รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]บทที่ 755 ไม่เกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ เกี่ยวกับพฤติกรรมของเจ้า!
บทที่ 755 ไม่เกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ เกี่ยวกับพฤติกรรมของเจ้า!
คิดดีหรือยังว่าอยากตายแบบไหน!?
โอหังยิ่งนัก!
นัยน์ตางูใหญ่สีม่วงเย็นยะเยือก จิตสังหารพลุ่งพล่านยิ่งขึ้น
ลิ้นสองแฉกในปากมันแลบออกมาไม่หยุด ทั้งยังจ้องหลี่จิ่วเต้าพลางเอ่ย “ควรต้องเอ่ยว่า เจ้าคิดดีหรือยังว่าอยากตายแบบไหน!”
ในดินแดนผืนนี้ เผ่ามนุษย์ถูกข่มเหง เผ่าอื่นเป็นผู้ยิ่งใหญ่ มนุษย์สามหาวจากไหนกันถึงบังอาจเอ่ยวาจาเช่นนี้!
มันได้ยินมาว่าสิ่งมีชีวิตท้องถิ่นจำนวนหนึ่งในอาณาจักรนี้ทรงพลังกล้าแกร่ง กำราบสิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรทั้งปวงได้ และเหมือนว่าแดนเซียนอะไรนั่นก็ถูกกำราบไปด้วย แข็งแกร่งจนผิดมนุษย์
ทว่ามันหาได้ใส่ใจไม่
แดนเซียนอะไรนั่น ว่ากันว่าเป็นเพียงเซียนเทียมกลุ่มหนึ่ง หาใช่เซียนจริง ๆ เซียนจริง ๆ และกำลังรบเหนือขึ้นไปกว่านั้นล้วนอยู่ในภพเซียน
ที่นั่นต่างหาก คืออาณาจักรซึ่งแข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลนี้!
สิ่งมีชีวิตมากมายเอ่ยว่า หากสิ่งมีชีวิตจากภพเซียนมาเยือนอาณาจักรนี้จริง ๆ สิ่งมีชีวิตท้องถิ่นทั้งหมดในอาณาจักรนี้ต่างต้องสิ้นฤทธิ์เดช ถูกสิ่งมีชีวิตจากภพเซียนกำราบในพริบตา
แต่สำหรับมัน ต่อให้เป็นสิ่งมีชีวิตจากภพเซียนมาจริง ๆ ก็เท่านั้น!
มันไม่เห็นสิ่งมีชีวิตจากภพเซียนในสายตาด้วยซ้ำ แล้วไยจึงต้องเห็นสิ่งมีชีวิตท้องถิ่นเหล่านี้ในสายตาด้วยเล่า
เป็นไปได้อย่างไรกัน!
พญางูปาหรือ?
อีกด้าน กิเลนไฟจ้องมองงูใหญ่สีม่วงตัวนี้และจำมันได้
นี่คืออสูรร้ายจากแดนบรรพโกลาหล ชื่อเสียงฉาวโฉ่ในแดนบรรพโกลาหล พิสมัยในนารีเป็นที่สุด สิ่งมีชีวิตสตรีเพศในแดนบรรพโกลาหลถูกพญางูปาตัวนี้ย่ำยีไปตั้งไม่รู้เท่าใด
พญางูปากลับมาปรากฏตัวที่นี่ คิดแล้วคงร่วงหล่นออกจากแดนบรรพโกลาหลเช่นกัน ช่วงนี้มันสัมผัสถึงพลังปราณโกลาหลได้บ่อย ๆ ดูท่า รอยร้าวที่แดนบรรพโกลาหลจะมากขึ้นเรื่อย ๆ
‘ยุ่งกับผู้ใดไม่ยุ่ง ดันมายุ่งกับคุณชาย! นอนรอความตายเสียเถิด!’
กิเลนไฟหัวเราะเย็น ๆ ในใจ อย่าว่าแต่คุณชายที่เตรียมลงมือเลย แม้แต่มันยังสังหารพญางูปาได้
ครึ่งปีผ่านไป ขอบเขตของมันยกระดับขึ้นอีกครั้ง มาถึงขอบเขตโกลาหลขั้นสาม
แม้จะบรรลุขึ้นมาได้เพียงขั้นเดียว กระนั้นการจะยกระดับขั้นในขอบเขตโกลาหลถือเป็นเรื่องลำบากยิ่ง ในแดนบรรพโกลาหล คิดจะบรรลุขั้นต้องใช้เวลาเป็นสิบล้านปี
อย่างเร็วที่สุดก็ต้องใช้เวลาเกินล้านปี!
กิเลนไฟยกระดับขึ้นมาอีกขั้นในเวลาเพียงครึ่งปี หากเรื่องนี้ลือกลับไปถึงแดนบรรพโกลาหล เป็นต้องอึ้งจนกรามค้างกันเป็นแถบ ๆ
‘คุณชายอยู่ในขอบเขตใดกันแน่!?’
กิเลนไฟสะท้อนใจขึ้นมาอีกครั้งอย่างอดมิได้
ขอบเขตสูงระดับโกลาหลยังไม่ถือเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคุณชาย คุณชายช่วยให้มันยกระดับได้ง่ายดาย ช่างเก่งกาจยิ่งนัก!
หลี่จิ่วเต้ามิได้เอ่ยวาจา ขี่กิเลนไฟขึ้นมาบนนภา
เขาก้มมองพญางูปา “ขึ้นมาสู้กันสักตั้ง…ไม่สิ เจ้าไม่มีสิทธิ์จะสู้กับข้าด้วยซ้ำ”
พญางูปาอยู่บนรถรบ ที่นั่นเต็มไปด้วยเด็กสาวเผ่ามนุษย์ เขากลัวจะทำให้เด็กสาวเผ่ามนุษย์เหล่านี้บาดเจ็บเอา
“เจ้าเสียสติไปแล้วหรือ!?”
จิตสังหารพญางูปาพุ่งทะยาน หมายความว่าอย่างไรที่ว่าไม่มีสิทธิ์จะสู้ด้วย?
นี่ต้องดูหมิ่นมันปานใดกัน!
มันเคยถูกดูหมิ่นขนาดนี้ที่ไหน
มันทนไม่ไหว กระโจนขึ้นจากรถรบทันที พร้อมบุกเข้าไปหาหลี่จิ่วเต้า
มันขยายตัวตามลม ร่างงูนั้นยาวเหยียดเสียยิ่งกว่าเทือกเขา มันอ้าปากมหึมาเขมือบไปทางชายหนุ่ม
หลี่จิ่วเต้าควบกิเลนไฟเว้นระยะห่างออกจากพญางูปา
เรื่องนี้เกินคาดพญางูปานิดหน่อย ขอบเขตของมันสูงส่งปานใด ยามบุกไปหาหลี่จิ่วเต้ามันได้ผนึกห้วงมิติผืนนั้นไว้แล้ว ซ้ำความเร็วของมันยังทะลุขีดจำกัดอีกด้วย!
ผลสุดท้ายมันกลับชวด ไม่ได้แตะแม้แต่เงาของหลี่จิ่วเต้า
มันจ้องมองกิเลนไฟ รู้ตัวแล้วว่ากิเลนไฟอาจไม่ธรรมดา
“เหตุใดเจ้าถึงไปเกื้อหนุนเผ่ามนุษย์ ยอมตกต่ำถึงขั้นเป็นสัตว์ขี่!?”
มันปริปาก “กำราบเผ่ามนุษย์ ให้มนุษย์กลายเป็นทาสเรา เป็นสัตว์ขี่ของเราเหมือนกับข้าไม่ดีหรือ”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ แต่เป็นเพราะเจ้าอำมหิตเกินไป ไร้ซึ่งสามัญสำนึก!”
หลี่จิ่วเต้าปริปาก “ต่อให้เจ้ามาจากเผ่ามนุษย์ วันนี้ข้าก็ต้องฆ่าเจ้า เรื่องชั่วช้าสามานย์เช่นนี้มิควรกระทำ! ไม่ว่าเผ่าใดก็มิได้!”
เขาหยิบใบหญ้าหนึ่งใบออกมาหนีบด้วยสองนิ้ว
“ฆ่าข้าหรือ ด้วยสิ่งใด? ใบไม้เส็งเคร็งในมือเจ้าอย่างนั้นหรือ!?”
พญางูปายิ้มเย็นพลางกล่าว “เจ้าจงไปตายเสีย!”
มันก้าวสู่ขอบเขตโกลาหลแล้ว ไฉนเลยจะยอมถอยง่าย ๆ!?
คิดอะไรอยู่!
ด้วยพลังขอบเขตโกลาหลของมัน มันสามารถถล่มอาณาจักรนี้ให้ราบคาบได้ไม่มีปัญหา!
อีกอย่าง มันมีราชันสุนัขอยู่เบื้องหลัง ยิ่งไม่ต้องกลัวเกรงอันใด!
ร่างงูยักษ์ใหญ่ของมันเลื้อยไปมา สำแดงวิชาลับบางอย่าง ชั่วพริบตานั้น ปราณโกลาหลซัดสาด พลังน่ากลัวอันไร้ขีดจำกัดโถมทับออกมาในที่นี้!
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
ฟ้าดินเปลี่ยนสี มันอ้าปากพ่นอสนีบาตสีม่วงออกมา ในอดีตตัวมันเคยกลืนกินบ่ออัสนีเข้าไปและหลอมรวมพลังนั้นไว้ในท้อง จึงอ้าปากพ่นมหาวิชาออกมาได้ง่าย ๆ!
นั่นมิใช่บ่ออัสนีธรรมดา อานุภาพสยดสยองเป็นที่สุด หลังหลอมรวมพลังของมันได้แล้ว มันใช้อสนีบาตสีม่วงนี้สังหารยอดฝีมือในแดนบรรพโกลาหลไปไม่น้อย!
ใช่ว่าในแดนบรรพโกลาหลนั้นเต็มไปด้วยขอบเขตโกลาหล ระดับพลังของสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่อยู่ต่ำกว่าขอบเขตโกลาหล ผู้ที่ก้าวสู่ขอบเขตโกลาหลได้นั้นเรียกว่ายอดฝีมือได้แน่นอน!
อักขระถักทอประสาน คลื่นอันน่าประหวั่นพรั่นพรึงกระเพื่อมออกจากอสนีบาตสีม่วง กฎแห่งโกลาหลไหลเวียน นี่มิใช่การโจมตีธรรมดา แม้แต่กิเลนไฟยังรู้สึกถึงอันตราย
‘ขอบเขตโกลาหลขั้นแรกที่สร้างอันตรายให้ข้าได้ มิน่า เขาเสียชื่อในแดนบรรพโกลาหลถึงเพียงนั้น แต่ยังมีชีวิตมาได้ถึงบัดนี้…’
กิเลนไฟคิดในใจ
ทว่าสำหรับมันแล้วเป็นความอันตรายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
หากจะลงมือกันจริง ๆ มันมั่นใจว่าสามารถสังหารพญางูปาได้อย่างดุดัน
ส่วนคุณชายนั้น แน่นอนว่ามิใช่เรื่องใหญ่ สิ่งนี้ไม่อาจเป็นอันตรายต่อคุณชายได้เลย
ฟึ่บ!
หลี่จิ่วเต้าลงมือ สองมือหนีบใบหญ้าตวัดไปหาพญางูปา
และใบหญ้าเส็งเคร็งที่พญางูปาไม่เห็นในสายตา ก็สร้างความรู้สึกถูกคุกคามถึงชีวิตอย่างรุนแรงหลังหลี่จิ่วเต้าตวัดออกไป!
ใบหญ้าฟาดฟัน ทิ่มแทงครั้งเดียวหนาวสะท้านไปถึงทรวง แสงกระบี่สีเขียวสาดประกายจากโบราณกาลจนถึงปัจจุบัน เสมือนกระบี่ตัดฟ้า พญางูปาส่งเสียงคำราม ต้านทานสุดกำลัง ทว่าภายใต้กระบี่นี้ ตัวมันต้อยต่ำเสียจนไม่ควรค่าแก่การกล่าวถึง!
“ไม่!!”
มันส่งเสียงเป็นครั้งสุดท้าย ทั้งร่างงูและวิญญาณต่างถูกบดจนแหลกเหลว เศษเนื้อหกรดลงมาตามโลหิต!
ก่อนตาย อย่าให้เอ่ยเลยว่ามันเจ็บใจเพียงใด!
ราชันสุนัขอยู่ที่เมืองจักรพรรดิไป๋ ตัวมันห่างจากเมืองจักรพรรดิไป๋เพียงคืบ ถึงได้ในอึดใจเดียว และเมื่อไปถึงเมืองจักรพรรดิไป๋ มันก็จะรอด!
มันเชื่อในความสามารถของราชันสุนัข!
ราชันสุนัขเป็นถึงราชันอสูรทรงอำนาจผู้อยู่ในขอบเขตโกลาหลขั้นแปดเชียวนะ!
อนิจจา เอ่ยอะไรยามนี้ก็คงสายไป จิตเสี้ยวสุดท้ายของเขาหายไป ไม่อาจตายสนิทไปกว่านี้ได้แล้ว!
“บ้า…เอ๊ย!”
“แกร่งกล้าปานนี้เชียว!”
สิ่งมีชีวิตรอบ ๆ มากมายได้เห็นศึกนี้ และตกตะลึงกันหมด
“พี่ใหญ่ ท่านคือพี่ใหญ่ของข้า!”
งูเหลือมที่ก่อนนี้พันรัดครึ่งร่างบนของชายวัยกลางคนตื่นกลัว จนยกชายวัยกลางคนขึ้นเหนือตัวมันเอง ให้ชายวัยกลางคนผู้นี้ขี่เขาแทน
“ท่านก็เป็นพี่ใหญ่ของข้า!”
เม่นก็กลัวจนรีบเด้งตัวลงจากคอชายวัยกลางคน แล้วดันชายวัยกลางคนขึ้นหลังมัน
“อ๊ากกก!”
ชายวัยกลางคนครวญคราง เจ็บปวดเหลือทน!
นี่คือเม่นเชียวนะ แผ่นหลังเต็มไปด้วยหนาม เมื่อโดนดันขึ้นไป ก้นเขาถูกแทงจนแทบหาไม่!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]บทที่ 755 ไม่เกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ เกี่ยวกับพฤติกรรมของเจ้า! Bahasa Indonesia](https://i0.wp.com/www.orenovel.com/wp-content/uploads/2023/10/รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]บทที่ 755 ไม่เกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ เกี่ยวกับพฤติกรรมของเจ้า!")
Comments