บทที่ 837 ปีศาจนอกอาณาเขตสวรรค์ (2)

หนึ่งในนั้นเป็นคู่เหมยม้าไม้ไผ่คู่หนึ่งที่มีสัญญาหมั้นหมายกันไว้ และอีกคู่หนึ่งได้ถูกกำหนดให้ได้แต่งงานกันในวัง แน่นอนว่า ทั้งคู่คือ องค์เง็กเซียนและองค์ราชินี เช่นเดียวกับที่…

มีเพียงหนึ่งคนในนั้นที่เป็นตัวประกอบเพื่อเติมให้เต็มเท่านั้น

ในเวลานั้น กลางสถาบันการศึกษา ในกระท่อมไม้ไผ่ที่โปร่งใสทุกด้าน มีเด็กชายและเด็กหญิงเจ็ดคนกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่หลังโต๊ะเตี้ย

สายลมพัด ใบไม้ไผ่ไหวส่งเสียงกรอบแกรบ และม่านทั้งสองด้านของกระท่อมไม้ไผ่ก็เพยิบพะยาบขึ้นเล็กน้อย

สุภาพบุรุษที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกถือกาน้ำชาทรายสีม่วง และพูดคุยถึงหัวข้อที่เตรียมเอาไว้ อย่างอบอุ่นซึ่งทำให้เด็กหนุ่มสาวทั้งเจ็ดฟังอย่างเพลิดเพลิน

ที่ข้างหลังอาจารย์ ภูเขาและสายน้ำไหลกำลังส่งเสียงซ่า มีเสียงวิหคและกบร้องทั้งใกล้และไกล

มันเป็นช่วงเวลาดีๆ แห่งวัยเยาว์ และพวกเขาก็ได้ใช้ชีวิตตามวัยเยาว์เช่นกัน

หลี่ฉางโซ่วพูดคุยอยู่สักพัก และแอบเปิดรากวิญญาณให้กับอีกห้าคนเพื่อทำให้พวกเขารู้สึกรู้แจ้งขึ้นทันที”

เคล็ดลับเล็กๆ น้อยๆ นี้เพื่อรักษาชื่อเสียงของเขาในฐานะปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่

ยามเมื่ออาทิตย์อัสดงแล้ว หลี่ฉางโซ่วก็ลุกขึ้นยืนและกล่าวอย่างอบอุ่นว่า

“ข้าไม่รู้ว่ามันถึงเวลาแล้ว พวกเราทั้งหมดกลับกันเถิด”

มีถุงผ้าเจ็ดใบอยู่ที่ด้านนอกประตู ซึ่งข้างในนั้นมีเสื้อผ้าจากสถาบันและคัมภีร์หลายเล่มที่จะใช้ต่อไป

นับแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ให้มาที่สถาบันเพื่อเข้าฟังบรรยายในชั้นเรียนวันเดียวทุกเดือน ให้มาถึงตอนพระอาทิตย์ขึ้นและกลับตอนพลบค่ำ อย่าลืมเตรียมอาหารมาเองด้วย

ข้าจะสอนพวกเจ้าแค่สามปีเท่านั้น และจำนวนเงินที่พวกเจ้าจะได้รับในสามปีนี้ล้วนขึ้นอยู่กับพวกเจ้าเองทั้งหมด

ข้าจะสอนพวกเจ้าทุกอย่างที่พวกเจ้าอยากเรียน แต่พวกเจ้าก็ต้องเรียนรู้ในสิ่งที่ข้าสอนด้วย เข้าใจหรือไม่?”

เซี่ยหนิงซวงยิ้มและพูดว่า “ท่านหมายถึงว่า พวกเราแต่ละคนสามารถเสนอบทเรียนที่อยากเรียนได้ แต่พวกเราทุกคนก็ต้องเรียนรู้บทเรียนเหล่านี้ด้วยกันใช่หรือไม่เจ้าคะ?”

“หนิงซวงฉลาดยิ่ง” หลี่ฉางโซ่วยิ้มและกล่าวว่า “เป็นตามนั้น”

ฮวาโหย่วหมิง ซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะข้างๆ เซี่ยหนิงซวง หยักริมฝีปากของเขาและแค่นเสียงพึมพำเบาๆ “นางก็แค่ฉลาดเล็กน้อย”

ใบหน้าสวยของเซี่ยหนิงซวงมืดลง และใช้นิ้วบีบใบหน้าของนาง แล้วทำท่าทางดุร้ายไปที่ฮวาโหย่วหมิง

หลี่ฉางโซ่วยิ้มและกล่าวว่า “ครั้งต่อไปในชั้นเรียน เมื่อพวกเจ้าทั้งสามคนเข้ามาในโรงเรียน พวกเจ้าก็ไม่ต้องคลุมหน้าตัวเองเอาไว้อีกต่อไป”

เด็กสาวทั้งสามโค้งคำนับและรับคำ “เจ้าค่ะ”

“กลับกันเถิด ไว้เจอกันพรุ่งนี้”

หลี่ฉางโซ่วโบกมือของเขา แล้วไพล่มือเอาไว้ข้างหลัง และเป็นคนแรกที่ออกจากกระท่อมไม้ไผ่ไป ปล่อยให้เด็กหนุ่มเด็กสาวทั้งเจ็ดคนอยู่ที่นั่นและพวกเขาก็ตะโกนออกมาเบาๆ

“ท่านครู”

ทันใดนั้นฮวาโหย่วหมิงก็รีบไปที่กระท่อมไม้ไผ่ เขายกม่านขึ้นแล้วตะโกนเสียงดังลั่นว่า “ท่านครู ท่านมีนามว่าอะไรหรือขอรับ!”

พวกเขาอีกหกคนล้วนอดจะตกตะลึงไม่ได้ ครั้นเมื่อคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วนพวกเขาก็พบว่าพวกเขาเองก็ไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่คนนี้มาก่อน

พวกเขารู้เพียงแค่ว่าเขาเป็นปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่และเป็นปรมาจารย์เท่านั้น

“ข้า” หลี่ฉางโซ่วหันหน้าไปทางด้านข้างและเผยรอยยิ้มบางพลางกล่าวว่า “มู่ชิงฮวา” และต่อจากนี้ไป สถาบันการศึกษาแห่งนี้จะถูกเรียกว่า สถาบันมู่ฮวา”

“มู่ชิงฮวา…”

เซี่ยหนิงซวงพึมพำกับตัวเองขณะใคร่ครวญ และดวงตาของนางก็เผยความคิดบางอย่างออกมา

ในเวลาเดียวกัน ในหอทงหมิงแห่งศาลสวรรค์ แม่ทัพตงมู่กำลังถือบันทึกเสนอแนะฉบับหนึ่งและอ่านมันอย่างละเอียดถี่ถ้วน เขารู้สึกหนาวสั่นที่คออย่างอธิบายไม่ได้และหัวใจเต๋าของเขาก็เกิดระลอกคลื่นกระเพื่อมขึ้นเล็กน้อย

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

องค์เง็กเซียน เทพวารีไม่ได้บอกว่าเขาได้ตรวจสอบอย่างชัดเจนและเริ่มชี้นำพวกเขาแล้วหรือ?

แม่ทัพตงมู่รู้สึกสับสนเล็กน้อย จากนั้นเขาก็จิบชาร้อน และปฏิบัติหน้าที่ราชการของเขาต่อไป

……

ในเวลาเดียวกันนั้น ใน ‘โรงเตี๊ยม’ ในเมืองแห่งหนึ่งในดินแดนเทวะมัชฌิมา

เวลาเดียวกัน ใน ‘โรงแรม’ ในเมืองแห่งหนึ่งทางตอนกลางของจีน

“อารามอู่จวง เซียนใหญ่เจิ้นหยวน” บรรพบุรุษของเซียนพิภพ…เป็นเช่นนั้นเอง”

ในห้องรับแขกของเมือง หลิงเอ๋อร์มองไปที่ยันต์หยกที่นางซื้อพร้อมกับศิลาวิญญาณหลายสิบก้อนในมือ และอ่านข้อมูลภายในนั้น

เซียนใหญ่เจิ้นหยวนและปรมาจารย์ซันชิงเป็นคนรุ่นเดียวกัน และพวกเขาได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ทรงพลังที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลกก่อนหน้านี้ แต่ครึ่งหนึ่งของชื่อเสียงของเขานั้นก็มาจาก… การตายของสหายของเขา ปรมาจารย์หงหยุน

นี่มันมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันอย่างใกล้ชิดกับพฤติกรรมที่เซียนใหญ่เจิ้นหยวนเป็นคนเก็บตัวและไม่ค่อยเดินไปมาอยู่ในโลกบรรพกาล

ที่ตั้งของอารามอู่จวงไม่ได้เป็นความลับ มันตั้งอยู่บนภูเขาว่านโซ่ว ทางตะวันออกของดินแดนเทวะประจิม แต่ถูกปกคลุมไปด้วยค่ายกลตลอดทั้งปีและแม้แต่เซียนจินก็ยังไม่อาจเข้าไปได้

หลิงเอ๋อร์มองดูถ้อยคำในยันต์หยกอย่างระมัดระวังและนั่งขัดสมาธิบนเตียงและขมวดคิ้วมุ่นเล็กน้อย

“แล้วข้าจะไปพบกับปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ได้อย่างไรกัน?”

เซียนใหญ่เจิ้นหยวนมีสมบัติที่ทรงพลังมากสองอย่าง หนึ่งคือ รากวิญญาณเซียนเทียนที่หาได้ยากยิ่ง นั่นคือ ‘ต้นผลโสม’ และอีกอย่างเป็นสมบัติพิเศษที่สามารถใช้เป็นสมบัติป้องกันได้…

ตำราแห่งปฐพี

ตำนานตำราสามเล่มแห่งสวรรค์และปฐพี และมนุษย์มีการเผยแพร่มาตั้งแต่สมัยโบราณ ตำราแห่งสวรรค์ เป็นของเต๋าสวรรค์ แต่ก็ไม่รู้รายละเอียด

ตำราแห่งปฐพีกำเนิดมาพร้อมกับเซียนใหญ่เจิ้นหยวนและถูกเปลี่ยนจากเยื่อหุ้มทารกในครรภ์แห่งสวรรค์และปฐพี และมีความสามรถในการเปิดโลกและควบคุมทุกสรรพสิ่ง

ตำราแห่งชีวิตและความตาย หรือที่รู้จักกันในนามตำราแห่งสามชีวิตแดนยมโลก มันสามารถลิขิตชะตากรรมของสิ่งมีชีวิตได้

สามารถควบคุมตำราแห่งปฐพีได้เช่นนั้น แน่นอนว่า เซียนใหญ่เจิ้นหยวนย่อมมีความสามารถที่ไม่ธรรมดาเลย ว่ากันว่า เขาเก่งกาจในเรื่องเต๋าใหญ่แห่งสวรรค์และปฐพีมาก และมีพลังเวทเฉียนคุนใหญ่มหาศาล

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้อาวุโสเช่นนี้ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลอกลวงและต้องบอกความจริงเท่านั้น

ดูเหมือนว่าการทดสอบที่ศิษย์พี่ของนางจัดให้นางในครั้งนี้ จะเป็นการส่งข้อความ บางทีเขาอาจมีความคิดที่จะได้รับ ‘ผลโสม’ เพื่อนำมาใช้ยืดอายุขัยให้ท่านอาจารย์ของเขา

หลิงเอ๋อร์พิจารณา “ส้นเท้า” ของนางอย่างรอบคอบ และพบว่านอกจากนางจะเป็นศิษย์น้องหญิงของศิษย์พี่ของนางแล้ว ส่วนใหญ่นางก็เป็นเพียงคนธรรมดาเท่านั้น

ทว่านางก็ไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของศิษย์พี่ได้

“เฮ้อ ช่างยากยิ่งนัก”

หลิงเอ๋อร์คร่ำครวญ และนอนแผ่วเบาบนเตียง นางกอดหมอนที่มีภาพเหมือนของศิษย์พี่ของนางอยู่บนนั้น แล้วพลิกตัวกลิ้งไปมาบนเตียงจนผมเผ้ายุ่งเหยิงก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

ข้าควรลองเสี่ยงโชคไปที่ภูเขาว่านโซ่วดีหรือไม่?

จะเกิดอะไรขึ้นหากปรมาจารย์ผู้นี้รู้ทันทีว่า นางเป็นศิษย์น้องหญิงของเทพวารีแห่งศาลสวรรค์แล้วปล่อยให้ตัวนางเข้าไปได้โดยตรง?

นั่นก็ไม่ถูกต้องเช่นกัน ยังมีข้อกังขาอีกเรื่องหนึ่งว่า จะไว้ใจปรมาจารย์ผู้นี้ได้หรือไม่ หากไปที่นั่นอย่างวู่วาม โอกาสที่จะประสบความสำเร็จก็จะต่ำเกินไปและยังอาจประสบปัญหาบางอย่างอีกด้วย

นางสืบสวนมานานกว่าสองเดือนแล้ว และยังไม่อาจรู้ว่าปรมาจารย์ผู้นี้ชอบอะไรเลย…

เมื่อใดก็ตามที่มีคนพูดถึงเซียนใหญ่เจิ้นหยวน พวกเขาก็มักจะพูดถึง ‘ตำราแห่งปฐพี’ ‘ผลโสม’ หรือ ‘บรรพชนหงหยุนช่างน่าสังเวชมาก’ และไม่มีข้อมูลอื่นที่เป็นประโยชน์ใดๆ เลย

คำถามนี้ยากเกินไป!

………………………………………………………………..