ตอนที่ 836 ผิดหวัง

ครั้งนี้เหมยเหมยผิดหวังกับคุณย่าจริง ๆ สิ่งที่คนนอกพูดล้วนถูกต้องทุกอย่าง  สิ่งที่เธอพูดนั้นผิดทุกอย่าง นี่ไม่เพียงแต่เลอะเลือน แต่เป็นคนที่คิดอะไรไม่เป็นเลยด้วยซ้ำ

ถ้าจะพูดให้แบบไม่น่าฟังก็คือคนไร้หัวใจ ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี !

เธอมีกระเป๋าเดินทางไม่เยอะ ก็แค่เสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนสองสามชิ้น กระเป๋าเบา ๆใบเดียวและเธอยังเก็บของจ้าวตุ้ยนุ้ยไปด้วย

“เสี่ยวเชาก็ไปกับฉันด้วย!”

เหมยเหมยก็ดึงจ้าวตุ้ยนุ้ยที่ยืนนิ่งงงงันไปด้วย อันที่จริงอู่เชาไม่ได้อยากอยู่บ้านตระกูลจ้าวตั้งแต่แรก

อยู่แค่วันสองวันก็พอได้ แต่ถ้าอยู่เป็นระยะเวลานานมันก็ไม่ค่อยอิสระสักเท่าไร

แน่นอนว่าสมาชิกตระกูลจ้าวปฏิบัติกับเขาดีมาก แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ใช่บ้านของตัวเอง จึงไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองนัก เดิมทีจ้าวตุ้ยนุ้ยตอบรับคำเชิญของเซียวเซ่อว่าจะไปพักที่บ้านของเธอ!

จ้าวเสวียหลินไม่พอใจกับการแสดงออกของคุณย่าวันนี้อย่างมาก เมื่อก่อนเขาถือว่าคุณย่าไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราว แต่วันนี้ดูเหมือนว่า

แต่จะเกินไปหน่อย ไม่แยกแยะถูกผิด เลอะเลือนอย่างที่สุด!

ไม่แปลกใจที่จ้าวอิงหัวพ่อของเขา มีบางเรื่องที่ไม่บอกคุณย่าและก็ไม่ยอมให้เขาพูด

“ตกลง งั้นก็ไปพักที่โรงแรม!”

จ้าวเสวียหลินไม่คัดค้าน เขาแบกกระเป๋าของน้องสาววางบนตัวเขาเองแล้วก็สาวเท้าเดินออกไป โดยไม่มองคุณย่า

“พี่หก รอผมก่อน ผมก็จะไปพักที่โรงแรมด้วย บ้านนี้กลายเป็นของตระกูลโอหยางแล้วอยู่ไปก็ไม่มีความหมาย!”

สยงมู่มู่ก็เริ่มรู้สึกไม่สนุกเข้าแล้ว เขาวิ่งไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว ยัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอย่างลวก ๆเสร็จก็ลงมาข้างล่างแล้วตามเหมยเหมยออกไป

ถ้าคุณย่าฉลาด ในเวลานี้ก็ควรจะห้ามเหมยเหมยและพวกเขาไว้

แต่ใครใช้ให้เธอมัวแต่สับสนเลอะเลือนล่ะ!

ในเวลานี้เธอยิ่งรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม!

“ทุกคนพากันปีกกล้าขาแข็ง ไม่เกรงกลัวอะไรแล้วนี่!  ไสหัวไปให้หมด ถ้าเก่งแล้วชาตินี้ก็ไม่ต้องกลับมา!”

คุณย่าโกรธจนหน้าเขียวปัด พวกเหมยเหมยก็ยั่วโมโห ยิ่งทำให้เธอโกรธมาก

เธอรู้สึกว่าเหมยเหมยพาพวกจ้าวเสวียหลินกับสยงมู่มู่เสียคน เมื่อก่อนหลาน ๆทุกคนล้วนกตัญญู ไม่เคยต่อปากต่อคำมาก่อนเลย

แต่พอเหมยเหมยกลับมา จ้าวเด็กเวรสองคนนี้ก็เถียงเธอไม่หยุด

ถ้าไม่ใช่ยัยตัวดีพาเสียคนแล้วจะเป็นใครไปได้?”

เหมยเหมยที่เดินไปถึงลานบ้าน หลังจากได้ยินคุณย่าตะโกนด่า เธอทนไม่ไหวจึงสวนกลับไปเสียงดัง

“ต่อไป ถ้าคุณย่ามาอ้อนวอนขอร้องหนู หนูก็จะไม่กลับมา!”

อยู่ที่นี่ไม่เพียงแต่ต้องถูกควบคุมทำตามกฎและยังต้องมารองรับอารมณ์ของคนสารเลว ทั้งคุณย่ายังเลอะเลือนสมรู้ร่วมคิดด้วยอีก อยู่จนอึดอัดจะแย่อยู่แล้ว ทำไมเธอต้องยอมทนทรมานตัวเองด้วย!

คุณย่าหายใจฟืดฟาดด้วยความโมโห สิ่งดี ๆของเหมยเหมยที่เคยทำให้เมื่อก่อนเธอลืมไปหมดแล้ว เธอจำได้เพียงแค่ว่าเหมยเหมยไม่เคารพเธอและยังเหิมเกริมขึ้นเรื่อย ๆ

“คนอกตัญญู มันน่าโมโหจริง ๆ ยัยตัวดี!”

จ้าวเสวียกงกับจ้าวเสวียไห่ได้แต่มองหน้ากันไปมา ผ่านไปนานถึงจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง จึงวิ่งไปข้างนอกรั้งพวกเหมยเหมยไว้  ก็เพียงแต่รั้งเอาไว้แต่กลับไม่เห็นเงาพวกเขาแล้ว

“พอพวกเราไปอยู่โรงแรมแล้ว คุณย่าก็ให้หวงอวี้เหลียนสองแม่ลูก มาคุยเล่นด้วยอีกนะ!”

จ้าวเสวียไห่ สองพี่น้องวิ่งกลับมาพูดแล้วก็วิ่งไป

“คุณย่านับวันก็ยิ่งเลอะเลือน คงจะไม่ได้เป็นโรคอัลไซเมอร์แล้วใช่ไหม?” จ้าวเสวียกงบ่นอย่างไม่พอใจ

เหมยเหมยกล่าวอย่างโมโห “หนูไม่เข้าใจเลย ก็เพราะคุณย่าสมองเลอะเลือนอย่างนี้ สั่งการกองกำลังทหารเป็นหมื่น ๆ พัน ๆคนได้อย่างไร?”

จ้าวเสวียไห่อธิบายว่า “คุณย่าฝีมือในการสู้รบใช้ได้ แต่เธอไม่เคยสั่งการกองกำลังทหารเป็นหมื่น ๆ พัน ๆอย่างมากก็แค่กองทัพเล็ก ๆเท่านั้น!”

“แล้ว เธอมีคุณสมบัติรับเงินเดือนสูงขนาดนี้ได้อย่างไร?” เหมยเหมยย้อนถาม

เธอพบแล้วว่าระดับไอคิวของคุณย่าแย่อย่างเห็นได้ชัด  แล้วทำไมถึงทำตำแหน่งนั้นได้นะ?

………………………………

ตอนที่ 837 จะไม่ทำเรื่องโง่ๆ อีกแล้ว

สีหน้าของพวกจ้าวเสวียไห่แปลกเล็กน้อย เหมยเหมยก็ถามอีกครั้ง จ้าวเสวียหลินจึงได้เข้าไปพูดใกล้ ๆข้างหูของเธอ

“ก็เพราะว่า คุณย่าโชคดีที่รอดมาได้ อีกอย่างก็เพราะมีศักดิ์ศรีของคุณปู่อยู่บ้าง”

คำถามนี้ ปีนั้นจ้าวเสวียหลินก็เคยถามจ้าวอิงหัว จ้าวอิงหัวก็ตอบอย่างนี้ ทว่าเขาพูดตรงยิ่งกว่านี้ พูดเพียงว่าคุณย่าโชคดีที่สุดทรมานแค่ไหนก็ไม่ตาย คนอื่นที่มีความสามารถและฉลาดกว่าเธอกลับไม่รอดสักคน

จะว่าไปถ้าอยากจะเป็นผู้ชนะ  ความโชคดีก็เป็นสิ่งสำคัญมากจริงๆ

เหมยเหมยฟังแล้วก็เข้าใจ ก็แสดงว่าที่คุณย่าสามารถมีตำแหน่งในปัจจุบันนี้ได้เป็นไปได้ว่าอาศัยโชคช่วย ซึ่งไม่เกี่ยวกับความสามารถและไอคิวของเธอเลย

จ้าวเสวียหลินก็พูดกระซิบข้างหูน้องสาวอีกครั้งว่า “เหมยเหมยต่อไปถ้ามีเรื่องอะไร อย่าไปคุยกับคุณย่าของเรา เธอพูดจาไม่หนักแน่นและก็หูเบา ง่ายต่อการสร้างปัญหา พ่อบอกมา”

ถึงแม้จ้าวอิงหัวไม่ได้พูดชัดเจน แต่จ้าวเสวียหลินก็พอเดาได้ เหมือนกับว่าหายนะของตระกูลจ้าวปีนั้น สาเหตุส่วนใหญ่ก็มาจากตัวของคุณย่า

เพราะว่าเธอคิดแยกแยะเองไม่เป็น ถูกคนอื่นยุแยงให้เป็นเครื่องมือทำร้ายคน สุดท้ายคนที่วางแผนอยู่เบื้องหลังไม่เป็นอะไร แต่ตระกูลจ้าวกลับถูกหลายคนไม่พอใจเพราะคุณย่า

ดังนั้นเมื่อตระกูลจ้าวล้มเหลว ครอบครัวที่เข้ามาช่วยตระกูลจ้าวมีไม่มีกี่คน  แต่คนที่รีบมาเหยียบย่ำกลับมีอยู่มากมาย และหนึ่งในนั้นคุณย่าเองก็คอยช่วยเหลืออยู่

เหมยเหมยขมวดคิ้วมุ่น ถามอย่างสงสัย “ในเมื่อรู้ว่าคุณย่าเป็นคนที่เชื่อใจไม่ได้ ทำไมคุณปู่ไม่ลงโทษคุณย่า?

ถ้าพูดถึงเรื่องหวงอวี้เหลียน คนตระกูลจ้าวไม่ชอบผู้หญิงคนนี้มาโดยตลอด แต่กลับยอมให้คุณย่ากับหวงอวี้เหลียนไปมาหาสู่กัน และก็ไม่ห้ามให้หวงอวี้เหลียนมาบ้านตระกูลจ้าว แม้แต่คุณปู่ก็ยังแค่เอ่ยปากตักเตือนเท่านั้น ไม่ได้ใช้มาตรการอะไร

หากคุณปู่แสดงอิทธิพลกับคนในครอบครัวจริง ๆและออกคำสั่งเกี่ยวกับการไปมาหาสู่กันของคุณย่ากับหวงอวี้เหลียนอย่างเคร่งครัด เธอก็ไม่เชื่อว่าคุณย่ากล้าที่จะไม่เชื่อฟัง!

สืบสาวเรื่องราวจนเข้าใจหมดแล้ว ที่คุณย่าก็กล้าทำเรื่องวุ่นวาย ที่แท้เป็นเพราะการให้ท้ายของคุณปู่นี่เอง!

จ้าวเสวียหลินขมวดคิ้วพลางกล่าว “คุณปู่ ท่านไม่แข็งกร้าวต่อหน้าคุณย่า เพราะสมัยก่อนคุณย่าช่วยชีวิตคุณปู่”

จ้าวเสวียกงก็มาพูดข้างๆ หู  ยักคิ้วหลิ่วตาพลางพูดขึ้นว่า “เหมยเหมยรู้ไหมว่าคุณปู่มีฉายา?”

เหมยเหมยส่ายหัว จ้าวเสวียไห่พูดอย่างยิ้มระรื่น  “ผู้ชายกลัวเมีย!”

เหมยเหมยยิ่งขมวดคิ้วมุ่นกว่าเดิม ในเมื่อคุณปู่เป็นคนที่กลัวเมีย มิน่าทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องวุ่นวายที่คุณย่าทำ  โชคดีที่เธอย้ายออกมาจากบ้านตระกูลจ้าว ถ้ายังอยู่ต่อเธอต้องอึดอัดตายแน่นอน!

“คุณปู่ใช้ไม่ได้เลย แม้กระทั่งภรรยาของตัวเองก็อบรมสั่งสอนไม่ดี ยังดีที่เขาเป็นนายพลระดับใหญ่!” เหมยเหมยก็รู้สึกไม่พอใจคุณปู่ ในขณะเดียวกันก็ผิดหวังกับตระกูลจ้าวมากกว่าเดิม

เมื่อตอนที่กลับมาอยู่กับครอบครัวของเธอเอง เธอรู้สึกดีใจมาก สมาชิกตระกูลจ้าวล้วนดีกับเธอ เธอคิดว่าตัวเองเป็นเหมือนจ้าวหญิงน้อยจริงๆ แม้แต่อากาศที่หายใจก็ยังหอมหวาน

แต่ตอนนี้คิดๆดูแล้ว เธอยังไร้เดียงสาเกินไป ลิ้นกับฟันมักจะทะเลาะกันเป็นประจำ เธอเป็นหลานที่เพิ่งจะกลับมา มีสิทธิ์อะไรขอให้ตระกูลจ้าวมอบความจริงใจให้กับเธอได้เต็มร้อย?

หวงอวี้เหลียนพูดถูก ในใจของคุณย่า เธอเทียบชั้นกับโอหยางซานซานไม่ได้จริงๆ!

ยังดีที่ตอนนี้เธอยังเอาความรู้สึกกลับคืนมาทัน จากนี้ต่อไปเธอจะไม่โง่มอบความจริงใจของเธอให้อีกแล้ว!

ถึงแม้เธอจะปรารถนาครอบครัวแค่ไหน เธอก็จะไม่ทำเรื่องโง่ๆอีกแล้ว!

ตัวเธอเองก็ต้องเข้มแข็งขึ้นให้ได้ จะพึ่งพาคนอื่นทุกเรื่องไม่ได้ เธอต้องมีกำลังปกป้องตัวเองถึงจะดี!

……………………………