ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม 412 จอมปีศาจเรียกอสูร

Now you are reading ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม Chapter 412 จอมปีศาจเรียกอสูร at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

“สหาย​ม่อ​ไห่​ชมเกินไป​แล้ว​” อัน​หลิน​ยิ้ม​บาง​ๆ

เหตุการณ์​แบบนี้​เกิดขึ้น​มาก​เหลือหลาย​ เขา​ชิน​ตั้ง​นาน​แล้ว​

ม่อ​ไห่​เข้ามา​ใกล้​งูยักษ์​ผลึก​กาฬ​ ใช้ดาบ​ฟัน​ร่าง​ของ​มัน​

เห็น​ลูกไฟ​ที่​มีรูปร่าง​คล้าย​ขนนก​เพลิง​สีแดงฉาน​ ลุกโชน​ใน​ตัว​ของ​งูยักษ์​ พลัง​เพลิง​ที่​บริสุทธิ์​ก่อตัว​เป็น​ริ้ว​คลื่น​แผ่​กระจาย​ ชวน​ให้​คึก​ขึ้น​มา

“โชคดี​ใช้ได้​ อสูร​เพลิง​พสุธา​ตัว​แรก​ก็​เจอ​มายา​เพลิง​วิหค​ชาด​ชั้น​กลาง​แล้ว​ มา อัน​หลิน​ เจ้ารับ​ไว้​ ดูดซึม​มัน​เสีย​!” ม่อ​ไห่​ยื่น​ขน​เพลิง​ให้​อัน​หลิน​พร้อม​รอยยิ้ม​

ลูก​เพลิง​เก็บ​ใส่แหวน​มิติ​ไม่ได้​ ยาม​กลับ​สำนัก​วิหค​ชาด​ ทุกคน​จะนำ​ลูก​เพลิง​ไปได้​แค่​หนึ่งเดียว​ แต่​เป้าหมาย​ของ​พวกเขา​เป็น​มายา​เพลิง​วิหค​ชาด​ชั้นสูง​ สำหรับ​ลูก​เพลิง​ชั้นต่ำ​พวก​นี้​ แน่นอน​ว่า​เลือก​ดูดซึม​พลังงาน​ของ​มัน​

อัน​หลิน​รับ​มายา​เพลิง​มาแล้ว​เริ่ม​กระตุ้น​วิชา​ดูดซึม​ รับ​พลัง​เพลิง​ที่​แฝงอยู่​เข้าสู่​ร่างกาย​

พลัง​เพลิง​ที่​แฝงอยู่​ใน​ลูก​เพลิง​ล้นหลาม​ยิ่งนัก​ ไม่ด้อย​ไปกว่า​สรรพคุณ​ของ​สุดยอด​ยาวิเศษ​เลย​สักนิด​

เมื่อ​เขา​ดูดซึม​พลังงาน​เพลิง​เสร็จ​ ดวงตา​ก็​กระจ่าง​ใส เพลิง​เท​วะ​ทั้ง​สี่ใน​กาย​ต่าง​ก็​เพิ่มขึ้น​เล็กน้อย​

“ลูก​เพลิง​นี่​เป็น​ของดี​จริงๆ​ ด้วย​ หากว่า​ล่า​อสูร​ที่นี่​ รวบรวม​ลูก​เพลิง​ไม่พัก​ เชื่อ​ว่า​มรรค​พลัง​เพลิง​ต้อง​ทะลวง​ขั้น​อย่าง​ใหญ่หลวง​แน่ๆ​!” อัน​หลิน​อุทาน​

ม่อ​ไห่​ส่าย​หน้ายิ้ม​ๆ “มีแต่​สหาย​อัน​หลิน​ที่​พูด​เช่นนี้​ได้​ ลูกศิษย์​ของ​สำนัก​ล้วน​เสี่ยงอันตราย​มายัง​แดน​ต้องห้าม​แห่ง​นี้​ ได้​มายา​เพลิง​วิหค​ชาด​ชั้น​กลาง​ลูก​หนึ่ง​ก็​ขอบคุณ​สวรรค์​แล้ว​ ไหน​เล่า​จะกล้า​มอง​ที่นี่​เป็น​ลาน​ล่าสัตว์​…”

ดวงตา​ของ​อัน​หลิน​ลุ​กวาว​ “การ​ทดสอบ​คุก​วิหค​ชาด​จำกัด​เวลา​หรือไม่​”

ม่อ​ไห่​ได้​ฟังก็​ชะงัก​ “พลังงาน​ของ​ป้าย​เคลื่อนย้าย​สีแดง​มีเวลา​ราวๆ​ เจ็ด​วัน​ ครั้น​ถึงเวลา​ ป้าย​เคลื่อนย้าย​สีแดง​จะกระตุ้น​มิติ​แล้ว​ส่งพวกเรา​กลับ​สำนัก​วิหค​ชาด​เอง​ แน่นอน​ว่า​ หลัง​พวกเรา​ได้​ลูกไฟ​แล้ว​ จะกระตุ้น​ก่อน​ก็​ย่อม​ได้​ สหาย​อัน​หลิน​ เจ้าคง​ไม่ได้คิด​จะรวบรวม​ลูก​เพลิง​ที่นี่​อยู่​ตลอด​หรอก​นะ​ ความ​อันตราย​ของ​แดน​ต่าง​มิติ​แห่ง​นี้​เหนือกว่า​ที่​เจ้าคาดการณ์​อักโข​ แม้แต่​นักพรต​ระดับ​แปลง​จิต​ขั้น​ปลาย​ก็​เคย​สิ้นชีพ​ที่นี่​ร่วม​ยี่สิบ​กว่า​คน​”

“ไม่ต้อง​ห่วง​ ข้า​จะไม่อยู่​ที่นี่​นาน​ปาน​นั้น​หรอก​ พวกเรา​ออ​กล่า​กัน​ต่อ​เถอะ​” อัน​หลิน​พูด​ยิ้ม​ๆ

ไม่อยู่​เจ็ด​วัน​ อยู่​แค่​หก​วัน​แล้วกัน​!

ม่อ​ไห่​ได้ยิน​ว่า​อัน​หลิน​ไม่ได้คิด​เช่นนั้น​ ก็​โล่งอก​ไปเปราะ​หนึ่ง​

ตอนนี้​เขา​ยอมรับ​ความสามารถ​ของ​อัน​หลิน​แล้ว​ ทั้งสอง​ร่วมมือ​กัน​แม้จะเจอ​อสูร​เพลิง​สวรรค์​ บางที​อาจ​หา​โอกาส​สังหาร​มัน​ได้​ภายใต้​สถานการณ์​ที่​ไม่ใช้อา​วุ​ลับ​ที่​มีมูลค่า​สูงยิ่ง​ชิ้น​นั้น​

หาก​ไม่มีอะไร​ผิดพลาด​ คง​รวบรวม​ลูก​เพลิง​ขั้นสูง​สอง​ลูก​ได้​ภายใน​สี่วัน​

ทั้งคู่​ไม่ประวิง​เวลา​อีก​ เหาะ​ขึ้น​ฟ้าแล้ว​หาย​ลับ​ไปใน​ขุนเขา​อีกครั้ง​

ผ่าน​ไปอีก​ราวๆ​ สิบ​ชั่ว​ยาม​โดยไม่รู้ตัว​

ทั้งคู่​สังหาร​อสูร​เพลิง​วิญญาณ​ไปทั้งสิ้น​สิบ​กว่า​ตัว​ อสูร​พสุธา​สี่ตัว​ เก็บเกี่ยว​เรียก​ได้​ว่า​มหาศาล​อย่างยิ่ง​ แต่​ไม่เจอ​อสูร​เพลิง​สวรรค์​สักที​

พรึ่บ​

ลำแสง​สีแดง​ยาว​สิบ​กว่า​จั้งเส้น​หนึ่ง​แฝงด้วย​พลัง​เพลิง​อัน​น่ากลัว​ ทลาย​ม่าน​เพลิง​ของ​เสือ​ขาว​ อสูร​เพลิง​พสุธา​ ร่าง​มโหฬาร​ก็​ถูก​ลำแสง​ฉีก​เป็น​สอง​ท่อน​ใน​พริบตา​

ม่อ​ไห่​ชักดาบ​กลับ​อย่าง​สง่างาม ใบหน้า​ฉาย​ความหงุดหงิด​ เอ่ย​เสียง​เย็น​ว่า​ “แมว​ตัว​กระจ้อย​ยัง​อาจหาญ​มาคำราม​ใส่ข้า​ ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง​จริงๆ​!”

“แปะๆ ๆ…” อัน​หลิน​ปรบมือ​ “ความเท่​เจ็ดสิบ​คะแนน​ ถ้าสายตา​ของ​เจ้าไม่มอง​เสือ​ที่​ล้ม​ลง​ แต่​จ้องมอง​ท้องฟ้า​ คะแนน​จะเพิ่ม​อีก​สิบ​คะแนน​!”

ม่อ​ไห่​ได้สติ​ทันใด​ พยักหน้า​อย่าง​ถ่อมตัว​ “ขอบคุณ​สหาย​อัน​หลิน​ที่​ชี้แนะ​ ครั้งหน้า​ข้า​จะระวัง​!”

อัน​หลิน​ผงกศีรษะ​อย่าง​ปลื้มใจ​ ระหว่าง​การ​ล่า​อสูร​ที่​จืดชืด​ เขา​จะชี้แนะ​ม่อ​ไห่​ว่า​ควร​วางมาด​อย่างไร​อยู่​ตลอด​ ตลอด​ระยะ​เวลานี้​ ความ​ขี้​เก๊ก​ของ​ม่อ​ไห่​จึงพุ่ง​ทะยาน​ ได้ประโยชน์​ก่ายกอง​

ม่อ​ไห่​ดูดซึม​พลัง​เพลิง​ของ​มายา​วิหค​ชาด​แล้ว​พยักหน้า​อย่าง​พอ​อก​พอใจ​ ก่อน​จะพูดว่า​ “เรา​ไปกัน​เถอะ​ ค้นหา​อสูร​เพลิง​สวรรค์​กัน​ต่อ​”

อัน​หลิน​ได้​ฟังกลับ​นิ่ง​ไม่ไหวติง​ แต่​มอง​เนื้อ​สีขาว​แกม​ทอง​ของ​เสือ​ขาว​ตัว​นั้น​

เขา​คำนวณ​เวลา​ครู่หนึ่ง​ คิด​ว่า​ตอนนี้​พลัง​ของ​กระทะ​ก้น​แบน​น่าจะ​ฟื้นฟู​แล้ว​ จะพลาดโอกาส​ทำอาหาร​ครั้งนี้​ไม่ได้​เด็ดขาด​ เพราะ​นั่น​มัน​อาหาร​เลิศ​รส​เชียว​นะ​!

“สหาย​อัน​หลิน​ เจ้าเป็น​อะไร​ไป” เมื่อ​เห็น​อัน​หลิน​ทำ​หน้า​แปลก​ๆ ม่อ​ไห่​ก็​ถามด้วย​ความสงสัย​

“ฮะ” อัน​หลิน​ได้สติ​ ถามจริงจัง​ว่า​ “สหาย​ม่อ​ไห่​ เจ้าหิว​หรือยัง​”

ม่อ​ไห่​ส่ายหน้า​ “ข้า​ระดับ​แปลง​จิต​แล้ว​ อยู่​ได้​หลาย​วัน​โดยที่​ไม่กิน​อะไร​ ไม่มีผลกระทบ​เลย​”

อัน​หลิน​พยักหน้า​ “อืม​ ไม่หิว​ก็ดี​ งั้น​ข้า​จะผัด​เนื้อ​เสือ​สัก​จาน​ก่อน​ บอก​ไว้​ก่อน​นะ​ ถึงตอนนั้น​เจ้าห้าม​มาแย่ง​ข้า​กิน​ละ​!”

เขา​พูด​พลาง​ถือ​กระบี่​พิชิตมาร​เดิน​เข้า​ไปหา​เสือ​ขาว​แล้ว​เริ่ม​หั่น​เนื้อ​

ม่อ​ไห่​มอง​อัน​หลิน​อย่าง​งุนงง​ “เจ้าจะผัด​เนื้อ​เสือ​ตอนนี้​หรือ​ แถมยัง​กลัว​ข้า​จะแย่ง​เจ้ากิน​อีก​ เจ้าล้อ​กัน​เล่น​หรือไง​ เจ้าคิด​อะไร​อยู่​กัน​แน่​!”

อัน​หลิน​เมิน​คำพูด​ของ​ม่อ​ไห่​ ก้มหน้าก้มตา​หยิบ​กระทะ​ก้น​แบน​ออกจาก​แหวน​มิติ​ ก่อไฟ​ ใส่เครื่องปรุง​ โยน​เนื้อ​เสือ​ขาว​ขึ้น​กลางอากาศ​ กระบี่​พิชิตมาร​กลายเป็น​เงาดำ​เป็น​ระลอก​ๆ ตัด​เนื้อ​ก้อน​ใหญ่​เป็น​ชิ้น​เนื้อ​หลาย​ร้อย​ชิ้น​ขนาด​เท่ากัน​ใน​พริบตา​ ตกลง​ใน​กระทะ​ จากนั้น​ก็​เริ่ม​ผัด​!

ม่อ​ไห่​มอง​กิริยาท่าทาง​ที่​คล่องแคล่ว​เหล่านี้​ อด​ชูนิ้วโป้ง​ไม่ได้​ “มืออาชีพ​นี่​นา​!”

เมื่อ​คลุกเคล้า​ไม่หยุด​ ในที่สุด​กลิ่นหอม​ยั่วยวน​ก็​เริ่ม​ฟุ้งกระจาย​

ม่อ​ไห่​สะดุ้งโหยง​ทันทีที่​ได้​กลิ่นหอม​ ความ​ไม่อยาก​จะเชื่อ​ปรากฏ​บน​ใบหน้า​ “คุณ​พระ​…กลิ่น​นี้​มัน​…เนื้อ​ของ​เสือ​ขาว​ตัว​นี้​เป็น​วัตถุดิบ​ชั้นสูง​หรือ​!”

“เหอะ​ๆ เสือ​ขาว​อย่าง​มาก​ก็​เป็นได้​วัตถุดิบ​ที่​ดี​นิดหน่อย​ สำคัญ​ที่​ฝีมือ​การปรุงอาหาร​ของ​ยอด​พ่อครัว​อัน​ ไม่อย่างนั้น​เจ้าคิด​ว่า​ข้า​จะทิ้ง​ซาก​เสือ​ขาว​ตัว​เป้งไว้​แบบ​นั้น​หรือ​” อัน​หลิน​พูด​พลาง​ยิ้ม​บาง​ๆ

ม่อ​ไห่​คิด​ๆ ดู​แล้วก็​คิด​ว่า​มีเหตุผล​

เมื่อ​กลิ่นหอม​อบอวล​ขึ้น​เรื่อยๆ​ เนื้อ​ก็​จวน​ได้​ที่แล้ว​ เขา​เผลอ​กลืนน้ำลาย​ ดวงตา​จับจ้อง​เนื้อใน​กระทะ​อย่าง​กระเหี้ยนกระหือรือ​ พูด​แกม​ขอร้อง​ว่า​ “ข้า​ถอนคำพูด​เมื่อ​ครู่​ได้​ไหม​”

อัน​หลิน​เหลือบมอง​ม่อ​ไห่​แวบ​หนึ่ง​ “เมื่อ​ครู่​เจ้าบอ​กว่า​ไม่หิว​ บอ​กว่า​ข้า​ล้อเล่น​ไม่ใช่หรือ​”

ม่อ​ไห่​เขินอาย​ จากนั้น​ก็​พูด​อย่าง​รู้สึก​ผิด​ว่า​ “เมื่อ​ครู่​ข้า​พูดเหลวไหล​! ข้า​ไม่ได้​กิน​อะไร​มาหลาย​วัน​แล้ว​ เจ้าช่วย​สงสาร​ข้า​แบ่ง​เนื้อใน​กระทะ​ให้​ข้า​หน่อย​ได้​ไหม​”

อัน​หลิน​ยืนกราน​หนักแน่น​ว่า​ “ไม่ได้​!”

ม่อ​ไห่​ “…”

ใน​ตอนนั้น​เอง​ หมาป่า​ที่​แผ่​เปลวไฟ​สีดำ​ตัว​เขื่อง​หลาย​ตัว​ก็​ค่อยๆ​ เข้าใกล้​อัน​หลิน​ นัยน์ตา​จ้อง​เนื้อใน​กระทะ​ไม่วางตา​ ใบหน้า​ฉาย​ความ​อันตราย​และ​หิว​กระหาย​

“โอ้โฮ​ เนื้อ​ของ​ข้า​ดึงดูด​อสูร​ได้​ด้วย​ ได้​กำไร​แล้ว​ๆ…” ใบหน้า​ของ​อัน​หลิน​ฉาย​ความประหลาดใจ​เมื่อ​เห็น​หมาป่า​ฝูงนี้​

“สหาย​อัน​หลิน​ ข้า​จะปกป้อง​เจ้าเอง​ หมาป่า​บรรพกาล​พวก​นี้​ให้​เป็น​หน้าที่​ข้า​เอง​! เจ้าผัด​เนื้อ​ให้​สบายใจ​เถอะ​ หลัง​ข้า​จัดการ​สัตว์ประหลาด​พวก​นี้​แล้ว​ ช่วย​แบ่ง​เนื้อ​ให้​ข้า​สักนิด​เพื่อ​บำรุงกำลัง​เป็น​พอ​!” ม่อ​ไห่​พูด​อย่าง​ฮึกเหิม​

ขณะนั้น​เอง​ เมฆเพลิง​ที่อยู่​ไกลๆ​ ก็​เคลื่อนไหว​รุนแรง​

ร่าง​สีขาว​เหาะ​มาทาง​พวกเขา​ ด้านหลัง​มีนก​เพลิง​ร่วม​พัน​ตัว​ติด​ตามมา​

“ซ่างกวน​อี้​!” ม่อ​ไห่​ตะลึงงัน​เมื่อ​เห็น​ผู้มาเยือน​

คุก​วิหค​ชาด​ใหญ่โต​ปานนี้​ พบ​เจอกัน​เป็น​วาสนา​สูงล้ำ​จริงๆ​ เสียดาย​ที่​เหมือนว่า​วาสนา​นี้​จะไม่เป็นมิตร​ขนาด​นั้น​

นก​เพลิง​พัน​ตัว​หลัง​ซ่างกวน​อี้​ประดุจ​ทะเลเพลิง​ที่​เกลือกกลิ้ง​ ม้วนตัว​มาอย่าง​มโหฬาร​พันลึก​ ความ​น่ากลัว​ทำให้​เขา​เริ่ม​หายใจ​ติดขัด​

นก​ไฟสีทอง​หก​ปีก​ที่อยู่​หน้า​ขบวน​ตัว​นั้น​เป็น​อสูร​เพลิง​ระดับ​เพลิง​สวรรค์​ด้วยซ้ำ​!

“สหาย​ม่อ​ไห่​ สหาย​อัน​หลิน​! รบกวน​พวก​เจ้าช่วย​ควบคุม​นก​เพลิง​เหล่านี้​ให้​ข้า​สิบ​อึดใจ​ ข้า​ขอ​เตรียม​วิชา​หน่อย​!” ซ่างกวน​อี้​หน้า​ซีดเซียว​ ส่งกระแสจิต​บอกกล่าว​แต่ไกล​

อัน​หลิน​เห็น​ขบวน​ทัพ​นั้น​ก็​นิ่ง​ไปหลาย​วินาที​ “พับผ่า​สิ ซ่างกวน​อี้​ เจ้าดึงดูด​อสูร​ได้​สุดยอด​กว่า​ข้า​อีก​! มาเป็น​พัน​ตัว​ใน​รวดเดียว​!”

ซ่างกวน​อี้​ทำ​หน้า​ละอายใจ​เล็กน้อย​เมื่อ​ได้​ฟัง แต่​ความเร็ว​ที่​เหาะ​มาทาง​พวก​อัน​หลิน​กลับ​เพิ่มขึ้น​…

อัน​หลิน​มอง​เนื้อที่​ยัง​ผัด​ไม่สุก​ใน​กระทะ​แวบ​หนึ่ง​ ปวดใจ​อย่าง​หา​ที่สุด​ไม่ได้​

หากว่า​ดับไฟ​ตอนนี้​ โอกาส​เพิ่ม​รสชาติ​ของ​กระทะ​ก้น​แบน​ใน​วันนี้​ก็​จะสูญเปล่า​!

“สหาย​ม่อ​ไห่​ เจ้าเคย​พูดว่า​เจ้าจะปกป้อง​ข้า​ ข้า​ขอ​ทำอาหาร​ก่อน​ ส่วน​นก​เพลิง​ขอ​ยก​ให้​เจ้า! หลัง​เสร็จ​ธุระ​ ข้า​จะแบ่ง​เนื้อ​ผัด​ให้​เจ้าเป็นหนึ่ง​ใน​สามเลย​!” อัน​หลิน​มอง​ม่อ​ไห่​แวบ​หนึ่ง​แล้ว​พูด​อย่าง​นอบน้อม​

ม่อ​ไห่​ได้​ฟังก็​หน้ามืด​ ระยำ​เอ๊ย​!

นก​เพลิง​ระดับ​อสูร​เพลิง​สวรรค์​หนึ่ง​ตัว​ บวก​กับ​นก​เพลิง​ระดับ​อสูร​เพลิง​วิญญาณ​นับ​ร้อย​ตัว​และ​นก​เพลิง​อสูร​สามัญร่วม​พัน​ เขา​จะเอา​อะไร​ไปขวาง​!

“สหาย​อัน​หลิน​ เมื่อ​ครู่​ข้า​แค่​พูด​ส่งเดช​ เจ้าคิด​เสีย​ว่า​ข้า​ไม่เคย​พูด​ได้​ไหม​” ม่อ​ไห่​มอง​ฝูงนก​เพลิง​ที่​แผดเผา​นภา​ น้ำตา​จะไหล​อยู่​รอมร่อ​แล้ว​

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด