ตอนที่ 928 ชายหนุ่มรูปงามอาบน้ำ

เหยียนหมิงซุ่นยื่นมือไปเช็ดเบา ๆก็เห็นได้ชัดว่าเป็นเหงื่อมันหยาดเยิ้ม  เขาหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะก่อนที่เขาจะออกมาเขาล้างทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว มันจะสกปรกได้อย่างไรกัน?

เขายกแขนขึ้นเล็กน้อย กลับพบว่านอกจากแขนของเขาที่อื่น ๆก็มันเยิ้มเช่นกัน อีกทั้งคอและส่วนอื่นของร่างกายของเขาก็เป็นเช่นกัน เหยียนหมิงซุ่นจะทนได้อย่างไร เขาเตรียมจะไปอาบน้ำที่ริมแม่น้ำ โชคดีที่เขาเตรียมเสื้อผ้าไว้ในรถเพื่อเอาไว้ผลัดเปลี่ยน

เหยียนหมิงซุ่นที่เพิ่งจะลุกขึ้น ก็ค้นพบว่าร่างกายของตัวเองเปลี่ยนไป ——

ความยืดหยุ่นคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น พละกำลังก็ยิ่งเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมอีกด้วย…

ขนาดไปถึงขั้นที่ได้ยินเสียงลมที่พัดผ่านใบหู มีเสียงของกิ่งก้านและใบไม้ที่ร่วงหล่นในป่า เมื่อถูกลมพัดผ่านเบา ๆก็มีเสียงซ่า ๆดังแว่วผ่านมาด้วย…มันชัดเจนราวกับว่ามันดังอยู่ข้างหูของเขา

ไหนจะสายตาของเขาอีก ที่เขาสามารถเห็นฝั่งตรงข้ามของแม่น้ำ เห็นยุงป่าที่หยุดอยู่บนต้นหลิว เขายังสามารถเห็นแม้กระทั่งว่ายุงมีกี่เท้า ขนบางบนเท้าและยังมีปลายแหลมที่ด้านหน้าของยุงอีก……

เวลานี้เหยียนหมิงซุ่นถึงได้สังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนไปของร่างกายตัวเอง เพียงแค่หลับไปตื่นหนึ่งเท่านั้นเอง ทำไมถึงได้เหมือนการชำระร่างกายดั่งจอมยุทธ์ที่พรรณนาเอาไว้ในนิทานปรำปรายังไงอย่างนั้นเลยล่ะ?

เขานึกถึงน้ำชาที่เหมยเหมยป้อนให้ตอนหลับขึ้นได้อย่างรวดเร็ว ก่อนหน้านั้นยังนึกว่าเป็นเพราะเหมยเหมยป้อนด้วยตัวเองถึงได้หวานขนาดนั้น แต่ดูท่าแล้วน้ำชานั่นคงมีความลับซ่อนอยู่!

เหยียนหมิงซุ่นมองไปทางเหมยเหมยที่ยังหลับอยู่ ความลับของเด็กน้อยช่างมีเยอะเสียจริง!

แต่เขาก็ดีใจมาก ที่เด็กน้อยกำลังเผยความลับทีละนิดทีละนิดให้เขารู้ หมายความว่าความสำคัญของเขาในใจของเหมยเหมยก็มากขึ้นเรื่อย ๆแล้ว

มุมปากของเหยียนหมิงซุ่นเหยียดยกขึ้น เขาไปหยิบเสื้อผ้าบนรถเพื่อมาเปลี่ยน และไปที่แม่น้ำเพื่ออาบน้ำ เขามองหาที่ที่สามารถมองเห็นเสื่อที่ปูไว้ได้ แบบนี้ถึงจะอาบน้ำได้อย่างสบายใจ แถมยังให้เหมยเหมยได้รับลมสบาย ๆอีกด้วย

พอเขาถอดเสื้อผ้าก็พบว่าด้านในของเสื้อเชิ้ตสีขาวมีส่วนหนึ่งกลายเป็นสีดำอ่อน แม้แต่บนหนังศีรษะก็ด้วย จึงขึ้นฝั่งเด็ดหญ้าป่าที่ถูเป็นฟองช่วยทำความสะอาดได้

สมัยเด็ก ๆตอนที่อาศัยอยู่กับคุณยาย เด็ก ๆที่นั่นจะใช้หญ้าป่าชนิดนี้มาอาบน้ำสระผม ไม่เพียงแต่สามารถสระผมให้สะอาดได้ แต่ยังมีกลิ่นหอมจาง ๆด้วย

เหยียนหมิงซุ่นไปได้ไม่นานเท่าไร เหมยเหมยก็ตื่นขึ้นมามองไปรอบ ๆอย่างสับสนงงงวย แล้วก็พบว่าเหยียนหมิงซุ่นที่อยู่ข้างกายหายไปแล้ว ใจก็พลันตื่นตระหนก

“ลุกลี้ลุกลนอะไร? คนรักของเธอไปอาบน้ำที่แม่น้ำแล้ว อยากจะดูชายหนุ่มรูปงามอาบน้ำหรือไม่เล่า?”

ฉิวฉิวพูดล่อลวง ระยะนี้คุณชายชอบดูหนังสือการ์ตูนที่จ้าวอิงหัวพกติดตัวกลับมาจากตอนไปทำงานที่โพ้นทะเลทั้งหมด ในมิติของมันมีวางอยู่เป็นกองพะเนิน เดิมทีฉิวฉิวยังถือว่าประพฤติตัวดีอยู่บ้าง

แต่หลังจากที่ดูหนังสือการ์ตูนพวกนั้น เขาก็เปลี่ยนไปกลายเป็นฉิวฉิวจอมลามก ทุกวันนี้เลยเอาแต่พูดคำศัพท์ที่ทำให้คนต่างเอือมระอาอยู่แบบนั้น

เหมยเหมยถลึงตาใส่ฉิวฉิวที่น้ำลายไหล กัดฟันพูดว่า “ห้ามนายดู มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่ดูพี่หมิงซุ่นได้!”

ฉิวฉิวสะบัดหางไปมาด้วยความแค้นใจ ทำหน้ามุ่ยตะโกนด้วยความไม่พอใจว่า “ใจแคบขี้เหนียวที่สุด ฉันไม่ใช่เพศหญิงเสียหน่อย ทุกคนต่างก็เป็นของสาธารณะ ดูนิดดูหน่อยก็ใช่ว่าจะเสียหาย!”

ถึงแม้ว่าจะบ่นพึมพำ แต่ฉิวฉิวก็ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของเจ้านาย กัดเมล็ดสนอยู่บนพื้นอย่างเชื่อฟัง วางแผนไว้ว่าตอนกลางคืนจะแอบไปหาแม่หนูสวย ๆที่เพิ่งรู้จัก พูดคุยเกี่ยวกับชีวิตเสียหน่อย แล้วก็จินตนาการถึงอนาคตกันสักพัก และยังคิดที่จะถือโอกาสขโมยจูบปากเล็ก ๆนั่นอีก…

เหมยเหมยค่อย ๆย่องเบา ๆมาที่ริมแม่น้ำ แม้จะอยู่ไกลไปก็สามารถเห็นถึงร่างกายที่เปลือยเปล่าของเหยียนหมิงซุ่นได้ เขาใส่เพียงแค่กางเกงใน กำหญ้าป่าอยู่ในมือแล้วถูตัวไม่หยุด

เธอกลืนน้ำลายอย่างอดไม่ได้…เซ็กซี่ชะมัด

…………………………………………

ตอนที่ 929 สาวน้อยลามก

เหยียนหมิงซุ่นได้ยินเสียงเคลื่อนไหวด้านหลังมานานแล้ว ยิ่งตอนนี้สัมผัสที่ห้าและการได้ยินของเขาดีราวกับเรดาร์ ต่อให้เหมยเหมยแปลงร่างบินมาเขาก็สามารถได้ยินเช่นกัน

เขากระตุกยิ้มที่ริมฝีปากอย่างชั่วร้าย แกล้งทำเป็นไม่รู้ถึงการเคลื่อนไหวด้านหลัง และยังคงถูร่างกายอย่างพิถีพิถัน อีกทั้งเขายังตั้งใจทำอย่างช้า ๆอีกด้วย

ช้า ๆจากบนลงล่าง ถูที่กล้ามเนื้อด้านหลังทีละน้อย…ทุกครั้งที่ขยับแขน ลายกล้ามเนื้อที่งดงามบนร่างกายก็ขยับขึ้นลงเหมือนกับเต้นรำยังไงอย่างนั้น กระเพื่อมไปมา…

…เซ็กซี่มาก…

เซ็กซี่กว่าเดวิดอีก!

เหมยเหมยกลืนน้ำลายอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้ เสียงเล็ก ๆน้อย ๆก็เข้ามาในหูของเหยียนหมิงซุ่นอย่างชัดเจน เขายิ่งยิ้มอย่างชั่วร้ายเข้าไปใหญ่

นี่เด็กน้อยกำลังพอใจในรูปร่างเขาเอามาก ๆใช่ไหม?

ชอบจนกลืนน้ำลายแล้ว!

การถูตัวของเหยียนหมิงซุ่นยิ่งช้าเข้าไปใหญ่ สโลโมชั่นหยั่งกับในภาพยนตร์ ถูซ้ำแล้วซ้ำอีกจนทำเอาเหมยเหมยจ้องตาไม่กระพริบ หิวกระหายเหลือทน

คาดไม่ถึงเลยว่าเหยียนหมิงซุ่นพอถอดเสื้อผ้าจะเซ็กซี่ได้ขนาดนี้ อีกทั้งยังดูแข็งแรงบึกบึน ดูดีกว่าตอนใส่เสื้อผ้าเยอะเลย

สายตาของเหมยเหมยมองลงมาเรื่อย ๆ แนวเส้นกล้ามเนื้อส่วนเอวสัดส่วนสวยสมบูรณ์แบบ มาถึงสามเหลี่ยมคว่ำใต้เอว เธอกลืนน้ำลายอีกครั้ง และมองลง…แล้วลงอีก…ไม่มีอะไรแล้ว…

กางเกงในบังเอาไว้!

ไม่เห็นอะไรเลยสักอย่าง!

เหมยเหมยรู้สึกเสียดายจนถอนหายใจ อาบน้ำทำไมยังจะต้องใส่กางเกงในล่ะ?

ช่างเกินความจำเป็นเสียจริง ๆ!

เหยียนหมิงซุ่นตอนนี้หัวเราะจนเจ็บท้องไปหมด เด็กน้อยของเขาทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้เนี่ย อีกทั้งยังเป็นสาวน้อยลามกอีกด้วย!

เขาไม่ได้ยั่วยวนต่อไปอีก ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่สนุกมากในการหยอกล้อเหมยเหมยของเขา แต่เขากลับทรมานมากกว่า ถ้าเขายังปล่อยให้เหมยเหมยแอบดูต่อไป กลัวว่าเขาจะต้องเข้าไปที่ป่าอีกครั้ง

เห็นเหยียนหมิงซุ่นทำท่าทางเหมือนจะเช็ดตัวแล้ว เหมยเหมยเลยรีบร้อนย่องกลับไป แล้วแสร้งทำเป็นเพิ่งตื่น

ถ้าให้เหยียนหมิงซุ่นรู้ว่าเมื่อครู่เธอแอบดูเขาอาบน้ำล่ะก็ คงขายหน้าแย่!

แม่คุณเอ๊ย พี่หมิงซุ่นของเธอรู้นานแล้ว และเขายังยั่วยวนเธออีกด้วยแหนะ!

เหยียนหมิงซุ่นกลับมาทั้งตัวเปียกชุ่ม บนตัวมีกลิ่นหอมของหญ้าเขียวจาง ๆและยังมีกลิ่นสะอาด ๆของน้ำอีก เขาเห็นหญิงสาวแสร้งทำท่าทางขยี้ตา ก็อยากจะหัวเราะอย่างอดไม่ได้

“เหมยเหมยเพิ่งจะตื่นเหรอ?”

“อืม…พี่หมิงซุ่น พี่ไปอาบน้ำมาเหรอ?”

เหมยเหมยแสร้งทำเป็นหาว ทำหน้าเหมือนเพิ่งตื่น แสร้งจนเหมือนว่ามันเป็นแบบนั้นจริง ๆ

“เพิ่งไปอาบน้ำมา เมื่อครู่ร่างกายของพี่มีน้ำมันลื่น ๆประหลาดโผล่ขึ้นมา” เหยียนหมิงซุ่นพูดไปแล้วก็สังเกตสีหน้าท่าทางของเหมยเหมยไปด้วย กลับเห็นดวงตาของเธอเปล่งประกายระยิบระยับ ก็ยิ่งแน่ใจในสิ่งที่ตัวเองเดา

เหมยเหมยคิดแล้วก็หยิบขวดหยกออกมาจากกระเป๋าเป้ ส่งให้กับเหยียนหมิงซุ่นพลางพูดว่า “น่าจะเป็นเพราะฉันให้พี่กินยาน้ำอันนี้ ยาน้ำนี้ทำจากสมุนไพรที่ฉันบังเอิญขึ้นไปเจอบนภูเขาเมื่อไม่กี่ปีก่อน เหตุผลที่สุขภาพร่างกายของคุณปู่คุณย่าของฉันดีขึ้นมาก ก็เป็นเพราะว่าดื่มยาพวกนี้แหละ”

เหยียนหมิงซุ่นคาดไม่ถึงว่าเหมยเหมยจะพูดกับเขาตรง ๆ ตกตะลึงเล็กน้อยแล้วก็หัวเราะราวกับดอกไม้ที่ผลิในฤดูใบไม้ผลิ

“เหมยเหมยป้อนยาให้พี่ตอนไหนกัน?” เหยียนหมิงซุ่นจงใจถามขึ้น

หญิงสาวหน้าแดงก่ำ ก้มหัวตอบอย่างเขินอายว่า “ก็ตอนที่พี่หลับอยู่…”

“ตอนที่พี่หลับอยู่เหรอ เหมยเหมยป้อนพี่ยังไงล่ะ? พี่จำได้ว่าพวกเราไม่ได้พกช้อนมาด้วยนะ!”

เหยียนหมิงซุ่นแสร้งทำเป็นตกใจ ก้มหัวขยับเข้าใกล้หูของหญิงสาว กลิ่นหอมของไอน้ำและกลิ่นหญ้าผสมกับลมหายใจของฮอร์โมนผู้ชายที่พุ่งเข้าไปในจมูกเป็นพัก ๆ

หอมมาก…แล้วก็ชวนน่าหลงใหลมาก…

เหมยเหมยเขินจนต้องตีมือเขา เสียงน่ารักตำหนิเขาว่า “กรอกใส่เลย ฉันใช้แก้วกรอกใส่เข้าไปเลยต่างหาก!”

เหยียนหมิงซุ่นรู้อยู่แก่ใจแต่ก็ไม่ได้ซักไซ้ไล่เลียงต่อไปอีก เพราะกลัวว่าเด็กน้อยจะเขินจนกลายเป็นความโกรธ แล้ววันหลังจะไม่จูบเขาอีกต่อไป แบบนั้นไม่คุ้มเลยสักนิด

…………………………………………..