ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) 21 อย่าสร้างเรื่องอีก

Now you are reading ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) Chapter 21 อย่าสร้างเรื่องอีก at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

“เหตุใดสร้างเรื่องอีก เจ้าต้องการให้ข้าจับมัดอีกหรืออย่างไร”

เทพอัคคีผู้ยังมีใบหน้าดำคล้ำมองนางอย่างเอาเรื่อง แต่สตรีผู้นั้นเป็นประเภทต่อให้ตีให้ตายฝีปากยังกล้า กลับต่อปากต่อคำไม่มีที่สิ้นสุด

“อาจารย์ท่านรับปากท่านพ่อว่าจะดูแลข้าให้กินอิ่มนอนหลับไม่ใช่หรือ ท่านหลบหน้าข้า ข้าไม่สนใจแต่ท่านจะผิดคำพูดทำให้ข้าลำบากเรื่องอาหารการกินไม่ได้เด็ดขาด”

หยีจวนยังคงตีหม้อไม่หยุด กระทั่งเทพอัคคีซัดลูกไฟใส่เขาลูกหนึ่ง หยีจวนน้ำตาไหลพรากด้วยร่างของตนเองเริ่มละลาย

เป่ยฟางหรงพยายามที่จะช่วยเขาแต่พลังของนางไม่มีแล้ว สุดท้ายจึงได้กระโดดกอดหยีจวนส่งไอเย็นจากกายตนเองดับไฟอัคคีที่เริ่มหลอมละลายร่างของเขากระทั่งไฟดับลงในที่สุด

หลี่จิ้งผู้เป็นอาจารย์เห็นเป่ยฟางหรงทำเช่นนั้นใบหน้าพลันมืดคลึ้มลงไปอีก

“เหลวไหล ไม่รู้จักแบ่งแยกชายหญิง ทำเรื่องเสื่อมเกียรติเทพชั้นสูง ถงถงเจ้าพาหยีจวนออกไปให้ไกลต่อไปจับตาดูให้ดี อย่าให้นางทำเรื่องเสื่อมเสียเช่นนี้อีก”

กล่าวจบเขาก็ใช้พลังแยกร่างของเป่ยฟางหรงออกให้กลับมายืนอยู่เบื้องหน้าเขา เป่ยฟางหรงหงุดหงิดทั้งโกรธที่ถูกตำหนิจนแทบจะกระโดดกัดศีรษะของเขา

“ขอรับ”

ถงถงลุกขึ้นร่ายอาคมเพื่อพาหยีจวนออกไปทันใด หยีจวนเพียงแค่มองสบตาอันเปี่ยมล้นไปด้วยเพลิงอัคคีของหลี่จิ้งก็พลันตัวสั่น นี่เขาทำความผิดที่ร้ายแรงเพียงนั้นหรือ

เป่ยฟางหรงไม่พอใจนางตะโกนใส่หน้าเทพอัคคีผู้สูงส่ง

“ท่านจะเอาอย่างไรกับข้า ข้าวก็ไม่ได้กิน คนของข้าท่านก็ทำร้าย กระทั่งปกป้องบ่าวข้ายังทำไม่ได้ ท่านมันคนใจดำอำมหิต”

พูดจบนางก็นั่งลงร้องไห้คล้ายเด็กที่ถูกขัดใจ พลังเสียงของนางทำให้เขาปวดหูเป็นอย่างยิ่ง   ด้วยมีงานสำคัญรอเขากลับไปสะสาง หลี่จิ้งจึงไม่อาจรั้งอยู่กับนางได้ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้

“เอาล่ะ ๆ พอได้แล้ว ต่อไปอยากกินอะไรก็บอกซ่างเซินแล้วกัน เขาดูแลห้องครัวของข้า”

เป่ยฟางหรงกำลังยกมือปิดหน้าแสร้งร้องไห้คลี่นิ้วของตนเองออก มองเห็นสีหน้ายุ่งเหยิงของเขาก็กระแอม

“จริงนะ อาจารย์ไม่โกหกข้า”

“อืม ขอเพียงเจ้าไม่ก่อเรื่อง” หลังจากนั้นหลี่จิ้งก็ตะโกนเรียกคนผู้หนึ่ง

“ซ่างเซิน ออกมา”

เทพผู้น้อยนามซ่างเซินรูปร่างอ้วนพีปรากฏกายทันใดในมือของเขาถือมีดและสวมผ้ากันเปื้อนเรียบร้อย ใบหน้ากลมของเขาแย้มยิ้มดูเป็นมิตรและนอบน้อมเป็นอย่างยิ่ง

“นายท่าน”

“เจ้าดูแลนาง ต่อไปนางอยากกินอะไรก็ตามใจอย่าให้นางก่อเรื่องทำเสียงรำคาญอีก”

กล่าวจบหลี่จิ้งก็ย้ายร่างไปทันใด ซ่างเซินมองเป่ยฟางหรงประเมินสถานะของนางได้อย่างรวดเร็ว คนผู้นี้นับว่าเป็นสตรีเพียงคนเดียวที่นายท่านอนุญาตให้เข้ามาอยู่ในตำหนักสุริยันต์ มิหนำซ้ำยังส่งนางมาถึงห้องครัวอันเป็นสถานที่  คนนอก ไม่น่าจะเข้ามาได้

ดังนั้นนางต้องเป็นคนที่มีความสำคัญต่อตำหนักสุริยันต์อย่างแน่นอน หรือ นางจะกลายมาเป็นนายหญิงของตำหนักแห่งนี้ก็เป็นได้

ใคร่ครวญอย่างละเอียดแล้วแผ่นหลังของซ่างเซินยิ่งโค้งต่ำลงไปแทบจะจรดพื้นด้วยความนอบน้อมเป็นอย่างยิ่ง

“ท่านเทพผู้น้อยนามซ่างเซิน เป็นพ่อครัวของตำหนักสุริยันต์ ท่านอยากกินสิ่งใดแจ้งข้าน้อยได้”

“พูดมาก มีสิ่งใดที่อร่อยก็รีบทำมาได้ยินเสียงท้องของข้าร้องหรือไม่หิวจะแย่แล้ว”

เมื่อเทพอัคคีไม่อยู่ ท่าทางสง่าผ่าเผยของเป่ยฟางหรงก็กลับมาทันใด

“ขอรับ เชิญท่านเทพนั่งรอเสี่ยวเซียนสักครู่”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) 21 อย่าสร้างเรื่องอีก

Now you are reading ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) Chapter 21 อย่าสร้างเรื่องอีก at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

“เหตุใดสร้างเรื่องอีก เจ้าต้องการให้ข้าจับมัดอีกหรืออย่างไร”

เทพอัคคีผู้ยังมีใบหน้าดำคล้ำมองนางอย่างเอาเรื่อง แต่สตรีผู้นั้นเป็นประเภทต่อให้ตีให้ตายฝีปากยังกล้า กลับต่อปากต่อคำไม่มีที่สิ้นสุด

“อาจารย์ท่านรับปากท่านพ่อว่าจะดูแลข้าให้กินอิ่มนอนหลับไม่ใช่หรือ ท่านหลบหน้าข้า ข้าไม่สนใจแต่ท่านจะผิดคำพูดทำให้ข้าลำบากเรื่องอาหารการกินไม่ได้เด็ดขาด”

หยีจวนยังคงตีหม้อไม่หยุด กระทั่งเทพอัคคีซัดลูกไฟใส่เขาลูกหนึ่ง หยีจวนน้ำตาไหลพรากด้วยร่างของตนเองเริ่มละลาย

เป่ยฟางหรงพยายามที่จะช่วยเขาแต่พลังของนางไม่มีแล้ว สุดท้ายจึงได้กระโดดกอดหยีจวนส่งไอเย็นจากกายตนเองดับไฟอัคคีที่เริ่มหลอมละลายร่างของเขากระทั่งไฟดับลงในที่สุด

หลี่จิ้งผู้เป็นอาจารย์เห็นเป่ยฟางหรงทำเช่นนั้นใบหน้าพลันมืดคลึ้มลงไปอีก

“เหลวไหล ไม่รู้จักแบ่งแยกชายหญิง ทำเรื่องเสื่อมเกียรติเทพชั้นสูง ถงถงเจ้าพาหยีจวนออกไปให้ไกลต่อไปจับตาดูให้ดี อย่าให้นางทำเรื่องเสื่อมเสียเช่นนี้อีก”

กล่าวจบเขาก็ใช้พลังแยกร่างของเป่ยฟางหรงออกให้กลับมายืนอยู่เบื้องหน้าเขา เป่ยฟางหรงหงุดหงิดทั้งโกรธที่ถูกตำหนิจนแทบจะกระโดดกัดศีรษะของเขา

“ขอรับ”

ถงถงลุกขึ้นร่ายอาคมเพื่อพาหยีจวนออกไปทันใด หยีจวนเพียงแค่มองสบตาอันเปี่ยมล้นไปด้วยเพลิงอัคคีของหลี่จิ้งก็พลันตัวสั่น นี่เขาทำความผิดที่ร้ายแรงเพียงนั้นหรือ

เป่ยฟางหรงไม่พอใจนางตะโกนใส่หน้าเทพอัคคีผู้สูงส่ง

“ท่านจะเอาอย่างไรกับข้า ข้าวก็ไม่ได้กิน คนของข้าท่านก็ทำร้าย กระทั่งปกป้องบ่าวข้ายังทำไม่ได้ ท่านมันคนใจดำอำมหิต”

พูดจบนางก็นั่งลงร้องไห้คล้ายเด็กที่ถูกขัดใจ พลังเสียงของนางทำให้เขาปวดหูเป็นอย่างยิ่ง   ด้วยมีงานสำคัญรอเขากลับไปสะสาง หลี่จิ้งจึงไม่อาจรั้งอยู่กับนางได้ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้

“เอาล่ะ ๆ พอได้แล้ว ต่อไปอยากกินอะไรก็บอกซ่างเซินแล้วกัน เขาดูแลห้องครัวของข้า”

เป่ยฟางหรงกำลังยกมือปิดหน้าแสร้งร้องไห้คลี่นิ้วของตนเองออก มองเห็นสีหน้ายุ่งเหยิงของเขาก็กระแอม

“จริงนะ อาจารย์ไม่โกหกข้า”

“อืม ขอเพียงเจ้าไม่ก่อเรื่อง” หลังจากนั้นหลี่จิ้งก็ตะโกนเรียกคนผู้หนึ่ง

“ซ่างเซิน ออกมา”

เทพผู้น้อยนามซ่างเซินรูปร่างอ้วนพีปรากฏกายทันใดในมือของเขาถือมีดและสวมผ้ากันเปื้อนเรียบร้อย ใบหน้ากลมของเขาแย้มยิ้มดูเป็นมิตรและนอบน้อมเป็นอย่างยิ่ง

“นายท่าน”

“เจ้าดูแลนาง ต่อไปนางอยากกินอะไรก็ตามใจอย่าให้นางก่อเรื่องทำเสียงรำคาญอีก”

กล่าวจบหลี่จิ้งก็ย้ายร่างไปทันใด ซ่างเซินมองเป่ยฟางหรงประเมินสถานะของนางได้อย่างรวดเร็ว คนผู้นี้นับว่าเป็นสตรีเพียงคนเดียวที่นายท่านอนุญาตให้เข้ามาอยู่ในตำหนักสุริยันต์ มิหนำซ้ำยังส่งนางมาถึงห้องครัวอันเป็นสถานที่  คนนอก ไม่น่าจะเข้ามาได้

ดังนั้นนางต้องเป็นคนที่มีความสำคัญต่อตำหนักสุริยันต์อย่างแน่นอน หรือ นางจะกลายมาเป็นนายหญิงของตำหนักแห่งนี้ก็เป็นได้

ใคร่ครวญอย่างละเอียดแล้วแผ่นหลังของซ่างเซินยิ่งโค้งต่ำลงไปแทบจะจรดพื้นด้วยความนอบน้อมเป็นอย่างยิ่ง

“ท่านเทพผู้น้อยนามซ่างเซิน เป็นพ่อครัวของตำหนักสุริยันต์ ท่านอยากกินสิ่งใดแจ้งข้าน้อยได้”

“พูดมาก มีสิ่งใดที่อร่อยก็รีบทำมาได้ยินเสียงท้องของข้าร้องหรือไม่หิวจะแย่แล้ว”

เมื่อเทพอัคคีไม่อยู่ ท่าทางสง่าผ่าเผยของเป่ยฟางหรงก็กลับมาทันใด

“ขอรับ เชิญท่านเทพนั่งรอเสี่ยวเซียนสักครู่”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+