันนี้ ข้า กู่เยวี่ยจางอั้น ด้วยฐานะบุตรคนที่เจ็ดของจักรพรรดิมนุษย์เสวียนจั้น ขอเสนอคนหนึ่งเป็นเจ้าเขตปกครองคนใหม่ หลังจากถามฟ้า ดิน มนุษย์แล้ว ข้าจะถวายฎีกาจักรพรรดิมนุษย์ ให้มีราชโองการแต่งตั้ง!

“ปลัดเขตปกครอง!” องค์ชายเจ็ดก้มหน้า มองไปยังข้างล่างแท่นพิธี

ปลัดเขตปกครองยิ้ม โค้งคารวะเล็กน้อย

“ลูกกลอนแก่นแท้ที่เจ้าคิดค้นนำความสุขร่มเย็นมาให้แก่เผ่ามนุษย์ในเมืองหลวงเขตปกครอง ทำให้เผ่ามนุษย์มากมายทรมานจากการโจมตีของไอพลังประหลาดน้อยลง นี่เป็นคุณูปการแรก

“ในขณะที่เจ้าเป็นปลัดเขตปกครอง ก็ปฏิบัติอย่างรอบคอบ มีจิตใจที่รับผิดชอบ ระดับบนช่วยสนับสนุนเจ้าเขตปกครอง ระดับล่างเมตตาประชาชน ขยันขันแข็งคุณงามความชอบยิ่งใหญ่ นี่เป็นคุณูปการที่สอง

“ในช่วงสงคราม เจ้าคอยรักษาแนวหลัง ทำให้ขวัญกำลังใจเขตปกครองผนึกสมุทรมั่นคงไม่ปั่นป่วน มอบพลังของตัวเองให้แนวหน้า นี่เป็นคุณงามความชอบที่สาม

“นับจากนี้ เจ้าปกครองผู้บำเพ็ญเขตปกครองผนึกสมุทร ฟื้นฟูขั้นตอนกระบวนการทุกอย่างในเขตปกครอง ซ่อมแซมบูรณะ ทำให้เขตปกครองผนึกสมุทรกลับมาเป็นดังเดิม นี่คือคุณูปการที่สี่!”

จากคำพูดขององค์ชายเจ็ด คุณูปการแต่ละเรื่องๆ ดังก้องไปทั่วทั้งแปดทิศ ข้างล่างแท่นพิธี คนหลายแสน ในเขตปกครองหลวงหลายสิบล้านล้วนได้ยิน สายตาเคารพนับถือแต่ละคู่ๆ ต่างรวมมาที่ปลัดเขตปกครอง

ปลัดเขตปกครองอ่อนโยน ความเมตตาฉายอยู่เต็มใบหน้า

สวี่ชิงก้มหน้า เขาไม่อยากมอง ตอนนี้เงียบนิ่งไม่พูดจา ในใจของเขากำลังบอกตัวเอง เหลืออีกเจ็ดวัน เจ็ดวันหลังจากนั้นก็กลับสำนักเจ็ดเนตรโลหิตได้แล้ว

‘พิธีครั้งนี้ก็ใกล้จะจบแล้ว’

สวี่ชิงพึมพำในใจ

ตอนนี้องค์ชายเจ็ดกล่าวคุณูปการทั้งหมดแล้ว ท่ามกลางเสียงโห่ร้องยินดีเป็นระลอกๆ เขายิ้มพลางพยักหน้าไปทางปลัดเขตปกครองที่อยู่ข้างล่าง

ปลัดเขตปกครองเดินออกมาอย่างสุขุม ทีละก้าวๆ ภายใต้การจับจ้องจากคนทั้งหลาย เดินไปบนขั้นบันได เดินไปบนแท่นพิธี เดินมาถึงข้างกายองค์ชายเจ็ด

ลมพัดจากทุกสารทิศ

นั่นไม่ได้เกิดจากวิชา แต่เป็นพลังดวงชะตาที่ไร้รูปร่างกำลังรวมมาที่นี่

จากบนร่างของคนธรรมดาทุกคน บนร่างของผู้บำเพ็ญทุกคนในเเมืองหลวงเขตปกครอง พลังดวงชะตาเป็นกลุ่มๆ กำลังลอยขึ้นฟ้า

ท่ามกลางความเลือนราง เมฆพรายรุ้งบนท้องฟ้าหม่นลงไปเล็กน้อย จากการรวมตัวมาของพลังชะตา คลื่นวนมหึมาลูกหนึ่งปรากฏบนม่านฟ้า

กำลังชัดเจนขึ้นมาอย่างช้าๆ

“นี่เป็นการเพิ่มพลังดวงชะตาของเขตปกครองหนึ่ง สำหรับพวกเราแล้วแม้จะไม่มีประโยชน์สักเท่าไร แต่สำหรับผู้บำเพ็ญระดับหวนสู่อนัตตาแล้ว ภายใต้พลังดวงชะตาของทั้งเขตปกครองนี้ สามารถเพิ่มพลังได้หนึ่งขั้น กระทั่งว่าเพิ่มได้จนถึงครึ่งก้าวสู่เตรียมเทวะก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้!

“ภายใต้การเพิ่มพลังจากพลังดวงชะตา ในเขตปกครองผนึกสมุทร คนผู้นี้ก็นับได้ว่าสูงส่งสูงสุดอย่างแท้จริง”

นายกองอยู่ข้างๆ เอ่ยเสียงต่ำอย่างอิจฉา

สวี่ชิงก้มหน้า เงียบนิ่งไม่พูดอะไร

ตอนนี้บนแท่นพิธี องค์ชายเจ็ดมองไปทางปลัดเขตปกครองที่อยู่ข้างๆ

ปลัดเขตปกครองอ่อนโยน เอ่ยเสียงแผ่วเบา

“ถามฟ้า ข้าสามารถดำรงตำแหน่งเจ้าเขตปกครองผนึกสมุทรได้หรือไม่”

พิธีสวมกวานของเจ้าเขตปกครอง ที่สำคัญก็คือถามฟ้าถามดินถามมนุษย์ นี่เป็นธรรมเนียมดั้งเดิมและพิธีที่จักรพรรดิโบราณเสวียนโยวกำหนดเอาไว้ตอนนั้น

ฟ้าที่นี่หมายถึงจักรพรรดิโบราณเสวียนโยว และองค์ชายเจ็ดในฐานะเชื้อพระวงศ์ ตอนนี้อยู่ที่นี่สามารถแทนฟ้าได้ เขาจึงจ้องมองปลัดเขตปกครอง พยักหน้า

“ได้!”

คำพูดเขาเมื่อดังออกไป ท้องฟ้ามีเสียงฟ้าครืนครันทันที เหมือนอัสนีสวรรค์มหาศาลฟาดผ่า ขณะที่เสียงเลื่อนลั่นดังก้อง คลื่นวนที่แปรเปลี่ยนมาจากพลังดวงชะตาลูกนั้นก็ชัดเจนยิ่งขึ้น ก่อเป็นกวานรางๆ

กวานจักรพรรดิม่านหยกสิบสองสาย กวานเจ้าดินแดนสิบสาย กวานองค์ชายเก้าสาย กวานเจ้าเขตปกครองห้าสาย

นี่เป็นสิ่งที่กำหนดแต่โบราณ รักษาไว้จนวันนี้

ตอนนี้สิ่งที่ปรากฏบนท้องฟ้าเป็นกวานม่านหยกห้าสายที่ก่อร่างขึ้นจากพลังชะตา

เสี้ยวพริบตาที่สายฟ้าดังสะเทือนเลื่อนลั่น จู่ๆ ในกวานที่แปลงมาจากพลังดวงชะตาเขตปกครองผนึกสมุทรหลอมรวม เหมือนมีเสียงร้องไห้ของเด็กคนหนึ่งดังแว่วมา สะท้อนในใจสวี่ชิง

สวี่ชิงเงยหน้าทันที มองท้องฟ้า เสียงร้องไห้นั่นเดี๋ยวดังเดี๋ยวหายไป ดูจากท่าทางของคนอื่นๆ รอบๆ เหมือนว่าจะไม่มีใครได้ยิน

“ศิษย์พี่ใหญ่ ท่านได้ยินหรือไม่” สวี่ชิงจู่ๆ ก็เอ่ยขึ้นมา

นายกองสีหน้าเป็นปกติ มองสวี่ชิงอย่างล้ำลึกแวบหนึ่ง จากนั้นก็ส่ายหน้า

“ข้าไม่ได้ยิน เจ้าก็ไม่ได้ยินเหมือนกัน”

สวี่ชิงเงียบนิ่ง เขารู้ นั่นคือพลังดวงชะตาร่ำไห้ เป็นเสียงร้องไห้ของเด็กชายตัวน้อยเขตติงหนึ่งสามสอง ศิษย์พี่กับตนอยู่ในตำแหน่งมรรคาสวรรค์ ดังนั้น เขาจะต้องได้ยินอย่างแน่นอน

เสียงร้องไห้นี้ดังขึ้นลงอยู่ข้างหู แปรเปลี่ยนเป็นระลอกคลื่นในใจ

‘ข้ายังมีเรื่องอีกมากมายต้องไปทำ ข้าต้องกลับสำนักเจ็ดเนตรโลหิต…พลังบำเพ็ญของข้าไม่พอ ข้าต้องมีชีวิตต่อไป ทุกสิ่งทุกอย่างรอให้วันหน้าพลังบำเพ็ญสูงแล้วค่อยจัดการก็ไม่สาย’

สวี่ชิงพึมพำในใจ แต่ในตอนที่เขาปลอบตัวเองแบบนี้ ในสมองของเขากลับมีเสียงโหยไห้เวทนากำลังบอกเขา คนข้างหน้าคือฆาตกรที่ฆ่าเจ้าเขตปกครองและเป็นตัวกลางที่ทำให้เจ้าวังตาย

เคราะห์ในเขตปกครองผนึกสมุทรก็เป็นคนคนนี้วางแผนมาเนิ่นนาน

นี่เป็นเสียงของสวี่ชิง เขาสะกดมันลงไปอีกครั้ง

‘เกี่ยวอะไรกับข้าเล่า ใช่แล้ว ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า…ข้าก็แค่บุคคลตัวเล็กๆ ที่อยากมีชีวิตต่อไปก็เท่านั้น ข้ามีอาจารย์ มีศิษย์พี่ ข้าจะทำให้พวกเขาลำบากไปด้วยไม่ได้’

สวี่ชิงก้มหน้า กำหมัด

ส่วนบนแท่นพิธี ปลัดเขตปกครองสีหน้าสุขุม เอ่ยต่อไป

“ถามดิน ข้าดำรงตำแหน่งเจ้าเขตปกครองได้หรือไม่”

ดินในที่นี่หมายถึงดินแดนของเขตปกครองผนึกสมุทร เป็นส่วนหนึ่งของพิธี ฐานะขององค์ชายเจ็ด ทำให้เขาตอบแทนได้เช่นเดิม

“ได้!”

ทันใดนั้นสายฟ้าบนท้องฟ้าฟาดผ่าอีกครั้ง เหมือนอัสนีมหาศาลปะทุ คลื่นอากาศที่เกิดขึ้นแผ่ไปทั่วทุกทิศ ขณะที่ฟาดผ่าน่าครั่นคร้าม พลังดวงชะตาที่มากกว่าเดิมหลอมรวม กวานนั่นชัดเจนยิ่งขึ้น กระทั่งว่าลอยลงมาจากท้องฟ้ามาลอยอยู่เหนือแท่นพิธีเขตปกครองหลวง

เสียงร้องไห้ดังชัดยิ่งกว่าเดิม เหมือนแปรเปลี่ยนมาเป็นเสียงร้องอ้อนวอน

สวี่ชิงหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง ในใจเกิดระลอกคลื่นซัดโหมบ้าคลั่ง เงยหน้าจ้องเพ่ง

มองจากมุมของเขา เหมือนมือทั้งสองของจักรพรรดิโบราณเสวียนโยวถือกวานพลังดวงชะตาเอาไว้ จะสวมลงไปที่ศีรษะของปลัดเขตปกครอง

ทันทีที่กวานนั่นสวมลงไป ปลัดเขตปกครองกลายเป็นเจ้าเขตปกครอง ภายใต้การเพิ่มพลังจากพลังดวงชะตา ทั้งเขตปกครองผนึกสมุทรจะตกอยู่ในการควบคุมของเขาทั้งหมด

นับจากนี้ฟ้าของเขตปกครองผนึกสมุทรเป็นของเทียนประทีป ดินของเขตปกครองผนึกสมุทรเป็นของเทียนประทีป พลังชะตาของเขตปกครองผนึกสมุทรเป็นของเทียนประทีปด้วยเช่นกัน

ทันทีที่เป็นเช่นนี้ เช่นนั้นการตายของหัวหน้าเหลย การตายของปรมาจารย์ไป่ การตายของนายท่านหก ทุกอย่างนี้จะกลายเป็นเรื่องน่าเสียดาย

และทางนายท่านเจ็ดมือหยกขาวก่อนหน้านี้จะสามารถหลบการตรวจสอบของพลังเขตปกครองได้หรือไม่ก็ยังไม่รู้

‘น่าจะไม่เป็นไร อาจารย์จะต้องไม่เป็นไร แต่หากว่า…’

สวี่ชิงเปลือกตาหลุบลงเล็กน้อย มือทั้งสองกำหมัดแล้วคลายออก จากนั้นในตอนที่กำอีกครั้ง มือของนายกองก็วางมาบนไหล่ของสวี่ชิง

“ศิษย์น้องเล็ก ไม่อย่างนั้นอีกเดี๋ยวพวกเราก็กลับไปเลยดีกว่า”

นายกองเอ่ยเสียงแผ่วเบา มือที่กดอยู่บนไหล่สวี่ชิงออกแรงมาก

ขณะเดียวกัน ปลัดเขตปกครองบนแท่นพิธี รอยยิ้มบนใบหน้าอ่อนโยน สายตากวาดไปยังคนหลายแสนข้างล่าง และกวาดมองผ่านไปจากสวี่ชิงเช่นกัน สุดท้ายก็มองไปยังบริเวณที่ไกลกว่าเดิม เอ่ยเสียงอ่อนโยน

“ถามมนุษย์ ชายทั้งหลายของเขตปกครองผนึกสมุทร ข้า สามารถดำรงตำแหน่งเจ้าเขตปกครองได้หรือไม่”