ตอนที่ 1294 เหยียนซินหย่าสละชีวิตเพื่อช่วยลูกสาว

“เหมยเหมย…ไม่…”

เหยียนซินหย่าที่วิ่งอยู่ด้านหน้าจู่ ๆก็รู้สึกเจ็บที่หัวใจ จึงหันกลับไปโดยไม่รู้ตัวก็เห็นอู่เยวี่ยถือมีดผลไม้ที่แหลมคมหนึ่งเล่ม ห่างจากกลางหลังของเหมยเหมยไม่ถึงครึ่งเมตร

เธอรีบวิ่งเข้าไปดันตัวเหมยเหมยออก แต่เพราะมือที่ถูกมัดอยู่จึงเบี่ยงหลบไม่ได้ มีดผลไม้จึงแทงทะลุหน้าอกของเธอ

“แม่…อู่เยวี่ย…ฉันจะฆ่าแก!”

เหมยเหมยจ้องเขม็งด้วยความโกรธ กระโจนเข้าไปหาอู่เยวี่ยสุดแรง อู่เยวี่ยที่คิดจะแทงซ้ำให้ลึกกว่านี้ก็โดนชนไปกองอยู่ที่พื้น มีดผลไม้ปักอยู่บนร่างของเหยียนซินหย่า เลือดย้อมเสื้อสีขาวครีมของเธอจนเป็นสีแดงฉาน

เหยียนซินหย่าหน้าซีดเหมือนกระดาษ ยืนโซซัดโซเซ เหมยเหมยรีบพุ่งเข้าไปให้เหยียนซินหย่าพิงลงบนตัวเธอ

“เหมยเหมย…รีบหนีไป…”

เหยียนซินหย่าพูดด้วยน้ำเสียงขาด ๆ หายๆ ราวกับใกล้หมดลมหายใจ

“ไม่…หนูไม่ไป…หนูจะอยู่กับแม่…”

น้ำตาไหลอาบแก้ม เหมยเหมยพยายามอย่างหนักเพื่อทำลายเชือกที่มัดข้อมือไว้ แต่อู่เยวี่ยมัดไว้แน่นมาก เธอยิ่งดิ้นก็ยิ่งรัดแน่นกว่าเดิม ผิวหนังบนข้อมือเสียดสีจนแตกเลือดไหลซิบ แต่เธอกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บสักนิด

“จ้าวเหมยแกอย่าเปลืองแรงเลย วันนี้คือวันตายของแก!”

อู่เยวี่ยที่ฆ่าคนเป็นครั้งที่สองไม่ได้เกิดอาการหวาดกลัว อารมณ์สุขุมแน่นิ่ง สีหน้าไม่เปลี่ยนเลยสักนิด

“งั้นแกก็เข้ามาฆ่าฉันเลย…อู่เยวี่ยแกไม่กล้าเข้ามาใช่ไหมล่ะ… แกก็ดีแต่ใช้แม่แกให้ฆ่าคน ตัวเองกลับมุดหัวอยู่ข้างหลัง ประโยชน์เป็นของแก คนที่ติดคุกกลับเป็นแม่ของแก…วันนี้ถ้าแกไม่เข้ามาฆ่าฉัน แกมันก็เป็นแค่คนใจหมา สมน้ำหน้าแล้วที่แกโดนผู้ชายสิบกว่าคนรุมโทรม…สมน้ำหน้าแล้วที่แกโดนพ่อลูกตระกูลซ่งรุมโทรม…แกมันสกปรกเสียยิ่งกว่าผู้หญิงขายตัวอีก……”

เหมยเหมยที่กำลังเสียใจดวงตาแดงก่ำ เธอวางเหยียนซินหย่าที่หมดสติลงบนพื้น เธอต้องหาวิธีปลดเชือกที่มือ แบบนี้เธอถึงจะสามารถนำยาน้ำออกมาช่วยเหยียนซินหย่าได้

เหมยเหมยก่นด่าอู่เยวี่ยใส่ไม่ยั้ง ทุกประโยคจี้ใจดำอู่เยวี่ยทั้งนั้น

“จ้าวเหมยแกรนหาที่ตาย……”

อู่เยวี่ยโมโหจนตาแดงไปหมด คิดแค่เพียงว่าตอนนี้จะออกไปหาขอทานสิบกว่ามารุมโทรมจ้าวเหมย แล้วก็ถ่ายรูป แจกจ่ายไปทั้งเมือง

“เป็นแกเองต่างหากที่รนหาที่ตาย!”

เหมยเหมยไม่รอให้อู่เยวี่ยเปิดฉากก็พุ่งเข้าไปก่อน เป็นวิธีการจู่โจมอย่างไม่กลัวตาย อู่เยวี่ยโดนชนล้มลงกับพื้นในทันทีและถูกเตะเสยอีกสองสามครั้ง ทักษะการเคลื่อนไหวขาของเธอแข็งแกร่งกว่าอู่เยวี่ยมาก ซัดเข้าไปไม่กี่ทีก็ทำเอาอู่เยวี่ยลุกขึ้นไม่ไหว

“เยวี่ยเยวี่ย…จ้าวเหมยแกหลบไป!”

เหอปี้อวิ๋นเพิ่งจะได้สติกลับมา เมื่อครู่เธอโดนคำพูดเหล่านั้นของเหมยเหมยทิ่มแทงใจ นึกถึงรูปภาพที่ไม่น่าดูพวกนั้น และก็นึกถึงคำพูดยุแหย่ก่อนหน้านั้นของเหมยเหมย ในใจก็เริ่มลังเลอีกครั้ง

แต่พอเธอเห็นอู่เยวี่ยโดนเหมยเหมยทุบตี เธอก็รีบปรี่เข้าไปตามสัญชาตญาณ เธอต้องช่วยชีวิตลูกสาวของตัวเธอเอง

เหมยเหมยนั่งลงบนตัวของอู่เยวี่ยโดยใช้กระบวนท่าอัดภูเขาไท่ซาน ภาพตรงหน้าของอู่เยวี่ยมืดลงแล้วก็หมดสติไป เวลานี้เหอปี้อวิ๋นก็พุ่งเข้ามาผลักเหมยเหมยออก

“จะตีให้ตายเลยนังเด็กสมควรตายนี่ แกทำอะไรเยวี่ยเยวี่ย?”

เหอปี้อวิ๋นเห็นอู่เยวี่ยนอนกองอยู่ที่พื้นไม่ส่งเสียงร้องก็นึกไปว่าตายแล้ว สีหน้าก็พลันเหี้ยมโหดดุดันขึ้นมา

เหมยเหมยไม่พูดไม่จา ลุกขึ้นมาวิ่งกระโจนเข้าหาเหอปี้อวิ๋นอีกครั้ง แต่เพราะเหอปี้อวิ๋นทำงานออกแรงมาตลอดทั้งปีจึงมีแรงมากกว่าอู่เยวี่ย เหมยเหมยชนเธออยู่หลายทีแต่กลับโค่นเธอลงไม่ได้กลายตัวเองล้มลงไปแทน

ตอนที้ล้มลงบนพื้น เอวด้านหลังเจ็บแปล๊บขึ้นมาเหมือนมีของแหลมคมทิ่มเอวของเธอ เธอไม่สนใจความเจ็บปวด รีบเอื้อมมือไปคลำของแข็งอันนั้น ปลายคมมากให้ความรู้สึกเหมือนจะเป็นตะปู

…………………………………………..

 ตอนที่ 1295 อู่เยวี่ยใจอำมหิต

เหมยเหมยดีใจคว้าแผ่นเหล็กเอาไว้ในมือ ด้านหนึ่งตัดเชือกป่านอีกด้านก็ก่อกวนเหอปี้อวิ๋นไปด้วย เพราะต้องทำหลายอย่างพร้อมกัน เธอจึงตัดเชือกได้ไม่ค่อยราบรื่นนักเผลอบาดมืออยู่หลายครั้งจนเลือดไหลริน

“เหอปี้อวิ๋น……คุณมันโง่กว่าหมูอีก คุณรู้ไหมว่าทำไมอู่เยวี่ยถึงได้วางแผนให้คุณฆ่าพ่อลูกตระกูลซ่ง?” เหมยเหมยถามเสียงดัง

เหอปี้อวิ๋นเดินช้าลงมองเธออย่างลังเล

เหมยเหมยถอนหายใจ รู้อยู่แล้วว่าเหอปี้อวิ๋นสนใจหัวข้อพวกนี้ เธอตัดเชือกไปพลางและเบี่ยงเบนความสนใจของเหอปี้อวิ๋นไปพลาง “เพราะอู่เยวี่ยรังเกียจที่คุณไร้ประโยชน์ไง เธอต้องการกลับไปอยู่กับอู่เจิ้งซือเพื่อเป็นลูกสาวของผู้จัดการใหญ่”

เหอปี้อวิ๋นไม่เชื่อ เปล่งเสียงแหบพร่าขึ้นว่า “แกพูดเหลวไหล…แกอย่าคิดจะใช้แผนยุแยงนะ!”

“ฉันพูดเหลวไหลไหมในใจคุณรู้ดีอยู่แล้ว คุณเองคิดให้ดีดีเถอะ ความบริสุทธิ์ของอู่เยวี่ยไม่มีมาตั้งนานแล้ว มีเพียงแต่คุณที่โง่เง่านี่แหละที่ไม่รู้ พูดถึงพ่อลูกตระกูลซ่งก็ถูกใส่ความเหมือนกันนะ ไม่แน่ว่าวันนั้นตอนกลางวันอู่เยวี่ยอาจจะเป็นฝ่ายยั่วยวนพวกเขาก่อนก็ได้ ไม่อย่างนั้นทำไมสองพ่อลูกนี่ถึงไม่ทำตอนกลางคืนล่ะ? ทำไมถึงต้องเลือกตอนกลางวันในเวลาที่คนพลุกพล่านที่สุดด้วย!”

ยิ่งเหมยเหมยพูดต่อไปความสงสัยในใจของเหอปี้อวิ๋นยิ่งมากขึ้น มองไปทางอู่เยวี่ยที่หมดสติอยู่บนพื้นอย่างข้องใจ

ที่จ้าวเหมยพูดก็มีเหตุผล บ้านพวกเขาสร้างด้วยกระดานไม้ฉนวนกันเสียงไม่ดี ตอนเที่ยงมีคนพลุกพล่านตั้งมากมาย เคลื่อนไหวเสียงดังนิดหน่อยคนข้างล่างก็ได้ยินกันหมดแล้ว

เหมยเหมยหลักแหลมจึงพุ่งประเด็นไปที่ข้อสงสัยอีกข้อ

“คุณไม่รู้สึกว่ามันแปลก ๆบ้างหรือ? ถ้าหากอู่เยวี่ยตะโกนร้องขอความช่วยเหลือพวกเพื่อนบ้านในละแวกนั้นจะไม่ได้ยินเลยหรือ? พ่อลูกตระกูลซ่งจะทำแผนชั่วสำเร็จได้อย่างไร? แสดงให้เห็นว่าอู่เยวี่ยไม่เคยส่งเสียงตะโกนร้องขอความช่วยเหลือเลย เธอจงใจปล่อยให้ชายผู้โชคร้ายทั้งสองคนนั้นร่วมหลับนอนด้วย จุดประสงค์ก็คือหลอกให้คุณฆ่าคน…จากนั้นพ่อลูกตระกูลซ่งก็ตาย คุณก็เข้าคุก อู่เจิ้งซือก็ต้องรับเธอกลับไป เธอก็กลายเป็นลูกสาวผู้จัดการใหญ่ที่มีชื่อเสียง ไม่ใช่ลูกสาวคนขายปลาและเป็นบ้าอย่างคุณอีกต่อไป!”

“ไม่ใช่……แกพูดซี้ซั้ว……เยวี่ยเยวี่ยไม่ใช่คนแบบนั้น……”

อยู่ดี ๆเหอปี้อวิ๋นก็สติแตกกระเจิงพุ่งตัวเข้ามาหาเหมือนคนบ้า

เหมยเหมยออกแรงตัดเชือกเป็นครั้งสุดท้ายจนในที่สุดเชือกก็ขาด เธอจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก เตะเหวี่ยงหลังไปที่เหอปี้อวิ๋น

เตะเข้าไปที่ตัวของเหอปี้อวิ๋นซ้ำๆอยู่หลายที เธอก็วิ่งไปที่ข้างกายเหยียนซินหย่า หันหลังให้กับเหอปี้อวิ๋น หยิบยาน้ำออกมาจากช่องว่างมิติแล้วป้อนให้เหยียนซินหย่ากินอยู่หลายหยด

เห็นสีหน้าของเหยียนซินหย่าดีขึ้นมาหน่อยเธอถึงได้พรูลมหายใจ เตรียมที่จะกลับไปจัดการกับเหอปี้อวิ๋นต่อ

แต่ว่า——

“นังสารเลว……แกไปตายซะเถอะ……”

เหอปี้อวิ๋นที่ได้รับการฝึกฝนอยู่ในคุกมาช่วงระยะเวลาหนึ่งจึงฝืนทนต่อความเจ็บปวดได้มาก ปีนป่ายลุกขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว คว้าไม้จากพื้นขึ้นมาหนึ่งท่อนแล้ววิ่งพุ่งตรงเข้าหา

ทั้งสองประชันกันอย่างดุเดือดจนไม่ทันได้สังเกตว่าอู่เยวี่ยที่อยู่ห่างไม่ไกลนั้นฟื้นแล้ว แต่เธอกลับไม่ได้เข้ามาช่วยและไม่ได้เรียกเหอปี้อวิ๋นเช่นกัน

อู่เยวี่ยมองทั้งสองคนที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างเย็นชา แล้วเหลือบมองระเบิดที่อยู่ข้าง ๆพลันยิ้มอย่างลำพองใจ แต่ก็แอบเสียดายอยู่บ้าง

เสียดายที่ไม่มีวิธีที่จะให้ผู้ชายนับสิบมารุมโทรมจ้าวเหมยจนเธอต้องตกต่ำ!

อู่เยวี่ยกัดฟันกรอด รีบพันชนวนระเบิดแล้วแบกออกไปด้านนอก

เธอติดชนวนระเบิดไว้ด้านนอก ต่อให้จ้าวเหมยมีปีกก็ไม่สามารถหลบหนีได้หรอก ส่วนเหอปี้อวิ๋น ——

ก็ต้องโทษว่าตัวเธอเองโชคไม่ดีแล้วล่ะ ถึงจะออกไปได้แต่ก็หนีการลงโทษทางกฎหมายไม่ได้อยู่ดี ถือว่าช่วยเธอเป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกัน!

อนาคตเธอจะเผากระดาษเงินกระดาษทองไปให้เยอะ ๆ เหอปี้อวิ๋นจะได้มีชีวิตที่สุขสบายหน่อย

“หยุดสู้กันก่อน อู่เยวี่ยมันคิดจะระเบิดพวกเราให้ตายกันหมดแล้ว รีบหยุดก่อน……คุณอยากตายหรือไง?”

เหมยเหมยสังเกตเห็นอู่เยวี่ยทำท่าทางลับ ๆล่อ ๆ มองไปที่ระเบิดที่เธอถืออยู่ในมือก็รู้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการจะทำอะไร!

ใจช่างอำมหิตเสียจริง!

แม้กระทั่งเหอปี้อวิ๋นก็ไม่คิดจะปล่อยไป!

………………………………………..