มู่หนานจือบทที่ 348 ทันที

Now you are reading มู่หนานจือ Chapter บทที่ 348 ทันที at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ระหว่าง​พ่อ​สามีกับ​สะใภ้ต้อง​หลีกเลี่ยง​การ​เป็นที่​น่าสงสัย​

เรื่อง​แบบนี้​ควร​ให้​ฮูหยิน​เห​อ​เป็น​คน​บอ​กห​ลี่​ฉางชิงไม่ใช่หรือ​?

เจียง​เซี่ยน​มอง​สายตา​ที่​กระตือรือร้น​ของ​ฮูหยิน​เห​อ​ แล้ว​อยาก​ลูบ​หน้าผาก​กับ​ถอนหายใจ​ยาว​มาก​

แต่​นาง​ทำ​ไม่ได้​

ฮูหยิน​เห​อก​ลัวห​ลี่​ฉางชิงราวกับ​ประทับ​อยู่​ใน​กระดูก​แล้ว​ ให้​นาง​ไป​บอก​เรื่อง​นี้​ อาจจะ​แย่​กว่า​ไม่บอก​เสีย​อีก​

นาง​เอ่ย​ว่า​ “ข้า​จะให้​ท่าน​แม่ทัพ​ไป​บอก​ใต้เท้า​”

ฮูหยิน​เห​อ​ถอนหายใจ​ยาวเหยียด​ทันที​

เจียง​เซี่ยน​ปลอบใจ​ห​ลี่​ตง​จื้อ​เรียบร้อย​แล้ว​ พอ​กลับ​ถึงเรือน​ตะวันตก​ก็​ให้​คน​ไป​เชิญห​ลี่​เชีย​นกลับ​มา

ตอนที่​ห​ลี่​เชีย​น​ได้ข่าว​จาก​คนรับใช้​นั้น​ เขา​กำลัง​ปรึกษา​เรื่อง​ที่​ไป​เสฉวน​กับ​ห​ลี่​ฉางชิงอยู่​

พวก​ผู้ช่วย​อย่าง​เกา​ฝูอวี้​ หลิ่ว​หลี​ และ​เซี่ย​หยวน​ซีต่าง​ก็​อยู่​

ตาม​ความคิด​ของ​เกา​ฝูอวี้​ เวลา​กัว​หย่ง​กู้​เจรจา​กับ​คนอื่น​จะวางตัว​แข็งกร้าว​มาก​ ดังนั้น​คิด​หาทาง​ร่วมมือ​กับ​เห​วิน​หมิง​ผู้ว่าราชการ​มณฑล​เสฉวน​ดีกว่า​ “ข้า​มีเพื่อน​ร่วม​สำนัก​คน​หนึ่ง​เคย​เป็น​คน​ที่​สอบ​ขุนนาง​ผ่าน​รุ่น​เดียวกัน​กับ​เห​วิน​หมิง​ คน​ๆ นี้​ดื้อรั้น​และ​ทะนง​ตน​มาก​ ขอ​เพียง​จับ​จุดอ่อน​นี้​ของ​เขา​ได้​และ​ลงมือ​ ก็​เป็นไป​ได้มา​กว่า​จะสำเร็จ​”

ก่อนที่​หลิ่ว​หลี​จะเป็น​ผู้ช่วย​ให้​หลี​่ฉางชิงนั้น​ เขา​เป็น​เพียง​ซิ่ว​ไฉที่​สอบตก​ครั้งแล้วครั้งเล่า​และ​ใช้ทรัพย์สิน​ของ​ตระกูล​จน​หมดสิ้น​ อยู่​ข้าง​กาย​หลี​่ฉางชิงส่วนใหญ่​ก็​ทำ​พวก​งาน​ราชการ​ที่​ติดต่อกัน​ทาง​เอกสาร​ เขา​ถนัด​งาน​ประเภท​นี้​มาก​ และ​ละเอียด​รอบคอบ​ แม้แต่​เกา​ฝูอวี้​ก็​จำเป็นต้อง​ยอมรับ​ว่า​หลิ่ว​หลี​เหมาะ​ที่จะ​ทำงาน​ประเภท​นี้​มากกว่า​ตนเอง​ หลิ่ว​หลี​จึงถูกหลี​่ฉางชิงพึ่งพา​มากขึ้น​เรื่อยๆ​ ทว่า​อาจจะ​เพราะ​ได้รับ​ความรู้​จำกัด​ ถึงแม้เขา​จะสนใจ​งาน​ประเภท​นี้​ แต่กลับ​ไม่เคย​มีความคิด​ที่​ดี​เลย​ หลี​่ฉางชิงให้​เขา​มีส่วนร่วม​ต่อไป​ เพราะ​คิด​ว่า​ใน​เมื่อ​เขา​รับผิดชอบ​การ​ติดต่อกัน​ทาง​เอกสาร​ของ​งาน​ราชการ​ของ​เขา​ ก็​ควรจะ​ต้อง​รู้​ว่า​ตระกูล​หลี​่กำลัง​ทำ​อะไร​อยู่​ ถึงจะเขียน​สาส์น​ได้​ดีขึ้น​

เหมือน​เช่นเคย​ หลิ่ว​หลี​เพียงแค่​พยักหน้า​ แล้ว​ยิ้ม​พลาง​ชมเกา​ฝูอวี้​ว่า​มีเพื่อน​มากมาย​ และ​ไม่แสดงความคิดเห็น​ต่อ​เรื่อง​นี้​

ทว่า​เซี่ย​หยวน​ซีกลับ​หลุบ​ตา​ลง​ พลาง​ดื่ม​ชาอย่าง​เงียบๆ​ แล้ว​ถึงจะเอ่ย​ว่า​ “ทาง​พวกเรา​คิด​หาทาง​ติดต่อ​กับ​คน​ที่​สอบ​ขุนนาง​ผ่าน​รุ่น​เดียวกัน​กับ​กัว​หย่ง​กู้​ ตอนนี้​กำลัง​รอ​ข่าว​อยู่​ แต่​ข้า​คิด​ว่า​เรื่อง​นี้​ไม่จำเป็นต้อง​รีบร้อน​เกินไป​ ถึงแม้หา​อีก​หลาย​คน​จะค่อนข้าง​ปลอดภัย​ ทว่า​ใน​วง​กา​ราชการ​ก็​ห้าม​เหยียบ​เรือ​หลาย​ลำ​เช่นกัน​ หา​คน​นี้​แล้ว​หา​คน​นั้น​อีก​ งาน​สำเร็จ​แล้ว​เป็น​ความดี​ความชอบ​ของ​ใคร​? สุดท้าย​ปัด​ภาระ​กัน​ งาน​ที่​เดิมที​สามารถ​ทำได้​ก็​ทำ​ไม่ได้​แล้ว​!”

เรื่อง​แบบนี้​คน​ที่นั่ง​อยู่​ต่าง​ก็​รู้​

แต่เดิม​เรื่อง​ที่​ไป​เสฉวน​ห​ลี่​เชีย​น​ก็​เป็น​คน​ยืนกราน​ เขา​ตกลง​ก็​เพื่อ​ฝึกฝน​ห​ลี่​เชีย​น​เช่นกัน​ ใน​เมื่อ​คน​ของ​ห​ลี่​เชีย​นบ​อก​แบบนี้​ ห​ลี่​ฉางชิงก็​ย่อม​ไม่มีความคิดเห็น​อะไร​

หัวข้อ​สนทนา​ของ​เขา​จึงเปลี่ยนไป​ที่​เรื่อง​หลบ​ร้อนที่​ภูเขา​มังกร​เมฆ “…เจ้าเลือก​วัน​มงคล​สักวัน​ อยู่​เป็นเพื่อน​ท่านหญิง​ แล้ว​พา​พวก​ฮูหยิน​เห​อ​ ห​ลี่​หลิน​ และ​ห​ลี่​จวี​ไป​ด้วย​ ข้า​จะอยู่​ที่​ไท่​หยวน​”

ไม่ว่า​อย่างไร​ห​ลี่​ฉางชิงก็​เป็น​ขุนนาง​ตำแหน่ง​สูงระดับ​สาม งาน​ราชการ​และ​งานเลี้ยง​ต่าง​ก็​มาก​ จึงไม่สามารถ​ไป​จาก​กองบัญชาการ​ได้​นาน​

ห​ลี่​เชีย​น​นึกถึง​เหงื่อ​ที่​หน้าผาก​ของ​เจียง​เซี่ยน​ และ​เขา​ทำได้​เพียง​ตื่นขึ้น​มาเช็ด​เหงื่อ​กับ​พัด​ให้​นาง​กลางดึก​ แล้วก็​รู้สึก​ปวดใจ​

ร่างกาย​ของ​เจียง​เซี่ยน​อ่อนแอ​เกินไป​ ถึงแม้จะบำรุง​มาตลอด​หลาย​ปี​นี้​ และ​นาง​ก็​มักจะ​บอ​กว่า​ไม่เป็นไร​ แต่​นาง​กลัว​ร้อน​แบบนี้​ ก็​อธิบาย​สภาพร่างกาย​แล้ว​ ร่างกาย​แบบนี้​ของ​นาง​ เกรง​ว่า​ถึงฤดูหนาว​ยัง​อาจจะ​กลัว​หนาว​อีก​ ปี​นี้​ต้อง​เตรียม​พวก​ถ่านไม้​ชั้นดี​เพิ่ม​ถึงจะใช้ได้​

เขา​ขานรับ​อย่าง​จิตใจ​ไม่ค่อย​อยู่​กับ​เนื้อ​กับ​ตัว​

ดังนั้น​ตอนที่​เขา​ได้ยิน​ว่า​เจียง​เซี่ยน​เชิญเขา​กลับ​ไป​ จึงตกใจ​มาก​

เจียง​เซี่ยน​เกิด​ที่​จวน​เจิ้นกั๋วกง​ เติบโต​ที่​พระราชวัง​ต้องห้าม​ นาง​ไม่ใช่ผู้หญิง​ที่จะ​รบกวน​สามีเวลาทำงาน​สำคัญ​

ห​ลี่​เชีย​น​ยัง​เคย​กังวล​เรื่อง​นี้​เล็กน้อย​ว่า​เจียง​เซี่ยน​จะเห็น​งาน​ของ​เขา​สำคัญ​มาก​ จน​นาง​มีเรื่อง​อะไร​ก็​อดทน​ไว้​หมด​

เขา​ลุกขึ้น​ยืน​และ​รีบ​บอ​กห​ลี่​ฉางชิงแล้​วจะ​ตาม​เด็กรับใช้​ไป​

ใน​สายตา​ของ​ห​ลี่​ฉางชิง เจียง​เซี่ยน​เป็น​สะใภ้ที่​มีเหตุผล​มาก​ นาง​รีบ​มาหา​ห​ลี่​เชีย​น​แบบนี้​ แสดงว่า​เกิด​เรื่องใหญ่​

เขา​อยาก​ตาม​ไป​ฟังมาก​ ทว่า​ติด​ที่​ฐานะ​ของ​พ่อ​สามี จึงทำได้​เพียง​สั่งห​ลี่​เชีย​น​ว่า​มีอะไร​ก็​ส่งคน​มาบอก​ทันที​ และ​ปล่อย​ห​ลี่​เชีย​นก​ลับ​เรือน​ด้านใน​

แต่​เจียง​เซี่ยน​ในเวลานี้​กลับ​ได้รับ​ข่าวดี​

จั่ว​อี่​หมิง​ตอบ​จดหมาย​นาง​แล้ว​ ไม่เพียงแต่​เขียนจดหมาย​แนะนำ​ให้​ห​ลี่​เชีย​น​ ทว่า​ยัง​ส่งเทียบ​ขอ​พบ​ของ​ตนเอง​มาด้วย​ และ​บอก​ใน​จดหมาย​ว่า​ นาง​แต่งงาน​มาอยู่​ไกล​ถึงซาน​ซี ต่อไป​จะต้อง​มีเรื่อง​ที่​ไม่สะดวก​มากมาย​อย่าง​แน่นอน​ หาก​เขา​สามารถ​ช่วยเหลือ​ได้​ ขอให้​นาง​มาหา​เขา​ได้​เลย​ แถมยัง​เชิญห​ลี่​เชีย​น​ หาก​เข้า​เมืองหลวง​ ต้อง​บอก​เขา​ เขา​จะจัด​งานเลี้ยงต้อนรับ​ให้​ห​ลี่​เชีย​น​

ไม่ยอม​เอ่ยถึง​เรื่อง​ภาพวาด​นั้น​อย่าง​เด็ดขาด​

จะเห็น​ได้​ว่า​มอบ​ภาพวาด​ให้​บัณฑิต​เหล่านี้​ ยัง​ดีกว่า​ที่​จ้าว​อี้​มอบ​เงิน​ให้​โดยตรง​เสีย​อีก​

นาง​ยัง​ไม่ทัน​พับ​จดหมาย​ใหม่​ให้​เรียบร้อย​และ​ใส่เข้าไป​ใน​ซองจดหมาย​ ห​ลี่​เชีย​น​ก็​เดิน​เข้ามา​อย่าง​รวดเร็ว​แล้ว​

เขา​สีหน้า​เคร่งขรึม​ ไม่มีรอยยิ้ม​อย่าง​มีความสุข​เช่น​ปกติ​ กลับ​มีความ​น่าเกรงขาม​แผ่ออก​มาจาก​ตัว​เขา​อย่าง​เบาบาง​ ทำให้​เขา​แลดู​ค่อนข้าง​เย็นชา​ เด็ดเดี่ยว​ และ​หนักแน่น​

นี่​ถึงจะเป็น​หน้าตา​ที่​แท้จริง​ของ​ห​ลี่​เชีย​นก​ระ​มัง?

เจียง​เซี่ยน​ใจลอย​ พลาง​นึกถึง​ภาพ​ตอนที่​ห​ลี่​เชีย​น​โต้​คำ​รม​กับ​เหล่า​ขุน​นางใน​ตำหนัก​จิน​หลวน​

ก็​เหมือนกับ​ตอนนี้​มาก​

นา​งอด​ไม่ได้​ที่จะ​เม้มปาก​ยิ้ม​และ​ยื่น​จดหมาย​ของ​จั่ว​อี่​หมิง​ให้​ห​ลี่​เชีย​น​ทันที​ โดย​ไม่รอ​ให้​เขา​เอ่ยปาก​

“มีข่าวดี​!” นาง​เลิกคิ้ว​พลาง​เอ่ย​ เพราะ​ความสุข​ที่​ทอ​ประกาย​อยู่​ใน​สายตา​ ทำให้​ดวงตา​ของ​นาง​เปล่งประกาย​ระยิบระยับ​ เหมือน​อัญมณี​ที่​หา​ยาก​ “มีสิ่งนี้​ กัว​หย่ง​กู้​ก็​น่าจะ​ไม่ปิดประตู​ใหญ่​ใส่เจ้าแล้ว​”

แต่​ห​ลี่​เชีย​นก​ลับ​สับสน​เล็กน้อย​ เขา​รู้สึก​ว่า​ตนเอง​เหมือน​แมลงเม่า​ที่​กระโจน​เข้าใส่​กองไฟ​ และ​เจียง​เซี่ยน​ก็​เป็น​เปลวไฟ​ใน​ใจเขา​ เสฉวน​กับ​กัว​หย่ง​กู้​พลัน​กลาย​เป็นอยู่​ไกล​จาก​เขา​มาก​ใน​ทันใด​ เขา​อยาก​แต่​จะกระโจน​เข้าไป​ใน​กองไฟ​นั้น​ ไป​เสวยสุข​กับ​ความอบอุ่น​และ​ความสว่าง​ของ​เปลวไฟ​

และ​การกระทำ​ของ​เขา​ก็​เร็ว​มากกว่า​สมอง​ของ​เขา​ เขา​เดิน​ไป​ตาม​สัญชาตญาณ​ และ​กอด​เจียง​เซี่ยน​ที่นั่ง​อยู่​บน​เตียง​อุ่น​หลัง​ใหญ่​ใกล้​หน้าต่าง​อย่าง​อ่อนโยน​ แล้ว​จูบ​บน​ศีรษะ​ของ​นาง​อย่าง​แผ่วเบา​ ถึงจะเอ่ย​ว่า​ “เจ้าเรียก​ข้า​มาเพราะ​เรื่อง​นี้​หรือ​?”

แอบ​โล่งอก​

เจียง​เซี่ยน​รู้สึก​ได้​ถึงกล้าม​เนื้อที่​ผ่อนคลาย​ลง​ของ​เขา​ ก็​เข้าใจ​ความคิด​ของ​ห​ลี่​เชีย​น​ใน​ชั่วพริบตา​

ขอบตา​ของ​นาง​ชื้น​เล็กน้อย​

ห​ลี่​เชีย​น​เห็น​ความรู้สึก​ของ​นาง​สำคัญ​มากกว่า​จดหมาย​แนะนำ​ของ​จั่ว​อี่​หมิง​

นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​นาง​สัมผัส​ได้​ว่า​ตนเอง​สำคัญ​มากกว่า​ความทะเยอทะยาน​ของ​ห​ลี่​เชีย​น​

ถึงแม้จะเป็น​เพียง​เรื่อง​ที่​เล็ก​มาก​ๆ และ​ไม่เกี่ยวข้อง​กับ​ความเป็นความตาย​ ทว่า​ห​ลี่​เชีย​น​เลือก​นาง​แล้ว​ เช่นนี้​จะเข้าใจ​ได้​หรือไม่​ว่า​ ชาติก่อน​นาง​กับ​ห​ลี่​เชีย​น​รู้จัก​กัน​ช้าเกินไป​…

เจียง​เซี่ยน​กอด​เอว​ของ​ห​ลี่​เชีย​น​แน่น​ และ​ฝังหน้า​ลง​ไป​ใน​อ้อมกอด​ของ​เขา​

กลิ่น​อัน​อบอุ่น​ของ​ห​ลี่​เชีย​นว​น​เวียน​อยู่​ตรง​ปลายจมูก​

ทำให้​นาง​สบายใจ​และ​รู้สึก​สงบ​

เป็นครั้งแรก​ที่​เจียง​เซี่ยน​ตระหนัก​ได้​อย่าง​ชัดเจน​ว่า​ ต่อให้​ชาติก่อน​ห​ลี่​เชีย​น​ทำ​กับ​นาง​เกินไป​มาก​ขนาด​นั้น​ นาง​ก็​ยัง​ชอบ​ห​ลี่​เชีย​นอ​ยู่​ดี​

ชอบ​มาก​

ชอบ​จน​ตีตรา​เขา​ไว้​ที่​ก้นบึ้ง​ของ​หัวใจ​ของ​นาง​อย่าง​ลึก​ๆ ตนเอง​ยอม​ถูก​โชคชะตา​ทรมาน​ แต่​จะไม่ยอม​เห็น​เขา​ถูก​โชคชะตา​ทำร้าย​

นาง​กอด​ห​ลี่​เชีย​น​แน่น​ขึ้น​

ทว่า​ห​ลี่​เชีย​นก​ลับ​กระวนกระวายใจ​ขึ้น​มาทันที​

เขา​มั่น​ใจมากว่า​เจียง​เซี่ยน​ไม่ได้​เชิญเขา​กลับมา​เพราะ​จดหมาย​แนะนำ​ของ​จั่ว​อี่​หมิง​ แต่​มีเรื่อง​เกิดขึ้น​แล้ว​

จดหมาย​แนะนำ​ของ​จั่ว​อี่​หมิง​ เพียงแค่​มาได้​ประจวบเหมาะ​พอดี​เท่านั้น​

ห​ลี่​เชีย​นม​อง​เจียง​เซี่ยน​ที่​แทบจะ​มุด​เข้าไป​ใน​อ้อมกอด​ของ​ตนเอง​ และ​อด​ที่จะ​เดา​ไม่ได้​ หรือว่า​ใคร​ใน​ตระกูล​ห​ลี่​กลั่นแกล้ง​นาง​อย่างนั้น​หรือ​?

เขา​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ลูบ​ผม​สีดำ​ของ​เจียง​เซี่ยน​เบา​ๆ และ​เอ่ย​เสียง​เบา​ว่า​ “มีเรื่อง​จะคุย​กับ​ข้า​ไม่ใช่หรือ​? ทำไม​พอ​เจอ​ข้า​ก็​ไม่มีเรื่อง​จะคุย​แล้ว​?”

น้ำเสียง​ที่​เหมือน​ปลอบ​เด็ก​นั้น​ทำให้​เจียง​เซี่ยน​หัวเราะ​ออกมา​

เจ้าคนสารเลว​นี่​มักจะ​เป็น​แบบนี้​เสมอ​ ปลอบ​เหมือน​นาง​เป็น​เด็ก​…

เมื่อ​ก่อ​น.​..นาง​รู้สึก​ว่า​เขา​กำลัง​ทำ​กับ​นาง​อย่าง​ขอไปที​

ทว่า​เวลานี้​…นาง​รู้สึก​ว่า​ถูก​ประคบประหงม​

สถานการณ์​ไม่เหมือนกัน​แล้ว​ ความรู้สึก​ก็​ไม่เหมือนกัน​ตาม​ไป​ด้วย​หรือเปล่า​!

นา​งอด​ที่จะ​เงยหน้า​ไม่ได้​ และ​มอง​เขา​ด้วย​นัยน์ตา​แฝงความ​เจ้าเล่ห์​ “เช่นนั้น​เจ้าคิด​ว่า​ข้า​เชิญเจ้ากลับมา​ทำไม​?”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด