ตอนที่ 40 รับกระบี่ข้าซะ พลังแห่งปราชญ์ยุทธ์ (รีไรท์)

ทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนของหลัวชิงเซียน องครักษ์ติดตามของหลินชิงอวี่ถึงกับเบิกตาโพลง ทุกคนแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง

ในเวลานี้ หนิงฝานคำรามออกด้วยไม่พอใจเช่นกัน “ให้ตาย! พวกเจ้าเป็นผู้ใดกัน ข้าจะหอมแก้มภรรยาตนเอง แล้วมันเกี่ยวอันใดกับพวกเจ้าด้วย!”

หลินชิงอวี่ไม่สนใจหนิงฝาน เขามองหลัวชิงเซียนด้วยใบหน้ามืดมน “ฝ่าบาท ท่านไม่ต้องการกลับสู่เมืองเทพข้าย่อมเข้าใจ แต่ไม่สมควรที่จะเล่นตลกเช่นนี้ ท่านคือองค์หญิงผู้ทรงสง่า บริสุทธิ์ สูงส่ง แต่กลับแต่งงานกับเด็กไร้หัวนอนปลายเท้า ในดินแดนรกร้างทางเหนือเช่นนี้ได้อย่างไร!”

หลังกล่าวจบ เขาก็หันมองหนิงฝานอีกครั้ง ดวงตาเย็นชาราวน้ำแข็งทอดมองชายตรงหน้า “ฝ่าบาท ชายผู้นี้ใช้กลอุบายเพื่อคุกคามท่านหรือไม่ หากใช่ ท่านเพียงกล่าวคำ แล้วข้าจะจัดการตัดศีรษะของมันเสีย!”

จิตสังหารเดือดดาลพุ่งเข้าหาหนิงฝาน

เมื่อเห็นเช่นนี้ หลัวชิงเซียนพลันขมวดคิ้วแน่น ก่อนที่นางจะกล่าวอธิบาย หนิงฝานก็เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าซับซ้อน “องค์หญิง? ฝ่าบาท? ภรรยาข้า เหตุใดพวกเขาจึงเรียกเจ้าว่าองค์หญิง องค์หญิงไม่หยุดปาก!”

“หนิงฝาน ข้าจะอธิบายให้ฟังในภายหลัง”

หลัวชิงเซียนหันมองหลินชิงอวี่และคนอื่น ๆ ก่อนจะกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “หลินชิงอวี่ ข้าจะกล่าวซ้ำอีกครั้ง ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของพวกเจ้าคือหนิงฝาน เป็นสามีข้า หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งเขาคือราชบุตรเขยแห่งราชวงศ์เทพ”

“แล้วเจ้ากล้าดีอย่างไรถึงเผยจิตสังหารต่อราชบุตรเขยแห่งราชวงศ์เทพ? เจตนาของเจ้าคือสิ่งใด!”

น้ำเสียงนั้นยิ่งเย็นชา

“สรุปแล้วคนผู้นี้เป็นสามีขององค์หญิงจริงหรือ?”

“องค์หญิงผู้สง่างามแห่งราชวงศ์เทพ ในเวลานั้น แม้แต่ผู้ที่อยู่ในความภาคภูมิแห่งสวรรค์ยังไม่อาจไขว่คว้า แต่เหตุใดท่านจึงแต่งงานกับชายไร้หัวนอนในดินแดนรกร้างทางเหนือ!”

“บัดซบ! จบสิ้นแล้ว แม่ทัพหลินโกรธจัดแล้ว! ใครบ้างในราชวงศ์เทพไม่ทราบว่าเขาหลงรักองค์หญิง แล้วคราวนี้ เขากล่าวขอกับจักรพรรดิเทพเพื่อเดินทางสู่ดินแดนรกร้างทางเหนือ นำพาองค์หญิงกลับไปแต่งงาน!”

“ไม่หรอก ตอนนี้แม่ทัพหลินคงรู้สึกว่าตนเองถูกสวมหมวกสีเขียวเสียมากกว่า”

“…”

กลุ่มองครักษ์ติดตามกล่าวกระซิบกระซาบ ก่อนจะมองแม่ทัพหลินชิงอวี่ด้วยโดยไม่รู้ตัว

แน่นอนว่าใบหน้าของหลินชิงอวี่ยิ่งน่าเกลียดมากกว่าที่เคย

เดิมที วาจาของผู้เฝ้าประตูก็ทำให้เขาโกรธมากแล้ว บัดนี้องค์หญิงที่เขารักใคร่เสมอมากลับบอกกล่าวว่ามีสามีแล้ว ซึ่งมันทำให้เขาไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป

“หนิงฝาน? บุรุษยากจนในดินแดนรกร้างทางเหนือ เจ้าได้รับความโปรดปรานจากองค์หญิงแห่งราชวงศ์เทพได้อย่างไร?!”

โดยไม่สนใจใบหน้างดงามของหลัวชิงเซียน หลินชิงอวี่ดุด่าหนิงฝานอย่างไม่เกรงกลัว ดวงตาของเขาแทบจะทะลักออกมาจากเบ้า

แม้หนิงฝานจะไม่ทราบถึงความสัมพันธ์ระหว่างคนเหล่านี้กับหลัวชิงเซียน แต่เมื่อถูกถามเช่นนี้ เขาย่อมขุ่นเคืองเป็นธรรมดา

“ฮ่า ๆ ข้ากับภรรยารักกัน ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ลองเข้ามาถามข้าใกล้ ๆ เสียสิ!”

หนิงฝานเย้ยหยัน เขาเห็นแล้วว่าขั้นการฝึกฝนของอีกฝ่ายไม่ธรรมดา โดยเฉพาะหลินชิงอวี่ที่เป็นแม่ทัพซึ่งครอบครองถึงสองอำนาจปราชญ์

แต่ในสายตาของเขา มันยังห่างชั้นกัน!

“ไอ้บัดซบ!”

“น่าสงสารนักที่มันกล้ากล่าวกับแม่ทัพเช่นนี้!”

ในเวลานี้หลินชิงอวี่ยิ่งโกรธจัด

เขาคือแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ และในสามพันดินแดนไม่เคยมีผู้ใดกล้ากล่าววาจาเช่นนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

ตู้ม!

ในชั่วพริบตา พลังพลุ่งพล่านท่วมท้นฟากฟ้าทั้งหมด มันทะลักออกมาจากร่างกายชายหนุ่มเลือดร้อน

“หลินชิงอวี่ นับว่าเจ้ากล้าหาญ…”

เมื่อเห็นฉากนี้ หลัวชิงเซียนต้องการตำหนิ แต่กลับถูกขัดจังหวะโดยหลินชิงอวี่ “ฝ่าบาท ท่านไม่จำเป็นต้องกล่าวคำใดอีก ข้ายินยอมฟังทุกคำสั่งจากท่าน แต่สิ่งนี้ข้าไม่อาจอดทนได้!”

“ท่านคงทราบดี ในฐานะองค์หญิงแห่งราชวงศ์เทพ ไม่ใช่ทุกคนจะสามารถเป็นสามีของท่านได้ แม้ว่าเวลานี้เขาจะเป็น แต่จากนี้จะไม่ใช่อีกต่อไป ข้าจะสังหารเขาผู้นี้ด้วยหนึ่งกระบวนท่า!”

คำพูดที่เย็นชาและรุนแรงยิ่งเพิ่มพูน หลินชิงอวี่ชักกระบี่ยาวที่เอวออก

ตู้ม!

ทันใดนั้น แสงกระบี่พลันปรากฏขึ้นพร้อมจิตสังหารรุนแรง

“เจ้า!”

หลัวชิงเซียนตกตะลึง

ในเวลานี้ หนิงฝานคาดเดาบางอย่างจากการสนทนาของทั้งสองได้แล้ว เขายกยิ้มบางเบาพร้อมกล่าวคำว่า “ภรรยา ข้าทราบแล้ว เป็นเพราะคนผู้นี้คิดว่าข้าไม่ดีพอสำหรับเจ้า”

“หนิงฝาน ข้าคงไม่สามารถหยุดเขาได้”

“เมตตาเขาหน่อยแล้วกัน”

หลัวชิงเซียนส่ายศีรษะ

หลินชิงอวี่ผู้นี้หยิ่งทะนงเกินไป เขาคิดว่าตนเองเป็นถึงแม่ทัพแห่งราชวงศ์เทพ และฐานการฝึกฝนสามารถข่มเหงผู้อื่นได้ เขาจึงเหยียดหยามทุกคนภายในดินแดนรกร้างทางเหนือ ทว่านั่นเพราะเขาไม่ทราบถึงความน่าสะพรึงกลัวของหนิงฝาน!

“ฮ่า ๆ อย่ากังวลเลยองค์หญิง ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้นี้จะแสดงความเมตตา”

เมื่อได้รับฟังคำพูดของหลัวชิงเซียน หลินชิงอวี่คิดว่าอีกฝ่ายกล่าวกับตน จึงรีบตอบกลับในทันที

“…”

หลัวชิงเซียนเพียงส่ายศีรษะโดยไม่กล่าวอะไร แล้วถอยหลังออกไปสองสามก้าว

เมื่อเห็นเช่นนี้ หลินชิงอวี่พลันดีใจและเขาก็ยกคมศัสตราชี้ใบหน้าอีกฝ่ายอย่างเย็นชา ก่อนจะกล่าวคำว่า “ไอ้เด็กน้อย ข้าจะไม่ทำให้เจ้าอับอาย เจ้าเพียงแค่รับกระบี่ของข้าให้ได้ หากเจ้าสามารถต้านทาน แม่ทัพผู้นี้จะยอมรับเจ้าเป็นราชบุตรเขยแห่งราชวงศ์เทพ!”

ฮ่า!

ก่อนที่ทันจะกล่าวจบ หลินชิงอวี่ก็สับฟันกระบี่ในมือออกไปอย่างรวดเร็ว ปราณกระบี่สว่างวาบ แล้วปราณกระบี่ไร้ผู้ใดเทียบก็ปรากฏออกมา ราวกับว่าเวลานี้วังจักรพรรดินีกำลังจะถูกทำลาย

ช่างน่าหวาดหวั่น

ปราณกระบี่นี้…น่าหวาดกลัวยิ่ง!

เมื่อเห็นเช่นนี้ องครักษ์ที่อยู่ด้านหลังถึงกับส่ายศีรษะ แม้ว่าหลินชิงอวี่จะบอกกล่าวว่าตนจะเมตตา แต่เขาก็ไม่ได้ยับยั้งพลังเอาไว้เลย เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการสังหารหนิงฝานในกระบวนท่าเดียว

“ฮ่า ๆ กล่าวตามตรงแล้ว มีคนโง่เขลาเพียงไม่กี่คนเท่านั้น และดูเหมือนเจ้าจะเป็นหนึ่งในนั้น!”

เมื่อเห็นปราณกระบี่แวววาวตรงหน้า หนิงฝานส่ายศีรษะพร้อมเผยสีหน้าดูแคลน

เขาเพียงยื่นมือออกไปสัมผัส

บังเกิดเสียงดังสนั่นโครมคราม!

เสียงปะทะของโลหะดังลั่น หนิงฝานใช้สองนิ้วคีบปราณกระบี่โดยตรง จากนั้นก็ใช้สองนิ้วออกแรงเล็กน้อย แล้วปราณกระบี่ตรงหน้าก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ในพริบตา

“…”

เมื่อเห็นฉากนี้ องครักษ์ติดตามแม่ทัพใหญ่ถึงกับตกตะลึง

“อะไรกัน!”

หลินชิงอวี่ที่เคยเหยียดหยามเผยรอยยิ้มแข็งค้าง

ปราณกระบี่ที่เขาใช้กำลังทั้งหมดถูกหักโดยสองนิ้วนั้น!

มันเป็นไปได้อย่างไร!

“ข้ายังเป็นเด็กยากจนอยู่หรือไม่?”

“ข้าไม่ดีพอสำหรับภรรยางั้นหรือ?”

“เพียงแค่รับหนึ่งกระบี่ของเจ้า?”

หนิงฝานก้าวไปด้านหน้า พลังศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่เทียบเท่าภูเขาเทวะแห่งสรวงสวรรค์ทั้งเก้าพลันพวยพุ่งออกจากร่างกายของเขา

“ข้าอยากจะถามว่าผู้ใดมันสั่งสอนให้เจ้ากล่าวกับข้าเช่นนี้? คนยากจนแห่งแดนเหนือ!”

ตู้ม!

สิ้นเสียง พลังเทวะในร่างกายของหนิงฝานพลันระเบิดออกโดยสมบูรณ์ ออร่าทรงพลังราวกับมังกรร้ายทะยานสู่ท้องนภา โบกสะบัดด้วยพลังแห่งสรวงสวรรค์เปลี่ยนให้ท้องฟ้าสีครามให้กลายเป็นทะเลเพลิง!

พริบตาเดียวเท่านั้น พลังเทวะแห่งปราชญ์ยุทธ์ก็ปกคลุมไปทั่วพระราชวังจักรพรรดินี!

“นะ…นี่มัน!?”

“เจ้า… ปราชญ์ยุทธ์!!!”

เวลานี้หลินชิงอวี่กรีดร้องออกมาด้วยความสยดสยอง เป็นทุกคนที่ตื่นตระหนก

ทุกคนที่อยู่ภายใต้พลังเทวะอันน่าสะพรึงกลัวนี้ราวกับติดอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน

“โอ้!”

“สวรรค์!”

“ชายผู้นี้คือผู้ฝึกยุทธ์อาวุโส!”

“เป็นไปไม่ได้! เขาอายุเท่าไหร่กัน จะเข้าสู่ขอบเขตปราชญ์ยุทธ์ได้อย่างไร!?”

“…”

ยามนี้ องครักษ์ของราชวงศ์เทพทั้งหมดล้วนตกตะลึงพร้อมเผยใบหน้าสยดสยอง ทั้งหมดแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง!