ตอนที่ 974 เยว่

เมื่ออู๋หมิงดึงสติกลับมาได้ เขาก็มองนางด้วยสีหน้าอิจฉาระคนชื่นชม “ฝ่าบาททรงเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง…”

สำหรับคนทั่วไปแล้ว ตลอดชีวิตของพวกเขาอาจไม่มีโอกาสได้เห็นอสูรศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ และนับประสาอันใดกับการทำสัญญากับมัน

และในประวัติศาสตร์นับพันปีของราชวงศ์เทียนลิ่งก็ได้กล่าวไว้ว่า ผู้ที่สามารถทำพันธสัญญากับอสูรศักดิ์สิทธิ์ได้นั้น มีแทบไม่ถึงสามคนด้วยซ้ำ

แทนที่ฉู่หลิวเยว่จะมีแค่หนึ่งตัว แต่นางกลับมีตั้งสองตัว…

ต่อให้โพนทะนาออกไปก็ไม่มีใครเชื่อแน่นอน!

อวี่เหวินจิงหงถูใบหน้าตัวเองแรงๆ และหลังจากยืนยันได้แล้วว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้าเป็นเรื่องจริง เขาก็พลันรู้สึกซับซ้อนอย่างอธิบายไม่ถูก

เมื่อก่อนนางคือบุคคลที่เกิดมาพร้อมชีพจรเทียนจิง และเป็นอัจฉริยะผู้มากด้วยพรสวรรค์ของราชวงศ์เทียนลิ่ง

แต่เพราะการมีอยู่ของนาง จึงทำให้อัจฉริยะจำนวนนับมากถูกดับแสงลงไปด้วย

อวี่เหวินจิงหงเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

แต่พอถูกเมินใส่มากๆ เข้า เขาก็เริ่มยอมรับในชะตากรรมนั้น

คนบางคนเกิดมาแข็งแกร่งกว่าเขา แถมยังแข็งแกร่งจนเขาอดอิจฉาตาร้อนไม่ได้!

ความเลื่อมล้ำที่เปรียบเสมือนสะพานแขวนบนเหวลึกนั่น ใครมันจะกล้าเสี่ยงข้ามไปกัน?!

สู้ยอมแพ้แล้วถอยออกมาเงียบๆ ไม่ดีกว่าหรือ!

แต่ต่อมานางก็ถูกลอบสังหาร กระทั่งจุดไฟปลิดชีพตัวเอง และเกิดใหม่ในร่างที่แตกต่างออกไป

ครั้งนี้นางไม่มีชีพจรเทียนจิงแล้ว

ครั้งนี้นางไม่ได้ผ่านการฝึกระดับสูงทุกรูปแบบมาตั้งแต่เด็กแล้ว

และครั้งนี้พลังของเขาอาจจะมากกว่านางนิดหน่อยด้วย

ครั้นรู้ว่าขอบเขตพลังปราณของเขาสูงกว่านางมาก อวี่เหวินจิงหงเองก็ถึงกับตกอกตกใจไปหลายวัน

แม้จะรู้ว่าในอนาคตนางอาจจะแซงหน้าเขาได้ แต่เขาก็อยากจะเก็บเกี่ยวช่วงเวลาที่น่ายินดีเช่นนี้ไว้ให้มากที่สุด!

แต่แล้วตอนนี้ อวี่เหวินจิงหงก็ค้นพบแล้วว่า อันที่จริงเขาไม่มีวันเอาชนะนางได้เลย!

…แค่กลับมา นางก็ทำสัญญากับอสูรศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว!

…แถมยังทำได้ตั้งสองตัวอีก!

แล้วเขาเล่า?

ถ้าไม่ใช่เพราะครั้งนี้ถวนจื่อถูกทิ้งให้คอยปกป้องพวกเขาล่ะก็ แม้แต่ขนของอสูรศักดิ์สิทธิ์เขาก็คงไม่มีวันได้สัมผัส!

เขาจ้องฉู่หลิวเยว่ตาเขม็ง และในที่สุดก็เอ่ยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ว่า

“ฝ่าบาท โปรดรีบเสด็จเถิด!”

แค่ได้ใช้เวลาร่วมกับอสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา ก็พลันดีใจจนเนื้อเต้นไปหมดแล้ว!

ฉู่หลิวเยว่สังเกตเห็นปฏิกิริยาของเขา และรู้ทันทีว่าเขากำลังคิดอันใดอยู่ ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา

ถึงแม้อวี่เหวินจิงหงจะไม่ค่อยกระโตกกระตากใส่นางเท่าเจี่ยนเฟิงฉือ แต่เขาก็ยังมีนิสัยแบบนั้นอยู่บ้าง

และดูเหมือนว่าครานี้เจ้าตัวคงเก็บอาการไม่มิดเสียแล้ว…

“จิงหง ข้าขอฝากอู๋หมิงไว้กับเจ้า”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อวี่เหวินจิงหงก็หึกเหิมขึ้นมาทันที

“ฝ่าบาททรงวางใจได้!”

ดวงตาของฉู่หลิวเยว่ทอประกายขบขัน ก่อนจะมองไปยังหุบเขาเบื้องล่าง

“ไปกัน!”

อินทรีสามตากระพือปีกใหญ่ของมัน จนบังเกิดลมกระโชกแรง!

พลันร่างสีดำก็พุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็วดุจลูกศรสีดำอันแหลมคม!

…

“ไปทางซ้าย ใช่แล้ว ซ้ายอีกนิด และก็ขยับไปด้านหน้าอีกหน่อย…”

อินทรีสามตานำทางคนทั้งสองลงไปด้านล่าง มู่หงอวี่คอยชี้นำมันเป็นระยะ และเลือกวิธีที่ง่ายที่สุดสำหรับพวกเขาในการบุกเข้าไป

และยิ่งไล่ระดับลงไปมากเท่าไร ฉู่หลิวเยว่ก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงแรงต้านที่ชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่ด้วยความช่วยเหลือของมู่หงอวี่ จึงทำให้พวกเขาหลบหลีกคลื่นความผันผวนในชั้นอากาศได้

แม้จะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่กลับสัมผัสได้ถึงแรงบีบอัดระหว่างมิติในชั้นบรรยากาศรอบๆ ที่แข็งแกร่งขึ้น

มีหลายครั้งที่ฉู่หลิวเยว่รู้สึกราวกับมีกระแสน้ำวนที่มองไม่เห็นม้วนตัวอยู่รอบๆ และพยายามจะลากพวกพวกเขาออกไป!

แต่โชคดีที่พวกเขาทั้งหมดหลบเลี่ยงได้ทุกครา

และระยะห่างระหว่างทั้งสองก็ย่นเข้ามาเรื่อยๆ

“ตรงไปด้านหน้าสิบจั้ง[1]แล้วเลี้ยวขวา แล้วบินต่อไปข้างหน้าเรื่อยๆ ใช่แล้ว…”

มู่หงอวี่จ้องเขม็งไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่และไม่ลดละ

“ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าเหตุใดที่นี่ถึงได้มีอันใดแปลกๆ แบบนี้…”

ไม่ใช่ว่านางไม่เคยไปเยือนพื้นที่ที่เต็มไปด้วยมหันตภัย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นสถานที่ที่เต็มไปแรงกดดันที่ยุ่งเหยิงและคุกคามเช่นนี้

ซึ่งถ้าหากไม่ระวัง ก็อาจเกิดการสูญเสียครั้งใหญ่ขึ้นได้

และเพราะสิ่งนี้ เจี่ยนเฟิงฉือและเชียงหว่านโจวจึงต้องติดแหง็กอยู่ที่นี่ และไม่สามารถออกไปได้

“เหตุใดสถานที่แปลกๆ เช่นนี้ถึงได้มาอยู่ในหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงกันนะ? ข้าล่ะไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างใด…”

มู่หงอวี่ครุ่นคิดซ้ำๆ แต่ก็ยังไม่เข้าใจ

ฉู่หลิวเยว่เองก็แอบคิดเช่นนั้นเหมือนกัน

เมื่อหลายพันปีก่อน องค์ไท่จู่ของราชวงศ์เป่ยหมิงได้ทะลวงผ่านขอบเขตพลังปราณ และก้าวเข้าสู่โลกแห่งขุมพลังที่เหนือกว่าได้สำเร็จ

จากนั้น หากอิงตามหลักการแล้ว หุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงและภูเขาโดยรอบก็คงจะถูกปกคลุมไปด้วยพลังแบบเดียวกัน

แต่นั่นก็ไม่แน่เสมอไป

ทว่าฉู่หลิวเยว่ไม่มีเวลามากพอที่จะคิดเกี่ยวกับปัญหานี้

และสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือ การช่วยเหลือสองคนนั้นก่อน

…

“เสี่ยวโจว!”

เมื่อระยะห่างเริ่มสั้นลงเรื่อยๆ ฉู่หลิวเยว่ก็ตะโกนเรียกอีกฝ่ายทันที

เชียงหว่านโจวที่ล้มลงกับพื้นไม่ขยับเขยื้อนแต่อย่างใด ราวกับหมดสติไปแล้ว

ขณะเดียวกัน น้ำเสียงของมู่หงอวี่ก็เริ่มลนลานกว่าเดิม

“หลิวเยว่ สถานการณ์ดูไม่ดีเลย คลื่นความผันผวนในอากาศด้านล่างนั่นซับซ้อนและน่ากลัวกว่าด้านบนเสียอีก! เราเข้าใกล้ไม่ได้ง่ายๆ แน่!”

ทันใดนั้นก็มีกระแสคลื่นที่มองไม่เห็นสาดเข้ามามากมาย!

พรึบ…

อินทรีสามตากระพือปีกพับๆ แท่งน้ำแข็งจำนวนมากพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว!

“ปัก ปัก ปัก”!

แท่งน้ำแข็งเหล่านั้นปักลงบนพื้นอย่างแรง!

จนหน้าดินแตกแขนงเป็นรอยร้าวมากมาย!

แต่พลังที่สะท้อนกลับมานั้นรุนแรงเกินคาด!

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกได้เต็มๆ ว่าเหมือนห้วงมิติโดยรอบกำลังหดตัวลงแล้วบีบอัดเข้ามาตรงกลาง ร่างกายของนางหนักอึ้งจนแทบทนไม่ได้!

“อินทรีสามตาตัวใหญ่เกินไป อยู่ที่นี่มันจะเป็นเป้าล่อได้ง่ายๆ!”

มู่หงอวี่ขมวดคิ้ว

ฉู่หลิวเยว่เปลี่ยนใจทันควัน นางยกเท้าขึ้นและตั้งท่าจะกระโดดลงไป!

ทว่ามู่หงอวี่กลับรีบคว้าตัวนางเอาไว้และถามอย่างร้อนรน

“นั่นเจ้าคิดจะทำอันใด!”

“ลงไปช่วยคน”

ฉู่หลิวเยว่ตอบรวบรัด

สิ่งที่มู่หงอวี่กล่าวมาเมื่อครู่นั้นชัดเจนแล้ว อินทรีสามตาไม่เหมาะกับการต่อสู้ในห้วงมิติเช่นนี้ และไม่ควรลงไปด้านล่างอย่างยิ่ง

ฉะนั้นตัวนางที่มีรูปร่างคล่องแคล่วเพรียวบาง จึงสะดวกกว่ามาก

“ไม่ ไม่ได้! คลื่นพลังปราณในห้วงมิติด้านล่างกำลังฟาดฟันกันไร้ทิศทาง แทบจะเหมือนเครื่องบดเนื้อก็ว่าได้! แล้วเจ้า…”

“นั่นแหละข้าถึงต้องไป!”

ฉู่หลิวเยว่สะบัดข้อมือออกจากการจับกุม แล้วกระโดดลงไปหาเชียงหว่านโจว!

“หลิวเยว่…”

แต่ขณะที่มู่หงอวี่กำลังเป็นห่วงอีกคน ก็พลันมีคลื่นที่น่ากลัวพุ่งเข้ามาจากด้านข้าง!

หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำ แล้วหันศีรษะไปมองทันที!

เจี่ยนเฟิงฉือนั่งขัดตะมาดอยู่บนพื้น ดวงตาคู่คมปิดแน่น พร้อมใบหน้าซีดเซียว!

ไม่รู้ว่าเขากำลังเผชิญกับอันใดอยู่ ทว่าขนงเรียวที่ขมวดแน่นและใบหน้าหล่อเหลา กลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด!

คลื่นพลังสายหนึ่งพุ่งทะลวงใส่หน้าอกของเขาอย่างช้าๆ ทว่าหนักแน่น!

และถ้ามองดีๆ ก็จะเห็นอายสีดำอยู่รอบๆ ตัวเขา!

นั่นเป็นสัญญาณของการแยกห้วงมิติ!

มู่หงอวี่รีบพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลา!

…

มองจากภายนอกแล้ว สถานที่แห่งนี้ช่างดูสงบเงียบ

แต่ความจริงแล้วเมื่อเข้าไปข้างใน พวกเขาถึงสัมผัสได้ถึงความแปลกประหลาดของพื้นที่แห่งนี้!

มันเหมือนว่ามีพลังมากมายที่พร้อมจะพุ่งเข้ามาตลอดเวลา! แล้วฉีกกระชากคนผู้นั้นเสีย!

ฉู่หลิวเยว่พยายามทะลวงเข้าไปในนั้น ด้วยการเคลื่อนไหวที่ช้าบ้างเร็วบ้าง เพราะจำต้องคอยหลบการโจมตีของคลื่นความผันผวนที่ไม่เสถียร และแตกต่างกันไปตามจุดต่างๆ!

แต่โชคดีที่นางมีชุดเกราะศักดิ์สิทธิ์ทองแดง จึงช่วยให้นางต้านทานการโจมตีส่วนใหญ่ได้

และด้วยวิธีนี้ ทำให้นางเข้าไปได้ใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ!

ขณะเดียวกัน ก็ดูเหมือนว่าเชียงหว่านโจวจะได้สติขึ้นมาเล็กน้อย ข้อนิ้วเรียวขาวขยับเบาๆ

จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ยันตัวเองขึ้นและมองไปข้างหน้า

ก่อนจะมีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ท่ามกลางครรลองสายตาที่พร่ามัว

เขาชะงักไปครู่หนึ่ง พลันตกใจอย่างมากและแทบไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น

“เยว่!?”

[1] จั้ง ซึ่งเป็น ชื่อหน่วยวัดความยาว หน่วยหนึ่งในมาตราวัดของจีน โดยหน่วยความยาว หนึ่งจั้ง จะหมายถึงความยาวประมาณ สิบฟุต หรือประมาณ 3.3 เมตร