เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นหันเจี๋ยจึงไปหาคนที่เกี่ยวข้อง ลูกพี่ลูกน้องของเลขา ท่ามกลางสถานการณ์ตึงเครียด ลูกพี่ลูกน้องคนนั้นต้องหยุดงานมาซ่อนตัวที่บ้านอยู่พักหนึ่ง ด้วยแม้แต่การไปทำงานยังลำบากเกินไปสำหรับเขา  

 

 

ทันทีที่เขาเห็นหันเจี๋ย เขาเข้าไปคว้าตัวอีกฝ่ายไว้อย่างตื่นตระหนกก่อนเอ่ยถาม “ฉันจะทำยังไงดี ฉันจะถูกจับเข้าคุกไหม”  

 

 

หลังได้ยินคำถามนี้หันเจี๋ยแค่นหัวเราะ “ถ้าคุณรู้ว่าการกระทำของตัวเองทำให้ตัวเองเข้าคุกได้ อย่างนั้นทำไมถึงทำอย่างนั้นล่ะ”  

 

 

“ฉันต้องหลงผิดไปแน่ๆ !”  

 

 

“ต่อให้มันเป็นคดีอาญา อายุความก็หมดไปแล้วล่ะ อีกอย่างนี่ก็เป็นแค่ข่าวฉาวเท่านั้น” หันเจี๋ยอธิบายเสียงเรียบ “ชื่อเสียงคุณกำลังจะพัง ผมถึงได้มาที่นี่เพื่อแก้สถานการณ์กับคุณ…”  

 

 

“แค่คุณช่วยฉันได้ก็พอ เราเป็นแค่ครอบครัวธรรมดาเล็กๆ จะโดนเพื่อนบ้านชี้หน้านินทาก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ลูกชายของฉันล่ะ”  

 

 

ชายคนนี้ทั้งสกปรกและซอมซ่อ อย่างคนที่ไม่เคยทำงานเป็นกิจจะลักษณะ เอาแต่เกาะพ่อแม่ให้ช่วยลงทุนกับธุรกิจเล็กๆ ที่เขาทำเพื่อเลี้ยงชีพไปวันๆ  

 

 

หันเจี๋ยนั่งลง สอนเขาว่าต้องทำอย่างไรโดยละเอียด “เราต้องรบกวนให้คุณน้าแกล้งทำ ยังไงผู้หญิงก็ดูบอบบางอยู่แล้ว พวกเขาคงเห็นอกเห็นใจได้ง่ายๆ”  

 

 

“ฉันเข้าใจแล้ว ฉันทำตัวให้น่าสงสารเป็น!”  

 

 

“ถ้าอย่างนั้นผมจะรอฟังข่าวดีนะครับ” หันเจี๋ยกลับไปหลังอยู่ที่บ้านของเขากว่าสามชั่วโมง ทว่าไม่นานหลังเขาจากไปเสียงเคาะประตูบ้านก็ดังขึ้น เดิมทีเขานึกว่าหันเจี๋ยย้อนกลับมาอีกครั้ง แต่ก่อนที่จะรู้ตัว แขนแข็งแรงคู่หนึ่งได้ดึงเขาออกมาด้านนอก หันซิวเช่อนั่นเอง  

 

 

หันซิวเช่อลากเขามาในซอยเปลี่ยว ดันตัวเขาเข้ากับกำแพง ก่อนต่อยเขาสองสามครั้งแล้วเอ่ยถามขึ้น “หันเจี๋ยพูดอะไรกับแก”  

 

 

“หันซิวเช่อ!” สีหน้าเขาซีดเผือดหลังจากจำคนตรงหน้าได้  

 

 

“ความจริงเกิดอะไรขึ้นเมื่อหลายปีก่อนกันแน่” หันซิวเช่อถาม  

 

 

“เรื่องอะไรล่ะ เมื่อก่อนแม่ของคุณ…”  

 

 

“แกคงรู้ว่าฉันโหดกว่าหันเจี๋ย จะไม่บอกอะไรกับฉันก็ได้แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้แกมีชีวิตแน่” หันซิวเช่อว่าขณะที่กดร่างของอีกฝ่ายเข้ากับกำแพงไม่ปล่อยก่อนเริ่มบีบคอเขา “คิดให้ดีๆ นะ”  

 

 

ตั้งแต่เล็กหันซิวเช่อไม่เหมือนคนปกติ ในพี่น้องสองคน หันซิวเช่อเป็นคนที่น่ากลัวเพราะนิสัยแปลกๆ ของเขา  

 

 

“ถะ…ถ้าฉันบอกความจริงกับคุณ…ห้ามทำร้ายฉันนะ ฉันจะบอกต่อเมื่อคุณสัญญากับฉันเท่านั้น” หันซิวเช่อคลายแรงบีบ แต่กลับใช้เท้ายันกำแพงไว้เพื่อกันไม่ให้หนี  

 

 

“เรื่องนี้มันเริ่มจากลูกพี่ลูกน้องของฉัน ตอนนั้นเธอบอกฉันว่าตั้งท้องแต่คุณหันไม่ยอมหย่า เลยขอให้ฉันช่วยเธอข่มขู่ซูอวี๋ ฉันไม่คิดว่าเรื่องวุ่นวายนี้จะถูกเปิดโปง ตอนนั้นฉันต้องหลงผิดไปแน่ๆ ฉันสาบานว่าไม่เคยคิดฉวยโอกาสกับแม่ของคุณเลย เป็นเพื่อนสมัยเรียนของลูกพี่ลูกน้องฉันต่างหาก”  

 

 

“บอกทุกอย่างที่แกรู้กับฉันมา” นัยน์ตาหันซิวเช่อเริ่มเปลี่ยนสีไป  

 

 

“ตอนนั้นเพื่อนสมัยเรียนของเธอขืนใจแม่ของคุณในขณะที่ฉันแค่แกล้งทำอยู่ด้านข้าง ตลอดเวลาลูกพี่ลูกน้องของฉันเอาแต่ถ่ายรูป แต่อยู่ๆ คุณหันก็กลับมาที่บ้าน เธอเลยไม่มีทางเลือกนอกจากอธิบายสถานการณ์ให้เขาฟัง คุณหันรู้เรื่องที่เราจงใจหาเรื่องซูอวี๋ แต่เห็นว่าลูกพี่ลูกน้องของฉันทั้งสาวและสวย เขาเลยสมคบคิดกับแผนของเธอ”  

 

 

“แล้วขาของเธอล่ะ…”  

 

 

“คุณหันเป็นคนทำหักไง!”  

 

 

“หันเจี๋ยอยู่ที่นั่นด้วยหรือเปล่า”  

 

 

“อยู่สิ เขายืนมองทุกอย่างอยู่หน้าประตู ตอนนั้นซูอวี๋ยังขอให้เขาเรียกตำรวจเลย แต่เขากลับเกาะขาของลูกพี่ลูกน้องของฉันและเรียกเธอว่า  แม่  แทน คุณไม่รู้หรอกว่าซูอวี๋ผิดหวังขนาดไหน จนกระทั่งถึงวันนี้ฉันก็ยังจำสีหน้าของเธอได้ชัดอยู่เลย…”  

 

 

หลังจากฟังเรื่องที่อีกฝ่ายเล่า ตาของหันซิวเช่อแดงก่ำ นึกโกรธในใจจนเดือดปุดๆ  

 

 

“แกสาบานว่าเรื่องทุกอย่างที่เล่าเป็นเรื่องจริงใช่ไหม  

 

 

“จริงๆ แล้วฉันอยากให้แกพูดทุกอย่างซ้ำอีกครั้งผ่านกล้อง!” หันซิวเช่อเอ่ยก่อนหยิบโทรศัพท์ออกมาจับภาพใบหน้าของชายคนนั้นไว้ “ถ้าแกไม่พูดซ้ำฉันจะฆ่าแกซะเดี๋ยวนี้เลย!”  

 

 

อีกฝ่ายกลัวจนเสียสติ เพราะความน่าสะพรึงกลัวของหันซิวเช่อ เขาไม่มีทางเลือกนอกจากทำตามที่สั่ง  

 

 

“แกห้ามบอกให้หันเจี๋ยรู้ว่าฉันมาหาแกวันนี้ ถ้าเขาบอกให้แกทำอะไรก็ทำอย่างที่เขาบอกซะ”  

 

 

“คุณ…”  

 

 

“ถึงฉันจะรับปากกับแกไว้ว่าจะไม่ทำร้ายแก แต่ก็ยังอดไม่ได้ว่ะ!” พูดจบ หันซิวเช่ออัดชายคนนั้นเสียน่วม “นี่จะยิ่งทำให้การแสดงของแกสมจริงมากขึ้นไง!”  

 

 

หลังจากได้ระบายความโกรธทั้งหมด ในที่สุดหันซิวเช่อก็เดินออกจากซอยไป ทิ้งให้ชายคนนั้นนอนกองบนพื้นอยู่เพียงลำพัง  

 

 

ที่แท้ความจริงก็เป็นอย่างนี้นี่เอง ความจริงเบื้องหลังผู้หญิงที่เขาเกลียดมานานหลายปี หันซิวเช่อไม่  

 

 

อยากจะเชื่อว่าหันเจี๋ยจะหลอกเขามานานขนาดนี้  

 

 

คิดได้ดังนั้น หันซิวเช่อก็เก็บหลักฐานที่เขามีก่อนหายตัวไปกลางดึก  

 

 

ลูกพี่ลูกน้องคนนั้นคิดว่าคงไม่มีอะไร ในเมื่อเขาแค่เปิดเผยเรื่องให้สมาชิกอีกคนของตระกูลหันรู้  

 

 

แต่ทว่าเขาประเมินอารมณ์ของหันซิวเช่อต่ำไปเสียแล้ว!  

 

 

หันซิวเช่อเป็นคนสารเลวที่เกิดมาพร้อมกับความคิดชั่วๆ บางทีทั้งหมดนี้อาจต้องขอบคุณพันธุกรรมของพ่อของเขา แต่ทุกอย่างนั้นถูกกระตุ้นโดยซูอวี๋  

 

 

แม้ว่าเขาจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับถังหนิง แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าเป็นเพราะความอับอายที่ซูอวี๋ทำให้เขารู้สึก จนอยากจะตามแก้แค้นหลังจากที่สนใจในตัวถังหนิงและถูกเธอทำลายศักดิ์ศรีของเขา มันเป็นเพราะว่าเขาคิดว่าผู้หญิงทุกคนทั้งไร้ค่าและจอมปลอม  

 

 

แต่ตอนนี้เขาได้รู้แล้วว่าคนที่เขาเชื่อใจที่สุด กลับเป็นคนที่ทำร้ายเขาอย่างเจ็บปวดที่สุด ในขณะที่คนที่เขาเกลียดต้องพบเจอกับการเหยียดหยามที่เลวร้ายที่สุด  

 

 

โลกทั้งใบของเขาพังทลายด้วยไม่อาจยอมรับความจริงได้  

 

 

แน่นอนว่าเขาจะไม่ปล่อยให้หันเจี๋ยรู้ว่าตัวเองรู้ความจริงแล้ว เขาจะคอยดูว่าอีกฝ่ายจะไปได้อีกสักกี่น้ำ  

 

 

ส่วนซูอวี๋…  

 

 

หันซิวเช่อสูดหายใจลึกพร้อมกับความรู้สึกยากจะอธิบายที่ถาโถมเข้ามาในใจ  

 

 

ก่อนหน้านี้ไม่มีใครเชื่อซูอวี๋นอกจากถังหนิงซึ่งได้ดึงเธอขึ้นมาสู่แสงสว่างด้วยฝีมือการแก้ข่าวของเธอ อย่างไม่กลัวว่าจะพลอยเดือดร้อนไปด้วย ตอนนี้เมื่อหันซิวเช่อนึกถึงเรื่องนี้ เขามันแย่เสียยิ่งกว่าคนนอกแม้ว่าเขาจะเป็นลูกชายบังเกิดเกล้าของซูอวี๋ก็ตาม  

 

 

หลังจากรู้เรื่องจริง เขาจึงไม่จงเกลียดจงชังคนที่เคยเกลียดอีกต่อไป  

 

 

ในตอนนี้คนที่เขาเคยเชื่อใจกลับกลายมาเป็นศัตรูของเขาแทน…  

 

 

บางทีอาจเป็นบทลงโทษที่โหดร้ายที่สุดในโลกก็เป็นได้  

 

 

ถังหนิงและซูอวี๋คาดการณ์ไว้แล้วว่าหันซิวเช่อคงไม่อาจรับกับความเป็นจริงได้นัก หากแต่พวกเธอเองก็รอโดยที่ไม่ได้ตอบโต้แต่อย่างใดมานาน บางทีเขาอาจตัดสินใจเข้าข้างพี่ชายตัวเองแม้จะรู้ความจริงแล้วก็ได้  

 

 

อย่างไรเสียหันเจี๋ยก็ดูแลเขามานานหลายปี เขาคงจะไม่ทรยศพี่ชายหรอกใช่ไหม  

 

 

คนสารเลวก็เป็นคนสารเลวอยู่วันยังค่ำ พวกเธอไม่หวังว่าเขาจะกลับใจได้หรอก