บทที่ 1090 เศษสวะที่มาไม่ได้ หยุดโหวกเหวกโวยวายเสียที!

……….

บทที่ 1090 เศษสวะที่มาไม่ได้ หยุดโหวกเหวกโวยวายเสียที!

จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงหน้าตาไม่สู้ดีกันทั้งคู่ สายตาที่จ้องมองเต่าชราเต็มไปด้วยความพยาบาท!

ที่เล่ามานี่มันเรื่องบ้าอะไร ปั้นน้ำเป็นตัวเห็น ๆ ไม่มีประโยคใดเชื่อได้เลย ปลอมจนไม่อาจปลอมกว่านี้ได้อีกแล้ว!

“เจ้าปั่นหัวพวกเราเล่นหรือ”

เสียงของนายเหนือหัวหว่างเซิงเยียบเย็น เวลานี้ไฉนเลยจะยังไม่เข้าใจอีกว่าเต่าชราหลอกพวกเขา ไม่ได้บอกความจริง

“เปล่า!”

เต่าชราปฏิเสธ ยืนกรานว่าสิ่งที่ตนพูดคือความจริง

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ความจริง

มันเคยพบ ‘คนท้องถิ่น’ ที่จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงกล่าวถึงที่ไหน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ‘คนท้องถิ่น’ ที่จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงกล่าวถึงเป็นใคร!

จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงคงไม่กล้าลงมือค้นวิญญาณ หาไม่แล้วพวกเขาคงไม่จำเป็นต้องคาดคั้นเช่นนี้ ค้นวิญญาณโดยตรงเสียก็จบ

และมันจับจุดนี้ได้ถึงได้จงใจแต่งเรื่องขึ้นมาประวิงเวลา ให้ตัวเองถูกทรมานน้อยลง

“เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!”

จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงจิตสังหารพลุ่งพล่าน ไม่เชื่อว่าที่เต่าชรากล่าวมานั้นคือความจริง พวกเขาลงมือทรมานซีและเต่าชราอีกครั้ง

…

ดินแดนเก่า อาณาจักรแห่งหนึ่ง

ขณะที่หลี่จิ่วเต้ากำลังบรรเลงฉิน ทันใดนั้นหัวใจของเขาพลันบีบรัด ลำนำที่ดีดอยู่เกิดเสียงเพี้ยนไป!

“เกิด…อะไรขึ้น!”

คิ้วของเขาขมวดมุ่น จู่ ๆ ก็รู้สึกปวดหัวใจ ราวกับมีเรื่องที่ชวนให้เขาโศกเศร้าเกิดขึ้น

ความรู้สึกนี้เจ็บปวดเหลือกัน ราวกับหัวใจถูกเข็มทิ่มแทง

“ผู้ใดเกิดเรื่องหรือ?!”

สีหน้าของเขาอึมครึม อดนึกถึงซีขึ้นมาไม่ได้

ตอนนี้เขาไม่รู้ข่าวคราวของนาง หากว่าผู้ใดมีโอกาสเกิดเรื่อง ย่อมต้องเป็นนาง

“ซี เจ้าอย่าเป็นอะไรนะ รอข้าไปหาเจ้าก่อน!”

เสียงของเขาทุ้มต่ำ เปลี่ยนลำนำที่บรรเลงอยู่เป็นเพลง ‘แคล้วคลาดปลอดภัย’

เพลง ‘แคล้วคลาดปลอดภัย’ แฝงไว้ด้วยความคาดหวังที่เขามีต่อนาง คาดหวังให้นางแคล้วคลาดปลอดภัย!

‘พลังกงล้อชะตาที่มองไม่เห็น หากท่านสัมผัสได้ โปรดจงช่วยข้าคุ้มครองซีให้ปลอดภัย หากมีผู้ใดทำร้ายนางโปรดจุติพลังสังหารศัตรูของซีให้สิ้นซาก!’

เขาภาวนาในใจ

ในสถานการณ์ที่ตัวเขาไม่รู้ เสียงฉินดังกระจายออกไปอย่างรวดเร็ว กังวานไปถึงดินแดนใหม่ จุดที่…ซีอยู่!

เสียงฉินกึกก้องหลอมรวมเป็นดาบยาวเล่มหนึ่ง พร้อมด้วยปราณพิฆาตแฝงไว้ซึ่งความขุ่นเคืองมหาศาล ฟาดฟันใส่จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิง!

จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงกลัวจนปัสสาวะราด ของเหลวสีเหลืองไล่ลงมาตามขาทั้งสองข้าง ทรุดตัวลงกับพื้น

พวกเขาเป็นถึงปรมาจารย์ดินแดนใหม่ กำลังรบระดับแสวงวิถีซึ่งเป็นระดับสูงสุด ไม่เคยขายหน้าเช่นนี้มาก่อน

ทว่าเมื่อเผชิญกับดาบยาวซึ่งหลอมรวมจากเสียงฉิน พวกเขารวบรวมความกล้าเข้าต่อสู้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!

พลังในดาบยาวซึ่งหลอมรวมขึ้นจากเสียงฉินน่าพรั่นพรึงเกินไป เทียบกับภาพร่างเลือนรางแล้วยังน่าพรั่นพรึงยิ่งกว่า พวกเขาไม่สงสัยเลยว่าดาบที่ฟาดฟันลงมาปลิดชีพพวกเขาอย่างสิ้นเชิงได้แน่นอน!

“บังอาจ!”

ในเวลานั้น ระฆังโบราณกู่ก้อง พลังท่วมท้นนภาซัดสาดออกไปกีดขวาง

มันไฉนเลยจะยอมให้พลังเสียงฉินอุกอาจสังหารผู้อื่นต่อหน้ามัน เช่นนั้นก็นับเป็นความอัปยศใหญ่หลวงสำหรับมันแล้ว!

อนิจจา พลังเสียงฉินเกินจินตนาการถึงขีดสุด พลังที่ซัดสาดออกจากระฆังโบราณยับยั้งไม่ได้เลย พริบตาเดียวก็ถูกดาบยาวที่หลอมรวมจากเสียงฉินบดขยี้ลง!

ดาบยาวฟาดฟันใส่จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงทันที!

จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงตายสนิท อันตรธานอย่างสิ้นเชิง ราวกับไม่เคยปรากฏตัวในใต้หล้านี้มาก่อน!

“!!!”

สิ่งมีชีวิตดินแดนใหม่นับไม่ถ้วนได้เห็นภาพนี้ ต่างตกตะลึงถึงขีดสุด

จ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงเป็นถึงปรมาจารย์ดินแดนใหม่ระดับแสวงวิถี ถูกสังหารง่าย ๆ ในดาบเดียวเชียวหรือ?!

ต่อให้พวกเขาเห็นทุกอย่างกับตา ก็ยังเชื่อไม่ลง!

“ฆ่า!”

ระฆังโบราณบันดาลโทสะ จิตสังหารพลุ่งพล่าน แม้มันจะไม่แยแสความเป็นความตายของจ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิง ทว่าจ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงถูกฆ่าต่อหน้าต่อตามัน ยิ่งกว่านั้นมันหยุดไว้ไม่ได้ เป็นผลให้มันรู้สึกอับอายอย่างยิ่งยวด โมโหถึงขีดสุด!

ลมหายใจต่อมา อักขระทั้งหมดบนระฆังของมันถูกปลุกขึ้นมา ระเบิดพลังเกินจินตนาการใส่ดาบยาว

ดาบยาวเปล่งแสง บุกไปหาระฆังโบราณทันที ปะทะกับพลังที่อักขระระเบิดออกมา!

คลื่นพลังสยดสยองโถมทับ ดาบยาวน่ากลัวเกินไป เปี่ยมพลังเหนือภาพร่างเลือนรางไปไกล ระฆังโบราณปลุกพลังอักขระแล้วยังไม่ไหว สู้ดาบยาวไม่ได้ ถูกดาบยาวฟันจนแตกออก!

พลังอันน่าประหวั่นพรั่นพรึงกวัดแกว่งออกจากดาบยาว ฟาดฟันใส่ระฆังโบราณ!

ระฆังโบราณตระหนก คิดไม่ถึงว่าดาบยาวจะดุดันปานนี้ เหนือความคาดหมายมันไปอย่างสิ้นเชิง!

มันไม่ได้เลือกปะทะตรง ๆ หากแต่เลือกหลบหลีกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว!

ทว่ามันหนีไม่พ้นเลย ดาบยาวเล็งเป้ามันไว้ และฟันลงมาที่มัน!

เสียงดังตูม คลื่นพลังสยดสยองซัดสาด ระฆังโบราณถูกผ่าเป็นสองซีก!

ดาบยาวไม่ได้หยุดยั้ง โจมตีต่อไปอีกหลายดาบพร้อมด้วยโทสะเข้มข้น หมายมั่นจะขยี้ระฆังโบราณให้ย่อยยับ!

แสงดาบสะท้อนไปทั่วดินแดนใหม่ ชวนให้ขวัญผวาเป็นหนักหนา สิ่งมีชีวิตทุกตนในดินแดนใหม่ตัวสั่นระริก วิญญาณสะท้านไม่หยุด!

“แค่เสียงฉินคิดว่าจะกำจัดข้าได้หรือ เจ้าไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!”

ระฆังโบราณคำรามกราดเกรี้ยว “ข้ามาด้วยร่างต้น เจ้าอย่าคิดว่าจะสังหารข้าได้จากระยะไกล!”

มันระเบิดพลังอันน่าพรั่นพรึงยิ่งขึ้นออกมา ร่างระฆังที่ถูกผ่าเป็นสองซีกสมานกลับคืนอย่างรวดเร็ว

มันส่องแสงผ่องอำไพยิ่งขึ้น สำแดงอานุภาพลึกล้ำเกินหยั่ง ปะทะกับแสงดาบหลายลำที่ถูกดาบยาวฟาดฟันออกมา!

มันไม่ธรรมดาจริง ๆ เป็นถึงศาสตราต้องห้ามสะท้านโลกันตร์ หลังระเบิดพลังเต็มที่แล้วสยดสยองถึงขีดสุด หยุดยั้งแสงดาบนับคณาจากดาบยาวไว้ได้

“บังอาจกำแหงต่อหน้าข้า เจ้าควรค่าพอที่ไหน! หากเจ้ามาเองยังว่าไปอย่าง!”

ระฆังโบราณยิ้มเย็น ไม่ได้กล่าวถึงร่างต้นของฉิน หากแต่หมายถึงผู้บรรเลงฉิน!

แน่นอนว่าลำพังพลังของมันไม่ใช่คู่มือของผู้บรรเลงฉินแน่นอน

มันตระหนักถึงข้อนี้ดี

ทว่ามันไม่ได้รู้สึกเกรงกลัว เพราะเบื้องหลังของมันมีเจ้านายคอยเกื้อหนุนอยู่!

ด้วยเหตุนี้ มันถึงกล้าท้าทายผู้บรรเลงฉินเช่นนี้!

มันสำแดงวิชาลับน่าสะพรึงกลัวออกมามากมาย เป็นวิชาที่เจ้านายของมันทิ้งไว้ในระฆังโบราณด้วยตนเอง

เสียงฉินก้องกังวาน เปี่ยมโทสะยิ่งขึ้น ดาบยาวที่หลอมรวมออกจากเสียงฉินเพิ่มทวีความน่ากลัว!

ซ้ำยังมีกระแสจิตส่งออกมาจากดาบยาว!

“ระฆังเส็งเคร็งลูกหนึ่งเท่านั้น ถูกข้าเล่นงานจนแหลกลาญตั้งแต่เมื่อครั้งอดีต บัดนี้มีหน้าวางตัวจองหองเช่นนี้อีกหรือ”

ดาบยาวระเบิดพลังน่าครั่นคร้ามยิ่งขึ้นออกมา ทลายวิชาลับสารพันที่ระฆังโบราณปล่อยออกมาได้ติด ๆ ผ่าระฆังโบราณเป็นสองซีกอีกครั้ง!

มิหนำซ้ำ พลังที่ปะทุออกจากดาบยาวในคราวนี้ยังบดขยี้ระฆังโบราณเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอีกด้วย!

“นั่นมันอดีต อย่าได้เอ่ยถึงมันอีก อีกอย่างสุดท้ายฝ่ายที่พ่ายแพ้ก็คือพวกเจ้าไม่ใช่หรือ!”

ระฆังโบราณไม่ได้ถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์ คลื่นพลังจิตส่งออกมาสนทนากับร่างต้นของฉิน

มันรู้ดีว่าผู้ที่ส่งคลื่นพลังจิตนี้ไม่ใช่ผู้บรรเลงฉิน หากแต่เป็นตัวฉินเอง

ใช่แล้ว ในอดีต มันกับร่างต้นของฉินเคยเปิดศึกกันอย่างยิ่งใหญ่ จบลงด้วยความพ่ายแพ้ของมัน มันหาได้ชนะร่างต้นของฉินไม่ ถูกร่างต้นของฉินเล่นงานเสียแหลกลาญ

และเพราะเหตุนี้ ยามดาบยาวซึ่งหล่อหลอมขึ้นจากพลังเสียงฉินสังหารจ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงต่อหน้ามัน มันถึงเดือดดาลจนทนไม่ไหว!

เพราะมันกับร่างต้นของฉินมีหนี้แค้นเก่าสั่งสมกันอยู่!

ที่มันลงมือขัดขวางไม่ให้เสียงฉินสังหารจ้าวเทียนและนายเหนือหัวหว่างเซิงก็เพราะเหตุนี้

“ในอดีตพวกเจ้าคือฝ่ายปราชัย บัดนี้พวกเจ้าก็ยังเป็นฝ่ายปราชัยเช่นเดิม ลงท้ายความได้เปรียบก็เป็นของเรา ทั้งยังได้เปรียบมากขึ้นเรื่อย ๆ อีกด้วย!”

คลื่นพลังจิตส่งออกจากระฆังโบราณอีกครั้ง สมานร่างระฆังชิ้นเล็กชิ้นน้อยอย่างรวดเร็ว ก่อนจะต่อสู้กับดาบยาวอย่างดุเดือด

“นั่นเป็นเพียงความลำพองใจของพวกเจ้าเท่านั้น!”

เสียงหัวเราะดังออกจากดาบยาว ตวัดฟาดฟันออกไปไม่หยุดหย่อน ระฆังโบราณสู้ไม่ได้เลย ถูกมันบดขยี้แหลกเหลวอีกครั้ง

“ความได้เปรียบเป็นของพวกเจ้าหรือ ได้เปรียบมากขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยหรือ เจ้าเอาหน้าที่ไหนมาพูด ร่างต้นของข้ายังไม่มาเยือนก็สามารถกำจัดเจ้าได้สบาย ๆ แล้ว!”

มันส่องแสงเจิดจ้า คลื่นพลังสุดสยดสยองโถมทับใส่เศษระฆังโบราณที่ระเบิดออกมา หมายจะปลิดชีพระฆังโบราณอย่างสิ้นเชิง

“นายท่าน…ช่วยข้าด้วย!”

ระฆังโบราณร้องลั่น ลนลานอย่างเห็นได้ชัด

มันคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าร่างต้นของฉินในยามนี้จะน่าครั่นคร้ามถึงเพียงนี้ มันเคยประมือกับร่างต้นของฉินมาก่อน เวลานั้นร่างต้นของฉินยังไม่ได้น่ากลัวปานนี้

เสียงฉินเสียงหนึ่งเท่านั้นมันยังต้านไม่ไหว พลังที่ร่างต้นของฉินมีในตอนนี้น่ากลัวถึงขีดสุดอย่างแท้จริง!

เรื่องนั้น…เป็นไปได้อย่างไร?!

มันไม่อาจเชื่อเรื่องเช่นนี้ได้เลย!

ต้องรู้ว่าในอดีตทั้งร่างต้นของฉินและผู้บรรเลงฉินล้วนเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ แม้จะไม่เคยถูกสังหารอย่างสิ้นเชิง แต่ก็บาดเจ็บสาหัสเอาการ

ในสถานการณ์เช่นนี้ ร่างต้นของฉินและผู้บรรเลงฉินฟื้นตัวได้ก็นับว่าไม่เลวแล้ว ยิ่งไม่ต้องเอ่ยว่าแข็งแกร่งขึ้นกว่าเก่า

ทว่าความจริงก็คือร่างต้นของฉินแข็งแกร่งขึ้นจริง ๆ!

ร่างต้นของฉิงยังกล้าแกร่งขึ้นได้ ไม่ต้องคิดให้มากความก็รู้ว่าผู้บรรเลงฉินก็เหนือชั้นกว่าเมื่อครั้งอดีต ยิ่งทวีความน่าพรั่นพรึง

“หนนี้ต่อให้เจ้านายของเจ้าออกโรงมาเองก็ช่วยเจ้าไม่ได้!”

เสียงแค่นหัวเราะดังออกจากเสียงฉิน

มันเพิ่มพูนพลัง หมายจะทำลายระฆังโบราณให้ราบคาบ

“ผู้ใดมอบความกล้าเอ่ยวาจาเช่นนี้กับเจ้า?!”

เวลานั้นเอง เสียงเย็นยะเยือกเสียงหนึ่งดังสะท้อนในปฐพี ขณะเดียวกัน คลื่นพลังสุดสยดสยองปรากฏ ไล่บี้จนดาบยาวซึ่งหลอมรวมขึ้นจากเสียงฉินต้องยอมถอย!

พลังนี้หลั่งไหลเข้าไปในเศษระฆังโบราณ

พริบตาเดียว ระฆังโบราณก็คืนสภาพดังเดิม ซ้ำยังแข็งแกร่งกว่าเดิมด้วย!

เจ้านายเบื้องหลังมันออกโรงแล้ว ถ่ายทอดพลังเก่งกล้ายิ่งขึ้นมาให้มัน!

“ผู้ใดมอบความกล้าให้ข้าหรือ แน่นอนว่าเป็นพวกเจ้า! ถึงอย่างไรเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพวกเจ้าผู้อ่อนด้อย ใคร ๆ ต่างมีความกล้ากันได้ทั้งนั้น!”

เสียงฉินแค่นหัวเราะ

“รนหาที่ตาย!”

ระฆังโบราณคำรามกราดเกรี้ยว บุกไปข้างหน้า

“ผู้พ่ายแพ้อย่างพวกเจ้า ครั้งนี้ข้าจักลบล้างพวกเจ้าให้สิ้นซาก!”

เจ้านายเบื้องหลังระฆังโบราณส่งคลื่นพลังจิตออกมา

“เศษสวะที่มายังไม่ได้ หยุดโหวกเหวกโวยวายเสียที!”

เสียงฉินไม่ได้เกรงกลัว ปะทะกับระฆังโบราณอีกครั้ง

เห็นได้ชัดว่ามันรู้จักเจ้านายเบื้องหลังระฆังโบราณอยู่ระดับหนึ่ง รู้ว่ายามนี้เจ้านายเบื้องหลังระฆังโบราณยังเดินทางมาที่นี่ไม่ได้ ได้แต่ส่งระฆังโบราณอันเป็นศาสตราในมือเข้ามา

“มาไม่ได้ก็สังหารผู้ล้มเหลวอย่างพวกเจ้าได้!”

เจ้าของระฆังโบราณส่งคลื่นพลังจิตออกมา “นอกจากนี้ ที่มาไม่ได้เป็นการชั่วคราวเท่านั้น ประเดี๋ยวพวกเราก็ไปได้แล้ว!”

เสียงฉินพูดไม่ผิด เวลานี้เขายังไปที่นั่นด้วยตนเองไม่ได้

……….