ตอนที่ 1056 ปลาคาบเหยื่อ

อู่เยวี่ยเงยหน้ามองหญิงที่ยังสวยไม่สร่างตรงหน้า ความจริงอายุไม่ได้น้อยไปกว่าเหอปี้อวิ๋นเท่าไร ได้ยินมาว่าก็ใกล้สี่สิบแล้วแต่ดูเหมือนแค่สามสิบปลาย ๆ เท่านั้นเอง

อีกอย่างเธอได้ยินมาว่าหร่วนเป่าฮุ่ยเคยหย่ามาแล้วสองครั้ง เป็นถึงของมือสามแต่ใครให้อีกฝ่ายมีงานที่ดูดีและมีพ่อที่ดีอีกคนกันล่ะ!

เจ้าตัวหร่วนเป่าฮุ่ยเป็นพิธีกรชื่อดังประจำช่องโทรทัศน์เมืองจินซึ่งรับผิดชอบรายการสัมภาษณ์รายการหนึ่งที่ยอดคนชมไม่น้อย อีกอย่างเธอยังเป็นนักวาดภาพที่มีชื่อเสียงระดับหนึ่งเลยได้ดิบได้ดีในแวดวงศิลปะเช่นกัน และเป็นถึงลูกสาวของเลขาธิการสมาคมอักษรศิลป์ของประเทศเชียว!

ใช่แล้ว หร่วนเป่าฮุ่ยเป็นลูกสาวคนเล็กของหร่วนหวาไฉ่ และเป็นเพื่อนสนิทลับๆ ของหวงอวี้เหลียน

อู่เยวี่ยไม่เข้าใจความหมายที่หร่วนเป่าฮุ่ยถามขึ้นมา  ผู้หญิงคนนี้ไม่อยากให้เธอกลับไปมาไม่ใช่หรือ?

เธอมองหร่วนเป่าฮุ่ยอย่างระแวงโดยไม่ตอบคำถามอะไร

หร่วนเป่าฮุ่ยใช้มือปิดปากหัวเราะน้อยๆ แล้วตอบ “เธอคิดว่าฉันเจตนาไม่ดีใช่มั้ย? ฮ่าฮ่า เธอคิดมากไปแล้วจริงๆ ฉันบอกเธอตรงๆ แล้วกัน เธอจะกลับหรือไม่กลับมาฉันไม่สน ฉันยังไม่ถึงกับต้องกลัวเด็กตัวเล็กๆ อย่างเธอหรอกนะ!”

อู่เยวี่ยไม่ค่อยเชื่อสิ่งที่เธอพูดเลยเงียบต่อไปเพื่อรอฟังว่าผู้หญิงคนนี้จะพูดอะไรบ้าง

หร่วนเป่าฮุ่ยเองก็ไม่รอให้เธอตอบเลยพูดต่อ “ความจริงคนที่ไม่อยากให้เธอกลับมาคือพ่อของเธอ ไม่ใช่ฉัน”

เธอหยุดชะงักกึกไปแล้วหัวเราะเสียงเบา “เธอไม่เชื่อ? ฉันโกหกเธอแล้วฉันได้อะไร ฉันไม่อยากเป็นแพะรับบาปอีกแล้ว ขอแค่พ่อเธอยอม ฉันก็จะอ้าแขนต้อนรับเธอกลับมาเลย!”

“คำที่คุณพูดต้องเป็นความจริงเสมอไปเหรอ? พ่อของฉันจะไม่ยอมรับฉันได้ยังไง ต้องเป็นคุณที่คอยปลุกปั่นอยู่เบื้องหลังแน่!”

อู่เยวี่ยไม่อยากทนต่อไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้มีสิทธิ์อะไรมาโอ้อวดต่อหน้าเธอ มีสิทธิ์บอกว่าเธอเป็นคนที่ถูกคุณพ่อรังเกียจ!

หร่วนเป่าฮุ่ยยักไหล่แล้วกล่าวออกไปว่า “เพราะเธอคือลูกสาวของเหอปี้อวิ๋นไง หรือว่าเธอไม่รู้ว่าคนที่พ่อเธอเกลียดที่สุดคือเหอปี้อวิ๋นกับเหยียนซินหย่า ขอแค่เหอปี้อวิ๋นยังเป็นแม่ของเธอ ยังเป็นผู้ปกครองของเธอ พ่อเธอไม่มีทางรับเธอกลับไปแน่ อีกอย่างในใจเขาเหยียนซินหย่าเป็น…อั้ยหยา ฉันพูดไปเรื่อยเปื่อยนะ เธออย่าคิดจริงจังไปแล้วกัน…”

เธอแสร้งเอามือปิดปากอย่างตกใจและแก้ตัวว่าตัวเองพูดเหลวไหลเพื่อไม่ให้อู่เยวี่ยเก็บไปคิดมาก

“ฉันแค่พูดไปอย่างนั้นแหละ…เยวี่ยเยวี่ยเธอฟังไว้ก็พอ เธอสบายใจได้ ไว้ฉันจะเกลี้ยกล่อมพ่อเธออีกทีนะ!”

หลังจากนั้นหร่วนเป่าฮุ่ยก็ไม่พูดอะไรอีกแค่ตั้งใจขับรถ เธอแอบชำเลืองมองไปทางอู่เยวี่ยที่ทำหน้าซึมเศร้าก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก

เหอปี้อวิ๋นจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรเธอไม่สนใจสักนิด เธอสนใจเหยียนซินหย่าต่างหาก!

ความแค้นระหว่างคุณพ่อกับตระกูลเหลียนเธอรู้ดี เหยียนซินหย่าเปรียบเสมือนหนามที่ยอกอกของเธอกับคุณพ่อ ต้องถอนออกไปถึงจะสบาย

เลยเป็นเหตุผลที่หร่วนเป่าฮุ่ยยอมรับปากตกลงขณะหวงอวี้เหลียนมาปรึกษาแผนนี้กับเธอ อย่างไรเสียแค่เปลืองน้ำลายนิดหน่อย สำเร็จก็ดีไป ล้มเหลวก็ไม่มีอะไรเสียหาย

อู่เยวี่ยลงจากรถด้วยสภาพใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ลืมแม้กระทั่งกล่าวลาหร่วนเป่าฮุ่ยพลางเดินเข้าบ้านด้วยใจที่หนักอึ้ง

หร่วนเป่าฮุ่ยยิ้มอย่างได้ใจ หยิบเพจเจอร์มาส่งข้อความให้หวงอวี้เหลียนว่า ‘ตกปลาได้แล้ว’

ไม่นานหวงอวี้เหลียนก็ตอบกลับมาว่า ‘รอข่าวดี’

หร่วนเป่าฮุ่ยหัวเราะอย่างสะใจ ศัตรูของศัตรูก็คือเพื่อน แม้เธอไม่ชอบใจหวงอวี้เหลียนเท่าไรแต่พวกเธอมีศัตรูคนเดียวกัน ทั้งยังเป็นภรรยาของเจ้านายเธออีก ย่อมต้องผูกมิตรให้ดีอยู่แล้ว

คืนวันหยุดสุดสัปดาห์เหมยเหมยนั่งดูโทรทัศน์กับเหยียนซินหย่า จ้าวอิงหัวยังติดประชุมอยู่ไม่รู้ต้องงานยุ่งอีกนานแค่ไหนถึงจะกลับบ้านได้ ในบ้านมีเพียงสองแม่ลูกโดยเธอนอนบนโซฟารองศีรษะไว้บนหน้าขานุ่มของแม่ตัวเอง ไม่รู้สบายขนาดไหนเลยทำให้จ้าวอิงหัวนึกอิจฉาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

“…เอ๊ะ…แม่กดช่องกลับไปที่ช่องเมืองจิน!” เหมยเหมยบอกเหยียนซินหย่าที่กำลังกดเปลี่ยนช่องอยู่

………………………..

ตอนที่ 1057 เดตวันหยุดสุดสัปดาห์

เหยียนซินหย่ากดเปลี่ยนกลับไปที่ช่องโทรทัศน์เมืองจินอย่างรวดเร็วซึ่งกำลังถ่ายทอดรายการสัมภาษณ์ที่พิธีกรและแขกรับเชิญล้วนเป็นคนที่คุ้นเคย

พิธีกรคือหร่วนเป่าฮุ่ย แขกรับเชิญคือโอหยางซานซาน สัตว์ชั้นต่ำรวมตัวอยู่กองเดียวกันแล้ว

“คนน่าสะอิดสะเอียนทั้งสองคนนั่งอยู่ด้วยกันมันเหม็นยิ่งกว่าขี้อีก ไม่ดูแล้ว เปลี่ยนช่อง!”

เหมยเหมยแค่ดูไปครู่เดียวก็แทบทนไม่ไหว มีแต่คำชมเต็มไปหมด แทบจะชมจนโอหยางซานซานตัวลอยขึ้นฟ้าแล้ว

หวงอวี้เหลียนลงทุนขนาดนี้ดูเหมือนว่าคิดจะปั้นโอหยางซานซานให้เป็นอันดับหนึ่งในจักรวาลล่ะ แต่เธอไม่ลองคิดบ้างว่าลูกสาวตัวเองเป็นอย่างไร มีบุญได้เสพสุขเหล่านี้หรือเปล่า!

เหอะ ปั้นไปสิ ยกให้สูงกว่านี้ วันหน้าเธอตกลงมาจะได้ตายทีเดียว!

เหยียนซินหย่ามองลูกสาวที่ขุ่นเคืองไม่หายเลยตบศีรษะเธอเบาๆ อย่างรักใคร่พลางจิ้มแตงโมจากจานป้อนใส่ปากเหมยเหมย

“กินแตงโมดับความร้อนหน่อย!”

แตงโมจากบ้านลูกพี่ลูกน้องของเหยียนหมิงซุ่นซึ่งคัดสรรลูกที่ดีที่สุดมา ทั้งหวานทั้งฉ่ำรสชาติดีเยี่ยมเป็นที่หนึ่งเลย

เหมยเหมยเคี้ยวแตงโมต่อตุ้ยๆ ก่อนจะอ้าปากกว้างรอชิ้นใหม่ นอนทานแบบนี้สบายที่สุดเลย

เมื่อแตงโมชิ้นใหม่เข้าปากเหมยเหมยก็เคี้ยวไปพูดเสียงแค้นไป “แม่รอดูเถอะ คนพวกนี้จบไม่สวยแน่!”

“เหมยเหมยพูดถูก ต้องจบไม่สวยแน่!” เหยียนซินหย่าเห็นด้วยอย่างมาก

คงไม่ต้องเอ่ยถึงโอหยางซานซานแล้ว อายุแค่นี้ก็รู้จักแย่งความสำเร็จจากความเหน็ดเหนื่อยของคนอื่นมาครองเป็นของตัวเอง  ทั้งยังดื่มด่ำกับชื่อเสียงจากผลงานที่แอบขโมยมาอย่างสบายใจ เหอะ โลกนี้ไม่มีกำแพงลับ อนาคตโอหยางซานซานต้องลำบากแน่!

เหยียนซินหย่ายังไม่รู้ว่าลูกสาวตนกำลังวางแผนในใจเตรียมเล่นงานโอหยางซานซานอยู่!

แล้วก็หร่วนเป่าฮุ่ย ผู้หญิงคนนี้หน้าไม่อายเหมือนพ่อของเธอ ไม่อย่างนั้นผู้หญิงที่ไม่เคยได้รับการศึกษาตรงสายอาชีพและไม่ค่อยมีการศึกษาเท่าไรแบบนี้จะกลายเป็นพิธีกรอันดับหนึ่งของช่องโทรทัศน์ได้อย่างไร?

นั่นก็เพราะอาศัยเรือนร่างของเธอไต่เต้าขึ้นไปไงล่ะ!

อีกทั้งผู้หญิงคนนี้ยังเป็นแม่เล้าชื่อดังในวงการบันเทิงที่เพื่อเอาใจคนมีตำแหน่งใหญ่โต ทั้งโกหกหลอกลวงใช้ทุกวิถีทางทำร้ายหญิงสาวบริสุทธิ์ไปมากมาย

จ้าวอิงหัวให้คนตามสืบหร่วนเป่าฮุ่ยแล้ว ขอแค่ได้หลักฐานกระทำผิดกฎหมายของเธอได้ก็ไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่

เหมยเหมยกดเปลี่ยนช่องทันทีเพราะคร้านจะดูนางแพศยาสองคนเสแสร้งจอมปลอม สะอิดสะเอียนจนแตงโมยังทานไม่ลง

การสัมภาษณ์จากช่องสถานีโทรทัศน์ของโอหยางซานซานถือว่าประสบความสำเร็จอย่างมาก นักเรียนที่ก่อนหน้ายังสงสัยในตัวเธอก็เริ่มบ้าคลั่งอีกครั้ง ถึงขนาดได้ออกรายการเชียวนะ ภายในใจของคนทั่วไปการได้ออกโทรทัศน์นั้นสำหรับพวกเขาแล้วช่างเป็นเรื่องห่างไกลเหลือเกิน ราวกับแท่นบูชาเทพเจ้าเสียอย่างนั้น

ตอนนี้โอหยางซานซานได้เวลาตั้งเกือบหนึ่งชั่วโมงในการออกรายการโทรทัศน์ ในใจเหล่านักเรียนกลุ่มนั้นโอหยางซานซานก็ไม่ต่างจากดาราทั่วไปแล้ว

โอหยางซานซานรู้สึกถึงสายตาหลงใหลจากเพื่อนรอบข้างก็เดินตัวลอย รู้สึกผ่อนคลายไปทุกอณูร่างกาย

ฤดูใบไม้ผลิกลับมาสักที มีเพียงการใช้ชีวิตที่ถูกทุกคนให้ความสนใจเช่นนี้เธอถึงจะรู้สึกดี มีความสุขในชีวิตได้ เธอขาดสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ราวกับปลาที่ขาดน้ำไม่ได้

เหมยเหมยทำท่ารังเกียจโอหยางซานซานอย่างมาก ให้เจ้าหัวขโมยนี่ได้ใจไปก่อน อีกไม่นานจะให้เธอตกลงจากฟ้าเอง

วันหยุดสุดสัปดาห์เหยียนหมิงซุ่นพาเหมยเหมยไปเที่ยวเล่นที่ภูเขาเฟิ่งหวงซาน ภูเขาเฟิ่งหวงซานในห้าปีหลังจากนี้ถึงจะถูกเปลี่ยนให้เป็นสุสานสาธารณะ ตอนนี้ยังเป็นแหล่งที่เที่ยวสำหรับคู่รักหรือนักท่องเที่ยวชั้นดี

ขณะนี้เข้าสู่ช่วงเดือนตุลาคมเป็นปลายฤดูใบไม้ร่วงอากาศเย็นสบาย คนบนเขามีไม่น้อยซึ่งส่วนมากมากันเป็นคู่ๆ บรรยากาศสีชมพูตลบอบอวลไปทั่วทั้งภูเขา

เหยียนหมิงซุ่นจูงมือเหมยเหมยเดินขึ้นเขาช้าๆ ไม่นานก็มาถึงสถานที่ที่พบฉิวฉิว ทั้งคู่มองหน้าแล้วยิ้มพร้อมกันอย่างอดไม่ได้และขยับเข้าใกล้กว่าเดิมเล็กน้อย

ด้านหน้ามีคู่รักหลายคนกำลังค่อยๆ เดินทางและหัวร่อต่อกระซิกกัน เหมยเหมยเหลือบเห็นแผ่นหลังคุ้นตาสองคนที่ใกล้ชิดกันยิ่งกว่าพวกเขา ท่าทางสนิทสนมนั่นจึงทำเอาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้

………………………..