ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) 70 ใจเต้น

Now you are reading ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) Chapter 70 ใจเต้น at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หลี่จิ้งคิดว่าบางทีการใช้กระบี่คู่อาจจะสามารถเบิกทางได้ เพียงเขาเอ่ยปากชั่วพริบตาก็มีบางสิ่งพุ่งเข้ามา เขามองไม่เห็นจึงได้แต่ใช้หูในการจับทิศทาง ตวัดฮวาเปียวว่องไวคล้ายจะฟันฉับไปที่เจ้าสิ่งนั้น

“อาจารย์เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ”

เป่ยฟางหรงถูกเขาสลัดหลุดในระหว่างที่ต่อสู้กับปีศาจอย่างไม่ตั้งใจ หลี่จิ้งจึงมองไม่เห็นว่านางอยู่ที่ใด แต่ฟังจากเสียงก็เห็นว่านางกำลังต่อสู้กับปีศาจที่มองไม่เห็นอีกตนอยู่ และคล้ายกับนางค่อย ๆ ขยับห่างออกไป

“ปีศาจระวังตัว”

“อาจารย์ข้ารู้สึกว่าสังหารมันไปหลายตัวแล้ว แต่มันยังพุ่งมาไม่หยุด”

หลี่จิ้งเป็นห่วงนางยิ่ง ด้วยหมอกที่หนาเพียงนี้ย่อมไม่เห็นศัตรูเป่ยฟางหรงใช้เพลงยุทธ์ไม่คล่อง ย่อมต้องตกเป็นรอง มือของเขาขยับสังหารปีศาจไม่หยุด รู้ตัวอีกครั้งก็ไม่สามารถสัมผัสถึงเป่ยฟางหรงได้แล้ว

“หรงหรงเจ้าอยู่ที่ใด”

“หรงหรง”

ยิ่งเขาเรียกนางปีศาจจากทุกทิศยิ่งกรูเข้ามา ถึงหลี่จิ้งจะเหมือนคนตาบอดแต่พลังยุทธ์อันไร้เทียมทานของเขาทำให้รับมือได้โดยไม่ลำบาก

“หรงหรง”

หลี่จิ้งตะโกนสุดเสียง แต่ไร้การตอบรับจากนาง จิตใจของหลี่จิ้งสั่นรุนแรง คล้ายจะรู้แล้วว่าแท้จริงตนเองห่วงใยนางเพียงนี้

เขาเพ่งสมาธิเงี่ยหูฟัง ได้ยินเสียงเป่ยฟางหรงคำรามจากทิศเหนือ เขาจึงกระโดดไปโดยไม่ลังเล

“อาจารย์ข้าอยู่นี่เจ้าค่ะ”

เสียงของนางดังจากด้านซ้าย หลี่จิ้งตวัดฮวาเปียวแล้วควงคล้ายพัด เพลิงโลกันตร์พลันหมุนเป็นคลื่นวงกลม ฟันปีศาจที่เหมือนจะกรูเข้ามาหาเขาจนร่วงลงไปนับไม่ถ้วน

ปีศาจพวกนี้ไม่ได้เก่งกาจ แต่มีจำนวนเยอะจนนับไม่ถ้วนจึงยากจะจัดการให้หมดไป

“อาจารย์ข้าต้านไม่ไหวแล้ว อาจารย์”

เป่ยฟางหรงมองไม่เห็นหลี่จิ้ง เพราะหมอกที่หนาเช่นนี้ ภายในจึงรู้สึกหวาดกลัวอยู่หลายส่วน หากว่านางไม่ได้กินยาเพิ่มพลังของยุทธ์ของอาจารย์เม็ดนั้นคงได้ถูกปีศาจที่มองไม่เห็นฉีกร่างจนแหลกสลายเป็นแน่

ถ้าเป็นเช่นนั้นก็น่าอดสู จะตายทั้งทียังทำขายหน้า ไม่รู้กระทั่งว่าถูกปีศาจตนใดฆ่าตาย

“หรงหรง หรงหรง”

เสียงของอาจารย์ดังเข้ามาใกล้ เป่ยฟางหรงคล้ายเห็นแสงสว่างของลูกไฟอาคมของอาจารย์ นางประหลาดใจที่ตนเองพยายามใช้อาคมแต่ไม่อาจใช้ได้

อาจารย์ของนางช่างเก่งกาจยิ่ง เขายังสามารถเสกลูกไฟนั้นได้

เป่ยฟางหรงกระโดดเข้าไปตามเสียง เหมือนร่างของนางจะปะทะกับปีศาจตนหนึ่ง นางหมุนกายหลบว่องไว รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งฟาดอากาศลงมาห่างจากร่างของนางเพียงชุ่นเดียว นางคิดถึงอาจารย์น้ำตาแทบร่วง

ไอ้หยา ช่างน่าหวาดเสียวยิ่ง

กระทั่งมีมือหนึ่งจับแขนของนางเอาไว้ เป่ยฟางหรงคิดจะดึงไป๋ฮวาออกมา แต่เพราะนางเลินเล่อคิดว่าตนเองคงไม่ได้ใช้กระบี่ จึงเก็บไว้ในถุงเฉียนคุนของอาจารย์

ข้าแย่แล้ว

และแล้วมือแข็งแรงนั้นก็ดึงนางไปกอด ร่างกายของเขาสูงใหญ่ กลิ่นกายคุ้นเคย เป่ยฟางหรงรู้สึกใจเต้นระรัว กลิ่นนี้แม้จะคุ้นเคยยิ่งที่ผ่านมากลับไม่เคยทำให้นางใจเต้นได้เพียงนี้

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) 70 ใจเต้น

Now you are reading ลิขิตรักราชินีปีศาจ NC25 (ป่วนหัวใจยัยปีศาจ) Chapter 70 ใจเต้น at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หลี่จิ้งคิดว่าบางทีการใช้กระบี่คู่อาจจะสามารถเบิกทางได้ เพียงเขาเอ่ยปากชั่วพริบตาก็มีบางสิ่งพุ่งเข้ามา เขามองไม่เห็นจึงได้แต่ใช้หูในการจับทิศทาง ตวัดฮวาเปียวว่องไวคล้ายจะฟันฉับไปที่เจ้าสิ่งนั้น

“อาจารย์เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ”

เป่ยฟางหรงถูกเขาสลัดหลุดในระหว่างที่ต่อสู้กับปีศาจอย่างไม่ตั้งใจ หลี่จิ้งจึงมองไม่เห็นว่านางอยู่ที่ใด แต่ฟังจากเสียงก็เห็นว่านางกำลังต่อสู้กับปีศาจที่มองไม่เห็นอีกตนอยู่ และคล้ายกับนางค่อย ๆ ขยับห่างออกไป

“ปีศาจระวังตัว”

“อาจารย์ข้ารู้สึกว่าสังหารมันไปหลายตัวแล้ว แต่มันยังพุ่งมาไม่หยุด”

หลี่จิ้งเป็นห่วงนางยิ่ง ด้วยหมอกที่หนาเพียงนี้ย่อมไม่เห็นศัตรูเป่ยฟางหรงใช้เพลงยุทธ์ไม่คล่อง ย่อมต้องตกเป็นรอง มือของเขาขยับสังหารปีศาจไม่หยุด รู้ตัวอีกครั้งก็ไม่สามารถสัมผัสถึงเป่ยฟางหรงได้แล้ว

“หรงหรงเจ้าอยู่ที่ใด”

“หรงหรง”

ยิ่งเขาเรียกนางปีศาจจากทุกทิศยิ่งกรูเข้ามา ถึงหลี่จิ้งจะเหมือนคนตาบอดแต่พลังยุทธ์อันไร้เทียมทานของเขาทำให้รับมือได้โดยไม่ลำบาก

“หรงหรง”

หลี่จิ้งตะโกนสุดเสียง แต่ไร้การตอบรับจากนาง จิตใจของหลี่จิ้งสั่นรุนแรง คล้ายจะรู้แล้วว่าแท้จริงตนเองห่วงใยนางเพียงนี้

เขาเพ่งสมาธิเงี่ยหูฟัง ได้ยินเสียงเป่ยฟางหรงคำรามจากทิศเหนือ เขาจึงกระโดดไปโดยไม่ลังเล

“อาจารย์ข้าอยู่นี่เจ้าค่ะ”

เสียงของนางดังจากด้านซ้าย หลี่จิ้งตวัดฮวาเปียวแล้วควงคล้ายพัด เพลิงโลกันตร์พลันหมุนเป็นคลื่นวงกลม ฟันปีศาจที่เหมือนจะกรูเข้ามาหาเขาจนร่วงลงไปนับไม่ถ้วน

ปีศาจพวกนี้ไม่ได้เก่งกาจ แต่มีจำนวนเยอะจนนับไม่ถ้วนจึงยากจะจัดการให้หมดไป

“อาจารย์ข้าต้านไม่ไหวแล้ว อาจารย์”

เป่ยฟางหรงมองไม่เห็นหลี่จิ้ง เพราะหมอกที่หนาเช่นนี้ ภายในจึงรู้สึกหวาดกลัวอยู่หลายส่วน หากว่านางไม่ได้กินยาเพิ่มพลังของยุทธ์ของอาจารย์เม็ดนั้นคงได้ถูกปีศาจที่มองไม่เห็นฉีกร่างจนแหลกสลายเป็นแน่

ถ้าเป็นเช่นนั้นก็น่าอดสู จะตายทั้งทียังทำขายหน้า ไม่รู้กระทั่งว่าถูกปีศาจตนใดฆ่าตาย

“หรงหรง หรงหรง”

เสียงของอาจารย์ดังเข้ามาใกล้ เป่ยฟางหรงคล้ายเห็นแสงสว่างของลูกไฟอาคมของอาจารย์ นางประหลาดใจที่ตนเองพยายามใช้อาคมแต่ไม่อาจใช้ได้

อาจารย์ของนางช่างเก่งกาจยิ่ง เขายังสามารถเสกลูกไฟนั้นได้

เป่ยฟางหรงกระโดดเข้าไปตามเสียง เหมือนร่างของนางจะปะทะกับปีศาจตนหนึ่ง นางหมุนกายหลบว่องไว รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งฟาดอากาศลงมาห่างจากร่างของนางเพียงชุ่นเดียว นางคิดถึงอาจารย์น้ำตาแทบร่วง

ไอ้หยา ช่างน่าหวาดเสียวยิ่ง

กระทั่งมีมือหนึ่งจับแขนของนางเอาไว้ เป่ยฟางหรงคิดจะดึงไป๋ฮวาออกมา แต่เพราะนางเลินเล่อคิดว่าตนเองคงไม่ได้ใช้กระบี่ จึงเก็บไว้ในถุงเฉียนคุนของอาจารย์

ข้าแย่แล้ว

และแล้วมือแข็งแรงนั้นก็ดึงนางไปกอด ร่างกายของเขาสูงใหญ่ กลิ่นกายคุ้นเคย เป่ยฟางหรงรู้สึกใจเต้นระรัว กลิ่นนี้แม้จะคุ้นเคยยิ่งที่ผ่านมากลับไม่เคยทำให้นางใจเต้นได้เพียงนี้

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+