ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม 423 สามกระบี่คร่าชีวิต
จันทราเริ่มปรากฏกายบนท้องฟ้า บทเพลงแสนวิเศษลอยล่องอยู่ในอากาศ
เมื่ออันหลินได้ยินเสียงธรรมชาตินี้ ก็มีภาพของหมื่นอสูรผสมปนเปกันฉายในดวงตา
ระหว่างที่ผสมผสานกัน ร่างกายของพวกมันปริแตก เลือดโปรยปรายทั่วพสุธาดุจสายฝน
วิญญาณกำลังโหยหวน เสียงปีศาจกำลังชักนำให้ดำดิ่ง…
ภาพที่เหนือธรรมชาติทำให้อันหลินเสียสมาธิ แต่ไม่นานดวงตาก็กลับมาสุกใส
เขาจ้องหงส์ดำ พบว่าหงส์ดำดูเหมือนจะได้รับผลกระทบรุนแรงกว่าเขาเสียอีก ยืนนิ่งอยู่กลางอากาศ
โอกาสที่ดีเช่นนี้อันหลินจะพลาดได้อย่างไร สายลมดุจม่านรัตติกาลปกคลุมท้องฟ้า ลำแสงสีดำพุ่งทะลุเมฆ ฟันร่างของหงส์ดำ
ร่างของหงส์ดำถูกฟันจนเกิดรอยกระบี่ที่น่าสยดสยองอีกครั้ง แต่เพราะได้รับบาดเจ็บในครั้งนี้ มันจึงได้สติกลับมา ดวงตาจ้องอันหลินที่อยู่ไม่ไกลเขม็ง
จู่ๆ ตรวนกึ่งโปร่งใสก็ปรากฏรอบกายมัน เชื่อมต่อกับตำแหน่งหัวใจ ทอดยาวลงไปในพิภพ กะพริบแปลบปลาบ ภายใต้การส่องสะท้อนของจันทรา ตรวนมีแสงทองหลั่งไหล ทำให้พลังของมันอ่อนลงอีกหลายส่วน
“จันทราปรากฏ เวลาของข้ามีไม่มากแล้ว จะไม่ยอมให้มนุษย์ต่ำต้อยอย่างเจ้ามาขัดขวางแผนการอันยิ่งใหญ่ของข้าเป็นอันขาด แม้จะต้องแลกด้วยอายุขัยของข้า ก็จะสังหารเจ้าที่นี่ให้ได้!” จู่ๆ หงส์ดำก็ใช้มือตบหน้าผากของตน
ตูม
พลังที่ยิ่งใหญ่โจมตีศีรษะของมันจนแหลกละเอียด เสียงดังกึกก้อง
ลมหายใจของหงส์ดำขาดสะบั้น ร่างดิ่งลงพสุธา
อันหลินมองหงส์ดำด้วยความตกใจ
เกิดอะไรขึ้น หงส์ดำปลิดชีพตัวเองเหรอ!
ทว่าในตอนนั้นเอง ภาพมายาหงส์ดำขนาดมหึมาเหนือเวหา ก็พลันกลายเป็นเปลวไฟสีดำโฉบลงไปหาศพที่อยู่บนพื้น เปลวไฟกลืนกินปฐพี กลายเป็นลูกไฟสีดำที่หนาแน่นไร้ช่องโหว่
หลายอึดใจต่อมา ลูกไฟสีดำเริ่มหดตัว พลังที่ชวนให้พรั่นพรึงยิ่งกว่าแผ่ซ่านออกจากศูนย์กลางของลูกไฟ
อันหลินสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่น่ากลัว หัวใจเต้นช้าลงไปครึ่งจังหวะ คำหนึ่งผุดขึ้นในสมองของเขา ‘นิพพานเกิดใหม่!’
เปลวไฟสลายหายไป ชายหนุ่มที่สวมชุดเกราะเปลวไฟสีดำยืนอยู่เหนือพิภพ ปีกยืดยาวสิบกว่าจั้ง
สัดส่วนที่ไม่ค่อยสมดุลกันของปีกกับร่างกายทำให้ปีกบดบังแสงจันทร์ ดูดกลืนทุกสรรพสิ่งที่สัมผัส ทำให้รู้สึกถึงความกดดันและสิ้นหวัง
ไม่รู้ว่าจงใจหรือไม่ ด้านหลังมันก็มีสายลมเปลวไฟสีดำเช่นกัน แผ่ขยายหลายร้อยจั้งราวกับจะประชันขนาดกับอันหลิน
หงส์ดำอาบไฟกำเนิดใหม่แล้วจริงๆ
มันนำความรู้สึกอันตรายมาให้อันหลิน เหนือกว่าก่อนหน้านี้ไม่ต่ำกว่าสิบเท่า!
หงส์ดำมองอันหลินด้วยดวงตาที่ไร้อารมณ์ กระบี่เปลวไฟสีดำก่อตัวในมือของมัน เอ่ยนิ่งๆ ว่า “มนุษย์ต่ำต้อย ปลิดชีพเจ้าข้าใช้แค่สามกระบี่เท่านั้น!”
อันหลินยกกระบี่พิชิตมารขวางหน้า สีหน้าเคร่งขรึมอย่างยิ่ง ไม่กล้าประมาท
ปุ้ง
อากาศระเบิด
“กระบี่ที่หนึ่ง”
หงส์ดำแหวกอากาศ เปลวไฟสีดำกะพริบวาบมาปรากฏตรงหน้าอันหลินในพริบตา
กระบี่เพลิงสีดำก็วาดวงโคจรที่อันตรายถึงชีวิตในวินาทีนี้เช่นกัน
อันหลินอาศัยพลังอันอหังการที่สั่งสมของกระบี่ไร้ราตรี ต่อต้านกระบี่เพลิงดำซึ่งหน้า
โครม
พลังที่ยิ่งใหญ่เป็นล้นพ้นสองมวลปะทะกัน ทำให้เกิดคลื่นพลังม้วนตัวหลายลี้
เปลวไฟสีดำก่อตัวเป็นทรงกลมแผ่กระจายร่วมพันเมตร บดขยี้พสุธาให้ย่อยยับสูญสิ้น แผ่นดินผืนนี้ก็หม่นหมองลงในพริบตาเพราะการกระแทกครั้งนี้
มิติเริ่มเกิดรอยแยกสีดำเพราะต้านพลังที่น่ากลัวไม่ไหว
พลังอันน่าสะพรึงแผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย อันหลินรู้สึกว่าองคาพยพถูกกระเทือนจนฉีกขาด เลือดพุ่งออกจากปากอย่างอดกลั้นไม่ไหว
ร่างของอันหลินกระเด็นออกไปประหนึ่งขีปนาวุธ กระแทกกับสันเขาสีดำลูกหนึ่ง เล่นเอาภูเขาทั้งลูกสั่นสะเทือน
หงส์ดำไม่ยั้งมือ ชูกระบี่เพลิงดำขึ้นสูง พลังเพลิงอันบริสุทธิ์พวยพุ่งขึ้นฟ้า ก่อตัวเป็นกระบี่สีดำที่ทอดยาวออกไปหลายลี้ เพลิงกระบี่จวนจะเผานภาให้วอดวายแล้ว พุ่งลงมาหมายจะฟันอันหลินด้วยอานุภาพทลายฟ้าดิน
“กระบี่ที่สอง!”
ภูเขาลูกมหึมาถูกกระบี่สีดำตัดเป็นสองซีกในอึดใจเดียว พุ่งใส่ร่างมนุษย์ที่ดูเล็กกระจ้อยเหลือเกิน
ครืน ปราณกระบี่อันสะเทือนฟ้าเขมือบบดขยี้ขุนเขาด้วยเพลิงสีดำอย่างสิ้นเชิง
อันหลินถูกม่านรัตติกาลห่อหุ้ม เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผล ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้น
หงส์ดำยิ้มหยัน กระบี่เพลิงดำในมือลงมือเฉียบขาดยิ่งขึ้น
หงส์ดำตัวจิ๋วกำลังบินฉวัดเฉวียนรอบกระบี่เพลิงดำ ทำให้อานุภาพของกระบี่น่ากลัวขึ้นทุกที
“เจ้าต้านกระบี่ที่พอจะเทียบเท่าระดับนิมิตสวรรค์ขั้นต้นได้สองครั้ง ไม่เลวเลย”
“แต่ก็ได้เวลาปิดฉากแล้ว กระบี่สุดท้ายจะเป็นกระบี่ระดับนิมิตสวรรค์ขั้นต้นอย่างแท้จริง เจ้าตายแน่”
หงส์ดำเดินไปหาอันหลิน ทุกย่างก้าวล้วนไกลร้อยจั้ง และกระบี่ของมันก็จะเพิ่มทะยานทุกก้าวเดินด้วย
เมื่อถึงก้าวสุดท้าย พลังกระบี่ของมันก็บรรลุจุดสูงสุดแล้ว
“กระบี่ที่สาม!”
ร่างของหงส์ดำทะลุอากาศ คมกระบี่ชี้หัวใจของอันหลิน
อันหลินหลับตาลง หมอกสีดำห้อมล้อมรอบกาย
พลังปราณอนธการ!
แสงสว่าง!
กระบี่พิชิตมารระเบิดแสงที่สว่างอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ประดุจแสงอรุณเยือนย่ำราตรีกาล
ม่านฟ้าสีดำถูกแสงสีขาวฉีกทึ้ง เพลิงสีดำถูกแสงสว่างเหนือข้อพิพาทกำราบ
หงส์ดำเบิกตากว้าง รู้สึกหน้ามืดตาลาย ดวงตาถูกแสงสว่างส่องกระทบจนมองชายหนุ่มตรงหน้าไม่ชัด
เมื่อพลังที่สะกดกลั้นไว้เนิ่นนานทลายพันธนาการ พลังงานที่ระเบิดออกมาจะบ้าระห่ำปานใดกัน
ลำแสงสีขาวสาดส่องฟ้าดินจนเป็นเหมือนกลางวันแสกๆ ถึงขั้นบดบังรัศมีของจันทรา มันเป็นพลังที่ใหญ่ เจิดจ้า และเปี่ยมด้วยความหวังอย่างไม่สิ้นสุด
ลำแสงกระบี่ร่วงหล่น ขัดเกลาท้องนภาให้บริสุทธิ์!
หงส์ดำไม่รู้ว่าตนต้องกระบี่ได้อย่างไร กระบี่ที่แฝงด้วยรัศมีสูงส่งทะลวงเกราะเพลิงของมัน ฉีกร่างของมันตั้งแต่ศีรษะลงมาถึงช่องท้อง
มีเพียงเสียงของอันหลินดังวนเวียนในโสตประสาทของมัน “กระบี่ที่หนึ่ง!”
โลหิตสีดำกระฉูดออกมา ลำแสงกระบี่สลายไป รัศมีของจันทราแผ่คลุมพสุธาอีกครั้ง
เพลงโศกดังขึ้น ราวกับธรณีกำลังกรรแสง
หงส์ดำล้มลงกับพื้น โอดโอยด้วยความเจ็บปวด รอยกระบี่อันน่าสยดสยองปรากฏเหนือผิวหนังของมัน นั่นเป็นบาดแผลที่แทบจะฉีกร่างให้เป็นสองซีกแล้ว
เลือดสีดำไหลนองพื้น โซ่ตรวนสวรรค์ชัดเจนยิ่งขึ้น
“ไยเจ้าแข็งแกร่งปานนี้ เจ้าแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร…”
เขามองอันหลินที่เยื้องย่างเข้ามาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอึ้ง
“เจ้าอ่อนด้อยเกินไป” อันหลินถือกระบี่พิชิตมารเดินไปหาหงส์ดำทีละก้าว แม้จะสิ้นซึ่งไร้ราตรี แต่มาดอันอหังการที่สูงส่งกลับไม่ลดน้อยลงเลย
หงส์ดำสั่นสะท้าน พลันก็รู้สึกว่าร่างของอันหลินสูงใหญ่กว่าเดิม
“ไม่มีทาง…ข้าไม่มีทางแพ้มนุษย์ต่ำต้อยอย่างเจ้าเด็ดขาด!”
มันทอดมองแท่นบูชาที่อยู่ไกลออกไปแวบหนึ่ง จู่ๆ แววตาก็ทอความดุดัน
“ขุนพลสวรรค์หงส์ดำอย่างข้าจะแพ้พ่ายได้อย่างไร ต่อให้ต้องแลกอะไรมากมาย ก็จะฆ่าเจ้าให้ได้!”
พูดจบมันก็ยกมือขึ้นตบหน้าผากของตนอีกครั้ง!
แกรก
หน้าผากแตกละเอียด จากนั้นเปลวไฟสีดำก็ปะทุออกจากตัวมันอีกครั้ง ห่อหุ้มทั่วกายในพริบตา
อันหลินเห็นดังนั้นสีหน้าก็พลันถมึงทึง “ยังไม่จบไม่สิ้นอีก”
เปลวไฟสีดำแผดเผาร่างของหงส์ดำให้ละลาย สุดท้ายก็ก่อรูปอีกครั้ง
ลมปราณที่ยิ่งใหญ่มหาศาลระเบิดทันใด พญาหงส์สีดำตัวหนึ่งพุ่งออกจากกองเพลิง มาเยือนโลกหล้า
หงส์มีขนาดเพียงสามจั้ง เปลวไฟสีดำทั่วกายดุจเพลิงเทวะสูงส่งที่เขมือบฟ้าดิน กระจายพลังบรรพกาลอันยิ่งใหญ่ นัยน์ตาจดจ้องอันหลินเผยจิตสังหารออกมาอย่างชัดแจ้ง
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะบาดเจ็บสาหัสเกินไปหรือไม่ แม้พลังที่หงส์ดำสำแดงออกมาจะเหนือกว่านิพพานครั้งแรก แต่กลิ่นอายกลับดูโรยราอย่างยิ่ง ประหนึ่งกำลังฝืนสังขารอย่างไรอย่างนั้น
หงส์ดำเอ่ยเสียงเย็นว่า “เจ้ามนุษย์ บีบคั้นข้าจนถึงขั้นนี้ได้ ข้ายอมรับว่าเจ้าแตกต่างจากมนุษย์กระจ้อยอื่นๆ ฉะนั้นข้าจะใช้พลังที่โหดร้ายที่สุดผนึกวิญญาณของเจ้าไว้ในแท่นบูชาจันทรา แผดเผาไปชั่วกัปชั่วกัลป์!”
อันหลินมองหงส์ดำบนท้องนภา สีหน้าไร้ซึ่งความหวาดกลัว
กระบี่พิชิตมารเริ่มเลือนหายไป เขาหยิบกระบี่สีขาวเล่มหนึ่งออกจากแหวนมิติ
กระบี่เหมันต์เก้าดารา อาวุธวิเศษขั้นกลาง
อันหลินเอ่ยเสียงเรียบว่า “ไก่อ่อน ข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะตายได้อีกกี่ครั้ง นี่เป็นกระบี่ที่สอง”
กระบวนท่าที่สี่ของหกกระบี่เทพสงคราม กระบี่พิฆาต!
Comments