ราชินีพลิกสวรรค์ 417 กำจัดที่สืบสกุลของหลิงหวัง

Now you are reading ราชินีพลิกสวรรค์ Chapter 417 กำจัดที่สืบสกุลของหลิงหวัง at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

นำ​ของ​ที่​ปลด​จาก​ผู้แพ้​มาเป็น​รางวัล​

เจียง​หลี​ยิ้ม​ใน​ใจ สำนักพรต​เสวียน​หมิง​แห่ง​นี้​ตระหนี่​เกินไป​หรือไม่​

เพียงแค่​มอง​สายตา​จริงจัง​ของ​ท่าน​ประมุข​แห่ง​สำนักพรต​เสวียน​หมิง​ ดูเหมือน​จะไม่เลือก​ก็​ไม่ได้​! เจียง​หลี​มอง​สำรวจ​วิญญาณ​ยุทธ์​ที่​บริสุทธิ์​ นอกจาก​เป็น​ขั้น​สามทั้งหมด​ ที่​เหลือ​ล้วน​เป็น​ขั้น​สี่ วิญญาณ​ยุทธ์​เช่นนี้​ สำหรับ​นาง​แล้ว​ ไม่น่าสนใจ​เลย​แม้แต่น้อย​

แต่ทว่า​สำหรับ​ชิงหว่าน​

นาง​เคย​เห็น​วิญญาณ​ยุทธ์​ของ​ชิงหว่าน​มาก่อน​แล้ว​ ล้วน​เป็น​ขั้น​ห้า​ทั้งหมด​

“ข้า​ต้องการ​พลัง​จิตวิญญาณ​” เจียง​หลี​รีบ​เลือก​

ชิงหว่าน​ได้ยิน​นาง​พูด​ รู้สึก​เบาใจ​ลง​ นาง​กลัว​ว่า​เจียง​หลี​จะเลือก​วิญญาณ​ยุทธ์​แล้​วจะ​ทิ้ง​พลัง​วิญญาณ​

แท้จริง​แล้ว​หาก​ให้​เลือก​ระหว่าง​วิญญาณ​ยุทธ์​กับ​พลัง​วิญญาณ​ถึงอย่างไร​คน​ส่วนใหญ่​ก็​ต้อง​เลือก​วิญญาณ​ยุทธ์​ทั้งนั้น​

ถึงแม้ตน​จะไม่ใช้ ก็​เอา​ไป​ขายทอดตลาด​มืด​คง​ได้เงิน​จำนวนมาก​

ส่วน​สัญลักษณ์​สีทอง​ของ​ตน​ เป็น​เพราะ​เจียง​หลี​ถึงได้​มัน​มา ตอนนี้​นาง​กลับ​ละทิ้ง​วิญญาณ​ยุทธ์​ไป​ แล้ว​เลือก​พลัง​วิญญาณ​แทน​ ชิงหว่าน​มอง​นาง​ด้วย​ความ​ซาบซึ้ง​

สำหรับ​การ​เลือก​ของ​เจียง​หลี​ ประมุข​แห่ง​สำนักพรต​นิกาย​เสวียน​หมิง​กลับ​ไม่ได้​พูด​อะไร​ เพียง​ยกมือ​มาปัด​พลัง​วิญญาณ​ที่​บริสุทธิ์​ และ​มัน​ก็​มาอยู่​ตรงหน้า​เจียง​หลี​แล้ว​

นาง​จึงไม่เกรงใจ​ แล้ว​รับ​ไว้​ สัมผัส​ความรู้สึก​ของ​พลัง​จิตวิญญาณ​ที่​บริสุทธิ์​ข้างใน​สักครู่​แล้วจึง​วาง​ไว้​

“ขอบคุณ​ท่าน​ประมุข​มาก​เจ้าค่ะ​” ชิงหว่าน​ขอบคุณ​อย่าง​นอบน้อม​แล้วจึง​ค่อยๆ​ นำ​วิญญาณ​ยุทธ์​วาง​ใน​เปลือก​วิญญาณ​ แล้ว​ถือ​ไว้​ใน​มือ​

“เจ้าอยู่​ก่อน​ ส่วน​เจ้าลง​ไป​” ประมุข​เอ่ย​

คน​ที่​เขา​เรียก​ให้​อยู่​ก่อน​นั้น​เจียง​หลี​รู้​ทันที​ว่า​หมายถึง​ตน​ เพราะว่า​สายตา​ของ​ท่าน​ประมุข​จ้อง​มาที่​นาง​

เจียง​หลี​รู้สึก​หนาว​ๆ ร้อน​ๆ คาดเดา​จุดประสงค์​ของ​ท่าน​ประมุข​ไม่ออก​

ชิงหว่าน​รู้​ว่า​ประมุข​สั่งให้​ตน​ออก​ไป​ก่อน​ นาง​จึงไม่กล้า​พูดมาก​ และ​เดิน​ออก​ไป​อย่าง​นอบน้อม​

“สัญลักษณ์​สีทอง​ของ​เจ้าบริสุทธิ์​ที่สุด​ หมายความว่า​การสังหาร​ของ​เจ้ามาก​ที่สุด​ ข้า​จะมอบ​รางวัล​เป็น​ทักษะ​การต่อสู้​ให้​เจ้าอีก​”

ชิ่งหว่าน​เดิน​ออก​มาถึงหน้า​ประตู​ ได้ยิน​ที่​ประมุข​พูด​ จึงหยุด​ฝีเท้า​ลง​ มอง​เจียง​หลี​อย่าง​อิจฉา​ แล้ว​ถอนหายใจ​เดิน​ออก​ไป​

ทักษะ​การต่อสู้​อย่างนั้น​หรือ​

เจียง​หลี​ใจเต้น​รัว​

หากว่า​ให้รางวัล​นาง​เป็น​ทักษะ​การต่อสู้​ ก็​เป็นเรื่อง​ที่​ดี​ “ขอบคุณ​ท่าน​ประมุข​มาก​”

“ตาม​ข้า​มา” ประมุข​ลุกขึ้น​ทันที​ แล้ว​เข้า​ตำหนัก​ใน​ไป​

เจียง​หลี​ครุ่นคิด​แล้วจึง​เดินตาม​หลังเขา​ออก​ไป​จาก​มหา​วิหาร​

สักพัก​นาง​ก็​เดินตาม​ประมุข​มาถึงตำหนัก​ใน​ พอ​เห็น​ตำหนัก​ใน​ซึ่งเป็น​ที่พัก​ของ​ประมุข​ หนึ่ง​ใน​นั้น​ที่​สะดุดตา​ที่สุด​คือ​เตียงนอน​หลัง​ใหญ่​ ชุด​เครื่อง​นอน​บน​เตียง​ยัง​เป็น​สีแดง​

สีแบบนี้​ทำให้​คน​สังเกต​ได้​ยาก​

ทักษะ​การ​ต้อ​สู้จะอยู่​ใน​ที่​แบบนี้​จริง​หรือ​ เจียง​หลี​รู้สึก​ระวัง​ใน​ใจ

“เจ้าเข้ามา​สิ มาถอด​ชุด​ให้​ข้า​” ประมุข​หันหลัง​ให้​นาง​ปรนนิบัติ​

เจียง​หลี​เหลือบมอง​แสงที่​เป็นประกาย​ลอดผ่าน​ส่วน​ที่​ลึก​สุด​ใน​ดวงตา​ “ท่าน​ประมุข​ ไม่ใช่ว่า​ท่าน​จะให้รางวัล​ข้า​เป็น​ทักษะ​การต่อสู้​หรือ​”

นาง​ยืน​นิ่ง​ กลับ​ไม่กล้า​เข้าไป​ถอด​เสื้อ​ให้​ประมุข​

ท่าน​ประมุข​หัน​กลับมา​ ใบ​หน้าที่​ทา​ด้วย​แป้ง​หัน​มอง​นาง​ แววตา​ของ​เขา​เฉียบคม​ดั่ง​มีด​ มอง​เจียง​หลี​ด้วย​ความรู้สึก​อยาก​แล่เนื้อเถือหนัง​

นี่​คง​เป็น​ความแตกต่าง​ระหว่าง​ห​ลิง​จงกับ​ห​ลิง​หวัง​ เจียง​หลี​เอ่ย​ใน​ใจ เพียงแค่​สายตา​ที่​มอง​ นาง​ก็​รู้สึก​ว่า​ต่อให้​ใช้ทั้ง​พลัง​ทั้งหมด​ที่​มีก็​ไม่มีทาง​ต่อสู้​ได้​ เขา​เป็น​ห​ลิง​หวัง​ระดับ​ไหน​กัน​แน่​ เจียง​หลี​คาดเดา​ใน​ใจ

“ที่มา​นี่​ไม่ใช่ว่า​จะให้​ข้า​มารับ​ทักษะ​การต่อสู้​หรือ​” ประมุข​ค่อยๆ​ เดิน​มาหยุด​ตรงหน้า​เจียง​หลี​ เขา​ยื่นมือ​ไป​ลูบ​ผม​ที่​ประ​บ่า​ของ​เจียง​หลี​

เจียง​หลี​กะพริบตา​เล็กน้อย​ ยืน​นิ่ง​หลัง​ตรง​ไม่ขยับ​ “ท่าน​ประมุข​ทำ​เช่นนี้​หมายความว่า​อย่างไร​ ข้า​ไม่เข้าใจ​”

ประมุข​ก้าว​ช้าลง​แล้ว​เดิน​วนรอบ​นาง​ สายตา​สำรวจ​เรือนร่าง​ของ​นาง​ไม่หยุด​ “ทักษะ​การต่อสู้​นี้​ต้อง​ถ่ายทอด​บน​เตียง​ จะต้อง​ให้​ทั้ง​ชาย​และ​หญิง​ฝึก​ไป​พร้อมกัน​ถึงจะได้​ นี่​คือ​สิ่งที่​ข้า​จะให้รางวัล​แก่​เจ้า เข้าใจ​หรือไม่​”

ความหมาย​ที่​แฝงอยู่​ใน​คำพูด​ ทำให้​เจียง​หลี​แสดง​สายตา​ที่​ยาก​จะเข้าใจ​ นาง​แสร้ง​ทำเป็น​ไม่เข้าใจ​แล้ว​ถามกลับ​ “ท่าน​ประมุข​ นี่​เป็นหนึ่ง​ใน​หน้าที่​ของ​ธิดา​สวรรค์​ด้วย​หรือ​”

“ไม่ใช่” ประมุข​แห่ง​สำนักพรต​นิกาย​เสวียน​หมิง​ก็​ตอบ​อย่าง​ตรงไปตรงมา​ “แต่ว่า​ตอนนี้​เจ้ายัง​ไม่ได้​เป็น​ธิดา​สวรรค์​ ข้า​จะให้​เจ้ามาเป็น​…ฮูหยิน​ของ​ท่าน​ประมุข​”

“…” เจียง​หลี​นึก​ขำ​ใน​ใจ ใคร​อยาก​จะเป็น​ฮูหยิน​ของ​ประมุข​สำนัก​อย่าง​เจ้ากัน​ ไอ้​แก่​ตัณหากลับ​!

“ท่าน​ประมุข​ ข้า​ขอ​เป็น​แค่​ธิดา​สวรรค์​ก็​พอแล้ว​ ถ้าทักษะ​การต่อสู้​นี้​เรียน​ยาก​เช่นนี้​ ข้า​โง่เขลา​เบาปัญญา​คงจะ​ฝึกฝน​ไม่ได้​หรอก​ ถ้าเช่นนั้น​ข้า​ก็​จะไม่ทำให้​ท่าน​เสียเวลา​และ​สิ้นเปลือง​ความหวังดี​อีกแล้ว​” เจียง​หลี​พูด​จบ​ หันหลัง​กลับ​จะออก​ไป​

“หยุด​เดี๋ยวนี้​”

เพียะ!​

เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​ฮึดฮัด​ของ​ประมุข​ดัง​ขึ้น​ ประตู​ตำหนัก​ใน​ก็​ปิด​สนิท​ลง​ทันที​

“ข้า​ถูกใจ​เจ้า เป็นเกียรติ​ของ​เจ้าแล้ว​ มาเป็น​สตรี​ของ​ข้า​ ฐานะ​ของ​เจ้าใน​สำนักพรต​นี้​จะเป็น​ที่หนึ่ง​ อยู่​เหนือ​คน​มากมาย​ แม้แต่​ธิดา​สวรรค์​ก็​ต้อง​เคารพ​เจ้าเป็น​อาจารย์​แม่” ประมุข​สำนักพรต​เสวียน​หมิง​เดิน​เข้าหา​นาง​อย่าง​ช้าๆ ดวงตา​ทั้งสอง​ข้าง​ภายใต้​เครื่องสำอาง​ หวัง​จะถอดเสื้อผ้า​เจียง​หลี​ออก​ให้​หมด​

ครั้งแรก​ที่​ได้​พบ​เจอ​ เขา​ก็​ถูกใจ​หญิงสาว​สวย​ที่​มีเสน่ห์​เป็นธรรมชาติ​คน​นี้​แล้ว​

คิด​แล้ว​ว่า​มีเพียงแค่​นาง​เท่านั้น​ที่จะ​เหมาะสม​กับ​เขา​

“ความหวังดี​ของ​ท่าน​ประมุข​ ข้า​จะรับ​ไว้​ แต่ว่า​จะให้​ข้า​เป็น​ฮูหยิน​ของ​ท่าน​ ข้า​คง​รับ​ไว้​ไม่ได้​” เจียง​หลี​ปฏิเสธ​อีกครั้ง​ นาง​กำ​กริช​ใน​มือ​ที่​ลู่​เจี้ย​ให้​นาง​ไว้​แน่น​ใต้​แขน​เสื้อ​

“เจ้าคิด​ว่า​ข้า​ต้อง​ถามความยินยอม​จาก​เจ้าอย่างนั้น​หรือ​” ท่าน​ประมุข​สำนักพรต​เสวียน​หมิง​ยืน​อยู่​ข้างหลัง​เจียง​หลี​ น้ำเสียง​ดั่ง​ดาบ​แหลมคม​ลอย​ผ่าน​ร่าง​นาง​ไป​

เขา​หลับตา​ลง​ ค่อยๆ​ สูด​กลิ่นหอม​จาก​กาย​ของ​เจียง​หลี​ ค่อยๆ​ วางมือ​ทั้งสอง​ข้าง​ลง​บน​ไหล่​ของ​นาง​

นาง​รู้สึก​ถึงความ​น่ารังเกียจ​ เจียง​หลี​กำ​กริช​ใน​มือ​ไว้​แน่น​ อดกลั้น​ไม่ยอม​ขยับตัว​

“หอ​มมาก​!” ประมุข​สำนักพรต​เสวียน​หมิง​หลับตา​ เคลิบเคลิ้ม​พลาง​กระซิบ​ข้าง​หู​นาง​ มือ​ทั้งสอง​ข้าง​ของ​เขา​ลูบไล้​เบา​ๆ ที่​ไหล่​ทั้งสอง​ของ​เจียง​หลี​ สัมผัส​ถึงความ​ละเอียด​ของ​ผิว​นาง​ “เป็น​เด็กดี​เชื่อฟัง​ข้า​ อย่า​คิด​ขัดขืน​ข้า​ เพราะ​ยันต์​ธารา​ทมิฬ​ใน​ร่าง​ของ​เจ้ามัน​กำหนดให้​เจ้าต้อง​อยู่​ข้าง​กาย​ข้า​ เป็น​สตรี​ของ​ข้า​”

เจียง​หลี​อดทน​ต่อ​ความ​น่าขยะแขยง​ ยิ้ม​เอ่ย​ “แต่ว่า​ ข้า​ไม่ใช่สตรี​ที่​ว่านอนสอนง่าย​อย่าง​ที่​ท่าน​คิด​หรอก​”

ทันใดนั้น​ เจียง​หลี​หันหลัง​กลับมา​ ใช้พลังจิต​ควบคุม​ประมุข​สำนักพรต​เสวียน​หมิง​ กริช​ใน​มือ​นาง​เฉือน​เข้าที่​ตรงกลาง​ระหว่าง​ขา​ทั้งสอง​ข้าง​อย่าง​รวดเร็ว​

กริช​ใน​มือ​กรีด​เสร็จ​ ตอนนั้น​การควบคุม​ท่าน​ประมุข​สำนักพรต​เสวียน​หมิง​ก็​คลาย​ลง​ ร่างกาย​ท่อน​ล่าง​เจ็บปวด​ทรมาน​ อ๊ากกก!​ เขา​ร้อง​ออกมา​ด้วย​ความเจ็บปวด​ มือสอง​ข้าง​กุม​ไว้​ตรง​ที่​เลือด​ไหล​ออกมา​ แล้วจึง​ถอยหลัง​ออก​ทันที​

ตรงหน้า​ของ​เจียง​หลี​ยังมี​สิ่งที่​นาง​เฉือน​ออก​มาจาก​ร่าง​ของ​ประมุข​สำนักพรต​เสวียน​หมิง​

นาง​ไม่ชายตามอง​สิ่งนั้น​เลย​แม้แต่น้อย​ นาง​ส่าย​กริช​ใน​มือ​ “นี่​เป็น​คำทักทาย​อย่าง​กันเอง​จาก​บุรุษ​ของ​ข้า​ ท่าน​ประมุข​สำนัก​ชอบใจ​หรือไม่​”

“เจ้า…! นัง​แพศยา​! เจ้าต้อง​ตาย​! ” ประมุข​สำนักพรต​เสวียน​หมิง​โกรธ​จน​อยาก​จะฆ่านาง​

ถึงแม้เขา​จะเป็น​ห​ลิง​หวัง​ เจอ​เรื่อง​ร้ายแรง​เช่นนี้​ ก็​เจ็บ​จน​พูดไม่ออก​เหมือนกัน​

เจียง​หลี​รู้​ว่า​ไม่มีทาง​ฆ่าเขา​ได้​ ยิ่ง​นาง​ช้า เมื่อ​มีคน​มาจะทำให้​นาง​หนี​ไป​ไม่ได้​ ใน​ตอนที่​ประมุข​สำนักพรต​เสวียน​หมิง​จะเข้ามา​สังหาร​นาง​ นาง​จึงพัง​ประตู​บาน​ใหญ่​แล้ว​หนี​ออก​ไป​

เขา​เห็น​เจียง​หลี​หนี​ไป​ ส่วน​ตน​นั้น​ก็​เคลื่อนไหว​ไม่ได้​เพราะ​เจ็บ​หนัก​ ท่าน​ประมุข​สำนักพรต​เสวียน​หมิง​โกรธ​จน​ร้อง​ตะโกน​ “เข้ามา​…!”

เจียง​หลี​เหลือ​เวลา​ไม่มาก​นัก​

นาง​รีบ​กลับ​ไป​ที่​ห้อง​ของ​ตน​ อุ้ม​สัตว์เลี้ยง​ที่​กำลัง​หลับสนิท​อยู่​ดัน​ประตูออก​ไป​ หนี​ไป​ทาง​ประตู​ภูเขา​ของ​สำนักพรต​เสวียน​หมิง​

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด