ตอนที่ 856 สร้างหลักฐานเพิ่ม

“พวกแก พวกแกคิดจะทำอะไร”

โอหยางซานซานรู้สึกสังหรณ์ใจ พูดเสียงแหบออกมาด้วยความยากลำบาก

“ถอดเสื้อผ้าให้เธอยังไงล่ะ”

เหมยเหมยหัวเราะอย่างเยือกเย็น ถอดชุดฝึกซ้อมของโอหยางซานซานออกอย่างรวดเร็วและง่ายดาย จากนั้นก็เอาเสื้อผ้าปิดตาของหล่อนไว้ ไม่มีอะไรปกปิดร่างกายของหล่อนเลยแม้แต่ชิ้นเดียว

ความหนาวเย็นบนร่างกายทำให้โอหยางซานซานรู้สึกกลัว หล่อนพยายามดิ้นหนักขึ้น เด็กสาวคนนี้โตขึ้นมาได้ไม่เลว เหมือนกับแม่ของหล่อน กระต่ายที่อยู่ตรงข้างหน้าหน้าอกเด้งไปมาไม่หยุด

เมื่อเหมยเหมยนึกถึงข่าวฉาวโสมมยิ่งกว่าอุจจาระที่หวงอวี้เหลียนสาดใส่หัวหล่อน หล่อนก็ยิ่งใจแข็งมากขึ้น จะไม่ออมมือให้กับโอหยางซานซานโดยเด็ดขาด

คำพูดไร้สาระที่ว่าความผิดไม่เกี่ยวกับรุ่นลูกหลาน ทำผิดเองก็ต้องรับผิดเองพวกนั้น อย่าเสียเวลาพูดกับหล่อนเลย

ตอนที่หวงอวี้เหลียนใส่ร้ายป้ายสีหล่อน ก็ควรจะนึกถึงว่าความผิดที่ตัวเองสร้างขึ้น จะไม่ทำให้ลูกของตัวเองเดือดร้อนได้อย่างไร

อีกอย่าง โอหยางซานซานก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีส่วนรู้เห็น เรื่องใส่ร้ายป้ายสีหล่อนเธอเองก็มีส่วนเกี่ยวข้อง ผู้หญิงคนนี้ก็เหมือนกับอู่เยวี่ย มีนิสัยร้ายกาจโดยกำเนิด การใจอ่อนให้กับคนพวกนี้ ก็เท่ากับการทำร้ายตัวเอง

เหมยเหมยลุกขึ้นยืน เหยียบลงกลางอกของโอหยานซานซานที่กำลังดิ้นพล่าน โอหยางซานซานหายใจไม่ทัน จนสลบไป

“อ่อนแอเสียจริง ๆ”

เซียวเซ่อใช้ขาเตะไปสองสามที โอหยางซานซานนอนนิ่งราวกับศพไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย เซียวเซ่อเตะหล่อนอีกสองสามทีด้วยความรังเกียจ โอหยางซานซานก็ไม่ปริเสียงร้องเลยสักแอะ นิ่งราวกับศพ

เหมยเหมยถอดเสื้อผ้าหล่อนออกจากตัวจนไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว จากนั้นก็หยิบขวดรูปทรงสวยงามออกมาจากกระเป๋า เป็นขวดน้ำหอมเปล่าที่เซียวเซ่อไปหามาได้จากโต๊ะเครื่องแป้งของแม่ของหล่อน

เมื่อคืนเหมยเหมยจงใจให้ฉิวฉิวทำอาหารเม็ดหกใส่เข้าไปในขวด เก็บไว้ทั้งคืนก็เพิ่งจะได้ครึ่งขวด วันนี้จะได้นำออกมาใช้แล้ว

เหมยเหมยส่งสายตาให้เซียวเซ่อ ฉีดลงไปที่หัวของโอหยางซานซานอย่างไม่ลังเลใจ คุณชายฉิวที่โตแล้ว อาหารเม็ดพวกนั้นก็เพิ่มจำนวนมากขึ้นตาม หากฉีดไว้ที่หัวหมดเกรงว่าจะดูชัดเจนเกินไป

หล่อนลองขบคิดดูครู่หนึ่ง จากนั้นก็ฉีดที่เหลือทั้งหมดลงบนตัวของโอหยางซานซาน เซียวเซ่อสูดดมกลิ่นแล้วพูดขึ้นด้วยความสงสัยว่า “ไม่เหม็นเลยนะ เหมยเหมย เธอทำผิดหรือเปล่า”

“นี่คือน้ำยาระดับสูง เดี๋ยวพอรอออกไปเจอกับแสงอาทิตย์ เธอก็จะรู้เลยว่าอะไรที่เรียกว่าเหม็นจนไม่อยากจะดม”

เหมยเหมยนำขวดเปล่าใส่เข้าไปไว้ในกระเป๋า รอ ‘น้ำหอม’ บนตัวของโอหยางซานซานแห้งเอง หล่อนกับเซียวเซ่อเอามือกอดอก มองก้อนเนื้อที่นอนสลบไม่ได้สติอยู่บนพื้นด้วยความรังเกียจ

“ทำแค่นี้มันคงจะน้อยเกินไปสำหรับคนอย่างยัยนี่ ฉันจะต้องสร้างหลังฐานที่ชัดเจนกว่านี้”

เหมยเหมยใช้หัวคิด ให้ฉิวฉิวที่อยู่ในกระเป๋าส่งกล้องถ่ายรูปออกมา โอกาสดีขนาดนี้จะพลาดไม่ได้

“ทำไมเธอถึงพกกล้องถ่ายรูปมาด้วยล่ะ”

เซียวเซ่อเบิกตาโตมองเหมยเหมยที่หยิบกล้องโพลารอยด์ออกมาจากกระเป๋า จ้าวอิงหัวซื้อมาให้หล่อนตอนที่กลับจากไปทำงานที่ต่างประเทศ ใช้งานได้ดีมาก

“ออกไปข้างนอกของทุกอย่างต้องเตรียมให้พร้อมสิ เซ่อเซ่อ เธอช่วยจัดท่าให้ยัยนี่หน่อย ฉันจะเก็บภาพให้เขาเป็นที่ระลึก”

เซียวเซ่อปกติก็เป็นเด็กสาวหัวแข็ง ไม่ได้ยึดมั่นในหลักความถูกผิดอะไร มักจะทำอะไรตามใจตัวเอง ตอนนี้เห็นว่าเหมยเหมยเล่นหนักเสียยิ่งกว่าหล่อนอีก สาวน้อยเซียวก็คงไม่มีทางยอมหรอก

“รอก่อน”

เซียวเซ่อลอกเลียนแบบท่าของสาว ๆ ในสโมสร ใช้ขาจัดท่าให้กับโอหยางซานซาน ดูแล้วเป็นเรื่องเป็นราว เหมยเหมยกดถ่ายภาพอย่างต่อเนื่อง เสียงลั่นชัตเตอร์ดังแว่วลอยมาข้างหูไม่หยุด

“ต่อไปหากหวงอวี้เหลียนกล้ามาใส่ร้ายป้ายสีฉันอีก ฉันก็จะเอารูปพวกเขาสองแม่ลูกแฉไปทั่วทั้งเมือง ทุกคนมีกันคนละใบ จะคอยดูว่าพวกเขาจะใช้ชีวิตอยู่ในเมืองต่อไปกันอย่างไร”

เหมยเหมยพูดเสียงลอดไรฟัน จากนั้นก็ใช้ขาถีบโอหยางซานซานด้วยความรุนแรงอีกรอบ

ใครมาทำร้ายหล่อนสิบเท่า หล่อนจะเอาคืนเป็นร้อยเท่า

หวงอวี้เหลียน เธอก็คอยรอดูได้เลย

…………………………………..

ตอนที่ 857 ชั่วร้ายเกินไป

เหมยเหมยไม่ยอมรามือถ่ายรูปจนฟิล์มหมดม้วน

ล้วนเป็นภาพเปลือยของโอหยางซานซานทั้งสิ้น แม้จะเป็นวิธีที่ต่ำทรามมากแต่เหมยเหมยไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด

เธอไม่เคยทำร้ายใครก่อน  แต่ก็ไม่มีวันยอมปล่อยให้คนอื่นขี้ใส่หัวเธอโง่ๆ เธอในอดีตโหยหาความรักจากครอบครัว อยากสวมบทเป็นเจ้าหญิงน้อยที่น่ารักใจดีต่อหน้าคนตระกูลจ้าว

ได้แต่คิดว่าตระกูลจ้าวจะปกป้องเธอได้ แต่ความจริงพิสูจน์แล้วว่าเธอใสซื่อเกินไป…

ตระกูลจ้าวปกป้องเธอไม่ได้ พึ่งฟ้าพึ่งดินพึ่งบรรพบุรุษ  สู้พึ่งตัวเองยังจะน่าเชื่อถือกว่า!

เซียวเซ่อช่วยเธอใส่เสื้อให้โอหยางซานซานแต่พวกเธอกลัวสัมผัสโดน ‘น้ำหอม’ ของฉิวฉิวเลยไม่กล้าใช้มือแตะโดนตัวโอหยางซานซาน แค่ใส่กระโปรงให้เธอลวกๆ ชุดชั้นในกางเกงชั้นในเองก็สวมให้ลวกๆ จนตกอยู่ในสภาพหละหลวมเช่นกัน บวกกับผมยุ่งเหยิงที่ดูแล้วเหมือนเพิ่งถูกข่มขืนมา

เหมยเหมยเกิดผุดความคิดชั่วร้ายขึ้นมาใหม่ เธอกระซิบข้างหูเซียวเซ่อไม่กี่ประโยคจนเซียวเซ่อพยักหน้าหงึกหงักอย่างทึ่งในความคิด “เหมยเหมยเธอนี่ร้ายจริงๆ เมื่อก่อนทำไมฉันไม่รู้เลยว่าเธอร้ายขนาดนี้!”

“เมื่อก่อนไม่มีใครมาหาเรื่องฉันไง!” เหมยเหมยแค่นเสียงพูด

เธอกับเซียวเซ่อเองก็เปลี่ยนเป็นชุดอื่นใส่หมวกกับผ้าปิดปาก หามโอหยางซานซานที่ยังไม่ได้สติออกจากห้องรับรอง ขณะนี้ศูนย์เด็กเล็กกำลังอยู่ในระหว่างคาบเรียน บนทางเดินเลยไม่มีใครจึงเป็นโอกาสที่ดีของพวกเธอ

“ถนนเมืองหลวงสายไหนที่คึกคักที่สุด?” เหมยเหมยถาม

“ตลาดตงต้า ที่นั่นไม่ว่าเวลาไหนคนก็เยอะ” เซียวเซ่อคุ้นเคยกับเมืองหลวงอย่างมาก แค่อ้าปากก็สามารถบอกชื่อสถานที่ได้ทันที

“ได้ งั้นไปตลาดตงต้า เราเรียกรถไปกัน”

ทั้งคู่โชคดีไม่น้อยที่เพิ่งก้าวออกจากศูนย์เด็กเล็กก็เห็นรถคันสีเหลืองผ่านมาพอดี ทั้งคู่แบกห้ามโอหยางซานซานขึ้นรถขณะที่คนขับรถมองโอหยางซานซานในชุดหลุดลุ่ยอย่างสงสัยจนอดคิดไปในทางที่เลวร้ายไม่ได้

“นี่พี่ของฉันเอง เธอไม่สนการเรียนมัวแต่ไปมั่วสุมกับพวกอันธพาลพวกนั้น ฉันกับพี่ชายฉันตามหาเธอกลับมาจนได้ คุณลุงอย่าไปบอกใครนะ!”

เหมยเหมยกดเสียงให้เบาลง วันนี้เธออยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ ทั้งสวมหมวกและผ้าปิดปาก ส่วนเซียวเซ่อแค่ดูรูปลักษณ์ภายนอกก็เหมือนเด็กหนุ่มวัยรุ่นทั่วไป ส่วนโอหยางซานซานที่สลบไม่ได้สติมีผมยาวคอยปิดหน้า ดูจากรูปร่างของเธอแล้วไม่แตกต่างอะไรจากสาววัยรุ่นทั่วไป

คนขับรถไม่ได้สงสัยในคำพูดของเหมยเหมยเลยสักนิด โอหยางซานซานอยู่ในสภาพอย่างนั้นแล้วแค่ดูก็รู้ว่ายายหนูคนนี้เพิ่งทำอะไรมา

 ไม่รู้ว่ามีอะไรกับผู้ชายกี่คน ดูสิถึงขั้นสลบไสลปขนาดนี้!

คนขับรถส่ายหน้าแต่สายตากลับมองผ่านกระจกหน้าเพื่อชมต้นขาขาวเนียนของโอหยางซานซานอย่างอดไม่ได้

อย่างไรก็ไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่รักนวลสงวนตัวแล้ว ให้เขาชมสักหน่อยจะเป็นไรไป!

เพียงแต่ยายหนูคนนี้ตัวเหม็นไปหน่อยนะ เขาเปิดหน้าต่างรถหมดแล้วแต่กลิ่นเหม็นที่ตลบอบอวลในรถยังทำเอาเขาแทบอ้วก แม่เจ้า เขาโตมาอายุขนาดนี้เป็นครั้งแรกที่เห็นผู้หญิงตัวเหม็นขนาดนี้!

แต่หุ่นนี่ดีจริงๆ มิน่าผู้ชายพวกนั้นถึงยอมมีอะไรด้วยทั้งที่ตัวเหม็นขนาดนี้!

หากเป็นเขาก็ยอม อย่างมากก็แค่อุดจมูกไว้ก็พอนี่นา!

ไม่นานก็ถึงปากตลาดตงต้า ตอนนี้เป็นเวลาใกล้พลบค่ำแล้วเลยมีคนเดินอยู่บนทางเท้าค่อนข้างมาก เหมยเหมยให้คนขับรถจอดรถข้างถนน เธอกับเซียวเซ่อช่วยลากตัวโอหยางซานซานลงจากรถ

“เราทิ้งไว้ตรงนี้แหละ เดี๋ยวก็มีคนมา”

เซียวเซ่อขมวดคิ้วเป็นปมแน่นเพราะรู้สึกคลื่นไส้ น้ำยาสูตรพิเศษที่เหมยเหมยทำเองมันแรงจริงๆ เธอเกือบขย้อนเอาอาหารที่กินไปข้ามวันออกจากท้องออกมาหมด

เหมยเหมยเองก็เหม็นจนรู้สึกไม่สบายตัว เห็นโอหยางซานซานตากะพริบหน่อยๆ เห็นท่าทีคงใกล้ตื่นแล้วเลยกระทืบซ้ำอีกหลายที โอหยางซานซานที่ยังไม่ทันฟื้นก็สลบไปอีกครั้ง

……………………….