ตอนที่ 888 เธอเป็นลูกนอกสมรส

หวงอวี้เหลียนใจหล่นไปถึงตาตุ่ม คำพูดของเหมยเหมยมีความหมายอื่นแฝงอยู่ ทั้งยังสายตาที่ดูถูกของพวกจ้าวเสวียหลินอีก ทำให้เธอรับรู้ถึงความผิดปกติขึ้นได้

เรื่องราวเหมือนจะ —— ไม่ธรรมดาเหมือนที่เธอคิดเอาไว้ขนาดนั้นเสียแล้ว

หรือว่าจะเป็น……

หวงอวี้เหลียนไม่กล้าคิดต่อไปอีก เธอกลัวว่าจะคาดเดาเรื่องที่เลวร้ายที่สุดได้อย่างแม่นยำ แต่เธอก็ปัดความคิดนั้นทิ้งไปอย่างรวดเร็ว คงจะไม่ใช่หรอก เธอไปมาหาสู่กับโอหยางปินทุกครั้งก็ปิดบังเป็นความลับมาเป็นอย่างดี ผ่านมาหลายปีขนาดนี้ก็ยังไม่มีใครจับได้เลย

ตอนนี้ก็คงไม่มีใครรู้เหมือนเคย!

จะต้องไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน!

ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเรื่องอื่น หวงอวี้เหลียนสงบสติลงมาได้บ้าง หลังจากแต่งงานเธอก็มีความสัมพันธ์วู้สาวกับแค่โอหยางปินคนเดียว ผู้ชายคนอื่นเป็นเรื่องอดีตทั้งนั้น ต่อให้โอหยางปินสืบหาได้ เธอก็ไม่กลัว

เรื่องราวก่อนแต่งงานนั้นจะนับอะไรได้  ไร้สาระ!

เพียงแต่——

เหมยเหมยกลับไม่ให้เธอผ่านไปอย่างง่ายดาย เธอแน่วแน่มากว่าจะให้คุณย่าเห็นธาตุแท้ของนังสารเลวนี่กับตาตัวเอง!

“หวงอวี้เหลียน เมื่อคืนวานที่โดนตบตีรสสัมผัสดีไหมล่ะ? โอ้ย แม้กระทั่งลูกสาวสุดที่รักก็โดนตีไปด้วย หน้าบวมเป่งขนาดนี้ นี่ยังเป็นพ่อแท้ๆอยู่ไหมเนี่ย?”

เหมยเหมยเหมือนกับว่าเพิ่งจะเห็นโอหยางซานซาน ส่งเสียงเรียกด้วยน้ำเสียงเกินกว่าเหตุไปมาก หน้าตาดูยินดีในความทุกข์ของคนอื่นสุด ๆ

เซียวเซ่อกอดอกอย่างเท่ๆ แค่นเสียงหึใส่ไปทีแล้วพูดว่า “ไร้สาระ ลงมือรุนแรงขนาดนี้ จะต้องไม่ใช่พ่อแท้ๆร้อยเปอร์เซ็นต์!”

สยงมู่มู่สมทบทันที “นั่นสิ พ่อแท้ๆคงจะตัดใจลงมือรุนแรงขนาดนี้ไม่ได้หรอก อ่อ ฉันรู้แล้ว โอหยางซานซานเธอจะต้องไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อเธอแน่เลย  เธอจะต้องเป็นลูกนอกสมรสที่แม่เธอแอบไปคลอดที่อื่นมาแน่นอน!”

หวงอวี้เหลียนที่โดนพูดจี้ใจดำเข้า ใบหน้าก็ซีดขาวในทันที ดึงลูกสาวเข้ามากอดอย่างไม่รู้ตัว

เรื่องที่ซานซานไม่ใช่ลูกสาวของโอหยางเซี่ยงหมิง บนโลกใบนี้มีแค่เธอคนเดียวที่รู้เท่านั้น แม้กระทั่งโอหยางปินยังไม่รู้เลย

เธอเป็นคนยั่วยวนโอหยางปินก่อน เดิมแค่เจตนาแค่อยากจะยืมสายเลือดตระกูลโอหยางในตัวของเขาก็เท่านั้น แต่ด้วยโอหยางปินพูดจาดีออดอ้อนคำหวานเป็น  เธอถึงได้รักษาความสัมพันธ์กับผู้ชายคนนี้มาโดยตลอด

เพราะว่าโอหยางซานซานมีกลิ่นตัวที่เหม็นมาก และเพราะเมื่อคืนวานเป็นครั้งแรกที่โดนทุบตี แถมคนที่ทุบตีก็ยังเป็นพ่อที่ในยามปกติแล้วรักเธอเหมือนแก้วตาดวงใจ ไหนเลยเธอจะคิดออก ใจแทบจะแตกสลายอยู่แล้ว

ตอนนี้พวกเซียวเซ่อยังพูดจากระแหนะกระแหนเหน็บแนมเธอ โอหยางซานซานก็ยิ่งรับไม่ได้ ร้องโฮขึ้นมาอย่างเสียการควบคุม

“พวกแกพูดจาเลอะเทอะ ฉันไม่ใช่ลูกนอกสมรส จ้าวเหมยสิถึงจะเป็นนังลูกนอกสมรส มันน่ะมั่วกับผู้ชาย มันยังเคยทำแท้งอีกด้วย มัน……”

โอหยางซานซานส่งเสียงแหลมปรี๊ด พูดจาเพ้อเจ้อ แต่ทุกคนก็ยังสามารถฟังรู้เรื่องอยู่

เหมยเหมยโมโหจนก้มลงไปคว้าหญ้าที่พื้นขึ้นมา พุ่งไปคว้าตัวโอหยางซานซานที่ยังร้องตะโกนอยู่ ยัดหญ้าเข้าไปในปากของเธอ

หวงอวี้เหลียนห้ามไม่ทัน พอเธอได้สติขึ้นมำลังจะตอบโต้กลับ โอหยางซานซานก็โดนเหมยเหมยกระชากตัวออกไปแล้ว

“ลูกนอกสมรสก็คือแก แกมันนังมารหัวขนที่แม่แกแอบไปคบชู้แล้วคลอดออกมา พระเจ้าก็เลยไม่ทนไม่ไหว ดัจนทำให้แกมีกลิ่นตัวเหม็นคละคลุ้งแบบนี้ไงล่ะ  คนที่มั่วผู้ชายก็คือแม่ที่ไร้ยางอายของแกนู่น ตั้งแต่แรกมาถึงตอนนี้นอนกับผู้ชายไปแล้วไม่รู้ตั้งกี่คน คนที่ทำแท้งไปไม่รู้ตั้งกี่หนเป็นแม่ที่หน้าไม่อายของแกนู่น……”

เหมยเหมยที่โมโหเดือดพล่านเหยียบโอหยางซานซานไว้กับพื้น เหมือนกับที่ห้องเรียนเยาวชนเมื่อหลายวันก่อน เตะเธออย่างโหดเหี้ยม

เดิมทีร่างกายของโอหยางซานซานก็บาดเจ็บอยู่แล้ว อีกทั้งไม่ได้กินข้าวมาหลายวัน ไม่มีแรงจะต่อสู้กลับอย่างสิ้นเชิง เอาแต่ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดไม่หยุด

หวงอวี้เหลียนจ้องมเขม็งด้วยความโกรธ อยากจะไปช่วยลูกสาวกลับมา แต่กลับโดนจ้าวเสวียหลินขวางเอาไว้

“ลูกสาวของคุณพูดจาสกปรกยิ่งกว่าปุ๋ยคอกอีก ให้น้องสาวของผมระบายอารมณ์โมโหเสร็จก่อนค่อยว่ากัน ให้พวกเธอสู้กันเอง ใครก็ห้ามยื่นมือเข้ามายุ่ง!”

หวงอวี้เหลียนอยากพุ่งตัวเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง แต่จ้าวเสวียหลินก็มั่นคงดุจภูเขา เธอหมดปัญญาจะขยับไปไหนทั้งนั้น ทำได้เพียงแต่มองลูกสาวที่โดนจ้าวเหมยทั้งทุบตีเตะต่อย โดยไม่สามารถสู้กลับได้เลยแม้แต่นิดเดียว

……………………………………….

ตอนที่ 889 ดูให้ชัดเจน

“คุณป้า คุณป้ารีบพูดอะไรหน่อยสิคะ……ซานซานโดนตีตายแน่……คุณป้าคะ……”

หวงอวี้เหลียนหันไปขอร้องคุณย่า ตอนนี้เองคุณย่าถึงได้สติกลับมา เมื่อครู่เธอโดนความป่าเถื่อนของเหมยเหมยทำให้ตกใจยกใหญ่ หากไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง เธอก็คงไม่กล้าที่จะเชื่อว่าหลานสาวที่ว่านอนสอนง่ายอ่อนหวานเรียบร้อยในยามปกติ จะตบตีคนได้โหดเหี้ยมขนาดนี้!

คุณย่ารู้สึกว่าๆสิ่งที่ห่อหุ้มตัวของเหมยเหมยอยู่ยิ่งหนาขึ้นเรื่อย ๆ  มองไม่ออกว่าเหมยเหมยเป็นคนอย่างไร!

จ้าวเสวียหลินสกัดกั้นคุณย่าเอาไว้อีก พูดเสียงต่ำว่า “ถ้าผมขวางไว้อยู่ คุณย่าก็ผ่านไปไม่ได้หรอก คุณย่าอย่าเปลืองแรงเปล่า ๆ เลย!”

คุณย่าได้แต่ถลึงตามองด้วยความโมโห คิดอยากจะแสดงอำนาจความเป็นผู้ใหญ่ แต่ครั้งนี้กลับใช้ไม่ได้ จ้าวเสวียหลินเหมือนกับพระที่นั่งสมาธิ ไม่โยนตัวเธอทิ้งไป

ต่อให้ด่าแรงแค่ไหน จ้าวเสวียหลินก็ทำแค่เพียงหน้านิ่งไม่พูดไม่จาสักคำ เธอหมดปัญญาจะจัดการกับจ้าวเสวียหลินตรงหน้า  ทำได้แค่เพียงมองโอหยางซานซานที่ร้องครวญครางเจ็บปวดอยู่ที่พื้นอย่างช่วยไม่ได้

เหล่าคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายที่มากำลังกายตอนเช้าที่สวนสาธารณะ ได้ยินเสียงดังจากทางนี้ก็เริ่มมุงล้อมกันเข้ามา กลับเห็นสาวน้อยสองคนทะเลาะตบตีกันอยู่ ด้านข้างยังมีผู้ใหญ่มองดูอยู่ จึงรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก

มีผู้เฒ่าบางคนสายตาดี แค่มองก็ดูออกว่าเป็นเหมยเหมยและโอหยางซานซานกำลังทะเลาะตบตีกัน ในใจก็ประเมินอย่างคร่าวๆ กระซิบกระซาบความรักความแค้นของสาวสองคนนี้กันอย่างเงียบๆ ทุกคนเข้าใจขึ้นมาโดยทันที ส่งสายตามองคุณย่าอย่างไม่เข้าใจ

หลานสาวแท้ ๆ ไม่รัก กลับไปรักใคร่ลูกนอกสมรสของคนอื่น ช่างเลอะเลือนอย่างถึงที่สุดจริงๆ!

มิน่าล่ะหลานสาวแท้ ๆ ถึงได้โมโหจนตีคนปางตาย!

จ้าวเสวียหลินเห็นว่าตีไปได้สักพักแล้ว ก็เปิดปากพูดว่า “เหมยเหมย พอแล้ว!”

เหมยเหมยเตะเข้าไปที่ท้องของโอหยางซานซานอย่างโหดเหี้ยมอีกหนึ่งที ด่าออกมาว่า “วันหลังอย่าพูดจาพล่อย ๆ อีก ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”

โอหยางซานซานที่กุมหัวเอาไว้ก็มองลอดซอกนิ้วขึ้นมามอง เห็นรอยยิ้มเย็นชาที่มุมปากของเธอ ก็อดตัวสั่นขึ้นมาไม่ได้ เสียววาบไปถึงขั้วหัวใจกระจายไปทั้งร่าง

ถึงแม้ว่าจะเป็นฤดูร้อน แต่เธอกลับรู้สึกหนาวเหน็บ

หวงอวี้เหลียนพุ่งเข้ามายกมือเตรียมจะตบหน้าเหมยเหมยโดยไม่ยั้งคิด เพื่อแก้แค้นแทนลูกสาว

จ้าวเสวียหลินเร็วกว่าเธอ ขวางเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย ส่งเสียงเย็นชาว่า “คิดว่าฉันเป็นศพหรือยังไง?”

หวงอวี้เหลียนออกแรงหลายครั้งแต่ก็ไม่สามารถขยับได้ ดิ้นพล่านอยู่ครู่หนึ่ง ก็หันไปขอร้องคุณย่าอย่างไม่ต้องคิด

เหมยเหมยขี้เกียจเสียเวลากับพวกเธอแล้ว   และไม่อยากเห็นใบหน้าเลอะเลือนของคุณย่าอีก เธอจึงหยิบรูปภาพออกมาจากกระเป๋าเป๋ที่เมื่อคืนวานเธอกับเซียวเซ่อพิมพ์ออกมาเพิ่ม

“คุณย่าดูให้ดี ๆ  ดูให้ชัดเจนก็แล้วกัน เพื่อคนชั้นต่ำอย่างหล่อน คุณย่าถึงกับขู่ไล่หลานสาวแท้ๆให้ออกไป คุณย่าช่างเป็นคุณย่าที่ดีของหนูเสียจริงๆ!”

เหมยเหมยไม่อยากสัมผัสตัวของคุณย่า จึงให้จ้าวเสวียหลินส่งต่อไปให้ เธอหันไปยิ้มอย่างมีเลศนัยให้กับหวงอวี้เหลียนที่ยังคงงุนงงสงสัย หยิบออกมาจากกระเป๋าอีกหนึ่งกอง

เอารูปหันไปฟาดใส่หน้าหวงอวี้เหลียน เหมือนดั่งนางฟ้าที่โปรยปรายดอกไม้ลงมา มีอยู่หลายใบที่ตกมาบนตัวของพวกเธอสองแม่ลูก

“คุณนายโอหยางชื่นชมให้เพลิดเพลินนะคะ  ฝีมือระดับการถ่ายภาพของช่างภาพคนนี้ถือว่าไม่เลวเลย ใช่แล้ว โอหยางซานซานเธอก็ตั้งใจดูให้ดีล่ะ เรียนรู้ไว้หน่อย วันหลังเธอก็ใช้วิธีนี้ยั่วยวนผู้ชายได้แล้ว!”

เหมยเหมยไม่ไว้หน้าอะไรทั้งนั้น และไม่คิดว่าการทำให้โอหยางซานซานอับอายจะเป็นเรื่องผิด

ใจอ่อนต่อศัตรูถือว่าเป็นการใจร้ายต่อตัวเอง!

โดยเฉพาะแม่ลูกที่ต้องการทำลายชื่อเสียงของเธอ เธอก็แค่เพียงบอกเล่าความจริงก็เท่านั้นเอง!

เหมยเหมยโปรยรูปภาพไว้เยอะมากจริงๆ ลอยละลิ่วไป ตามลม คนที่มุงดูอยู่ต่างก็เก็บขึ้นมาชม และปิดตากันโดยมิได้นัดหมาย

“โอ๊ย น่าอับอายชะมัด……”

ถึงแม้ว่าปากจะพูดแบบนี้ แต่สายตาก็ไม่ลืมที่จะจับจ้องรูปภาพพวกนั้น มองคนบนรูปให้เห็นเต็มตา แล้วก็หันไปมองหวงอวี้เหลียนที่ตอนนี้ใบหน้าซีดเผือด

………………………………………