ตอนที่ 1034 ก็เป็นคนใจแคบ

 “พี่หมิงซุ่นคะ…”

เหยียนหมิงซุ่นปิดประตูรถ กำลังจะเดินไปที่ที่นั่งคนขับ อู่เยวี่ยก็วิ่งเข้ามา ร่างบางหายใจเหนื่อยหอบ หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ สีหน้าไม่สู้ดีนัก เหมยเหมยที่ขึ้นรถไปแล้วก็สงสัย รีบโผล่หัวจากกระจกออกมาดู แล้วพูดกับอู่เยวี่ยว่า: “เธอมาทำอะไร”

อู่เยวี่ยไม่ได้สนใจเธอ เธอขอร้องอ้อนวอนเหยียนหมิงซุ่น: “พี่หมิงซุ่นคะ ฉันไม่ค่อยสบาย รบกวนพี่ไปส่งฉันที่บ้านหน่อยได้ไหมคะ ฉันเดินไม่ไหวแล้วจริง ๆ ”

เหมยเหมยกำหมัดแน่น มองเหยียนหมิงซุ่นอย่างลุ้น ๆ เธอกลัวมากว่าเขาจะพยักหน้า เพราะถึงอย่างไรอู่เยวี่ยก็เป็นลูกสาวของอู่เจิ้งซือ ท่านเคยเป็นอาจารย์ของเหยียนหมิงซุ่นมาก่อน

ถึงแม้ว่าการพาไปส่งที่บ้านจะไม่มีอะไรมาก แต่เธอก็ไม่อยากให้ผู้ชายของตัวเองกับอู่เยวี่ยมีความเกี่ยวข้องกันแม้แต่น้อย ก็เธอเป็นคนใจแคบแบบนี้นี่แหละ

เหยียนหมิงซุ่นแค่มองก็รู้ว่าอู่เยวี่ยไม่ค่อยสบาย ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ ตาเหลือบไปเห็นเหมยเหมยที่กำหมัดแน่น เหยียนหมิงซุ่นก็อดที่จะยิ้มไม่ได้

“ผมยังมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ คงไม่มีเวลาไปส่งคุณ คุณเรียกรถแท็กซี่กลับบ้านเองได้ไหม”

เหยียนหมิงซุ่นปฏิเสธอู่เยวี่ยอย่างมีมารยาท โดยที่ไม่มองเธอที่ตาเริ่มจะแดงแล้วเลยสักนิด เขาเปิดประตูรถแล้วก็ขับออกไปอย่างรวดเร็วในทันที

บนถนนมีแท็กซี่ตั้งมากมาย อู่เยวี่ยก็ใช่ว่าจะไม่มีเงิน ถ้าหากว่าไม่อยากจะเดินจริง ๆ จะเรียกรถแท็กซี่ก็ได้ ทำไมต้องลำบากมานั่งรถเขาด้วย

เขาไม่อยากจะมีปัญหากับองค์หญิงของเขาหรอกนะ กลางคืนเขากับเธอยังต้องทำอะไรกันอีกมาก

เขาเหลือบมองไปทางขวา เห็นหญิงสาวที่หน้าตามีความสุขพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า ทำให้เขาอดที่จะยิ้มตามไม่ได้ แล้วพูดว่า : “มีความสุขขนาดนั้นเลยหรอ”

เหมยเหมยทำเสียงเหอะเบา ๆ แล้วกรอกตามองบน เธอยิ้มมากขึ้นกว่าเดิม เหยียนหมิงซุ่นแซวเธอว่า  “ผมทำดีขนาดนี้ ไม่มีรางวัลอะไรหน่อยหรอครับ”

“นี่คือสิ่งที่คนเป็นแฟนควรจะทำ การทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี มันต้องมีรางวัลด้วยหรอ เห๊อะ”เหมยเหมยเชิดหน้าขึ้นด้วยสีหน้าที่เอาแต่ใจ แต่ไม่ถึงหนึ่งนาที เธอก็หลุดแล้วก็หัวเราะไม่หยุด

จนกระทั่งรถแล่นออกไปจนลับตา อู่เยวี่ยจึงค่อย ๆ หมุนตัวกลับมา เธอกัดปากจนเลือดออก แต่กลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใด ๆ มันชินชาไปหมดแล้ว

เหยียนหมิงซุ่นกับจ้าวเหมยเป็นแฟนกันหรอ

พวกเขาเป็นแฟนกันตอนไหน

อู่เยวี่ยขมวดคิ้ว ดูท่าทางแล้วงานในกองของเหยียนหมิงซุ่นน่าจะไปได้ไม่เลว มีรถขับแล้วด้วย น่าจะเป็นนายทหารแล้วกระมัง

เมื่อกี้เธอก็เกือบจะใจสั่นเพราะเขาแล้ว เหยียนหมิงซุ่นดูดีกว่าหานป๋อหย่วนมาก หล่อมาก แล้วยังเป็นนายทหารอนาคตไกล ถึงจะไม่ใช่คนจากตระกูลใหญ่ แต่ก็ถือว่าเป็นคู่ครองที่ไม่เลว

อู่เยวี่ยยื่นมือออกไปเพื่อเรียกแท็กซี่ เรียกรถกลับบ้านต้องใช้เงิน 3 หยวน เงินส่วนนี้คงจะประหยัดไม่ได้แล้ว ต้องโทษยัยบ้าจ้าวเหมย อู่เยวี่ยที่ขึ้นรถไปตื่นขึ้นจากความมึนงง ใจที่เกือบจะตกหลุมรักเหยียนหมิงซุ่น ก็จางหายไปหมด

เกิดมาหล่อก็เอาไปกินข้าวไม่ได้สักหน่อย เหยียนหมิงซุ่นถึงแม้ว่าจะหน้าที่การงานดีเท่าไหร่แล้วยังไง  อย่างไรก็ไม่สามารถขึ้นไปอยู่ตำแหน่งข้างบน ๆ ได้ ยัยจ้าวเหมยนี่โง่แท้ ๆ ผู้ชายที่อยู่ในวงการนั้นก็มีตั้งหลายคน แต่ดันไปหาคนนอกวงการอย่างเหยียนหมิงซุ่น ยัยหมูหน้าโง่

อู่เยวี่ยรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาในทันที เธออยากให้จ้าวเหมยกับเหยียนหมิงซุ่นอยู่ด้วยกันตลอดไป อีกหน่อยพอเธอแต่งงานกับคนรวย แต่จ้าวเหมยกลับต้องแต่งงานกับคนที่ฐานะต่ำกว่า อย่างไรจ้าวเหมยก็ไม่มีทางสู้เธอได้

พอคิดว่าจ้าวเหมยจะต้องเคารพตัวเอง อู่เยวี่ยก็ยิ่งรู้สึกอารมณ์ดีมากยิ่งขึ้น ทำให้ลืมเรื่องราวที่น่าอับอายเมื่อคืน

พอกลับถึงบ้าน ก็เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า บรรยากาศดูอบอุ่นแบบที่ไม่ได้พบได้บ่อยนัก ใบหน้าของเหอปี้อวิ๋นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจของอู่เยวี่ยกำลังคิดหนัก ไม่รู้ว่าสองพ่อลูกคู่นี้คิดจะทำอะไรกันอีก

……………………………………….

ตอนที่ 1035 เรือล่มในหนอง ทองจะไปไหน

 พ่อเลี้ยงของอู่เยวี่ยหัวเราะทักทายเรียกให้อู่เยวี่ยมานั่ง ซ่งเป่าเลี่ยงก็หัวเราะจนผิดปกติ เมื่อคืนเป็นช่วงเวลาที่เขามีความสุขมากที่สุดในชีวิต เขารู้สึกว่า 20 กว่าปีที่ผ่านมาเหมือนใช้ชีวิตไปเปล่า ๆ

ไม่น่าเพื่อนพ้องชอบพูดว่า เรื่องที่ดีที่สุดในโลกนี้ คือการได้หลับนอนกับผู้หญิง โดยเฉพาะผู้หญิงสวย

น้องสาวราคาถูกของเขาคนนี้หน้าตาสะสวย รูปร่างก็ดี แล้วก็ยังเป็นนักเรียนของโรงเรียนม.ปลายชื่อดัง เมื่อเทียบกับผู้หญิงของพวกเพื่อน ๆ เขาแล้ว หล่อนดีกว่าหลายสิบเท่า ขอแค่เขาได้แต่งงานกับเธอ อีกหน่อยเวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อน ๆ จะต้องมีหน้ามีตาแน่ ๆ

ซ่งเป่าเลี่ยงส่งสายตาให้กับพ่อของเขา พ่อเลี้ยงของอู่เยวี่ยรับรู้ด้วยทางสายตา ก็เลยคีบเนื้อซีอิ๊วให้กับอู่เยวี่ย แล้วก็ยังเทเหล้าให้เหอปี้อวิ๋นเต็มแก้ว พออู่เยวี่ยเริ่มเครียด ภาพเมื่อคืนก็ปรากฏขึ้นในหัวของเธออีกครั้ง

เธอมองเหอปี้อวิ๋นด้วยสายตาโกรธแค้น ช่วงเวลาสำคัญแม่ของเธอมักจะไม่สามารถช่วยอะไรได้เสมอ

“แม่คะ เลิกดื่มได้แล้ว ดื่มเหล้าเยอะไม่ดีต่อสุขภาพ”

อู่เยวี่ยอยากจะหยิบแก้วออกจากมือของเหอปี้อวิ๋น 3ปีมานี้เหอปี้อวิ๋นดูตกต่ำลงไปมาก ยิ่งไปกว่านั้นคือติดเหล้า ถ้าในหนึ่งวันไม่ได้กินเหล้าก็จะรู้สึกทรมาน

เหอปี้อวิ๋นเบี่ยงหลบด้วยความรำคาญ แล้วก็ดื่มต่อไปอีกหนึ่งแก้ว นี่เป็นเหล้าขวดที่มีมูลค่าถึง 2 หยวนต่อขวดเชียวนะ แต่ก่อนหล่อนจะดื่นได้แค่เหล้าที่มีบรรจุภัณฑ์ธรรมดา ๆ เท่านั้น ส่วนใหญ่ก็ทำมาจากแอลกอฮอล์ ไม่อร่อยเลยสักนิด วันนี้หล่อนจะต้องดื่มให้เต็มที่ให้ได้

อู่เยวี่ยไม่สามารถห้ามเหอปี้อวิ๋นได้ ในใจรู้สึกโกรธแค้นมาก เธอรีบกินข้าว แล้วหาข้อแก้ตัวว่าไม่สบาย แล้วรีบเดินกลับห้อง ล๊อคประตู อีกทั้งยังย้ายโต๊ะมากั้นประตูเอาไว้ด้วย

เมื่อคืนเธอไม่ได้ระวังเอง ก็คิดเสียว่าถูกหมากัดละกัน แต่วันนี้เธอจะไม่ยอมให้ไอชั่วซ่งเป่าเลี่ยงมาทำอะไรเธอได้อีก

เหอปี้อวิ๋นดื่มจนสติเริ่มจะเลือนราง พ่อเลี้ยงของอู่เยวี่ยคีบอาหารให้เธอ แกล้งทำเป็นถอนหายใจ แล้วพูดถึงเรื่องการเงินที่ขัดสนของที่บ้าน เหอปี้อวิ๋นเหมือนจะไม่ได้ยินอะไร แต่พอเขาพูดขึ้นว่าจะให้อู่เยวี่ยหยุดเรียนแล้วกลับไปขายปลาที่บ้าน เหอปี้อวิ๋นจึงเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมา

“ไม่ได้ เยวี่ยเยวี่ยจะต้องได้เรียนมหาวิทยาลัย”

ถึงแม้ว่าเหอปี้อวิ๋นจะเริ่มลิ้นเปลี้ย แต่สติของหล่อนยังคงดีอยู่

ชายคนนั้นก็ได้เปลี่ยนเรื่องในทันที เขาหัวเราะแล้วพูดขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณก็หาวิธีให้ซ่งเป่าเลี่ยงหาภรรยาให้ได้สิ ลูกของฉันอายุตั้ง 25 แล้ว แม้แต่เงินค่าสินสอดอะไรก็ยังเตรียมไม่ครบ ฉันยังอยากอุ้มหลานอยู่นะ เยวี่ยเยวี่ยไม่ต้องไปเรียนหนังสือแล้ว ประหยัดเงินไว้ให้พี่ชายแต่งงาน”

สมองที่มึนงงของเหอปี้อวิ๋นเริ่มจะไม่ค่อยทำงานแล้ว ผ่านไปสักพักถึงจะฟังรู้เรื่องว่าผู้ชายคนนั้นหมายความว่าอะไร ก็คืออยากจะให้ลูกสาวของหล่อนออกจากการเรียน เหอปี้อวิ๋นส่ายหัวอย่างรุนแรง พูดแต่เพียงว่าไม่ได้

ชายคนนั้นกรอกตาหนึ่งรอบ แล้วพูดขึ้นว่า “ผมมีวิธีหนึ่งที่จะทำให้เราได้ทั้งสองอย่าง เป่าเลี่ยงได้มีภรรยา เยวี่ยเยวี่ยก็ไม่ต้องออกจากการเรียน”

เหอปี้อวิ๋นแววตาเริ่มเป็นประกาย รีบบอกให้ชายคนนั้นรีบ ๆ บอกวิธีมา ชายคนนั้นหัวเราะอย่างได้ใจ แล้วพูดว่า “มันง่ายจะตายไป เยวี่ยเยวี่ยอายุก็ไม่น้อยแล้ว ก็ให้เธอแต่งกับเป่าเลี่ยงไปเลย พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว เรือล่มในหนอง ทองจะไปไหน ใช่ไหม”

อู่เยวี่ยที่แอบฟังจากกำแพง โมโหถึงขีดสุด คนหน้าไม่อาย ถึงขนาดมีความคิดที่สกปรกได้ถึงขนาดนี้เลยหรอ

ไอชั่วซ่งเป่าเลี่ยง คนอย่างมันยังกล้าคิดอีกหรอ

ถุย

เหอปี้อวิ๋นกระพริบตา หล่อนคิดตามไม่ทันอีกแล้ว หล่อนเอาแต่พูดซ้ำ ๆ ว่า  “เยวี่ยเยวี่ยจะต้องได้เรียนมหาวิทยาลัย…”

ชายคนนั้นพูดปลอบว่า “แต่งงานกับเป่าเลี่ยงแล้วก็ยังเรียนได้ ขอแค่หล่อนสอบได้ ผมส่งเรียนแน่นอน”

เหอปี้อวิ๋นเริ่มมีสติคิดได้ขึ้นมา มองไปที่ชายคนนั้นด้วยสายตาดุดัน แล้วก็มองไปที่ซ่งเป่าเลี่ยง หล่อนตบเขาไปเต็มแรงหนึ่งที

“แกคิดว่าแกเป็นใคร คนอย่างเธอคิดจะมาขอลูกสาวฉันงั้นหรอ ถุย…คางคกอยากกินเนื้อห่านฟ้าล่ะสิไม่ว่า ฝันไปเถอะ…”

เหอปี้อวิ๋นโมโหจนตาแดงก่ำ หล่อนปัดของบนโต๊ะไปที่ซ่งเป่าเลี่ยง ยังดีที่ซ่งเป่าเลี่ยงว่องไวหลบได้ทัน

อู่เยวี่ยรู้สึกโล่งใจ แผ่นหลังเย็นเฉียบ

เธอไม่สามารถอยู่บ้านหลังนี้ต่อไปได้อีกแล้ว เธอจะต้องหาวิธีออกไปจากที่นี่

…………………………………………..