หลังฉากระเบิดถูกยกเลิก เป็นธรรมดาที่ผู้อาวุโสหนานกงจะไม่สบอารมณ์ อย่างไรเสียนี่ก็เป็นโอกาสที่เขาเฝ้ารอมาอย่างไม่ย่อท้อ

ใครจะคิดว่าในนาทีสุดท้ายก่อนที่เขาจะส่งโม่ถิงไปตาย สายโทรศัพท์ธรรมดาจากถังหนิงจะทำลายทุกอย่างที่เขาวางแผนเอาไว้

ที่แย่ที่สุดคือระเบิดที่เขาวางเอาไว้นั้นหละหลวมอย่างมาก ด้วยเขาไม่คิดปล่อยให้โม่ถิงมีโอกาสรอดชีวิตไปได้

ความจริงแล้วถังหนิงไม่ได้ตัดสินใจจากสัญชาตญาณ เธอทำเพราะต้องการระวังตัวเป็นพิเศษต่างหาก

ถึงอย่างไรหากมีใครบางคนตัดสินใจลงมือด้วยระเบิด ใครจะรับรองความปลอดภัยของสามีของเธอได้

โชคร้ายที่เฉียวมั่นมัวแต่สนใจกับการถ่ายทำฉากต่อไป เธอจึงสั่งให้ผู้ช่วยทั่วไปรีบไปเก็บของในฉาก ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงเริ่มเก็บระเบิดก่อนที่ผู้อาวุโสหนานกงจะมาถึง และบังเอิญเหยียบเข้ากับหนึ่งในกับดักที่ผู้อาวุโสหนานกงวางไว้

เสียงระเบิดลั่นดังก้องไปทั่วกองถ่าย พาให้ทั้งโรงถ่ายตกตะลึงไปกับเสียงดังนั้น

เศษซากและเปลวไฟเข้าปกคลุมฉาก ในขณะที่ทีมงานพยายามตั้งสติจากอาการอึ้ง พวกเขามองภาพตรงหน้าพร้อมความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว นี่มันระเบิดนี่!

โรงถ่ายเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้อง ความโกลาหล และความงุนงงในทันใด โม่ถิงโทรหาบอกเรื่องนี้กับลู่

เช่อและออกปากสั่งผ่านโทรศัพท์

ข่าวเรื่องการระเบิดเริ่มแพร่สะพัดออกไปอย่างฉุดไม่อยู่ทันที ก่อนการคาดเดาต่างๆ นานาจะเริ่มปรากฏในโลกออนไลน์

จำนวนผู้เสียชีวิตและสาเหตุนั้นยังไม่อาจทราบได้

ทว่าโม่ถิงและคนรอบตัวเขาต่างรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

หลังจากตำรวจมาถึง พวกเขาก็รีบเข้าจัดการที่เกิดเหตุและยืนยันจำนวนผู้เสียชีวิตและได้รับบาดเจ็บ โชคดีที่ถึงทีมงานคนหนึ่งจะเหยียบระเบิด แต่ทีมงานคนนั้นได้รีบกระโดดเข้าไปในหลุมที่อยู่ใกล้ๆ และไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ส่วนคนอื่นที่อยู่ใกล้บริเวณที่เกิดการระเบิดนั้นบาดเจ็บเพียงแผลถลอกเท่านั้น

ช่างโชคดีจริงๆ …

ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บสาหัส

“เจ้าหน้าที่วางระเบิดอยู่ที่ไหนครับ คนที่มีหน้าที่วางระเบิดอยู่ที่ไหน มีใบอนุญาตหรือเปล่าครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจเริ่มถาม เป็นตอนที่ทุกคนรู้ตัวว่าผู้อาวุโสหนานกงหายตัวไป

ในจังหวะเดียวกันนั้นเอง โม่ถิงได้รับสายจากหนานกงเฉวียน “ผมคิดหนักมานานแล้วก็คิดไม่ออกว่าต้องทำยังไงดี แต่ผมว่าผมรู้ว่าคุณควรระวังใครไว้ เจ้าหน้าที่วางระเบิดไงครับ”

“คุณโทรมาช้าไปหน่อยนะ ยังไม่เห็นข่าวเหรอครับ” โม่ถิงถาม

หนานกงเฉวียนมุ่นคิ้วพลางขอโทรศัพท์มาจากผู้ช่วย ถึงได้อ่านข่าวการระเบิดที่โรงถ่ายของไห่รุ่ย

ไม่นานถังหนิงก็มาถึงกองถ่ายและวิ่งไปกอดโม่ถิงไว้ทันที “โชคดีที่คุณไม่เป็นอะไร…”

โม่ถิงกอดภรรยากลับ หากไม่ใช่เพราะสายโทรศัพท์ของเธอวันนี้ ป่านนี้เขาอาจจะ…

“ผมไม่เป็นไรครับ ผมสบายดี ไม่ต้องห่วงนะครับ”

“ไปช่วยตำรวจก่อนเถอะค่ะ แล้วเราค่อยคุยเรื่องนี้กันที่บ้าน” ถังหนิงได้สติขณะหันไปกล่าวปลอบขวัญทีมงาน

เมื่อเห็นดังนี้ โม่ถิงสั่งให้ลู่เช่อติดต่อฟังอวี้เพื่อให้อีกฝ่ายเขียนแถลงการณ์ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้

ความจริงแล้ว โม่ถิงต้องการให้ฟังอวี้สืบเบาะแสเรื่องนี้อย่างรอบคอบเอง เพราะเขารู้ว่าลู่เช่อไม่ละเอียดเท่าเจ้าตัว

ไห่รุ่ยปล่อยแถลงการณ์เพื่อยืนยันว่าไม่มีผู้เสียชีวิตในเวลาถัดมา พวกเขายังบอกว่าทางเจ้าหน้าที่ตำรวจจะยังสืบถึงสาเหตุของการระเบิดและจะได้คำตอบในไม่ช้า

…

แน่นอนว่าหลังจากเกิดเรื่องใหญ่จนเกือบพรากชีวิตของโม่ถิงไป ผู้อาวุโสโม่มาที่ไฮแอทรีเจนซีทันทีที่เห็นข่าว

“ไอ้พังพอนเฒ่านั้นเหลี่ยมจัดเหลือเกิน พวกเธอต้องไม่เจอเบาะแสอะไรอยู่แล้วล่ะ ยี่สิบปีก่อนเราก็ต้องทุ่มแรงคนและข้อมูลมากมายเพื่อส่งเขาเข้าคุก ใครจะติดว่าเขาจะหวังเอาชีวิตหลานชายของฉันทันทีที่ออกมาจากคุก

“โชคดีที่ครั้งนี้เสี่ยวหนิงไหวตัวทัน…”

โม่ถิงไม่ได้พูดอะไรหลังกลับมาถึงบ้าน ทำเพียงนั่งบนโซฟาและมองปู่ตัวเองด้วยแววตาเย็นชา

“ถ้าตอนนั้นปู่จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย คงไม่มีใครมาตามล้างแค้นหรอกครับ”

“ใครจะไปคิดว่าเขาจะถูกปล่อยตัวออกมาจริงๆ เล่า” ผู้อาวุโสโม่สวนกลับ

“ตอนนี้แผนของเขาล่มแล้ว ตัวตนของเขาก็จะถูกเปิดเผย เขาคงใช้ตัวตนปลอมมาเข้าใกล้เราไม่ได้อีกแล้ว อย่างน้อยนี่ก็เป็นเรื่องที่ดีครับ” โม่ถิงเอ่ยพลางลุกขึ้น “เขามีคนคอยติดตามที่อยากจะเอาชีวิตของคนตระกูลโม่ ผมเกรงว่าจะเป็นเรื่องวุ่นวายตอนที่เขากลับไปที่บ้านตระกูลหนานกงน่ะสิครับ”

ผู้อาวุโสโม่มีอาการฮึดฮัดแต่ไม่ได้ปริปากพูดออกมา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกคนที่อายุน้อยกว่าตำหนิ

“ดูผลการสืบของฟังอวี้แล้วดูว่าเกิดอะไรขึ้นเถอะค่ะ…” ถังหนิงเอ่ยขณะลูบหลังมือโม่ถิงอย่างปลอบโยน “อย่างน้อยก็ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ นั่นก็เป็นผลดีที่สุดแล้ว

“ตอนนี้เขาออกมาอยู่ที่แจ้งแล้ว คงลงมือได้ไม่ง่ายหรอกค่ะ”

โม่ถิงนิ่งเงียบหากแต่แววตากลับแข็งกร้าว หลังจากผู้อาวุโสจากไป เขาดึงถังหนิงเข้ามาในห้องน้ำ เติมน้ำในอ่างก่อนจะลงไปแช่กับเธอ

เมื่อถังหนิงเห็นดวงตาที่ปิดสนิทของสามี เธอจึงเอ่ยถาม “เหนื่อยเหรอคะ”

“ผมเองก็ไม่อยากถูกดึงไปเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายนี้เหมือนกับหนานกงเฉวียน เราแค่ต้องการใช้ชีวิตตามปกติ ไม่ว่าความขัดแย้งจะเก่าเก็บแค่ไหน ผมก็ไม่อยากให้คุณหรือลูกๆ ต้องเดือดร้อนไปด้วย”

“แต่คุณก็ต้องมาเดือดร้อนด้วยแล้วนี่คะ จะทำยังไงละ” ถังหนิงถาม “คุณหวังให้ปู่แบกรับเรื่องนี้ไว้ตามลำพังไม่ได้หรอกนะคะ อีกอย่างตอนนั้นเขาทำอะไรผิดละคะ”

“อย่าบีบให้ผมต้องลงมือเลยครับ” โม่ถิงว่าเสียงเรียบขณะลืมตาขึ้น อย่างไรก็ตามถังหนิงเห็นแววตาแข็งกร้าวที่ไม่เคยเห็นมาก่อน “ผมไม่สนใจว่าตัวเองจะถูกข่มขู่หรือทำร้ายหรือเปล่า แต่ถ้ามีเรื่องเกิดขึ้นกับคุณ

“ผมจะส่งเขาลงนรกแน่…”

“วันนี้ตอนที่คุณถูกคุกคามถึงชีวิต ฉันก็อยากจะส่งเขาลงนรกแล้วค่ะ” ถังหนิงประคองมือแนบใบหน้าหล่อเหลาของโม่ถิง “ถิงคะ อย่าคิดว่าฉันเป็นคนที่อ่อนแอเลยค่ะ มีคุณอยู่ด้วยฉันไม่มีอะไรต้องกลัวทั้งนั้น

“เราคุ้นเคยกับเรื่องวุ่นวายในวงการมานาน แค่การแก้แค้นธรรมดาก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอคะ…

“มาดูว่าหนานกงเฉวียนจะจัดการเรื่องนี้ยังไงก่อนเถอะค่ะ ยังไงพังพอนเฒ่านั่นก็ไม่มีทางเลือกนอกจากกลับบ้าน!”

อันที่จริง…

ด้วยความพลาดของเขา ผู้อาวุโสหนานกงไม่มีทางเลือกนอกจากกำจัดตัวตนในฐานะเจ้าหน้าที่วางระเบิดซึ่งทำให้เผชิญหน้ากับตำรวจอย่างเลี่ยงไม่ได้

จากนั้นเขาจึงแสร้งทำเป็นเพิ่งถูกปล่อยตัวออกมาจากเรือนจำก่อนกลับบ้าน

ว่าแต่หนานกงเฉวียนจะยินดีที่ได้พบหน้าเขาหรือไม่

ไม่หรอก…

ไม่ใช่เพราะว่าไม่อยากเจอปู่ตัวเอง แต่เป็นเพราะชายแก่เพิ่งวางระเบิดในอาณาเขตของคนอื่น สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการที่ปู่ของเขาไม่ได้คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด และไม่นึกถึงคุณค่าชีวิตของคนอื่นแม้แต่น้อย!