“ง่ายมาก แค่คุณติดต่อไปหาทุกคนที่คุณสั่งให้แบนถังหนิงแล้วยกเลิกคำสั่งแบนทั้งหมดของเธอ” โม่ถิงตอบอย่างตรงไปตรงมา เผยวัตถุประสงค์ของเขาอย่างไม่ลังเล

 

 

“แกกำลังจะบอกให้ฉันกลับคำพูดตัวเองอย่างนั้นเรอะ”

 

 

“นั่นเป็นปัญหาของคุณ” น้ำเสียงของโม่ถิงค่อยๆ เยือกเย็นขึ้นเรื่อยๆ “ถ้าคุณไม่รู้สึกผิดกับทุกสิ่งที่หลานสาวของคุณได้ทำลงไป งั้นก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะต้องใส่ใจกับศักดิ์ศรีของคุณ ผมแค่ต้องการเห็นคุณตบหน้าตัวเองเท่านั้นเอง”

 

 

ผู้อาวุโสซ่งเบือนหน้าหนี ไม่อยากยอมรับชะตากรรมตัวเอง

 

 

“อะไรกัน เมื่อกี้คุณเพิ่งบอกไม่ให้ผมทำตัวจองหองเองไม่ใช่เหรอ ท่าทีพวกนั้นหายไปไหนหมดล่ะ

 

 

“ผู้อาวุโสซ่ง ผมเกือบลืมบอกคุณไป หากคุณไม่จัดการสิ่งต่างๆ ที่หลานสาวของคุณทำในวันนี้ ผมจะจัดการเอาคืนกับเธอโดยตรง หลานสาวของคุณทำให้ภรรยาและลูกชายสองคนของผมเกือบเอาชีวิตไม่รอด หากคุณเป็นผม คุณจะเอาคืนเรื่องนี้ยังไงครับ”

 

 

ผู้อาวุโสซ่งอ้าปากแต่ไม่มีคำพูดใดหลุดรอดออกมา

 

 

ไม่มีสิ่งใดที่เขาสามารถพูดออกมาได้…

 

 

“คนเราทำอะไรไว้ก็ต้องชดใช้ไม่ช้าก็เร็ว คุณจะชดใช้หรือผมหรือจะให้หลานของคุณเป็นคนชดใช้ล่ะ”

 

 

ผู้อาวุโสซ่งไม่เคยเสียหน้าเช่นนี้มาก่อน เขาไม่เคยถูกคนอ่อนวัยกว่าต้อนจนพูดอะไรแบบนี้

 

 

“ในสายตาคุณ ชีวิตคนคนหนึ่งมีค่าแค่น้อยนิดงั้นเหรอครับ”

 

 

เมื่อได้ยินคำถามนี้ ผู้อาวุโสซ่งก็สงบลงและคิดถึงสิ่งต่างๆ อย่างถี่ถ้วน เขาเข้าใจดีว่าการกระทำของโม่ถิงนั้นไม่ใช่เรื่องผิด ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง การปกป้องภรรยาของตัวเองเป็นสิ่งที่ต้องกระทำ เช่นเดียวกับคำถามของโม่ถิงเกี่ยวกับคุณค่าของชีวิตคนคนหนึ่ง…

 

 

…มันจะไม่มีค่าได้อย่างไรกัน

 

 

กระนั้นเขาไม่เคยคาดคิดว่าเขาจะเป็นคนอ่อนแอในสายตาของหลานสาวตัวเอง

 

 

“เพราะวิธีที่คุณตามใจเธอทำให้ซ่งซินทำสิ่งต่างๆ โดยไม่ยั้งคิด คุณไม่คิดว่าเธอควรรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำบ้างหรือไง”

 

 

ชายชรายังคงนิ่งเงียบไปอีกครู่หนึ่งก่อนจะสูดหายใจลึก “ว่ามา… แกต้องการอะไรอีก”

 

 

เมื่อเห็นว่าชายชราเริ่มประนีประนอมมากขึ้น โม่ถิงจึงเอนหลังพิงเก้าอี้และหัวเราะ “คุณกำลังถามว่าผมต้องการอะไรอย่างงั้นเหรอ ผมกำลังรอให้ผู้อาวุโสซ่งเสนอแนวทางแก้ไขที่น่าพอใจอยู่

 

 

“นอกจากเรื่องที่ผมเรียกร้องไปก่อนหน้านี้ ผมกำลังรอให้ผู้อาวุโสซ่งแสดงให้ผมเห็นว่าเขาสามารถทำอะไรได้อีก ผมจะให้เวลาคุณหนึ่งวันกลับไปคิดให้ดี ถ้าผมไม่เห็นความคืบหน้าอะไรภายในหนึ่งวัน ผมคงต้องโทรหาตำรวจ…”

 

 

ใบหน้าชายชราเปลี่ยนเป็นคร่ำเคร่ง เขาโกรธจัดจนพูดอะไรไม่ออก ขณะที่เขาลุกจากเก้าอี้ ชายชราเกือบจะหมดสติเพราะความดันที่พุ่งสูงขึ้นจนโม่ถิงต้องเรียกเลขาของเขาให้มาช่วยพาเขาออกไป

 

 

ถ้านี่ไม่เป็นเพราะผู้อาวุโสซ่งไม่สามารถแยกแยะผิดถูกได้ โม่ถิงคนไม่ต้องทำเรื่องยุ่งยากให้กับชายชราเช่นนี้

 

 

แต่เมื่อผู้สูงวัยไม่สมควรได้รับการเคารพ พวกเขาก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำ

 

 

นอกจากเรียกร้องให้ผู้อาวุโสซ่งถอนคำสั่งแบนถังหนิงแล้ว โม่ถิงไม่ได้ขออะไรอย่างอ่านอีก กลับกัน เขาได้บังคับให้ผู้อาวุโสซ่งคิดอย่างถี่ถ้วนและเดาว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

 

 

เขาต้องการดูว่าชายชราตั้งใจจะสละอะไรเพื่อปกป้องหลานสาวของตัวเอง

 

 

เขายังอยากเห็นแนวทางแก้ไขที่ชายแก่คนนั้นจะทำด้วย

 

 

…

 

 

ซ่งซินไม่รู้ตัวสักนิดเลยว่าผู้อาวุโสซ่งได้ล่วงรู้ถึงการกระทำอันชั่วร้ายต่างๆ ของเธอแล้ว หลังจากกลับมาที่บ้านและเห็นชายชรากำลังนั่งอยู่ที่โซฟา เดิมทีเธออยากกจะใช้อำนาจของเขาอีกครั้ง แต่ผู้อาวุโสซ่งจ้องเขม็งมาที่เธออย่างเย็นชาและออกคำสั่ง “มานี่”

 

 

“คะคุณปู่” ซ่งซินดูประหลาดใจ

 

 

“ปู่บอกให้มานี่!” ชายชราย้ำด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

 

ซ่งซินเดินตรงไปหาชายชราด้วยความสงสัยและระแวดระวัง จากนั้นเธอสัมผัสได้ถึงความแสบร้อนบนแก้มขวาของเธอที่มาพร้อมกับเสียงดัง เพียะ!

 

 

“คุณปู่…”

 

 

“ปู่ต้องการให้หลานไปคุกเข่าต่อหน้าบรรพบุรุษคืนนี้ทั้งคืน ถ้าปู่ไม่บอกให้ลุก อย่าริอาจลุกขึ้นมาเชียว พ่อบ้าน จับตาดูเธอเอาไว้” ชายแก่ไม่ได้ให้คำอธิบายใดๆ ที่ทำให้เขาโกรธเกรี้ยวพลางชี้ไปทางแท่นบูชาบรรพบุรุษ

 

 

“ทำไมคะคุณปู่” ซ่งซินปฏิเสธที่จะทำตามพลางกุมแก้มของตัวเอง “หนูไปทำอะไรให้คุณปู่โกรธนักหนา”

 

 

“เดี๋ยวพรุ่งนี้หลานก็จะรู้” ผู้อาวุโสซ่งสงบสติลง เขาคิดเกี่ยวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างถี่ถ้วนแล้ว แม้เขาจะไม่ชอบวิธีการของโม่ถิง แต่เขาก็เข้าใจดีว่าโม่ถิงทำไปเพื่อภรรยาของตัวเอง และต่อให้ถังหนิงไม่มีความหมายอะไรกับโม่ถิง ก็ยังมีลูกๆ ของเขาอีกสองคน เด็กพวกนั้นเกือบต้องตายด้วยน้ำมือของหลานสาวของเขา หากเขาอยู่ในจุดเดียวกับโม่ถิง เขาคงควักปืนออกมายิงตัวต้นตอให้ตายไปแล้ว

 

 

แต่สิ่งที่ทำร้ายจิตใจเขามากที่สุดคือความจริงที่ซ่งซินใช้เขาและเอาตำแหน่งหน้าที่ของเขามาใช้ฉวยโอกาสให้กับตัวของเธอเองและบรรลุสิ่งที่เธอต้องการ ขณะทำตัวราวกับเป็นนางฟ้าตัวน้อยๆ ต่อหน้าเขา

 

 

เขาเป็นเครื่องมือให้หลานสาวของตัวเองก่อเรื่องต่างๆ!

 

 

หลังพินิจพิจารณาอย่างถี่ถ้วน ในที่สุดผู้อาวุโสซ่งก็เลือกที่จะลากซ่งซินไปยังไห่รุ่ยในวันต่อมาเพื่อให้โม่ถิงจัดการลงโทษ เขาจะปล่อยให้โม่ถิงทำในสิ่งที่ต้องการ

 

 

เป็นเพราะซ่งซิน ทำให้เขากลายเป็นคนที่ไม่อาจแยกแยะผิดชอบชั่วดี นั่นเป็นสิ่งที่เขายากจะยอมรับได้

 

 

…

 

 

คืนนั้น โม่ถิงกลับไปที่บ้าน พบว่าถังหนิงกำลังกล่อมลูกทั้งสองคนให้หลับ ดังนั้นเขาจึงเดินเข้าไปช่วยเธอ

 

 

แม้พ่อลูกจะเพิ่งได้มีปฏิสัมพันธ์กันมาเพียงชั่วเวลาสั้นๆ เด็กทั้งสองต่างคุ้นเคยกับอ้อมแขนของผู้เป็นพ่อ เด็กๆ ต้องการสัมผัสถึงไออุ่นของเขาจึงจะยอมหลับ

 

 

หลังจากนั้น คู่รักก็วางลูกทั้งสองลงในเปลนอนของพวกเขาก่อนเดินเข้าไปยังห้องเสื้อผ้า หลังจากช่วยโม่ถิงถอดสูทแจ็กเกตออก ถังหนิงเอ่ยถามขึ้น “วันนี้คุณได้เจอคนคนนั้นหรือเปล่า”

 

 

“ไปพักที่เตียงเถอะ ทำไมคนที่เพิ่งคลอดลูกถึงไม่ดูแลตัวเองนะ” โม่ถิงกล่าวพลางอุ้มถังหนิงไว้ในอ้อมแขน

 

 

“ฉันสบายดี ฉันไม่เชื่อธรรมเนียมเก่าๆ ที่ต้องพักอยู่ไฟทั้งเดือนหลังจากคลอดหรอกนะคะ” ถังหนิงหัวเราะ

 

 

“ผมสั่งให้เขาหาแนวทางที่น่าพอใจให้เรา” โม่ถิงอธิบายพลางวางถังหนิงลงบนเตียง

 

 

“ผู้อาวุโสซ่งยังโอเคอยู่ไหมคะ”

 

 

“ตอนแรกเขาก็โกรธ แต่หลังจากคิดดีๆ ผมแน่ใจว่ามันต้องเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะยอมรับเรื่องนี้”

 

 

“แน่นอนอยู่แล้ว ใครจะไปรู้สึกดีที่ถูกหลานสาวตัวเองใช้เป็นเครื่องมือกันล่ะ” ถังหนิงยิ้ม “เราแค่ต้องรอแล้วดูความจริงใจของผู้อาวุโสซ่ง ถิง ขอบคุณนะคะที่ช่วยเรื่องจิ่งหง”

 

 

“มันไม่ใช่เรื่องที่คุณต้องการขอบคุณผมหรอกครับ มันไม่ใช่ความรับผิดชอบของคุณที่ต้องมาขอบคุณผม” โม่ถิงกล่าวก่อนพยายามกล่อมถังหนิงให้เข้านอน “นอนพักก่อนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำหน่อย”

 

 

“ไม่ ฉันจะรอคุณ ไม่งั้นลูกๆ จะร้อง”

 

 

“อ้อใช่ นั่นสิ ผมไม่มีนมให้พวกเขานี่นะ!”

 

 

ถังหนิงหัวเราะพลางต่อยเข้าที่แผ่นอกของโม่ถิงอย่างหยอกเย้าและพยักหน้าให้อีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน “รีบไปอาบน้ำเถอะค่ะ”

 

 

ในความเป็นจริง ต้วนจิ่งหงไม่ได้มีหลักฐานอะไรในมือ ต่อให้เธอไปหาตำรวจ เธอก็ทำได้ใส่ร้ายซ่งซิน ท้ายที่สุดจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนนั้น

 

 

แต่ถึงเป็นเช่นนั้น ซ่งซินจะปล่อยให้ตำรวจหาหลักฐานได้อย่างนั้นหรือ

 

 

เธอมีความผิดมากเกินกว่าจะทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าเช่นนั้น

 

 

ที่จริง ผู้อาวุโสซ่งนั้นไม่อาจดูถูกได้ แม้สัญชาตญาณของเขาจะไม่เฉียบคมเหมือนแต่ก่อนและมีแนวโน้มที่จะถูกซ่งซินเป่าหู เขาก็ยังคงเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถนำจุดจบมาสู่ซ่งซินได้

 

 

ดังนั้น ในวันพรุ่งนี้ ทุกคนจะต้องรอดูว่าผู้อาวุโสซ่งวางแผนอะไรไว้

 

 

หลังคิดเช่นนั้น ถังหนิงก็ชำเลืองตามองไปยังลูกทั้งสองของเธอ ผู้อาวุโสจากตระกูลโม่และตระกูลถังต่างพากันอุ้มพวกเขาไปมาทั้งวันโดยไม่มีใครยอมปล่อยมือเลย!

 

 

นี่หมายความว่านับจากนี้ไป เธอจะแทบไม่มีโอกาสได้อุ้มลูกทั้งสองเลยอย่างนั้นหรือ