ตอนที่ 1318 การยึดติดของอู่เยวี่ย

อู่เยวี่ยนั้นถูกเฮ่อเหลียนเช่อซ่อนไว้จริงและไม่ให้เหมยซูหานรับรู้เรื่องนี้ เฮ่อเหลียนรู้ดีถ้าเหมยซูหานรู้ว่าอู่เยวี่ยเป็นคนที่จุดชนวนระเบิด เกรงว่าเหมยซูหานจะสั่งให้เขาฆ่าอู่เยวี่ยอีกแน่

เหมยซูหานในตอนนี้อารมณ์รุนแรงนัก เขาเองไม่กล้าจะหาเรื่อง ปิดบังไว้ก่อนจะดีกว่า!

ส่วนเหตุที่ว่าทำไมเฮ่อเหลียนเช่อถึงได้ซ่อนอู่เยวี่ยไว้ เกรงว่าแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้แน่ชัดเลย

เขาคิดเพียงแค่ว่าตอนนี้เขาสนใจในตัวอู่เยวี่ย ไม่อยากให้ผู้หญิงคนนี้ตายด้วยน้ำมือของเหยียนหมิงซุ่น แต่กลับอยากจะชุบเลี้ยงผู้หญิงคนนี้ไว้ รอดูว่าวันข้างหน้าเธอจะนำเรื่องเซอร์ไพรส์อะไรมาให้เขา

อู่เยวี่ยในตอนนี้จะต้องเกลียดเหยียนหมิงซุ่นและจ้าวเหมยจนเข้ากระดูกดำ ผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมและเลือดเย็นมากพอ แค่เขาฝึกฝนอีกเล็กน้อย ในอนาคตจะต้องสร้างเรื่องวุ่นวายครั้งใหญ่ให้เหยียนหมิงซุ่นแน่

ช่างน่ารอคอยเสียจริง!

ลี่เมิงเฉินมีประโยคหนึ่งที่ไม่ได้พูดผิดไป เพราะเป็นความคิดของพวกวิปริตไม่ต้องไปคาดเดาอะไร ถึงอย่างไรก็ไม่มีวันเดาได้ถูก

เฮ่อเหลียนเช่อเองก็ยังไม่รู้ว่าก้าวต่อไปเขาจะทำอะไร ไม่ว่าจะฆ่าคนหรือจุดไฟ เจ้าบ้านั่นก็ทำตามความรู้สึก

เพียงแค่ทำให้เขาอารมณ์ดี แม้ต้องให้เขาไประเบิดท้องทะเลลึก เขาก็ยังพร้อมที่จะทำเพราะเป็นเรื่องสนุก!

ในโลกใบนี้คนที่มีผลกระทบต่อความรู้สึกของเฮ่อเหลียนมีเพียงแค่หนิงเฉินเซวียนและเหมยซูหานสองคนเท่านั้น!

ในมืออู่เยวี่ยถือภาพถ่ายไม่กี่ใบไว้ น้ำตาไหลพรากเป็นสาย แม้ว่าจะเป็นเธอจะเป็นคนวางระเบิดจนเหอปี้อวิ๋นตาย แต่พอได้เห็นท่าทีที่น่าเวทนาก่อนตายของเหอปี้อวิ๋น อู่เยวี่ยก็ทั้งโกรธทั้งเกลียดและรู้สึกโล่งใจขึ้นมาบ้าง

เพราะเหอปี้อวิ๋นไม่ได้ตายเพราะระเบิดของเธอ!

เธอไม่ได้ฆ่าแม่แท้ ๆของตัวเอง!

คนร้ายคือเหยียนหมิงซุ่นและจ้าวเหมย เป็นพวกเขาที่ฆ่าเหอปี้อวิ๋นตาย!

ตั้งแต่โยนระเบิดจนถึงตอนนี้ ความละอายใจที่ยิ่งเพิ่มทวีขึ้นบัดนี้ได้มลายหายไปจนสิ้น ทุกอย่างผันเปลี่ยนเป็นความโกรธเกลียด โดยเจาะไปที่ตัวจ้าวเหมย แต่กลับไม่ได้เกลียดเหยียนหมิงซุ่นลึกซึ้งขนาดนั้น

แต่ที่ทำให้เธอไม่พอใจก็คือเหตุใดคนชั่วช้าอย่างจ้าวเหมยถึงได้ดวงแข็งนักเล่า? ระเบิดมากมายขนาดนั้นยังทำให้ตายไม่ได้ หนำซ้ำยังด่าว่าเธอโง่?

เธอเกลียดชะมัด!

“อยากแก้แค้น?” เฮ่อเหลียนเช่อเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางทีเล่นทีจริงพลางลอบมองใบหน้าบึ้งตึงของอู่เยวี่ย นัยน์ตาฉายแววเจ้าเล่ห์

อู่เยวี่ยออกแรงพยักหน้าตอบ คุกเข่าลงกะทันหันพร้อมกับก้มหัวให้เฮ่อแหลียนเช่อ “คุณชายเช่อ ได้โปรดคุณช่วยฉันด้วย ในใจของเหมยซูหานนั้นมีแต่จ้าวเหมยมาตลอด ขอเพียงแค่นางชั่วช้านั่นตาย เหมยซูหานก็จะรักคุณคนเดียวอย่างสุดหัวใจ!”

เฮ่อเหลียนเช่อเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะยกเท้าถีบเข้าที่ยอดอกของอู่เยวี่ย ความอายกลับกลายเป็นคนโกรธ

นั่นเพราะอู่เยวี่ยพูดแทงใจเขา เขาไม่ชอบเอามาก ๆเรื่องที่เหมยซูหานรู้สึกดีกับเหมยเหมย

พูดไม่ออกบอกไม่ถูก นี่เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้คนแข็งแกร่งอย่างเฮ่อเหลียนเช่อกระวนกระวาย!

“ฉันเคยรับปากเหมยซูหานไว้ว่าจะไม่ทำร้ายเหมยเหมยตลอดไป” เฮ่อเหลียนเช่อพูดแฝงความนัย

อู่เยวี่ยเจ็บปวดจนหายใจลำบากแต่ก็ต้องฝืนไว้ ตอนนี้เธอไร้ซึ่งมารยาหลอกล่อเฮ่อเหลียนเช่อแล้ว ไอ้คนวิปริตนี่ผูกพันกับเหมยซูหานอย่างลึกซึ้ง เกรงว่าการที่ให้เธอมาเป็นคู่หมั้นจะเป็นเพียงเรื่องตบตาคนอื่นเท่านั้น

เธอช่างไร้เดียงสา ที่คิดว่าจะทำให้เฮ่อเหลียนเช่อรักเธอได้!

อู่เยวี่ยไม่กล้าคิดปรารถนาอะไรอีก ตอนนี้เธอต้องการเพียงฆ่าจ้าวเหมย และนี่ก็กลายเป็นสิ่งที่เธอยึดติดว่าเธอจะต้องฆ่าจ้าวเหมยให้ตาย

เมื่อได้ยินคำพูดของเฮ่อเหลียนเช่อ อู่เยวี่ยพลันดวงตาเป็นประกาย จึงรีบพูดขึ้น “คุณชายเช่อ ต้องรักษาคำพูดแน่นอนว่าต้องไม่ใช่คนที่ทำร้ายจ้าวเหมย คนที่ทำคือฉัน ไม่เกี่ยวข้องกับคุณชายเช่อสักหน่อย”

เฮ่อเหลียนเช่อนับว่าพอใจต่อความคิดอู่เยวี่ยมาก แม้ว่าก่อนหน้านั้นเขาจะรีบรับปากเหมยซูหานไปหน่อย ตอนนี้เขากลับผิดหวังเอามาก แต่เขาก็ไม่อยากให้เหมยซูหานโกรธเคือง

ดังนั้น ผู้หญิงอย่างอู่เยวี่ยยังคงมีค่าอยู่!

ถึงอย่างไรก็ไม่เกี่ยวกับเขา!

เหมยซูหานสาวมาถึงตัวเขาไม่ได้อยู่แล้ว!

………………………………………..

ตอนที่ 1319 สารภาพ

เฮ่อเหลียนเช่อให้ลูกน้องพาตัวอู่เยวี่ยออกไป และวางแผนจะให้อู่เยวี่ยลงมือพรุ่งนี้ ไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะทำสำเร็จหรือไม่ ก็ไม่ได้เสียหายอะไรกับเขา คิดว่าเป็นเรื่องสนุกก็พอ!

แต่เขากลับไม่รู้ว่าจิตใจและความคิดของผู้หญิงยากที่จะหยั่งถึง

ผู้ชายมักจะดูถูกผู้หญิง แต่สุดท้ายก็ถูกผู้หญิงตลบหลังกลับอยู่ร่ำไป

เหยียนหมิงซุ่นกลับมาจากบ้านของเฮ่อเหลียนเช่อก็มุ่งหน้าไปโรงพยาบาล จ้าวอิงหัวคอยเฝ้าเหยียนซินหย่าอยู่ เขาเองก็เข้ามาดูแลเหมยเหมย

“หวงอวี้เหลียนถูกเฮ่อเหลียนเช่อทำให้กลายเป็นเหรินจื่อ(มนุษย์หมู)เสียแล้ว ชีวิตเหมือนตายทั้งเป็น” เหยียนหมิงซุ่นไม่ได้ปิดบังเหมยเหมย

เหมยเหมยหน้าถอดสี เหริ่นจื่อเธอรู้จักมันคือการลงทัณฑ์ของหลิวไทเฮาโหดเหี้ยมอย่างที่สุด เพียงแค่จินตนาการถึงก็รู้สึกผะอืดผะอมแล้ว และแน่นอนว่าเธอยิ่งรู้สึกแปลกใจ

“เฮ่อเหลียนเช่อและหวงอวี้เหลียนพวกเดียวกันไม่ใช่หรือ? ทำไมพวกเขาถึงแตกหักกันได้?”

ตอนแรกเหยียนหมิงซุ่นก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่เมื่อครู่ลูกน้องเขาได้เบาะแสมาว่าช่วงกลางวันเหมยซูหานเข้ามาเย็บแผลข้อมือหัก เป็นเพราะเรื่องเกิดขึ้นกะทันหัน เฮ่อเหลียนจึงพาเหมยซูหานไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลประชาชนเมืองจินแห่งแรก ดังนั้นอาการบาดเจ็บของเหมยซูหานจึงตรวจสอบได้ง่ายมาก

ตามที่ได้ยินมาก็คือเหมยซูหานเป็นคนกรีดข้อมือตัวเองจนมือด้านซ้ายแทบขาด ซึ่งนั่นเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เหยียนซินหย่าหายตัวไปแล้วชั่วโมงครึ่ง

และเป็นเวลาเดียวกับที่เฮ่อเหลียนเช่อให้คนออกไปตามหาเหมยเหมยสองแม่ลูก ท่าทีเปลี่ยนไปจนดูคลุมเครือ

ดังนั้นเหยียนหมิงซุ่นจึงวิเคราะห์เอาเอง มีความเป็นไปได้ที่เหมยซูหานรู้เข้าว่าเฮ่อเหลียนเช่อคิดทำร้ายเหยียนซินหย่าและเหมยเหมยสองแม่ลูก เพราะงั้นเขาถึงได้กรีดข้อมือเอาความตายมาขู่

ดูเหมือนว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะให้ความสำคัญต่อเหมยซูหานมาก

แม้ว่าเหยียนหมิงซุ่นไม่เข้าใจในความรักระหว่างชายหนุ่มทั้งสอง แต่เขาก็ไม่ได้ต่อต้าน ไม่ว่าใครจะรักกันก็ตาม ขอแค่ไม่ทำร้ายคนบริสุทธิ์ก็พอ

พอเหมยเหมยรู้ว่าเหมยซูหานมีผลต่อเรื่องที่เกิด อีกทั้งวันหน้ามือซ้ายของเขาก็ไม่อาจยกของหนักได้อีก ในใจกลับรู้สึกไม่ดีนัก

เธอไม่อยากติดหนี้บุญคุณชีวิตเหมยซูหานเลยสักนิด!

“พี่หมิงซุ่น พี่ไม่มีอะไรจะถามฉันหรือ?” เหมยเหมยจิตใจฟุ้งซ่าน ตั้งแต่ฟื้นมาเธอเอาแต่คิดว่าจะบอกเหยียนหมิงซุ่นเรื่องที่เธอกลับชาติมาเกิดอย่างไรดี

หากพูดความจริงออกไป เหยียนหมิงซุ่นจะมองว่าเธอเป็นตัวประหลาดหรือเปล่า แล้วจะรักเธออยู่ไหม?

แต่จะให้เธอโกหกเหยียนหมิงซุ่น เธอก็รู้สึกอึดอัดใจ ทั้งยังรู้สึกผิดต่อเหยียนหมิงซุ่นที่ยอมสละแม้กระทั่งชีวิตของตัวเองเพื่อช่วยเธอ

ใบหน้าเล็กงดงามบูดบึ้งจนแทบจะรวมกันเป็นก้อนแล้ว เดิมทีหน้ารูปไข่ที่เกลี้ยงเกลาขาวใสเหมือนไข่ปอกเปลือกกลับมีร่องรอยบาดแผลเล็ก ๆ อยู่ไม่น้อย ไม่ได้น่าเกลียดแต่กลับทำให้รู้สึกสงสาร

เหยียนหมิงซุ่นใช้มือเกลี่ยคายหว่างคิ้วที่ขมวดเป็นปมแน่น หัวเราะเสียงเบา “ไม่ล่ะ นอนเถอะ อย่าคิดมากเลย จะกลายเป็นสาวแก่แล้ว!”

เหมยเหมยรู้สึกอบอุ่นในใจ แต่ยิ่งเหยียนหมิงซุ่นเอาใจใส่เธอ เธอก็ยิ่งรู้สึกละอายใจ

“พี่หมิงซุ่น…ฉันฝันบางอย่างที่ยาวนานมาก…” เหมยเหมยกัดฟันแน่น เธอตัดสินใจที่จะเล่าเรื่องจริงบ้างเท็จบ้าง การกลับชาติมาเกิดเป็นเรื่องประหลาดเธอจึงไม่กล้าลอง

เหยียนหมิงซุ่นหว่างคิ้วกระตุก เห็นสีหน้าท่าทางของเหมยเหมย เขาก็รู้ทันทีว่าเหมยเหมยจะเล่าสาเหตุที่ทำให้เธอเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เมื่อตอนอายุสิบสองปีแน่

เหมยเหมยเล่าเหตุการณ์ชาติก่อนของเธออย่างตะกุกตะกัก แต่เธอปิดบังเรื่องที่เธอและเหมยซูหานแต่งงานกัน ต่อให้เธอจะไม่ฉลาด แต่แน่นอนเธอรู้ถึงความขี้หวงและความใจแคบของผู้ชายคนนี้

ต่อให้เป็นความฝันก็เกรงว่าเหยียนหมิงซุ่นจะหัวเสียได้

เหมยเหมยจึงบอกแค่ว่าเหมยซูหานเป็นคู่หมั้นของเธอ อู่เยวี่ยแต่งงานกับเหยียนหมิงต๋าแต่เป็นชู้กับเหมยซูหานแล้วถูกเธอจับได้ เรื่องราวหลังจากนั้นเธอก็เล่าออกมาหมดอย่างไม่ปิดบัง

เล่าถึงตอนท้าย เหมยเหมยก็น้ำตานองหน้า

ต่อให้เป็นเพียงแค่ความทรงจำแต่เธอก็ยังเจ็บปวดอยู่ดี

………………………………..