บทที่ 668 ผู้พิทักษ์! บรรพบุรุษที่อ่อนโยนที่สุดของเผ่าเวท! (1)

ที่ใจกลางเมืองชั้นในของเมืองเฟิงตู มีเกาะอมตะลอยอยู่เหนือหุบเหว มันเป็นแผ่นจานแนวตั้งที่ห่อหุ้มไปด้วยลำแสง

ในท้องฟ้าที่สลัวและต่ำนี้ ลำแสงที่ดูเหมือนหิ่งห้อยในคืนฤดูร้อนจำนวนนับไม่ถ้วนได้พุ่งมาจากทั่วทุกทิศทางและถูกแผ่นจานขนาดใหญ่นี้ดูดซับไป

นอกจากนี้ยังมีกระแสของวิญญาณสิ่งมีชีวิตไร้ที่สิ้นสุดกำลังเดินอยู่บนโซ่สีดำสนิทขนาดใหญ่สิบสาย

พวกเขาถูกเจ้าหน้าที่แห่งแดนยมโลกพาตัวออกไปจากตำหนักจ้าวแห่งแดนยมโลกทั้งสิบ แล้วตรงไปยังด้านหน้าของแผ่นจานสังสารวัฏหกวิถีอย่างต่อเนื่อง…

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หลี่ฉางโซ่วได้เห็นสถานการณ์เช่นนี้

เขาได้เห็นแผ่นจานสังสารวัฏหกวิถี ซึ่งส่งคนไปสู่สังสารวัฏเช่นกัน

ทว่าความคิดของหลี่ฉางโซ่วในครั้งนี้ ได้แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ครั้งสุดท้ายที่เขารู้สึกสบายใจและมีความสุข ก็คือ ยามเมื่อเขาส่งอาจารย์ป้าเจียงอวี่ไปเกิดใหม่

เขาปล่อยวางความกังวลที่มีมาตลอดไปและชดเชยความเสียใจในชีวิตเซียนที่จำกัดของท่านอาจารย์เซียนจั๋วของเขา

ครั้งนี้เขารู้สึกกังวลใจมาก

กังวลใจมากจริงๆ!

“ม่อ ~ ใต้เท้าเทพวารี เมื่อใต้เท้าผู้คนนั้นไปประสบกับความทุกข์ยากแล้ว เป็นไปได้หรือไม่ว่า ท่านได้รับ…สิ่งนี้จากศาลสวรรค์แล้ว?”

“หยุดพูดจาเหลวไหลเถิด!”

หลี่ฉางโซ่วมองไปยังนิ้วหัวแม่มือที่ยกขึ้นข้างๆ เขาและกล่าวอย่างจริงจังว่า “ศาลสวรรค์มีไว้เพื่อปกปักรักษาความมั่นคงแห่งสวรรค์และปฐพีและระเบียบของสามอาณาจักร ท่านพูดเช่นนั้นไม่ได้!

ตำแหน่งเทพไม่ได้แสดงถึงอำนาจ ท่านและข้าเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ช่วยเหลือเต๋าสวรรค์เท่านั้น”

หัววัวและหน้าม้ารีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

พวกเขาอยากจะพยายามระงับคำชมและคำเยินยอไว้บ้าง แต่พวกเขาก็ตระหนักได้ว่า เรื่องนี้ลำบากมากเกินไปสำหรับพวกเขาเผ่าเวท…

เมื่อว่ากันด้วยเหตุผล หากไม่ใช่เพราะการทำให้พวกเขาโง่เขลาอย่างมีเหตุผลแล้ว เหตุใดเทพผานกู่จึงให้ร่างกายและพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งแก่พวกเขาเพื่อให้พวกเขาล่าและสังหารเหยื่อที่ทรงพลังโดยไม่ต้องใช้สมองมากนัก?

ในยามนั้น พวกเขาทั้งสามเดินตามสายโซ่เหล็กขนาดใหญ่ที่อยู่ใต้ตำหนักจ้าวแห่งแดนยมโลกและบินไปทางแผ่นจานสังสารวัฏหกวิถีที่ด้านล่าง

หลี่ฉางโซ่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจ… ถามไปทั่ว

หลี่ฉางโซ่วถามผ่านการส่งข้อความเสียงว่า “สหายเต๋าทั้งสอง ราชินีโฮ่วถู่เป็นผู้อาวุโส ข้าควรอธิบายแก่นางอย่างไรดี?”

ควรอธิบายอย่างไร?

หัววัวพึมพำพร้อมกับขมวดคิ้ว “เทพวารี จู่ๆ ท่านก็ถามขึ้นมาอย่างกะทันหันเช่นนี้ พวกเราก็ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของท่านอย่างไร ม่อ”

หน้าม้ายังคงลูบแผงคอเรียบของเขาและอธิบายว่า “ใต้เท้าเทพวารี พวกเราสองคนเคยเห็นราชินีโฮ่วถู่ในสมัยโบราณเท่านั้น

หลังจากที่แดนยมโลกก่อตั้งขึ้น พวกเราก็ได้ยินองค์ราชินีพูดเพียงไม่กี่ครั้ง

แต่ท่านไม่ต้องกังวลไป องค์ราชินีเป็นบรรพบุรุษที่อ่อนโยนที่สุดของเผ่าเวทของเรา!”

บรรพบุรุษที่อ่อนโยนที่สุด…

ดียิ่ง หลี่ฉางโซ่วถอนหายใจอย่างโล่งอก

อืม ราชินีองค์ก่อนที่ข้าพบก็เป็นเพียงเรื่องบังเอิญล้วนๆ เท่านั้น และองค์ราชินีโฮ่วถู่ก็น่าจะมีตัวตนคล้ายกับ… เทพธิดาอวิ๋นเซียวแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าของข้าเช่นกัน

ต้าเต๋อโฮ่วถู่กลายเป็นแผ่นจานสังสารวัฏหกวิถี ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อสิ่งมีชีวิตมากมายนับไม่ถ้วน!

เขาไม่รู้ว่า นางน่าจะมีท่าทางเยี่ยงไร!

ในขณะนั้น หลี่ฉางโซ่วก็ถูกหัววัวและหน้าม้าพาไปยังเกาะอมตะด้วยความคาดหวังบางเบาเช่นนั้น

เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า จักรวาลกำลังขยายออกไปโนเวลพีดีเอฟ

เกาะสังสารวัฏ ซึ่งภายนอกนั้น ดูเหมือนแออัด แต่ความจริงแล้ว มันกว้างใหญ่มาก

นรกสิบแปดขุมที่ถูกกดไว้ด้านล่างนั้น ความจริงแล้ว มันเทียบเท่ากับโลกใบเล็กสิบแปดใบ

“ใต้เท้า ท่านมาทางนี้สิ” หน้าม้าทำท่าทางผายมือเชื้อเชิญ และพาหลี่ฉางโซ่วไปที่ด้านข้างของแผ่นจานสังสารวัฏหกวิถี

หากเขาต้องการจะพบราชินีโฮ่วถู่ เขาก็ไม่อาจผ่านเข้าสู่เส้นทางการเกิดใหม่ได้

ที่ข้างแผ่นจานเจ็ดสี มีรูปปั้นหินขนาดใหญ่สองรูปที่ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนาจากแดนยมโลก

รูปปั้นทั้งสองนี้เป็นชายและหญิงซึ่งสอดคล้องกับหยางและหยิน และรูปปั้นทั้งคู่ก็คุกเข่าลงข้างหนึ่ง

พวกมันมีความสูงโดยรวมสูงกว่าพันจั้ง สูงราวกับภูเขา

พวกมันเป็นเหมือนฐานของแผ่นจานสังสารวัฏ ซึ่งอักขระเต๋าที่อยู่ในนั้น ทำให้หลี่ฉางโซ่วรู้สึกสะเทือนเล็กน้อย

รูปปั้นหินทั้งสองแบกแผ่นจานสังสารวัฏเอาไว้บนหลัง ราวกับว่าพวกมันกำลังใช้ไหล่รับน้ำหนักแห่งสังสารวัฏของสิ่งมีชีวิตเอาไว้

หลังจากนั้น…

ข้าควรจะไปที่ใดดี?

หลี่ฉางโซ่วขมวดคิ้วและมองไปยังรูปปั้นหินที่อยู่ตรงหน้าเขา

จากนั้นเขาก็ใช้สัมผัสเซียนรับรู้เพื่อตรวจสอบมัน แต่ก็ไม่พบทางเข้า ค่ายกลเวท หรือกฎห้ามใดๆ

หัววัวและหน้าม้ายังคงเป็นผู้นำทางต่อไป พวกเขาพาหลี่ฉางโซ่วไปที่หน้าผาแห่งหนึ่ง

หากสามัญสำนึกของหลี่ฉางโซ่วถูกต้อง ตอนนี้ เขาน่าจะอยู่ที่ด้านหน้านิ้วหัวแม่มือของรูปปั้นหินฐาน

หน้าม้าหยิบแผ่นหินที่ราชาฉินก่วงมอบให้และโบกมันเบาๆ ต่อหน้าเขา

จากนั้น หัววัวและหน้าม้าก็มองหน้ากัน ดวงตาของพวกเขาฉายแววเคร่งขรึมจริงจังขณะที่พวกเขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

“วัว เจ้าพร้อมหรือไม่?”

“ม้า เจ้าลืมร้องฮี้ๆ ม่อ”

ชาวเผ่าเวทสงครามทั้งสองนี้จะร่ายคำสาปเผ่าเวทลึกลับบางอย่างหรือไม่?

หลี่ฉางโซ่วกระตือรือร้นขึ้นมาทันที เขาสนใจคำสาปลับของพวกเผ่าเวทเป็นอย่างมากมาตลอด ซึ่งอาจส่งผลต่อเต๋าใหญ่แห่งสวรรค์และปฐพีโดยไม่ต้องใช้พลังปราณวิญญาณ!

ในช่วงเวลาต่อมา จอมทัพดูดวิญญาณทั้งสองก็ร้องตะโกนออกมาพร้อมๆ กัน

“องค์ราชินี! เทพวารีแห่งศาลสวรรค์ขอน้อมพบท่าน! เขามีเรื่องสำคัญจะขอหารือด้วยขอรับ!”

ทันใดนั้น ก็มีลำแสงพุ่งออกมาจากหน้าผาเรียบและสาดส่องไปที่ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของหลี่ฉางโซ่วและดึงมันออกไป

ในขณะนี้!

มีพลังงานสูงอยู่ข้างหน้า!

ดวงตาของของหลี่ฉางโซ่วพลันมืดดำ และเขาก็ขาดการติดต่อกับตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์อย่างสิ้นเชิง…

เฮ้?

นี่?

ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของข้าขาดการติดต่อกับร่างหลักของข้า?!

ในยามนั้น ที่สำนักตู้เซียน ร่างหลักของหลี่ฉางโซ่วโผล่ออกมาจากมุมมืดในหอโอสถ และบีบนิ้วทำมุทราหยั่งรู้ทันที

ร่างจำแลงของเขาไม่ได้ถูกผู้อื่นทำลาย สถานการณ์ในเวลานี้เป็นเพียงปัญหาทางเคล็ดวิชาอย่างเดียวเท่านั้น

มีโลกใบเล็กพิเศษอยู่ในแผ่นจานสังสารวัฏหกวิถี ไม่มีทางที่จะสื่อสารกับโลกบรรพกาลได้

แม้แต่ร่างจำแลงจากตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ซึ่งมี “ความสามารถในการส่งกระแสจิต” เฉกเช่นเขา ก็จะสูญเสียสัมผัสเหนี่ยวนำทันทีหลังจากเข้าสู่จักรวาลนั้น!

………………………………………………………………..