บทที่ 534-2 กลับมาจากห้วงบรรพกาล (2)

เหตุการณ์นี้ล้วนเกิดขึ้นเพียงแค่ชั่วเสี้ยวพริบตาเท่านั้น

เพียงพริบตาร่างของปลัดเขตปกครองก็ไม่เหลือเป็นคนแล้ว ขาทั้งสองของเขาก็เช่นกัน เลือดเนื้อหายไปสิ้น กระดูกแหลกละเอียด จวบจนตัวเริ่มสลาย แขนขาหายไปจนหมด

มีเพียงกระดูกสันหลังที่เชื่อมกับศีรษะ

ท่ามกลางความสยดสยอง กระดูกสันหลังก็ไม่อาจทนไหว สลายไปอย่างเห็นได้ดด้วยตาเปล่า จากนั้นก็แผ่ระลอกไปถึงศีรษะ

ใบหน้าครึ่งหนึ่งหายไปในฟ้าดิน

แต่จู่ๆ กลับมีประกายแสงสีทองกลุ่มหนึ่งทอแสงออกมาจากใบหน้าอีกครึ่ง ปกคลุมใบหน้าทั้งหมดอย่างรวดเร็ว คล้ายว่าเป็นหน้ากากไม่สมบูรณ์สีทองอันหนึ่ง

แสงนี้เจิดจ้าพร่างพราย แข็งแกร่งไม่อาจทำลายได้

โหวเหยาและชิงฉิน ยังมีนายท่านเจ็ดตลอดจนผู้บำเพ็ญทั้งหมดที่นี่ รวมถึงสวี่ชิง พลังกระบี่นี้ ในเสี้ยวพริบตานี้หยุดอยู่หน้าเสี้ยวหน้า

ไม่ว่าจะปะทุอย่างไรก็ไม่อาจทำลายมันได้แม้เพียงเล็กน้อย

มองไกลๆ เสี้ยวหน้าสีทองหลับตากลางท้องฟ้า ทำให้คนรู้สึกคุ้นไปตามสัญชาตญาณ ในยามที่เกิดระลอกคลื่นในใจของทุกคน เสี้ยวหน้าของปลัดเขตปกครองก็ลืมตาขึ้น

สายตาจับจ้องมาที่เมืองหลวงเขตปกครอง

เพียงพริบตาฟ้าดินเปลี่ยนสี ทั่วสารทิศเมฆซัดโหม พลังดวงชะตาร้องคร่ำครวญ มนุษย์ธรรมดาน้ำตาไหลเป็นเลือด

ไอพลังประหลาดมหาศาลลงมาเยือนท่วมฟ้าในเสี้ยวพริบตานี้ บนต้นไม้ใบหญ้า บนตัวคน บนสิ่งก่อสร้าง จากทั่วทุกพื้นที่ พวยพุ่งขึ้นมาจากทุกสิ่ง!

ท้องฟ้าหมองมัว พื้นดินบิดเบี้ยว

ประดุจวันสิ้นโลกมาเยือน

ภาพคุ้นเคยนี้ทำให้ทุกคนต่างจำได้ ต้นกำเนิดพลังที่คุ้นเคยจากเสี้ยวหน้าปลัดเขตปกครองที่ลอยอยู่บนกลางท้องฟ้า…เขากับเสี้ยวหน้าเทพเจ้าบนท้องฟ้า ในด้านบาดแผล ด้านลักษณะรูปร่าง เหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน!

นอกจากหน้าตาที่ไม่เหมือน สิ่งอื่นที่เห็นไม่มีอะไรแตกต่าง

ผู้บำเพ็ญหลายแสนต่างหวาดกลัว ประชาชนคนธรรมดาในเมืองหลวงเขตปกครองต่างกรีดร้องเสียงหลง

ท้องฟ้าเดือดพล่าน หมอกเมฆแผ่ไปทั่วทุกทิศเลื่อนลั่น เหมือนมีมือเทพเจ้าที่มองไม่เห็นคู่หนึ่งแหวกม่านฟ้า เผยให้เห็นขอบฟ้าสลัว และเผยให้เห็นเสี้ยวหน้าเทพเจ้าที่คงอยู่มาตลอดหลังจากยุคจักรพรรดิโบราณเสวียนโยวบนท้องฟ้านั่น

ผมขององค์ท่านห้อยลงมาตามธรรมชาติ ขนาดขององค์ท่านใหญ่กว่าดวงตะวันจันทรา

องค์ท่านลอยอยู่นอกแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ สรรพชีวิตในแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์เงยหน้าก็มองเห็น

บางทีอาจเป็นเพราะมองเห็นอยู่ตลอด ดังนั้นหลายครั้งผู้คนก็ชินกับองค์ท่านแล้ว แต่ในเสี้ยวขณะนี้ สรรพชีวิตทั้งหลายจำต้องเงยหน้า ท่ามความเจ็บปวดนี้ มองไปที่องค์ท่าน

เปลือกตาขององค์ท่านขยับเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยังไม่ลืมตาขึ้นมา

แต่ข้างล่างองค์ท่าน การลืมตาของเสี้ยวหน้าปลัดเขตปกครองกลางท้องฟ้าก็ยังคงสั่นคลอนฟ้าดินได้

ตอนนั้นองค์รัชทายาทม่วงครามก็แค่เปิดกล่องใบหนึ่งที่พันธมิตรแปดสำนักเท่านั้น

แค่ตอนนี้ สายตาที่ปรากฏในเมืองหลวงเขตปกครองน่ากลัวว่ากล่องในตอนนั้นเสียอีก

ฟ้าดินบิดเบี้ยว สรรพสิ่งรางเลือน เสียงร้องคร่ำครวญดังก้องท้องฟ้าทั่วสารทิศ สายตาของเสี้ยวหน้าปลัดเขตปกครองมองไปทางโหวเหยา

ร่างของโหวเหยาสั่นสะท้านบ้าคลั่ง เหนือศีรษะมีดอกไม้สามสีปรากฏขึ้นมา บนดอกไม้ทั้งสามดอกมีเงาร่างของโหวนภานั่งอยู่ แต่เหมือนว่าสายเลือดของโหวเหยาไม่บริสุทธิ์ จึงเป็นเหตุให้เงาไม่สมบูรณ์ ยากจะก่อร่างขึ้นมาได้สมบูรณ์ หลังจากที่สลายไปในฟ้าดิน ดอกไม้สามสีก็ถูกทำลายไปสองดอก

เหลือเพียงหนึ่งดอกแต่ก็เหี่ยวแห้งไป คุณสมบัติสายเลือดไม่พอ จึงถูกลงโทษ

ท่ามกลางเสียงระเบิดดังสนั่น โหวเหยากระอักเลือด บาดเจ็บสาหัสถอยหลัง ปากคำรามเสียงต่ำ

“เจ้าสังเวยตัวเองให้เป็นสมบัติดินแดนครึ่งชิ้นหรือนี่!”

เสี้ยวหน้าปลัดเขตปกครองไม่มีการเปลี่ยนแปลงสีหน้าใดๆ ทั้งสิ้น มองไปทางชิงฉิน

ชิงฉินส่งเสียงร้องโหยหวน ร่างรางเลือน ข้างหลังมีเงาบรรพกาลพวยพุ่งออกมา คล้ายว่ากลืนกินฟ้าดินได้ สายเลือดแม้บริสุทธิ์ แต่คุณสมบัติสายเลือดก็ยังไม่พอ

จากนั้น สายตาของเสี้ยวหน้าปลัดเขตปกครองมองไปที่นายท่านเจ็ด

ข้างหลังนายท่านเจ็ดมีมือหยกขาวปรากฏขึ้น ท่ามกลางแสงพร่างพรายระยิบระยับ มีเค้าว่ามีต้นกำเนิดพลังเดียวกับเสี้ยวหน้าปลัดเขตปกครอง ละเว้นการพิพากษาคุณสมบัติกายได้ แต่พลังบำเพ็ญไม่พอ ตอนนี้ทวารทั้งเจ็ดเลือดรินหลั่งเช่นกัน ขณะที่จำต้องถอย เขาจ้องปลัดเขตปกครอง

‘ก่อนหน้านี้ข้ายังสงสัย จื่อชิงกลับชาติเกิดเพราะเก่งกาจเลิศล้ำ แต่เจ้าไป๋เซียวจัวไยจึงทำได้เช่นกัน ทว่าตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าไยจึงกลับชาติเกิดได้ เจ้า ช่างใจกล้านัก!’

ปลัดเขตปกครองเงียบนิ่ง สายตากวาดมองรองเจ้าวังทั้งสาม ทั้งสามวิญญาณฉีกบาดเจ็บสาหัส กวาดตามองผู้ดูแลทั้งสามวังต่างร่างกายเป็นสีดำคล้ำ เริ่มกลายพันธุ์

มิติทั้งหมดถูกควบคุมเอาไว้จนสิ้น

ส่วนบนพื้น จะผู้บำเพ็ญก็ดี หรือจะเป็นคนธรรมดาก็ดี ล้วนเจ็บปวดร้องครวญคราง

ทั้งเขตปกครองกำลังผลิกผัน เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นพื้นที่ต้องห้าม

ฝนเลือดมาพร้อมด้วยเสียงสายฟ้าฟาดครืนครัน ซัดสาดมายังผืนดิน ทำให้เมืองหลวงเขตปกครองอยู่ท่ามกลางสายฝน ยิ่งเมื่อสาดไปบนรูปสลักจักรพรรดิโบราณเสวียนโยวแล้วไหลจากหน้าผากไปยังหางตา ราวกับน้ำตาเลือด

หากเขาลืมตาได้ เช่นนั้นตอนนี้พื้นที่เมืองหลวงเขตปกครองที่เห็นประดุจเมืองผี

ต้นกำเนิดทุกอย่างคือเสี้ยวหน้าปลัดเขตปกครอง

ส่วนหุ่นเชิดสองตัวที่ปลัดเขตปกครองเอาออกมาก่อนหน้านี้ ตอนนี้เศษเสี้ยววิญญาณในนั้นหายไปแล้ว พวกมันไม่ได้รับอิทธิพลอีกต่อไป ฟื้นฟูความเคลื่อนไหว ทำตามคำสั่งที่มีแต่เดิม พุ่งตรงไปหานายท่านเจ็ด โหวเหยาและชิงฉิน

และการเปียกปอนฝนเลือดก็เผยให้เห็นวัตถุที่แต่เดิมมีอยู่ในตัวพวกมันแต่คนอื่นมองไม่เห็นออกมา นั่นเป็นแสงแต่ละทางๆ ที่ส่องออกมาจากรอยเย็บบนร่างพวกมัน

ในตัวพวกมันต่างมีกล่องใบหนึ่ง

เหมือนฉู่เทียนฉวิน หุ่นเชิดที่ถูกปรับเปลี่ยนสองตัวนี้ความจริงแล้วก็คือร่างทดสอบเทพเจ้าเหมือนกัน อีกทั้งยังเห็นได้ชัดว่าพัฒนาขึ้นไปอีก

หากบอกว่าไป๋ลี่เป็นร่างทดสอบเทพเจ้ารุ่นแรก เซิ่งอวิ๋นผู้ปราดเปรื่องเป็นร่างทดสอบเทพเจ้ารุ่นที่สอง ฉู่เทียนฉวินเป็นรุ่นสองที่สมบูรณ์ เช่นนั้นหุ่นเชิดสองตัวนี้ก็คือรุ่นที่สาม!

นี่ก็เป็นเหตุผลที่พวกมันมีพลังบำเพ็ญระดับหวนสู่อนัตตาขั้นสามบริบูรณ์แต่กลับปะทุกำลังรบได้เทียบเท่ากับขั้นสี่ แต่พวกมันยังไม่สามารถสร้างโลกใบใหญ่ได้ มีเพียงโลกใบเล็กนับไม่ถ้วนเท่านั้น

จุดนี้ ก่อนหน้านี้ที่หุ่นเชิดตัวแรกโจมตีชิงฉินนายท่านเจ็ดก็ค้นพบแล้ว

ตอนนี้จากสายตาที่กวาดมองของปลัดเขตปกครอง เสียงระเบิดสังหารดังก้องท้องห้าอีกครั้ง

แผ่นดินมืดมิด สวี่ชิงยืนเงียบๆ อยู่ตรงนั้น เขาเห็นความอเนจอนาถน่าสังเวชรอบๆ ได้ยินเสียงโหยหวนครวญครางของสรรพชีวิต โลกในดวงตาของเขารางเลือนไปหมด ทุกคนล้วนกำลังเจ็บปวดทรมาน

ประกายไฟสามารถเผาไหม้ป่าดงพงไพรได้ แต่ฝนเลือดก็ดับมันมอดสนิท

เหมือนว่าเมื่ออุดมการณ์อยู่ต่อหน้าพลังก็กลายเป็นแค่เรื่องตลก

มีเพียงนายกอง บนร่างสาดกะพริบแสงสีฟ้า ตอนนี้หันมามองสวี่ชิงด้วยความหมายล้ำลึกแวบหนึ่ง คล้ายว่าจะอำลา

กำลังจะเดินออกไป

“ศิษย์พี่ใหญ่ นี่เป็นเรื่องของข้า หากท่านตายไป ต่อให้ข้ามีชีวิตรอดไปได้ก็จะเคียดแค้นเสียใจไปตลอดชีวิต”

สวี่ชิงกดไหล่นายกอง ลงน้ำหนักลงมามาก จากนั้นก็มองดวงตานายกอง เอ่ยเสียงเบา

นายกองเงียบนิ่ง ในยามที่ดวงตาทั้งสองหลุบลงเล็กน้อย พลังพระจันทร์สีม่วงในร่างสวี่ชิงก็พวยพุ่ง ลูกกลอนพิษต้องห้ามปะทุ พลังติงหนึ่งสามสองโหมทะลัก เงาเขาจักรพรรดิภูตปรากฏข้างหลัง

จากนั้นเขาก็ถอนหายใจเบาๆ ในใจ

ผู้เจาะทะลวงผืนฟ้า ย่อมต้องแบกรับน้ำหนักของมัน เพียงแต่น้ำหนักนี้หนักหน่วงสาหัสนัก

สวี่ชิงเดินไปเงียบๆ ร่างจากขนาดคนปกติขยายขึ้นทันทีจนถึงหนึ่งจั้งกว่าๆ แบกไอพลังประหลาดที่เข้มข้นที่นี่ เงยหน้ามองเสี้ยวหน้าปลัดเขตปกครองกลางท้องฟ้า

ดวงตาของปลัดเขตปกครองจ้องมองสวี่ชิง เสียงจิตเทพดังก้องไปทั่วทิศ

“สวี่ชิง เจ้ารู้หรือไม่ ที่นี่…คือที่ที่ข้าตายในตอนนั้น หลังจากองค์รัชทายาทแตกดับที่ทวีปทักษิณ ข้าก็อยู่ที่นี่มองเสี้ยวหน้าเทพเจ้าบนท้องฟ้าพลางคว้านเลือดเนื้อตัวเองทีละนิดๆ เปลี่ยนให้ตัวข้ามีรูปร่างหน้าตาเหมือนองค์ท่าน

“ข้าขอให้ได้พบกับนายของข้าอีกในอนาคต

“สวี่ชิง ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าข้าไม่ควรค่าที่จะติดตามนายของข้า เจ้าพูดได้ถูกต้อง ตอนนั้นก็มีคนพูดแบบนี้เช่นกัน มากมายหลายคนนัก

“ดังนั้น เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของพวกเจ้าเมื่อครู่จึงไม่ได้หลบหลีก ใช้มันลงทัณฑ์หัวใจของข้า

“แต่แผนการของข้าก็ยังต้องทำให้สำเร็จ ข้ายังไปไม่ได้ ดังนั้นข้าเลือกที่จะเปิดเผยร่างเดิมที่เทพเจ้ามอบให้ออกมา เป็นฝ่ายทำให้กลิ่นอายของแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์แปดเปื้อน ไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป ทำให้ข้าที่ไม่มีอดีต ปัจจุบันและอนาคต ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะกลับชาติเกิดอีกต่อไป กำหนดให้สภาวะหยุดนิ่ง

“นับจากนี้ เสี้ยวขณะก่อนหน้านี้คืออดีตของข้า ตอนนี้เป็นปัจจุบันของข้า เสี้ยวพริบตาต่อไปคืออนาคตของข้า

“ข้าไป๋เซียวจัวน้อยนักที่จะอธิบายคนอื่นมากมายเช่นนี้ แต่ข้าคิดว่าเจ้าควรค่า”

ปลัดเขตปกครองเอ่ยเสียงเบา จากนั้นสายตาก็มองไปทางเมืองหลวงเขตปกครอง

“น่าเสียดายที่ไม่ถึงเวลาที่เหมาะสมที่สุด สุดท้ายข้าก็ไม่ได้เป็นเจ้าเขตปกครอง ไม่มีการเพิ่มพลังจากพลังดวงชะตาเขตปกครองผนึกสมุทร นี่ทำให้หลายๆ เรื่องของข้า…ทำได้เพียงฝืนผลักดัน เฮ้อ”

ปลัดเขตปกครองถอนหายใจ ปกปิดหลอกลวงคนทั้งหลาย ทำให้ตัวเองได้รับการยอมรับจากฟ้า ดิน มนุษย์ กลายเป็นเจ้าเขตปกครอง ได้รับการเพิ่มพลังจากพลังดวงชะตาเขตปกครองผนึกสมุทร นี่คือสิ่งที่เขาเฝ้าปรารถนา

เพราะในแผนการของเขา การช่วยเหลือเผ่ามนุษย์ของตนก่อนหน้านี้ทำให้พลังดวงชะตาเผ่ามนุษย์เปลี่ยนจากต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาสมบูรณ์พอกพูน ในเมื่อเป็นการขยายดินแดน ในเมื่อเผ่าคลื่นศักดิ์สิทธิ์กลับคืนมา

เช่นนี้เขาก็จะสามารถใช้พลังดวงชะตาเขตปกครองผนึกสมุทรไปเหนี่ยวนำพลังดวงชะตาเผ่ามนุษย์ได้มากขึ้น

นี่เป็นขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในแผนการของเขา

แต่ตอนนี้เขาล้มเหลวแล้ว

“สวี่ชิง ความจริงเจ้าทำสำเร็จแล้ว ต่อให้ข้าฆ่าทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็ยังยากที่จะทำแผนการให้สำเร็จได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทำได้แค่ฝืนผลักดันเท่านั้น

“เจ้าทำให้ข้าจำต้องเด็ดผลเก็บเกี่ยวในตอนที่ยังไม่สุกงอม ทำลายแผนการมากมายของข้าและทำให้ประชาชนของข้าไม่เชื่อใจข้า”

สวี่ชิงเงียบนิ่ง เขามองออกแล้ว ปลัดเขตปกครองอยากพูด

“ตอนนั้นข้าสังเวยตัวเองให้เทพเจ้าคิดจะลองแลกโอกาสที่จะได้ติดตามองค์รัชทายาท เทพเจ้าไม่สนใจ ดังนั้นข้าจึงยินดีเปลี่ยนตัวเองให้เป็นของวิเศษเวท ยอมทิ้งวิญญาณและทุกสิ่งทุกอย่าง เทพเจ้าก็ยังไม่สนใจเช่นเดิม

“ข้าไม่รู้ว่าเทพเจ้าอยากได้อะไร สุดท้ายในตอนที่รัฐม่วงครามล่มสลาย ข้าก็รู้แล้วว่าองค์ท่านต้องการอะไร ดังนั้นข้าจึงสังหารประชาชนในเขตปกครองของข้าทั้งน้ำตา ไม่ว่าจะเป็นผู้บำเพ็ญ คนธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นคนแก่หรือเด็ก พวกเขาล้วนไม่ขัดขืน ปล่อยให้ข้าลงมือ หลังจากข้าผู้คนทั้งเขตปกครองแล้ว ในที่สุดองค์ท่านก็พยักหน้า

“ตอนนั้นข้าสัญญากับประชาชนที่ข้าลงมือฆ่าว่าข้าจะพาพวกเขากลับมาด้วยกัน

“ตอนนี้ ประชาชนของข้า พวกเจ้าจงกลับมาจากดินแดนกาฬกาลกิณีเถิด”

เสียงของเขาแฝงไว้ด้วยกาลเวลา เหมือนดังมาจากหลายหมื่นปีก่อน ลอยข้ามแม่น้ำแห่งกาลเวลามา ดังก้องฟ้าดินในเสี้ยวขณะนี้

ในฝนเลือด ในไอพลังประหลาด สรรพชีวิตทั้งหลายใจเมืองหลวงเขตปกครอง ทุกคนล้วนตัวสั่นงันงก สีหน้าเปลี่ยนจากความเจ็บปวดเป็นชินชา ศีรษะของทุกคนล้วนมีพลังชีวิตลอยขึ้น มาพร้อมด้วยพลังดวงชะตาเป็นเส้นๆ ถูกบังคับดึงออกมา

ร่างของพวกเขาเริ่มเหี่ยวแห้ง ผิวของพวกเขาเริ่มยุบลงไป แต่พวกเขายังไม่ตาย

ไม่ใช่แค่เผ่ามนุษย์เท่านั้น ตอนนี้ ขุนเขาแม่น้ำในเมืองหลวงเขตปกครองสั่นคลอน จากบนพื้นดิน จากในแม่น้ำ จากในต้นไม้ใบหญ้า จากในยอดเขา

พลังชีวิตและพลังดวงชะตามหาศาลลอยขึ้นไม่ขาดสาย ถูกบังคับดึงออกมา รวมไปที่เมืองหลวงเขตปกครอง

ขณะเดียวกัน สิบสามมณฑลในเขตปกครองผนึกสมุทรนอกจากสามมณฑลที่สูญเสียไปและมณฑลที่ถูกเผาไหม้ ขั้วอำนาจสำนักที่เหลือเหล่านั้น ดินแดนแต่ละเผ่าล้วนสั่นคลอน

มณฑลรับเสด็จราชันก็เช่นกัน

ทั้งเขตปกครองผนึกสมุทร ขณะที่พื้นดินสั่นไหว เทือกเขาแต่ละลูกที่ก่อตัวขึ้นในยุคหลังต่างถล่ม ภูเขาบรรพกาลที่หายไปในห้วงกาลเวลาแต่ละลูกๆ ทะลวงผุดขึ้นมา

จากรัฐม่วงครามจนถึงปัจจุบัน หลายหมื่นปีผ่านไป ลักษณะทางภูมิประเทศของเขตปกครองปกสมุทรทั้งเขตเปลี่ยนไปอย่างมหาศาล แต่ไม่ว่าจะเปลี่ยนไปมาแค่ไหน ตอนนี้ล้วนหมุนย้อนคืน

ลักษณะทางภูมิประเทศของรัฐม่วงครามกำลังปรากฏขึ้นอีกครั้ง

แม่น้ำแต่ละสายเกิดขึ้น เทือกเขาแต่ละเทือกเขาผุดขึ้น หากตอนนี้ยืนอยู่บนตำแหน่งที่สูงสุดแล้วก้มมองดูเขตปกครองผนึกสมุทรทั้งเขต เช่นนั้นก็จะพบว่าเทือกเขาที่กลับมาจากบรรพกาลจับกลุ่มเป็นอักขระที่มีขนาดใหญ่มหึมาอักขระหนึ่ง

จากอักขระที่ค่อยๆ สมบูรณ์ ในยามที่ในใจของสรรพชีวิตในเขตปกครองผนึกสมุทรทั้งหมดในใจเกิดระลอกคลื่นท่วมฟ้า ก็มีหนามเทพเจ้าที่เหมือนกระดูกปลาขนาดใหญ่มหึมาสามอันพุ่งขึ้นมากจากเขตปกครองผนึกสมุทรสามตำแหน่ง ตรงดิ่งไปบนท้องฟ้า

หลังจากแทงไปในม่านฟ้า ก็แผ่ระลอกคลื่นออกมาปกคลุมไปทั่วทั้งผืนฟ้าเขตปกครองผนึกสมุทร กลายเป็นม่านฟ้าชั้นที่สอง

ม่านฟ้านี้เหมือนภาพวาดภาพหนึ่ง

โลกในภาพวาดไม่ใช่แผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ แต่เป็นความมืดมิดไปทั้งหมด

กลิ่นอายที่คุ้นเคยทำให้สวี่ชิงจำได้ทันที โลกในภายวาดนั่นคือดินแดนที่เรียกวิญญาณร้ายมาในเสี้ยวพริบตาที่ผู้บำเพ็ญทุกคนกำลังสร้างฐาน

การสร้างฐานต้องมีตะเกียงแห่งชีวิตลอกเลียนแบบคุ้มกัน มีเพียงแสงไฟเท่านั้นจึงจะปกป้องตัวเองได้ สร้างฐานที่ไม่มีการคุ้มครอง จะชักนำสิ่งที่น่ากลัวมา

นี่เป็นสิ่งที่ผู้บำเพ็ญทุกคนก่อนที่จะสร้างฐานล้วนได้รับการบอกกล่าว

แต่ไม่มีใครรู้ว่าโลกใบนั้นคืออะไร

ตอนนั้นเจ้าใบ้น้อยเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นตอนสร้างฐาน ถูกวิญญาณยึดร่าง ภายหลังสวี่ชิงช่วยเอาไว้

และตอนนี้สวี่ชิงรู้แล้วว่า โลกใบนั้นชื่อว่าดินแดนกาฬกาลกิณี

ซึ่งก็เป็นดินแดนที่ชื่อหมู่มุ่งหน้าไป!