ตอนที่ 375 สัตว์ประหลาดหัวเบี้ยววิ่งเร็วจริงๆ (2)

“ขั้นแปดมาแล้ว!”

ฟางผิงตะโกนเบาๆ ข้างหลังมีลมหายใจของยอดฝีมือขั้นแปดไล่ตามมาแล้ว!

“รู้แล้ว!”

ตาเฒ่าหลี่พูดไปด่าไป เอ่ยอย่างโมโหว่า “น่าเสียดายที่ไม่มีกระบี่อมตะแล้ว!”

หลังจากหลี่ฉางเซิงฟันขั้นแปด กระบี่อมตะก็แหลกสลายไปแล้ว

ไม่งั้นมีกระบี่อมตะที่บ่มเพาะมาหลายปีอยู่ในมือ พลังต่อสู้ของเขาจะแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้อีก

แต่ถึงจะมีกระบี่อมตะอยู่ ตอนนี้เขาก็ฟันขั้นแปดไม่ได้อยู่ดี กระบี่ก่อนหน้านี้เป็นผลพวงที่เขาบ่มเพาะกระบี่มาหลายปี

“ตอนนี้คุณอยู่ขั้นไหนแล้ว?”

ฟางผิงถามออกไปอีกครั้ง

“ไม่รู้!”

ตาเฒ่าหลี่ตอบกลับพร้อมทั้งหนีไปยังทิศทางอื่น รู้กับผีน่ะสิ!

ตอนนี้ทั่วร่างของเขามีแต่น้ำแร่พลังงาน กระดูกแตกสลายไปหมดแล้ว ไม่สอดคล้องกับขั้นไหนทั้งนั้น

แต่น้ำแร่พลังงานจำนวนมากท่วมท้นไปทั่วร่าง ระเบิดพลังขึ้นมาก็ไม่อ่อนด้อยเช่นกัน

ระหว่างที่พูดตาเฒ่าหลี่ก็ยกดาบขึ้นฟันอีกครั้ง ทำลายทางเดิน สร้างความเสียหายให้ข้างหน้า

“สารเลว!”

พวกยอดฝีมือที่ไล่ตามมาข้างหลังโมโหอย่างยิ่ง นี่คือจะทำลายแหล่งแร่อย่างนั้นเหรอ?

พลังจิตใจที่แข็งแกร่งแผ่กระจายออกมาในชั่วพริบตา!

ม่านพลังจิตใจที่ฟางผิงเปิดเอาไว้แตกสลายลงทันที ในหัวขาวโพลนไปหมด เลือดพรั่งพรูออกทั้งเจ็ดทวาร

“จะตายแล้ว!”

ตาเฒ่าหลี่กลับไม่ได้รับผลกระทบอะไรมาก ตอนนี้เขาแทบไม่นับว่าเป็นคน ทั่วร่างปกคลุมไปด้วยน้ำแร่พลังงาน

รับรู้ถึงสถานการณ์ของฟางผิง ตาเฒ่าหลี่ก็ตะโกนว่า “ระเบิดน้ำแร่พลังงาน!”

“ระเบิดยังไง?”

ฟางผิงถามอย่างจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอยู่บ้าง

“เติมพลังจิตใจเข้าไป เหมือนกับการระเบิดปราณ!”

ครู่ต่อมาน้ำแร่พลังงานจำนวนมากก็ปรากฏขึ้น ฟางผิงฝืนกลั้นความเจ็บปวดใช้พลังจิตใจอีกครั้ง ก่อนจะระเบิดน้ำแร่พลังงานในชั่วพริบตา

‘เปรี้ยง!’

เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ระเบิดรัศมีภายในร้อยเมตรจนกลายเป็นหลุมลึก!

“ปล่อยให้พวกเขาออกจากเมือง ออกจากเมืองแล้วค่อยล้อมฆ่า!”

ข้างหลังมีคนตะโกนอย่างโมโห

ไม่อาจสู้กันใต้ดินได้อีกแล้ว หากเป็นแบบนี้ต่อไป แหล่งแร่จะได้รับผลกระทบ

เมื่อคำพูดนี้ออกมา ยอดฝีมือระดับแม่ทัพข้างหน้าสุดที่เตรียมจะลงมือขัดขวางก็ประกายแววตามีโทสะ แต่ยังคงเปิดทางให้ทั้งสองคน

ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ใต้ดินต้องพังถล่มลงแน่!

น่าเสียดายที่ราชาหลิวไม่อยู่!

เทพหลิวไม่อาจออกจากเมืองอย่างง่ายดายได้ ไม่งั้นสองคนนี้คงไม่สามารถหนีมาไกลได้ขนาดนี้!

“น่าชัง!”

เสียงคำรามอย่างโมโหดังขึ้น ตาเฒ่าหลี่ไม่ปริปากพูด รั้งอยู่ในเมืองมีแต่ตายกับตายเท่านั้น อีกฝ่ายกลัวว่าตัวเองจะต่อสู้จนตกตายไปด้วยกัน ตาเฒ่าหลี่ยังกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่เลิกรา แม้จะทำลายใต้ดินจริงๆ พวกเขาก็คงตายอย่างไม่ต้องสงสัย

ตอนนี้ในเมื่อวางแผนจะล้อมฆ่าเขานอกเมือง ยังไงก็พอมีโอกาสเหลือรอดอยู่

อีกฝ่ายเปิดทางให้ ตาเฒ่าหลี่ก็ไม่เกรงใจอีก รีบพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

หนีตายอย่างบ้าคลั่งอยู่พักหนึ่งก็มาถึงสุดทางของท่อระบายน้ำ ตาเฒ่าหลี่ทะยานทะลวงขึ้นไปบนพื้นดินอย่างไม่ลังเลทันที

ตอนนี้มาถึงข้างนอกเมืองแล้ว

บนท้องฟ้ามียอดฝีมือขั้นเจ็ดสองคนถลาเข้ามาอย่างว่องไว ข้างหลังก็มีขั้นแปดหนึ่งคนและขั้นเจ็ดอีกหนึ่งคนไล่ตามมาเช่นกัน

เวลานี้พวกเขาไม่มีความกังวลอีกแล้ว

ต่อให้จะเคลื่อนไหวใหญ่โต พลังทำลายล้างแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่ส่งกระทบมากมายอะไรกับเมืองราชา

“พลังงาน!”

ฟางผิงไม่มากความเช่นกัน เทน้ำแร่พลังงานจำนวนมากออกอีกครั้ง

“ฆ่า!”

ดาบผิงล่วนระเบิดพลังงานสว่างไสวจนถึงขีดจำกัด!

ยอดฝีมือขั้นเจ็ดสองคนบนท้องฟ้าหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย แม้จะไม่ถึงกับฆ่าพวกเขาได้ในดาบเดียว แต่อันที่จริงคนพวกนี้ล้วนมีอาการบาดเจ็บรุมเร้า ตอนนี้อีกฝ่ายทุ่มโจมตีสุดกำลัง หลังจากนี้คงเป็นเรื่องยุ่งแล้ว

ความคิดแบบนี้ผุดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ครู่ต่อมาเรื่องที่ทำให้คนหมดคำพูดก็เกิดขึ้น

ดาบยาวระเบิดพลังงานสว่างจ้าแข็งแกร่งไร้เทียบเทียม แต่เท้าของตาเฒ่าหลี่กลับเปล่งแสงสว่างยิ่งกว่า!

แทบจะในเวลาเดียวกัน ดาบยาวยังไม่ทันฟันออกไป เท้าของตาเฒ่าหลี่ก็แหวกผ่านความว่างเปล่า คนทะยานออกไปไกลหลายร้อยเมตรแล้ว

“เติมพลังงานให้ฉันต่อ!”

ตาเฒ่าหลี่ตะโกนเบาๆ ฟางผิงรู้สึกว่าแก้มของเขาราวกับถูกคมมีดบาด เร็วจนกระทั่งเขาไม่สามารถพูดออกมา ทำได้เพียงจับตาเฒ่าหลี่ไว้แน่น

ส่วนที่ตาเฒ่าหลี่เลือกวิธีหนี…เขาไม่ได้แปลกใจมากมาย

สู้ไม่ไหวอยู่แล้ว ไม่หนีก็รอตายเท่านั้น!

ขั้นแปดหนึ่งคน ขั้นเจ็ดสามคน ตอนนี้ตาเฒ่าหลี่อยู่ขั้นไหนยังพูดยาก แต่ไม่ได้แข็งแกร่งเท่าขั้นเจ็ดแน่นอน อย่างน้อยคนที่เขาเคยต่อสู้ก่อนหน้านี้ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้อีกแล้ว

เวลานี้ทำได้แค่วิ่งหนีเท่านั้น!

ฟางผิงแทบไม่รู้ว่าสิ้นเปลืองไปเท่าไหร่ ทั้งไม่รู้ว่าตัวเองยังเหลืออีกเท่าไหร่ เขาไม่มีเวลามาตรวจสอบ

เสียงระเบิดดังขึ้นไม่ขาดสาย ตอนนี้ความเร็วของตาเฒ่าหลี่ล้ำหน้าเสียงไปแล้ว

แม้สำหรับยอดฝีมือระดับสูง อยากจะล้ำหน้าความเร็วของเสียงก็ไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น

ปกติพวกฟางผิงวิ่งหนี ใช้ความเร็วหนึ่งร้อยเมตรต่อวินาทีนับว่าเร็วจนถึงขีดจำกัดแล้ว ทั้งนี่ยังเป็นผลลัพธ์หลังจากทะลวงถึงขั้นสี่สูงสุดแล้ว

ความเร็วแบบนี้ไม่ได้ช้ากว่าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นห้าทั่วไปเท่าไหร่

ระดับสูงต้องเร็วกว่าอยู่แล้ว

แต่เร็วจนล้ำหน้าความเร็วของเสียง ความเร็วนั้นเพิ่มมากขึ้นหลายเท่า ไม่ใช่เรื่องที่จะเพิ่มตามความสามารถได้

ความเร็วแบบนี้ ฟางผิงรู้สึกแค่ว่าเลือดของตัวเองไหลแทบจะหมดเกลี้ยงแล้ว ไหลซึมจากปากแผลที่ถูกแทงทะลุนับไม่ถ้วนออกไปอย่างบ้าคลั่ง

ภายใต้สถานการณ์ไร้ทางเลือก ฟางผิงจึงไม่สนใจอีก เริ่มเทน้ำแร่พลังงานให้ตัวเอง จุกตายก็ดีกว่าเลือดหมดตัวตายเป็นไหนๆ

ข้างหลังยังมีลมหายใจของผู้แข็งแกร่งตตามมาไม่ลดละ

ตาเฒ่าหลี่ก็เหนื่อยจนตับจะระเบิดแล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะไม่มีตับให้ระเบิดด้วยซ้ำ ความเร็วนั้นแตะถึงขีดสูงสุด บนร่างปรากฏรอยแตกขึ้นมาจำนวนมากเช่นกัน ทั้งมีเค้าลางจะปริแตกต่อไปอีก

“เติมให้ฉันอีก…”

เสียงของตาเฒ่าหลี่ระโหยโรยแรงอย่างเห็นได้ชัด

ฟางผิงจำเป็นต้องเติมน้ำแร่พลังงานต่อ ฉวยโอกาสใช้พลังจิตใจสำรวจช่องเก็บของไปพลาง ก่อนใบหน้าจะเขียวคล้ำขึ้นมา

ใกล้จะหมดแล้ว!

ทั้งถูกไล่ตามมาโดยตลอด แทบไม่มีเวลาได้คำนวณค่าทรัพย์สิน แม่งเหอะ ไม่รู้ว่าที่สิ้นเปลืองไปนับเป็นค่าทรัพย์สินหรือเปล่า?

ไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน!

หากไม่นับ ครั้งนี้เขาต้องขาดทุนหนักแล้วจริงๆ

“เติมต่อไป!”

“ใกล้จะหมดแล้ว!”

น้ำเสียงของฟางผิงแทบจะปนด้วยเสียงร้องไห้ ตาแก่อย่างนายเอาแต่พูดให้เติม เติมไปเท่าไหร่แล้วเถอะ!

เสี่ยงชีวิตถูกขั้นเก้าไล่ตาม ขั้นเจ็ดอีกกองใหญ่ แม่งเหอะ แทบจะถูกนายใช้หมดแล้ว นายยังจะอยู่ในสภาพล่อแล่อีก ฟังขึ้นที่ไหนกัน!

เสียงของตาเฒ่าหลี่ชะงักไป ก่อนจะตะโกนว่า “เติมอีกครั้ง ไม่งั้นตายกันหมดแน่!”

ฟางผิงไม่ชักช้าเช่นกัน เทน้ำแร่พลังงานที่เหลือออกไปกว่าครึ่งใหญ่

ขาสองข้างของตาเฒ่าหลี่ที่เลือดเนื้อผสมปนเป ระเบิดคลื่นพลังงานแข็งแกร่งจนถึงขีดสุด คล้ายกับทะลวงผ่านความว่างเปล่า ชั่วพริบตาก็วิ่งไปไกลหลายพันเมตร ทหารที่ตามมาข้างหลังค่อยๆ ถูกลากระยะห่างออกไป

“เติมอีกครั้ง!”

“ไม่มีแล้วจริงๆ!”

“…”

ตาเฒ่าหลี่ไม่ส่งเสียงอีก ระเบิดพลังขึ้นมาอีกครั้ง ร่างกายเริ่มหดเล็กลง มีท่าทีจะกลับไปเป็นก้อนเนื้อ

ฟางผิงจนใจ ทำได้เพียงเทเพิ่มอีกเล็กน้อย

ภายใต้การระเบิดพลังหลายครั้ง พวกคนข้างหลังก็ถูกสลัดทิ้งห่างไปไกล

ด้านหน้าปรากฏเป็นป่าเขากว้างใหญ่ ตาเฒ่าหลี่ลงสู่พื้นแล้วก็ไม่ชักช้า ใช้ความเร็วอย่างถึงที่สุดวิ่งหนีตายออกไปจากป่า ก่อนจะมุดตัวเข้าไปในหุบเขาเล็กๆ แห่งหนึ่ง

ไม่ได้รั้งอยู่ที่นั่นนาน รอจนหนีไปถึงด้านหลังหุบเขา ตาเฒ่าหลี่เห็นแม่น้ำเล็กๆ สายหนึ่งก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงกระโดดลงน้ำไปทันที หนีตามน้ำไปนับร้อยเมตรแล้วก็เริ่มทะลวงดินใต้น้ำ…

การเคลื่อนไหวนี้ทำให้ฟางผิงรู้สึกคุ้นเคยเป็นพิเศษ

ขุดโคลนจนเป็นโพรงแล้ว ตาเฒ่าหลี่ก็รีบมุดตัวเข้าไป ฟางผิงไม่พูดมากเช่นกัน มุดเข้าไปพร้อมทั้งกลบโคลนด้านบนให้เรียบร้อย

ทั้งสองคนไม่คิดจะรออยู่กับที่ ทะลวงตามโพรงใต้แม่น้ำไปต่อ จะหนีเอาชีวิตรอดได้หรือเปล่าต้องดูจากครั้งนี้แหละ

ถูกขั้นเจ็ดขั้นแปดตามฆ่าเยอะขนาดนี้ หากถูกเจอตัวแทบไม่มีโอกาสเหลือรอด

ตอนนี้ฟางผิงแทบจะไร้ลมหายใจแล้ว ตาเฒ่าหลี่ก็เสื่อมถอยลงอย่างรวดเร็ว

เห็นเขาราวกับจะกลายเป็นโคลนแล้ว ฟางผิงปวดหัวอยู่บ้าง น้ำแร่พลังงานที่เหลือเล็กน้อยแค่นี้จะทำให้ตาเฒ่าฟื้นฟูได้หรือเปล่า?

ทั้งสองคนแทบไม่เปล่งเสียงอะไร รวมทั้งเสียงหายใจด้วยเช่นกัน

ฟางผิงมาถึงขั้นนี้แล้ว แม้จะทำถึงขั้นไม่หายใจไปตลอดไม่ได้ แต่ภายใต้การเคลื่อนย้ายของลมปราณ ไม่หายใจหลายวัน ไม่ใช่ปัญหาอะไร

ส่วนตาเฒ่าหลี่ทำได้ยังไง ฟางผิงไม่อาจสนใจเรื่องนี้ได้

ระหว่างที่นอนอยู่กลางดินโคลน ฟางผิงก็กวาดตามองหัวของตาเฒ่าหลี่แวบหนึ่ง ไม่อาจมองตรงๆ ได้ รีบบิดหน้าหนี น่าเกลียดจริงๆ บุบเบี้ยวไม่เป็นรูป ดูขยะแขยงยังไงไม่รู้

——————–