ตอนที่ 960 ไม่มีทางเลิกกัน

ฉิวฉิวกับฉาฉาที่กินอิ่มท้องไปอีกหนึ่งมื้อก็ทอดทิ้งเฮ่อเหลียนชิงโผกลับเข้าหาอ้อมกอดของเจ้านายอย่างไร้เยื่อใย ตัวหนึ่งมุดกลับกระเป๋าเป้  อีกตัวหนึ่งกลับไปขดตัวบนข้อมืออย่างสงบ

เหมยเหมยพึงพอใจมากที่เห็นสภาพจ้องแน่นิ่งของเฮ่อเหลียนชิง รู้สึกสะใจเหมือนได้เอาคืนพลางเชิดปลายคางให้เฮ่อเหลียนชิงอย่างเย่อหยิ่ง

ซาโยนาระ!

เหยียนหมิงซุ่นส่งเหมยเหมยกลับมา เฮ่อเหลียนชิงยังไม่เข้านอนและยังดูมีพลังเต็มเปี่ยมเลยเรียกเหยียนหมิงซุ่นไปตำหนิ ซึ่งแน่นอนว่าเป็นการด่าทอเหมยเหมยทั้งนั้น

ด่าว่าเธอไร้มารยาท หน้าตาเป็นพิษเป็นภัย…

“คุณพ่อ เหมยเหมยเป็นคนดีมาก ท่านยังไม่เข้าใจเธอ!” เหยียนหมิงซุ่นไม่เห็นด้วยกับถ้อยคำของพ่อบุญธรรมตัวเองอย่างมาก

เฮ่อเหลียนชิงกล่าวเสียงเข้มในฐานะของคนที่เคยอาบน้ำร้อนมาก่อน “ฉันก็เคยมีช่วงวัยรุ่น รู้ว่าวัยรุ่นอย่างพวกแกน่ะชอบผู้หญิงหน้าตาสวย ตอนหนุ่มๆ ฉันก็มีความคิดเดียวกัน แต่รอแกมาถึงวัยอย่างฉันแกก็จะรู้ว่าพฤติกรรมของผู้หญิงสำคัญกว่าหน้าตาเยอะ…”

เหยียนหมิงซุ่นฟังเฮ่อเหลียนชิงสั่งสอนยาวเหยียดอย่างระอา อดพูดขัดไม่ได้ “ตอนนี้ผมยังไม่ถึงขนาดช่วงวัยของคุณพ่อ เลยไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกคุณพ่อได้”

ความจริงเขาอยากบอกเหลือเกินว่าวัยหนุ่มของคุณพ่อน่ะได้กกกอดสาวงามจนเบื่อ ตอนนี้กลับร้องขอให้เขาไปหาคนขี้เหร่ ไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย!

อารมณ์จุกอยู่กลางอกของเฮ่อเหลียนชิงพลางมองเหยียนหมิงซุ่นอย่างผิดหวัง ตวาดด้วยความโกรธ “ไม่ฟังคำของคนแก่ อนาคตแกต้องเสียเปรียบแน่!”

เหยียนหมิงซุ่นพูดด้วยท่าทีเรียบนิ่ง “คุณพ่อวางใจได้ อนาคตผมกับเหมยเหมยจะยังคงเป็นสามีภรรยาที่รักกันดี นี่ก็ค่ำแล้ว คุณพ่อน่าจะรีบพักผ่อนนะครับ”

พูดจบเขาก็หมายจะเดินออกไปข้างนอก พอถึงขอบประตูเลยหันกลับมากล่าวว่า “คุณพ่อชอบปากไม่ตรงกับใจ ความจริงท่านก็ชอบเหมยเหมยมาก ไม่อย่างนั้นท่านจะดีกับสัตว์เลี้ยงเหมยเหมยขนาดนั้นเชียว?”

เฮ่อเหลียนชิงยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรอยู่พักใหญ่ เมื่อเหยียนหมิงซุ่นเดินไปไกลเขาถึงเข้าใจความหมายของเหยียนหมิงซุ่นจึงตวาดด่าไล่หลังไป “ฉันชอบยายบ้านั่นน่ะเหรอ? พูดจาเหลวไหล!”

พูดจบเขาก็หันไปพูดเสริมให้เสี่ยวเมิ่ง “ฉันเกลียดผู้หญิงที่หน้าตาคล้ายปีศาจจิ้งจอกที่สุด จ้าวเหมยหน้าตาเหมือนปีศาจจิ้งจอกไม่มีผิด แค่เห็นฉันก็โมโหแล้ว!”

เสี่ยวเมิ่งกลั้นหัวเราะพยักหน้ารับและอุ้มเฮ่อเหลียนชิงเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ ตั้งแต่คุณหนูจ้าวมานายท่านของเขาดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาก!

เหยียนหมิงซุ่นพูดไม่มีผิดหรอก นายท่านของเขาปากไม่ตรงกันใจก็เท่านั่นแหละ!

หลายวันต่อมาเหมยเหมยไม่ได้ไปทานข้าวที่สวนฟาร์มเพราะเหยียนหมิงซุ่นไปปฏิบัติภารกิจนอกเขตพื้นที่ หลังจากเฮ่อเหลียนชิงถูกเหยียนหมิงซุ่นว่าเข้าเลยรู้สึกไม่สบอารมณ์เท่าไร หรือบางทีแค่อยากพิสูจน์ว่าเขาเกลียดเหมยเหมยจริงๆ หักห้ามใจไม่ให้เสี่ยวเมิ่งไปรับเหมยเหมยมาทานข้าว

ต่อให้ใจเขาจะคันยุบยิบอยู่ในใจเหลือเกินเพราะคิดถึงเจ้าก้อนขาวและงูเขียวตัวเล็กนั่นจะตายอยู่แล้ว!

ไม่นานก็เข้าสู่เดือนสิงหาคม ร้านอาหารของจ้าวเสวียเอ๋อร์ได้เปิดให้บริการสักที จากคำแนะนำของเหมยเหมยวันแรกที่เปิดร้านลดราคาสิบสองเปอร์เซ็นต์ ใบปลิวถูกแจกจ่ายไปทั่วตั้งนานแล้ว ร้านเปิดแปดโมงเช้าแต่เจ็ดโมงหน้าประตูก็มีพ่อแม่ที่พาลูกมายืนเข้าแถวรอแล้ว

ร้านขายดีเสียจนจ้าวเสวียเอ๋อร์ตาเป็นประกายวาวแต่เพราะมีลูกมือไม่พอทุกคนถึงต้องไปช่วยงานกันทั้งหมด แต่ก็ยังงานยุ่งจนหัวหมุน ดีที่ทางห้องครัวเตรียมวัตถุดิบมาเพียงพอไม่อย่างนั้นคงหมดไปนานแล้ว

เมื่อถึงเวลาบ่ายสามถึงพอจะได้พักบ้าง เหมยเหมยเหนื่อยจนนั่งฟุบบนเก้าอี้ไม่อยากขยับ เซียวเซ่อกับสยงมู่มู่แล้วก็เจ้าอ้วนน้อยล้วนกำลังทานกันอย่างเอร็ดอร่อยกันอยู่ ของฟรีเชียวนะก็ต้องกินให้เยอะๆ อยู่แล้ว!

จ้าวเสวียหลินกระซิบถามชิดหูเหมยเหมยเสียงเบา “เธอกับเหยียนหมิงซุ่นทะเลาะกันใช่มั้ย?”

…………………………

 ตอนที่ 961 พายุเมฆฝนกำลังมา

เหมยเหมยได้ยินก็แปลกใจ ระยะนี้พี่ชายคนนี้ของเธอน้ำท่วมสมองจนโง่แล้วมั้ง มักจะคิดอีกเรื่องทำอีกเรื่องอยู่เรื่อยเลย

เธอกลับไม่รู้ เมื่อก่อนเธอและเหยียนหมิงซุ่นนั้นมักแสดงความรักหวานเลี่ยนกันเกือบทุกวัน และยังทำแบบประเจิดประเจ้อให้คนเห็นไปทั่ว แต่ระยะนี้เหยียนหมิงซุ่นกลับไม่ได้เปิดเผยตัวต่อหน้าสาธารณชน ในสายตาของจ้าวเสวียหลินก็คิดไปว่าสองคนนี้คงทะเลาะกันน่ะสิ!

เปรียบเทียบกับชายหนุ่มรถทหารลึกลับคนนั้นแล้ว จ้าวเสวียหลินยังหวังว่าน้องสาวของตัวเองจะไปได้ดีกับเหยียนหมิงซุ่นมากกว่า อย่างน้อยก็รู้หัวนอนปลายเท้า สบายใจกว่าเยอะ!

“ก็ดีนะ พี่ชายอย่าคิดเพ้อเจ้อฟุ้งซ่านตลอดเวลาได้ไหม!”

เหมยเหมยคีบปีกไก่ยัดใส่ในปากของจ้าวเสวียหลินอย่างรำคาญ ตัวเองก็คีบมันฝรั่งทอดค่อยๆกินเหมือนกัน

จ้าวเสวียหลินเคี้ยวปีกไก่ภายในสองสามคำ ยังไม่วางใจเค้นถามต่อไปว่า “ถ้าอย่างนั้นทำไมช่วงนี้เหยียนหมิงซุ่นถึงไม่โผล่มา? ตั้งแต่หลังวันเกิดของเธอครั้งนั้น หมอนี่ก็หนีหายไปไม่เห็นเงาเลย!”

เวลานี้เหมยเหมยถึงได้รู้ว่าพี่ชายของเธอไม่รู้ว่าคนในรถก็คือเหยียนหมิงซุ่น จึงหัวเราะอย่างอดไม่ได้ พูดหยอกล้อว่า “พี่ชาย ไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนพี่เกลียดพี่หมิงซุ่นที่สุดเลยไม่ใช่เหรอ? เขาไม่มาพี่ยังไม่ดีใจอีก? หรือว่าพี่คิดถึงเขาซะแล้ว?”

“ชู่ ชู่ ชู่  พี่พูดกับเธอจริงๆเลยนะ……”

จ้าวเสวียหลินยังพูดไม่ทันจบ เหมยเหมยก็วิ่งไปทางเซียวเซ่อแล้ว หันหลังใส่เขา คำพูดของเขาติดอยู่ที่คอหอย จะพูดต่อก็ไม่ได้จะกลืนลงไปก็ไม่ได้ อัดอั้นจนจะตายอยู่แล้ว

ประมาณสี่โมงโดยประมาณ ห้องอาหารก็เหลือคนไม่เยอะแล้ว พวกเหมยเหมยต่างก็รีบหาเวลาพักผ่อน รอจนฟ้ามืดอากาศเย็นๆแล้ว จะต้องมีแขกชุดใหญ่เข้ามาแน่นอน

กว่าเหมยซูหานจะอ้อนเฮ่อเหลียนชิงจนยอมให้เขาออกมานั้นไม่ง่ายเลย เขาสืบถามมาตั้งนานแล้วว่าพี่สามของเหมยเหมยจะเปิดกิจการห้องอาหารวันนี้ เขาควรต้องไปส่งกระเช้าดอกไม้ แน่นอนว่าเขาก็อยากจะเจอคนที่เขาคิดถึงทั้งวันทั้งคืนด้วย

“ขอให้โชคดีมีมงคลในวันเปิดกิจการ ขอให้การค้ามีแต่ความเจริญรุ่งเรือง!”

เหมยเหมยที่กำลังงีบหลับอยู่ พอได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ก็รีบลืมตาขึ้นมา กลับเห็นเหมยซูหานกำลังพูดคุยอยู่กับจ้าวเสวียเอ๋อร์

จ้าวเสวียเอ๋อร์ทักทายเหมยซูหานอย่างงงงวย เจ้าหมอนี่คือใคร เมื่อก่อนไม่เคยคบหาสมาคมกันมาก่อนเลย!

เหมยซูหานพบเหมยเหมยในโซนพักผ่อน ก็ร้องเรียกอย่างดีใจ “เหมยเหมย……”

จ้าวเสวียหลินถึงได้นึกขึ้นมาได้ว่า เหมยซูหานก็คือผู้ชายคนนั้นที่ปรากฎตัวในเฉวียนจุ้ยเต๋อตอนงานวันเกิดของน้องสาวนั่นเอง มองดูแล้วเหมือนจะรู้จักกับน้องสาวของเขา เขาหันไปมองจ้าวเสวียหลิน ใช้สายตาในการถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น

เหมยเหมยขมวดคิ้ว รู้สึกแปลกใจกับการมาของเหมยซูหาน

เผชิญหน้ากับเหมยซูหานเวลานี้ อยู่ดีๆเธอก็รู้สึกวางตัวไม่ถูกแปลกๆ เพราะว่าตอนนี้เหมยซูหานคือ ‘คนโปรดคนใหม่’ ของเฮ่อเหลียนเช่อ นี่ทำให้เธอรู้สึกเสียดายแทนเหมยซูหาน

เธอลังเลอยู่สักพักจึงหันไปทางเหมยซูหานที่เดินเข้ามา พูดว่า “ขอบคุณสำหรับกระเช้าดอกไม้ค่ะ”

เหมยซูหานดีใจจนยิ้มออกมา “ไม่ต้องเกรงใจ เหมยเหมยเธอสูงขึ้นแล้ว”

เหมยเหมยในชาตินี้สูงกว่าชาติที่แล้วเยอะมาก และสวยมาก

เหมยเหมยยิ้มบางๆ ไม่ได้พูดอะไร เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี บรรยากาศก็อึดอัดขึ้นมาในชั่วพริบตา

เพิ่งจะกินก๋วยเตี๋ยวหมูใส่ผักดองที่เหมยซูหานต้มให้กินเสร็จ เฮ่อเหลียนเช่อที่กำลังมีความสุขมากก็เตรียมตัวจะนอนกลางวัน เพิ่งจะขึ้นเตียงได้ไม่นาน คนที่เขาแต่งตั้งให้ไปเป็นลูกน้องของเหมยซูหานก็กลับมา รายงานสถานที่ของเหมยซูหาน

เฮ่อเหลียนเช่อจากอารมณ์ที่ปลอดโปร่งแจ่มใสก็หน้าตาเย็นชาขึ้นมาในทันที ใบหน้าขึงขังจนน่ากลัว เหมือนพายุเมฆฝนกำลังมา……

“เตรียมรถ!”

เฮ่อเหลียนเช่อหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง ก้าวฉับ ๆ เดินออกไปข้างนอก คนในห้องต่างก็อกสั่นขวัญแขวนไปตามกัน เหงื่อตกแทนเหมยซูหาน

กล้าทำให้คุณชายเช่อโมโห สงสัยจะใช้ชีวิตจนเบื่อแล้วมั้ง!

แต่ก็มีคนแอบถอนหายใจ ไม่อยากจะไปคิดถึงดวงชะตาของเหมยซูหานแล้ว พูดขึ้นมา พวกเขาก็ถือว่าค่อยข้างชอบวัยรุ่นสุภาพเรียบร้อยคนนี้อยู่มาก มีเขาอยู่ข้างกายเจ้านาย อารมณ์ของเจ้านายก็ดีขึ้นมากทีเดียว!                                                                   ………………………………………….