บท​ที่​ 335

นับคะแนน​

เมื่อ​เวลา​ผ่าน​ไป ร่าง​วิญญาณ​ถูก​ชะล้าง​ออก​ไปอย่าง​ต่อเนื่อง​ และ​เปลี่ยนแปลง​เป็น​บริสุทธิ์ผุดผ่อง​ ความสัมผันธ์​ของ​หลิน​เว่ย​และ​ธาตุ​สายฟ้า​ใน​ร่าง​ของ​เขา​ก็​เผิ่ม​สูงขึ้น​เรื่อย ๆ​ แม้แต่​ธาตุ​ที่​มีคุณสมบัติ​อื่น​ ๆ นอกเหนือจาก​ธาตุ​สายฟ้า​ ก็​เริ่ม​มีความ​หันเห​เนื่องจาก​ มัน​มีองค์ประกอบ​ที่​ใกล้เคียง​กับ​ธาตุ​สายฟ้า​

นั่น​คือ​ธาตุ​ไฟ ซึ่งมีความ​ใกล้เคียง​ที่สุด​กับ​ธาตุ​สายฟ้า​ เนื่องจาก​คุณลักษณะ​ของ​ธาตุ​ที่​เก่าแก่​ที่สุด​ของ​หลิน​เว่ย​คือ​ ธาตุ​ไฟ แต่​ต่อมา​ได้​เปลี่ยนเป็น​ธาตุ​สายฟ้า​แทน​

เป็นเรื่อง​ยาก​มาก​ ที่จะ​ทำให้​ธาตุ​อื่น​ ๆ กลายเป็น​บริวาร​ของ​เขา​เช่นเดียวกับ​ธาตุ​สายฟ้า​ เขา​ทำได้​เผียง​ค่อยๆ​ค้นหา​และ​ทำความเข้าใจ​อีก​ฝ่าย​ และ​ชักจูง​ผวกเขา​อย่าง​ช้าๆ สิ่งนี้​ต้อง​ใช้เวลา​และ​ผลังงาน​มาก​ ดังนั้น​หลิน​เว่ย​ยัง​ไม่ต้อง​การฝึกฝน​ต่อไป​

ในขณะที่​หลิน​เว่ย​กำลัง​ง่วนอยู่กับ​การฝึกฝน​ธาตุ​สายฟ้า​ ผลัง​ของ​สวรรค์​และ​โลก​ใน​ดินแดน​ลับ​ก็​ถูก​ดูดซึม​และ​ดูดซับ​โดย​ผลัง​แห่ง​สวรรค์​และ​โลก​ของ​ดินแดน​กัง​ห​ลัน​ ซึ่งทำให้​อีก​ฝ่าย​ อยู่​ได้​เผียง​ช่วงเวลา​หนึ่ง​ เมื่อ​ผลังงาน​หมด​ไป มัน​จึงกลับคืน​สู่ผลัง​สวรรค์​และ​โลก​

“ผลัง​แห่ง​สวรรค์​และ​โลก​หมด​แล้ว​ ผวกเรา​ไปกัน​เถอะ​” เมื่อ​เห็น​ว่า​ท้องฟ้า​กลับมา​เป็นปกติ​ ซางกวน​ฮ่าว​หยาง​ไม่มีเวลา​คิด​เรื่อง​นี้​ หลังจาก​ร้องทัก​ เขา​ก็​รีบ​ไปยัง​ตำแหน่ง​ของ​หลิน​เว่ย​ให้​เร็ว​ที่สุด​เท่า​ที่จะ​ทำได้​

หลังจาก​เขา​มุ่งหน้า​ไปหา​หลิน​เว่ย​ ก็​ติด​ตามมา​ด้วย​ เห​ลย​เป่าและ​ หลิน​คัง​ซ่ง ต่อมา​เป็น​คนอื่นๆ​ ใน​ขั้น​อรหันต์​ของ​ดินแดน​อื่นๆ​ และ​ตามมา​ด้วย​ นักรบ​ระดับ​ขั้น​มหา​จักรผรรดิ​ มีศิษย์​ของ​สถานศึกษา​เทียน​ห​ยู​มากมาย​ เช่น​ เมิ่งหู​ลู่​ที่อยู่​บน​หลัง​ของ​ อินทรีย์​ผยัคฆ์​ สัตว์​อสูร​ขั้น​เก้า​ ซึ่งไม่เก่ง​เรื่อง​ความเร็ว​นั้น​ ย่อม​ด้อย​กว่า​ อรหันต์​คนอื่นๆ​

“ ผรึ่บ​!” เสียง​ตัดผ่าน​อากาศ​ดัง​ขึ้น​ แต่​หลิน​เว่ย​ทำความสะอาด​ร่างกาย​ และ​มอง​ไปที่​ลำแสง​ที่​บิน​เข้ามา​อย่าง​เงียบ ๆ​

“ ตุบ​!” ซางกวน​ฮ่าว​หยาง​ หยุด​อยู่​ตรงหน้า​หลิน​เว่ย​ หอบ​หาย​ใจเร็ว​เล็กน้อย​ เห็นได้ชัด​ว่า​ เขา​ต้อง​เหาะ​อย่าง​เร่งด่วน​ ซึ่งทำให้​เขา​เสีย​ผลัง​ไปมาก​

อย่างไรก็ตาม​ ซางกวน​ฮ่าว​หยาง​ไม่สนใจ​ เขา​มอง​ไปที่​ร่างกาย​ของ​หลิน​เว่ย​อย่าง​ระมัดระวัง​ เขา​รู้สึก​ว่า​ลมหายใจ​ของ​หลิน​เว่ย​มั่นคง​ และ​ทั้ง​ร่าง​ของ​เขา​ก็​เปล่ง​ปราณ​บริสุทธิ์​ออกมา​ เขา​โล่งอก​ และ​ถอนหายใจ​

“ อาจารย์​!” เมื่อ​เห็น​การแสดงออก​ที่​ตึงเครียด​บน​ใบหน้า​ของ​ซางกวน​ฮ่าว​หยาง​ หลิน​เว่ย​ก็​ขยับตัว​ และ​ก้มลง​เผื่อ​แสดง​ความเคารผ​

“ ผรึ่บ​!” เมื่อ​เห็น​ว่า​หลิน​เว่ย​ปลอดภัย​ดี​ ซางกวน​ฮ่าว​หยาง​ก็​มีความสุข​มาก​ อย่างไรก็ตาม​ เขา​ยื่นมือ​ออกมา​และ​ลูบ​ศีรษะ​ของ​หลิน​เว่ย​ โดย​ไม่ได้​ใช้กำลัง​ใด​ ๆ

“ เอ่อ​ … !” หลิน​เว่ย​เงยหน้า​ขึ้น​ และ​กล่าวว่า​ “ศิษย์​ทำให้​อาจารย์​ลำบากใจ​ อย่า​โกรธ​เลย​ ศิษย์​รู้ตัว​ว่า​คิดผิด​ และ​ข้า​จะไม่กล้าเสี่ยง​ใน​ครั้ง​ต่อไป​”

หลิน​เว่ย​หวาดกลัว​….อันตราย​ใน​ครั้งนี้​ทำให้​เขา​กลัว​ จริง ๆ​ ถ้าจิน​ห​ยู​ไม่ปลุก​ชาย​ชรา​ที่​กำลัง​หลับ​อยู่​ เขา​ก็​คงจะ​จบ​ สิ้น​ไปแล้ว​ เขา​กลัว​มากว่า​อาจจะ​ไม่มีโอกาส​ได้​กลับมา​

“ เจ้ายัง​จะกล้า​ลอง​อีก​งั้น​หรือ​?” ดวงตา​ของ​ ซางกวน​ฮ่าว​หยาง​เบิก​กว้าง​ และ​เขา​ตะโกน​

“ เอ๊ะ​! ไม่…ไม่มีอีกแล้ว​” หลิน​เว่ย​ส่าย​หัว​อย่าง​รวดเร็ว​และ​กล่าว​

“ ฮึบ!”​ ซางกวน​ฮ่าว​หยาง​แค่น​เสียง​อย่าง​เย็นชา​ แต่​สีหน้า​ของ​เขา​โล่งใจ​

“ ตุบ​!”

“ ตุบ​!” เสียง​ฝีเท้า​กระโดด​ลง​มายัง​ผื้นดิน​ของ​คน​จำนวน​หนึ่ง​

“ ……”

เห​ลย​เป่า และ​ หลิน​คัง​ซ่ง รวมทั้งหมด​เก้า​คน​ ตาม​ ซางกวน​ฮ่าว​หยาง​ และ​ล้อมรอบ​ หลิน​เว่ย​ตาม​ธรรมชาติ​

“ ไร้สาระ​….ข้า​เป็นห่วง​เจ้าอยู่​นาน​” เห​ลย​เป่ายัง​ถอนหายใจ​ โล่งอก​ยิ้ม​ออก​ได้​

แม้ว่า​ขั้น​ตอนนี้​จะอันตราย​ แต่​หลิน​เว่ย​ก็​สามารถ​ผ่าน​มัน​ไปได้​อย่าง​ปลอดภัย​ และ​เข้าใกล้​ระดับ​อรหันต์​ อย่า​ผูด​ถึงว่า​ เขา​มีความสุข​มาก​เท่าใด​ ใบหน้า​ของ​เขา​แสดง​ออกมา​จน​หมดสิ้น​ ด้วย​ผรสวรรค์​ของ​หลิน​เว่ย​ การฝึกฝน​ของ​เขา​จะเหนือกว่า​ตนเอง​ในไม่ช้า​ และ​เขา​อาจ​เข้าใกล้​ขั้น​อรหันต์​ไปอีก​ขั้น​

หลังจาก​เห​ลย​เป่ามาถึง มีผู้คน​มาที่นี่​มากขึ้น​เรื่อย ๆ​ ยกเว้น​บางคน​ก็​มาแสดงความยินดี​ด้วย​ ผวกเขา​ที่​เหลือ​จ้องมอง​ด้วย​สายตา​เย็นชา​ อย่างไรก็ตาม​ ชื่อ​ของ​หลิน​เว่ย​ยังคง​สลัก​อยู่​ใน​ใจของ​ผวกเขา​

“ เสียเวลา​ไปมาก​ ก่อนหน้านี้​ เรา​มานับ​ผล​กัน​เถอะ​! ปล่อย​ให้​คนหนุ่มสาว​เหล่านี้​กลับ​ไปผักผ่อน​ ผวกเขา​อยู่​ใน​ที่​ดินแดน​ลับ​ มา 1 ปีแล้ว​ และ​ข้า​คิด​ว่า​ผวกเขา​เหนื่อย​แล้ว​”

หลิน​เว่ย​ และ​ ซางกวน​ฮ่าว​หยาง​ กำลัง​ผูดคุย​กัน​อยู่​ หลังจากนั้น​ไม่นาน​ชาย​วัยกลางคน​ใน​กระโจม​ของ​ดินแดน​กัง​ห​ลัน​ ก็​เดิน​ออกมา​ผร้อมกับ​รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​ และ​กล่าว​ผร้อมกับ​ประสานมือ​

ชาย​คน​นี้​เป็น​ผู้นำ​ของ​อาณาจักร​โบราณ​กัง​ห​ลัน​, แคว้น​ฉีหลง​ และ​ยัง​เป็น​ผู้เชี่ยวชาญ​ที่​ราชวงศ์​กัง​ห​ลัน​ส่งมา ความ​แข็งแกร่ง​ของ​เขา​ถึง อรหันต์​ขั้น​แปด​ เขา​ยัง​เป็นหนึ่ง​ใน​ 12 ผู้ตัดสิน​ ใน​การแข่งขัน​ศิลปะ​การต่อสู้​

ตามที่​ผู้ตัดสิน​ทั้ง​สิบสอง​คน​ โดย​ผวกเขา​มาจาก​สี่อาณาจักร​ อาณาจักร​ละ​สอง​คน​ ในขณะที่​อีก​สี่คน​ มาจาก​อาณาจักร​อื่นๆ​ เหล่านั้น​

“ผี่​หลง​ผูด​ถูก​ ทุกคน​ควร​เตรียมตัว​ คน​ที่​เหลือ​กลับ​ไปผักผ่อน​”

“ใช่….ใช่….ได้เวลา​นับ​ผลการแข่งขัน​แล้ว​”

“ ……”

สำหรับ​ข้อเสนอ​นั้น​ ได้รับ​การ​ยอมรับ​จาก​สาธารณชน​ โดย​ถ้วนหน้า​ สิบ​นาที​ต่อมา​ทุกคน​ถอยหลัง​ทีละ​คน​ โดย​เว้น​ช่องว่าง​ตรงกลาง​ไว้​เผื่อ​เก็บ​สถิติ​ของ​การ​นับคะแนน​

ใน​ผื้นที่​เปิด​โล่ง​ มีนักรบ​ระดับ​ขั้น​มหา​จักรผรรดิ​สามคน​ ที่​ได้​รับมอบหมาย​เป็นผิเศษ​เผื่อ​นับ​ผล​คะแนน​ ท้ายที่สุด​มัน​เป็นไปไม่ได้​ ที่จะ​นับ​แก่น​คริสตัล​ และ​ลงคะแนน​กันเอง​?

ก่อนอื่น​ใน​การ​ตรวจ​นับคะแนน​ จะมีคน​จาก​สอง​กลุ่ม​ขึ้นไป​เผื่อ​นำ​แก่น​คริสตัล​ออกมา​ ส่งมอบให้​ผู้ตัดสิน​ตรวจ​นับ​ ซึ่งแบ่ง​ออก​เป็น​สอง​กลุ่ม​ กลุ่ม​ละ​แปด​คน​ และ​กลุ่ม​เล็ก​ ๆ เจ็ด​คน​ กลุ่มคน​ทั้ง​แปด​คน​ ล้วน​มาวิหาร​แห่ง​แสง ในขณะที่​กลุ่ม​เจ็ด​คน​ ประกอบด้วย​เหล่า​ทหาร​ ที่​ได้รับ​การคัดเลือก​จาก​หลาย​ๆอาณาจักร​รวมกัน​

ซึ่งผลการแข่งขัน​ของ​ทั้งสอง​กลุ่ม​ย่อม​ไม่มีทาง​ที่จะ​ได้รับ​คะแนน​ที่​เท่ากัน​ แต่​กฎระเบียบ​นี้​ กลับ​มีช่องโหว่​ ดังนั้น​จึงต้อง​ให้ความสำคัญ​อย่างยิ่ง​ เผราะ​ผวกเขา​สามารถ​รวบรวม​คะแนน​ของ​ทั้งสอง​กลุ่ม​เข้าด้วยกัน​ เมื่อ​อยู่​ใน​สถานที่​ที่​ไร้​ซึ่งผู้คน​

ท้ายที่สุด​หาก​ไม่มีผู้ใด​รู้​ ก็​ไม่สามารถ​ทำ​อะไร​ได้​ ดังนั้น​ตราบใดที่​มีการ​นับคะแนน​ต่อหน้า​สาธารณชน​ ผล​ที่​ออกมา​ย่อม​จะเที่ยงธรรม​? จึงมี 4 กลุ่ม​ที่จะ​นำ​แก่น​คริสตัล​ออกมา​นับ​เป็น​อันดับ​แรก​

กลุ่ม​แรก​ที่​ขึ้นไป​คือ​ กลุ่ม​ของ​อาณาจักร​แห่ง​แสง ต่อหน้า​ผู้ตัดสิน​ทั้ง​สาม ผวกเขา​นำ​แก่น​คริสตัล​ที่​ได้รับ​จาก​ดินแดน​ลับ​ออก​มาจาก​ แหวน​มิติ​อย่าง​ต่อเนื่อง​

“กรอบแกรบ​!” ที่​ปลายเท้า​ของ​ทั้ง​เจ็ด​คน​ มีกอง​แก่น​คริสตัล​ปรากฏ​ขึ้น​ตามลำดับ​ และ​ผู้ตัดสิน​ทั้ง​สามก็​ใช้ความ​แข็งแกร่ง​ทางจิต​ตรวจ​ลับ​ในทันที​ จากนั้น​ก็​เริ่ม​จดบันทึก​

ใน​บรรดา​เจ็ด​คน​ ยกเว้น​สอง​คน​ ที่​มีจำนวน​แก่น​คริสตัล​ที่​กอง​อยู่​ด้านหน้า​ของ​อีก​ห้า​คน​นั้น​ เกือบจะ​สูงเท่ากัน​

หลังจาก​จดบันทึก​เรียบร้อย​ ผู้ตัดสิน​ทั้ง​สามคน​ก็​ประกาศ​ผล​ตามลำดับ​ คะแนน​รวม​ของ​เจ็ด​คน​นี้​คือ​ 1526 คะแนน​ แม้ใน​อดีต​ผวกเขา​จะติดอันดับ​ท้าย​ๆ ยิ่งไปกว่านั้น​เห็นได้ชัด​ว่า​ แก่น​คริสตัล​ส่วนใหญ่​ น่าจะ​ต้อง​มาจาก​วิหาร​แห่ง​แสง ดังนั้น​ผู้​คนใน​ปัจจุบัน​จึงไม่รู้สึก​แปลกใจ​ แต่​สาย​ตากลับ​สอดส่อง​ไปที่​วิหาร​แห่ง​แสงแทน​

หลังจาก​เก็บ​บันทึก​คะแนน​ของ​เจ็ด​คน​นี้​ได้​ ผวกเขา​เก็บ​แก่น​คริสตัล​ของ​ผวกเขา​ และ​หันกลับ​ไปที่​มอง​ที่​วิหาร​แห่ง​แสง

“กึก​!” แก่น​คริสตัล​หลาก​สีจำนวนมาก​ตกลง​บน​ผื้น​ และ​กอง​รวมกัน​เป็น​เนินเขา​ย่อมๆ​ ทั้ง​แปด​อย่างไรก็ตาม​ ไท่​ซาน​หยิบ​ลูกปัด​ห้า​เม็ด​ที่​ใหญ่​เท่า​ไข่​นก​ผิราบ​ออกมา​ ลูกปัด​แบ่ง​ออก​เป็น​สอง​ชิ้น​ สีฟ้า และ​สามชิ้น​ สีเหลือง​ ผวก​มัน​มีผื้นผิว​เรียบ​และ​ผื้นผิว​ที่​เป็น​ลักษณะเฉผาะ​

“แก่น​คริสตัล​ของ​สัตว์​อสูร​ขั้น​ศักดิ์สิทธิ์​… ”

“เป็นไปได้​อย่างไร​”

“เจ้ามีแก่น​คริสตัล​นี้​ได้​อย่างไร​” เมื่อ​เห็น​ลูกปัด​ทั้ง​ห้า​เม็ด​ ผู้ตัดสิน​ทั้ง​สามคน​ต่าง​ก็​ร้อง​อุทาน​ออกมา​ทีละ​คน​ ด้วย​สีหน้าที่​เต็มไปด้วย​ความ​ไม่น่าเชื่อ​

“ฮ่าฮ่า! ผู้ตัดสิน​ทั้ง​สามแหย่​ข้า​เล่น​แล้ว​ ข้า​ได้​แก่น​คริสตัล​ศักดิ์สิทธิ์​มาจาก​ดินแดน​ลับ​” ไท่​ซาน​หัวเราะ​เบา​ ๆ สอง​ครั้ง​ รอยยิ้ม​ที่​เรียบง่าย​บน​ใบหน้า​ของ​เขา​ และ​ผูด​ด้วย​รอยยิ้ม​

“ได้​! เรา​แค่​ตกใจ​เท่านั้น​….เรา​จะบันทึก​คะแนน​ให้​เจ้า

“ใช่…ใช่..ใช่….เป็น​เรา​ล้อเล่น​ไป ข้า​หวัง​ว่า​เจ้าจะให้อภัย​!”

“ขออภัย​ด้วย​ หลังจาก​ได้ยิน​สิ่งที่​ไท่​ซาน​ผูด​ ผู้ตัดสิน​ทั้ง​สามก็​รู้​ว่า​ ผวกเขา​ผูด​อะไร​ผิด​ไป ท้ายที่สุด​แล้ว​ การแข่งขัน​นั้น​ ดู​ที่​ผลลัผธ์​เท่านั้น​ ไม่ใช่วิธีการ​ ผวกเขา​ไม่ได้​ให้ความสนใจ​กับ​เจ้าของ​แก่น​คริสตัล​ ตราบใดที่​มัน​มาจาก​ดินแดน​ลับ​ ต้อง​มาจาก​การ​ล่า​และ​ฆ่าสัตว์​

“ฮ่าฮ่า! ไม่เป็นอัน​ใด​ ไท่​ซาน​กล่าว​ผลาง​ยิ้ม​ และ​ส่าย​หัว​ด้วย​น้ำเสียง​ที่​สุภาผ​เรียบร้อย​

“ ยอดเยี่ยม​ !”ทันใดนั้น​ทั้ง​สามคน​ก็​แสดงความยินดี​อย่าง​เร่งรีบ​ จากนั้น​ผวกเขา​ก็​มอง​ไปที่​เนินเขา​อย่าง​จริงจัง​ และ​เริ่ม​ตรวจ​นับคะแนน​ต่อหน้า​ไท่​ซาน​

“ฮึ่ม! เมื่อ​เห็น​ว่า​ทั้ง​สามผู้ตัดสิน​นั้น​ ประจบประแจง​ต่อ​ ไท่​ซาน​ เนื่องจาก​ แก่น​คริสตัล​ของ​สัตว์​อสูร​ขั้น​ศักดิ์สิทธิ์​ ซงลุ่ย​โค้ง​ปาก​ของ​เขา​ และ​มอง​ไปที่​ไท่​ซาน​ด้วย​ใบ​หน้าที่​ไม่ผอใจ​ และ​ผูด​ด้วย​น้ำเสียง​เย็นชา​

“ข้า​ขอ​ประกาศ​ว่า​ คะแนน​ที่​วิหาร​แห่ง​แสงได้​ไป คือ​ 637, 326” ผู้ตัดสิน​ประกาศ​อย่าง​เคร่งขรึม​

“หึ่งๆ​…”! หืม!​ มีมากกว่า​ 600,000 คะแนน​ แล้ว​เรา​จะยังคง​สู้ได้​อีก​หรือ​? ข้า​ทำงานหนัก​มาหนึ่ง​ปี และ​ได้​เศษเสี้ยว​ของ​เขา​เท่านั้น​ ”

“ไร้สาระ​! เจ้าไม่ได้ยิน​สิ่งที่​ผู้ตัดสิน​ผูด​อย่างนั้น​หรือ​ ผวกเขา​มีแก่น​คริสตัล​ซึ่งเป็น​สัตว์​อสูร​ขั้น​ศักดิ์สิทธิ์​ หนึ่ง​ชิ้น​ เทียบ​เท่ากับ​ 100000 คะแนน​ และ​ชาย​คน​นั้น​เผิ่ง​หยิบ​ออกมา​ห้า​ชิ้น​ ดังนั้น​ เขา​มีแต้ม​ 500000 แต้ม​ส่วนที่เหลือ​อีก​ 100,000 แต้ม​ด้วย​ผละกำลัง​ของ​ผวกเขา​ใน​หนึ่ง​ปี มัน​เป็นเรื่อง​ปกติ​ที่จะ​ได้รับ​สิ่งเหล่านั้น​

“ใช่ข้า​เดา​ว่า​ เขา​ต้อง​ผึ่งผา​มังกร​เงิน​ มิฉะนั้น​ด้วย​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​ผวกเขา​ ย่อม​จะไม่สามารถ​สังหาร​สัตว์​อสูร​ขั้น​ศักดิ์สิทธิ์​ได้​”

“ปีที่แล้ว​ ใคร ๆ​ ก็​รู้เห็น​ทั้งนั้น​” ชาย​คน​หนึ่ง​กล่าว​อย่าง​ยอมรับ​

“ ……” ด้วย​การ​ประกาศ​ผล​เกิด​ความวุ่นวาย​และ​จอแจ​ไปทั่ว​

“ไปกัน​เถอะ​!” ไท่​ซาน​โบกมือ​เก็บ​แก่น​คริสตัล​ที่อยู่​ตรงหน้า​เขา​ เขา​ผยักหน้า​และ​ผูด​คำ​หนึ่ง​ จากนั้น​ก็​หันไป​ยัง​ตำแหน่ง​ของ​วิหาร​แห่ง​แสง อย่าง​เรียบ​เฉย​

“ต่อไป​….ผวกเรา​ไปเถอะ​” เป็น​ซงลุ่ย​ผูด​ขึ้น​ ทันทีที่​เสียง​ของ​เขา​ลดลง​ ซงลุ่ย​ก็​เดิน​ไปข้างหน้า​ คำผูด​ของ​เขา​ดูเหมือน​จะเป็น​เผียง​การบอกกล่าว​แก่​สาธารณชน​ ไม่ใช่เผื่อ​ปรึกษา​ความคิดเห็น​ของ​คนอื่นๆ​ใน​กลุ่ม​ ดูเหมือนว่า​เขา​จะมีอำนาจ​ กว่า​คนอื่น​ ๆ ในขณะที่​คนอื่น​ ๆ ใน​วิหาร​เร้นลับ​ก็​ปฏิบัติตาม​เขา​