บทที่ 774 ให้เปล่า (3)

นอกเหนือจากการต่อสู้ในศาลสวรรค์และมหาทัณฑ์สวรรค์ปราบดาเทพที่กำลังใกล้เข้ามาแล้ว ทุกสิ่งก็กำลังพัฒนาไปในทิศทางที่ดีขึ้น…

นั่นทำให้หลี่ฉางโซ่วรู้สึกพอใจมาก

เวลานี้ สำนักบำเพ็ญเต๋าหยินก็กำลังค่อยๆ เจริญรุ่งเรืองขึ้นทีละน้อย…

จอมปราชญ์เฒ่าที่กำลังทำบางอย่างสิ่งซึ่งไม่เป็นที่รับรู้กัน ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ผู้เกียจคร้านมากจนนอกจากจะนอนหลับแล้ว เขาก็กำลังจะสูญเสียการแสวงหาในชีวิตทั้งหมด

หลี่ฉางโซ่ว ผู้กังวลเกี่ยวกับกิจการของสำนักบำเพ็ญเต๋าหยิน และยังไม่ได้ประกาศต่อหน้าผู้คนว่าเขาเป็นศิษย์คนใหม่ของจอมปราชญ์ วัวของเหล่าจื้อ เสี่ยวจิน เสี่ยวหยิน และ…

ไป๋เจ๋อที่ได้มาเปล่าๆ

นอกจากนี้ ไป๋เจ๋อผู้นี้ก็ยังเป็นคนที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน หลังจากการค่อยๆ ยอมรับชะตากรรมของเขาทีละน้อยแล้ว เขาก็มีความคิดเปิดใจกว้างมากมายจริงๆ และทุกๆ วัน เขาก็ศึกษาสูตรอาหารและปรุงอาหาร…

เดิมที หลี่ฉางโซ่วได้จัดเตรียมบทที่ตั้งใจบางอย่างเอาไว้สำหรับศิษย์น้องหญิงโหย่วฉินเพื่อให้นางขึ้นไปสู่สวรรค์ได้

บางทีเทพวารีก็อาจได้รับการช่วยเหลือจาก โหย่วฉินเสวียนหย่าเพราะเขาได้รับบาดเจ็บ

เหตุผลที่เขารู้สึกว่ามันเป็นความตั้งใจก็คือ ในโลกบรรพกาล ผู้ฝึกบำเพ็ญทุกคนที่ให้ความสนใจกับศาลสวรรค์ ต่างก็รู้ว่าเทพวารีเป็นเพียงร่างจำแลงหนึ่งของศาลสวรรค์เท่านั้น

มันเป็นร่างจำแลงราคาถูกที่สามารถทำลายตัวเองได้ตลอดเวลา!

ตอนนี้ เมื่อมีสัตว์มงคลอย่างไป๋เจ๋อ จิตใจของหลี่ฉางโซ่วก็มีชีวิตชีวามากขึ้นทันที

ก่อนอื่นเขาสามารถส่งเสริมจิตวิญญาณของไป๋เจ๋อในส่วนต่างๆ ของโลกบรรพกาล และเปลี่ยนมันให้เป็นสัตว์เทพที่แสวงโชคและหลีกเลี่ยงภัยพิบัติ เขายังสามารถกล่าวได้ว่า เขาจะโชคดีที่ได้เห็นมัน

จากนั้น เขาก็จัดเตรียมให้ไป๋เจ๋อช่วยชีวิตโหย่วฉินเสวียนหย่าที่ได้รับบาดเจ็บในระหว่างการสู้รบ

เขาเดินโซเซและพาโหย่วฉินเสวียนหย่าไปที่ประตูสวรรค์

เขาขอให้เทพวารีและแม่ทัพตงมู่ออกไปพบไป๋เจ๋อด้วยกัน ไป๋เจ๋อพูดภาษามนุษย์และบอกกับเทพวารีว่า สตรีผู้นี้เป็นคนซื่อตรงทรงคุณธรรมและสามารถช่วยศาลสวรรค์ได้

จากนั้นเขาก็ขอให้ไป๋เจ๋อขี่เมฆไป…

ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่จะทำให้โหย่วฉินเสวียนหย่ามีชื่อเสียงเท่านั้น แต่นางยังสามารถได้รับการยอมรับจากศาลสวรรค์เร็วขึ้นอีกด้วย

นอกจากนี้ ในเวลาเดียวกันนั้น ยังสามารถทำร้ายและส่งผลกระทบโดยตรงต่อขวัญกำลังใจของเผ่าปีศาจเหล่านั้นได้เช่นกัน

ผู้บัญชาการปีศาจสิบอันดับแรกในสมัยโบราณได้ส่งเด็กสาวเยาว์วัยผู้เปี่ยมไปด้วยความเป็นธรรมไปสู่ศาสวรรค์เพื่อรับใช้พวกเขา นั่นเป็นการโจมตีเผ่าปีศาจครั้งใหญ่

คำถามในยามนี้ก็คือ ไป๋เจ๋อจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้หรือไม่

เพราะในท้ายที่สุดแล้ว มันก็เทียบเท่ากับการประกาศต่อผู้คนภายนอกว่า ตอนนี้ เขา ไป๋เจ๋อ อยู่เคียงข้างสำนักบำเพ็ญเต๋าหยิน และศาลสวรรค์ เขาคงโดนด่าว่าอย่างแน่นอน…

หลี่ฉางโซ่วครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและตัดสินใจจะถามเรื่องนี้กับไป๋เจ๋อเมื่อเขาไปโต้คารมกับไป๋เจ๋อในอีกสองวันหลังจากนี้

เพียงขณะที่หลี่ฉางโซ่วกำลังจะดึงจิตสนใจของเขากลับมาและนั่งสมาธิเพื่อทำความเข้าใจวิชาลับแปดเก้า จู่ๆ วิหารเทพทะเลในเมืองอันสุ่ยก็สั่นสะเทือนขึ้นมาเล็กน้อยทันที

เจตจำนงวิญญาณของเขาตรวจสอบวิหารเทพทะเลทันทีและได้เห็นหัววัวและหน้าม้าที่ทำลับๆล่อๆ พี่น้องทั้งสองคนกำลังมองไปรอบๆ ห้องโถงด้านหลังและไม่กล้าที่จะเข้าไปภายใน

บัดนั้น ร่างจำแลงของหลี่ฉางโซ่วก็ปรากฏขึ้นทันที และถามว่ามีปัญหาใดในแดนยมโลกหรือไม่ หัววัวและหน้าม้าต่างก็รีบส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

จากนั้นชาวเผ่าเวททั้งสองก็ได้ส่งยันต์หยกไปให้สามชิ้น พวกมันคือ ตำราลับของพวกเผ่าเวทที่ราชินีโฮ่วถู่ได้เขียนไว้ ซึ่งมีรวมทั้งหมดสามเล่ม

หลี่ฉางโซ่วลิงโลดใจยิ่ง และขอบคุณพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แน่นอนว่า หัววัวและหน้าม้าไม่กล้าจะรับเป็นความดีความชอบ

“เทพวารี ท่านจะพร้อมต่อสู้กับเผ่าปีศาจเมื่อใดหรือ?”

หัววัวกล่าวเบาๆ ว่า “แดนยมโลกสามารถระดมเจ้าหน้าที่แดนยมโลกสองแสนคน และเผ่าเวทสงครามโบราณมากกว่าหนึ่งพันคนได้

บรรพบุรุษได้กล่าวว่า บัดนี้ แดนยมโลกเป็นของศาลสวรรค์แล้ว และศาลสวรรค์ก็ยังไม่มีการสะสมเพียงพอ

หากพวกเราต้องเริ่มสงครามต่อสู้กับเผ่าปีศาจ พวกเราก็สามารถพึ่งพาเผ่ามังกรและแดนยมโลกได้มากขึ้น… ม่อ”

“ในนามของข้า ขอขอบคุณองค์ราชินีที่ห่วงใย”

หลี่ฉางโซ่วยิ้มและกล่าวว่า “ก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มต้นขึ้น ข้าจะส่งใครสักคนไปเยี่ยมพระนางที่แดนยมโลกอย่างแน่นอน”

“นั่นก็ดี นั่นก็ดี” หัววัวกล่าวพลางถอนหายใจอย่างโล่งอก

“เราฝึกซ้อมกันมานานแล้ว แน่นอนว่า เราต้องใช้มันกับพวกเผ่าปีศาจ”

หลี่ฉางโซ่วรู้สึกงุนงงและถามว่า “พวกท่านฝึกซ้อมอันใดกันหรือ? ”

“มันไม่ค่อยเป็นมงคลเล็กน้อย”

หน้าม้ารีบกล่าวว่า “แล้วเทพวารีจะรู้เมื่อถึงเวลา ว่าจะทำให้พวกเผ่าปีศาจเหล่านั้นโกรธจัดจนอารมณ์โกรธระเบิดเป็นควันพลุ่งพล่านออกจากทวารทั้งเจ็ดของพวกมันอย่างแน่นอน!”

หลี่ฉางโซ่วคลี่ยิ้มพลางพยักหน้าและไม่ได้เอ่ยถามอะไรเพิ่มเติม

หลังจากนั้นไม่นาน หัววัวและหน้าม้าก็กล่าวคำอำลาและจากไป ทว่าพวกเขาก็ไม่กล้าขอเครื่องปรุงบางอย่างจากหลี่ฉางโซ่ว

และในครั้งนี้ หลี่ฉางโซ่วไม่ได้เตรียมตัวอะไรมากนัก

เพราะท้ายที่สุด เขาก็เพิ่งโต้คารมกับไป๋เจ๋อไปเมื่อเร็วๆ นี้…

เมื่อส่งหัววัวและหน้าม้าจากไปแล้ว หลี่ฉางโซ่วก็คืนร่างของเขากลับไปที่คลังเก็บตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ใต้ดิน

เขาฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งเป็นเวลาหนึ่งวันและเตรียมคำถามให้พร้อมสำหรับวันโต้คารมหนึ่งวัน

ครั้นเมื่อถึงเวลา เขาก็ขี่เมฆ บินไปที่ยอดเขาเฮยฉือที่อยู่ถัดไปข้างๆ

วันนี้ ก่อนที่หลี่ฉางโซ่วจะร่อนลงบนพื้น ไป๋เจ๋อซึ่งกำลังสวมผ้ากันเปื้อนที่หลี่ฉางโซ่วมอบให้เขาก่อนหน้านี้ ได้รีบวิ่งออกมาจากห้องครัวที่งดงามพร้อมกับช้อนตัก และคว้าแขนของหลี่ฉางโซ่วไป

หลี่ฉางโซวเบิกตากว้างทันที สหายผู้นี้กำลังกบฏหรือไม่?

โชคดีที่มันเป็นตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ ‘ร่างหลัก’!

“เทพวารี! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ดวงตาของไป๋เจ๋อเปล่งแสงพราวเล็กน้อยในขณะที่เขาก่นด่าสาปแช่งว่า “ในที่สุด วันนี้ ข้าก็เข้าใจแล้ว!

เหตุใดท่านถึงปิดบังข้า และบอกว่าท่านพบข้าในถ้ำที่พำนักของตู้เอ้อร์ในวันนั้น?

ท่านเพิ่งทำการเดิมพันที่ถูกต้อง ท่านมีโอกาสสามในสิบส่วนที่จะได้รับพรจากศิษย์น้องหญิงของท่าน!

เดิมทีท่านได้คำนวณ วางแผนการทุกอย่างจนถึงเวลาที่ข้าตายแล้ว!

สัญชาตญาณของข้าคือ การแสวงโชคและหลีกเลี่ยงภัยพิบัติ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับปฏิบัติการของเต๋าสวรรค์อย่างใกล้ชิด

ในเวลานั้น หากท่านมุ่งมั่นตั้งใจในเจตนาสังหารข้า ท่านก็สามารถเปลี่ยนความเป็นไปได้ที่จะไม่หาข้าให้ไปสู่ภัยพิบัติ และเปลี่ยนความเป็นไปได้ในการหาข้าให้กลายเป็นโชคได้!

ข้ามีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา เมื่อข้าไปที่เคหาสน์ถ้ำของตู้เอ้อร์ ข้าก็ติดกับดักของท่านแล้ว!

ดี! ดีเลย!

เฮ้อ เทพวารี เมื่อถึงเวลา ท่านจะยังคงโทษว่ามันเป็นเพราะโชคที่ช่วยรักษาใบหน้าครั้งสุดท้ายของข้าเอาไว้ได้

ข้ามั่นใจ! ข้ามั่นใจจริงๆ!

เทพวารี โปรดรับการคารวะจากข้าด้วย! ในภายหน้า ข้า ไป๋เจ๋อเต็มใจจะอยู่ภายใต้บัญชาของเทพวารี และข้าจะไม่มีใจทรยศเป็นอื่นอีก!”

หลี่ฉางโซ่วถึงกับพูดไม่ออก

เป็นเช่นนั้นหรือ?

ความเร็วที่กลยุทธ์สำเร็จเสร็จสิ้นแล้ว ทำให้หลี่ฉางโซ่วไม่ทันตั้งตัว

เป็นไปตามที่คาดไว้สำหรับสัตว์เทพที่เป็นของขวัญได้มาเปล่าๆ เขา… มีบางอย่างจริงๆ

………………………………………………………………..