ตอนที่ 380 ถ้ำใต้ดินที่ยุ่งเหยิง (1)

นอกเมืองจู้หลิว

ตาเฒ่าหลี่เอ่ยเสียงเบา “เธอจะเข้าไปตอนนี้จริงๆ เหรอ?”

“นี่เรียกว่าที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด”

ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พวกเขาน่าจะคาดไม่ถึงว่าเวลานี้ผมยังจะกล้ากลับมาอีก ขนาดคุณยังไม่เชื่อเลย พวกเขาจะกล้าเชื่อได้ยังไง?”

“อันตรายเกินไปอยู่ดี!”

ตาเฒ่าหลี่ส่ายหัวเล็กน้อย คิดว่าเมืองจู้หลิวเป็นบ้านเธอจริงๆ หรือไง?

หากครั้งนี้ถูกพบตัวเข้า จะรุนแรงยิ่งกว่าครั้งก่อนอีก

เรื่องก่อนหน้านี้เขาได้ฟังจากฟางผิงแล้วเหมือนกัน

อันที่จริงต้นหลิวปีศาจถูกรั้งไว้ด้วยเรื่องบางอย่างถึงเปิดโอกาสให้เขาได้

รวมกับครั้งแรกคนของเมืองจู้หลิวไม่ได้เตรียมการป้องกันไว้ ตอนนี้ฟางผิงหนีเข้าไปในใต้ดินอีกครั้ง ไม่นานจะถูกค้นพบแน่

เขาขุดดิน เคลื่อนไหวแค่เล็กน้อยเกรงว่าต้นหลิวปีศาจคงจะรับรู้ได้แล้ว

“ดังนั้นคุณถึงต้องร่วมมือกับผมยังไงล่ะ”

ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ผมไม่ได้คิดจะเคลื่อนไหวตอนนี้ ยังไม่รู้ว่าขั้นเก้าคนนั้นจะกลับมาหรือเปล่า ผมวางแผนจะรอทีมสนับสนุนมาก่อน มีกองหนุนมาล่อขั้นเก้าไปแล้ว ถึงเวลานั้นคุณต้องออกแรงสร้างความเคลื่อนไหวหน่อย ล่อยอดฝีมือที่เหลือภายในเมืองไปอีกครั้ง ส่วนต้นหลิวปีศาจ อย่างมากผมก็แค่ไม่เข้าไปเมืองชั้นใน ผมเก็บงำลมหายใจได้ หาที่ซ่อนตัวสักแห่งก็ไม่เป็นไรแล้ว”

ตาเฒ่าหลี่ยังคงลังเลอยู่บ้าง ฟางผิงเอ่ยเสียงเบาว่า “ถ้าคุณใจกล้าพอ งั้นก็ล่อต้นหลิวปีศาจออกไปด้วยเลย ผมจะหาวิธีระเบิดแหล่งแร่ของพวกเขา!”

ตาเฒ่าหลี่หน้าซีดเผือด!

แม่งเหอะ นี่จะรนหาที่ตายจริงๆ แล้ว

ระเบิดแหล่งแร่ แม้ขั้นเก้าสองคนจะตายก็คงจะลุกมาไล่ฆ่าให้ฟางผิงตกตายตามกัน ไม่ตายไม่เลิกรา

ประเด็นอยู่ที่เขาล่อต้นหลิวปีศาจออกไป มีโอกาสสูงที่จะถูกต้นหลิวปีศาจที่โมโหฉีกเป็นชิ้นๆ ได้ เจ้าฟางผิงช่วยชีวิตเขาไว้ ไม่ใช่ว่าจะให้คนอื่นมาฉีกทึ้งอีกครั้งหรอกนะ?

“แน่นอนว่าคุณอาจไม่สามารถล่อมันออกไปได้เหมือนกัน อ่อนแอเกินไป…”

ตาเฒ่าหลี่ใบหน้าดำคล้ำ จงใจยั่วยุฉัน?

ฟางผิงเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง “อย่าอวดเก่งขนาดนั้นเลย ตอนนี้คุณจะว่าขั้นแปดก็ไม่ใช่ขั้นแปด จะว่าขั้นเจ็ดก็ไม่ใช่ขั้นเจ็ด ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า เอาแบบนี้เถอะ คุณมีเวลาว่างก็ทำลายล้างหมู่บ้านพวกนี้สักหน่อย ล่อผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดขั้นแปดของเมืองจู้หลิวพวกนั้นออกไป เปิดโอกาสให้ผมเล็กน้อย”

“ตกลงเธอคิดจะทำอะไรกันแน่?”

ตาเฒ่าหลี่เอ่ยด้วยใบหน้าสงสัย เจ้าเด็กนี้คิดจะทำลายเมืองจู้หลิวจริงๆ?

ฟางผิงขำแห้งๆ “ไม่ได้คิดทำอะไร”

ระหว่างที่พูดฟางผิงก็เอ่ยเสียงเบา “คุณว่าหินพลังงานฝึกวิชาหนึ่งตันจะเป็นมูลค่าเท่าไหร่?”

“หนึ่งตัน!”

“หนึ่งล้านกรัม เก้าแสนต่อหนึ่งกรัมคือราคามาตรฐาน เก้าแสนล้าน!”

ฟางผิงตาเป็นประกาย กัดฟันว่า “ผมจะเอากลับไปสักหนึ่งตัน!”

“เธอไม่ได้เสียสติไปแล้วหรอกนะ?”

“คุณสิเสียสติ! เอาเถอะ ถึงจะไม่ใช่หินพลังงานฝึกวิชา เป็นหินทั่วไปที่คุณภาพแย่ที่สุดก็มีมูลค่าสามหมื่นต่อหนึ่งกรัมอยู่ดี หนึ่งตันก็สามหมื่นล้านแล้ว!”

อันที่จริงหินพลังงานฝึกวิชามีน้อยมาก ทั้งแหล่งแร่ใต้ดินยังมีระดับสูงเฝ้าอยู่ที่จุดศูนย์กลาง

แต่หินพลังานทั่วไป นั่นมีอยู่ทุกหนทุกแห่งจริงๆ

เก็บกลับไปสักหนึ่งตัน ไม่ได้ยากอะไรอยู่แล้ว?

ระหว่างที่ฟางผิงพูดก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นมา “เอาหินพลังงานกลับไปเยอะขนาดนี้ ห้องแหล่งพลังงานมหาวิทยาลัยของพวกเราเปิดให้พวกนักศึกษาใช้งาน คุณลองคิดดูจะฝึกวิชาก้าวหน้าเร็วขนาดไหน? นักศึกษาของพวกเราไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนพวกเราที่จะฝึกวิชาที่ไหนก็ได้ ต่อให้มียาบำรุงดีขนาดไหนก็ต้องใช้หลายครั้ง เปิดห้องแหล่งพลังงาน การฝึกวิชาก็จะเร็วมากขึ้นแล้ว…”

ตาเฒ่าหลี่เอ่ยอย่างตกใจ “เธอจะเอาให้พวกนักศึกษาใช้งาน?”

ฟางผิงเห็นแก่ส่วนรวมขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่ช้าก็เร็วมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้จะกลายเป็นบ้านของผม พวกนักศึกษาแข็งแกร่งแล้ว มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ก็จะแข็งแกร่งด้วย ทั้งผมคิดดีแล้ว ไม่ได้จะให้ฟรีๆ แต่ทำสัญญากู้ยืม ฝีมือแข็งแกร่ง เรียนจบแล้วต้องรั้งอยู่ในมหาวิทยาลัยใช้หนี้คืน ใช้หมดเมื่อไหร่ก็ออกไปได้เมื่อนั้น คนแข็งแกร่งแล้วก็ปล่อยออกไปฟรีๆ ผมไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอก ทำให้เป็นหนี้ก่อน รอพวกเขาแข็งแกร่งขึ้น คืนไหวแล้วผมค่อยทำให้พวกเขาติดหนี้ในเรื่องที่ดีกว่านั้น จุๆ ชั่วชีวิตนี้อยู่ใช้หนี้คืนที่มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ไปละกัน!”

ส่วนถ้ามีคนกล้าเบี้ยวหนี้ ฟางผิงจะทำให้พวกเขารู้ว่าจุดจบของคนอกตัญญูน่าอนาถขนาดไหน

กินของฉันไปแล้ว งั้นก็ต้องทำงานให้ฉันถึงจะถูก

เอาหินพลังงานกลับไปหนึ่งตัน เผาไหม้ใช้งาน บ่มเพาะขั้นสามขั้นสี่หลายร้อยคนไม่ใช่เรื่องยาก

บางครั้งหินพลังงานยังไม่ใช่สิ่งที่เงินจะสามารถซื้อได้ ถึงจะซื้อได้ก็ไม่มีมากมายขนาดนั้น

ส่วนฟางผิงเอง ตอนนี้เขาไม่ได้ต้องการมากมาย หลักๆ จะต้องการค่าทรัพย์สินมากกว่า

ตอนนี้อยู่ในถ้ำใต้ดิน มีพลังงานอุดมสมบูรณ์ รอกลับไปบนพื้นโลก เขาฝึกวิชาก็ต้องผลาญค่าทรัพย์สินแล้ว

ขั้นห้า การหลอมอวัยวะภายใน เลือดเนื้อและเส้นเลือดต่างเป็นเรื่องที่สิ้นเปลืองพลังงาน ขั้นหกยากยิ่งกว่า ปิดผนึกประตูซานเจียวต้องสิ้นเปลืองพลังงานเป็นจำนวนมาก หลายคนอยู่ระดับกลางกว่าจะทะลวงด่านต้องฝึกวิชาไปหลายสิบปีก็เพราะพลังงานบนโลกมีน้อยเกินไปเช่นกัน

ครั้งนี้ตาเฒ่าหลี่เข้าใจแล้ว เอ่ยสรุปว่า “หมายความว่าเป้าหมายของเธอคือปล้นหินพลังงานกองโตไปงั้นสินะ?”

ส่วนสิ่งที่เรียกว่าก่อกวนกองหลัง ทำลายเมืองจู้หลิว นั่นเป็นคำพูดอย่างเป็นทางการเท่านั้น

เจ้าเด็กนี่พูดมาตรงๆ ก็จบแล้วเถอะ!

ฟางผิงหัวเราะว่า “ก็ทำคุณูปการเพื่อมนุษยชาตินั่นแหละ”

พอรู้ว่าเขาไม่ได้จะเอาตัวเองไปตาย ตาเฒ่าหลี่กลับสบายใจไม่น้อย เอ่ยอย่างครุ่นคิดว่า “ตอนนี้อยากเจาะเข้าไปใต้ดินเป็นเรื่องที่อันตรายอย่างมาก…”

“ไม่เป็นไร เมืองชั้นในมีจุดแลกเปลี่ยนหินพลังงานไม่น้อย”

ฟางผิงหัวแล่นขึ้นมาทันที กระซิบว่า “ผมรอจังหวะอยู่ เกิดสงครามขั้นเก้า คนที่รั้งอยู่ในเมืองจะไม่เยอะเท่าไหร่แล้ว คุณหาโอกาสให้ดี หากขั้นเก้าเปิดฉากสงคราม คุณก็ลงมือล่อคนออกไปเลย ส่วนผมจะฉวยโอกาสช่วงที่วุ่นวายปล้นร้านค้าพวกนั้นแล้วค่อยว่ากัน ส่วนต้นหลิวปีศาจ ครั้งนี้นับว่ามันดวงแข็ง ครั้งหน้าผมจะไปขโมยมันมาให้ได้!”

อย่างอื่นไม่พูดถึง น้ำแร่พลังงานเยอะขนาดนั้น ฟางผิงยังอิจฉาตาร้อนอย่างยิ่ง

ครั้งนี้ตาเฒ่าหลี่ไม่พูดมากอีก พยักหน้าว่า “ได้ เธอก็หาจังหวะให้ดีด้วย อย่าทำอะไรส่งเดช!”

“วางใจเถอะครับ!”

ระหว่างที่พูด ผู้ฝึกยุทธ์ชุดเกราะกลุ่มหนึ่งก็วิ่งมาทางพวกเขาอย่างเร่งรีบ ฟางผิงกวาดตามอง เอ่ยอย่างแปลกใจ “ทหารองครักษ์เทพจู้หลิว? นี่จะไปทำอะไรกัน?”

พูดจบฟางผิงก็ไม่คิดมากมาย มองไปทางตาเฒ่าหลี่ “ผมจะไปก่อน เดี๋ยวคุณถือโอกาสจัดการพวกเขาไปเลย รอผมเข้าใกล้ประตูเมืองก็จะเป็นจุดสนใจน้อยลง”

ฟางผิงหมุนตัวไปอีกทาง มุ่งหน้าไปทางเมืองจู้หลิวทันที ส่วนเรื่องที่อาจจะถูกคนจำได้ คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอก

ก่อนหน้านี้หน้าเขาอยู่ในสภาพมีรอยแผลเป็นตลอด หลังจากทะลวงขั้นห้า ฟางผิงก็ไม่ได้ทำแบบนั้นอีก ปล่อยให้บาดแผลสมานตัว น้ำแร่แห่งชีวิตเป็นยาวิเศษที่รักษาบาดแผล ใบหน้าจึงหายเป็นปลิดทิ้ง

ฟางผิงออกไปได้ไม่นาน ตาเฒ่าหลี่เห็นเขาเข้าใกล้ประตูเมืองแล้วก็ไม่มองต่ออีก ตามไปข้างหน้าทหารองครักษ์เทพพวกนั้นก่อนจะระเบิดพลังปราณสุดกำลัง ชกออกไปหนึ่งหมัดอย่างไม่ลังเล!

เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว!

พื้นดินข้างหน้าเกิดเป็นฝุ่นตลบอบอวลทันที

ครู่ต่อมาในเมืองจู้หลิวก็มีพลังแข็งแกร่งพวยพุ่งขึ้นฟ้า

“รนหาที่ตาย!”

เสียงคำรามที่แฝงด้วยโทสะแผ่กระจายออกมา ชั่วพริบตาก็มีประกายแสงวาบผ่านอากาศ

ตาเฒ่าหลี่ใบหน้าเขียวคล้ำ!

คนกลับมาได้ยังไงกัน!

นึกไม่ถึงว่าขั้นเก้าจะอยู่ในเมือง แม่งเหอะ นายเฝ้าที่ทางเดินข้างนอกไม่ใช่เหรอไง?

ไม่ครุ่นคิดให้มากมายอีก ตาเฒ่าหลี่ระเบิดพลังแล้วก็หนีตายอย่างบ้าคลั่ง ว่าแล้วไม่ควรมากับฟางผิงเด็กเวรนั่น แม่งสร้างเรื่องให้เขาอีกแล้ว

—

นอกประตูเมือง

ฟางผิงอ้าปากค้างอย่างตกตะลึงเช่นกัน ราชาหลิวมาอยู่ในเมืองได้ยังไง?

อีกอย่างตาเฒ่าหลี่จะฆ่าคนก็ฆ่าไปสิ จะเล่นใหญ่ขนาดนั้นทำไม!

“นี่…คงไม่ได้ถูกไล่ตามไปสินะ?”

ฟางผิงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ทั้งสองฝ่ายน่าจะห่างกันไม่กี่กิโลเมตร ขั้นเก้าไล่ตามขั้นแปดไม่ได้ตามทันง่ายๆ ขนาดนั้น

ตาเฒ่าหลี่คงไม่ถูกคนซ้อมตายหรอกนะ?

นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแล้ว!

ฟางผิงปวดหัวขึ้นมา ยุ่งแล้ว

บอกแล้วว่ารอสงครามที่ทางเดินก่อน คุณค่อยก่อความเคลื่อนไหว ตอนนี้กลับเล่นใหญ่ซะแล้ว นี่ถ้าหากไม่มีคนมาช่วย มีโอกาสสูงที่ตาเฒ่าหลี่จะถูกคนเชือด

ในตอนที่ฟางผิงคิดเรื่องพวกนี้ ประกายแสงสีทองของขั้นแปดคนหนึ่งก็วาบขึ้นข้างหน้า ไม่นานก็ไปรวมตัวกับตาเฒ่าหลี่

ภายในเมืองตอนนี้ก็เกิดประกายแสงสีทองเช่นกัน ยอดฝีมือขั้นแปดตามออกไปแล้ว

นี่ยังไม่จบแค่นั้น ในเวลานี้พลังที่แข็งแกร่งอย่างถึงที่สุดปรากฏขึ้นจากที่ไกลๆ นั้นแล้ว อู๋ชวนและราชาของเมืองจู้ซงต่อสู้กันขึ้นมา

ยุ่งแล้วจริงๆ!

——————–