ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) 36 อย่าได้แพร่งพราย

Now you are reading ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) Chapter 36 อย่าได้แพร่งพราย at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หลังจากหลี่จิ้งได้รับสานส์จากถงถง เขาเร่งย้ายร่างกลับไปยังสำนักซินเซวียนอย่างว่องไว เป็นเพราะธุระสำคัญของเขาเกิดล่าช้าเขาจึงลืมนางไปเสียสนิท ทั้งยังสงสัยว่าเขาได้ทิ้งอาภรณ์ของเขาให้นางแล้วอย่างน้อยไอของเพลิงอัคคียังคงอยู่ได้สองสามวันแล้วเหตุใดจึงเกิดเรื่องกับนางขึ้น

เพียงสองชั่วยามหลี่จิ้งก็ปรากฏกายที่หน้าสำนักซินเซวียนถึงกับตกตะลึง เขาหายไปไม่กี่วันเหตุใดไฟจึงไหม้สำนัก ศิษย์กำลังวุ่นวายดับไฟกันจ้าละหวั่น และนั่นก็เป็นเรือนนอนของเขาไม่ใช่หรือ

หลี่จิ้งสูดกลิ่นไฟเข้าไปในจมูก รู้โดยทันทีว่าเป็นเปลวจากไฟอัคคีต้นเหตุต้องมาจากถงถงเป็นแน่ หลี่จิ้งกุมขมับจะเผาสิ่งใดก็ไม่คิดให้รอบคอบ เหตุใดต้องมาเผาเรือนนอนของเขาด้วย

เอาล่ะเรื่องนี้ค่อยชำระความ เรื่องสำคัญคือเป่ยฟางหรง

เขาเร่งไปหานางที่เรือนพักมองหน้าถงถงอย่างเอาเรื่องเมื่อเห็นสภาพของเป่ยฟางหรงในตอนนี้

“ข้าสั่งให้เจ้าดูแลนาง เหตุใดบกพร่อง”

“ท่านสั่งข้าดูแลนางไม่พอ ยังสั่งข้าไปทำเรื่องสำคัญท่านจะเอาเช่นไรแน่ถึงได้มาตำหนิข้า”

ถงถงเถียงออกมาจนหลี่จิ้งพูดไม่ออก เขากระแอมแล้วพูดเสียงเบาลง

“พาคนออกไป”

“อาจารย์นี่ไม่ใช่ปีศาจหรือเจ้าคะ”

เมื่อเห็นใบหน้าหวาดกลัวของศิษย์สาวทั้งสอง หลี่จิ้งจึงเอ่ยว่า

“ไม่ต้องกลัว เขาเป็นคนของข้าพวกเจ้าออกไปก่อนเรื่องนี้ไม่อาจแพร่งพรายได้เข้าใจหรือไม่”

“เข้าใจเจ้าค่ะ”

เห็นอาจารย์พูดเช่นนั้นเสี่ยวซิงและเสี่ยวซูก็วางใจแล้ว ถงถงคลายจุดให้พวกนางและพาออกไปจากเรือนของเป่ยฟางหรง

หลี่จิ้งลงอาคมและลั่นดานประตูอย่างแน่นหนา เอ่ยเสียงดังว่า

“ถงถงและเจ้าทั้งสอง เฝ้ายามให้แน่นหนาอย่าให้ผู้ใดรู้ว่าข้าอยู่ที่นี่และอย่าปล่อยให้ผู้ใดเข้ามาโดยเด็ดขาด” หลังจากนั้นก็มีเสียงขานรับออกมาเขาจึงวางใจ

เป่ยฟางหรงเห็นหลี่จิ้งแล้ว นางโผเข้าซบเขาทันใดร่างกายที่เย็นเยียบของนางทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก เขาสูดหายใจลึกเข้าปอดน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย

“นี่ข้าต้องทำเช่นนี้อีกแล้วหรือ?”

“อาจารย์”

เสียงของนางอ่อนแรงเป็นอย่างยิ่ง หลี่จิ้งตรวจชีพจรพบว่าเส้นลมปราณของนางใกล้ขาดแล้วเขาจึงรีบถอดอาภรณ์ของตนเองออกอย่างว่องไว

เมื่อตนเองอยู่ในเรื่องเปลือยเปล่าเขาจึงหลับตาช่วยเป่ยฟางหรงถอดอาภรณ์เช่นกัน ไม่ช้าคนทั้งคู่ก็ไร้สิ่งใดขวางกั้น เป่ยฟางหรงซบลงที่อกของเขา

หลี่จิ้งกอดนางเอาไว้แนบร่างกายของตนเองทุกส่วนให้สัมผัสกับนาง เริ่มร่ายอาคมสลายไอน้ำแข็งที่จับอยู่ในร่างกายของนาง

เป็นเพราะตบะของเขายังน้อยนิดเมื่ออยู่ในร่างของมนุษย์ หากตอนนี้เขาเป็นเทพอัคคีและมีพลังเทพเพียงฝ่ามือเดียวก็ช่วยรักษานางได้ แต่ตอนนี้ไม่สามารถทำได้แล้ว

การส่งผ่านลมปราณเพื่อช่วยนางจึงมีเพียงวิธีนี้เท่านั้น

ร่างนุ่มนิ่มที่แนบอยู่บนอกแข็งแกร่ง ความนุ่มอ่อนยวบของปทุมถันคู่นั้นเป็นผู้ใดบ้างจะไม่รู้สึก หลี่จิ้งประทับริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากของนางส่งผ่านลมปราณร้อนจากร่างเข้าไปภายใน

เป่ยฟางหรงอ้าปากรับเหมือนว่าลิ้นของนางจะกระทบกับลิ้นของเขาเล็กน้อย เพียงเท่านั้นถึงกับทำให้นางครางออกมา

“อ๊า อาจารย์…”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) 36 อย่าได้แพร่งพราย

Now you are reading ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) Chapter 36 อย่าได้แพร่งพราย at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หลังจากหลี่จิ้งได้รับสานส์จากถงถง เขาเร่งย้ายร่างกลับไปยังสำนักซินเซวียนอย่างว่องไว เป็นเพราะธุระสำคัญของเขาเกิดล่าช้าเขาจึงลืมนางไปเสียสนิท ทั้งยังสงสัยว่าเขาได้ทิ้งอาภรณ์ของเขาให้นางแล้วอย่างน้อยไอของเพลิงอัคคียังคงอยู่ได้สองสามวันแล้วเหตุใดจึงเกิดเรื่องกับนางขึ้น

เพียงสองชั่วยามหลี่จิ้งก็ปรากฏกายที่หน้าสำนักซินเซวียนถึงกับตกตะลึง เขาหายไปไม่กี่วันเหตุใดไฟจึงไหม้สำนัก ศิษย์กำลังวุ่นวายดับไฟกันจ้าละหวั่น และนั่นก็เป็นเรือนนอนของเขาไม่ใช่หรือ

หลี่จิ้งสูดกลิ่นไฟเข้าไปในจมูก รู้โดยทันทีว่าเป็นเปลวจากไฟอัคคีต้นเหตุต้องมาจากถงถงเป็นแน่ หลี่จิ้งกุมขมับจะเผาสิ่งใดก็ไม่คิดให้รอบคอบ เหตุใดต้องมาเผาเรือนนอนของเขาด้วย

เอาล่ะเรื่องนี้ค่อยชำระความ เรื่องสำคัญคือเป่ยฟางหรง

เขาเร่งไปหานางที่เรือนพักมองหน้าถงถงอย่างเอาเรื่องเมื่อเห็นสภาพของเป่ยฟางหรงในตอนนี้

“ข้าสั่งให้เจ้าดูแลนาง เหตุใดบกพร่อง”

“ท่านสั่งข้าดูแลนางไม่พอ ยังสั่งข้าไปทำเรื่องสำคัญท่านจะเอาเช่นไรแน่ถึงได้มาตำหนิข้า”

ถงถงเถียงออกมาจนหลี่จิ้งพูดไม่ออก เขากระแอมแล้วพูดเสียงเบาลง

“พาคนออกไป”

“อาจารย์นี่ไม่ใช่ปีศาจหรือเจ้าคะ”

เมื่อเห็นใบหน้าหวาดกลัวของศิษย์สาวทั้งสอง หลี่จิ้งจึงเอ่ยว่า

“ไม่ต้องกลัว เขาเป็นคนของข้าพวกเจ้าออกไปก่อนเรื่องนี้ไม่อาจแพร่งพรายได้เข้าใจหรือไม่”

“เข้าใจเจ้าค่ะ”

เห็นอาจารย์พูดเช่นนั้นเสี่ยวซิงและเสี่ยวซูก็วางใจแล้ว ถงถงคลายจุดให้พวกนางและพาออกไปจากเรือนของเป่ยฟางหรง

หลี่จิ้งลงอาคมและลั่นดานประตูอย่างแน่นหนา เอ่ยเสียงดังว่า

“ถงถงและเจ้าทั้งสอง เฝ้ายามให้แน่นหนาอย่าให้ผู้ใดรู้ว่าข้าอยู่ที่นี่และอย่าปล่อยให้ผู้ใดเข้ามาโดยเด็ดขาด” หลังจากนั้นก็มีเสียงขานรับออกมาเขาจึงวางใจ

เป่ยฟางหรงเห็นหลี่จิ้งแล้ว นางโผเข้าซบเขาทันใดร่างกายที่เย็นเยียบของนางทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก เขาสูดหายใจลึกเข้าปอดน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย

“นี่ข้าต้องทำเช่นนี้อีกแล้วหรือ?”

“อาจารย์”

เสียงของนางอ่อนแรงเป็นอย่างยิ่ง หลี่จิ้งตรวจชีพจรพบว่าเส้นลมปราณของนางใกล้ขาดแล้วเขาจึงรีบถอดอาภรณ์ของตนเองออกอย่างว่องไว

เมื่อตนเองอยู่ในเรื่องเปลือยเปล่าเขาจึงหลับตาช่วยเป่ยฟางหรงถอดอาภรณ์เช่นกัน ไม่ช้าคนทั้งคู่ก็ไร้สิ่งใดขวางกั้น เป่ยฟางหรงซบลงที่อกของเขา

หลี่จิ้งกอดนางเอาไว้แนบร่างกายของตนเองทุกส่วนให้สัมผัสกับนาง เริ่มร่ายอาคมสลายไอน้ำแข็งที่จับอยู่ในร่างกายของนาง

เป็นเพราะตบะของเขายังน้อยนิดเมื่ออยู่ในร่างของมนุษย์ หากตอนนี้เขาเป็นเทพอัคคีและมีพลังเทพเพียงฝ่ามือเดียวก็ช่วยรักษานางได้ แต่ตอนนี้ไม่สามารถทำได้แล้ว

การส่งผ่านลมปราณเพื่อช่วยนางจึงมีเพียงวิธีนี้เท่านั้น

ร่างนุ่มนิ่มที่แนบอยู่บนอกแข็งแกร่ง ความนุ่มอ่อนยวบของปทุมถันคู่นั้นเป็นผู้ใดบ้างจะไม่รู้สึก หลี่จิ้งประทับริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากของนางส่งผ่านลมปราณร้อนจากร่างเข้าไปภายใน

เป่ยฟางหรงอ้าปากรับเหมือนว่าลิ้นของนางจะกระทบกับลิ้นของเขาเล็กน้อย เพียงเท่านั้นถึงกับทำให้นางครางออกมา

“อ๊า อาจารย์…”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+