ตอนที่ 974 ไม่ได้ตั้งใจ

เหยียนหมิงซุ่นโดดลงไปก่อนพลางส่งสัญญาณให้เหมยซูหานกระโดดตามลงมา เหมยซูหานเกิดลังเลอยู่หลายวินาที ความรู้สึกภายในใจตีกันไปมาไม่จบสิ้น!

เขาอยากหนีออกไปจากเรือนจำของเฮ่อเหลียนเช่อ แต่พอเขาเห็นสภาพของเฮ่อเหลียนเช่อในตอนนี้ เขากลับตัดใจทำไม่ลง…

เหยียนหมิงซุ่นรออยู่ได้พักหนึ่งกลับเห็นเหมยซูหายังคงยืนอยู่ที่เดิม แต่คนของเฮ่อเหลียนเช่อกลับเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆจึงได้เอ่ยตัดรำคาญ “ฉันจะนับถึงสาม…”

เสียงนับ ‘สาม’ จบลง เหมยซูหานหลับตาลงอย่างเจ็บปวด พร้อมกับส่งยิ้มให้เหยียนหมิงซุ่นเพื่อเป็นการขอโทษ “ขอโทษนะ นายรีบไปเถอะ!”

เขาทำไม่ได้ที่จะทอดทิ้งเฮ่อเหลียนเช่อที่มีสภาพเป็นแบบนี้ไป เขาใจร้ายทำมันไม่ลง…

เหยียนหมิงซุ่นจึงหลบออกไปจากที่นั่นอย่างไม่นึกลังเล เพียงแค่เสี้ยววินาทีก็หายวับเข้าไปในความมืด สำหรับเหมยซูหานแล้ว ก่อนหน้านั้นเขาเองยังคงมีความรู้สึกเห็นใจอยู่บ้าง แต่ดูจากตอนนี้แล้วคงไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นอย่างสิ้นเชิง!

คนหนึ่งยินดีที่จะทำ ส่วนอีกคนนั้นเต็มใจที่จะรับ เมื่อครู่นี้เขาคงว่างมากเกินไปเสียจริง!

เฮ่อเหลียนเช่อฉีกยิ้มให้กับเหมยซูหาน ยิ้มด้วยความดีใจเป็นอย่างมาก จากนั้นเขาก็ได้ล้มลงไป…

เซียวเซ่อได้เข้ามาเยี่ยมเหมยเหมยในวันถัดมา ดูจากท่าทางคงจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก อีกทั้งเอาแต่หลบสายตาเหมยเหมยอยู่ตลอด ท่าทีดูแปลกหูแปลกตาไป

เหมยเหมยเองก็รู้สึกแปลกใจ เมื่อวานทุกคนพากันมาหาเธอขาดก็เพียงแต่คุณย่าและเซียวเซ่อ คุณย่าไม่มาเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่เซียวเซ่อถึงอย่างไรก็ถือว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอนี่ พอไม่เจอก็แอบรู้สึกแปลกใจ

ยิ่งได้เห็นท่าทีของเซียวเซ่อที่ดูผิดแปลกไป เหมยเหมยก็ยิ่งเกิดความสงสัย จึงถามออกไปตรง ๆ “ทำไมเมื่อวานเธอถึงไม่มาหาฉัน?”

ฉับพลันที่เซียวเซ่อรู้สึกละอายแก่ใจ จึงได้ก้มหน้างุด ราวกับเธอได้ทำเรื่องที่ผิดต่อเหมยเหมยก็ไม่ปาน

“เธอเป็นอะไร? ไปทำเรื่องไม่ดีอะไรไว้?” เหมยเหมยถามติดตลก

เซียวเซ่อทึ้งเส้นผมตัวเองอยู่แบบนั้นอย่างกระวนกระวาย พลางมองหาน้ำเย็นเพื่อมาดื่มดับกระหายอย่างลืมตัว หาอยู่นานสองนานถึงได้รู้ว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านก็ยิ่งรู้สึกกระวนการะวายเข้าไปใหญ่ เธอทึ้งเส้นผมไปมาจนแทบจะกลายเป็นรังนก

เหมยเหมยกลับยิ่งรู้แปลกใจเข้าไปอีก เช้าจนไก่โห่แบบนี้เธอเป็นบ้าอะไรล่ะ?

เซียวเซ่อทึ้งเส้นผมตัวเองอยู่นาน จู่ ๆก็พูดขึ้นกะทันหันว่า “ฉันจะไม่อยู่ที่เมืองหลวงแล้ว ฉันจะกลับอังกฤษ”

เหมยเหมยตกใจอย่างสุดขีด ดูท่าเรื่องนี้จะรุนแรงมาก!

จริง ๆแล้วเซียวเซ่อไม่ชอบอยู่อังกฤษเลยสักนิด นั่นเป็นเพราะหญิงชราตระกูลสูงส่งที่มีอำนาจคนนั้นคือคุณย่าแท้ ๆ ของเธอ ซึ่งหลังจากที่เธอได้รับสิ่งกระทบกระเทือนจิตใจจากอาจารย์เซียว นิสัยใจคอก็เปลี่ยนไปจนไม่น่ารักอีกแล้ว เอาแต่สร้างกฎระเบียบจำนวนนับไม่ถ้วนให้กับเซียวเซ่อ และยังได้เรียนเชิญติวเตอร์ส่วนตัวจำนวนไม่น้อยเข้ามาสอน

ไม่ว่าจะเป็นทางด้านเปียโน เต้นรำ ศิลปะการขี่ม้า ฟันดาบ ยูโด มารยาท ภาษา ทำขนมเค้กตะวันตก…

คุณย่าต้องการจะฝึกให้หลานสาวของตนนั้นกลายเป็นหญิงสาวที่เพียบพร้อมด้วยความสวยและมากด้วยความสามารถ แต่เธอกลับไม่ได้คำนึงถึงว่าหลานสาวชอบหรือไม่ชอบ ในที่สุดแม่นางเซียวที่มีอายุเพียงสิบขวบก็ทนไม่ไหว และได้เลือกที่จะระเบิดอารมณ์ออกมา

เธอไม่ได้บอกอะไรกับใครเลย เพียงทิ้งจดหมายฉบับหนึ่งให้คุณย่าของเธอไว้ดูต่างหน้า โดยเขียนแค่ประโยคเดียว ที่ว่า หนูไม่อยู่เล่นด้วยแล้วจะกลับบ้าน!

จากนั้น…ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่นางเซียวซื้อตั๋วเครื่องบินมาได้อย่างไร รวมทั้งยังแฝงตัวขึ้นเครื่องบินมาได้อย่างไร แต่ถึงกระนั้นในช่วงเวลาที่เซียวจิ่งหมิงเจอกับลูกสาว แม่นางผู้นี้ได้อยู่ที่สนามบินฮ่องกง และกำลังง่วนอยู่กับการขายงานศิลปะเพื่อหาเงินกลับเมืองหลวง!

ไม่ได้เกิดเรื่องขึ้นกับเธอแต่อย่างใดแต่กลับใช้ชีวิตได้สุดแสนจะชื่นมื่นเป็นเท่าตัว แลดูสนุกกว่าการได้อยู่ข้างกายคุณย่าเป็นอย่างมาก!

ต่อจากนั้นมาเซียวจิ่งหมิงจึงปล่อยลูกสาวของตนไปตามอิสระ อยากจะเรียนอะไรก็ให้เรียนอันนั้น ขอเพียงแค่ตัวของเซียวเซ่อมีความสุขก็เพียงพอแล้ว!

หญิงสาวผู้หนึ่งที่ยินยอมออกร่อนเร่พเนจรอยู่ภายนอกแต่หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอมกลับอังกฤษ แต่ในวันนี้กลับพูดว่าอยากกลับไปอังกฤษเพื่อน้อมรับโทษ จะต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแน่!

เหมยเหมยเค้นถามอยู่หลายครั้ง เซียวเซ่อบ่นพึมพำอยู่นานกว่าจะยอมบอกถึงเหตุผลที่เธอจะต้องกลับอังกฤษ

………………………………………………………….

ตอนที่ 975 ฉันไม่ใช่เลสเบี้ยนนะ

“คุณย่าของฉันเป็นขุนนางมาร์ควิส[1] ท่าน…พ่อของฉันเขามีฐานันดรศักดิ์แห่งราชวงศ์แต่เพียงผู้เดียว ซึ่งคุณย่าบอกว่าจะให้ฉันเป็นผู้สืบทอดแต่ถ้าฉันไม่กลับไปก็หมดสิทธิ์ และอาจจะถูกหลานชายของย่าฉันแย่งชิงไปได้”

เซียวเซ่อพูดพลางกัดกล้วยกินไปด้วย การกลับอังกฤษเป็นสิ่งที่เธอขบคิดมาแล้ว หากจะปล่อยให้คนอื่นได้รับผลประโยชน์จากฐานันดรศักดิ์ของคุณย่า สู้เธอเอามันคืนกลับมาไม่ดีกว่าเหรอ!

เพียงแค่มีฐานันดรศักดิ์ เธอก็จะแข็งแกร่งขึ้น ไม่จำเป็นต้องไปขอร้องใครอีก!

เหมยเหมยปอกแอปเปิ้ลและยื่นส่งให้เธอพร้อมกับเอ่ยถาม “เมื่อก่อนเธอบอกว่าไม่ได้หวงแหนต่อฐานันดรศักดิ์ของคุณย่าไม่ใช่หรือไง?”

“ก็ตอนนี้จะหวงไม่ได้หรือไงเล่า?” เซียวเซ่อกัดกินคำใหญ่เสียงดังสวบ ๆอย่างไม่สบอารมณ์

เหมยเหมยไม่มีทางเชื่อในคำพูดเหล่านี้ของเธอแน่นอน  ยัยเซียวเซ่อนี่ไม่ได้สนใจเรื่องเงินเลย ไม่สนใจชื่อเสียงด้วย…

ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เหตุใดเพียงชั่วข้ามคืนถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้ เธอต้องการกลับไปแย่งชิงฐานันดรศักดิ์กับบรรดาลุงของเธองั้นหรือ?

มันต้องเกิดอะไรขึ้นอย่างแน่นอน!

ไม่ว่าอย่างไรเซียวเซ่อก็ไม่ยอมปริปากพูด ช่วงบ่ายสยงมู่มู่แวะมาหา เธอจึงเลียบ ๆเคียง ๆถามเขาดู นั่นถึงทำให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ซึ่งมันทั้งดูตลกและดูซาบซึ้งไปพร้อมกัน

ที่แท้แล้วเมื่อวันที่เกิดเรื่องขึ้นกับเธอ เซียวเซ่อเข้าไปหาคุณหนูใหญ่เฝิง เธอต้องการจะให้คุณหนูใหญ่เฝิงไปตามหาเธอจากเฮ่อเหลียนเช่อ สยงมู่มู่เองก็ตามไปด้วย แต่คุณหนูใหญ่เฝิงกลับปฏิเสธเซียวเซ่อ

ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่การปฏิเสธตรง ๆเอ่ยปากเพียงแค่ว่าเธอจะหาวิธีจัดการให้ แต่แล้วกลับไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ เกิดขึ้นเลย เซียวเซ่อและสยงมู่มู่ไม่ใช่เด็กไอคิวธรรมดา ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาเข้าใจความหมายของคุณหนูใหญ่เฝิง ทั้งหมดเป็นเพียงแค่คำแก้ตัว และไม่ได้มีแพลนที่จะไปพบเฮ่อเหลียนเช่อด้วยซ้ำ

เซียวเซ่อได้ทะเลาะกับแม่ของเธออย่างหนัก จากนั้นก็เข้าไปพบเซียวจิ่งหมิง เพียงแต่เวลานั้นเซียวจิ่งหมิงไม่ได้อยู่ที่เมืองหลวง เขาไปทำงานที่ฮ่องกง

หลังจากที่เหมยเหมยได้รับการช่วยเหลือออกมา เซียวเซ่อก็เอาแต่ขังตัวเองไว้ในห้อง จนถึงตอนนี้กว่าจะโผล่หน้ามาให้เห็น

“เหมยเหมยเธออย่าโทษป้าเฝิงเลยนะ จริง ๆแล้วเธอก็พยายามโทรหาอยู่หลายสาย เพียงแต่ไม่มีใครเต็มใจที่จะช่วย” สยงมู่มู่เรียกร้องความเห็นใจให้กับเฝิงไห่ถัง

“ฉันรู้ ป้าเฝิงไม่ออกหน้าเองเป็นสิ่งที่ถูกแล้ว ผิดใจกับเฮ่อเหลียนเช่อไม่ใช่เรื่องดีเลย”

เหมยเหมยเข้าใจต่อการกระทำของเฝิงไห่ถัง เพราะถึงอย่างไรเขาก็ไม่ได้สนิทสนมกับคนนอก เฝิงไห่ถังไม่จำเป็นที่จะต้องมีเรื่องมีราวกับเฮ่อเหลียนเช่อ

แต่หากเรื่องมันเกิดขึ้นกับตัวเซียวเซ่อ เธอเชื่อว่าต่อให้เฝิงไห่ถังไม่รู้จักประมาณตนจนต้องตาย แต่ก็จะพยายามอย่างสุดชีวิตเพื่อช่วยลูกสาวให้ได้

หากสลับกันให้เธอยืนอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเฝิงไห่ถัง เธอเองก็คงจะกระทำเช่นเดียวกับเฝิงไห่ถัง!

เหมยเหมยเข้าใจแล้วว่าเหตุใดเซียวเซ่ออยากกลับอังกฤษเพื่อไปแย่งชิงฐานันดรศักดิ์ หากไม่ผิดคาดคงอยากจะยิ่งใหญ่ขึ้น ซึ่งต่อไปนี้ก็ไม่จำเป็นต้องขอร้องใครอีก!

ช่างเป็นผู้หญิงที่โง่นัก!

ในช่วงที่เซียวเซ่อกลับมาอีกครั้ง เหมยเหมยโผล่เข้าใส่เธอพร้อมทั้งกอดทั้งหอมไปชุดใหญ่ จนทำให้เซียวเซ่อตกใจอยู่ไม่น้อย เธอออกแรงผละตัวหนี พร้อมกับจ้องเธอเพื่อเตือนเป็นนัย ๆ “ฉันไม่ใช่เลสเบี้ยนนะ!”

เหมยเหมยจ้องเธอกลับอย่างเอาเรื่อง เซียวเซ่อลูบแขนตัวเองไปพลางอย่างไม่รู้ตัว เพื่อนสนิทของเธอนี่ช่างมีเสน่ห์เหลือล้นนัก แค่จ้องมองด้วยสายตาระอาแบบไม่ได้ตั้งใจก็สามารถดึงดูดใครต่อใครได้ แม้แต่ตัวเธอที่เป็นผู้หญิงยังไม่อาจจะทนได้!

“เธอคิดไปถึงไหนเนี่ย ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นเลสเบี้ยนไปกับเธอหรอกนะ ฉันแค่รู้สึกว่ามีเพื่อนดี ๆแบบเธอนับว่าเป็นความโชคดีของฉันไปทั้งสามภพชาติ…เปรียบดั่งคุณงามความดีที่สั่งสมมานับร้อยปี…”

เหมยเหมยกอดเซียวเซ่อไว้พร้อมกับบ่นอยู่ยกใหญ่ พูดยกยอปอปั้นจนทำเอาเซียวเซ่อหน้าแดงหูแดง เขินอายจนแทบทำตัวไม่ถูก

“เซ่อเซ่อ ที่อังกฤษลำบากจะตาย เธออยู่ที่เมืองหลวงเถอะ ถ้าเธอไปอังกฤษ แล้วฉันคิดถึงเธอขึ้นมาจะทำไงล่ะ?” เหมยเหมยรู้สึกอาลัยอาวรณ์

เธอไม่ได้คัดค้านที่เซียวเซ่อจะกลับอังกฤษ ในความเป็นจริงนับว่าเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของเซียวเซ่อแล้ว และนั่นก็ยังเป็นฐานะอันสูงส่งที่ใครต่อใครต่างต้องการจะแย่งชิง หากจะทอดทิ้งไปง่าย ๆแบบนี้คงเป็นอะไรที่น่าเสียดาย!

แต่การต้องแยกจากเพื่อนไป ยิ่งนับเป็นสิ่งที่ทำใจได้ยาก ไม่ง่ายเลยที่จะได้เจอกับเพื่อนสนิทสักคนที่มีความคิดร้าย ๆ เหมือนกัน!

……………………………………………….

[1] เทียบชั้นบรรดาศักดิ์ของไทย เท่ากับตำแหน่ง พระยา