ยอดวิถีแห่งปีศาจบทที่ 866 อีกครั้ง (2)

Now you are reading ยอดวิถีแห่งปีศาจ Chapter บทที่ 866 อีกครั้ง (2) at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ที่​แรก​คือ​ห้อง​อธิการบดี​ ห้อง​ที่​อธิการบดี​มารา​โด​น่าอยู่​ มีพลัง​แข็งแกร่ง​ที่​ลู่​เซิ่งไม่อาจ​มองข้าม​อยู่​ที่นั่น​ พลัง​สาย​นี้​คล้าย​กับ​เทพ​เมฆาที่​ได้​เห็น​ก่อนหน้านี้​มาก​

ที่​ต่อมา​คือ​เลดี้​แฮปปี้​ที่อยู่​ใน​ห้องสมุด​

สุภาพสตรี​คน​นี้​นอน​อ่านหนังสือ​อยู่​บน​ระเบียง​ตรงไหน​สัก​แห่ง​บน​ชั้น​สามของ​ห้องสมุด​อย่าง​เกียจคร้าน​ ทั้งๆ ที่​เห็น​ร่องรอย​ของ​เธอ​ได้​จาก​ระยะไกล​ แต่​พลังจิต​ของ​ลู่​เซิ่งกลับ​สัมผัส​ได้​แค่​ว่า​ ที่นั่น​มีเพียง​ประกาย​แสงสีแดง​สว่างไสว​เท่านั้น​

ส่วน​ที่​สุดท้าย​ คือ​ฐานทัพ​จันทรา​ที่​ลึก​ลง​ไป​ใต้ดิน​

‘ทั้งที่​ไม่ใช่ปีศาจ​ห้วง​ความว่างเปล่า​ที่​ถนัด​ด้าน​พลังจิต​ แต่​ก็​วิวัฒนาการ​ความสามารถ​ที่​คล้าย​กัน​ออกมา​ได้​…’ ลู่​เซิ่งทอดถอนใจ​ ไม่ว่า​สิ่งมีชีวิต​ใด​ หาก​ระดับสูง​ขึ้น​ ก็​มีจุดร่วม​เหมือนกัน​ไม่มาก​ก็​น้อย​

‘กา​รวิ​วัฒนา​การ​…เป็น​ทางลัด​ที่​กว้างขวาง​ถึงขีดสุด​จริงๆ​ ความเร็ว​ใน​การ​ยกระดับ​ของ​โลก​ใบ​นี้​แข็งแกร่ง​กว่า​โลก​มาร​สวรรค์​เหลือเกิน​ แต่​ความเร็ว​การ​ยกระดับ​นี้​กลับ​แปลก​พิกล​’

ลู่​เซิ่งเก็บ​พลังจิต​ที่​เหมือน​มหาสมุทร​กลับมา​ เดิน​ไป​ถึงระเบียง​ ขมวดคิ้ว​พลาง​ขูด​เล็บ​กับ​หนังสือ​ที่​ถือ​อยู่​แผ่วเบา​

การกระทำ​โดยไม่รู้ตัว​นี้​ เป็น​ความเคยชิน​ที่​เขา​เพิ่ง​ติดตัว​เมื่อไม่นานมานี้​

‘ถ้าระบบ​วิวัฒนาการ​ของ​โลก​ใบ​นี้​ง่ายดาย​แบบนี้​หมด​ อย่างนั้น​ผู้​เข้มแข็ง​จาก​โลก​อื่น​คง​อยาก​จะจุติ​มานี่​กัน​ทุกคน​ แล้ว​ต่อให้​ไม่เร็ว​เท่า​เรา​ แต่​การ​ที่​สามารถ​ก้าว​ข้าม​การฝึกฝน​หลาย​หมื่น​หลาย​แสน​ปี​ใน​เวลา​สั้น​ๆ ไป​ถึงขอบเขต​การเปลี่ยนแปลง​ใหม่​ได้​ ก็​เท่ากับ​คืนทุน​ได้​แล้ว​ แล้ว​ทำไม​เรา​จึงไม่พบ​มาร​สวรรค์​ใน​โลก​อื่น​เลย​ล่ะ​’

ลู่​เซิ่งเริ่ม​ไตร่ตรอง​ถึงปัญหา​นี้​

พลัง​บน​ร่าง​เขา​เป็น​ของจริง​แน่นอน​ แม้กฎ​พื้นฐาน​ของ​โลก​ใบ​นี้​จะแตกต่าง​จาก​โลก​มาร​สวรรค์​ แต่​พลังจิต​และ​วิญญาณ​ของจริง​นี้​ก็​ไม่ใช่ของปลอม​

ต่อให้​กลับ​ไป​แล้​วจะ​ไม่อาจ​เอา​พลัง​ไป​ได้​ทั้งหมด​ แต่​อย่าง​น้อย​ก็​ยัง​ไว้​ได้​ถึงเจ็ด​ส่วน​

กอปร​กับ​ร่าง​หลัก​ได้​ผลประโยชน์​อย่าง​มหาศาล​จาก​การ​ยกระดับ​อยู่​ที่นี่​เช่นกัน​ เพียง​ครั้ง​เดียว​ก็​เลื่อน​สู่อนธการ​ หรือ​ระดับ​ผู้ปกครอง​แห่ง​มายา​พิศ​วงใน​ตำนาน​

ก่อน​จะมาที่นี่​เขา​ไม่กล้า​คิดถึง​มัน​เลย​ด้วยซ้ำ​

แต่​ตอนนี้​มัน​กลับ​เกิดขึ้น​แล้ว​จริงๆ​

ลางสังหรณ์​เขา​สัมผัส​ได้​ว่า​จะต้อง​มีความลับ​ที่​เขา​ไม่รู้​ซุกซ่อน​อยู่​แน่​

“แจ๊ค”​ อยู่​ๆ ประตู​ก็​ถูก​ผลัก​เปิด​ออก​ เออร์นี​เปลี่ยนไป​สวม​เสื้อเชิ้ต​สีม่วง​เข้ม​ กระโปรง​ลูกฟูก​สั้น​สีน้ำตาล​ รองเท้าหนัง​สีน้ำตาล​ และ​ถุงน่อง​สั้น​สีขาว​

ใส่ต่างหู​เพชร​ ผม​ยาว​คลอเคลีย​ไหล่​ ปาก​สีแดงสด​ ชวน​ให้​รู้สึก​ถึงกลิ่นอาย​วัยสาว​บานสะพรั่ง​ที่​แฝงความ​เป็นผู้ใหญ่​

ลู่​เซิ่งหันไป​มอง​เธอ​ ช่วงนี้​ยัย​หนู​คน​นี้​ปล่อยเนื้อปล่อยตัว​มากขึ้น​ นับตั้งแต่​ทดสอบ​ร่างกาย​ใน​ห้องทดลอง​บ่อยครั้ง​เข้า​ เธอ​ก็​เหมือน​จะสวมใส่​ชุด​ยั่วยวน​ต่อหน้า​เขา​โดย​ไม่คิด​อะไร​มาก​แล้ว​

นี่​ถือว่า​กล้า​และ​หน้าหนา​ขึ้น​รึเปล่า​นะ​

“ชุด​นี้​เป็น​ยังไง​บ้าง​คะ​” เออร์นี​หมุนตัว​รอบ​หนึ่ง​ พร้อมกับ​เอ่ย​ถามอย่าง​คาดหวัง​

ชายกระโปรง​สั้น​พริ้ว​ขึ้น​ตาม​ลม​ ยั่วยวน​อย่างยิ่ง​

“ไม่เลว​ แต่​ถ้าเปลี่ยน​ลิปสติก​เป็น​สีชมพู​น่าจะ​ดีกว่า​นี้​” ลู่​เซิ่งวิจารณ์​ตรงไปตรงมา​

“งั้น​เหรอ​ เดี๋ยว​ฉัน​กลับ​ไป​เปลี่ยน​ดู​” เออร์นี​พยักหน้า​ “จริง​สิ รายชื่อ​ประจำการ​จาก​เบื้องบน​ออกมา​แล้ว​นะ​ วัน​มะรืน​ฉัน​จะได้รับ​การ​จัดสรร​เขต​ประจำการ​แล้ว​ ถึงตอนนั้น​ถ้าหาก​ใน​ทีม​มีเรื่อง​อะไร​ คุณ​ช่วย​ฉัน​จัดการ​หน่อย​จะได้​ไหม​คะ​”

“ได้​สิ” ลู่​เซิ่งพยักหน้า​

ตอนนี้​เออร์นี​ตั้งชื่อ​ทีม​นี้​ว่า​รุ่งอรุณ​ มีสมาชิก​ทั้งหมด​เจ็ด​คน​ ด้วย​ลู่​เซิ่งเป็น​ผู้รับผิดชอบ​หลัก​ทาง​ด้าน​ธุรการ​ และ​ยัง​ต้อง​ตรวจร่างกาย​ให้​หก​คน​ที่​เหลือ​เพื่อ​สร้าง​แฟ้มข้อมูล​ ดังนั้น​จึงมีอำนาจ​ค่อน​ข้างมาก​

คนอื่นๆ​ ก็​เกรงใจ​ลู่​เซิ่งเช่นกัน​ เออร์นี​ก็​เลย​ฝากฝัง​เขา​ไว้​

“แล้ว​ฉัน​ล่ะ​ นักศึกษา​ธรรมดา​อย่าง​พวก​ฉัน​เป็น​ยังไง​บ้าง​ มีการ​แบ่ง​ภารกิจ​อะไร​ให้​ไหม​” ลู่​เซิ่งถามอีก​

“ไม่มีนะคะ​…” เออร์นี​กำลังจะ​กลับ​พอ​ได้ยิน​คำถาม​ก็​หันหลัง​มาตอบ​ “แต่​ถ้าพี่​อยาก​ไป​ ฉัน​ช่วย​ยื่น​เรื่อง​ให้ได้​นะ​ แต่​ได้​เพียง​สถานที่​ที่​ไม่สำคัญ​เท่านั้น​…”

“ไม่ล่ะ​” ลู่​เซิ่งส่ายหน้า​

สิ่งที่​เขา​คิดถึง​ใน​ตอนนี้​ มีแค่​แกน​หลัก​แห่ง​ความโกลาหล​เท่านั้น​ แค่​เพียง​สัมผัส​มัน​ เขา​ก็ได้​พลัง​อาวรณ์​มาหลาย​ร้อย​ล้าน​หน่วย​แล้ว​ ของ​หา​ยาก​แบบนี้​ ต่อให้​เป็น​ครั้ง​ที่​ไป​โลก​ตี้​วา​ก็​ยัง​เทียบ​ไม่ได้​

หาก​ไม่เอา​ของล้ำค่า​ระดับ​นี้​มาครอง​ ก็​เสียที​ที่​มายัง​โลก​ใบ​นี้​แล้ว​

แม้เส้นทาง​กลับ​ไป​จะถูก​ปิดตาย​ชั่วคราว​ แต่​ขอ​แค่​มีพลัง​อาวรณ์​อยู่​กับ​ตัว​ ลู่​เซิ่งก็​รู้สึก​ว่า​ต่อให้​ไป​ไหน​ก็​ไม่กลัว​

“ค่ะ​ งั้น​ฉัน​ขอตัว​ก่อน​นะ​” เออร์นี​ยิ้ม​รู้สึก​ว่า​ช่วงนี้​เธอ​ร่าเริง​ขึ้น​ไม่น้อย​ ก่อนหน้านี้​ต้อง​แบกรับ​แรงกดดัน​จาก​องค์กร​และ​บริหาร​ตระกูล​ ทว่า​ตอนนี้​ เธอ​สามารถ​ใช้ชีวิต​เพื่อ​ตัวเอง​ใน​เวลา​ส่วนใหญ่​ได้​แล้ว​ เลย​เปลี่ยนไป​กลายเป็น​คนละ​คน​

รอ​จน​เออร์นี​ออกจาก​ห้อง​ไป​ ลู่​เซิ่งจึงค่อย​ลุกขึ้น​

ฟ้าว…​

ลม​พัด​ขึ้น​ใน​ทันใด​

ลู่​เซิ่งมอง​หน้าต่าง​ที่​ระเบียง​อย่าง​ประหลาดใจ​ หน้าต่าง​ถูก​ปิด​ไว้​อย่าง​แน่นหนา​ ไม่รู้​ว่า​ลม​มาจาก​ไหน​กัน​

และ​นี่​ก็​ไม่ใช่ลม​ของ​เขา​ด้วย​…

ลู่​เซิ่งพลัน​หรี่ตา​

“หรือว่า​…”

ตูม​!

เสียง​สายฟ้า​ฟาด​ดัง​มาจาก​ด้านนอก​ ลู่​เซิ่งสัมผัส​ได้​ว่า​หอพัก​ทั้ง​หอ​กำลัง​สั่น​ไหว​

“มารา​โด​น่า​! จงสั่น​อย่าง​หวาดกลัว​เสียเถอะ​! ฮ่าๆๆๆๆ!”

ท้องฟ้า​แปรเปลี่ยน​กลายเป็น​สีแดงเข้ม​ ความรู้สึก​ที่​เหมือนกับ​ท้อง​ของ​กิ้งก่า​ยักษ์​ตอนนั้น​ ปรากฏ​กลาง​ท้องฟ้า​อีกครั้ง​

อึ​ก.​..อึ​ก.​..

ม่าน​ฟ้าสีแดง​เหมือนกับ​หนัง​ท้อง​ใหญ่โต​ ที่​กำลัง​หายใจ​พอง​ขยาย​

กระแสน้ำ​กึ่ง​โปร่งแสง​สีดำ​เจือจาง​มโหฬาร​กลุ่ม​หนึ่ง​ เริ่ม​รวมตัวกัน​เหนือ​มหาวิทยาลัย​อย่าง​รวดเร็ว​ แล้ว​จับตัว​กัน​เป็น​ยักษ์​ร่าง​กำยำ​ที่​มีหางปลา​ขนาดใหญ่​ร่าง​หนึ่ง​

ตัว​ยักษ์​แทบจะ​ยึดครอง​ทัศนวิสัย​เหนือ​มหาวิทยาลัย​ไป​ทั้งหมด​

มัน​ยิ้ม​อย่าง​โหดเหี้ยม​ สอง​มือ​ที่​เป็น​ก้าม​ยักษ์​ฟาด​ลง​ด้านล่าง​อย่าง​แรง​

ครืน​!

เหนือ​มหาวิทยาลัย​พลัน​ปรากฏ​โล่​มหึมา​สีม่วง​ชั้นหนึ่ง​ขึ้น​โดยอัตโนมัติ​

ลู่​เซิ่งกลับมา​มองดู​เหตุการณ์​ที่​ระเบียง​ พลังจิต​ขยาย​ออก​ไป​รอบ​ๆ เหมือนกับ​สายลม​ จับตาดู​ทุก​การเคลื่อนไหว​ทั่ว​ทั้ง​มหาวิทยาลัย​

ไม่นาน​มารา​โด​น่า​ที่อยู่​ใน​ห้อง​อธิการบดี​ก็​ร้อง​คำราม​ พุ่ง​ออกจาก​หน้าต่าง​ ก่อน​จะกลายเป็น​เส้น​สีดำ​พุ่ง​สู่ฟากฟ้า​โดย​นำ​เศษกระจก​เล็ก​ละเอียด​ไป​ด้วย​

ชั่วพริบตา​นั้น​เมฆลม​เปลี่ยนแปลง​ ภาพ​เงาทุกอย่าง​เหนือ​ท้องฟ้า​เริ่ม​บิดเบี้ยว​ หมุน​วน​ และ​หด​เล็ก​ ไม่นา​นยักษ์​สายน้ำ​ อธิการบดี​ รวมถึง​ท้องฟ้า​สีแดงเข้ม​ ทุกสิ่งทุกอย่าง​ต่าง​ก็​หมุน​วน​ ถูก​วังวน​ล้ำลึก​สีแดงเข้ม​กลุ่ม​หนึ่ง​กลืน​กิน​

ท้องฟ้า​เหลือ​เพียง​วังวน​สีแดง​เส้นผ่าศูนย์กลาง​กว่า​สิบ​เมตร​ที่​หมุน​อยู่​เท่านั้น​

เปรี้ยง​!

อีก​ด้าน​หนึ่ง​ ประกาย​แสงสีขาว​สว่างไสว​สาย​หนึ่ง​พุ่ง​ลง​มาจาก​ท้องฟ้า​ กระแทก​กับ​ห้องสมุด​อย่าง​รุนแรง​

เลดี้​แฮปปี้​วาง​หนังสือ​ใน​มือ​ลง​และ​ยก​มือขึ้น​คว้า​เอาไว้​

ตูม​!

ลำแสง​ขนาด​ยักษ์​ใหญ่​ถึงหลาย​สิบ​เมตร​ถูก​พลัง​ไร้​รูปร่าง​อัน​ยิ่งใหญ่​บีบ​เป็น​ผุยผง​ กลายเป็น​เศษสีขาว​ทั่ว​ท้องฟ้า​

“มาอีกแล้ว​เหรอ​ พวก​แก​นี่​มัน​น่ารำคาญ​จริงๆ​!” เลดี้​แฮปปี้​อ้าแขน​ ด้านบน​มีเงาห้องสมุด​แห่ง​อดีต​ขนาด​มโหฬาร​กระเพื่อม​อยู่​

ฟ้าว!​

ลำแสง​ต่อมา​พุ่ง​ตาม​ลง​ติดๆ​ แต่​ถูก​ห้องสมุด​แห่ง​อดีต​ดูด​เข้าไป​อีก​

“จงเข้ามา​!” แฮปปี้​พุ่ง​โฉบ​ลง​ด้านล่าง​ กระโดด​เข้าไป​ใน​ห้องสมุด​แห่ง​อดีต​เช่นกัน​

เงาที่​กระเพื่อม​หาย​ไป​อย่าง​รวดเร็ว​ เหมือนกับ​สิ่งที่​เกิดขึ้น​ไม่คงอยู่​

อ๊าก!​

เค​ร้ง!​

เสียง​โหยหวน​กับ​เสียง​กระแทก​แปลกประหลาด​ดัง​มาจาก​ทั่วทุกสารทิศ​ภายใน​มหาวิทยาลัย​

ควัน​ดำ​หลาย​กลุ่ม​ระเบิด​ขึ้น​ทั่ว​มหาวิทยาลัย​ ปีศาจ​ที่​น่ากลัว​รูปแบบ​มากมาย​ พุ่ง​ออก​มาจาก​ด้านใน​

ปีศาจ​จาก​ห้วง​ความว่างเปล่า​เหล่านี้​เริ่ม​เข่นฆ่า​สิ่งมีชีวิต​ใน​มหาวิทยาลัย​ ภายใต้​การนำ​ของ​ปีศาจ​ขั้นสูง​ที่​มีรูปลักษณ์​แตก​ต่างกัน​อย่าง​สิ้นเชิง​

พวก​อาจารย์​และ​ศาสตราจารย์​เตรียมการ​ไว้​แต่แรก​ รีบ​พา​คน​เข้าไป​ใน​จุด​ปลอดภัย​ จากนั้น​ก็​รวมกลุ่ม​ตอบโต้​

ครั้งนี้​แตกต่าง​จาก​ครั้ง​ที่แล้ว​ ทาง​มหาวิทยาลัย​มีการ​เตรียมการ​พรักพร้อม​ จึงบาดเจ็บ​ล้มตาย​ไม่มาก​ รับมือ​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​

ตาข่าย​พลังจิต​ของ​ลู่​เซิ่งเห็น​ได้​อย่าง​ชัดเจน​ว่า​ ทั่ว​ทุกที่​ของ​มหาวิทยาลัย​มิสกา​มีควัน​ดำ​ลอย​ออกมา​ สัตว์ประหลาด​จาก​ห้วง​ความว่างเปล่า​จำนวน​นับไม่ถ้วน​ทะลัก​ออกมา​จาก​ใน​ควัน​ดำ​

ปีศาจ​พวก​นี้​ต่อสู้​กับ​เหล่า​นักศึกษา​ นอกจาก​พวก​ที่​ตาย​ไป​ใน​ตอนแรก​ นักศึกษา​ธรรมดา​ก็​ถูก​ปกป้อง​ไว้​ใน​จุด​ปลอดภัย​

ระหว่าง​สิ่งก่อสร้าง​ของ​คณะ​ต่างๆ​ ถึงขั้น​มีเส้นทาง​แสงที่​เหมือน​คริสตัล​เชื่อม​ต่อกัน​เพื่อ​สนับสนุน​กันและกัน​ด้วย​

เหล่า​อาจารย์​และ​ศาสตราจารย์​ต่อสู้​กับ​พวก​ปีศาจ​ขั้นสูง​ การศึก​ดุเดือดเลือดพล่าน​อย่างยิ่ง​ นักศึกษา​ชั้นปี​สูงนำ​กลุ่ม​นักศึกษา​ชั้นปี​ต่ำ​ รักษาสถานการณ์​ไว้​อย่าง​มั่นคง​ภายใต้​การปกป้อง​จาก​วงแหวน​เวท​

“มิสกา​! ฮ่าๆๆ! มิสกา​! ไสหัว​ออกมา​!” ทันใดนั้น​ มีเสียงแหลม​ดัง​มาจาก​บน​มหาวิทยาลัย​อีกครั้ง​

ลู่​เซิ่งกวาด​ตาข่าย​พลังจิต​ออก​ไป​ เห็น​ได้​อย่าง​ชัดเจน​

มังกร​สีฟ้าที่​มีหน้าเป็น​ม้า ลาก​หาง​ขนาด​ยักษ์​ที่​ยาว​เป็น​สิบ​กว่า​เท่า​ของ​ร่างกาย​ตัวเอง​อยู่​ไกลลิบ​บิน​โฉบ​เข้ามา​แล้ว​เริ่ม​ทำลาย​บริเวณ​รอบ​มหาวิทยาลัย​อย่าง​ไร้​ความเกรงกลัว​

มัน​ไม่สนใจ​จะฆ่าใคร​ทั้งสิ้น​ แต่​เหมือน​กำลัง​ตามหา​ใคร​ หรือ​อะไร​บางอย่าง​อยู่​

สิ่งก่อสร้าง​หลาย​แห่ง​ถูก​มัน​กระแทก​ถล่ม​ราบ​ แต่​มหาวิทยาลัย​ยังคง​ไร้​การเคลื่อนไหว​

ไม่นาน​นัก​ศาสตราจารย์​ฝั่งมหาวิทยาลัย​คน​หนึ่ง​ก็​ถูก​ลูกหลง​ของ​มัน​ โดน​แรง​กระแทก​กระเด็น​ชน​เข้าใส่​ก้อนหิน​กอง​หนึ่ง​อย่าง​แรง​ กลายเป็น​บุคลากร​ระดับสูง​ที่​เสียชีวิต​เป็น​คน​แรก​

เมื่อ​มีคน​แรก​ก็​ต้อง​มีคน​ต่อมา​

มังกร​หางยาว​สีฟ้าหัวเราะ​ร่า​ ทำลายล้าง​อย่าง​สาแก่ใจ​

แต่​ไม่มีใคร​ห้าม​มัน​ได้​อีกแล้ว​

ลู่​เซิ่งมองดู​มังกร​สีฟ้าเหนือ​ท้องฟ้า​อย่าง​เรียบ​เฉย​ แม้แต่​ไอ้​ตัว​นี้​ก็​ยัง​อาละวาด​ไป​ทั่ว​ได้​

‘ดูเหมือน​มหาวิทยาลัย​จะไม่มีพลัง​ต่อสู้​มากกว่า​นี้​แล้ว​…’

เขา​ใช้ความคิด​ ร่าง​พลัน​กลายเป็น​สายลม​ หาย​ไป​จาก​หอพัก​

ใน​ทันทีที่​การ​ลอบ​โจมตี​อุบัติ​ขึ้น​

เส้น​ทางลับ​สาย​หนึ่ง​ใน​ฐานทัพ​จันทรา​

ยู​ซาปรากฏตัว​ด้านหน้า​ทาง​เชื่อม​ที่​อำพราง​ไว้​ด้วย​เถาวัลย์​กับ​ก้อนหิน​อย่าง​เงียบเชียบ​

เขา​เสย​ผม​สีทอง​ พร้อมกับ​เงยหน้า​มอง​การเปลี่ยนแปลง​ที่​แปลกประหลาด​เหนือ​ท้องฟ้า​

“สู้กัน​ไป​เลย​ รอ​พวก​แก​สู้กัน​เสร็จ​ ฉัน​ก็​เอา​ของ​หนี​ไป​ได้​แล้ว​…” บน​ใบหน้า​ยู​ซาผุด​รอยยิ้ม​ประหลาด​ มอง​ประตู​หิน​ตรงหน้า​ ก่อน​จะยก​มือขึ้น​

ตูม​!

ประตู​หิน​ระเบิด​เป็น​ผุยผง​ เขา​ก้าว​เข้าไป​อย่าง​ง่ายดาย​

“ผู้บุกรุก​!” รูป​สลัก​หิน​ยักษ์​สีดำ​สอง​ตา​เปล่งแสง​สีแดง​ตัว​หนึ่ง​ใน​ทาง​เชื่อม​ลุกขึ้น​อย่าง​รวดเร็ว​ แล้ว​ต่อย​หมัด​ใส่เขา​ทันที​

ยู​ซายก​มือขึ้น​โบก​

ตูม​!

รูป​สลัก​หิน​ระเบิด​ออก​เป็น​เสี่ยง​ๆ กลาย​เป็นกอง​หิน​กระจาย​ทั่ว​พื้น​

“มาหยุด​ฉัน​สิ เจ้าพวก​แมลง​ต่ำต้อย​” ใบหน้า​ของ​เขา​เริ่ม​ปรากฏ​เส้นเลือด​สีม่วง​ประหลาด​หลาย​สาย​ จากนั้น​ก็​เดิน​เข้า​ด้านใน​ต่อ​

เปรี้ยง​ๆๆ!

กับดัก​อักขระ​ข้าง​ใต้เท้า​พา​กัน​ระเบิด​ เปลวเพลิง​ลุก​โหม​มลาย​ไป​ใน​ทันทีที่​ใกล้​เฉียด​เขา​ ราวกับ​ไม่เคย​ปรากฏ​มาก่อน​

กับดัก​ กลไก​ วงแหวน​เวท​อักขระ​ ตุ๊กตา​เวท​ และ​ปีศาจ​จาก​ห้วง​ความว่างเปล่า​ที่​โดน​ดัดแปลง​ ทุกสิ่งทุกอย่าง​โดน​ทำลาย​สิ้น​เมื่อ​อยู่​ต่อหน้า​ยู​ซา

เขา​เพียง​โบกมือ​ ทุก​อุปสรรค​ก็​ถูก​ทำลาย​จน​หมดสิ้น​

“มารา​โด​น่า​ไม่อยู่​ แฮปปี้​ไม่อยู่​ ฉัน​อยาก​เห็น​นัก​ว่า​พวก​แก​จะเอา​อะไร​มาหยุด​ฉัน​!” เขา​เร่งฝีเท้า​ มุ่งหน้า​ไป​ยัง​ส่วนลึก​ใต้ดิน​

……………………………………….

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด