ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม 382 อันหลินกับอันฉีหลิน
“มา อันฉีหลิน ให้พ่อเจ้าอุ้มหน่อย” สวีเสี่ยวหลานยื่นทารกในมือให้อันหลิน
อันหลินรับทารกสีทองมาด้วยสองมือที่สั่นเทา พูดอะไรไม่ออกขึ้นมาชั่วขณะ
ผิวของเด็กทารกสีทองเรียบเนียนมาก ยามสัมผัสให้ความรู้สึกชาวาบเป็นระลอกๆ น่าจะมีสาเหตุมาจากสายฟ้าสีทองที่ห้อมล้อมทั้งตัวเขา
ทารกสีทองร้องไห้อยู่พักหนึ่ง ท่าทางคงจะเหนื่อยแล้ว จึงหยุดลง จากนั้นเขาก็ใช้ดวงตาที่มีน้ำตาคลอจ้องอันหลินพลางกะพริบปริบๆ ใบหน้ามีแต่ความสงสัย น่ารักยิ่ง
“เจ้าหนู เจ้าเป็นใครกันแน่ ออกมาจากท้องของข้าได้อย่างไร” อันหลินแตะใบหน้าของทารกสีทองแล้วเอ่ยถาม
เหมือนทารกสีทองจะไม่เข้าใจคำพูดของอันหลิน จู่ๆ ก็โพล่งออกมาว่า “ป๊ะป๋า!”
“ข้าไม่ใช่พ่อเจ้า!” อันหลินพูดอย่างขึงขัง
ทารกสีทองกะพริบตาด้วยความไร้เดียงสา หันมองสวีเสี่ยวหลานที่อยู่ข้างๆ เสียงกังวานดังขึ้น “หม่าม้า!”
เมื่อสวีเสี่ยวหลานได้ยินคำนี้ ใบหน้าขาวผ่องก็แดงก่ำขึ้นมาทันที อุทานเบาๆ ว่า “ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ อันฉีหลินคนนี้ก้อร่อก้อติกแต่เด็กเลยหรือ!”
อันหลินหน้ามืดทันทีที่ได้ฟัง ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นบ้าบออะไรกัน เขาไม่อยากเป็นพ่อคน!
ไม่คิดเลยว่าเหล่าจีนมุงรอบกายจะกรูกันเข้ามายกใหญ่
ซูเฉี่ยนอวิ๋นเม้มปาก พูดอย่างตกใจว่า “อันหลินกับกิเลนอสนีทองอนัตตาไม่ได้จูบกันเสียหน่อย ทำไมเขาถึงตั้งท้องคลอดลูกได้ล่ะ คลอดลูกต้องเป็นสตรีที่คลอดไม่ใช่หรือ ทำไมผู้ชายก็คลอดได้ด้วยล่ะ เอ๊ะ ไม่สิ กิเลนอสนีทองอนัตตาเป็นตัวผู้หรือตัวเมีย”
เมื่อเจอกับทำไมนับไม่ถ้วนของซูเฉี่ยนอวิ๋น ผู้คนรอบข้างต่างก็ทำเป็นไม่ได้ยิน ใครจะรู้ว่าโลกของหญิงคนนี้บิดเบี้ยวไปมากปานใดแล้ว พวกเขาไม่กล้าล่วงเกินฉางเอ๋อหรอกนะ…
แฟนคลับตัวยงอย่างหูก้วนและเหยาหมิงซีกลับคุกเข่าทันใด พูดอย่างตื่นเต้นว่า “สมกับเป็นพี่อัน สมกับเป็นตำนานอันดับหนึ่งแห่งสำนัก! แม้แต่สายฟ้าสวรรค์ก็ไม่เว้น แถมยังมีลูกด้วย!”
“สวรรค์ต้านฝีก้าวของพี่อันหลินไม่ได้แล้ว โฮ่ง!” ต้าไป๋ร่วมตะโกนด้วย
“ได้ยินว่าระยะนี้มีคนโฉดที่ชื่ออ้าวหลงเทียนปรากฏกายในแดนจิ่วโจว ลั่นวาจาว่าจะพลิกสวรรค์ ดูจากตอนนี้แล้ว หลงอ้าวเทียนจะสู้อันหลินไม่ได้เลยสักนิด เพราะอันหลินผ่านการข้ามอสนีบาตแล้ว ให้กำเนิดอันฉีหลิน!” ถังซีเหมินพร่ำรำพันและอุทาน
คนที่ได้รับอิทธิพลจากเหตุผลนิยมอย่างหลิวต้าเป่ากับจ้าวหวายหยิน ตอนนี้พูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ เพียงมองเหตุการณ์ที่เหลวไหลตรงหน้าอึ้งๆ รู้สึกว่าโลกนี้เป็นบ้ากันไปหมดแล้ว
เซียนพสุธามิ่งหยวนที่รีบรุดมาจากตีนเขา บัดนี้กุมหน้าอก ดวงตาฉายประกายเจิดจ้า
“ฮ่าๆ ๆ…อันหลิน ขอบคุณเจ้าที่ช่วยให้ข้าบรรลุ ข้าจะกลับไปเก็บตัวบำเพ็ญเพียรเดี๋ยวนี้เลย หากย่างสู่ระดับหวนสู่ความว่างเปล่า จะนำของขวัญมาพบเจ้าเป็นแน่!”
เซียนพสุธามิ่งหยวนหัวเราะร่วน จากนั้นมองรองผู้อำนวยการอวี้หัวที่อยู่ข้างเคียง “ผู้อำนวยการ ข้าขอลาต่อหน้าท่านเลย! ประตูของข้าเปิดแล้ว!”
รองผู้อำนวยการอวี้หัวสูดหายใจเข้าลึก พยายามยับยั้งอารมณ์ตกใจของตัวเองสุดฤทธิ์ โบกมือปัดๆ “รีบไปเถอะ เจ้าบรรลุเป็นเซียนสวรรค์หวนสู่อนัตตาได้ เป็นเกียรติแก่สำนัก เป็นศรีแก่สรวงสวรรค์!”
เซียนพสุธามิ่งหยวนคำนับอันหลิน เสร็จแล้วก็ขี่พายุจากไป ทิ้งนักเรียนและอาจารย์ที่ตะลึงพรึงเพริดไว้
“อะไรกัน อันหลินข้ามอสนีบาต ช่วยอาจารย์ทะลวงระดับหวนสู่ความว่างเปล่าได้ด้วยหรือ”
“ข้ารู้สึกว่าหัวใจกำลังกระตุก การข้ามอสนีบาตของอันหลินกลายเป็นอสนีทองอนัตตาไม่พอ อสนีทองอนัตตาแปลงร่างได้ยังพอทำใจยอมรับได้ แม้แต่เรื่องที่อสนีทองอนัตตาถูกเขาควบคุม ข้าก็ยอมรับทั้งน้ำตาแล้ว…แต่พอข้ามอสนีบาตเสร็จ ให้กำเนิดทารกคนหนึ่งมันเรื่องอะไรกัน! ไม่เพียงเท่านี้ ยังช่วยอาจารย์มิ่งหยวนให้บรรลุเป็นเซียนสวรรค์ได้ด้วยงั้นหรือ เซียนสวรรค์เชียวนะ ระดับที่เป็นสุดยอดพลังต่อสู้แห่งสรวงสวรรค์!”
รองผู้อำนวยการอวี้หัวคิดว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไป ต้องควบคุมเหตุการณ์ไม่ได้เป็นแน่
เขาตัดสินใจโยกย้ายอาจารย์และนักเรียนส่วนใหญ่ทันที พาพวกอันหลินย้ายมายังที่ที่ไร้ผู้คน ถึงได้เริ่มวิเคราะห์กันว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ในศาลาริมทะเลสาบหลังหนึ่ง ที่นี่มีอันหลิน เซวียนหยวนเฉิง และพวกสวีเสี่ยวหลานรวมตัวกัน รองผู้อำนวยการอวี้หัวเป็นคนใช้คาถามิติพาทุกคนเคลื่อนย้ายมาที่นี่
เซียนสวรรค์อวี้หัวมองทารกสีทองในมืออันหลิน ลองใช้นิ้วแตะหน้าท้องของทารกน้อย
ทารกสีทองแยกเขี้ยว จ้องอวี้หัวตาขุ่นตาเขียว
ปลายนิ้วของอวี้หัวส่องแสง ทารกทองร้องอ้อแอ้ อ้าปากจะกัดนิ้วของอวี้หัว
เปรี๊ยะ อวี้หัวสัมผัสได้ว่าถูกพลังงานสายฟ้าที่บริสุทธิ์อย่างยิ่งโจมตีนิ้ว ใบหน้าฉายความตกใจ
“ผู้อำนวยการใหญ่ ทารกคนนี้มันอย่างไรกันแน่”
อันหลินทำได้เพียงฝากความหวังไว้ที่รองผู้อำนวยการ เอ่ยถามด้วยความวิตก
อวี้หัวชักมือกลับมา คิ้วหนาขมวดคิ้ว พูดกับอันหลินว่า “พูดให้ถูกต้องก็คือ อันฉีหลินไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่มีปัญญาสมบูรณ์ แต่มีปัญญาเต็มเปี่ยม สภาพคล้ายๆ วัตถุเกิดปัญญา ในเมื่อเจ้าเป็นคนให้กำเนิดเขา เช่นนั้นเจ้าจะสร้างสายสัมพันธ์ทางจิตกับเขาได้อย่างไร”
อันหลินได้ยินประโยคนี้ก็โล่งใจไปเปราะหนึ่ง โชคดีที่ทารกทองไม่ใช่เด็กจริงๆ ไม่อย่างนั้นต้องแย่แน่ๆ ชายชาตรีคลอดลูก เรื่องนี้พูดออกไปใครจะไม่ตกใจ!
เขาสงบสติอารมณ์เล็กน้อย ลองใช้จิตสื่อสารกับทารกทอง ไม่คิดว่าจะไร้ปฏิกิริยาตอบสนอง
หลังอวี้หัวเห็นอันหลินสร้างสายสัมพันธ์ไม่ได้ ไม่มีคลื่นอารมณ์มากนัก จึงพูดต่อว่า “ภายในร่างกายของอันฉีหลินแฝงด้วยพลังสายฟ้าที่บริสุทธิ์อย่างยิ่ง ทั้งยังมีพลังงานพิเศษชนิดหนึ่งกระตุ้นเส้นชีพจร ถ้าอยากสร้างสายสัมพันธ์กับเขา เจ้าลองหลั่งเลือดให้เขายอมรับดูสิ”
“เอ๊ะ เป็นความคิดที่ดีเลย!” อันหลินได้ฟังก็ดวงตาเป็นประกาย
ก่อนหน้านี้เขาได้รับแรงกระทบกระเทือนจากเรื่องนี้จนงุนงงไปหมด ไม่ทันได้ตรึกตรองถึงกุญแจสำคัญของเรื่องนี้ให้ชัด
แม้เขาจะไม่รู้ว่าทารกสีทองเป็นตัวอะไร แต่ในเมื่อออกมาจากท้องของเขา เช่นนั้นก็ต้องมีความเกี่ยวข้องกับเขาอย่างแน่นแฟ้น หากไม่ใช่สิ่งมีชีวิต ก็เป็นวัตถุวิเศษที่เกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง หากต้องการค้นหาเบาะแส อาจต้องเริ่มจากโลหิต
อันหลินหลั่งเลือดของตัวเองอย่างอดรนทนไม่ไหว ทำให้ทารกสีทองลอยอยู่ตรงหน้า
เมื่อทุกคนได้เห็นฉากนี้ ต่างก็กลั้นหายใจเพ่งสมาธิ ประหนึ่งกำลังร่วมพิสูจน์ช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่อะไรบางอย่าง
อันฉีหลินมองเลือดตรงหน้าด้วยความฉงน สูดดมฟุดฟิด จู่ๆ ดวงตาก็ลุกวาว ไม่พูดพร่ำทำเพลงใช้ลิ้นเลียเลือดจนสะอาดสะอ้าน
“เป็นอย่างไรบ้าง สัมผัสอะไรได้ไหม” เซียนสวรรค์อวี้หัวถามอย่างสงสัย
อันหลินส่ายหน้า ใบหน้ามีแต่ความฉงนสนเท่ห์
เขาจ้องทารกน้อยตรงหน้าด้วยความแปลกใจ ทารกน้อยเดาะลิ้น ทำหน้าสุขใจ
คาดไม่ถึงว่าจู่ๆ สีหน้าของเขาจะเริ่มเขียวซีด
ทุกคนต่างก็สะดุ้งโหยง แม้แต่เซียนสวรรค์อวี้หัวก็เบิกตากว้าง
“ฮือๆ ๆ…”
อันฉีหลินร้องไห้จ้า กลิ้งไปกลิ้งมาบนฝ่ามืออันหลิน
“อะไรกัน หรืออันฉีหลินจะต่อต้านเลือดของอันหลิน” เซวียนหยวนเฉิงพูดอย่างไม่เข้าใจ
“ดูสภาพนี้ ทำไมข้ารู้สึกเหมือนอันฉีหลินจะถูกพิษเลยล่ะ…” เสี่ยวหงส่ายหน้าพลางพูดเสียงหวาน
“ซี๊ด…” เมื่ออันหลินได้ยินประโยคนี้ จู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้
เลือดของเขาเป็นพิษร้ายแรงต่อสิ่งมีชีวิตบางชนิด!
หรือ…ทารกน้อยจะถูกพิษจากเลือดของเขาเล่นงานเข้าแล้ว!
อันฉีหลินน้ำลายฟูมปากราวกับยืนยันข้อสันนิษฐานของอันหลิน ตาเหลือก ท้องเริ่มป่องขึ้น…
ปุ้ง
เสียงเหมือนลูกบอลแตกดังขึ้นกะทันหัน
อันฉีหลินระเบิดท่ามกลางสายตาของมวลชน…
Comments